DIE DREI BRÜDER
Zoals iedere middag heb ik een tijdje van het mooie uitzicht vanaf de Loreley over de Rhein staan genieten. En nu ben ik in de moestuin aan het wieden, als mijn tweelingbroer Andreas bij me komt staan: ‘Ach so Nymfje, dá bist du! Kunnen we al Ficken?’ Als ik knik roept hij enthousiast ‘fijn’ waarna hij ter plekke mijn jurkje omhoog wil tillen om direct achterlangs zijn Speer in me te drukken.
Maar hoe leuk en lief hij ook is, hij weet heel goed en al heel lang dat ik dat zo niet wil hebben, ik ben niet een koe die maar even schnell-schnell in de wei door de stier beklommen wordt. Dus geef ik Andreas een tik op zijn handen en loop ik voor hem uit naar de hooizolder, waar we uit het zicht een plekje met een hooibed hebben gemaakt. Daar kan hij ongestoord zijn gang gaan op me…
Hoe het zo kwam
Het was achttienhonderdeenentwintig toen Nymphina en haar broertje Andreas geboren werden. Hun ouders woonden nogal achteraf, op het hoge plateau van de Loreley, die schitterende hoge maar o zo gevaarlijke rots bij de scherpste en gevaarlijkste bocht in de Rhein. De afstand naar de rest van de bewoonde wereld werd fataal toen bleek dat er dringend een vroedvrouw uit het verderop gelegen stadje Sankt Goarshausen moest komen. Op het moment dat ze eindelijk arriveerde was het eigenlijk al te laat, de baby’s kwamen nog met veel moeite levend ter wereld, maar hun Mutti overleed aan bloedverlies. Hun Vati, een arme kleine boer, bleef alleen achter met vier kinderen, zijn zonen Joachim van zes en Johannes van vijf jaar, toen een tijdje niks en vervolgens de pasgeboren tweeling Andreas en Dymphina.
Hij had het hard te halen met de zorg voor een schraal boerenbedrijfje en vier kinderen die veel aandacht nodig hadden en hem de oren van het hoofd vraten. Gelukkig sprong zijn ongehuwde zus Heidy uit het nabij gelegen Patersberg zo vaak ze kon bij en al met al lukte het hem met haar hulp om zijn kinderen in redelijke staat en gezondheid te laten opgroeien. Hoewel, zijn dochtertje Nymphina, door iedereen al snel Nymphy genoemd bleef lang een zorgenkindje, ze was bij haar geboorte bijna een kilo lichter dan haar broertje Andreas. En ook na haar geboorte bleef ze jarenlang klein en iel, pas rond haar tiende jaar begon ze eindelijk wat te groeien. Langzaam maar zeker werd zichtbaar dat ze tot een bijzonder meisje zou uitgroeien met haar fijne bouw, blonde haartjes en heldere blauwe ogen.
Maar juist toen hun vader het dus wat gemakkelijker begon te krijgen, omdat Joachim van inmiddels zestien en Johannes van vijftien al volop meewerkten en de oogsten steeds beter werden, sloeg het noodlot opnieuw toe. Tijdens een onverwacht en zeer hevig onweer wilde Vati nog snel het angstig hinnikende trekpaard vanuit de wei naar binnen halen. Het dier was echter door de felle bliksemschichten en harde donderklappen helemaal door het dolle heen en tijdens een moment van fatale onoplettendheid trapte hij Vati dood.
Behoeftige Broers
De kinderen waren intens verdrietig, veel te vroeg werden ze wees en stonden ze er nu alleen voor. Gelukkig had Joachim min of meer de leeftijd om, opnieuw met hulp van hun tante Heidy, het roer over te nemen. Het duurde enkele jaren maar toen waren ze met elkaar weer redelijk gelukkig en hadden ze een welvarend boerderijtje, waar ze samen goed van konden leven. Joachim en Johannes moesten er echter wél wat voor opofferen. De meeste jongens in de streek trouwden namelijk rond hun achttiende jaar met meisjes van meestal rond de zestien of zeventien. De beide broers vonden een huwelijk met alle nieuwe onzekerheden die dat zou opleveren echter nog niet verantwoord, eerst moesten Nymphy en Andreas nog wat groter worden.
Vanaf dat ze veertien werden ging de tweeling niet meer naar de dorpsschool en moesten ze komen meewerken, Nymphy in het huishouden en Andreas in de verzorging van de boerderijdieren. En wat al jong zichtbaar werd bleek nu ook echt uit te komen, Nymphy werd een pure maar ook teer ogende schoonheid. Met haar ‘blonde elfenharen’ en bijna lichtend-blauwe ogen was ze een totaal ander meisje als de meeste boerendochters uit de streek. Ze was wél een beetje vreemd, alsof ze altijd met haar hoofdje in de wolken was, op een plek waarvan de mensen om haar heen geen idee hadden wat of waar dat was. De meeste bewoners van het dorp vonden haar daarom simpel van geest, alsof ze ze niet allemaal op een rijtje had. Maar Nymphy en ook haar broers wisten wel beter, ze was volstrekt niet simpel, ze was gewoonweg ánders.
