White Trash (5)

NIEUW BEGIN

Chuck is tijdens de gymles de vos en ik heb hem van onze klas als eerste ontdekt. Hij vraagt me dan hem nog even wat tijd te geven. Ik vind het best en hij zegt me hem te volgen, zodat ik straks toch nog met de eer kan gaan strijken. Maar ik hoef even niet meer, ik besluit dat deze dag wel weer genoeg gedoe heeft opgeleverd en ga naar huis. Ik loop hard achterlangs het park uit, evenals het stuk terug naar school en meld me ziek bij coach Buddenbrook. Ik haal mijn tas en kleding op en hoewel ik bezweet ben stap ik in mijn sportkleding in mijn autootje, ik ben van plan thuis verder te gaan rennen.

Als vanouds

Tot mijn verrassing tref ik daar George aan die een dagje vrij is van zijn stage, om Opa Joe te helpen het dak van zijn hut te repareren. Als hij ziet dat ik ga rennen heeft zijn opa al in de gaten hoe laat het is, met een brede grijns op zijn gezicht laat hij George gaan. Niet veel later rennen we zoals we vroeger zo vaak deden zwijgend en eensgezind over het eindeloze strand van Padre Island.

Het is niet te doen het eiland helemaal af te rennen, het is wel honderd kilometer lang, maar verder dan nu zijn we toch nog nooit gekomen. Tegen de tijd dat we bij Laguna Madre aankomen zijn we allebei kapot en zoeken we een plekje tussen wat struiken om even bij te komen. Ook zoals vroeger trekken we daar onze kleren uit en sneaken we de zee in om ons op te frissen en te verkoelen. Terug bij onze kleren die we in de zon te drogen hebben gelegd pakken we water en fruit uit onze rugzakjes en niet veel later liggen we genietend naast elkaar in het gras, te kauwen op onze appels.

‘Lekker Sam, om zo net als vroeger weer eens samen te rennen.’ Ik knik zwijgend. Als het daarbij blijft gaat George een beetje aarzelend verder: ‘ehm, zullen we dat andere dan zoals vroeger ook weer doen?’ Opnieuw knik ik zwijgend, ik weet niet goed wat er met me is, alsof alles zich in mijn hoofd aan het resetten is en een beetje seks zou daar wel bij kunnen helpen. Dus spreid ik mijn benen en zeg ik George dat hij welkom is maar me daar eerst wel even moet likken, het zout van de zee kan soms een beetje gemeen schrijnen in mijn kutje.

Het voelt heavenly als hij zijn tong vol over mijn gleuf laat gaan, het is zo vertrouwd met deze jongen, hij weet precies wat ik nodig heb. Op een gegeven moment, nadat hij zijn tong een paar keer zo diep mogelijk naar binnen heeft gewerkt om ook daar het zout weg te likken, schakelt hij over op mijn klitje, terwijl hij tegelijk zijn beide handen tussen mijn benen door naar mijn tepels brengt en zoals hij het altijd noemt mijn ‘meisjesdriehoek’ bewerkt.

Op de een of andere manier krijgt hij het altijd voor elkaar dat er een soort knetterende stroompjes ontstaan tussen mijn harde tepels en mijn klitje, die hij dan tegelijk bewerkt. Tegen de tijd dat ik voel dat ik ga klaarkomen trek ik George aan zijn donkere krullen omhoog. Precies op het moment dat zijn paal in me glijdt en diep in me aankomt gil ik het uit, het voelt alsof alle energie in mijn lichaam zich heeft samengebald in mijn kutje en alsof het daar nu ineens als een kernexplosie uit elkaar spat. Ik hoor iemand gillen en niet veel later besef ik dat ik dat zelf ben, ik gil de longen uit mijn lijf terwijl misschien wel het heftigste orgasme dat ik ooit had als een vuurbal door mijn aderen en spieren raast.

Ik vouw mijn benen om George zijn heupen om hem met mijn hakken nog steviger aan te vuren terwijl ik zijn rug stevig bewerk met mijn nagels. Niet veel later ligt die arme jongen al weer net zo heftig op me te zweten als daarstraks toen we hard liepen. Maar nu is het van de seks, van harde voor ons allebei eindeloos lekkere en bevrijdende seks, keer na keer na keer beukt George zich naar binnen, het vuurtje in me steeds weer opstokend.

