BUSY BUSY
Weer terug in de bus tref ik een briefje aan van Grace Slick en Anthony dat ze naar backstage podium zijn, kijken of Janis Joplin er al is. Mooi, dat geeft ons ruimte even te klussen en in no time hebben we de bus van binnen op orde. Op de voorste banken na is er een lange ruimte van matrassen en cosy zitjes ontstaan. Voor het laatste stuk achterin hebben we in de breedte een gordijn opgehangen voor als mensen wat privacy willen en voor de zijramen hebben we voor vertrek al overal rolgordijntjes gehangen, dus als het moet kunnen we de bus goed tegen inkijk afsluiten. De jongens hebben ondertussen een stevige veranda van tentdoek gebouwd en goed verankerd tussen de bus en de ingang van het hoofdkwartier. Yés, hier kunnen we straks wel tegen een stootje, laat nu de regen maar komen.
Als we klaar zijn maken we samen een lunch en daarna gaan de meesten weer terug naar de Bazaar, het zal zo meteen wel druk worden als de eerste acts klaar zijn. Ik loop naar backstage podium om te kijken hoe de situatie daar is en ik kan niet anders zeggen dan dat het een gekkenhuis. Niets loopt op tijd, steeds is er wel iets technisch wat snel gerepareerd moet worden en veel artiesten lopen maar wat rond, te wachten tot ze moeten optreden. Omdat de helikopters alleen overdag mogen vliegen worden artiesten in hoog tempo voor het donker wordt ingevlogen en het is er al een drukte van belang. Ik zie veel bekende gezichten en whow, dat is wel een aparte ervaring om daar zo tussen te lopen. Carlos Santana loopt zenuwachtig op en neer te dribbelen, hij is zo aan de beurt en ik zie dat de mannen van Canned Heat er ook al zijn.
En dan krijg ik Grace en Anthony in beeld, naast Grace loopt Janis Joplin, zwaar gearmd komen ze op me toe lopen. ‘Hey July, dit is Janis. En Janis, dit is bitchy Dutchy July’ stelt Grace ons voor. Janis vliegt me om de nek, even wennen om zo’n beroemde meid te huggen maar ja, Gracy is ook beroemd en dat doet me ten slotte ook niks. Ik geef Janis een zoen op beide wangen en dan is het ijs gebroken, ze kijkt me breed lachend aan en zegt ‘leuk je te ontmoeten, heb van Grace al wat over je gehoord. Jullie hebben hier flink werk verzet hoor, fijn om hier te zijn!’ Anthony stelt voor naar de bus te gaan maar ik wil nog even bij Michael Lang checken hoe laat The Who en de andere bandleden van Jefferson Airplane arriveren. Dat blijkt met de volgende helikoptervlucht te zijn, over ruim een uur, iets na vieren zijn ze hier, oké, dan kom ik wel terug. Blij om die chaos hier weer even te kunnen verlaten.
Dollen in de oase
In de bus is het een oase van rust, Grace en Anthony zijn vol lof over wat we er van gemaakt hebben en ook Janis laat merken dat het fijn is hier even tot rust te kunnen komen. We gaan met ons viertjes achter in de loungehoek wat chillen en al snel sukkelen zowel Grace als Janis in slaap, goed zo, even bijtanken voor hun optredens vannacht. Anthony en ik kletsen zachtjes wat bij en dan is het tijd om de andere mensen te gaan halen. De helikopter die de artiesten haalt en terugbrengt vliegt gelukkig stipt op tijd en na een kwartiertje wachten zie ik de jongens van The Who en van de Jefferson van de landingsplaats aan komen lopen.
Ik ga op ze af en tot mijn verrassing zegt Roger Daltrey ‘Hey, nice, the redhaired girl from Monterey.’ Zo, dat hij dat nog weet, misschien wel omdat ik hem op z’n nummer zette toen hij te opdringerig werd. Achteraf snap ik dat niet helemaal meer van mezelf, whow, wat een stuk is dat geworden zeg met die grote krullenbol. En dan zijn borst, die hij zoals altijd ook nu in al zijn blote glorie laat zien, door zijn spijkerjackje amper dicht te knopen.