Ondanks dat ze zo iel was kon ze werken als de beste. Ze bleek echte groene boerenvingers te hebben, want de moestuin bracht de heerlijkste groenten voort. Verder was het huis altijd schoon, de bedden werden minstens een keer per week verschoond en fris opgemaakt en iedere maaltijd toverde ze heerlijk eten op tafel. Toen Nymphy en Andreas zestien werden wilden Joachim en Johannes een goed gesprek met ze voeren. Joachim was inmiddels tweeëntwintig, hij had een meisje leren kennen en zou graag met haar willen trouwen, en ook de een jaar jongere Johannes maakte al plannen in die richting. Maar de boerderij zou absoluut te klein zijn om zes monden te voeden, dus zouden Andreas en Nymphy of snel moeten trouwen, of een kosthuis moeten zoeken, of misschien zelfs in een klooster moeten toetreden. Beiden schreiden bittere tranen, het verdriet om de vroege dood van hun ouders kwam weer in volle hevigheid naar buiten en dat deed Joachim en Johannes besluiten dat ze hun plannen voorlopig toch maar moesten uitstellen.
Het probleem was echter dat zowel Joachim als Johannes, en eigenlijk ook al wel de nog veel jongere Andreas gezonde jongemannen waren, met gezonde behoeftes. Te vaak werd hun Schwanz stijf zonder dat er een passende bestemming voor was en opnieuw was er een goed gesprek nodig. Want de oudere jongens wilden zich wel opofferen om de tweeling nog enkele jaren een goed thuis te bieden, maar zou Nymphy dan niet… ehm?
Ontmaagd
Al als jong meisje had Nymphy interesse voor het voortplantingsproces. Hoe zorgde een plant nou voor nieuwe plantjes, hoe maakte een boom nieuwe boompjes, wat deden kippen om kuikentjes te krijgen en hoe kreeg een koe haar kalfje. En hoewel haar tante Heidy het allemaal wel wat vroegwijs vond ging ze toch trouwhartig in op alle vragen van het bijzondere meisje, want dat werd haar wel steeds duidelijker, Nymphy was anders dan alle meisjes die ze in het dorp kende.
Naarmate ze beter begreep hoe het in de dierenwereld aan toe ging was het voor Nymphy al snel ‘een plus een is twee.’ Zelf had ze een gleufje tussen haar benen en bij haar broers zag ze als ze zich helemaal bloot wasten bij de waterput hun steeds groter wordende Speere. Voor haar was al jong duidelijk dat die twee attributen bij en vooral ín elkaar hoorden. Vanaf dat moment kreeg ze altijd kriebels in haar buik als ze de haan op zijn kippen of de fokstier van de buurman op hun drie koeien bezig zag. Vaak ook droomde ze er sindsdien van hoe ze bereden werd door de Speer van een van haar broers en wat die dan allemaal met haar zou doen. En hoewel ze zelf verbaasd was dat dit haar allemaal al bezig hield, kon ze er niks aan doen, ze móest gewoon, omdat ze op een of andere manier die kant op werd gestuurd.
Also, dus toen Joachim aarzelend zijn vraag stelde was voor Nymphy een half woord voldoende. Het was haar direct duidelijk wat de jongens bedoelden en een beter bewijs dat ze niet simpel was kon je niet krijgen. Want al tijden terug had ze dus al de conclusie getrokken dat om een baby te krijgen de Speer van een man in de Höhle van een meisje moest worden gestoken. En eerlijk gezegd was ze er zelf ook wel aan toe, niet aan het krijgen van een baby maar wel aan het ontvangen van de Schwanz van haar broers. Het werd tijd wat aan de kriebels in haar buik te doen.
Zo dromerig en ver weg als Nymphy dus soms kon zijn, zo kordaat werd ze op dat moment. Ze begreep dat de nood bij haar broers hoog was en stelde voor dat Joachim als oudste haar het eerst mocht berijden en vanaf dat moment iedere avond, dat Johannes met haar voortaan in de vroege ochtend zijn gang mocht gaan voordat hij de koeien ging melken en dat Andreas haar iedere namiddag na de gedane arbeid met de dieren tot zijn beschikking had, voordat ze het eten moest gaan verzorgen.
Van haar tante Heidy kreeg ze een middeltje om te voorkomen dat er baby’s zouden komen. Toen Nymphy daar naar vroeg begreep tante namelijk direct wat er in het boerderijtje tussen de broers en hun zusje zou gaan gebeuren en ze vond het prima, want dat gebeurde in die tijd in zó veel geïsoleerde wonende gezinnen dat niemand daar van opkeek. Zolang je maar zorgt dat er geen kindjes van komen was er niks op tegen om als mensen die onder éen dak verblijven plezier aan elkaar te beleven, zo was in die tijd de geldende moraal. En vanaf die dag werd Nymphy door alle drie haar broers dagelijks gefickt, waarbij ze zich meestal netjes hielden aan het schema dat ze voor hen had opgesteld, tenzij de nood erg hoog was, dan mochten ze tussendoor ook nog wel een keertje.
