Een waar gebeurd verhaal, alleen de namen van de personages zijn veranderd.
Laika, zeventien, reed met de fiets naar het korfbalterrein, iets buiten de gemeente waar ze woonde. Dat was op zaterdag. Ze zou voor het eerst met de U19-ploeg van de korfbal mogen meetrainen en spelen. Tijdens de fietstocht overdacht ze haar leven. Echt tof vond ze dat leven niet.
Laika was een mooie, blonde jonge dame. Slank, een meter vierenzeventig groot, mooi figuur, mooie ogen, appeltjes van borsten en enige dochter van haar ouders die een zaak hadden. Haar ouders waren zelfstandige uitbaters van een kleine supermarkt en die hadden nooit tijd voor haar. Dat vond Laika verschrikkelijk.
De avond ervoor, had Laika de liefde bedreven met Ralf, haar lief. Die kende ze ook van de korfbal en speelde in de tweede ploeg van de club. Ralf was drie jaar ouder, zoon van een concessiehouder van een bekend automerk. Het was ook niet de eerste keer dat ze seks had met Ralf. Voor Ralf had ze een paar keer aan haar borstjes, laten voelen door een jongen. Eentje had zelfs in haar slipje mogen zitten met één van zijn handen. Dat had ze wel leuk gevonden, maar klaarkomen was er niet bij geweest. Dat deed ze zelf, op haar typische meisjeskamer. Het gevoel dat ze dan kreeg, was erg intens en gezien ze meestal alleen thuis was, gilde haar orgasmes telkens nogal hard uit.
Voor Ralf had ze vlinders gevoeld. Toen die op de korfbal aandacht aan haar gaf, had ze moeite om te kunnen blijven nadenken. Iets na haar zeventiende verjaardag had ze met hem, achter te cafetaria van de korfbal staan tongen. Dat vond Laika zalig.
Ralf was een heel stuk groter dan zij, erg sportief en volgens de meeste meisjes van de korfbal een ‘stuk’. Laika vond Ralf ook knap en Ralf beweerde dat Laika, het mooiste meisje van de hele korfbalwereld was. Dat had ze dan maar geloofd.
Gistenavond had ze voor de tiende of elfde keer met hem seks gehad. Iets meer dan een maand geleden had Ralf haar mogen ontmaagden. Dat, moest Laika toegeven, had hij heel voorzichtig en liefdevol gedaan. Ze had niet veel pijn gevoeld. Eens ontmaagd, had Ralf zijn piemel bij haar ingebracht en was zachtjes beginnen bewegen. Dat voelde goed. Een tijdje later had hij hard gekreund, maar bij haar was niets spectaculairs gebeurd. Ze had het aangenaam gevonden, maar niets meer dan dat. Eens terug thuis, want de ontmaagding was op de kamer van Ralf bij hem thuis gebeurd, had ze zichzelf eerst heel zachtjes en dan als maar sneller gevingerd en dat orgasme was wel erg voldoening gevend geweest.
Het probleem was dat alle vervolgbeurten niet veel beter waren. Ralf was nog steeds zeer lief en zachtjes met haar en ze genoot er wel van, maar zo vond het mechanisch. Ze had wel eens, nadat ze hem een minuut of tien aan de piemel gelikt had, gevraagd of hij bij haar wou likken. Dat had hij gedaan, maar ze voelde er weinig bij. Ze was nauwelijks natter geworden.
Gisteravond, op haar slaapkamer, had Ralf uitvoerig haar borsten gelikt, ze had zalig gekust met hem, ze had zelf zeker meer dan tien minuten aan de piemel van Ralf gelikt en zelfs op de eikel gezogen. Zo lang had ze dat nog nooit gedaan. Het gevolg was evenwel, dat Ralf al bij de vierde of vijfde beweging in haar, zich klaar gespoten had.
Laika was erg teleurgesteld geweest. Eens Ralf naar huis was, had ze zich weer gevingerd. De frustratie was groot. ‘Wat is er toch mis met mij ?’ vroeg ze zich af.
Op weg naar de korfbal had Laika erg sombere gedachten. Ze zag Ralf graag, maar ‘was dit het nu ?’ ‘Verdomme’ dacht ze bij zichzelf, ‘ik kan me beter van kant maken, ouders die nooit tijd voor mij hebben, een lief die wel erg mooi, groot en lief is, maar bij haar geen passie kon opwekken’.
