Ik werk op een groot kantoor, een open ruimte vol jonge vrouwen, eind twintig, begin dertig, de meesten al moeder. De sfeer is altijd ontspannen, een beetje flirterig zelfs, maar nooit echt over de grens. Ik ben de enige man in het team, single, geen kinderen, en dat maakt me soms het mikpunt van plaagstootjes. Ze vinden het leuk om me op te nemen in hun wereldje van luiers, nachtvoedingen en kinderfoto’s op hun telefoon.
Op een maandagochtend komt het bericht rond: het jaarlijkse teamuitje. Dit jaar geen escaperoom of borrel in de stad, maar een hele dag in een groot subtropisch zwembadparadijs. Glijbanen, een golfbad, palmbomen, en natuurlijk een warm, ondiep pierenbadje voor de allerkleinsten. Iedereen neemt zijn kinderen mee. Direct denk ik: nee bedankt. Ik zie mezelf al urenlang zitten tussen krijsende peuters, terwijl mijn collega’s alleen maar praten over slaapschema’s, doorkomende tandjes en welke crèche het beste is. Saai. Bovendien: een hele dag in zwemkleding tussen al die moeders die ik normaal alleen in nette kantooroutfits zie… dat voelt ineens een beetje te bloot, te intiem. Ik wil niet de hele tijd zitten te bedenken waar ik wel en niet mag kijken.
Ik app terug dat ik waarschijnlijk niet meega. Direct komt er een storm van reacties. Lisa, de altijd lachende teamleider van 31, met een baby van nog geen jaar: “Echt niet? Kom op, we hebben je nodig! Jij bent sterk, jij kunt helpen met tillen en de kids in de gaten houden.” Sophie, 28, net bevallen van haar tweede: “En het is zó relaxed daar, echt even quality time.” Dan komt er een berichtje van Eva, de stilste maar mooiste van het stel, 29, met een dreumes die nog volledig borstvoeding krijgt: “We vinden het juist leuk als je meegaat… zonder jou is het niet compleet.” Er volgt een reeks hartjes-emoji’s en een foto van het zwembad die iemand doorspeelt: azuurblauw water, palmen, lachende gezichten.
Ik voel dat er iets meer achter zit. De laatste weken gaan er namelijk gefluisterde grapjes rond op kantoor. Iemand heeft ooit, na een vrijmibo, een opmerking gemaakt over hoe mijn zwembroek vorig jaar op het stranduitje zat. Niet direct, natuurlijk, maar van die zijdelingse blikken en gegiechel als ik langsloop. Ik heb het gevoel dat een paar van hen stiekem nieuwsgierig zijn, dat er een onderhuidse spanning hangt die nooit hardop wordt uitgesproken. En precies dát maakt dat ik nu twijfel. Enerzijds lijkt het me heerlijk om een hele dag omringd te zijn door al die mooie vrouwen in bikini, ontspannen en dichtbij. Anderzijds voelt het ook ongemakkelijk: ik wil niet de hele dag het onderwerp zijn van hun gefluister, of het gevoel hebben dat ze naar me kijken om redenen die niets met teamspirit te maken hebben.
Toch geven ze niet op. Tijdens de lunch komen er een paar naar me toe. Lisa legt haar hand even op mijn arm: “Echt, het wordt leuk. En we beloven je: we gaan ook gewoon volwassen dingen doen. Gewoon een beetje glijbanen, zonnen, kletsen.” Sophie knipoogt: “Tenzij je bang bent om nat te worden, natuurlijk.” Ze lachen allemaal, een beetje te hard, een beetje te lang. Ik voel de warmte in mijn wangen stijgen, maar ook iets anders: een tinteling. Uiteindelijk zeg ik ja. “Oké dan, ik ga mee.”
