“Wat denk je? Zal ik nog eens bijschenken?” vroeg Britt.
Wim knikte. “Ja, ik wil nog wel een koffietje.”
Het voorbije uur hadden ze onder hun tweetjes niet alleen de stapel rouwkaartjes doorlopen, maar ook Hilke’s begrafenis nog eens uitvoerig tegen het licht gehouden. Allebei hadden ze wel wat momenten minder helder beleefd, maar dat waren hoogst zelden dezelfde momenten. Die nabespreking was dus uiterst zinvol en uiteindelijk waren ze het er allebei over eens dat het over de hele lijn een heel mooie ceremonie was. Ongekunsteld én oprecht. Precies zoals Hilke aldoor in het leven had gestaan, waardoor het zondermeer een waardig afscheid was geworden.

Gedachteloos volgde Wim de opeenvolgende handelingen van zijn dochter. Vanaf het ogenblik dat ze opstond om de koffiekan te pakken, tot het ogenblik waarop Britt haar plaats aan tafel tegenover hem weer innam. Het viel hem op dat zijn dochter behoorlijk nerveus was. Het leek alsof ze hem iets wilde zeggen of vragen, maar niet wist hoe beginnen.
“Is er iets wat je dwars zit?” vroeg Wim.
Eerst haalde het meisje haar schouders op, maar daarna knikte ze alsnog bevestigend.
“Wat het ook is, zus,” zei hij zacht, “gooi het er maar gewoon uit, meid.”
“Weet je het zeker?” vroeg Britt.
“Ja, natuurlijk.”
“Oké dan,” zuchtte ze. “Ik denk dat wij dringend eens moeten praten.”
“Zusje, ik denk dat wij het voorbije anderhalf uur niets anders hebben gedaan,” meende Wim te moeten opmerken.
“Dat wel,” reageerde Britt ad rem, “maar dat soort gesprek bedoel ik nu even niet. Ik denk dat wij dringend eens moeten praten over hoe het nu verder moet met ons… Ik vraag me af hoe het nu verder moet met jou en mij… papa!”
“Heu!?” reageerde Wim als door een wesp gestoken.

Voor Wim leek het alsof een ijskoude hand zijn hart samenkneep en tegelijkertijd voelde hij zijn gezicht rood aanlopen.
“Hoe… hoe bedoel je,” wist hij uiteindelijk te stamelen.
“Ach man!” bitste Britt fel. Ze liet zijn hand los en maakte een niet mis te verstaan wegwerpgebaar. “Draai er alsjeblieft niet langer omheen. Ik weet al langer dat jij mijn natuurlijke vader bent. Vertel me liever maar eens waarom je dat altijd voor me hebt verzwegen.”
Wim boog het hoofd. De verwijtende blik in de ogen van zijn dochter maakte als het ware een diepe kras in zijn ziel. Het ergst van al was dat haar verwijt volkomen terecht was. Uitstel was in samenspraak met Hilke vanzelf geëvolueerd naar afstel en dat hij nooit als een probleem ervaren. Nu wel! Natuurlijk had hij het haar zelf moeten vertellen vooraleer iemand anders dat zou doen. Maar… die iemand anders kon alleen zijn vandaag begraven zus, levensgezellin en minnares zijn, realiseerde Wim zich. In dat besef durfde hij zijn dochter toch weer aan te kijken.

“Hilke?” vroeg hij met onvaste stem.
“Ja! Wie anders!?” bitste Britt. “Voor zover ik van haar begrepen heb, was er buiten jullie niemand anders die het wist.”
“Klopt helemaal,” antwoordde Wim. “Sinds het overlijden van papa en mama wisten inderdaad alleen…”
“Voor mij ‘opa en mama’ zul je bedoelen!” onderbrak Britt hem. Haar stem klonk nog altijd even streng, maar de warme hand die ze terug op de zijne legde en de vertrouwde, ietwat ondeugende fonkeling in haar ogen gaven aan dat zijn dochter erop leek te vertrouwen dat een verhelderend gesprek hen allebei goed zou doen. “Waarom papa?” vroeg ze zacht. “Waarom mocht ik het nooit weten?”

