Op een zwoele zomeravond is Louise thuis. Alleen. Niet loom liggend op de bank, maar druk met het huishouden als de sleutel van haar minaar in het slot schuift. Een klik, een kier. Licht valt scheef door het gordijn en het geluid dat hij vangt … is vreemd vertrouwd. Een lage zoem, geen stem, geen muziek — alleen een pulserend brommen, alsof het huis zelf ademt. De stofzuiger klinkt en verhult de geluiden van zijn binnenkomst.
Zacht stapt hij naar binnen.
En daar, op het vloerkleed waar hij haar eerder haar sokken, strings en hemdjes zag opvouwen, zit ze. Haar rug half geleund tegen de bank, haar benen gespreid als een toegewijde yogi.
De stofzuiger ligt als een onschuldig beest naast haar – maar de slang…
de slang is bij haar, tussen haar dijen, zachtjes zuigend. Intiem.
Even kijkt ze op. Geen schrik. Geen schaamte. Een glimlach. Alsof hij de pluis is die ze al die tijd zocht. “Hij kan meer dan kruimels en pluizen,” fluistert ze. Haar hand geleidt het mondstuk nog iets dichter bij haar kut, haar heup wiegt het ritme waar de stofzuiger geen taal voor heeft.
Hij voelt zijn adem verplaatsen, niet meer in zijn borst maar in zijn bekken. Elke stap naar haar is een stap uit zijn werkdag naar haar ritus. Hij knielt naast haar. Zijn vingers raken haar knie, zijn ogen haar druppels. Ze draait het mondstuk naar hem. “Jij zuigt beter,” zegt ze. “Maar dit… dit was alvast voorpret. Een prima voorbereiding.” Ze opent haar benen iets verder, de slang glijdt als vanzelf langs haar schaamlippen, een watermerk van verlangen achterlatend.
En hij? Zijn tong is warmer. Zijn handen zijn doelgerichter. En haar fantasie… die begon al bij de zuigkracht stand. Ze glimlacht naar hem, nog steeds half in haar roes, en kantelt haar hoofd alsof ze hem een geheimpje wil verklappen. Haar hand rust nog op de slang, die loom naast haar zoemt, alsof hij wacht op bevel.
“Het begon zo onschuldig,” zegt ze, haar stem laag, schor van genot. “Ik wilde gewoon het huis doen, zoals jij me straks zou aantreffen… netjes, opgeruimd. Maar toen ik daar bij de bank stofzuigde, voelde ik de trilling door mijn vingers trekken… en hogerop. Het leek alsof die slang niet de vloer wilde schoonmaken en zuigen, maar mij.”
Ze lacht zacht, haar wangen gloeien. “Eerst dacht ik: flauw idee, wat kinderachtig. Maar ik zette hem toch even tegen mijn been. En toen… iets hoger. En toen nog…” Haar ogen zoeken de zijne, uitdagend, kwetsbaar, hitsig. “Ik dacht: waarom wachten op jou, als ik hem kan laten brommen tegen mijn kutje?”
Ze schuift haar slipje, dat half verschoven al nat kleeft, helemaal opzij. Haar vingers volgen even de weg die de slang nam. “En nét toen ik klaarkwam hoorde ik jouw sleutel in het slot…”
Hij wilde weten of dit de eerste keer was. De klassieke vraag als een partner wordt betrapt met een minnaar. Ze trekt een wenkbrauw op, ondeugend, terwijl ze de slang losjes langs haar dij laat glijden. “Eerlijk?” Ze houdt de spanning even vast, alsof ze proeft of hij de waarheid wel aan kan. “Nee… dit was niet de eerste keer.”
Ze schuift iets dichter naar hem toe, haar stem wordt zachter, intiemer:
“De allereerste keer… ik weet het nog zo goed. Ik deed alsof ik de plinten aan het schoonmaken was, knielend, met dat mondstuk vlak bij me. Ik liet hem zachtjes tegen mijn dij rusten… en ik voelde hoe de trilling door mijn hele lijf trok. Mijn kutje werd in één klap nat. Ik durfde niet, dacht: ‘wat als ik te ver ga?’ Maar mijn hand gleed toch steeds dichterbij.”
Ze ademt diep in, haar buik bolt een beetje op.
“Ik zette hem toen op de laagste stand, heel voorzichtig, en hield het mondstuk tegen mijn slipje. Het zoog zich lichtjes vast… en ik beefde meteen. Ik liet hem los, weer terug… alsof ik speelde met vuur. Tot ik mijn eigen heupen begon te bewegen en ik het niet meer tegen kon houden.”