Een voorbijganger zou nooit denken, dat een frisse bloem zoals Laika, met haar blond paardenstaartje, zwiepend tussen haar schouderbladen, die al fietsend naar de korfbal reed, zo’n zwartgallige gedachten had.
Bovendien, toen ze de parking van het sportterrein opreed, stopte daar net een groene Volvo break en stapte daar Julie D’Anvers uit. Dochter van mijnheer Rick D’Anvers, die iets in de haven deed. De jongste dochter van mezelf, de schrijver van dit verhaal dus.
Laika kon Julie niet uitstaan. Julie, ietwat rossig, een stukje kleiner dan zijzelf, iets molliger, was altijd vrolijk en goedgemutst. Laika zag Julie een kus op de kaak van haar vader geven en hoorde haar zeggen : “pa, kom je tegen een uur of vijf mij oppikken ?” Die knikte duidelijk en reed weg.
Julie en Laika zouden samen voor het eerst trainen bij de U19. Die Julie was niet te doen volgens Laika. Die wist dat Julie naast korfbal ook nog regelmatig met vriendinnen ging zwemmen in een zwemclub, dat die vroeger aan judo deed, maar dat ondertussen vervangen had door karate en dat die ook nog ging dansen bij een hip-hop dansclub. Dat mens moest massa’s energie hebben.
Bovendien wist Laika dat Julie volgend schooljaar zou beginnen aan een verpleegstersopleiding net zoals zijzelf. Dus ging ze, tot haar spijt, die nog dikwijls moeten zien. Een ander irritant ding was dat die Julie blijkbaar vriendinnen bij de vleet had. Soms stonden er een stuk of vier naast de zijlijn bij een match of zelfs gewoon bij een training. Die vriendinnen stonden dan heel enthousiast Julie aan te moedigen, alsof zij een soort ‘te vertroetelen koningin’ was. En daarnaast, ook al was Julie een stuk kleiner en molliger dan Laika, die was altijd razendsnel en dus altijd aanspeelbaar. Bij korfbal had je dan niet veel keuze, je moest haar de bal dan wel toespelen. Dat alles maakte Laika nog somberder.
Op de training, die zaterdag lukte er niets voor Laika, zo erg zelfs, dat ze nog voor de training afgelopen was, naar de kleedkamer holde en zich ging omkleden. Dan zette ze zich op het bankje naast het veld en zag de rest van de ploeg nog verder trainen. Ze wou nog niet naar huis fietsen, want daar was toch niemand.
De training was afgelopen. Laika had mij, vader van Julie de parking zien oprijden. Ik bleef naast mijn auto wachten op mijn dochter en rookte een sigaretje. Naast het veld mocht niet gerookt worden, dus ik bleef netjes op de parking.
Laika zat met haar sporttas, aangekleed op een bankje naast het veld. Een voor één kwamen haar medespelers en medespeelsters uit de kleedkamers en gingen naar hun fiets en verdwenen. Dan kwam Julie buiten, liep naar de parking, zag haar vader staan en riep : “hoi pa, nog een momentje please” en ze liep naar Laika. Ze ging gewoon op het bankje zitten, een halve meter van Laika. Julie zweeg. Dan zei ze plots : “Laika, het gaat je niet goed hé ?” Laika schudde haar hoofd van ‘neen’. Dan begon ze te wenen. Julie schoof dichter, legde een arm om de schouders van Laika en zei : “huil maar goed door, geen tranen inslikken”. Laika huilde harder. Jullie liet begaan. Ze toverde een papieren zakdoekje tevoorschijn en frommelde dat in de handen van Laika. Die weende nog een hele tijd door. Dan verminderde de weengeluiden.
Dan zei Julie : “Laika, volgens mij zit je erg in de knoop met jezelf, dat is merkwaardig, want je bent een erg mooie jonge vrouw, je wilt verpleegster worden, je hebt een mooie vent als lief en toch zit je in de knoop met jezelf”. “Is het niet met mij, dan met iemand anders, maar praat er over”. “Dat hoeft nu niet, maar weet dat je die knoop niet zelf kunt ontwarren, daarvoor moet je er met iemand over kunnen praten”. “Ik ga je niet zeggen wat je moet doen Laika, maar ik kan wel naar je luisteren, meer heb je niet nodig”. Laika keek Julie met betraande ogen aan en zag in de groene kijkers van Julie. Meestal speelde zij zowat de nar of zotskap van de ploeg, altijd fratsen uithalend en nu keek die met haar groene ogen als het ware tot in de ziel van Laika. Die knikte en zei : “dankjewel”. Van heel de groep U19 die, op die zaterdagmiddag getraind had, was Julie de enige die gemerkt had dat het haar niet goed ging en die op haar afgestapt was. Haar vader, ik dus, stond ondertussen mijn derde sigaretje te roken, geduldig op mijn dochter wachtend.
