Een zwoele zomer (2)

In het vorige deel van dit verhaal ontmoeten Sanne en Pieter, die voor het eerst samen op vakantie zijn, Félix en Ghislaine op een kleine camping aan een idyllisch meertje in de bergen van de Franse Jura. Er ontstaat al snel een bijzondere aantrekkingskracht tussen Sanne en Ghislaine, voor de ogen van hun vriendjes.

Het vuur voor de tent knisperde zachtjes. De warme gloed wierp flikkerende schaduwen over het canvas van Ghislaine en Félix’ grote, vintage tent. Op mijn lippen rustte de subtiele zoetheid van de wijn die Pieter gekocht had voor bij het diner, een volle, fluweelzachte wijn die lang na de laatste slok nog op je tong blijft hangen. Ik zat met mijn benen gekruist op de deken, mijn vingers volgden gedachteloos het geweven patroon onder me en mijn blote voeten raakten de zachte stof. Tegenover me leunden Pieter en Félix loom achterover. Hun gelach klonk amicaal en gemoedelijk. Hun stemmen waren gedempt, alsof ze de avondstilte niet wilden verstoren.

Félix leek op een surfer boy met zijn donkere golvende haar en gespierde bovenarmen. Zijn bruine ogen rimpelden in de hoeken als hij grijnsde om iets wat Pieter zei. Pieter, de geboren verhalenverteller, gebaarde voortdurend met zijn handen. Ze hadden allebei bijzonder verrast naar ons gekeken toen Ghislaine en ik eerder op de avond de tent uitstapten in die dunne, transparante jurkjes die letterlijk niets om het lijf hadden en ook daarna konden ze hun ogen nauwelijks van onze jonge, naakte lijven afhouden. Pieter was die ochtend Ghislaine natuurlijk al tegen gekomen bij de wastafels en had haar blote bovenlichaam in al haar glorie kunnen bewonderen; dit keer was hij geinitrigeerd door het mooie, smalle streepje schaamhaar dat ze droeg en door de ragfijne stof duidelijk zichtbaar was. Ze was gewoon erg mooi en sexy. Ik beaamde dat volledig en nam hem niets kwalijk.

Ghislaine zat naast me op het kleed, zo dichtbij dat ik de warmte van haar huid kon voelen. Het dunne jurkje dat ze droeg bewaarde geen geheimen, voor niemand van ons. In het romantische schemerlicht van de avond en het kleine kampvuur was haar lichaam zo mogelijk nog mooier. Haar borsten waren inderdaad imposant. Grote, volle cups die stevig vooruit stonden. Haar harde tepels, die niet al te groot waren, prikten door de ragfijne stof. Ik probeerde niet te staren, maar het was onmogelijk om niet te zien hoe verleidelijk ze was. Haar lichtbruine ogen glinsterden als ze lachte. Toen ik in die gedachten verzonken was, raakte haar hand de mijne aan. Het was weloverwogen, maar teder. Een vluchtige aanraking die een rilling over mijn arm deed lopen. Ik keek haar aan. Haar blik was op mij gericht, warm en onbeschaamd. Het gelach van de jongens vervaagde naar de achtergrond. Het geknetter van het vuur was nauwelijks hoorbaar. Mijn hartslag versnelde en ik realiseerde me plotseling hoe dicht we bij elkaar waren, hoe de dunne stof van onze jurken de opwinding van ons beiden niet kon verbergen.
— Sanne…, fluisterde ze, haar stem als een kalme fluistering. De manier waarop ze mijn naam uitsprak was zacht en verleidelijk.
— Viens ici.

