Ze waren beiden door Elon zelf geselecteerd voor een belangrijk experiment. Ze zouden als waymakers, wij zouden zeggen kwartiermakers naar Mars vertrekken en onderweg experimenten uitvoeren. Op Mars zouden ze met de andere 12 bemanningsleden gaan bouwen aan een bewoonbare basis voor “De Elon mens.” Dorry was een chosen-one omdat ze als vrouw haar mannetje stond en Bear omdat hij met Elon de diverse vliegopleidingen had doorlopen en ze sportmaatjes waren. Onderweg zou het koppel een aantal paringen moeten uitvoeren met als resultaat de eerste in space verwekte baby.
Twee dagen terug waren ze gelanceerd en waren inmiddels langs de maan gevlogen. De reis zou minsten nog een maand of zes nemen. Hun opdracht voor de paringen waren nauwkeurig gepland en opgenomen in de vluchtgegevens. Terwijl de crew rustte of op de brug de vlucht uitvoerde waren ze via een eigen communicatie kanaal vanaf SpaceX missioncontrol in Hawthorne geïnstrueerd hun cabine op te zoeken. Op weg daar heen zweefde Dorry richting Bear. “Het is zover. Tijd om te doen waarvoor we zijn gekomen.”
Commander Dorry Whaynow opende de deur naar de paarcabine en begon met het uittrekken van haar space-pak en koppelde tussendoor wat sensoren aan de apparatuur. Ze weet dat als alles aangesloten is de camera’s en microfoons uitgeschakeld worden. In Missioncontrol kijkt er dan niemand mee. “Ik weet het niet Dor. Kan het niet even wachten?” Mission Specialist Bear Franks typt iets in het logboek en probeert oogcontact met zijn meerdere te vermijden. “Verdomme Bear, we hebben dit tot in den treure geoefend. Zelfs buiten de daartoe aangewezen oefenruimtes, toen had je er helemaal geen problemen mee. Over twee jaar zal die vliegende Tesla een paar dozijn mensen naar Mars sturen en het zou fijn zijn als ze weten waar ze aan toe zijn!”
Ze trekt haar collega aan zijn overall naar zich toe, wat door de gewichtloosheid makkelijk gaat. Het heeft daarom weinig zin zich te verzetten en piloot Franks geeft zich gewonnen als zij zijn pak begint uit te trekken. Maar als ze zijn onderbroek omlaag wil doen, houdt hij haar toch tegen.
“Het gaat gewoon niet. Kijk.” Demonstratief duwt hij zelf zijn onderbroek tot halverwege zijn bovenbenen. Zijn slappe geslacht bungelt vrij in de ruimte. Als hij er een licht tikje tegen geeft, zwaait zijn slappe penis als in een slow motion naar opzij en blijft dan zo ‘hangen’. Dorry pakt zijn piemel tussen duim en wijsvinger en bekijkt zijn geslachtsdeel met wetenschappelijke interesse. Op aarde had ze veel plezier beleeft aan deze jongen. Toen hoefde ze er maar naar te kijken en hij groeide tot hemelse proporties.
“Tsjah, als het niet lukt, dan noteren we dát toch in het logboek?” Klonk haar stem schel. “Ben je helemaal gek geworden? Ik heb in Afghanistan gediend. Ik ben straaljager piloot. Ik ben fucking fitter dan een olympische bokser! Je denkt toch niet dat ik in ga vullen dat ik geen stijve kan krijgen? De hele wereld gaat straks lezen van ons experiment.” Met een brute beweging duwt hij haar hand weg.
“Luister, ik weet niet in wat voor wereld jij leeft, maar die mannen en vrouwen die naar Mars gaan vertrouwen op ons. Zij willen weten of het mogelijk is om nageslacht te krijgen in de ruimte. Je weet net zo goed als ik wat er met die ratten is gebeurd op de vorige vlucht.”
Ze dacht terug aan de foto’s die ze gezien had van ernstig gemuteerde jonge ratten. Op aarde beschermd de atmosfeer ons tegen gevaarlijke straling uit de ruimte, maar hier in de ruimte worden onze organen blootgesteld aan zo’n hoge doses straling dat deze als eerste de geslachtsorganen aantasten.
