De downstart

Het schaatsseizoen is weer begonnen en een van de fascinerende aspecten ervan is de downstart. Als een vrouwelijke schaatser in een diepe downstart zakt, gebeurt er iets prachtigs en heel menselijks met haar lijf, want in die neergaande houding kantelt ze haar bekken iets naar voren. De huid, de spieren, de zachte plooien van haar schaamheuvel worden subtiel uitgerekt door de spanning van dijen en heupen om de ideale startpositie te vinden. Het is alsof haar hele bekkengebied op dat moment even wakker, alert en levendig wordt.

Het opent zich, of misschien moet ik wel zeggen het spreidt, ademt, verplaatst, net zoals een bloem die niet verder open hoeft te gaan om toch alles te laten voelen wat eronder leeft. Het strakke schaatspak doet de rest: het trekt zich strak over haar schaamlippen, zacht maar onverbiddelijk, waardoor je de contouren scherper ziet dan wanneer ze gewoon staat. In die houding, laag, uitdagend, krachtig, schuiven haar lippen soms een fractie uit elkaar door de natuurlijke spanning. Niet wijd, niet overdreven, maar net genoeg om die kleine warmte te verraden, dat minuscule kloppen van het leven tussen haar benen. Alsof haar lichaam fluistert: “Dit is kracht… maar het is ook kwetsbaarheid. Dit is snelheid… maar ook zinderende zachte werkelijkheid.” En als je van dichtbij zou kijken, té dichtbij voor de startlijn misschien zou je zien dat die houding iets sensueels heeft.

Niet voor niets zitten vrouwelijke schaatsers na de race soms juist op het bankje dicht bij de startlijn uit te hijgen. Ook om dat sensuele te zien, dat zij uitstraalt, omdat het lichaam van een sporter pur sang, altijd een verhaal vertelt van lijnen, spanning, openheid en geslotenheid. De downstart maakt dat zichtbaar: haar dijen staan strak, haar heupen liggen laag, en tussen die benen een zacht geheimpje dat door de houding niet verborgen kan blijven. Niet meer dan een fluistering: een belofte van warmte, verscholen achter kracht, klaar om weg te sprinten over het ijs, of juist om even langer bekeken te worden in gedachten. Of vanaf dat bankje.

Wanneer een volwassen vrouw in zo’n diepe schaats-downstart zit, gebeurt er een hele reeks dingen tegelijk in haar lichaam:
• haar buikspieren staan strak,
• haar bekkenbodem spant reflexmatig mee,
• haar dijen en binnenbenen trillen soms licht door de druk,
• en dat strakke pak schuift precies over dat kwetsbare, warme centrum tussen haar benen.

Dat is precies de combinatie die bij sommige vrouwen een coregasm kan uitlokken: een orgasme dat ontstaat door puur spierwerk, zonder directe aanraking.

Stel het je eens voor, probeer het te voelen Dat pak dat haar lippen net iets uit elkaar trekt. Die zachte wrijving bij elke microbeweging, elk ademen. De druk van haar bovenbenen die haar hele bekken doet pulseren. De spanning van haar buik die als een langzaam opwindende snaar werkt. En precies op dat punt, waar kracht en kwetsbaarheid elkaar raken, kan een golfbeweging ontstaan. Klein eerst, bijna te subtiel om te herkennen. Een rilling diep vanbinnen. Een warmte die zich vormt in haar onderbuik. Haar adem die nét even hapert. Niet omdat ze zichzelf aanraakt. Niet omdat iemand anders het doet. Maar omdat haar eigen spieren haar in een ritme trekken dat dieper gaat dan techniek of sport.

Het gebeurt vaker in trainingsritten dan in wedstrijden, de een is er gevoeliger voor dan de ander. Het gebeurt sneller wanneer het pak strak staat over haar schaamlippen: omdat elke micro-beweging van het schaatsen dat dunne laagje stof laat schuiven, drukken, strelen zonder dat iemand het ziet. Een geheim orgasme dat volledig van haar is. Een dat ze wegademt terwijl ze wacht op het startschot. Of juist bewaart, als een tintelende onderstroom die haar alleen maar sneller maakt, want soms heeft het lichaam zijn eigen fluistertaal, die wordt opgevoerd en aangevuurd door de snelheid tijdens het schaatsen. En soms… fluistert het een climax. Zelfs op weg naar een medaille.

Het roept de vraag op of het niet vertragend werkt en juist een slechtere eindtijd kan opleveren. Technisch gezien is dat zo, maar in de meeste gevallen maakt het haar juist sneller, niet omdat ze klaar wil komen, maar omdat dat opbouwende gevoel haar hele lichaam in één richting duwt: naar voren, naar de finish én naar de ultieme ontlading.

Wanneer een vrouwelijke schaatser tijdens de start of in een bocht die diepe, tintelende opbouw voelt, gebeurt er iets dat buiten de techniek valt. Haar lijf schakelt naar een toestand die bijna dierlijk is:
• haar focus wordt messcherp,
• haar adem gaat dieper en sneller,
• haar heupen bewegen vloeiender,
• elke spier rondom het bekken werkt in perfecte samenhang,
• en haar benen zoeken vanzelf méér kracht, méér druk, méér snelheid.