Na een tijd kwamen beiden omarmd naar de parking gewandeld. Ik zag natuurlijk dat Laika geweend had en dat mijn dochter haar ondersteunde. Ik nam een visitekaartje uit mijn binnenzak, schreef op de rugkant ervan het gsm-nummer van Julie en gaf dat aan Laika. Dan zei ik : “juffrouw, bel Julie als je wilt babbelen, die sleurt je wel uit het diepste dal”. “Geraak je met je fiets thuis ?” Laika knikte en greep naar haar fiets. Mijn Julie vond er niets beter op, om Laika een dikke knuffel te geven. Ik, samen met mijn dochter, zagen haar wegfietsen. Ik zei niets en Julie ook niet, tot het moment dat we voor ons huis uit stapten, dan zei ze : “bedankt pa”.
Ik weet van mijn dochter zowat alles, maar ik weet ook dat ik nooit moet proberen haar iets te laten doen of zeggen, op een moment dat zij dat niet opportuun vindt.
Een aantal weken, hoor ik niets via mijn dochter. Die ging immers met de fiets naar de korfbal. Ineens vroeg ze me om naar de match van zondag te komen kijken en of ik haar met de auto wou voeren. Erg dom van mij, maar ik dacht niet na en ik had op dat moment al moeten weten dat mijn lieftallige ‘spring in ’t veld’ weer iets in het schild voerde. Tot mijn verbazing moest ik eerst Laika gaan oppikken bij haar thuis.
De match was schitterend. De ploeg van Julie en Laika won met 22 tegen 14. Laika en Julie maakten 20 van de 22 punten voor hun ploeg. Elk hadden ze tien punten op hun palmares. Beiden hadden als een wervelwind gespeeld. Ze liepen zich altijd vrij en passeerden telkens naar mekaar. Na elk gemaakt punt, lachten ze beiden en gaven mekaar een dikke knuffel. Na de match feliciteerde de coach hen voor het mooie samenspel. Julie vroeg me, om haar eerst thuis af te zetten en dan Laika naar huis te voeren. Ik begon onraad te ruiken. In de auto had ik immers vernomen dat Laika alleen thuis zou zijn, omdat haar ouders niet thuis zouden zijn voor twaalf uur, die avond. Het was immers koopzondag en alle handelszaken waren geopend van twaalf tot twaalf en ze hadden een standje voor hun ingang op de stoep staan om hun zaak te promoten.
Toen ik mijn auto voor de deur van hun privéwoning parkeerde, vroeg Laika om even mee binnen te komen. Ze wou me een drankje aanbieden. Ik had op dat moment een heel sterk gevoel, dat mijn lieftallige dochter mij er ferm ingeluisd had.
Laika bood me een koffie aan en bracht die naar het terras, achter hun villa. Daar kon ik een sigaretje roken en Laika nipte van een thee.
Ze begon met te zeggen dat ik een bijzondere dochter had. Dat ze heel wat, heel persoonlijke gesprekjes gehad had met Julie, sinds ik haar toen op die parking zag. Ik zei daarop dat Julie nogal hyper dynamisch is, maar dat haar tomeloze energie ook erg aanstekelijk kon werken. Laika knikte.
Dan zei ze : “mijnheer Rick, jouw dochter heeft mij uitdrukkelijk aangeraden om met u een grondig gesprek te hebben”. Ik vroeg : “ah, ja ?” “Waarom dan wel ?” “Omdat ze me een gefrustreerde trut noemde en dat ik volgens haar dringend een beetje extra gezond verstand nodig heb”. “Eerst was ik boos mijnheer D’Anvers”, vervolgde ze, “maar Julie zei, ga met mijn pa babbelen, anders vrees ik dat jij een erg ongelukkige vrouw blijft”. “Zeg maar gewoon Rick” zei ik.