Ik aarzelde. Mijn gedachten raasden, maar mijn lichaam leunde naar haar toe, aangetrokken door iets wat ik niet helemaal kon benoemen. Haar glimlach was uitnodigend, bijna stoutmoedig, alsof ze precies wist wat ze met me deed. Ze trok zachtjes aan mijn hand en ik liet me graag naar haar toe trekken tot onze schouders elkaar raakten. Haar vingers volgden de omtrek van mijn pols, langzaam en doelbewust. Ondanks de warmte van de zomeravond huiverde ik eventjes. De stemmen van de jongens kwamen weer in mijn bewustzijn, maar dat voelde allemaal ver weg en onbelangrijk. Ghislaines aanraking was het enige dat telde. Pieter wierp een blik naar ons en bekeek ons met een mix van lichte verbazing en vrolijke verrassing. Op de een of andere manier voelde hij de verandering die plaatsvond. Félix, altijd even gemoedelijk, keek ook naar ons en glimlachte met een soort van voldoening.
— Wat mooi, die twee. Laat ze van elkaar genieten. Ook dat hoort bij de zomer.

Ghislaines zelfvertrouwen was bedwelmend. Ze boog zich verder naar me toe. Haar adem kietelde mijn oor terwijl ze iets in het Frans mompelde. Haar woorden waren te zacht om te verstaan. Maar het waren niet de woorden die ertoe deden – het was de manier waarop haar lippen mijn huid streelden, de manier waarop haar stem een golf van hitte door me heen stuurde. Mijn hart bonkte en ik voelde haar verlangen, onmiskenbaar. Voordat ik erover na kon denken, draaide ze zich naar me toe. Haar handen gleden langs mijn armen omhoog. De aanraking was teder en indringend. Haar vingers lieten tintelingen op mijn huid achter.

Ik zag Félix en Pieter in mijn ooghoek. Hun gestalten waren onscherp in de waas van opwinding die ik door mijn hele lichaam voelde. Ghislaines lippen vonden de mijne, eerst zacht, toen intenser. Haar handen lagen in die van mij. Ik sloot mijn ogen en gaf me over. Haar kus was vurig maar teder, de belofte van veel meer. Toen de kus kort brak, glimlachte ze. Haar ogen fonkelden van triomf en verlangen. De jongens keken toe, hun gezichten een mengeling van verbazing en verrassing, maar Ghislaine aarzelde geen moment. Ze trok me in een omhelzing en sloot haar armen volledig om me heen. Ik merkte hoe haar vingers de stof van mijn jurkje vonden, en terwijl ik me ontspande, liet ze het niemendalletje van mijn schouders glijden en verzamelde de stof zich rond mijn taille. Ze deed hetzelfde met haar eigen jurkje.

Onze blote lichamen raakten elkaar terwijl we naast elkaar lagen. De lucht was koel tegen mijn huid, maar Ghislaines warmte verdreef de kou. Haar hand vond de mijne. Haar aanraking gaf me houvast. Mijn vingers verstrengelden zich met die van haar alsof ze ervoor gemaakt waren. Het vuur knetterde zacht, het meer ruiste in de verte en Ghislaines gezicht werd verlicht door de dansende vlammen. Haar uitdrukking was teder, haar ogen zochten de mijne:
— Reste avec moi, fluisterde ze.

Ik antwoordde niet maar voelde alleen de aantrekkingskracht van die mogelijkheid en mijn eigen brandende verlangen. Een wirwar van gedachten waarin ook Pieter veel voorkwam, flitste door mijn hoofd. Terwijl de wereld leek stil te staan, hier aan de rand van dit prachtige meertje, vroeg ik me af of dit slechts een vluchtige ontmoeting was of het begin van iets diepers, want ik had geen flauw idee hoe ik dit moest noemen. Ghislaines duim maakte langzame cirkels op de rug van mijn hand. Haar aanraking zette me steeds meer in vuur en vlam. Mijn tepels waren keihard en prikten recht vooruit in het niets van de koele avondlucht. Ik voelde Pieters blik op ons, nieuwsgierig maar niet opdringerig, en Félix’ gemakkelijke acceptatie, alsof dit de gewoonste zaak van de wereld was. Misschien was het dat wel. Ik keek Ghislaine aan met een hint van verliefdheid in mijn ogen. Ze glimlachte veelbetekenend, en ik besefte dat ik me hier niet tegen wilde verzetten. Niet vanavond. Niet met haar.