Ze kijkt even omlaag, bijna verlegen, maar dan kruipt er een glimlach om haar mond. “Ik kwam zó snel, veel sneller dan ik ooit had verwacht. Met mijn hand tegen mijn mond, om niet hardop te kreunen. En toen ik daar lag, trillend, dacht ik: dit moet een geheim blijven.”
Ze likt even langs haar lip, alsof de herinnering al opnieuw op haar tong smelt. Ze kijkt hem recht aan, maar haar stem schuift langzaam naar fluisteren, alsof ze zichzelf betrapt terwijl ze het vertelt: “De keer erna was op een regenachtige middag toen jij nog laat werkte. Ik deed alsof ik braaf het tapijt deed, maar ik werd zó afgeleid door dat trillende, zuigende gevoel in mijn hand dat ik… tja, ik moest het proberen. Voorzichtig, vluchtig, maar ik kwam er zó hard van klaar dat ik bijna vergat de stofbak te legen.” Ze glimlacht schuldig, maar haar ogen vonken. “En weet je wat? Elke keer dat ik stofzuig, denk ik er sindsdien aan. Soms houd ik me in… maar vandaag wilde ik niet braaf zijn. Vandaag wilde ik stout zijn. En nét toevallig dat jij binnenkwam.” Ze laat de slang zakken, pakt jouw hand en legt die tussen haar warme dijen. “Voelt het als verraad, of als een uitnodiging?”
Ze tilt zijn hand iets hoger, legt zijn vingers nu precies op de plek waar haar natte warmte voelbaar is. “Maar vandaag… vandaag wilde ik dat jij mijn geheim ontdekte.” Ze giechelt zacht, een korte, bijna schuldige lach die snel verandert in een blik die hem test: nieuwsgierig, speels, geil. Haar vingers glijden traag langs de slang, maar haar ogen blijven bij hem. “Masturbeer je met meer huishoudelijke hulpen, Louise?”
“Bedoel je of ik een hele schoonmaakploeg voor mijn kutje heb?” Haar stem druipt van ironie, maar onder de plagerij voelt hij de opwinding. Ze leunt iets naar achter, knijpt haar dijen licht om zijn hand heen en fluistert: “Oké… maar beloof me dat je niet lacht. Dit is mijn geheime inventaris, dit zijn mijn huishoudelijke speeltjes. De stofzuiger is mijn favoriet… Mijn trouwe brommer. Hij kan zachtjes zuigen of me bijna vastzuigen, net hoe ik hem wil. Soms laat ik hem enkel langs mijn dijen glijden, soms durf ik hem recht op mijn kutje te zetten tot ik in één klap leegspuit. Maar die is niet de enige. Soms de elektrische tandenborstel.
Dat trillende kopje… heerlijk tegen mijn clit. Zo discreet dat ik het zelfs onder de douche gebruik, alsof ik gewoon mijn tanden sta te poetsen. Nooit gemerkt? Lekker hoor, als jij het ontbijt klaar maakt maakt hij af en toe mij klaar. Soms de föhn, op warme lucht, als ik hem net goed richt. Warme lucht, zachtjes langs mijn huid, tot ik gloei en smelt. Soms hou ik hem laag, tussen mijn benen, terwijl ik met mijn vingers verder ga. Alsof ik mezelf langzaam opblaas tot ik knap. En één keer… één keer heb ik met de garde van de keukenmixer gespeeld, maar die vond ik toch iets te gevaarlijk. Maar van de spanning werd ik wel romig en nat.” Ze lacht ondeugend, schouders opgetrokken.
“Ik ontdek dat bijna elk apparaat met een trilling of een beetje luchtstroom een speeltje kan worden. Alleen… ze zijn nooit zo goed als jij. Jij voelt, jij weet. Maar soms… soms heb ik gewoon geen geduld.”
Ze schuift dichterbij, brengt haar lippen bijna tegen je oor. “Wil je mijn geheime schoonmaakkast ontdekken, of wil je meteen het enige echte hulpmiddel gebruiken dat ik écht nodig heb?” En dan sluit ze haar vuist, laat haar hand tegen zijn borst rusten. “En nu… de laatste, het beste hulpmiddel dat ik ooit gevonden heb: jij. Jij die mijn ritme voelt, mijn adem hoort, mijn lichaam kent. Alles wat die apparaten niet kunnen… dát haal ik bij jou.” Ze denkt heel even aan de lift, aan Victor, god, wat was ze geil toen. Met hem in haar gedachten drukt ze drukt zijn hand steviger tussen haar benen, haar natheid doordringt zijn huid. “Dus… vertel eens, ben jij nu mijn klusjesman… ga jij mij nu in mij huishouden? Mij een schoonmaakbeurt geven? Of lig je liever als een echte man loom op de bank terwijl ik aan het stofzuigen ben?”