Wim aarzelde, maar Britts zachte kneepje in zijn vingers deden hem die aarzeling weer snel loslaten.
“Sorry, mijn lieve kind. Het spijt me dat ik het je zelf nooit vertelde, maar er was die afspraak met… met Hilke, jouw en mijn zus. Daar heb ik me altijd aan gehouden en dat bleek ook heel handig naar de buitenwereld toe. Als ik geweten had dat…”
“Het is ok,” klonk de stem van Britt plots heel wat milder. “Excuses aanvaard, papa. Alle verdere details die er toe doen hoorde ik al van ons Hilke, dus hoef ik die niet nog een keer van jou te horen. In plaats daarvan kan ik allicht naar mijn eigen vader toe beter niet dezelfde fout maken als jij en opbiechten hoe het precies zat met de relatie tussen jouw zus en je dochter… of zal ik zeggen, de relatie die je vrouw en je dochter met elkaar hadden?”
“Wat…? Hadden jullie een…” Wim schudde zijn hoofd in ongeloof en kwam niet uit zijn woorden.
Britt knikte alleen maar, waarna het minstens een volle minuut muisstil bleef aan de keukentafel.

“Papa,” verbrak Britt de beklijvende stilte, “ik weet dat jij Hilke ongelooflijk hard zult missen… maar voor wat het waard is, papa… weet dat jij daarin niet alleen staat. Ik hield ook van onze grote zus en dat ‘houden van’ mag je heus heel breed interpreteren. Hilke’s enige voorwaarde voor ons boeiende liefdesmomenten was dat het altijd voor jou verborgen moest blijven. Tijdens mijn laatste ziekenhuisbezoek, en op wat achteraf haar sterfbed bleek te zijn, heeft ons Hilke me vlak voor jij me kwam aflossen gevraagd om je zo spoedig mogelijk na haar overlijden de gehele waarheid te vertellen… Papa, als je het op dit moment niet denkt aan te kunnen heb ik daar alle begrip voor, maar liefst van al zou ik je het hele verhaal nu vertellen.”
“Oké,” zei Wim Moeilijk slikkend. “Ik luister.”

Luisteren was het volgende kwartier echt wel alles wat Wim deed. Welke oprispingen in zijn hoofd ook voorbijkwamen tijdens het verhaal van zijn openhartige dochter, hij slok ze allemaal in. Spontaan voelde hij aan dat het bijna heiligschennis zou zijn om Britt tijdens haar goed doordachte en chronologische kloppende verhaal te onderbreken. Het kwam Wim hoogst verbazend voor dat Hilke hem nooit toevertrouwde wat er precies tussen haar en hun jonge halfzusje speelde. Toch kon hij er zich ook niet echt kwaad om maken. Hilke, de liefde van zijn leven moest daar ongetwijfeld een goede reden voor hebben gehad. Nu ze er niet meer was, had kwaad worden sowieso geen enkele zin meer en dus concentreerde hij zich liever op de feiten en feitjes die zijn dochter hem te vertellen had.

Brit begon met de bekentenis hoe ze als 18-jarig meisje hopeloos verliefd werd op haar zoveel oudere broer. Ze wist met die gevoelens geen blijf, goed wetende dat een dergelijk liefde door haar vriendinnen nooit geaccepteerd zou worden. Een beetje flirten met haar grote broer, tot daar aan toe, maar meer kon en mocht echt niet… Totdat ze op een nacht hoogdringend naar het toilet moest en op de gang geluiden opving die ze niet kon thuisbrengen.
Uiteraard had ze als nieuwsgierig tienermeisje wel eens op pornosites gekeken, maar die nacht had ze voor het eerst twee mensen in levende lijve seks zien hebben. Door een kiertje van Wims slaapkamerdeur zag Britt hoe haar broer en haar zus ‘het’ met elkaar deden en vooral ook dat ze daarbij elkaar heel erg veel genot leken te schenken. Gelijk registreerde Britt dat in de beslotenheid van het eigen woonhuis alvast de fysieke invulling van een liefde tussen broer en zus wel degelijk kon. De rest van die nacht had ze nauwelijks een oog dicht gedaan, toegevend aan een opeenvolging van wilde, opwindende fantasieën waarin ze voor zichzelf de rol van haar oudere zuster opeiste.

Hoewel Britt door de jaren heen altijd een uitstekende band had met haar oudere zus, duurde het enkele dagen vooraleer de jonge meid voldoende moed bij elkaar geschraapt had om aan Hilke te vertellen wat ze ’s nachts had gezien. Toen die geschrokken reageerde en een hand voor de mond sloeg, had ze van het moment gebruik gemaakt om er gelijk uit te flappen dat zij ook verliefd was op Wim. In haar jeugdige euforie had Britt er in één adem aan toegevoegd dat ook zij voortaan seks met Wim wilde hebben. Dat Wim als man dat beslist zou zien zitten, daar ging ze gewoonweg van uit. Hij neukte Hilke immers toch ook en in de pornofilms die ze keek deden mannen als het op neuken aankwam nooit moeilijk. Hilke had haar jongere zusje met open mond aangestaard. Dat gaf Britt de tijd en moed om eraan toe te voegen dat ze met onmiddellijke ingang op kamers zou gaan wonen als Hilke moeilijk zou doen.