“In wat voor wereld ik leef? Luister, Dorry. Dit ruimteschip is mijn wereld. Wil jij echt een kind verwekken dat hoge kans loopt op de meest vreselijke vormen van kanker en zo misvormt is dat het geen normaal leven kan leiden?” Mokkend als een klein kind trok hij zijn onderbroek weer omhoog. “Mission Specialist Franks!” ze verhief haar stem. “Jij en ik gaan seks hebben. Hier, nu in de ruimte, dat is een order. Het is vastgelegd in de protocollen en het vluchtplan! Ik laat me mijn doctoraal seksuologie niet door de neus boren, alleen omdat jij hem even niet omhoog kunt krijgen. Doe je ruimtepak uit en plak die sensoren waar ze horen. Nu!!”
Zonder zijn antwoord af te wachten trok ze zijn onderbroek weer naar beneden en voor hij ook maar kon tegenstribbelen had ze zijn slappe lid al in haar mond genomen. Ze had nog wat trucjes achter de hand. Dingen die ze op aarde nog niet bij hem had gedaan. Ze drukte haar tong plat tegen zijn pik en zoog zacht zijn eikel tegen haar huig. Ze voelde hoe zijn bloedstroom op gang kwam en zijn slappe pik verdikte. Maar hij was nog bij lange na niet klaar voor de strijd. Voor een goede penetratie zou hij nog wat harder moeten zijn. Daarom liet ze haar vingertoppen langs zijn pik glijden, over zijn scrotum naar zijn anus gaat. Ze voelde zijn opwinding duidelijk groeien. “Dor, nee. Denk aan dat kind…” probeerde Bear nog, maar toen zijn Commander haar vingertop tegen zijn anus zetten en die langzaam in zijn achterste liet glijden, maakte zijn bezwaar ruimte voor een diepe grom. Nog dieper zoog ze zijn iets hardere piemel nu naar binnen tot haar neus zijn buik raakte.
Dorry grinnikte in zichzelf toen ze bedacht dat ze alles over had voor de wetenschap en ze drukte haar vinger nog dieper in hem. Daarna krulde ze haar vingertop. Door de druk die ze zo uitoefende op zijn prostaat had ze eindelijk het gewenste effect bereikt. Met kleine enthousiaste sprongetjes verdween alle halfslachtige lamlendigheid. In een reflex begon Bear zijn pik in haar mond te stoten, maar dat was in deze gewichtsloze situatie geen goed idee. Uit alle macht haakte ze zich vast met haar mond en de vinger in zijn kont. Het ging exact zo als ze op aarde hadden geoefend.
Ze had hem nu eindelijk zo ver. Hij was op het punt aangeland dat het hem allemaal niets meer kon schelen. Genetische mutaties door straling? Een kind met vreselijke gezwellen? Who cares? Hij wilde nog slechts één ding en dat was klaarkomen. Dorry probeerde haar hoofd erbij te houden. Ze moest wel. Als hij in haar mond zou spuiten, was alles voor niets geweest. Het was een kwestie van timing. Ze duwde zijn lid uit haar mond en klemde zich om zijn lijf. Even een handje helpen zijn lid schoof in haar schede. Ze begon te rijden. Hier had ze voor getraind. Haar benen klemden zich om hem heen en namen hem in een wurggreep. Behendig liet ze zich over hem heen glijden en door haar benen aan te spannen trok ze hem stotend in zich. Ze telde hardop af, zoals ze dat ook op aarde hadden geoefend.
“5 … 4 … 3 … 2 …” en bij één begon Bear te schokken. “W’ve got lift-off” lachte ze. Zijn ademhaling was al net zo onregelmatig als zijn stoten. Dorry kon slechts glimlachen van oor tot oor toen ze zijn stralen zaad in zich voelde stromen. Beelden van haar inauguratie als doctor in de seksuologie doemden al in haar op. Ze zou de eerste vrouw zijn die officieel seks had gehad in de ruimte.