Vrienden

Op school is de rust weergekeerd, nadat ik m’n excuses aanbood voor mijn iets te heftige actie met dat filmpje van Nate zijn pik in mijn poes. Wel is het sindsdien zo dat ik qua vriendinnen ergens ‘in between’ zit, mijn oude clubje ben ik kwijt, wat trouwens niet erg is want nu pas zie ik in wat ’n dommige ganzen die meiden eigenlijk zijn. Maar waar ik dan wél nu thuis hoor op school is dus nog niet zo duidelijk, wat me trouwens ook al niet zoveel uitmaakt, ik heb nooit iets gehad met die benauwende pikorde.

Als beste vriendin heb ik nu Suzy, zij draaide een beetje om mijn oude clubje heen en was na dat filmpje de enige die nog iets met me te maken wilde hebben. Wat we gemeen hebben is dat ze ook een buitenbeentje is, ik heb nog nooit iemand gezien die zich zó nergens iets van aantrekt als Suzy. Ook uiterlijk is ze anders dan alle andere meiden hier: even lang als ik, rood haar, dun lijf, witte huid, extravagant met haar meestal tweedehands kleding, her en der tattoos en piercings en altijd opgemaakte heftig groene ogen.

En dan zijn er natuurlijk nog mijn nieuwe stiefbroers Chuck en Abe, ze hebben me als stieffamilie op school een behoorlijk upgrade in de pikorde bezorgd maar daar bedank ik voor, ik hoef niet aan de popu-tafels te zitten.

M’n vroegere buurkids van het trailerpark Betty en George zijn na hun stages van twee weken weer terug gegaan naar hun leventje in Houston. We trapten met zijn drieën net als vroeger onwijs veel lol en hadden ook héel veel lekkere seks. Het leek haast of George eindeloos zijn paal omhoog kon houden, Betty of ik hoefden maar te kicken en George en z’n apparaat stonden alweer helemaal klaar om ons tussen de sterren te neuken.

Nadat ze vertrokken werd het stil, stiller dan het voor die tijd leek, ik miste ze, misschien ook wel omdat ik wist dat er veranderingen aan gingen komen. Langzaam maar zeker raakte ik gewend aan het idee dat we zouden gaan verhuizen naar het huis van Nicolas, mum d’r nieuwe lover.
Inmiddels wonen we daar alweer bijna een maand.

It’s a new life

Nicolas is een big shot in Texas en heeft een landgoed met zo ongeveer tweehonderd meter eigen strand aan Corpus Christi Bay, op amper een halve kilometer van onze school. Ik heb het voor elkaar gekregen dat ik niet in het centrale huis hoef te wonen, op het terrein staan diverse gastenverblijven en het kleinste daarvan is mijn eigen huisje geworden. Omdat het ook nog eens tegen het zwembad aan ligt en ik ongezien via een lange pier vanuit de tuin zo de zee in kan duiken heb ik het daar prima naar mijn zin. Op de dagen dat de zee rustig is race ‘smorgens in mijn nakie naar de zee om een partijtje baantjes te trekken, op de andere dagen doe ik dat in het zwembad. En verder ren ik natuurlijk nog steeds iedere dag, meestal ga ik daarvoor terug naar mijn oude route over het strand van Padre Island.

Al met al heb ik dus vrede met de situatie, ik ga het hier wel redden tot ik over een half jaar medicijnen ga studeren. Al zo lang als ik me kan herinneren wil ik kinderdokter worden. Als het me lukt ga ik daarvoor naar New York University op Manhattan, Nicolas beloofde al me daarbij te helpen.
Mum is hier echt gelukkig, pas nu begrijp ik dat ze zich op het trailerpark al heel veel jaren eenzaam voelde en in Nicolas heeft ze denk ik wel haar nieuwe grote liefde gevonden. Maar ja, ik herinner me goed de waarschuwing van Chuck dat zijn vader een womanizer is, we zullen dus zien. Gelukkig was ze het met me eens om de caravan aan te houden.

Mum is weer gaan schilderen, ik had geen idee dat ze een hele voorraad schilderijen van voor mijn tijd in Seattle had staan. Die zijn allemaal door een besteldienst gebracht en die gaat ze nu bewerken voor een eerste expositie. Ze maakt práchtig werk, op dunne brede stroken schildert ze natuur, landschappen en horizonnen, die ze vervolgens op een doek als een collage bij elkaar brengt.

Heel weird is dat ze hier een stáf van personeel hebben. Iedere dag wordt m’n bed opgemaakt en hoe vaak ik ook zeg dat dat niet hoeft, steeds weer wordt de boel strak getrokken en nu heb ik het losgelaten, ze doen maar. Ook iedere dag ook staan ‘n ontbijtbuffet en aan het einde van de dag het diner klaar en de kok die dat doet, Richard, is een leuke man van rond de vijftig die vindt dat ik mezelf veel te veel afmat en veel te dun ben. Mum is natuurlijk tegen hem gaan zeuren dat ze zich zorgen om me maakt en heeft nu in hem een medestander gevonden.

