Met trillende vingers trok ze het setje aan. Het kant voelde koel en vederlicht op haar huid, een schril contrast met de zware katoenen stoffen die ze gewend was. Toen ze in de spiegel keek, herkende ze zichzelf nauwelijks. Haar vormen, die ze jarenlang had ontkend, werden door het zwart geaccentueerd op een manier die haar zowel beangstigde als intrigeerde.
“Trek het gewoon aan, Jennie,” klonk de stem van Kees gedempt vanuit de andere kamer. “Tijd om uit je schulp te kruipen. Laat me je bewijzen hoe mooi je bent.”
Toen ze eindelijk de studio in stapte, voelde ze zich naakt, ondanks dat ze meer aan had dan onder de douche. Kees stond bij zijn camera, maar hij keek niet direct door de lens. Hij keek naar háár. Zijn blik gleed langzaam naar beneden, over de welving van haar heupen en het kant dat haar borsten nauwelijks omsloot. Hij slikte hoorbaar.
“Poseer maar bij de chaise longue, Jennie,” zei hij, zijn stem nu gevaarlijk laag. “Zit maar gewoon… ja, zo. Hand in je nek.”
Bij elke klik van de camera groeide de spanning. Kees bleef niet meer achter zijn statief staan; hij liep om haar heen, kwam dichterbij. “Iets meer je rug hollen… ja, prachtig.” Hij raakte haar knie aan om haar been te verleggen, en de elektrische schok die door de kamer ging was bijna zichtbaar.
Kees voelde de hitte door zijn eigen aderen razen. Zijn hart bonsde tegen zijn ribben. Dit was waar hij op had gehoopt, maar de werkelijkheid was vele malen intenser dan de foto’s op zijn computer. Hij zag de verwarring in haar ogen, maar ook een ontluikende begeerte die ze zelf nog niet durfde te benoemen.
Hij zette de camera neer op een tafeltje en liep naar een lade. Hij haalde er een klein, bijna transparant rood setje uit. “Je doet het fantastisch, maar ik zie dat je nog steeds een beetje vecht tegen de schaamte. Ik heb nog iets anders… iets dat je perfect zal staan. Het is nog iets gedurfder, Jennie. Durf je die stap te zetten? Voor mij? Voor de foto?”
Hij hield het zijdezachte, rode stofje omhoog. Het was niets meer dan een paar strategisch geplaatste touwtjes en een flinterdunne stof. Jennie keek ernaar, en toen naar de ogen van Kees, die donker waren geworden van ingehouden lust.
“Ik… ik weet niet of ik dat durf, Kees,” fluisterde ze, terwijl haar ademhaling versnelde.
Kees zette een stap dichterbij, tot hij de warmte van haar lichaam kon voelen. “Ik ben hier, Jennie. Er is niemand anders. Alleen wij.”
Toen de badkamerdeur voor de tweede keer die middag openging, leek de tijd in de zolderstudio even stil te staan. Jennie kwam naar buiten, haar armen strak over haar bovenlichaam gekruist, maar er was geen stof ter wereld die de transformatie nog kon verbergen. Het rode setje was inderdaad niets meer dan een suggestie van kleding; het vuurrode kant stak fel af tegen haar melkwitte huid, die nog roze zag van de douche en de opkomende opwinding.
Kees voelde een dreunende hartslag in zijn slapen. Al die weken dat hij haar door zijn lens had bestudeerd, al die nachten dat hij zich had afgevraagd wat er onder die vormloze grijze vesten zat… de werkelijkheid was overweldigend. Ze was niet zomaar mooi; ze was adembenemend, met rondingen die smeekten om aangeraakt te worden en een kwetsbaarheid die hem tot in zijn diepste vezels raakte.
Zijn mond viel letterlijk even open. Hij vergat zijn camera, hij vergat zijn ‘professionele’ houding. Hij was alleen nog maar een man die zijn buurvrouw zag voor wie ze werkelijk was.
“Jennie…” bracht hij uit, zijn stem niet meer dan een schor gefluister. “Ik… ik heb geen woorden voor hoe je eruitziet. Geen enkele foto kan dit recht doen.”
Jennie stond daar, trillend op haar benen. “Ik voel me zo bloot, Kees,” fluisterde ze. “Dit is… dit ben ik helemaal niet.”
“Jawel,” zei Kees, terwijl hij heel langzaam de afstand tussen hen overbrugde. Hij bewoog behoedzaam, als een jager die zijn prooi niet wil laten schrikken, maar zijn ogen brandden van een verlangen dat hij niet langer kon maskeren. “Dit is precies wie je bent. De vrouw die je ex-man probeerde te verstoppen.”