Die eerste keer met Joachim zou ze nooit meer vergeten. Het werd haar direct duidelijk dat hij al wel enige ervaring met de meisjes had, want toen ze zich onbekommerd voor hem ontblootte zag ze hem stomverbaasd toekijken: ‘wat doe je nou, zusje?’ Nymphy begreep niets van die vraag: ’je wou toch met me ficken?’ ‘ja, zusje, maar je kleedt je helemaal uit’ reageert haar broer. Nymphy, verbaasd: ‘hè? Een stier heeft toch ook geen broek aan als hij een koe binnengaat?’ Kortom, voor Joachim ging een hele nieuwe wereld open want de enkele meisjes die hij al eerder aan zijn Schwanz had weten te krijgen, wilden dat alleen maar in het donker doen, verlegen als ze waren om hun lichaam aan zijn ogen bloot te stellen.
Zijn zusje was daar dus totaal anders in en verbijsterd keek hij naar de onbeschrijfelijke schoonheid van het lichaam dat onder haar kleding tevoorschijn kwam. Hij wist natuurlijk al wel dat zijn zusje anders was, maar zó anders… Het leek haast of haar huid licht gaf en of haar naar hem toe gerichte borstjes hem pedant leken aan te kijken, zo van ‘koester ons, heb ons lief.’ Met als bekroning van dat alles het mooie lieve gezichtje van Nymphy met die hemelsblauwe ogen en haar al bijna tot op haar billen hangende blonde haren.
Joachim had al geleerd dat de eerste keer voor een meisje pijn kan doen en nadat hij zichzelf ook had uitgekleed, omdat Nymphy dat nou eenmaal wilde, vroeg hij haar te gaan liggen en haar benen ver uit elkaar te doen. Met wat zalf die hij normaal gebruikte voor de uiers van de koe wreef hij haar gleufje in en daarna ontmaagdde hij haar. Beetje bij beetje schoof hij zijn Speer in haar nauwe Höhle, tot hij niet verder kon en haar hele hete nauwe tunneltje om zich heen voelde. Vreemd genoeg leek z’n zusje geen pijn te voelen. Toen hij in haar op en neer begon te gaan bewoog ze haar lichaam zelfs steeds weer tegen zijn binnendringende Speer in, om er maar niets van de te hoeven missen.
Aangeboren talent
Nymphy bleek een aangeboren talent te hebben voor het liefdesspel. Welke broer er ook aan de beurt was, alle drie raakten ze totaal verslaafd aan haar lichaam. Voor Joachim was dit een totaal nieuwe ervaring, een meisje dat openlijk bloot wilde zijn en ook nog eens actief met hem fickte. En ook voor Nymphy was het een bijzondere gewaarwording, vooral omdat ze diep van binnen wist dat dit haar bestemming was, dat ze dit al eerder deed, maar geen idee had waar of hoe lang geleden.
Zo geschiedde dat na dat moment Joachim haar aan iedere nacht bereed, vaak meerdere keren achter elkaar. Soms kon hij maar geen genoeg van haar krijgen, voor hem was zijn jonge zusje het meeste betoverende wezen dat hij kende en er waren dagen dat hij haar in de ochtend maar met moeite af kon staan aan Johannes, die dan zijn beurt op kwam eisen.
Ook haar tweede broer Johannes raakte keer op keer in de ban van zijn bijzondere zusje. Hij vond haar zó mooi dat hij er een gewoonte van maakte om haar het werk te laten doen. Hoog op hem gezeten bereed ze zijn Speer, zodat hij ondertussen onbelemmerd kon genieten van haar frêle lichaam dat zich op zijn Schwanz uitleefde. In alle mogelijke bochten kronkelde ze zich met haar slanke lenige lijfje over hem heen, steeds weer liet ze zijn Speer bijna uit zich glijden om hem dan weer diep tot de wortel in zich op te nemen. En ook Johannes kon meestal meerdere keren zijn jongensvocht in haar schieten, eindeloos bereed en melkte ze hem, altijd met haar ogen dicht terwijl ze ondertussen in haar eigen wereldje leek te zijn
En dan was er natuurlijk nog haar derde broer, Andreas. Hoewel hij haar tweelingbroer was zou je dat totaal niet zeggen. Met hem ontwikkelde ze een bijzondere band, maar daarover later meer.
Hoe vaker Nymphy gefickt werd hoe váker ze het wilde doen, wat ze toch eigenlijk niet goed begreep. Want als je honger hebt eet je en dan hoef je een tijdje niet meer. Maar met seks werd het alleen maar erger, na de ene Speer wilde ze liefst meteen alweer de andere in zich hebben, ook tussen haar werkzaamheden door waren haar broers daarom altijd welkom, waar ze dan ook graag gebruik van maakten. Maar nooit mocht het schell-schnell, altijd wilde Nymphy dat ze beiden bloot waren en er de tijd voor namen. En zo leefden zij een tijdlang genoeglijk samen…
X. Zara