Britt had vooraf zitten inschatten hoe haar oudere zus zou reageren. Verschillende scenario’s waren in haar hoofd de revue gepasseerd, maar de manier waarop Hilke reageerde kwam bij geen enkele van die mogelijkheden in de buurt.
“Kun jij ons grootste familiegeheim bewaren?” had ze gevraagd, met gelijk daar achteraan het uitdrukkelijke verzoek om nooit aan Wim te vertellen dat ze het wist.
Toen Britt daar bevestigend op antwoordde had Hilke haar verteld dat ze verliefd was op haar eigen vader en dat ze maar beter heel goed kon nadenken vooraleer in bed te duiken met de man die haar verwekt had, nota bene bij zijn eigen moeder. Britt had het aanvankelijk niet willen geloven, maar bij elk detail dat ze te horen kreeg, bleek het plaatje meer en meer te kloppen.

Britt was er zowaar stil van geworden en net dan was Hilke een spervuur van vragen op haar jongere zusje beginnen afvuren. Allemaal aan liefde en seks gerelateerde vragen, waar de jonge meid, veel meer dan haar lief was, ontkennend op moest antwoorden. Schoorvoetend had ze haar oudere zus moeten toegeven dat, buiten het scala van de zelfbedieningsmogelijkheden, haar ervaring niet verder reikte dan een eenmalige, allesbehalve bevredigende miskleun met een jongen van haar klas.
Ergens had ze verwacht dat Hilke haar zou uitlachen, maar niets was minder waar gebleken. Britt had niet begrijpend gereageerd toen haar oudere zus voorstelde dat zij haar alles zou leren over de liefde en dan vooral de lichamelijk invulling daarvan.

“Jij..?” was het meisje compleet uit de lucht komen vallen. “Hil… jij hebt niet eens een… een pik.”
“Geen van vlees en bloed, maar dat verschil ga jij voorlopig niet voelen als ik je goed begreep,” had Hilke gegniffeld. “Hoe dan ook, Britt… Ik hou zielsveel van jouw vader. Ik zal niet per definitie moeilijk doen als het ooit zover mocht komen dat jullie met elkaar naar bed willen. Wie weet wil ik er zelfs wel bij aanwezig zijn, maar tot die tijd kun jij maar beter heel veel oefenen, meisje. Je vader is op zijn zachtst gezegd een man met een ruime ervaring. Laat mij jou coach zijn, zusje. Ik leer je hoe te genieten en hoe je iemand anders genot kunt schenken. Ondertussen kun je nadenken of seks met je vader iets is wat je echt wil.”
Britt had nog tegen gesputterd, maar omdat Hilke bleef aandringen had ze er uiteindelijk mee ingestemd om dan toch maar eventjes te tongzoenen… Om er vanaf te zijn, had ze zichzelf voorgehouden, maar net die tedere, maar o zo opwindende zoen had het tienermeisje overstag doen gaan.

Sinds die dag was Hilke de ideale sekscoach geweest voor haar jongere zusje. Britt vertelde haar vader alles over zowel haar leerproces als over de ontluikende relatie tussen zijn twee zussen. Ook het feit dat ze bij hun tweede of derde middag van vrouw/vrouw gestoei bijna door hem werden betrapt, verzweeg ze niet. Het was de reden geweest dat Britt alsnog op kamers was gegaan. Iets wat Hilke zolang bij Wim had bepleit tot hij eindelijk toegaf.
Hilke en Britt… Terwijl zijn dochter een enthousiaste woordenschets maakte van hun lesbische relatie, zag Wim het helemaal voor zich. Sommige beelden van die ene avond met Ellen en Hilke in zijn bed kwamen weer in zijn hoofd voorbij. Of hij het nu wilde of niet, Wim kreeg een kanjer van een erectie.

Die kanjer nam nog toe in omvang en hardheid toen Britt haar verhaal afrondde met te zeggen dat Hilke er de laatste tijd op stond dat ze zoveel mogelijk met de voorbindpik zouden oefenen. Likken, zuigen, neuken en geneukt worden, alles wat volgens Hilke een man gek kon maken van geilheid, was ruimschoots aan bod gekomen.
“Papa, het was alsof Hilke die fatale ziekte voelde aankomen, denk je ook niet?”
“Hoe bedoel je?” vroeg Wim voor de vorm. Hij wist verrekte goed waar zijn dochter op zinspeelde.
“Ik denk dat zij haar einde voelde naderen en dat ze ons wat graag bij elkaar zou zien komen.”
“Misschien… misschien ook niet,” bleef Wim bewust vaag. “Sta me toe dat ik daar vanavond liever niet over wil nadenken.”