“Waarom ben jij ongelukkig ?” vraag ik dan aan Laika. Ze begint gewoon grondig te wenen. Ik laat ze uitwenen. Dan begint ze te ratelen. “Ik ben erg ongelukkig in de liefde, voel niets, ik ben altijd alleen want mijn ouders werken zes van de zeven dagen, deze week zelfs zeven van de zeven, ze hebben me zelfs de naam van een Russische hond gegeven, ik ben niet mooi, veel te mager en met veel te kleine borsten,…” ze snikt verder.
Ik laat ze verder wenen. Dan zeg ik gewoon : “Laika is een heel mooie naam en inderdaad, dezelfde als de eerste hond in de ruimte”. “Daar is niets mis mee”. “Als je daar een probleem mee hebt, dan moet je een keer aan Max Verstappen vragen of hij een probleem heeft met zijn naam, want Max is een veel voorkomende naam bij honden”. “Die gaat je gewoon uitlachen”.
“Dat jouw ouders zoveel werken, is begrijpelijk, ze willen je alle luxe en comfort geven om jouw kansen op gelukkig zijn, zo groot mogelijk te maken”. “Dat hun vele werken, door jou niet gezien wordt als een teken van liefde van je ouders voor jou, is erg spijtig en ondankbaar”. “Vermoedelijk hebben zij jou dat, niet op de juiste manier uitgelegd”. “Je moet wel weten dat zij van een andere generatie zijn, en dat ‘veel werken’ er van in hun jeugd ingedramd is”. “Dat is bij mij ook zo trouwens”. “Dat zij geen tijd pakken om met jou te praten over jezelf en jouw gevoelens, is zonde, maar hun generatie heeft het moeilijk om over gevoelens te praten, gewoon omdat het hen nooit geleerd is”.
“Ik veronderstel evenwel dat je met Julie over jouw gevoelens kunt praten”. “Dat is al heel positief”.
“Wat de liefde betreft, ben je blijkbaar ook erg gefrustreerd”. “Wat scheelt er op dat vlak ?”
Laika keek me verlegen aan. “Mijn vriend heet Ralf, maar telkens wij vrijen, blijf ik altijd gefrustreerd en onbevredigd achter”. Ik reageer daarop : “heb je hem al gevraagd om jou vooraf klaar te likken ?”
Laika wordt knalrood en zegt hakkelend : “ja, maar dat wil hij bijna nooit en als hij het al doet, dan maar heel even”. “Direct dumpen” zeg ik daarop. Na even en al stotterend zegt Laika : “Julie zei me dat ook al”. Ik knikte begripvol.
Dan zeg ik : “ben je verliefd op Ralf, of is hij gewoon een mooie jongen waarmee je de liefde wilt bedrijven”. Laika denkt lang na en zegt : “ik weet niet wat verliefdheid is” en ze begint terug te wenen.
“Als je verliefd op hem zou zijn, Laika, dan zou je hem geen seconde kunnen missen”. “Volgens mij is hij gewoon een mooie jongen, maar helaas kan hij jou niet bevredigen op seksueel vlak, dus ik blijf bij mijn mening : dumpen en liefst zo snel mogelijk”. “Van zodra jij gevoelens van verliefdheid ervaart voor iemand, dan weet je dat onmiddellijk”. “Je kompas slaat tilt en je weet het noorden niet meer liggen”. “Dan heb je automatisch de bijna oncontroleerbare drang om zoveel mogelijk tijd met die persoon door te brengen”. “Vroeg of laat, word jij ook wel verliefd op iemand en die persoon op jou”. “Bij sommigen is dat heel vroeg, bij anderen laat, maar het gebeurd minstens ééns in iedereen zijn leven, op een paar uitzonderingen na”. “Wees gerust, het gaat jou ook wel ooit overkomen, geen haar op mijn hoofd dat daaraan twijfelt”.
Dan zeg ik : “Laika, heeft mijn dochter jouw kutje nog niet gelikt ?” Ze wordt zo mogelijk nog roder in het gelaat. Ze knikt bedeesd. Ik vervolg en zeg : “maak je geen zorgen, ze heeft me nog niets over jou verteld, maar ik weet, dat als ze geen vriendje heeft, dat ze in het verleden al meermaals het kutje van één van haar vriendinnen gelikt heeft, het zou me dus niets verbazen, mocht ze dat bij jou ook gedaan hebben”. “Voel je nu niet in een hoekje gedrukt, als mijn dochter iets doet, is dat altijd omdat ze dat leuk vindt en omdat ze denkt iets goeds te doen voor iemand anders”. “Ze is nogal warmbloedig en passioneel en heeft nood aan regelmatig vrijen, bij gebrek aan een lief, komt er altijd wel een vriendin op de proppen”. “Dat zij dat met jou al deed, wil wel zeggen, dat ze je erg graag heeft”.
