Woodstock (3/13)

VEEL BEWEGEN

Ik zwem graag en houd zo mijn lijf in conditie. Ik ga zo ver de oceaan in tot het water aan mijn tietjes komt, en begin daar mijn baantjes te trekken, evenwijdig aan het strand, om grond onder de voeten te houden. Het voelt heerlijk, in m’n blootje zwemmen ervaar ik als optimaal contact hebben met zowel mijn lijf als de natuur, het water dat langs mijn lijf stroomt en golft voelt heel sensueel. Ik peddel een tijdje ijverig door en uiteindelijk, na een minuut of twintig, wordt het kampement wakker en volgen er meer. Nadat iedereen lekker gebadderd en gezwommen heeft gaan we aan het ontbijt, bloot zoals we zijn met elkaar genietend van de al warme ochtendzon.

House of the rising sun

In een relaxed tempo rijden we langs de kust van de oceaan verder richting Canada. Onderweg draaien we muziek van bands die aan de West-coast populair zijn zoals de Beatles, Beachboys, Who, Jefferson Airplane, Mama’s & papa’s, Sonny & Chèr, de Byrds. Díe band is toch wel favoriet in de bus, vooral hun ‘You ain’t going nowhere’ dat Dylan ooit schreef is erg toepasselijk. Het doet me terugdenken aan mijn Monterey-vriendje Chris Hillman, die dus bij The Byrds speelt, long time no see…

Een paar dagen later arriveren we in Seattle. De commune waar de vroegere schoolvrienden van Richy wonen ligt aan de Canadese kant van de stad, vlak bij Tulalip Bay aan de Possession Sound. Ik wist niet dat Seattle een stad met zoveel water om zich heen is, de tocht ernaar toe was prachtig, mooie stadjes en dorpjes afgewisseld met bossen en altijd weer het water dat zich waar je ook bent aandient. Als we het terrein van de commune oprijden moeten we onder een grote ranch-achtige poort door waarop staat ‘House of the rising sun’. Hmmm, denk ik een beetje bitchy, niet bijster origineel. Het blijkt een oude houtzagerij te zijn met allerlei bijgebouwen en als we het terrein oprijden komen uit allerlei hoeken en gaten kiddootjes aanrennen. Nogal een reproductief volkje hier!

De hele commune-gemeenschap is opgetogen over onze bus en na de hartelijke kennismaking klimt de een na de ander erin om alles eens goed te bekijken. Uiteindelijk komt de hele mierenhoop tot rust en gaan we in hun eetzaal de avondmaaltijd gebruiken. Er komen giga-pannen met spaghetti en saus op tafel, schalen met strooikaas, grote mozzarellasalades, wijn, bier, kortom, het is één groot eetfeest. Het is supergezellig, iedereen kletst door elkaar, als ze het eten ophebben beginnen alle kids rond te rennen en uiteindelijk is het een kabaal van hier tot ginder. Ik ben blij dat ik op een gegeven moment kan gaan afwassen, de keuken in, even wat minder tyfusherrie. Hoewel, spontaan even gaan afwassen blijkt wat lastig. Een van de mannen spreekt me aan dat de commune roosters heeft en die gooi ik dan in de war. Nou, ze kunnen me wat, ik heb heerlijk te eten van ze gekregen en nú ga ik helpen, ik ben dus gewoon opgestaan en met de afwas gaan sjouwen. Uiteindelijk ontstaat er een spontane verdeling van mensen die helpen en mensen die gaan chillen. Helemaal goed, denk ik naïef…

Meisjes onder elkaar

Die avond wordt het erg gezellig, er is een groot kampvuur opgestookt en uiteindelijk zitten we er met ruim vijftig mensen omheen en rennen er ook nog eens zo’n twintig kids rond. Als die naar bed zijn worden de commune-mannen nogal opdringerig en ik merk dat ik daar geen behoefte aan heb. Ik voel me de hele avond al bekeken als een openbaar neukobject en hoewel ik gek ben op seks moet het voor mij óók om een klik gaan. Ik ga daarom voordat het uit de hand loopt naar bed en tot mijn plezier zegt Jennifer dat ze meegaat. Volgens mij blijft Richy nog wel een tijdje plakken, hij heeft het voorlopig druk genoeg met zijn vroegere vrienden en Jenn en ik hebben dus alle ruimte. De andere meiden zijn er ook nog niet, het is kortom rustig in de bus en we gaan lekker chilled onder de wol, beetje kletsen, later misschien nog een beetje voelen aan elkaar.

Als wij zo al een half uurtje lekker onder ons dekentje liggen te kletsen komt Cassie de bus in, een superlief meisje, blond lang haar, achttien nog maar. Een van de commune-mannen was nogal opdringerig en ze vertelt dat toen ze haar kans zag er vandoor is gegaan. Ik zie dat ze nog wat overstuur is en zeg ‘Hé meissie, kom er lekker bij liggen.’ Jenn en ik schuiven wat op, ik sla het dekentje open en zie Cassie dan aarzelen want we zijn allebei bloot. ‘Kom op Cassie, lekker meiden onder elkaar’ zeg ik zo uitnodigend mogelijk en dan overwint ze zichzelf, kleedt zich ook naakt uit en komt erbij.