De dag blijkt warmer dan verwacht, met een lome zon die de lucht doet trillen boven het gras. Ik arriveer in een eenvoudige zwarte boxer – niet te strak, niet te wijd, het zachte katoen licht vochtig van het zweet in mijn lies – en probeer me zo onopvallend mogelijk te gedragen. De vrouwen zijn er al, verspreid over kleurige handdoeken en ligbedden, met kinderen om zich heen die lachen en spetteren. Toch ben ik goed geschapen, en het hangt er lekker ontspannen bij, de contouren subtiel zichtbaar in het zonlicht. Terwijl ik voorbijloop, vang ik stiekeme blikken op naar mijn kruis – een snelle afdwaling van ogen, gevolgd door een lichte blos.
Het voelt wat onwennig om de jonge vrouwen, die ik normaal keurig gekleed zie in alledaagse kleren, nu in zwemkleding te zien: huid glanzend van zonnebrand, druppels water parelend op schouders. Eva, doorgaans de stille met haar zachte stem, wenkt me met een glimlach om mijn handdoek bij haar neer te leggen. Ze zit daar met haar kleintje dat nog borstvoeding krijgt; haar borsten zijn prachtig vol, de huid licht geaderd en warm blozend. De bikini die ze draagt is aan de kleine kant, dunne bandjes die licht in haar schouders snijden, maar ondersteunt haar vormen op een elegante, niet-vulgair manier, met een subtiele glans van stof die nat is geworden. Ook dat laat me niet onberoerd in mijn boxer, waar een lichte spanning begint te groeien.
We besluiten het pierenbadje in te gaan. Ik zit tot mijn middel in het warme water van het pierenbadje, omringd door een losse kring van mijn collega’s. De kinderen spetteren wild met plastic bootjes en gietertjes, gillend van pret. Het is bloedheet; de lucht boven het bad trilt bijna van de vochtige warmte. Overal klinkt gelach, geklets en het zachte plonzen van water. In mijn hoofd draait het: “Dit is gek, maar waarom voelt het zo goed? Al die mooie vrouwen om me heen, ontspannen, bijna naakt… Ik had nooit mee moeten gaan, maar nu wil ik nergens anders zijn.”
Eerst is alles nog helemaal onschuldig. Sophie gooit een handvol water naar Lisa’s dochter, die het uitschaterend terugdoet. Ik help een dreumes op een opblaasbandje en krijg prompt een plens in mijn gezicht van Eva’s zoontje. Iedereen lacht, ook ik. Ik voel me langzaam ontspannen – misschien wordt het toch nog een leuke dag.
Dan merk ik dat Lisa een beetje wiebelt op haar plek. Ze zit met haar benen iets wijder, haar gezicht ontspannen, maar ik zie een lichte blos op haar wangen. Ze kijkt even om zich heen, naar de kinderen die druk bezig zijn met een fonteintje verderop, en fluistert half lachend tegen Sophie naast haar: “God, ik moet zo nodig plassen, maar ik heb echt geen zin om helemaal naar die toiletten te lopen met deze hitte.”
Sophie gniffelt. “Doe gewoon hier. In dit badje merkt toch niemand iets? Het water is al warm.” Lisa trekt een quasi-schuldig gezicht, maar haar ogen twinkelen. “Echt niet?”
“Ach kom op,” zegt Eva zachtjes, terwijl ze haar baby even optilt om te voeden. Een doek ligt losjes over haar borst, maar ik zie heel even een druppel melk langs haar huid glijden en in het water vallen. “We doen het allemaal weleens. Niemand die het ziet.”
Lisa bijt even op haar lip, kijkt naar mij, een snelle, plagende blik, en dan voel ik het. Een subtiele verandering in het water rondom haar. Een warmere stroom die langs mijn bovenbeen strijkt, zacht en intiem. Het duurt maar een paar seconden, maar het is onmiskenbaar. Mijn hart slaat een slag over. Wat is dit? Warm, plakkerig… van haar? Het windt me op, shit. Ze kijkt me aan, haar wangen nu echt rood, en fluistert: “Sorry… of nou ja, niet echt sorry.”
Sophie proest het uit. “Zie je wel? Niets aan de hand.” En dan, alsof het de normaalste zaak van de wereld is, voel ik even later een tweede warme golf, dit keer dichterbij, vanaf Sophie’s kant. Ze kijkt me recht aan terwijl ze het doet, een ondeugende glimlach om haar mond. “Jij vindt het toch niet erg, hè? Je wilde toch nat worden vandaag?”