Enkele seconden waren ze allebei in hun eigen gedachten verzonken, maar dan reageerde Britt alsnog.
“Ik begrijp dat zeker wel, papa, maar mag ik je desondanks toch nog een gunst vragen?”
“Natuurlijk meid, ga je gang.”
“Mag ik hier blijven slapen?,” vroeg Britt. “Ik zie er zo tegenop om vannacht helemaal alleen te zijn.”
“Natuurlijk, schat,” zei Wim, opgelucht omdat hij tegelijkertijd onder de tafel zijn stijfheid langzaam voelde afnemen. “Natuurlijk mag je blijven, al zul je dat dan wel op de bank moeten slapen. Van jouw vroegere kamer hebben we een bureau gemaakt toen jij het huis uit ging, weet je nog wel?”
“Op de bank is al lang goed, papa, maar mag ik dan misschien een oud overhemd van je lenen. Ik heb geen nachtkleding bij me.”
“Zeker, meisje. Ik haal er gelijk een.”

Terug in de woonkamer nam Britt het hagelwitte overhemd van hem over en liep er gelijk mee naar de badkamer om zich om te kleden. Ergens verwonderde het Wim dat zijn dochter een overhemd van hem vroeg. Ze had evengoed een slaapkleedje van Hilke kunnen aantrekken. Ach ja, wellicht was dat voor Britt net iets te confronterend en wellicht gold dat ook voor hemzelf. Hoe dan ook vergaapte Wim zich stiekem aan zijn eigen vlees en bloed toen Britt terug in de kamer kwam. Haar dijen en onderbenen leken eindeloos onder dat voor de rest veel te ruim zittende witte overhemd.
“Bedankt dat ik mag blijven, papa,” zei Britt.
“Geen dank hoor. Blijf gerust zolang als je wil. De voorbije dagen waren voor ons allebei moeilijk en vandaag, met die begrafenis, was het zelfs extreem zwaar om het allemaal te behappen.”
“Ja hé,” reageerde zijn dochter, terwijl ze alvast ging liggen en zichzelf uitstrekte. “Ergens ben ik blij dat we deze dag alvast achter de rug hebben.”
“Ik ook,” zei Wim met een zucht. Hij griste het tv donsdekentje van een bijzettafeltje en stopte zijn dochter onder. “Slaap lekker, Britt.”
“Jij ook, papa.”

Wims hart smolt toen ze elkanders handen vasthielden en ondertussen seconden lang in elkaars ogen bleven kijken. Hij zou zomaar verliefd kunnen worden op zijn knappe dochter, maar voelde zij andersom ook iets voor hem? Afgaande op haar relaas van daarnet was dat ooit zeker zo geweest. Misschien waren die gevoelens er nog steeds, maar misschien ook niet. Dat was hem niet geheel duidelijk, maar hoe dan ook… De mooie, jonge vrouw op zijn bank maakte gevoelens en verlangens in hem los die hij op de dag van Hilke’s begrafenis als heel erg fout ervoer. Dat beterde er niet op toen zijn dochter haar vingers door de zijne vlocht en hem een verleidelijke glimlach toestuurde.
Nee, dit kon niet, besefte Wim. Vandaag al helemaal niet en dus boog hij snel naar Britt toe om haar een kus op de wang te geven. Merkte hij in de ogen van zijn dochter iets van teleurstelling?
“Jij ook een goede nachtrust, zei hij snel, waarna hij opstond en maar snel naar boven liep.

Op zijn kamer, in zijn ondergoed op de rand van zijn bed zittend, liet Wim de bewogen dag nog eens helemaal de revue passeren. Eigenlijk wilde hij het helemaal niet, maar om een of andere reden bleven zijn gedachten ronddartelen bij het gesprek dat hij zojuist met zijn dochter had. Vooral die laatste, teleurgestelde blik van haar kreeg hij maar niet uit zijn hoofd.

Een verdieping lager kan ook Britt de slaap niet vatten. Ondanks haar eigen verdriet voelde ze heel erg mee met haar vader. Zijn kus op haar wang brandde nog na. Even had ze gedacht dat hij haar op de mond zou kussen. Zou ze hem afgeweerd hebben als hij dat gedaan had? De vraag stellen, was ze beantwoorden… Nee, beslist niet. Als ze eerlijk was met zichzelf, dan moest ze toegeven dat ze het juist heerlijk had gevonden als hij in haar armen troost had gezocht.