We kletsen nog een tijdje door en komen samen tot de conclusie dat zo’n commune toch eigenlijk niks voor ons is, te veel groepsdwang en regeltjes. En dan al die kids, enkele moeders vertelden dat eigenlijk van bijna geen kindje bekend is wie de biologische vader is. Iedereen doet het dus met iedereen, maar voor de kids lijkt ons dat geen goed idee, ze moeten weten wie hun vader is. We nemen ons alle drie voor als we aan een kindje toe zijn om ruim voor die tijd monogaam te worden…

Maar nu nog even niet! Ik lig in het midden en sla mijn armen om allebei de meiden heen, we knuffelen een tijdje lekker close en dan kan Jenn het natuurlijk weer niet laten, ze begint mijn tietjes te masseren en als ze voelt dat ik alweer aardig opgewonden raak daalt haar hand over mijn buik af naar beneden. Ik doe mijn benen uit elkaar en Jenn brengt linea recta een vinger bij me naar binnen, ik voel hoe ze die daarbinnen tegen mijn allergeilste plekje aan kriebelt en in no time kom ik kaar. Cassie ligt het met grote ogen aan te kijken, een beetje verlegen. ‘Hé Cassie, dit is echt lekker hoor’ zegt Jenn, ‘zal ik jou likken?’

Ohoh, denk ik, die loopt weer te hard van stapel. Maar tot mijn verbazing knikt Cassie: ’ik heb ’t altijd al wel ‘ns met een meisje willen doen,’ zegt ze zachtjes, wat verlegen. Jennifer klautert over mij heen tot ze tussen Cassie’s benen is aangekomen, spreid haar goed open en likt haar kutje liefdevol tussen de lipjes door, van onder naar boven, daarna steeds haar klitje bewerkend. Daarna brengt ze een vinger naar binnen en blijft ondertussen Cassie’s klitje stimuleren met haar tong. Ik ben op mijn rechterzij gaan liggen en kneed Cassie haar tieten, die er behoorlijk mogen zijn, toch gauw twee keer zo groot als de mijne. Ik streel en masseer ze en weet Cassie’s tepels goed stijf te krijgen, als kleine dieproze uitkijktorentjes staan ze op die mooie vleesheuveltjes van d’r. Door deze ‘dubbele’ aandacht komt Cassie al gauw klaar, ze piept en spint tevreden. Voldaan kruipt ze dichter tegen me aan, terwijl Jennifer zich weer naast mij naar boven werkt.

‘Hallo dames, en ik dan?’ vraagt ze een beetje pissed als ze ziet dat Cassie en ik elkaar stevig knuffelen. Tja, Jenn is er natuurlijk ook nog en dat laat ze ons echt niet gauw vergeten. Ik draai me op mijn rug en trek haar boven op me, neem haar koppie tussen mijn handen, kijk haar diep aan en zeg: ’echt Jenni, jij zal nooit iets tekortkomen, dat wil ik niet en anders zorg je daar zelf wel voor.’ En dan raken we in een lange tongzoen en Jenn kronkelt met haar lijf heftig en geil over het mijne, ohw, wat een hete meid is dat.

Daarna draaien we ons om zodat zij op haar rug komt te liggen en lik ik haar kutje. Ze is al goed nat van zichzelf en ik proef haar vocht, beetje zout en kruidig, ik ken het al uit en te na, ik geniet ervan. En dan komt ook Jenn als laatste van ons trio klaar, precies zoals ze is, met veel kabaal en spastisch gedrag, ze knelt mijn hoofd zo strak tussen haar benen dat het pijn doet. Als reactie knijp ik haar flink in haar tepels tot ze loslaat. Cassie ligt al dit natuurgeweld ondertussen met verbazing te bekijken. Na afloop kruip ik weer in het midden en als drie lepeltjes gaan we naakt tegen elkaar aanliggen en in no time slapen we alle drie als rozen.

Rocky mountains

De volgende morgen gaan we met ons vijftienen op sightseeing-tour. Vanuit Tulalip Bay gaat er een voetgangersferry naar Seattle down-town en onderweg maar ook in de stad kijken we onze ogen uit. De combinatie van een mooie stad met zóveel water en groen is betoverend. En overal, zoals in het Pioneer-square, zijn nog de herinneringen te zien aan de mensen die als eersten de stad stichtten en ontwikkelden.

Begin van de middag, terwijl we wat door de stad slenteren belt Artie Kornfeld me. Hij vertelt dat nu definitief het festival in Woodstock wordt gehouden en vraagt of ik eerder dan 1 augustus kan komen, want ze moeten alle zeilen bijzetten om het nog op tijd voor 16 augustus rond te krijgen. Ik overleg even met Richy en kan daarna toezeggen dat we er over een week, omstreeks 15 juli zijn. ‘En, Artie, we zijn met vijftien man dus ik breng veel extra handjes mee.’ ‘Yés July, dat kunnen we gebruiken! Als jij je dan meteen richt op de organisatie van de merchandise, dan kan de rest de eerste paar weken helpen met opbouw van de podia, de geluidstorens, ed. Kom maar gauw!’