Ik schud handen met de Who-boys, de jongens van de Jefferson ken ik al langer en van hen krijg ik een hug. Dan vertel ik dat we bij het hoofdkwartier in onze bus ruimte hebben gemaakt om wat te rusten, eventueel nog wat te repeteren of wat dan ook. Als ze in de bus komen is iedereen tevreden met wat ze aantreffen, de meesten hebben een lange reis achter de rug en dan is wat rust wel prettig. Grace en Janis liggen achter in de bus nog steeds te slapen. Zachtjes pratend spreken we af dat iedereen het even rustig aan doet en dat we vanavond tussen zeven en acht wat eten, ik laat dat komen van de backstage-catering. In no time ligt iedereen te pitten, artiesten zijn ten slotte ook maar mensen…
Als ik wakker word is het al tegen zeven uur en her en der in de bus zie ik alweer wat leven. Helemaal achterin zijn Janis en Grace ook wakker, ze liggen zachtjes wat bij te kletsen. Ik heb behoefte me nu eerst even wat op te frissen, ik trek zoals altijd zonder er bij na te denken alles uit waar iedereen bij is en ren in mijn blootje naar de vijver. Als snel zie ik Grace en Janis ook volgen en nog weer iets later waagt een aantal heren het er ook op. De vijver is niet groot, dus nu met de anderen erbij echt baantjes trekken zit er niet in, maar wat wel kan is een groots spetterfestijn en daar geven we ons heerlijk aan over. Vooral Janis gaat uitzinnig te keer en op een gegeven moment fluistert Grace tegen me dat ze waarschijnlijk een shot van het een of ander heeft genomen. ‘Ik maak me zorgen over haar July, ze is gespannen en hondsmoe en volgens mij houdt ze het alleen maar vol omdat ze allerlei fout spul gebruikt. We moeten hier even goed voor haar zorgen.’ Lief van haar en ik zal haar daar zo goed mogelijk bij helpen.
Nee is nee en ja is ja
Maar ja, het duurt niet lang of Roger heeft het op mij gemunt en is hij alweer behoorlijk vrijpostig, probeert me zo her en der vast te pakken. ‘Hey Roger, weet je nog, als een meisje nee zegt is het ook nee he? Maar tegen lieve jongens zeg ik héél soms ook wel ja hoor,’ zeg ik een beetje teasy tegen hem. Roger toont zijn lach waar hij als Who-zanger alle meiden mee inpakt en ik moet bekennen, mij doet het ook wel wat, er ontstaan in mijn buik wat subtiele kriebeltjes. En Roger: ‘Okay July, goed neuken voor een optreden haalt het beste in me boven, please, wil jij vandaag mijn muze zijn?’. Ja, zo kan je het ook noemen, maar volgens mij zoekt ie gewoon een snelle neukbeurt.
Maar vooruit, ik hou er niet van om te lang te teasen, het is ja of nee. En vandaag is het ja. ‘Oké mooie jongen, maar dan wil ik vannacht ook wel een swingend optreden van je!’ Roger steekt zijn armen hoog de lucht in, brult ‘Yés’, opgetogen tilt hij me op en loopt met mij in zijn armen de vijver uit. Hij draagt me het veldje over richting de bus maar ik ga liever iets verderop bij de vijver liggen, ik weet daar een goed beschut plekje. Ik wurm me uit Rogers houdgreep, pak een dekentje, kan nog net tegen Anthony roepen dat hij even moet zorgen dat er eten komt en dan verdwijnen we.
Als we het mooie plekje hebben bereikt hebben ga ik op mijn rug op het dekentje liggen en komt Roger op handen en knieën over me heen zitten. Hij kijkt me eens diep aan en mompelt ‘Hmm redhaired beauty, in jou had ik twee jaar terug al zin.’ Hij neemt mijn linker tepel in zijn mond en knabbelt er zachtjes aan. Mmm, dat is lekker, hij neemt de tijd, ook mijn andere tepel krijgt zo’n opwindende beurt. Dan werkt hij zich over mijn lijf omlaag, spreidt mijn benen zo ver mogelijk en plaatst zijn mond vol op mijn kutje. Hij likt en zuigt me alsof zijn laatste uur geslagen heeft, whow, wat kan die jongen te keer gaan. Ik voel hoe hij me helemaal klaar stoomt voor een dampende partij seks en als hij zich weer omhoog werkt om in me te komen geeft hij me eerst een tongkus met mijn eigen vocht in zijn mond, wat een geile smaak oplevert. Dan schuift hij zijn harde staaf tot zijn ballen in me en plet hij die beroemde stoere borstkas van ‘m tegen mijn tietjes.