De nacht strekte zich voor ons uit. Het vuur wierp lange schaduwen op de wanden van de tent. Het meer fluisterde geheimen in de verte. De sintels gloeiden als verspreide robijnen in de duisternis. Ghislaines vingers lagen op mijn bovenbeen. De anderen waren stilgevallen. De impact van wat hier gebeurde moest voor hen voelbaar zijn. Félix strekte zijn armen achter zijn hoofd, maar zijn ogen bleven op Ghislaine en mij gericht. Pieter zat naast hem, zijn gebruikelijke ontspannen glimlach vervangen door een meer peinzende blik. Zijn vingers maakten rusteloze bewegingen door het gras.

Ghislaine trok me omhoog en sloeg haar armen meteen om mijn nek. Ze perste haar jonge, soepele lichaam tegen me aan. De kus was diep en hongerig. Haar mond smaakte zoet en heerlijk. Ik smolt in haar armen. Mijn handen vonden haar onderrug, haar billen en haar taille met een vanzelfsprekendheid alsof ik haar lichaam al jaren kende. De diepe kus vormde zich tot een gepassioneerde tongzoen die aanvoelde alsof ze me niet meer los wilde laten. Toen dat uiteindelijk gebeurde, fluisterde ze alleen voor mij hoorbaar:
— Ne pars pas demain. Reste encore un jour avant de descendre vers le sud.
Vertrek morgen niet. Blijf nog een dag.

Ik had moeten protesteren. Ik had haar – of mezelf – eraan moeten herinneren dat Pieter en ik plannen hadden, dat we hier al een extra nacht waren gebleven. Maar de woorden bleven in mijn keel steken. Ik kon alleen maar naar haar staren, mijn hartslag bonzend in mijn oren. Achter ons kabbelde het meer zachtjes tegen de oever. Het water leek zwart en eindeloos onder de sterren. De toppen van de bergen tekenden zich duidelijk af tegen de hemel. Félix ademde scherp uit en verbrak de betovering.

— Nou, zei hij, zijn stem droog maar niet onvriendelijk, — ik denk dat dit het teken is.
Hij stond op en stak zijn hand naar zijn vriendin uit. Ze nam die aan, maar haar blik week geen moment van de mijne af. Pieter kwam ook overeind, trager – zijn ogen dwaalden heen en weer tussen Ghislaine en mij met een intensiteit die me kippenvel bezorgde.

Onze tent stond vlakbij, nauwelijks meer dan een paar stappen verder. Pieter reikte naar mijn hand terwijl we naast elkaar liepen. Onze vingers verstrengelden zich op een manier die vertrouwd voelde. Het tentdoek ritselde als een fluistering toen we naar binnen gleden, afgesloten van de buitenwereld. De stilte was anders en trilde van verwachting. Elke seconde leek zich eindeloos uit te rekken. Pieter sprak niet terwijl hij zich uitkleedde. Ik keek naar het spel van spieren onder zijn huid, hoe het gedempte licht van de lantaarn buiten schaduwen wierp op zijn soepele lichaam. Toen hij naakt was, draaide hij zich naar me toe, zijn uitdrukking ondoorgrondelijk. Zijn pik was al opgeveerd. Ik had hem moeten aanraken. Ik had de nacht moeten laten ontvouwen zoals altijd tussen ons. Maar mijn gedachten dwaalden steeds af naar het kampvuur, en waren nog steeds verstrikt in de herinnering aan het moment waarop Ghislaines lippen de mijne hadden gestreeld – hoe haar adem stokte toen ik haar vol overgave terug kuste.

Pieter moet het aan mijn gezicht hebben gezien. Hij vroeg er niet naar. Hij ging liggen en trok zijn slaapzak over zijn heupen, waardoor zijn borst bloot kwam te liggen. De ruimte naast hem was warm, de afdruk van zijn lichaam vormde zich in de mijne. Ik aarzelde slechts een seconde voordat ik naast hem ging liggen, de warmte van zijn huid drong door tot de mijne. Hij draaide zich op zijn zij, legde zijn hoofd op zijn hand en bekeek me aandachtig. Zijn vingers raakten mijn gezicht aan, volgden de lijn van mijn kaak, en vervolgens lager, over mijn sleutelbeen, en van mijn schouder naar mijn kleine, harde borsten.
— Wil je erover praten?