Na afloop van het telefoontje overleggen we met z’n vijftienen. Vanaf hier is het ruim 2800 mijl naar Woodstock en met etappes van zo’n 400 mijl per dag hebben we nog zeker een week nodig. We besluiten daarom al vandaag te vertrekken uit Seattle. We bekijken nog een paar hotspots en nemen dan de Ferry terug naar Tulalip. Daar reageren de mensen van de commune wat teleurgesteld maar het is niet anders, we pakken de bus in en nemen afscheid van iedereen. En eerlijk gezegd ben ik wel een beetje opgelucht, het bleek niks voor mij te zijn, zo’n groep mensen die van alles van elkaar verwacht, geef mij maar vrijheid blijheid.

We gaan proberen overmorgen in de buurt van de Rocky mountains te zijn, daar willen we dan wel een extra dag doorbrengen om van de natuur te genieten. Iedereen heeft er al zó veel mooie dingen over gehoord, die kans willen we nu niet voorbij laten gaan. En het lukt, twee dagen later rijden we tegen de avond bij Livingston van Highway 90 af richting Yellowstone park en direct al is de natuur onvergetelijk. Schitterende bossen, bergen, beekjes, watervallen, af en toe een wegschietend hert of zwijn, al vanuit de bus zijn de indrukken overweldigend. Na een tijdje komen we op een plek die is ingericht om te kamperen, pal naast een beekje. Er is verder niemand en dat geeft ons de kans om hier uitgebreid ons kampement voor twee nachten op te slaan.

Na een ultrastille nacht met diergeluiden die af en toe best beangstigend waren duiken we de volgende ochtend allemaal bloot en wel het beekje in om ons op te frissen. Daarna hebben we een day-off, lekker doen waar je zin in hebt. Richy gaat met John weer de bus inspecteren en er her en der nog wat aan sleutelen, een aantal kiest voor een chill-dagje en ik ga met Chèr, Max, Keith en Michael met rugzakken op pad voor een one-day track. Ik heb ernstig behoefte aan wat sportieve beweging en heb hen zo ver gekregen met me mee te gaan. Het plan is dat we drie uur lang langs de beek dieper het park in wandelen, daar wat rust nemen en dan via een andere trail teruglopen. We hebben alle vijf gekozen voor shorts met daaronder stevige wandelschoenen en we zien eruit als een stoer wandelclubje.

Met een goed gevulde rugzak gaan we op pad en echt, dit is volop genieten, de combinatie van flink bewegen en in een mooie natuur zijn is toch het mooiste wat er is. Het landschap is erg afwisselend en helemaal bijzonder is dat we regelmatig dieren zien die je anders nooit tegenkomt. In de verte zien we zelfs een bruine beer, die als hij of zij ons ziet zich snel uit de voeten maakt. Hmm, prima, want anders hadden wij de benen moeten nemen. Uiteindelijk arriveren we na ruim drie uur lopen op de top van een prachtige heuvel en zien daar een mooie plek met lang gras, ideaal voor wat rust en om onze lunch te nuttigen. We hebben het ondertussen zó warm gekregen dat we allemaal onze schoenen en kleding uitdoen, lekker een uurtje all natural zonnen.

Tijdens het eten kabbelt het gesprek tussen ons vijven genoeglijk van onderwerp naar onderwerp, we roddelen nog even over de commune en dan dient zich de after-lunch dip aan. Ik ga op mijn rug liggen en met mijn rugzak als hoofdkussen ben ik al snel vertrokken. Ik word wakker van wat gekriebel op mijn buik, sla het beestje gedachteloos weg maar als dat niet helpt doe ik mijn ogen open om te kijken wat het is en zie dat Michael me met een grijns aan het kriebelen is met een lange grashalm. Ik glimlach liefjes terug en doe weer mijn ogen dicht, maar Michael weet niet van ophouden. Erger nog, hij laat de grashalm opklimmen naar mijn tietjes, kriebelt ermee over mijn tepels en die verradertjes gaan meteen stijf staan, precies wat Michael natuurlijk wil.

Ik doe mijn ogen maar weer open, kijk hem een beetje vragend aan en alleen al door de manier waarop Michael kijkt weet ik precies wat hij wil. Ik doe alsof ik met tegenzin instem, spreid met een diepe zucht mijn benen en voordat ik me ook maar kan bedenken ligt Michael er al tussen. Hij spreidt ze zo ver mogelijk, likt me goed nat en schuift zich dan op zijn Michaels met veel kracht volledig in me. Oef, het lijkt wel of die gast iedere keer weer een grotere dikkere langere hardere pik heeft, ik voel me behoorlijk doorboord en opgevuld. Maar het is zálig, de inspanning van de wandeling, het dunne laagje zweet door de warmte, het contact van mijn blote huid met de lucht, de zonnewarmte en dan die mooie jongen die me hard aan zich vast spiest, die hele mix maakt dit tot een ultiem moment.

X. Zara