Die maandagmorgen had een chauffeur Céline tot aan de schoolpoort voorgereden. Van die service mocht ze gebruik maken zolang ze in dienst was van baron van der Dijk. Céline wist echt niet wat haar overkwam. Hoe was ze hierin verzeild geraakt ? Waaraan had zij het te danken dat ze uitverkoren werd om als juf voor een klas te staan ? Dit had ze warempel nog nooit gedaan. Met een bang hartje begaf ze zich in de drukte van een nieuwe schoolweek naar het secretariaat om zich aan te melden. Voor deze gelegenheid had Annouk ervoor gezorgd dat Céline een onberispelijk figuur zou slaan. Ze was daarom getooid in een lange blauwe plooirok die bijna tot aan haar enkels reikte. Daarboven droeg Céline een witte bloes met halflange mouwen. Aan haar voeten droeg ze sandalen met een klein hakje zodat ze er wat groter uitzag. Ook op haar uiterlijk kon niets worden aangemerkt. Annouk had de weelderige haren van Céline eens duchtig onder handen genomen : haar lange blonde haardos was naar achteren getrokken en werden daar samengehouden in een knoet door een speld met vlindermotief. Een lichte teint van rouge kleurde haar gezicht. Zo zag ze er wel degelijk ietwat strenger en ouder uit. Op die manier hoopte ze ontzag en respect af te dwingen in de klas waar ze zou terechtkomen. Met slome pas meldde Céline zich dus aan op het secretariaat. Ze wist echt niet wat haar te wachten stond. Ze voelde de spanning door haar lichaam gieren toen ze kennis maakte met de secretaresse en de directrice die haar van kop tot teen in zich opnamen. Gelukkig was de kennismaking van korte duur. Baron van der Dijk had er persoonlijk voor gezorgd dat Céline de beste papieren kon voorleggen die er maar te bedenken waren, zodat beide dames met goedkeurende blik haar met open armen ontvingen. “Hartelijk welkom op onze school. We wensen je veel succes met je nieuwe opdracht. Je moet weten dat de jeugd van tegenwoordig niet meer zo handelbaar is als pakweg enkele jaren terug. We verwachten gewoon van je dat je kordaat en streng optreedt. Laat me maar weten als er iets is waarmee ik je kan helpen. Je mag op mij rekenen. Als er iets is dat je dwarszit of als er iets is waarmee je geen raad weet, dan staat mijn deur voor jou altijd open, begrepen Céline ?” Céline had de woordenvloed over zich heen laten komen. Ze was teveel in beslag genomen van wat haar straks te wachten zou staan : welke klas zou ze in goede banen moeten leiden ? Dit werd haar snel duidelijk gemaakt want de directrice zag meteen wat er in Célines’ gedachten omging. “Maak je nu nog maar niet ongerust voor wat komen zal. Blijf gewoon jezelf. De klas die ik aan je toevertrouw staat er om bekend hardleers, uitbundig en overactief te zijn. Je moet weten dat ik al heel wat juffen naar die klas heb gestuurd maar die konden op de duur die jongeren niet meer de baas. Over wat er met hen gebeurde zal ik hier niet verder uitweiden. Maar ik vertrouw op jou want met de referenties die jij me aanbiedt, ben ik ervan overtuigd dat jij de geschiktste juf bent die ik ooit voor mij zag verschijnen. Ik reken op je !“
Met deze bemoedigende woorden trok Céline weliswaar met knikkende knietjes naar klas 6A op de tweede verdieping van het gebouw. Het wemelde in de gangen van jongens en meisjes. Overal waar ze voorbijkwam werd ze aangegaapt en hoorde ze gefluister en gemompel. Groepjes tieners stonden bij elkaar gedrumd anderen liepen klassen in en uit. Deuren sloegen her en der open en dicht en hier en daar werd het geroezemoes overstemd door beat, pop en hardrock. In deze draaikolk van actie en lawaai kwam Céline aan bij haar klas. De deur stond helemaal open. En toen ze binnenkeek zag ze een bonte mengeling van zuiderse, oosterse en westerse lijven die op, naast of tussen de schoolbanken lagen of zaten. Niemand keek haar aan, behalve die ene meid, Lisa die van haar pa wist dat een nieuwe juf zou arriveren. Céline stapte naar de lessenaar die wat hoger stond, helemaal vooraan in de klas en legde daar haar etui neer, netjes op de hoek. Hoe zou ze hier orde en tucht moeten brengen ? Ze had er echt geen flauw benul van hoe