De eerste vrouw die zwanger zou zijn van een kind verwekt in de ruimte! Zij zou de geschiedenisboeken ingaan en iedereen zou Bear vergeten, omdat hij niet meer was dan een simpele piloot en een schamele zaaddonor! Haar zorgvuldig getrainde bekkenbodemspieren molken de laatste druppels zaad uit zijn pik en juist toen ze zichzelf een ‘high five’ wilde geven, zag ze dat Bear zijn sensoren had losgekoppeld. Woedend duwde ze zich van hem af, waardoor hij met een smak tegen de wand van de ruimtesonde sloeg. Een paar bloeddruppels zweefde gewichtsloos door hun tijdelijke verblijf.
“GODVER!!! KLOOTZAK!”, schreeuwde ze, toen ze zich realiseerde dat alles voor niets was geweest. Geen geregistreerde gegevens betekende geen proefschrift, zonder proefschrift geen roem. Ze zouden het nog een keer moeten doen. Nog een keer dat monster opwinden en hem zijn zaad ontlokken. Met een ruk aan zijn pols trok ze haar piloot naar zich toe om hem eens goed de waarheid te zeggen.
Bear reageerde niet op haar boosheid. Paniek maakte zich van haar meester. Hij had het allemaal uitgedacht. De reis zou nog minsten zes maanden duren en door deze actie zou hij zijn vrouwelijke Captain nog minimaal vijftien keer mogen neuken…
Een kleine 400 aard-omrondingen later waren ze weer gezamenlijk ingedeeld voor een wacht. Bear zat als piloot achter de schermen en sprak met missioncontrol. Dorry was druk met de controle van de diverse test opstellingen. Hij had het al helemaal uitgedacht. Deze keer zou hij het initiatief nemen voor de “ruimte dekking”.
Hij verliet zijn zetel en zweefde richting het seks-test apparaat en switchte deze aan. Het apparaat piepte en het beeldscherm lichtte op. “Wat ben jij van plan?” Vroeg Dorry die een paar meter verderop bezig was met het fotograferen van een groepje spinnen die in gewichtloosheid een web hadden gemaakt. Op de aarde zou het bouwsel vergeleken worden met wat ze daar gebouwd hadden. “Ik wil je een tweede poging geven. Nu met meet apparatuur…” zei hij en knoopte zijn overall los. Ze keek hem twijfelend aan zou hij het menen? “Maar nu wil ik meer dan alleen meer even pijpen en klaarkomen in je schede.”
Ze keek hem schaapachtig aan terwijl ze de klep van haar pak, ter hoogte van haar kruis opende. “Ik wil je zien en voelen. Je borsten kunnen vasthouden en je volpompen… en jou laten klaarkomen. En dat alles aan de apparatuur.” “Echt niet!” sprak ze resoluut. “Dat zal mijn vrouw niet goedvinden!” “What happens in Space stays in Space.” Lachte hij. “Alleen het resultaat telt, toch?”
Ze twijfelde…. Zou die ene keer voldoende zijn? Misschien was ze niet zwanger. Ze kan in ieder geval niet bewijzen dat de als eerste seks had gehad in de ruimte omdat de apparatuur geen meting gedaan had. Zelf verzekerd rukte hij traag aan zijn pik. “Nou, wat wordt het?”
Hij pakte haar bij haar schouder en trok haar tegen zich aan. “Toe dan… Ben je wel zwanger van die ene keer?” daagde hij haar uit. Zijn vrije hand ging naar de rits van haar overall op haar linker schouder. Met een snelle ruk was deze tot aan haar rechter heup. Het witte, papieren, ondergoed slobberde. Haar SPACEX BH was een soort sport BH. Geen gezicht. Ze liet hem even gaan. Zijn hand streelde haar buik. Ze was gevoelig na meerdere dagen zonder aanraking op die manier. Op aarde had ze dagelijks seks met haar vrouw.