Weer stotterend zegt Laika : “jouw Julie is echt een schat, in het begin moest ik er niets van weten, omdat ze zo over dynamisch is, maar nu ik ze beter ken, weet ik dat die alleen maar het beste met me voor heeft”.
“Laika, mijn dochter is per definitie een meisje en ze is niet lesbisch, al wat ze doet met jou is haar bi-kantje een plaats geven”. “Jij zult ook wel een bi-kantje hebben, maar ik ben quasi zeker dat ook jij niet lesbisch bent”. “Net zoals Julie heb jij nood aan seksuele bevrediging en dat wil enkel maar zeggen dat jij ook een warmbloedige en passionele vrouw bent”. Ik zie Laika zitten nadenken.
Dan zegt ze : “Julie zei net hetzelfde, maar ik ben doodsbang dat ik nooit dezelfde passie als met Julie ga vinden bij een man”. “Tja”, zeg ik daarop, “je zult het gewoon met een man moeten proberen en dat lijkt me duidelijk niet Ralf te zijn”. “Net wat Julie zei” antwoord Laika, “jouw dochter zei me dat ik het met jou moest proberen ?” “Ze zei dat jij ervaring hebt met ene Kato, een jong meisje, van mijn leeftijd, dat verkracht was, maar die jij terug de vreugde van het vrouw zijn hebt leren ervaren”. (Zie het verhaal Gothic 1,2 en 3 van 3 april 2024) Ik verslikte me in mijn koffie. Dan zei ik : “dat leep loeder heeft me weer ferm liggen” en ik lachte.
Laika keek me onderzoekend aan. Dan zei ze : “had Julie jou daar niets van verteld ?” “Neen” zei ik, “maar ik weet dat mijn dochter soms erg impulsief kan zijn en tegelijk ook heel dikwijls erg discreet en met ‘voorbedachte rade’ dingen plant”. “Nu heeft ze me er weer ingeluisd”.
“Hoezo ?” vraagt Laika. “Wil je dan niet aan mij tonen hoe een man passioneel met een vrouw kan omgaan ?” “Ben ik soms niet mooi genoeg ?” Ze krijgt terug tranen in haar ogen. Ik bekijk haar en zeg : “Laika, dat jij een heel mooie jonge vrouw bent, daar twijfelt, behalve jijzelf, geen kat aan, in heel de wereld en ik al zeker niet”. “En dan heb ik je nog niet naakt gezien” voeg ik er half lachend aan toe.
“Ik als man, passioneel omgaan met jou, dat moet kunnen, maar dat kan niet enkel van mijn kant komen”. “Passie is iets dat slechts ontstaat als beide partijen op een vurige en wellustige manier met mekaar willen omgaan”. Ze knikt nadenkend.
We zitten op het terras elk op een tuinstoel. Ik klop op mijn rechterdijbeen en zeg : “kom hier eens zitten, als je wilt”. Dat doet ze. Ze legt één arm rond mijn hals en zet zich op mijn been, tegelijk legt ze, omdat ze wat hoger zit, haar hoofd, bovenaan op het mijne. Ik leg één arm rond haar middel en laat de andere gewoon bovenop haar dijbenen rusten.
Dan zei ik : “Laika, jij hebt nood aan knuffels en affectie, dat kom je nogal wat tekort door de veelvuldige afwezigheid van jouw ouders”. “Dat heeft evenwel niet veel met seks te maken”. “Je bent bijzonder mooi, maar ook daar koop je ook niet veel mee”. “Daardoor word je gemakkelijk een soort trofee voor sommigen, zoals Ralf”. “Maar dat heeft ook niets met seks te maken”. “Seks is gewoon de onbedwingbare drang om mekaar zoveel mogelijk genot te geven”. “Niets meer of minder”. “Dus moet ik te weten komen wat jou echt genot geeft”. Ze knikt ter bevestiging.