Hij bleef vlak voor haar staan. De hitte die van haar lichaam afstraalde, was bijna tastbaar. Hij tilde zijn hand op en liet zijn vingertoppen heel voorzichtig over de rand van het rode kant op haar schouder glijden. Jennie slaakte een zachte zucht en haar ogen sloegen dicht. Ze deinsde niet achteruit; ze leunde bijna onmerkbaar naar hem toe.
“Jennie, kijk me aan,” vroeg hij dringend.
Toen ze haar ogen opende, zag ze de rauwe begeerte in de zijne. De shoot zoals Kees het in gedachten had, begon nu pas echt! Zijn pik klopte als een gek en stond hard en oncomfortabel tegen de binnenkant van zijn broek aan te drukken. Zijn slip moest nat zijn, hij lekte al dagen geil. Nu was het moment daar dat hij stapje voor stapje alles duidelijk in beeld zou krijgen. De meest opwindende foto’s om maanden lang op te teren!
“Jennie… De stap die je nu gezet hebt, is een grote stap. Een enorm belangrijke stap om vol zelfvertrouwen het leven het hoofd te bieden. Luister alsjeblieft naar me. Je bent zo enorm mooi, je figuur kan ik niet anders dan ‘perfectie’ omschrijven. Laten we met kleine stapjes verder gaan”.
Jenny voelde zich, ondanks een paar kleine stukjes stof, steeds warmer worden. Het was niet alleen van de verwarming en de hete lampen in de studio, maar een ver weg gedrukt gevoel stak langzaam de kop op. Zijn aanwijzingen werkten als een bezwering. De krampachtige greep van de onzekerheid liet haar stap voor stap los, totdat ze niet langer bevroren voor zijn lens stond, maar zich met een herwonnen souplesse begon over te geven aan het spel. Ze kreeg steeds meer vertrouwen en begon er plezier in te krijgen. Zoveel plezier dat ze vond dat Kees een beloning verdiende door haar weer vrouw te laten voelen.
Kees liet haar in verleidelijke houdingen zitten, staan en zelfs liggen. Hij moedigde haar continu aan. “Fantastisch meid! Je doet het geweldig.. je ziet er schitterend uit! Durf je een iets meer gewaagde positie aan te nemen denk je? Jennie haar verlegenheid leek bijna verdwenen, ze kreeg steeds meer zelfvertrouwen en voelde zich goed. “Zeg maar hoe je me hebben wilt, ik denk dat ik het aandurf?”…
Weer een dikke druppel geil verliet Kees zijn eikel. De gedachte haar in zijn meest favoriete positie te zetten, maakte hem bijna buiten zinnen. “Helemaal goed meid, de volgende stap is een zeer gewaagde, maar zal zeker de moeite waard zijn om de shoot af te maken. Ik wil dat je op je knieën gaat zitten en leg hierbij je hoofd op het bed. Laat je armen rusten op je ellebogen en maak hierbij een holle rug”. Kees wist dat wanneer ze deze positie zou aannamen, het leek alsof ze zichzelf aanbood aan hem en hij zou enorme moeite krijgen niet meteen achter haar te gaan zitten en…
In slechts enkele seconden zat Jennie in de opgedragen positie. Met name de holle rug zorgde ervoor dat haar opgewonden kut flink zichtbaar zou zijn. “Bijna goed Jennie, je benen iets verder uit elkaar nog graag”. Terwijl hij het zei kwam hij langzaam iets dichterbij en schoof haar linkerbeen iets verder opzij. Niet alleen rook hij nu haar opwinding, maar zag het ook. Een natte plek in het dunne stofje werd nu duidelijk zichtbaar. De geile spanning was nu niet alleen maar voelbaar, maar ook zichtbaar en te ruiken. Jennie haar dikke opgezwollen schaamlippen kropen al langs het dunne stofje.
Kees kneep een keer hard in zijn kruis. Hij kon zich niet herinneren ooit zo hard geweest te zijn. De spanning was nu zover opgelopen dat enkele rukjes aan zijn pik voldoende waren om haar hele rug eronder te spuiten. Zo mocht het echter niet gaan, hij moest geduld hebben. Nog meer geduld.
“Is het zo goed Kees? Kom ik zo goed in beeld?”. Kees had het niet meer. Schoot in razend tempo honderden foto’s. Kwam dichterbij, vergat ook haar zijkant niet. Jennie haar borsten drukten op de matras, ze leken groter dan een half uur geleden. “Zo, nu moet ik even zitten hoor. Ik plaats even een nieuw geheugenkaartje in de camera, dan kunnen we deze vast uitlezen”.