ze dit voor elkaar zou krijgen. Maar in uiterste nood komt de redding nogal dikwijls uit onverwachte hoek. Lisa stapte op haar toe en begon een gesprekje. “Jij moet Céline zijn is het niet ? mijn pa heeft al veel over je verteld deze morgen aan de ontbijttafel. Ja, je staat wel paf hé om zo’n troep hier bijeen te zien, maar je moet niet teveel afgaan op geruchten, wij zijn nog de kwaadste niet hoor !” Céline was eigenlijk best tevreden met de gang van zaken. Als ze het vertrouwen van Lisa kon winnen, dan zou het voor haar een stuk gemakkelijker aan toe gaan om deze klas in goede banen te leiden. Dus knoopte ze algauw een boeiend gesprekje aan zodat ze zich na een tijdje inderdaad wat beter op haar gemak voelde. Lisa leek nog de kwaadste niet want ze had de indruk dat die een grote impact had op de dolle bende. Want toen een signaal het begin van de lessen aankondigde, hief Lisa haar stem op zodat iedereen zich oprichtte en haar aankeek. “Hey, let eens allemaal op, luister ! dit is onze nieuwe juf, juf Céline”. Iedereen staarde Céline aan en deze voelde hoe haar borsten bij deze aanblik als vanzelf naar voren vlogen. Had iemand dit opgemerkt ? De aanblik van zoveel jongens en meisjes speelde haar hormonen parten want ook in haar slipje was de spanning te snijden. Het leek wel of iedereen haar naaktheid kon bewonderen. De spanning tussen haar dijen was niet meer te houden en Céline kon alleen maar een slap lachje tevoorschijn toveren en had alle moeite van de wereld om zich staande te houden aan haar lessenaar…..
Zoals afgesproken met de baron, moest Céline op het einde van de week verslag komen uitbrengen van de gang van zaken in haar klas en hoe ze Lisa tot de orde had weten te roepen. Het was zaterdagnamiddag. De grote klok in de hall sloeg halfdrie en Céline begaf zich met schrome tred naar het privévertrek van de baron. Ze was gekleed volgens de voorschriften : lange jurk en truitje met pofmouwen. Daaronder mocht ze echt helemaal niets dragen. Dat waren zijn duidelijke voorschriften. Blootvoets klopte ze op de zware eiken deur en wachtte op enig teken van leven. Lang hoefde ze daar niet te staan want met een droge klik opende de zware deur zich automatisch. Céline schreed naar binnen op het dikke wollen tapijt. De eerste blik die ze toen in de kamer wierp deed haar blozen en bijna terugdeinzen want daar stond de baron in vol ornaat. Ja hij stond rechtop en hield zijn twee handen stevig tegen het bekken van Lous haar vriendin geklemd. Ze lag voorovergebogen op het bureau, haar knokige knietjes opgetrokken. Zijn snoeiharde lul joeg in haar darmen recht het strakke kontje in. Zonder verpozen deed de baron verder waaraan hij was begonnen. Lous werd krachtig en met forse halen geneukt en bij iedere stoot vloog ze met haar borstjes naar voren. Ze moest haar beide handen gebruiken om niet voorover te vallen. In haar mond stak een gummibal waardoor Lous zich geen kreetjes of gejammer kon veroorloven. Het ergste nog vond ze de camera die zo was opgesteld zodat het spektakel wat verderop tegen de muur vergroot werd weergegeven. Céline wist nauwelijks adem te happen. Wat een lef had de baron. Lous keek gelaten haar kant op en Céline bemerkte nu pas de rode striemen op haar rug. De baron had er kennelijk niets beters op gevonden om Lous eerst tot de orde te roepen om haar te laten voelen dat het hem menens was. Arm schaap !
“Kom maar binnen en vertel eens hoe de week is verlopen.”
Céline werd aangemaand om in het fauteuil net naast het bureau te komen plaatsnemen. Ze beet op haar lippen en was echt in verlegenheid gebracht door hetgeen ze te zien kreeg. Ze zag dat het de baron bittere ernst was want hij drong krachtig met zijn dikke paal telkens weer helemaal in en uit de aarsopening van Lous. Wat moest die helse pijnen hebben doorstaan. Ze wist uit ondervinding hoe pijnlijk zo’n ingreep wel kon zijn. Zelf kreeg ze het nu bijzonder warm en had zichzelf nog amper onder controle. De blos op haar wangen zou de baron zeker niet ontgaan. Ongemakkelijk zat Céline in het fauteuil heen en weer te schuifelen en zocht haar woorden.