Wilde ik dat? De vraag was zwaar en hing onbeantwoord tussen ons in. Ik schudde mijn hoofd, want als ik mijn mond opendeed, wist ik niet zeker wat eruit zou komen. Verwarring. Verlangen. Angst, misschien. Pieters vingerstoppen streelden één van mijn harde tepels, die recht omhoog priemden. Zijn ogen werden donkerder.
— Het hoeft niet, fluisterde hij lief.

Hij kuste me, lang en diep. Zijn tong opende mijn lippen met een vertrouwdheid die troostend had moeten zijn. Maar vanavond was dat niet zo. Vanavond voelde elke aanraking geladen, als de buitenlucht voor een storm. Zijn hand gleed langs mijn zij, over de ronding van mijn taille. Ik rilde licht onder zijn aanraking. Mijn tepels spanden zich aan toen zijn vingers ze opnieuw beroerden. Een lichte kreun ontsnapte me meteen toen Pieters mond zich weer tegen de mijne duwde. De streling van mijn tepels, samen met die hartstochtelijke kus, maakte hem stijf. De sensatie was heerlijk. Ik wilde niet dat hij stopte.

Ik voelde zijn kloppende erectie tegen mijn heup. Mijn handen vonden zijn schouders, mijn nagels drongen erin terwijl zijn mond langs mijn keel gleed. Ik had me op hem moeten concentreren. Op ons. Maar mijn gedachten dwaalden steeds af – naar hoe Ghislaines handen op mijn huid hadden gevoeld, hoe haar lichaam tegen het mijne had gedrukt. Onrust borrelde op in mijn buik. Het was iets wat ik nog nooit eerder had gevoeld, iets waardoor mijn heupen over het matras bewogen, op zoek naar wrijving. Pieters adem stokte toen mijn dij tegen de zijne schuurde – zijn hard gezwollen pik heet en hard tegen mijn heup. Maar toen zijn hand lager gleed, over mijn onderbuik naar mijn gladde, zachte vulva, greep ik zijn pols vast. Zijn wenkbrauwen fronsten.
— Sanne?
Ik beet op mijn lip.
— Ik… ik weet niet wat ik wil.

Even keek hij me alleen maar aan. Zijn uitdrukking was ondoorgrondelijk. Hij knikte langzaam. Zijn hand trok zich terug, maar hij ging niet helemaal weg. In plaats daarvan draaide hij zich om, rolde op zijn rug en trok me met zich mee totdat ik half bovenop hem lag, mijn hoofd rustend op zijn borst. Zijn hartslag klopte rustig onder mijn oor, een geruststellend ritme. Ik ademde uit, mijn vingers krulden zich tegen zijn huid. Zijn handen keerden terug naar mijn lichaam, maar nu langzamer, zachter.

De ene handpalm spreidde zich uit over mijn onderrug en hield me dicht tegen zich aan, terwijl de andere hand luie patronen tekende over mijn ribben, mijn heupen, de ronding van mijn borsten. Het was niet veeleisend. Het was niet bezitterig. Het was een uitnodiging. En dus, weliswaar aarzelend, verkende ik zijn lichaam dat ik al zo vaak zo goed in kaart had gebracht. Mijn handen tastten de contouren van zijn borst af, de welving van zijn navel, de stevige lengte van zijn lichaam die tegen mijn dij drukte. Maar mijn eigen lichaam fascineerde me het meest. De manier waarop mijn huid tintelde onder zijn aanraking, de manier waarop mijn ademhaling versnelde toen zijn vingers de onderkant van mijn borst streelden. Ik verplaatste me, mijn dijen tegen elkaar gedrukt, en de wrijving gaf me een schok. Een zacht geluid ontsnapte aan mijn lippen. Pieters hand bleef stil.
— Wil je… ?
Ik liet hem niet uitpraten. In plaats daarvan leidde ik zijn hand lager, tot zijn vingers bijna tegen mijn gladde schaamlippen rustten. Zijn adem stokte.
— Sanne.
— Alsjeblieft, fluisterde ik.