Jennie ging op de rand van het bed zitten en zag Kees bezig met de camera. Pas nu viel zijn rode hoofd op, hij zweette behoorlijk. Ze bekeek Kees goed en zag ook nu pas de enorme bult in zijn broek. Ze schrok! Hoe kan ik iemand opwinden? Komt dat van mij? Maar ik ben helemaal niet aantrekkelijk! Het beeld wond haar op een vreemde manier op. Eigenlijk waren ze vreemden voor elkaar. Maar ze had zichzelf in de afgelopen uren meer bloot gegeven aan Kees, dan aan haar ex-man in jaren. Het opgewonden gevoel wat ze had, begon ze langzaam te herkennen. Ze was niet opgewonden van blijdschap, er was iets anders. Haar onderlichaam gloeide, ze wist weer wat het was. Ze voelde niet alleen een versnelde hartslag in haar slapen, maar ook in haar kruis.
“Kees.. Voordat we verder gaan… in slechts enkele uren tijd heb je me al behoorlijk weten om te toveren. Ik schaam me eigenlijk niet meer voor wie ik ben. Ik zou je dan ook heel graag willen bedanken. Je hebt geen idee wat je in korte tijd met me hebt gedaan. De shoot heeft iets losgemaakt waarvan ik dacht dat het dood en begraven was. Ik had me erbij neergelegd nooit meer iets te willen en kunnen voelen voor een andere man. Ik… ik ben, nou ja.. voel me zo.. zo je-weet-wel toch?”
Kees draaide zich om, en ging op zijn knieën voor Jennie zitten. Hij keek haar aan. De lust waar alles om te doen was, was er nog steeds wel, maar de afgelopen uren had Kees naast lust en geilheid haar ook meer weten te waarderen. Ze was niet alleen maar het stuk neukvlees wat hij voor ogen had, maar ze was écht mooi. ” Je spreekt wartaal Jennie, hoe mooi je ook bent, ik ben niet in staat je gedachten te lezen. Dus nee, ik weet niet hoe je je voelt. Zou een poging kunnen wagen, maar ben niet goed in gokken, dus vertel me maar hoe je je voelt”.
“Nou, ik weet niet goed hoe ik moet beginnen Kees. Ik voel me op een vreemde manier aantrekkelijk, ik ben warm. Ik gloei helemaal van binnen, maar kan de juiste woorden niet vinden”. Kees had moeite niet naar haar harde tepels te kijken, ze waren groot en drukten bijna dwars door het doorzichtige stukje stof. Hij zag dat ze er moeite mee had om haar gevoelens te omschrijven, maar hij kon wel raden dat net als hijzelf, behoorlijk opgewonden was. Hoeveel moeite het hem kostte om de deur voor haar te openen in plaats van haar tegen de muur te drukken, bleef zijn diepst bewaarde geheim.
“Jennie, stop,” zei hij zacht terwijl hij een vinger op haar lippen legde. “Ik weet niet wat je precies wilt zeggen, maar niet nu. Ga naar huis, laat dit gevoel bezinken. Ik kom overmorgen avond om acht uur naar je toe. Ik neem de laptop mee; ik wil dat je met eigen ogen ziet wat ík vanmiddag door mijn lens zag. En Jennie… zorg dat je die avond nergens heen hoeft.”
Eenmaal in de stilte van haar eigen woonkamer voelde de middag bij Kees als een koortsdroom. Jennie liet zich op de bank vallen, haar tas met het rode kant nog stevig vastgeklemd. Ze sloot haar ogen en onmiddellijk flitsten de beelden weer voorbij: het felle licht van de studiolampen, het geluid van de sluiter, en vooral de manier waarop Kees naar haar had gekeken—alsof zij de enige vrouw op aarde was die ertoe deed.
Ze voelde een tinteling die ze in geen jaren had gevoeld. De gedachte aan overmorgen, klokslag acht uur, maakte haar tegelijkertijd doodsbang en dolenthousiast. Ze wist één ding zeker: ze wilde Kees bedanken. Niet alleen voor de hulp met de kast, maar omdat hij haar na al die jaren weer had laten voelen dat ze bestond. Ze wist alleen nog niet hoe ze die dankbaarheid moest tonen, maar terwijl ze naar de tas naast zich keek, begon een gewaagd plan langzaam vorm te krijgen in haar hoofd…