“Wat is het meest opwindende dat je al beleefd hebt in jouw leven ?” vraag ik. Ze denkt even na en zegt dan aarzelend : “als ik het bij mezelf doe in mijn slaapkamer, dat is voor mij intens”. “Beter dan met Julie ?” vraag ik. “Met Julie is dat anders, dat is heel liefdevol en zij doet mij mooi klaarkomen, maar dat is eerder sereens”, zegt ze. “Wat is er dan anders met Ralf ten opzichte van Julie of als je het zelf doet ?” “Ralf is heel liefdevol, maar ik voel bijna niets, niets van opwinding en ik kan met hem niet klaarkomen, dat is erg frustrerend”. Ik zweeg een paar minuten. Er kwamen tranen in haar ogen.
Dan zei ik : “dat mijn dochter jou kan doen klaarkomen, heeft te maken met het feit dat ze ervaring met vrouwenliefde heeft, dat is één, maar vooral omdat ze een vrouw is en dus heel precies aanvoelt hoe en waar ze je moet aanraken”. “Dat vind ik mooi, maar vrouwenliefde is nu eenmaal helemaal anders dan de liefde die bedreven wordt tussen man en vrouw”. “Als je jouw gevrij met Ralf vergelijkt met wat je zelf doet, als je alleen bent, wat is dan het grootste verschil ?” vraag ik.
Laika denkt even na en zegt dan : “als ik het zelf doe, is het veel heviger, veel feller”.
Ik wacht weer even en zeg dan : “als Ralf jouw borsten likt of streelt is dat dan veel minder fel dan wanneer je dat zelf doet ?” “Ja” zegt ze. “Wat doe je dan precies anders met je borsten ?” vraag ik. “Ik kneed ze veel feller en harder” zegt Laika. “Heb je dat al aan Ralf gezegd dat hij wat feller met je borsten moet omgaan ?” “Natuurlijk” zegt ze, “maar dat doet hij dan eventjes en iets later is hij weer heel zachtjes bezig, zonder ik wat voel”.
“Ok” zei ik, “als je echt met een vent zoals ik, die meer dan twintig jaar ouder is, dan jezelf, wilt vrijen, dan offer ik me als het ware op, maar in werkelijkheid is dat voor mij een godsgeschenk”. Ik lachte. Voor haar, die niet lachte, was het evenwel een doodernstig iets. Ik bekeek haar en zei : “Laika, als jij iets van mij wilt, doe ik dat, geen probleem, er is maar één voorwaarde en dat is, dat je niet zo ernstig kijkt als nu”. “Ik snap jouw ernst wel, omwille van je situatie, maar jij bent jong, mooi en gefrustreerd”. “Vergeet dat nu even en wees een vrolijke, jonge en dynamische vrouw”. “Ik wil niet de ernstige, gefrustreerde Laika zien, maar de gedreven vrolijke dame, een beetje zoals je deze middag korfbal gespeeld hebt, met passie, gedrevenheid en vrolijkheid”. Ze knikte. Dan zei ik ; “Laika, om de spanning bij jou wat weg te nemen, onthou één ding : niets moet, alles mag, zolang je het maar leuk en opwindend vindt”. Weer knikte ze. “Bij het minste dat je een akelig of irritant gevoel hebt, bij wat ik doe, direct aangeven zodat we iets anders kunnen doen”. Opnieuw knikte ze.
Ik schoof mijn linker arm die op haar dijen lag, onder haar T-shirt. Ik ging met die hand even over en weer over haar blote buik. “Je weet het zeker ?” vraag ik nog en weer knikte ze. “Dan zou ik dolgraag een goeie kus van jou krijgen, alsjeblieft”.
Gezien ze op mijn schoot zat en dus met haar hoofd iets hoger dan ik, bukte ze zich voorover en ik voelde haar zachte lippen op de mijne. Ik opende die een beetje en voorzichtig, schoof het tipje van haar tong bij mij binnen. Ik duwde mijn tong tegen de hare. We begonnen sereen een tongkus aan mekaar te geven. Niets fel of zo, maar rustig.
Dan trek ik me wat terug en zij kijkt me licht hijgende aan. Ik zei : “Laika, bedankt voor deze lieve en zachte kus, maar ik wil de echte Laika kussen, dus gebruik alle energie in je lichaam en probeer me als het ware ‘dood’ te kussen”. Ze keek verbaasd en ik glimlachte. Ze boog weer voorover en nu schoot haar tong, met geweld en in alle hevigheid door heen mijn smoeltje. Ik gaf zo fel mogelijk weerwerk. Het speeksel droop langs mijn beide mondhoeken naar beneden maar ik bleef doorgaan. Met mijn vrije hand, de andere lag nog op haar blote buik, streelde ik haar rug.