“Zeg komt er nog wat van ?! Ik wil, zoals afgesproken, elke week een uitvoerig relaas van de voorbije week. Zo kan ik mijn orders bijsturen en je in het oog houden. Ik wil van jou nu en hier vernemen hoe het met Lisa in de klas aan toegaat en hoe jij je van je taak hebt gekweten, vooruit, vertel op !”
Céline sloeg haar ogen dicht en begon te vertellen….
De eerste dag van de week was tamelijk vlotjes verlopen en dit vooral dankzij de hulp van Lisa. Dat stemde de baron tevreden. De tweede dag echter toen ze ’s morgens haar klaslokaal betrad, was het stiller dan de eerste dag. Wat had dit te betekenen ? Had ze ineens zoveel gezag ? Misschien had Lisa hen overtuigd van haar goede bedoelingen ? Neen, Céline kon het maar niet begrijpen dat die bonte bende zomaar ineens heel braafjes haar aankeek toen ze binnenkwam. Er klopte iets niet. De reden daarvan zou echter tot haar scha en schande vlugger tot haar doordringen dan ze dacht. Nietsvermoedend nam ze die morgen plaats achter haar lessenaar. De schoolbel ging en de les kon beginnen. Daar zat ze nu helemaal vooraan in de klas en zag hoe wel 20 paar ogen haar benieuwd aankeken. Gisteren had ze wat verteld over haar vakken en haar hobby’s en vandaag zou ze de geschiedenis uit de doeken doen van Alexander de Grote. Hiervoor had ze een kaart van Europa nodig. Die stond nog opgesteld in de hoek van het klaslokaal. Wou ze wel even halen. Maar hoe ze het ook probeerde, Céline geraakte niet uit haar stoel. Wat had dit te betekenen ?! Wel verdorie aan toe. De klas bleef haar aankijken en keek smalend toe hoe hun juf met iets in de rats zat. Hoe Céline ook probeerde ze slaagde er niet in om uit haar stoel recht te komen. Al snel had ze door dat er met iets was geknoeid. Haar lange jurk plakte namelijk aan de zitting vast en verroerde geen vin. Daardoor ontstond er uiteraard heel wat hilariteit in de groep. En toen Lisa naar haar toekwam met een gemeen lief lachje besefte ze dat ze in de val was gelopen.
Hier hield Céline eventjes halt en keek bedeesd de baron aan. Die stond nog steeds rechtop en hield Lous stevig in zijn greep. Céline zag hoe de borstjes van Lous duidelijk geïrriteerd heen en weer floepten. Haar gespannen kontje stak schril af tegen die knots van een lul die zich bij haar telkens weer naar binnen boorde. De baron wist van geen ophouden. Hij had dit grietje kennelijk goed in zijn macht want hij pompte maar door. O wat had hij het naar zijn zin !
“En dan, wat gebeurde er toen met je ?”
Céline hervatte haar verslag. Opnieuw had ze het moeilijk om ronduit te vertellen wat haar was overkomen. Maar veel keuze had ze niet. Nu moest het er maar uit. En ja hoor, tot in de kleinste details kreeg de baron te horen wat er verder die week in de klas gebeurde….