Met elkanders beeld voor ogen lagen zowel vader als dochter allebei in het duister naar het plafond te staren. Klaarwakker. Zowel boven op bed als beneden in de bank werd er geworsteld met gevoelens en verlangens, die op de dag van Hilke’s begrafenis eigenlijk het daglicht niet verdroegen.
Vooral Wim had het daar moeilijk mee. Zijn verstand zei hem dat het uitgerekend deze avond allesbehalve van goed fatsoen getuigde tegenover Hilke. Door zichzelf alle heuglijke en genotvolle momenten met zijn overleden zus voor de geest te halen probeerde hij zijn weerstand op peil te houden. Maar dan nog drong de vraag zich op of Hilke het zou veroordelen als hij alle liefde en intimiteit die hij bij haar steeds had gevonden, nu bij zijn eigen dochter zou zoeken.

Ook Britt worstelde met een vraag, al was die van een heel andere orde. Kon ze het maken om zichzelf aan haar vader op te dringen? Ondanks papa’s verdriet om Hilke had ze de complexe, broeierige blik in zijn ogen gezien. Verdriet delend en medeleven zoekend aan de ene kant, liefde en vleselijk genot verlangend aan de andere kant. Zeer diverse gevoelens die in een mensenleven maar zelden tegelijkertijd te rijmen vallen. Toch had Britt heel sterk het gevoel dat zij haar vader alles kon bieden wat hij op dat ogenblik zo nodig had. Ja, ook vanavond... Ineens stond haar besluit vast. Het was dan ook een zelfzekere Britt die even later zonder kloppen over de drempel van haar vaders kamer stapte.

Wim sliep niet en dus ook zonder kloppen had hij zijn dochter uiteraard horen aankomen. Het nachtlampje knipte al aan nog voor Britt goed en wel voorbij de deur was. Tegen de tijd dat het meisje bij het bed aankwam, zat Wim al rechtop bij de rand van het bed. De moeite om een pyjama aan te trekken had hij niet genomen, maar degelijk wit ondergoed verborg datgene waarvoor het was ontworpen. Met zijn voeten op de vloer en zijn benen redelijk gespreid, zag Britt de kans schoon om tussen zijn benen te gaan staan.
Geen van beiden spraken ze een woord. Hun gedachten communiceerden via hun ogen. Een vreemdsoortige verbondenheid overviel hen allebei als een wollen deken. Eventjes gleed Wims nieuwsgierige blik omlaag, over haar fraaie borsten tot op haar blauwe, sexy doorkijkslipje en weer terug naar boven. Vanaf dan bleven ze elkaar in de ogen kijken, tot Britt uiteindelijk bescheiden in het offensief durfde gaan. Langzaam begon ze van bovenaf de knoopjes van het witte overhemd los te maken, maar toen ze nog maar aan het derde knopje wilde beginnen, had papa haar pols al vast.

“Dit kunnen we beter niet doen, schat,” lispelde Wim amper verstaanbaar en met zijn blik afgewend.
Een dergelijke reactie had Britt verwacht, maar dat betekende niet dat ze het met haar vader eens was. Helemaal niet zelfs.
Eerst maakte ze snel de rest van de knoopjes los, waardoor het overhemd helemaal open viel. Dan pakte ze vaders hoofd tussen haar handen en draaide het zo dat hij haar wel aan moest kijken.
“Dit kunnen we wel, papa,” zei ze rustig.
“Weet je het zeker?”
“Heel zeker…” Brit trok het hoofd van haar vader naar zich toe en zonder het echt zo te bedoelen, begroef Wim zuchtend zijn neus, mond en kin in de warme glooiing van haar jonge, gulle borsten. Als hij zijn hoofd ook maar een beetje bewoog, streelden haar fraaie nippels langs zijn wangen. Die harde speentjes smeekten als het ware om gelikt en gezogen te worden en dat deed Wim even later dan ook. Toen zijn knappe dochter met een diepe kreun aangaf hoezeer zijn actie haar beviel, gleed er heel wat terughoudendheid en schroom van vaders schouders.

Wims handen gleden strelend tot bij de kraag van het veel te grote overhemd. Seconden daarna viel het geïmproviseerde slaapkleedje op de vloer en terwijl Britt uit haar blauwe slipje stapte, zag ze dat ook haar vader al naakt was. Papa’s behaarde borst alleen al volstond om haar bloed sneller te doen stromen. Zijn flink uit de kluiten gewassen pik, die fier vooruit in haar richting wees zorgde nu al voor een warm, week gevoel in haar onderbuik. Wims blik, hitsig en een en al begeerte, was enkel en alleen op zijn ongelooflijk mooie dochter gericht. Het volgende moment lagen zijn handen op haar billen en trok hij Britt zachtjes in zijn richting. Doordat het meisje meegaf hingen ze weldra in elkanders armen. De tongkus was kort maar heftig.