Haar gevoelens namen de overhand. Haar studie, eventueel bekroond met een space kind. De metingen als bewijs… Zijn hand ging naar haar linker borst. Ze voelde zijn warme hand door de BH heen. Resoluut duwde ze hem weg. Met één beweging trok ze de BH uit, gevolgd door de overall en het slipje. “Nu jij ook” bitste ze hem toe. Bear bewonderde de naakte vrouw en kleedde zich uit. Zijn pik had iets aan hardheid ingeboet door de koude in de ruimte.
“Jij moet je aanhaken” zei hij haar. Dit omdat zwevend strelen, likken, gepijpt worden en neuken hem lastig leek. Ze zweefde een stukje terug en haakte een band om haar linker enkel en haar middel. Zo kon ze hem voelen en zweefde niet weg als hij stootte.
Terwijl ze zo hing overhandigde Bear haar een bundel plakkers van de MRI. “Hooked object two” klonk het apparaat even later. Dat was het moment dat de beeld en geluidsverbindingen naar de aarde werden geblokt wisten ze.
Bear haakte ook zijn linker enkel in en hing nu tegen haar aan. Je kon zien dat SPACEX haar mensen op gelijke maten selecteerde. Zijn geslacht stond tegen haar schaamheuvel. Hij besloot de tijd te nemen en streelde haar borsten en flanken. Haar tepeltjes reageerde gretig op zijn ruwe behandeling.
Een mannenhand had ze een paar keer gevoeld toen ze zestien of zeventien was en nog niet wist of ze straight, Bi of Lesb was. Toen ze negentien was, tijdens een feest van haar hockeyclub, had ze met haar teamleden een spel gespeeld waarbij gezoend werd, gekust werd en later ook gestript werd. Jezus wat was ze opgewonden geworden van Wanda, de donkerharige keepster. Toen ze een paar dagen later Wanda weer zag voelde ze vlinders. Ze wist dat Wanda “van de vrouwen” was en vertelde haar gevoelens. Nog geen uur later lagen ze samen in een bed en kusten, streelden en vingerden elkaar. Dat had haar duidelijk gemaakt dat ze meer van de vrouwenliefde was dan van de mannen.
Tijdens haar studie leerde ze Jeanet kennen, de vrouw waarmee ze drie jaar terug in Nederland in de echt werd verbonden. Tijdens de trainingen voor hun vlucht ontstond het idee voor het aan boord verwekken van een kind. Dorry overlegde thuis en kwam met haar partner tot een overeenkomst zwanger worden voor de wetenschap was toegestaan. De “daad” moest zich beperken tot het inbrengen van het zaad in de vruchtbare periode. En zo kwam ze met Bear overeen dat ze hem tot aan het hoogte punt zou brengen en hij dan in haar mocht om zijn zaad te deponeren. Niets meer dan een “technische handeling ter bevruchting” zoals in het vluchtplan was opgenomen.
Daar hing ze nu, grotendeels ontkleed met de beoogde bevruchter tussen haar benen. Zijn handen gleden over haar lichaam. Ze voelde hoe een zekere opwinding van haar meester maakte. Zijn harde geslacht schuurde zachtjes langs haar schaamheuvel. *Zoveel warmer van een dildo* dacht ze. De handen van de Bear, de Mission Specialist, waren nu op missie.