Op een bepaald moment, na een echt langdurig tonggevecht, moest ze toch even naar adem happen en ik ook trouwens. Ze trok haar hoofd achteruit en ze keek naar beneden met een ietwat fanatieke blik in haar ogen, recht in de mijne. Ik glimlachte en zei : “meisje, je bent een natuurtalent, zo zwoel ben ik nog nooit gekust”. Nu glimlachte zij ook, maar eerder voorzichtig.
Door dat getong met die jonge vrouw op mijn schoot, was mijn piemeltje wel erg wakker geworden. Die wou al direct meer ruimte in mijn jeans innemen, maar met haar gewicht van amper vijftig kilo, schatte ik, blokkeerde die jonge deerne elke vorm van meer stijvigheid. Ik begon wat te draaien op de stoel.
“Scheelt er wat ? “vroeg Laika. Ik bekeek haar en zei : “Laika, jij bent zeker geen tientonner, maar mijn ‘vitaal onderdeel’ in mijn jeans, wil meer ruimte en dat lukt niet”. Ik lachte. “Komt dat door mij ?” vroeg ze naïef. “Wat denk je zelf” vroeg ik, “er is hier niemand anders dan wij twee.
Prompt sprong Laika van mijn schoot en vroeg bijna kinderlijk : “mag ik die eens zien ?” en ze begon met twee handen aan mijn riem te prutsen.
Ik zei dan maar : “laat maar, meisje, doe jij je slipje uit en ik bevrijd mijn piemel wel uit zijn omknelling”. Geen twee seconden later zag ik haar slipje in een boog op de terrastafel vliegen. Ik had mijn jeans en boxer al over mijn knieën naar beneden geschoven en zei : “jonge dame, we kunnen later nog doen wat we willen, maar nu zou ik willen dat je gewoon boven op mijn piemeltje gaat zitten, want ik wil je echt voelen”.
Ik zat wat onderuit op een terrasstoel en met beide benen links en rechts van de mijne kwam Laika dichter. Ze tilde haar rokje wat op en ik zag een zalig mooi kutje met blonde, krulhaartjes op, eerder wat dons in plaats van veel haar.
Mijn pik stond vanzelfsprekend al recht omhoog en lekte zelfs al wat voorvocht. Ik hield die vast met één hand rond de stam. Laika keek even met verbazing naar mijn lul. Dan kwam ze dichter en dirigeerde haar kutje tot tegen mijn eikel. Daar hield ze stil. Ik bewoog mijn piemel wat voorwaarts en achterwaarts en gleed zo met mijn eikel doorheen haar buitenste kutlipjes. Dan hield ik stil waar ik de opening van haar kutje vermoedde en zei : “laat je voorzichtig zakken, lieverd”. Dat deed ze en ik voelde mijn lul, traag in een fluweelzacht en warm kutje glijden. Dat gevoel is gewoon zalig. Haar toch al redelijk nat kutje omvatte mijn pik op een heerlijke manier.
Eens ze helemaal zat en mijn piemel compleet in haar begraven was, wou ze al direct beginnen wippen. Ik hield ze tegen en zei : “hola, zotte mus, rustig maar, je mag zo dadelijk je zin doen, maar eerst zou ik wat willen zien”. “Mag ik je ongetwijfeld prachtige borsten bewonderen ?” Even keek ze me onbegrijpend aan, maar dan vloog het poloshirt dat ze droeg in een boog op de terrastafel bij haar slipje en twee seconden later volgde haar sport-bh. Ze had nog een rokje aan, dat haar kutje en mijn onderlichaam bedekte, maar verder zat ze met bloot bovenlichaam op mijn stijve pik. Ik keek omhoog naar haar en zei : “mag ik die aanraken”. Licht verwonderd, knikt ze.