Lisa wist Céline te overtuigen om toch maar te proberen om recht te staan. Wacht ik zal je helpen had Lisa gezegd en ze griste met haar twee handen aan de lange jurk van Céline zodat deze ineens van de stoel werd getrokken. Daar stond ze nu met flarden van de eens zo mooie jurk aan haar voeten. Iedereen had nu een zicht op de slanke dijen van Céline. Maar vooral het kleinood tussen haar benen bleek de volle aandacht te krijgen. Te laat besefte Céline dat iedereen haar slipje kon zien terwijl zij daar vooraan in de klas stond. Lisa duwde Céline voor zich uit en zei dat het een jammerlijk ongelukje was en dat iemand per abuis slordig met de lijm had omgesprongen. Wat meteen op algemeen gelach werd onthaald. Céline wist nauwelijks hoe te reageren en werd door Lisa tot voor haar lessenaar geleid zodat iedereen haar nog beter kon bewonderen. Daar is niets ergs aan Céline, zei Lisa, we zijn hier wel wat meer gewoon. Kom geef maar les. Je figuur mag er best wezen, is het niet ? Opnieuw volgde een uitbundige instemming. En zo geschiede. De groep bleef verder ijselijk kalm die morgen en Céline had zich met gekruiste benen op haar lessenaar gezet zodat ze enigszins de totale kijk op haar slipje kon verdoezelen. De aanblik echter van zoveel knotsgekke tieners lieten haar kutje niet onberoerd en ze voelde hoe hete sapjes er uit kletsten tegen de voering van haar slipje. Niet lang daarna was het pauze geblazen en verdween de groep eventjes uit haar zicht. Maar hoe moest het nu verder met haar ? Ze kon zich toch moeilijk in die toestand de gangen door, waar naartoe ? Die natte plek op haar slipje zou iemand wel opvallen en dan ?! Hopeloos zocht ze Lisa op en vroeg haar, bijna smekend, om haar ter hulp te snellen. Lisa had meteen toegezegd om iets aan de netelige situatie te doen. Ze had ook wel gemerkt dat Céline bijzonder gevoelig was voor de loense blikken om zomaar in je slip voor een volle klas te staan. En nog vooraleer de pauze voorbij was, kwam Lisa opnieuw binnen en had ze een kort jurkje mee. Knalrood weliswaar maar beter dit dan gewoon maar in je slip te moeten paraderen. Lisa hurkte neer om zich te vergewissen of het wel degelijk de goede maat was en toen had ze die natte plek op het slipje van Céline ontwaard. Maar ze hield zich in en liet er niets van blijken. Meteen trok Céline het jurkje aan. Het paste haar wonderwel, alleen vond ze het wel aan de korte kant. De witte kantjes van haar slipje kon je nog net ontwaren. Maar dit vond Lisa echt wel de max. Belangrijk was dat Céline zich wat meer op haar gemak zou voelen en wat minder argwaan zou hebben tegenover de snode plannen die ze voor haar nog in petto had…
Op dit ogenblik werd Céline uit haar gedachten gehaald want de baron begon onstuimig te puffen en te blazen. Hij voelde hoe zijn lul op volle toeren heen en weer schudde en hoe een naderende plensbui in aantocht was.
“Oooooch, yeeeaaaaccchhhh, aaaaacccchhhh, komaan Céline, leg je benen op het fauteuil en sla je jurk omhoog zodat ik je verdomde kut kan zien, vlug wat !!!!!”
De baron keek haar streng en strak aan en riep haar toe om op te schieten. Céline was té verbauwereerd om enig weerwerk te geven en sloeg meteen haar twee lange benen om de leuning van het fauteuil en trok haar jurk omhoog zodat haar kutje in volle glorie te kijk stond. De baron had nu het kontje van Lous duidelijk nog meer in zijn greep en perste er alles uit. De aanblik van dat jong, kaal kutje die hij bij Céline zag en het gevoel dat hij een andere griet aan het doodneuken was, hitste hem zo fel op zodat hij zijn orgasme tot ver hoorbaar uitriep : “yeaaaachhh, jajajaja, ooooccchhhh, jaja… ik kkkooommmmmmmmmmmmm !!! hmmmm oooooocccchhhh, jaaaaa…occch, ik kkkkooooooooooommmm….. .yyyyooooeeeecccchhhhh !!!!!! ”. Hij voelde hoe zijn lul de ene geut na de andere in de darmen van Lous spoot en hij kwijlde bij de gedachte dat het straks de beurt aan Céline was. Maar die zat roerloos toe te kijken en zag hoe de lul van de baron in zijn volle lengte naar binnen was gedrongen bij Lous. Céline ontwaarde ook duidelijk de angstige en hulpeloze blik in de ogen van haar vriendin die niets kon ondernemen om aan die vernedering een einde te maken. Céline voelde mee met Lous want ze voelde hoe ongewild haar kutje begon te verkrampen bij de aanblik van zoveel geil geweld. De camera registreerde alles van heel nabij zodat de baron achteraf het ganse gedoe binnenskamer opnieuw kon bekijken in slow motion…..
Wat heeft Céline nog te vertellen over haar klasperikelen en wat zal de baron met Céline aanvangen ? Hopelijk ben je benieuwd op een razend geil vervolg, welnu, dan heb je maar één keus, mail me : domien_boy@hotmail.com ; maak mij je wensen kenbaar en geef ook zoveel mogelijk commentaar want, beste lezer, om jou gaat het hier, wat wil jij graag beleven en lezen, waarvan kun jij genieten ? mail me ! liefs, snoopy”