“Weet je het nog altijd zeker,” herhaalde Wim zijn vraag van enkele minuten eerder. Britt merkte dat er nog steeds iets van twijfel doorklonk in haar vaders stem.
“Ja. Heel zeker,” zei ze, gevolgd door een diepe zucht. “Hoe kan ik je overtuigen dat ik heel erg graag de jouwe wil zijn, papa?”
“Jeetje… Lieverd, weet je wel waaraan je begint?”
Tot vanavond had Wim zichzelf nooit aan seks gerelateerde gedachten toegestaan als het om zijn bloedeigen dochter ging, maar nu viel hij zowat omver van de hitsigheid. Hij had zelfs al een welbepaald beeld voor ogen waardoor zijn begeerte nog groter werd, maar zou zijn mooie meisje dat wel willen? Het leek hem verstandiger om toch maar niet al te had van stapel te lopen.

“Britt,” zei hij daarom maar, “ik denk niet dat het verstandig is om het initiatief aan mij te laten. Stel dat ik iets van je verlang wat jij niet wil.”
“Papa toch…”
Britt legde haar handen opnieuw op zijn wangen en boog naar hem toe. Met haar gezicht amper tien centimeter van het zijne verwijderd keek ze haar vader indringend aan.
“Wanneer ga jij eens begrijpen dat ik naar jou toe geen remmingen wil kennen. Ik wil de jouwe zijn, papa, onvoorwaardelijk, net zoals mijn grote zus dat haar hele leven voor jou is geweest.”

Terwijl hij haar zachte, warme blik gevangen hield en haar adem zijn lippen streelde, had Wim enkele seconden nodig om de draagwijdte van haar woorden helemaal te laten doordringen.
“Heel zeker?” Wim wist dat hij de grootste moeite zou hebben om zijn lustgevoelens onder controle te houden als zijn lieve, jonge dochter ook op deze ultieme vraag bevestigend zou antwoorden.
“Ja”, fluisterde Britt. Gelijk perste ze haar lippen op de zijne, maar amper een tiental seconden later maakte haar vader zacht kreunend een einde aan hun tongzoen.

“Pijp me, schat!” gromde Wim genotzuchtig. Hij drukte haar hoofd naar beneden, zodat Britt niet anders kon dan voor haar vader neerknielen. Het meisje stond op het punt iets te doen wat ze wel al geoefend had met Hilke, maar dan op een kunstpik. De pik van een jongen of een man had ze nooit in de mond gehad, maar vreemd genoeg dacht Britt er nu niet eens bij na. Het was alsof haar lippen zich spontaan openden en vaders lul gleed direct naar binnen. Enkele ogenblikken later kreeg ze het benauwd. Die grote, hete pief diep in haar mond voelde aan alsof hij haar zou opensplijten. Om toch wat meer adem te krijgen slikte ze een paar keer. Daarna zoog ze aarzelend op vaders harde lid en weldra liet ze haar tong strelend over zijn schacht gaan. Haar hand streelde zacht de goed gevulde balzak, precies zoals ze het van Hilke had geleerd.
“Ooh Britt…!” kreunde Wim. “Dit doet je gewoonweg fantastisch!”
Dat compliment maakte dat Britt nog sneller wendde aan het vreemde gevoel in haar mond en alsmaar heftiger begon te zuigen en te likken. Langzaam bewoog Wim zijn onderlijf voor en achterwaarts, maar al gauw stootte hij zijn hitsige lijf steeds sneller naar Britt toe. Hij neukte zijn dochter in de mond en… zij liet het zondermeer toe!

Weldra moest hij al zijn zelfbeheersing bij elkaar schrapen, maar omdat Wim zo snel beslist nog niet klaar wilde komen, lukte het hem toch. Met een verkrampt gebaar duwde hij zijn dochters hoofd achteruit. Hij hielp Britt weer opstaan, waarna hij haar achterover op het bed duwde. De jonge meid schoof op naar het midden en alsof ze wist wat er komen zou, spreidde ze haar benen. Twee seconden later zat haar vader ertussen geknield. Britt voelde hoe hij eerst eventjes de binnenkant van haar dijen likte, maar dan perste Wim zijn lippen krachtig op haar hunkerende poesje. Het voelde meteen zo lekker dat Britt onwillekeurig haar heupen naar hem opdrukte, waardoor tegelijkertijd het frisse, onbezoedelde sterretje van zijn dochter in zijn gezichtsveld kwam. Wim kon de verleiding niet weerstaan en met een vinger, nat van Britts eigen sapjes, kietelde hij de schubbetjes rond haar aars