Ik probeer iets te zeggen, maar het komt er half stotterend uit. De spanning die al weken op kantoor hing, die zijdelingse blikken, dat gegiechel, is ineens tastbaar. Hier, in dit ondiepe badje, met al die mooie vrouwen om me heen. Mijn gedachten razen: Dit is niet gewoon water meer. Het is van hen… en het maakt me gek.
Eva, die net haar baby heeft weggelegd in een schaduwplekje op een handdoek, schuift een stukje dichterbij. Ze heeft haar benen iets opgetrokken, haar bikini netjes op zijn plek, maar haar ogen zijn donkerder dan anders. “Nu jij,” zegt ze plagend tegen mij. “Of durf je niet terug te spetteren?”
De kinderen zijn even helemaal afgeleid: een paar slapen in de schaduw onder een parasol, anderen spelen met een oppas-medewerker die net langskomt met ijsjes. Het voelt alsof we even een eigen bubbel hebben.
Sophie pakt een handvol water, nu vermengd met hun warme bijdragen en een zweem van melk van Eva, en gooit het naar me toe, maar dit keer niet zomaar water. Ik voel de warmte, de intentie, het plakkerige mengsel dat over mijn borst spat. Ze lacht zacht. “Zo, nu ben je écht nat van mij… en van ons allemaal.”
Lisa doet mee. Een gerichte straal, speels maar duidelijk, raakt mijn buik onder water, urine-vermengd, warm, met een druppel melk die ze opvangt van Eva’s borst en erbij mixt voor extra effect. “En van mij ook.”
Eva wacht even, kijkt me diep in mijn ogen, en laat dan langzaam, bewust, een warme stroom los die recht tegen mijn dijbeen aankomt. Tegelijkertijd druppelt er meer melk van haar borst in het water, ze knijpt zachtjes in haar tepel om het te laten stromen, en ze zegt met hese stem: “En dit is dan weer iets anders… maar je bent nu wel helemaal van ons. Proef maar.” Ze schept een handvol van het vermengde water op en spettert het plagend over me heen, de warme mix van urine, douchewater en melk die in straaltjes over mijn borst, buik en gezicht loopt.
Een paar druppels raken mijn mond en lippen, en zonder aarzelen laat ik mijn tong langzaam langs mijn onderlip glijden om het op te likken – zout, een beetje zoet van de melk, en die lichte, intieme geur die mijn hart sneller laat kloppen. Ik kijk haar recht aan, met een scheve glimlach, en geef haar een trage, uitdagende knipoog.
En dan voel ik het gebeuren. In mijn zwarte boxer, die al nat en plakkerig tegen mijn huid plakt van al het spetteren, begint er iets te bewegen. Mijn pik vult zich langzaam, ongewild maar oh zo welkom, een warme puls die groeit met elke seconde dat ik hun warmte nog op mijn dijen en buik voel. Het is niet te zien onder water, godzijdank, maar ik voel het duidelijk: harder wordend, dikker, drukkend tegen de stof. Shit, denk ik, dit is te veel. Ze maken me geil, hier midden in dit pierenbadje, met hun kinderen een paar meter verderop. Maar het windt me juist extra op, die spanning, dat risico.
Ik probeer mijn groeiende erectie te verbergen door een beetje voorover te buigen, alsof ik geconcentreerd met een plastic bootje speel. Maar de druk bouwt op, niet alleen in mijn boxer. Ik moet ook plassen – al een tijdje, door al dat warme water en de hitte – en ineens voelt dat als de perfecte, stoutste uitweg. Waarom niet? denk ik. Zij doen het openlijk, plagend, recht tegen mijn huid aan… waarom zou ik het niet doen?
Ik zit met mijn benen dicht tegen die van Eva aan, het water ondiep genoeg om alles te voelen. Zonder dat iemand het direct merkt, schuif ik stiekem mijn hand onder water, haal mijn harde pik langs de pijp van mijn boxer tevoorschijn en richt hem onder het oppervlak recht op haar. Dan laat ik het los.