Ik zei : “lieverd, een vent kan maar één ding tegelijk doen, dat zit in ons DNA”. “Vrouwen kunnen telefoneren, strijken en tv kijken tegelijk, maar dat moet een gemiddelde man niet proberen”. “Dus blijf alsjeblieft stil zitten, zodat ik me met jouw prachtige borsten kan bezig houden”. Weer knikte ze. Ik greep met beiden handen tegelijk naar haar twee appeltjes van borsten, ik kwam wat voorwaarts en zoog één van haar tepels in mijn mond. Ze kreunde lichtjes en plooide haar armen achter mijn hoofd, alsof ze me tegen haar borst wou drukken. Beide borsten kneedde ik, terwijl ik op de tepel van één van die borsten toch redelijk fel begon te zuigen.
Ze had geen dikke slappe uiers, maar eerder kleine, stevige borsten waarop een mooie, rozige tepel prijkte. Ik genoot van mijn gelik, alsof ik aan een vijfsterren diner begon. Het zuigen wisselde ik af, met lange halen van mijn tong rond en over die tepel en de hele borst, om dan met brede tong, naar de andere borst te glijden en dan daar aan haar tepel te zuigen.
Die oefening deed ik talloze malen. Blijkbaar werd Laika wat ongeduldig, want ze begon met haar onderlichaam wat te draaien. Ik keek even omhoog en zag dat ze haar ogen gesloten had. Dus liet ik haar tepel uit mijn mond glijden en zei : “lieve Laika, je mag bewegen, maar niet op en neer gaan met je kutje”. “Enkel je bekken wat voorwaarts en achterwaarts kantelen, meer niet”. Ze had heel even naar mij gekeken met onbegrip, maar ik zei : “doe maar wat ik vraag alsjeblieft”. Bij mezelf dacht ik : ‘als ze zo haar bekken over en weer kantelt, dan schuurt haar klitje op mijn schaambeen, met vermoedelijk een gekend gevolg, want als die trees begint op en neer te wippen, dat doet die mij in geen tijd spuiten’. Van jolijt, liet ik, door mijn anusspieren wat samen te trekken, mijn lul die in haar begraven zat, wat opwippen. Telkens ik dat deed, kreunde ze lichtjes.
Ik bleef ondertussen gewoon haar borsten bewerken en ja, Laika begon als maar feller met haar klitje over mijn schaambeen te wrijven. Het geluid dat ze produceerde, werd eveneens veel luider. Ze kreunde er op los. Bij mezelf besloot ik me enkel op haar borsten te concentreren en verder niets te doen. Dat kon later nog.
Tot mijn stomme verbazing, begon mijn zelfbeheersing onder druk te komen. Even had ik een angstreflex in de zin van : “die furie hier boven mij, gaat mij toch niet doen spuiten, vooraleer ze zelf gekomen is ?!” Dan tot mijn opluchting, terwijl ik driftig verder met haar borsten en vooral haar tepels bezig was, begon ze te gillen. Laika liet haar klitje, telkens met geweld op mijn schaambeen bonken en na de zoveelste keer, gilde ze de hele buurt bij mekaar. Ze had zich gewoon klaar gereden als een wellustige furie, bovenop mijn harde pik. Ik zoog op dat moment zowat haar tepel van haar borst. Dan liet ik die uit mijn mond schieten en zij klemde mijn hoofd tussen haar beide borsten, terwijl ze bleef gillen.
Ze bonkte nog een paar keer met haar klit op mij, maar dan verdween de hevigheid en deed ze nog enkel zachte, schommelende bewegingen. Toen ze haar greep rond mijn hoofd wat loste en ik terug fatsoenlijk kon ademen, keek ik omhoog. Haar gegil was verstomd en ik zei : “Laika, lieverd, bedankt omdat je, je echte ik, aan mij liet zien”. Ze keek weer ietwat onbegrijpend en ik zei : “nu mag je jou onderlichaam omhoog en omlaag bewegen, het gaat niet lang duren voor ik spuit, maar laat je gaan”. Er kwam een ietwat fanatieke blik in haar ogen. Ze tilde haar onderlichaam op en liet het gewoon vallen op mijn liesstreek. Na zo’n tien keer, greep ik met beide handen op haar heupen en hield ze stil met mijn pik maximaal in haar. Op dat moment spoot ik alles wat ik aan zaad had, omhoog in haar. Ik liet een diepe kreun en Laika gilde keihard : “oooooooohhhhhhh, ik voeeeeelllllllllllll je spuiiiiiiiiittttttttennnnnnnn !!!!!!”. Dan zeeg ze voorover en begon mijn hele gelaat met lieve kusjes te bedekken.
Einde deel 1, 2 volgt
Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.
Sensuele groeten,
Rick