“Aah..!” kirde de jonge vrouw en meteen bokte ze haar kut zoveel harder tegen vaders mond op . “Oh, lik me papa!… Vreet me op… Doe het nu!”
Wims flitsende tong schuurde zalig doorheen het gleufje tussen de lipjes van zijn dochter en toen hij met zijn duim haar pretknobbeltje masseerde, werd zijn knappe meisje haast gek van geiligheid.
Onwillekeurig dacht Wim plots aan Hilke. Hoe zou zij dit vinden, vroeg hij zich af. Wat zou zijn overleden zus zeggen als ze nu zou zien hoe hij de poes uitlikte van zijn eigen dochter. Als het klopte wat Britt eerder die avond vertelde, dan zou ze daar wellicht niet al teveel moeite mee hebben, maar… zou ze ook kunnen leven met de timing? Hilke had Britt hierop dan wel voorbereid, maar zou ze niet juist heel erg boos op hem zijn omdat hij al op de dag van haar begrafenis een andere, veel jongere vrouw haar plaats in zijn bed liet innemen?

Op hetzelfde moment was ook Britt in gedachten bij haar overleden halfzus / half nicht. Haar gedachten richting Hilke waren echter van een heel andere orde dan die van haar vader. Voor Britt overheerste vooral dankbaarheid om alles wat ‘grote zus’ haar de afgelopen tijd vertelde en leerde. Hoewel ze nog maar net begonnen waren, had Hilke gelijk. Dat wist Britt nu al. Haar eigen vader was in heel zijn doen en laten de attente, vurige en potente minnaar die Hilke haar had geschetst. Daardoor durfde ze het zonder aarzeling aan om voor het eerst in haar leven haar lichaam zonder angst of schroom aan een man toe te vertrouwen. De nare herinnering aan die keer met haar toenmalige klasgenoot versmolt tot niet meer dan een voetnoot, terwijl ze haar tintelende schoot onophoudelijk tegen vaders mond opbokte. Britt geneerde zich geen seconde en ergens hoopte ze dat haar grote zus en mentor op dit eigenste moment trots op haar doen en laten zou kunnen toekijken. Die laatste, onwijze gedachtekronkel leek haar opwinding nog op te voeren en plots wilde ze meer... heel veel meer.
“Vlug papa!” vuurde ze hem aan. “Geef het me… Geef me die heerlijk pik van je. Ik wil je in me voelen, papa. Ik wil je helemaal!”
“Je krijgt hem, schatje!” snoefde Wim met broeierige stem. “Elke centimeter van mijn harde paal is voor jou!”

Vanaf dan was er geen houden meer aan. Wims harde vlees drong diep door in zijn dochter. Zijn pik vulde haar poesje ongelooflijk lekker en vanzelf trok Britt haar knieën op. Haar handen hielden ze zover mogelijk uit elkaar om haar vader alle ruimte te geven. Met harde stoten van zijn gespierde lijf begon Wim haar meteen in een hoog tempo te naaien. Met krachtige heupslagen spijkerde hij Britt aan de matras, precies zoals zijn dochter het op dat moment wilde. Hard, heet en diep penetreerde hij haar, telkens opnieuw.
Heel eventjes kwam in het hoofd van het meisje haar eerste keer met die lul van een klasgenoot in een flits voorbij. Het zorgde gedurende een paar seconden voor een schuldig gevoel omdat ze haar maagdelijkheid toen zomaar vergooide. Dat schuldgevoel verdween weer even snel als het opkwam. Britt was al te ver weg om daar nog langer bij stil te staan. In opperste staat van opwinding, klemde ze zich aan haar vader vast.
“Ooh, pap…!” kreunde ze verhit. “Hier heb ik jaren van gedroomd.”

Anders dan zijn dochter had Wim dit soort droom altijd bewust verdrongen. Nu hij die wel in zijn hoofd toeliet, werd die droom nog meteen levensecht ook.
Britt was al van bij haar geboorte Wims oogappel geweest. Diezelfde oogappel eiste hem hier en nu op als minnaar en wie was hij om het meisje waar hij zoveel van hield niet te geven wat ze zo graag wilde? Even werd zijn aandacht gevangen door het genotvolle, jeugdige enthousiasme wat afstraalde van de manier waarop zijn dochter hem de jongste minuten vanaf het bed tegemoet wipte. Het leek… ja, het leek Hilke wel… in haar jonge jaren!
Die gedachte maakte Wim plots zo onwaarschijnlijk bronstig, dat hij als in een roes de enkels van Britt vastpakte. Hij plooide haar benen tussen hun lijven in, waardoor haar rug vanzelf opbolde en haar kontje loskwam van het beddengoed.
“Oooh…” pufte het opgewonden meisje toen papa’s hete liefdespenseel nog zoveel dieper in haar hunkerende schoot leek door te dringen.