Een krachtige, warme straal schiet vooruit, recht tegen haar benen, haar dijen, en hoger – precies daar waar haar bikini-broekje strak zit, tegen haar kutje aan. Ik voel hoe de straal doel treft, hoe het warme vocht zich verspreidt over haar intiemste plekje, langs de binnenkant van haar dijen glijdt en zelfs een beetje onder de stof dringt. Het idee alleen al maakt me nog harder; mijn pik pulseert in mijn hand terwijl ik blijf plassen, langer dan nodig, genietend van het taboe.
Het voelt bevrijdend, ongelooflijk stout – precies zoals zij het bij mij deden, maar nu geef ik het terug, gericht en bewust. Mijn urine mengt zich met de rest: hun warme bijdragen, Eva’s melk die nog in het water drijft, en creëert een nog intiemere, persoonlijke soep rondom ons.
Niemand merkt het meteen, of misschien wel, aan de manier waarop hun ogen twinkelen en de glimlachjes breder worden. Eva verstijft even, haar ogen worden groot als ze het voelt – die gerichte, hete stroom die haar precies daar raakt. Een lichte blos klimt over haar wangen, maar dan bijt ze op haar lip, kijkt me recht aan met een donkere, uitdagende blik, en schuift haar benen nauwelijks merkbaar iets verder uit elkaar… alsof ze zegt: ga door.
Met een rush van opwinding schep ik een grote handvol van het vermengde water op, nu echt van ons allemaal, denk ik, warm en intiem vermengd, en richt het recht op Eva. Ze is de stilste, de mooiste, en ze heeft me net uitgedaagd. Met een plagende grijns spetter ik het hard naar haar toe.
De warme mix raakt haar vol op haar borst, glijdt over haar bikini-topje dat al nat is, druppelt langs haar decolleté en over haar tepels die lichtjes zichtbaar zijn onder de dunne stof. Een paar druppels spatten hoger, landen op haar lippen en kin. Ze likt ze instinctief af, haar tong glijdend langzaam over haar mond, en haar ogen worden groot van verrassing en pure lust. Ze houdt mijn blik vast, ademt iets dieper, en fluistert nauwelijks hoorbaar: “Jij durft…”
Lisa en Sophie barsten in zacht gelach uit, hun handen voor hun mond om niet te hard te zijn met de kinderen in de buurt. “Kijk hem gaan,” gniffelt Sophie, terwijl ze dichterbij schuift, haar been tegen het mijne onder water. “Eindelijk meedoen. Voelt goed, hè? Om ons te geven wat we jou gaven.” Ze laat nog een warme straal los, recht tegen mijn zij, en knipoogt.
Lisa leent voorover, haar hand even op mijn schouder, nonchalant, maar haar nagels graven lichtjes in mijn huid. “Goed zo,” mommelt ze. “Nu ben je echt één van ons.” Ze spettert ook mee, een gerichte plens die mijn buik raakt, laag bij mijn boxer, waar mijn erectie nu duidelijk pulseert. De kinderen zijn nog steeds afgeleid, lachend met hun ijsjes, en de bubbel voelt nog hechter, nog heter.
Eva komt nog dichterbij, haar gezicht nu vlak bij het mijne, haar natte tieten glinsterend van mijn spetter. “Proef je eigen werk maar,” zegt ze zacht, schept een handvol op en brengt het naar mijn lippen – plagend, uitdagend. De geur is subtiel, zoutig, intiem. Ik open mijn mond een klein beetje, laat een druppel binnen… en het is elektrisch. De middag strekt zich uit, vol mogelijkheden, en niemand wil opstaan. Dit spel is nog lang niet voorbij.
En terwijl de zon langzaam lager zakt en de kinderen eindelijk moe worden gespeeld, blijven we nog even in dat warme, intieme badje zitten, dichter tegen elkaar aan dan ooit. Eva’s hand glijdt onder water langs mijn dij, Lisa’s voet raakt plagend mijn harde boxer, en Sophie fluistert hees in mijn oor: “Dit was pas het begin… vanavond, als de kids slapen en het park bijna leeg is, gaan we door. Dieper. Natter. En jij krijgt alles wat je vandaag hebt geproefd… rechtstreeks.”
