Vandaag maken we kennis met de buurvrouw, Anna, begin 30, alleenstaand. Zij wordt vaak gezien in een leren broek en leren bh, ze heeft een strak lijf met volle borsten en draagt haar donkerblonde haar meestal in een losse knot en ze heeft felle blauwe ogen die alles zien en niets laten glippen. Hartje zomer is ze gebruind door de zon, voor wie ze geen enkele schaamte kent en dus zijn haar borsten en billen net zo bruin als de rest van haar lichaam. En dat haar buren dat ook kunnen zien, boeie.
Ze groet Storm altijd vriendelijk, ook als hij vanuit zijn raam schaamteloos naar haar kijkt, naar haar of haar kutje, weet zij veel. Misschien begroet ze hem als ze hem tegenkomt wel een beetje te lang, alsof ze hem onderzoekt of voor keurt. Soms is haar blik té onderzoekend vindt ze ook zelf. Maar niet alleen haar ogen en gedachten wegen af, er zijn diepere plekken waar trillingen moeten bevestigen of hij geschikt is. En sinds de ramen bij Storm en Mare vaker openstaan en het huis gevuld is met gelach, geuren en stemmen, met kreunen en hoorbare orgasmes, voelt ze iets ontwaken wat ze misschien net iets te lang heeft laten slapen, maar waarvan ze voelt dat het ontwaakt. Zeker als ze hem en zijn potentie ziet en hoort hoe meiden kreunend blij kunnen worden van een verblijf in zijn bed. Of het nu overdag, avond of nacht is.
Op een middag wanneer Storm buiten zijn surfplank schoonmaakt, roept Anna hem van over de heg. “Storm, kun je me misschien even helpen? Er zitten twee planken in de schutting verkeerd en ik krijg ze niet los…” Hij stapt haar tuin in, ziet hoe de zon op haar blote armen schijnt. Haar jurk draagt ze nonchalant, haar borsten zijn zichtbaar vrij en hij merkt hoe haar ogen hem keuren en hongerig opnemen. En hij voelt het ook in zijn bermuda en doet geen poging dat te verbergen. Samen duwen ze tegen de houten planken, hun schouders raken elkaar, ze lachen en het spel is voelbaar: haar hand rust net te lang op zijn onderrug, hij merkt hoe haar adem verandert wanneer ze vooroverbuigt. De klus is zo gepiept, maar Anna laat hem niet zo maar gaan. “Kom binnen, dan drinken we wat. Je hebt me gered!”
Samen lopen ze naar binnen en zonder vragen haalt ze twee blikjes bier uit de koelkast. Haar huis is koel, de vloer schoon, op de tafel staat een kan met bruiswater en een schaaltje druiven. Storm leunt tegen het aanrecht, Anna draait zich naar hem toe, haar gezicht nu dichtbij de zijne en geeft hem zijn blikje. Zonder al te veel woorden, met een korte lach en een zoekende blik legt ze haar hand op zijn borst, glijdt over zijn navel naar de rand van zijn bermuda, slechts drie centimeter van de top van zijn stijve. En stopt daar. Bewust. Ze ademt sneller, haar mond bij zijn oor: “Ik zie wel hoe ze naar je kijken bij jullie thuis… Kun je net zo goed voor je buurvrouw zorgen?”
Storm voelt hoe zijn stormram die laatste centimeters nog wil groeien tot die haar vingertopje voelt. HIj zet zijn blikje neer, zijn handen vinden haar heupen, en nog voor hij haar antwoord kan geven trekt ze haar jurkje omhoog en doet zonder schroom, haar slipje opzij. Ze trekt zijn bermuda omlaag, kijkt goedkeurend naar het gereedschap dat tevoorschijn komt, draait zich om tegen de keukentafel, buigt licht voorover, en kijkt hem over haar schouder aan: “Het zit hier ook een beetje vast, Storm, maak je mij los?”
Hij bedenkt zich niet, trapt zijn bermuda op de vloer, komt achter haar staan, pakt haar blonde manen en beukt haar. Hard, vurig. De tafel schuift over de tegels, haar stem wordt een fluister tot een ongedempte kreun door de keukendeur naar buiten vliegt. Hij vult haar diep, haar billen worden rood onder zijn stevige greep en haar benen trillen wanneer hij haar volspuit en zijn zaad tot het laatste restje in haar stroomt. Als ze zich omdraait, kust ze zijn wang, en lacht zacht: “Je mag vaker de schutting komen maken, repareer je ook mijn kleine slotje?” en wijst naar haar clitje.
Storm wacht even voor hij door zijn knieën zakt alsof de boodschap vertraagt door komt. Met zijn tong etaleert Storm dat hij meer gereedschap in de kist heeft dan alleen zijn rampaal en half leunend tegen de steeds schuivende tafel laat zij hem en waarschijnlijk tot een paar huizen verder weten wanneer het raak is. “Fuck Storm.” Alsof de douche die zij daarbij produceerde hem niet al had laten weten dat de reparatie van Anna meer dan geslaagd was uitgevoerd. Als Storm een half uur later na twee biertjes weer naar buiten loopt, voelt hij de zon op zijn huid en het geheim van een nieuwe bedding in zijn zak.