Met zijn handen op het bed steunend, hield hij haar onderbenen gevangen. Wim boog over zijn dochter, waarbij het meisje aangenaam verrast werd door de manier waarop zijn weelderige borsthaar ontzettend lekkere prikkels wist op te roepen in haar keiharde speentjes. Twee seconden later ontdekte Britt hoe ze die genotvolle prikkeling voor zichzelf nog intenser kon maken door haar supergevoelige boezempartij in grote cirkels tegen zijn blote borst op te schuren.

Ondertussen ontging het haar niet dat vaders mond de hare naderde. Begerig drukte Britt haar hoofd op uit het kussen om hem het laatste stukje tegemoet te komen. Het volgende moment smolten de lippen en tongen van vader en dochter samen in een verzengende, minutendurende onwijs hete tongzoen.
Zachtjes, aanvankelijk nauwelijks voelbaar, begon Wim zich in haar strakke hete tunneltje ondertussen opnieuw te bewegen. Toen Britt daarop reageerde door hem nog wulpser terug te kussen, voerde Wim de cadans beetje bij beetje op. Tegen de tijd dat Britt naar adem happend een einde maakten aan hun hete kus, neukte Wim zijn dochter al flink stevig door.
Hijgend en puffend ging Britt zo goed als mogelijk mee in haar vaders wilde galop. Zo geweldig als die nu op haar inbeukte, had Britt het met Hilke’s kunstpik nooit meegemaakt. In de positie waarin papa haar nu gemanoeuvreerd had, lukte het Britt niet langer om hem tegemoet te stoten, maar haar genot was met geen pen te beschrijven.

Aan Wims grommen te horen genoot haar vader evenveel als zij en bij dat besef gierden de hete scheuten door haar jonge lijf. Los van haar eigen genot straalde ze van trots en tevredenheid. Voor Britt voelde het aan alsof papa met elke harde stoot een beetje zelfzekerheid en vertrouwen in haar pompte. Vertrouwen dat gevoed werd door het besef dat de man waarop ze al jaren verliefd was, haar onmiskenbaar toonde dat hij haar begeerde.
Niet dat hij het haar met zoveel woorden had gezegd, maar als jonge, volwassen vrouw voelde ze het gewoonweg perfect aan. Papa hield van haar en hij begeerde haar, maar die begeerlijkheid werd gevoed door een even oprechte, warme liefde zoals zij die zelf ook voor hem voelde. Dat besef én het feit dat de pik die aan de basis lag van haar bestaan nu onwijs lekker haar kut omwoelde, zorgde voor een extra triggering van de lichamelijk beleving van haar paringsdrift.

“l’histoire se répète, papa!” lispelde Britt plots.
“Heu?” Wim wist uiteraard dat het zijn dochters droom was om weldra voor de klas te staan als lerares Frans, maar dat ze taal van Molière ook nog zou gebruiken in bed had hij nooit verwacht.
“Ja schatje,” pufte hij, zijn neukstok onophoudelijk in en uit haar krap aanvoelende , warme zaligheid pompend. “De geschiedenis herhaalt zich inderdaad… Twintig jaar geleden…ik met mijn moeder… nu jij met jouw vader… Aah!”
“Ja…! Ja, papa… Ga door… Neuk me… Oooh..!”

Hijgend en puffend klampte de jonge vrouw zich vervolgens aan haar vader vast. “Oui… baise-moi, papa… baise moi!... Ohhh!” Met een arm rond zijn nek en de andere over zijn rug, legde Britt haar lot vol vertrouwen bij haar vader. Zwevend op een wolk van genot… “Neuk me… harder papa!”
Natuurlijk kon dit nooit lang duren en al heel snel voelde Britt zichzelf verkrampen. Enkele tellen later kwam ze ongelooflijk lekker klaar… Stralend en stuipend… extreem genietend… meedrijvend op de cumulus van papa’s liefdevolle, hete sperma.

***

“l’histoire se répète…”
Zonder Hilke zou hun leven nooit meer hetzelfde zijn, maar de tijd zou ook hier de wonde grotendeels wel helen. Nadat Britt met veel plezier weer thuis kwam inwonen, breiden vader en dochter vrijwel dagelijks een nieuw hoofdstukje aan hun eigen, meer dan bevredigend, taboe verhaal.

Einde