De middag glijdt verder in een lome, hete roes, het pierenbadje nu een warme, plakkerige poel van onze geheime bijdragen vermengd tot iets wat niemand meer puur water kan noemen. De kinderen zijn eindelijk uitgeput, dutten in de schaduw of worden opgehaald door partners die later komen, en wij vieren blijven achter, dichterbij dan ooit. Eva staat als eerste op, haar bikini-broekje doorweekt en glanzend, en wenkt me met een stille blik om haar te volgen naar een rustiger hoekje van het badje, waar het water iets dieper is en de palmen meer schaduw geven. “Kom even hier,” fluistert ze, haar stem laag en hees, terwijl Lisa en Sophie gniffelend toekijken en zelf ook opstaan, hun lichamen glinsterend van zweet en spetters.
Ze positioneert me zittend op de rand, mijn rug naar haar toe, en gaat dan achter me staan, haar benen licht gespreid over mijn schouders heen. Ik voel haar warmte meteen – de hitte van haar dijen tegen mijn nek, de natte stof van haar bikini die licht tegen mijn achterhoofd drukt. Haar kruis is precies daar, centimeter verwijderd van mijn huid, en ze buigt zich een beetje voorover, haar handen rustend op mijn schouders voor balans. “Hou je stil,” mompelt ze plagend, haar adem warm in mijn oor. Dan voel ik het beginnen: een zachte, gerichte warme stroom die vanuit haar loopt, recht over mijn achterhoofd, langs mijn nek en schouders glijdt, traag en plakkerig over mijn rug naar beneden druppelt. Het is haar pis, heet en intiem, vermengd met de rest van de dag, en het glijdt in straaltjes over mijn huid, langs mijn ruggengraat, tot in de band van mijn boxer. De geur is subtiel maar onmiskenbaar, zoutig en persoonlijk, en het maakt me instant gek – mijn pik, al hard en pulserend, schiet nu helemaal vol, drukkend pijnlijk tegen de natte stof, klaar om te exploderen van pure geilheid.
Ze laat het langer duren dan nodig, genietend van mijn reactie, haar heupen licht wiegend terwijl de laatste druppels over mijn rug sijpelen. Als ze klaar is, buigt ze zich nog verder voorover, haar natte kutje nu rakend tegen mijn achterhoofd, en fluistert: “Voel je hoe nat je me maakt?” Lisa en Sophie lachen zacht, hun ogen donker van lust, terwijl ze aanstalten maken om op te staan en naar het golfslagbad te lopen – “Kom, we gaan naar de golven, daar is het nog heter,” zegt Sophie met een knipoog.
We staan allemaal op, druipend en opgewonden, de kinderen nu echt weg, het park rustiger wordend in de late middagzon. Maar in dat onbewaakte ogenblik, terwijl de anderen even afgeleid zijn met handdoeken en tassen, draai ik me razendsnel om naar Eva. Ik kijk haar diep in haar ogen, zie de schok en pure lust erin, en laat me op mijn knieën zakken. Mijn gezicht duik ik kort naar voren, mijn tong glijdt in één lange, trage lik over haar bikini-broekje – de stof helemaal doorwekt met haar pis, warm en zoutig, vermengd met haar eigen opwinding die ik erdoorheen proef. Het is nat, plakkerig, heerlijk taboe, en ik druk mijn tong even stevig tegen haar kutje aan, voel hoe ze trilt onder de stof.
Dan trek ik me terug, kijk haar nogmaals aan met een scheve, geile grijns, en zeg zacht maar duidelijk: “Mjammie.” Haar wangen kleuren diep rood, haar adem stokt, en ze bijt op haar lip terwijl ze mijn hand pakt. “Jij… wacht maar tot in het golfbad,” fluistert ze hees. “Daar krijg je meer… rechtstreeks.” De spanning hangt dik in de lucht terwijl we naar het grotere bad lopen, nat, geil en klaar voor wat komt – dit spel is nog lang niet voorbij.