Daarna heb ik mezelf nog eens goed in de spiegel bekeken maar ik ben het nog steeds niet met hen eens. Ja, ik heb een erg platte buik, maar zelf vind ik ‘t wel mooi om er m’n blokjes op te kunnen zien. Omdat ik kleine maar wel goed naar voren staande tieten en geen oversized maar wel goed gespierde sportbillen heb vind ik mezelf prima in verhouding. Toch heeft Richard dus besloten me te gaan vetmesten, iedere morgen wanneer ik als ontbijt m’n kwark met graan en vruchtjes naar binnen werk zet hij zeer demonstratief een huge lunchpakket naast m’n bord met wel allemaal gezond maar ook veel te veel eten. Nou ja, allerlei kids op school zijn er goed mee, het meeste geef ik weg aan lagere-jaars die ik nog uit het trailercamp ken.

Ik begin het inmiddels ook een heel klein beetje leuk te vinden dat ik er twee stiefbroers cadeau bij heb gekregen. Abe, de jongste, leidt een eigen leven, hem zie ik niet zo heel veel, maar als we contact hebben is het oké tussen ons. Als ik naakt in het zwembad lig zie ik soms wel dat hij zich sneaky aan me aan het opgeilen is, maar als het daarbij blijft vind ik het prima. Nou ja, en de oudste, Chuck, heeft zich geloof ik opgeworpen als mijn persoonlijke engelbewaarder. In het begin moest ik niks van hem hebben, want ook al is hij de populairste boy van de school, hij is tegelijk ook een badboy. Als het om meisjes gaat heeft hij echt geen beste naam.

Maar toch, langzaam krijgt hij me ontdooid, hij is aardiger dan ik dacht. Alleen met anderen erbij gedraagt hij zich als een hopeloze macho. Ik red het dus wel met hem, als hij zich maar niet teveel opdringt alsof hij mij moet redden, want ik kan echt wel op mezelf passen.

Saturday night fever

Suzy en ik zijn uit geweest naar een leuk eettentje in de stad. Iets na elf uur rijden we in mijn autootje terug naar mijn huisje bij de villa om samen nog relaxed wat muziek te luisteren en een wijntje te drinken. Maar al van ver horen we dat er op ‘ons’ strand een groot feest aan de gang is. De party’s van de broers zijn berucht op school en ik kon er natuurlijk op wachten dat ik er een keer mee te maken zou krijgen. Ik hoop dat ik het kan ontwijken, want al die football-players, cheerleaders en bijbehorende wannabee’s die daar op afkomen zijn niet mijn piece of cake.

Het lukt ons om ongezien bij mijn huisje te komen maar net als we naar binnen willen gaan om nog ’n filmpje te kijken hoor ik ‘Hey stiefzusje, kom je ook feesten? We hebben iets te vieren…’ en zie ik in een van de terrasstoelen bij het zwembad Chuck zitten met zo’n giechelende bijna blote cheerleader op schoot. Ik gebaar Suzy naar binnen te gaan want volgens mij is hij niet bepaald nuchter en dan kan hij een draak zijn.

Het was een bloedhete dag en ik heb deze avond een wit jurkje aan gedaan, zoals zo vaak zonder beha, om het een beetje luchtig te houden. Maar bij Chuck kom ik daar nooit mee weg zonder een opmerking. Als ik op hem toeloop heb ik ook nog eens het licht van achteren en zegt hij als ik vlak bij hem ben: ‘mooi slipje… en mmm, weer ‘ns een keertje geen behaatje…’ Als ze het al niet deden springen mijn nu ineens keiharde tepels zowat van mijn tieten af.

Meteen reageert die blonde bimbo op zijn schoot door haar opgepompte tieten tegen hem aan te drukken en met pruilende botox-lippen heel gemeen op te merken: ‘hey Chucky-dear, je ziet toch niks in dat platte aangewaaide trash-grietje?’ Ik ben er alweer klaar mee, steek mijn middelvinger op en weg ben ik, me niks aantrekkend van het lawaai dat achter me ontstaat, gevolgd door een grote plons. Maar vlak voordat ik naar binnen loop kan ik het toch niet laten en kijk ik nog snel even om, zie dan dat hij die meid pardoes in het water heeft geflikkerd en woest mijn kant op komt gestormd. Net goed voor die del en ik ren snel naar binnen. Maar net voordat ik de deur kan sluiten weet hij zich ertussen te wringen en zit er niet veel anders op dan hem binnen te laten.

X. Zara