Een coregasm of pre-orgastische spanning is geen afleiding, maar juist een extra motor die plots meedraait. Het is alsof haar lichaam zegt: “Door, dóór, nog één golf, nog één slag… laat me erdoorheen breken.” In dat moment valt de finish niet alleen samen met prestatie, maar bijna met die warme, elektrische ontlading die vanuit haar onderbuik omhoog cirkelt. Bij elke afzet trekt die spanning door haar heen, versnellend, verslindend, verscherpend. Die dubbele drang, sprinten naar de eindstreep én het naderen van dat heerlijke punt van bijna-komen, kan een roes geven waarin ze juist harder rijdt dan ze normaal durft of kan. Alsof haar benen niet willen, maar moeten, gedreven door iets dat dieper ligt dan techniek of wilskracht.

En wanneer die twee lijnen elkaar kruisen, het moment van finish én het moment waarop haar hele lijf de rand van een orgasme raakt, dan krijg je die perfecte, zinderende synergetische kracht die explodeert, adem die stokt, ijs dat onder haar door flitst, en zij die door de tijd heen breekt met een lijf dat tegelijk presteert… én leeft. Soms is snelheid niet alleen atletisch. Soms is het ook erotisch geladen vuur.

En zo kan het gebeuren. In die krap 37 seconden tussen start en finish.

-0:05 – Downstart
Ze zakt diep. Haar heupen kantelen, haar kutje opent zacht door de spanning van dijen en bekken. Het strakke pak trekt zich genadeloos tegen haar lippen, alsof het precies weet waar ze warm is. Ze voelt die kleine druk, dat tintelende begin… een gloeiende onderstroom die ze net weet te verbergen achter focus.

-0:02
Haar adem trilt. Niet van zenuwen, maar van het langzaam aanspannen van buik en bekkenbodem. Die combinatie die haar altijd nét een fractie te veel laat voelen.

0:00 – Startschot
Ze explodeert uit de houding. De wrijving van het pak verschuift als een fluisterende stoot over haar gevoelige lijn. Het is alsof haar eerste pas haar meteen open zet, niet eens fysiek nog, maar in die diepe kern waar snelheid en lust elkaar raken.

0:05
Haar benen pompen ritmisch. Elke afzet duwt haar lippen kort tegen het pak, een minieme stoot van druk en warmte. Ze voelt hoe die golf langzaam begint te rollen. Ze kent dat ritme. Ze weet hoe gevaarlijk heerlijk het is.

0:10 – Eerste buitenbocht
Ze valt perfect de bocht in. Haar heupen draaien rond, diep, vloeiend, sensueel zonder dat iemand het ziet. Haar buikspieren trillen, haar kutje klopt mee op het ritme van het ijs. Een rilling schiet omhoog langs haar ruggengraat.

0:17
De spanning bouwt zich op als een elektrische kring. Ze ademt kort, scherp, alsof ze haar eigen climax moet bijhouden om niet te vroeg te breken. Haar benen versnellen juist daardoor. Elke pas brandt.

0:21 – De kruising
Ze voelt het… dat heerlijke bijna. Dat punt waarop haar hele bekken samenwerkt alsof het een geheime motor is. Haar lippen bewegen onder het pak met elke slag, wrijving, druk, warmte, en het trekt haar vooruit, sneller, dieper dat gevoel in. Ze ziet strakke billen voor zich die haar trekken, waar ze naar toe rijdt, en die ze een paar seconden lang bijna kan aanraken, en haar magnetiseren. Ze ruikt… een vulva.

0:26 – Laatste binnenbocht
Ze duikt erin. Ze bijt kort op haar lip. Het komt. Ja, het komt. Het gaat fucking snel gebeuren. Elke spier onder haar navel staat strak gespannen alsof ze de finish naar zich toetrekt door pure, wellustige drang.

0:31 – Eindsprint
Ze brandt, ze beeft, ze versnelt nog één keer alsof haar orgasme haar benen commandeert. Haar hart jaagt. Haar kutje klopt als een duim tegen zijde. Haar klitje zwelt en dwingt haar benen felle klappen op het ijs te maken. De wereld wordt smal, heet, en scherp.

0:36:57 – Finish
Ze schiet over de streep en precies op dat moment breekt de golf in haar buik open. Geen schreeuw.
Geen zichtbare beweging. Maar een stille, vlammende ontlading die door haar heupen pulst en haar nog een paar meter verder laat glijden.

0:42
Ze staat rechtop. Haar benen trillen. Haar ogen glanzen. Alsof ze niet alleen een vlekkeloze race heeft gereden. Maar ook iets… in zichzelf gewonnen heeft. Een climax van ijs, snelheid en zinderende kracht. Dit is haar geheim op weg naar Olympisch goud.