Zachtjes streelde hij haar gevoelige borsten. Kneep in haar tepeltjes en streelde haar hals. Hij was zo anders dan ze gewend was met Jeanet. Jeanet was afwachtend en liet het gebeuren. Nu was zij de ontvanger. Nu mocht zij rustig afwachten wat de ander in gedachte had. Zijn ene hand ging naar haar flank terwijl zijn andere hand haar heuveltje streelde. Thuis trimde ze haar vrouwelijkheid elke twee dagen, daar was hier geen ruimte of noodzaak voor. Ze schaamde zich een beetje…
Bear haakte zijn voet los en liet zich omlaag zakken. Zijn mond ging langs haar borsten. Hij zoende en sabbelde op haar tepeltjes. Ze duwde hem omlaag. Zijn bovenarmen haakten zich om haar benen en zijn mond lag dicht bij haar dons bedekte schaamheuvel. “Je ruikt heerlijk” klonk zijn stem. Ze zijn vingers opende hij haar vrouwelijkheid en plantte pardoes zijn lippen op haar schaamlippen. Zijn tong voelde ruw, maar O Zo lekker. Ze voelde kriebels die ze al ruim 1 week miste. Hij vond haar clitje en sabbelde. Ze steunde zacht…
Hij schoof een duim in haar schede. Ze rilde en genoot van de stotende duim en zijn lippen. Zo was ze nog nooit aangeraakt, niet door een man maar ook Jeanet wilde haar niet likken, ze vond het vies. Verder dan een vibo of dildo, of een voorzichtig vingertje had Dorry van haar ega nog nooit ontvangen. Ze voelde hoe de spanning van een week geen seks zich begon op te bouwen voor een ontlading. “Jezus, je bent goed” kreunde ze.
Zijn aandrang werd heviger, zijn duim stootte dwingender en zijn tong ging trager over haar clit. De vuurbal in haar onderlijf leek te exploderen. Ze steunde zacht toen ze klaarkwam. Hij trok zijn duim terug. “Neeee” kreunde ze. Pardoes duwde hij twee vinger in haar schede. Ze zakte weg in een heerlijke roes. Bear likte nog een keer haar schaamlipjes en kwam langzaam overeind. Ze keek hem met lodderige ogen aan. Haar hand zakt over zijn lijf en trof zijn stijve geslacht. Ze omvatte zijn lul. Hij rilde toen ze hem zachtjes aftrok. “Nee” weerde hij af. “Ik wil NU in je. Niet pas als ik klaarkom.”
Hij nam de leiding en tilde haar rechterbeen op, duwde zijn lid tegen haar schaamheuvel. Dorry pakte zijn geslacht en verschoof zijn eikel naar de ingang van haar schede. “Blijf staan!” beet ze hem toe. Traag liet ze zichzelf over zijn geslacht zakken. “Jezus, dat voelt goed…” sprak ze zacht. Hij was nog niet halverwege maar genoot van de krapte en warmte van haar kutje. Voorzichtig duwde hij zijn bekken omhoog. Ze kreunde zacht. “Doorgaan?” vroeg hij. Ze pakte hem beet en stuwde haar lijf omlaag tot hun schaambenen elkaar raakten. Ze zuchtte. “Wacht…” Bear wachtte geduldig en voelde hoe haar schede hem omvatte. “Jezus, zo’n gevoel heb ik nog nooit gehad.” Fluisterde ze. “Toe maar.”
De Mission Specialist begreep de opdracht en trok een stukje terug om daarna weer toe te stoten. Steeds een stukje verder terug, steeds een stukje dieper. Zijn handen lagen op haar billen, haar borsten rustte op zijn torso. Vond hij haar aantrekkelijk? Nee niet echt. Ze had een warm en zacht lijf, mooie borsten en een strakke kut. Zijn missie, haar zaad geven, ging lukken. Hij versnelde zijn stoten, omklemde haar steviger en voelde hoe zijn spanning opliep. “Toe maar, geef het mij…” steunde ze. Dat was het moment, nog een paar harde diepe stoten en hij duwde zijn pik maximaal in haar. Ze rilden en schudde vrijwel gelijktijdig. Hij spoot zijn zaad diep in zijn Commander. Zuchtend ontving ze zijn zaad. Zo bleven ze even, gekoppeld hangen.
Na een paar minuten sprak ze weer, “Mission Specialist Bear, dank voor uw inbreng. Ik stel voor deze oefening de komende drie, vruchtbare dagen om de twaalf uur te herhalen om de kans op slagen van deze belangrijke proef te verhogen. Daarna zal ik mijn volgende vruchtbare periode met je delen om het experiment te volmaken.”
Ze duwde hem weg, kleedde zich weer conform voorschrift aan en ontkoppelde de meetapparatuur. Jeanet zou alleen het resultaat mee maken!