Zo zeg, die jongen heeft me al helemaal ingepakt, ik onderga het genotvol. Roger heeft geen haast, hij schuift traag op en neer maar wel steeds helemaal naar buiten tot ik vrees dat hij me verlaat, dan weer tot de wortel van zijn pik naar binnen. En zo door en door. Om hem daarbij te helpen trek ik mijn benen zo ver mogelijk uit elkaar, ik vind het fijn als zijn staaf me steeds weer goed diep vult en mijn fijne plekjes raakt. Dan leunt Roger op zijn armen terwijl hij me ondertussen wél doorneukt en kijkt me met zijn grijsblauwe ogen al die tijd diep in de ogen, zegt niks maar ik zie hem genieten. Wat ik ook zie is dat het hem wel wat inspanning kost want er verschijnen zo her en der wel wat zweetdruppeltjes. Tijd voor mij om ook aan het werk te gaan.
Het opbergen van gereedschap
‘Hey love, mag ik nu effe boven?’ vraag ik hem liefjes. Roger draait zich met me om en als ik recht op hem zit laat ik me diep over zijn pik zakken, wat me een schitterend uitzicht geeft op zijn mooie borstkas. Hij weet zelf ook dat hij er mag zijn want hij heeft van zijn blote bovenlijf een uniek sellingpoint gemaakt, altijd zie ik hem op foto’s zonder bovenkleding of alleen met zo’n sliertjesvest aan. En dan daaronder een strakke broek met zijn gereedschap behoorlijk in ’t zicht voor zijn vrouwelijke toehoorders. En yés, dat gereedschap zit nu toevallig wél diep in mijn eigen gereedschapskistje opgeborgen, het is voor even áll mine. Ik leg mijn handen plat op het bovenste deel van zijn borstkas, druk mijn vingertoppen zachtjes in zijn biceps, heerlijk, dit mannenparadijs is nu allemaal even helemaal van mij alleen.
Roger ziet me genieten en toont zijn breedste grijnslach, hij geniet ook overduidelijk, vooral omdat ik wel stil op hem zit maar zijn pik diep in me zo goed mogelijk met mijn kutspiertjes masseer. Die kunst heb ik me sinds ik in de States ben goed eigen gemaakt en tot perfectie ontwikkeld, jongens worden altijd helemaal gek als ik zo een tijdje op ze los ga. Nou, dat geldt ook voor Roger want hij wordt ineens knettergek, begint eerst onder me te bokken en te steigeren en dan wil hij de regie weer terug hebben. Hij trekt me tegen zich aan en neukt me vervolgens alsof zijn leven ervan afhangt, hij zet er echt een heftig tempo in.
Het duurt niet lang tot ik voor het eerst klaar kom en dan stopt het niet meer. Roger’s pik heeft een behoorlijk formaat en doordat hij steeds weer mijn allerlekkerste plekjes raakt heb ik één groot orgasme, totdat Roger ook kreunend in me klaar komt en we samen nahijgend stilvallen, ik nog steeds intiem tegen zijn borst geplet. Langzaam ervaar ik weer mijn omgeving, de avondgeluiden van de vogels om ons heen en verderop de mensen bij onze bus en in het hoofdkwartier.
Dan brult Anthony vanuit de verte: ‘Roger, July, ’t is mooi geweest, eten!’ We kijken elkaar lachend aan, ik klauter van Roger af, trek een sprintje richting het water en Roger volgt me. We maken ons droog met het dekentje door nog even lekker close tegen elkaar te gaan staan en ons er mee te omhullen. Dan lopen we opgefrist terug en ik vraag; ‘mmm, Roger, gaat het nu goed komen met je muziek?’ Hij kijkt me breed maar ook heel lief lachend aan en geeft me een laatste tongzoen. Duidelijk antwoord, ik verheug me op hun concert…
X. Zara
Lekkurrr vervolg, Zara