Hij hoefde het geen twee keer te horen. Zijn vingers gleden dieper. Ze volgden de lijn van mijn vochtige, warme spleetje. Zijn hand voelde heerlijk in de warmte tussen mijn dijen. Ik was al nat. Mijn hele lichaam gloeide van opwinding. Hij wist wat hij deed. Zijn vingers spreidden me met een zelfverzekerdheid die ik nog niet heel vaak bij hem was tegen gekomen. Toen zijn duim mijn clitoris vond, hapte ik naar adem en trok mijn rug hol.
— Zo?

Zijn stem was hees. Hij was ook geil. Zijn adem voelde warm tegen mijn oor. Ik knikte, niet in staat om te spreken. Zijn vingers bewogen in langzame, doelbewuste cirkels rond mijn kloppende clit. Ik duwde mijn onderlichaam tegen zijn hand aan om de toenemende druk achterna te jagen. Maar het was niet alleen zijn aanraking die me in extase bracht. Het was ook de herinnering aan Ghislaines mond op de mijne, de manier waarop haar lichaam tegen het mijne paste, de manier waarop ze me aankeek alsof ik de enige persoon ter wereld was.

Pieter moet mijn afdwalende gedachten hebben aangevoeld. Zijn vrije hand draaide mijn gezicht naar het zijne.
— Blijf bij me, mompelde hij, en toen waren zijn lippen weer op de mijne. Mijn gekreun smoorde tegen zijn mond. Zijn vingers brachten me dichter naar de rand. Terwijl ik genoot van zijn vingers en dacht aan dat prachtige naakte lichaam van Ghislaine, kwam ik klaar met een enorme intensiteit en een lange, luide kreet die langzaam wegdreef in de stille nacht. Mijn lichaam trilde onophoudelijk terwijl ik mijn orgasme uitreed tegen Pieters hand. Ik had mijn nagels in zijn schouders geboord. Toen ik eindelijk tot rust kwam, slap en buiten adem, trok hij me dicht tegen zich aan. Hij sloeg zijn armen om me heen als een schild. Om ons heen hing de geur van seks en zweet.

Pieter bekeek mijn naakte lichaam terwijl ik op adem kwam. Zijn vingers streelden mijn bovenlijf op een ontspannen manier.
— Waar denk je aan?, vroeg hij zachtjes.
Ik aarzelde. De waarheid voelde te rauw. Dus loog ik.
— Gewoon… aan morgen.
Hij zweeg een lange tijd. Toen zei hij zachtjes:
— Je hoeft vanavond niets te beslissen.

Ik wilde hem geloven. Maar terwijl ik daar lag, naakt en kwetsbaar, ingeklemd tussen de warmte van zijn lichaam en de koele nachtlucht die ik door het tentdoek voelde, wist ik dat dat niet helemaal waar was. De ochtend zou aanbreken, en daarmee zouden ook de keuzes zich aankondigen: blijven of vertrekken. Doen alsof dit nooit gebeurd was, of een stap in het onbekende zetten. Pieters ademhaling werd rustiger, zijn borstkas rees en daalde onder mijn wang. Maar voor mij wilde de slaap niet komen. In plaats daarvan staarde ik naar de schaduwen op het tentdoek boven me. Mijn gedachten vormden een wervelwind van mogelijkheden, de één nog angstaanjagender – en opwindender – dan de ander.

Toen mijn vriend in diepe slaap was, sloot ik mijn ogen, spreidde mijn dijen en liet mijn hand naar beneden glijden. Traag streelde ik met een vinger door mijn natte spleetje. Ik kon een huivering niet onderdrukken toen een nagel mijn gezwollen clit beroerde. Mijn natte, glanzende liefdesknopje begon al snel te pulseren. In de vroege ochtend bereikte ik nog een keer een intens hoogtepunt.