Gräfin Anna Maria (3/6)

RIESENPFAHL

Al snel trekt de man zich niks meer van me aan, hij haalt zijn reuzenpaal bijna volledig uit me terug en beukt zich dan weer genadeloos tot aan zijn gevest in mijn weerloze schede. Hij behandelt me alsof ik een weerspannige stad ben die met geweld met de stormram moet worden ingenomen, me zo heftig oprekkend dat ik me alleen nog maar éen schede voel. Maar ik moet eerlijk zijn, dit is wel wat ik zocht, ik wilde mijn lichaam weer voelen…

Tijd is geen geld

Geen idee waar die hoertjes het vandaan haalden dat hij snel aan zijn gerief komt. Hier en nu is daar niets van te merken, de man gaat in me te keer alsof hij een veldpaard is dat met eindeloze kracht voren in de grond ploegt, dat niet hard loopt maar wel onafgebroken en genadeloos de grond open trekt. Zó voel ik me, als een akker die voor na voor wordt open gereten en bloot gelegd, als voorwaarde voor nieuwe vruchtbaarheid. Hij beukt zich stoot na stoot in me en na iedere harde dreun in mijn geteisterde lichaam voelt het alsof zijn steekwapen nóg langer wordt, alsof het inmiddels al zowat tegen mijn middenrif beukt.

Het is pijnlijk, héél pijnlijk, maar ook… na ja, heerlijk. Het is wat ik al weken tekort kwam, mijn lichaam dat zich langzaam maar zeker loskoppelde van mijn geest komt stukje bij beetje weer bij me terug. Met iedere harde, kwellende, gemene, pijnlijke, me oprekkende en toch zo heerlijk stoot mijn geteisterde lichaam in, helpt de dottore me om er weer in terecht te komen, er verbinding mee te maken, me één te voelen, er terug bezit van te nemen.

En hij voelt het óók, wat het met me doet, hij komt niet voor niks niet klaar, op zijn machtige armen steunend, zijn brede borstkas boven me uittorenend, zijn immense steekwapen steeds maar weer in me stotend, kijkt hij me aan, met zijn felle donkere Italiaanse ogen de mijne fixerend.

Inmiddels zweet de dottore als een rund en als hij na een tijdje languit op me komt liggen, me bedelvend onder zijn harde grote puur-mannelijke lichaam, glibberen we onder en over elkaar dankzij zijn overvloedige zweet. Hij ruikt zurig, grondig, alsof je een hoop bladeren overhoop haalt en al die aardse geuren losmaakt, het is bepaald geen lekkere geur maar toch windt die me intens op. In combinatie met zijn harde stampende zwoegende lijf is het precies wat ik nodig heb. Het is precies deze manier waarop hij me kapot probeert te maken die me juist langzaam maar zeker herstelt..

Ondertussen is hij op geen enkele manier bezig met mijn behoefte, hij neemt en pakt wat hij nodig heeft, hij richt mijn lichaam te gronde tot hij er genoeg van heeft en dan spuit hij me ook nog eens zó vol zoals nog nooit een man me vol spoot. Ik voel hoe hij straal na straal na straal van zijn zaad in me pompt en hoe het al snel weer naar buiten wordt geperst. Het maakt niet uit voor hem, hij blijft het spul maar in me schieten en op hetzelfde moment dat hij daarmee klaar is trekt hij met een zuigend geluid zijn nog steeds immense stam uit mijn mishandelde Muschi terug.

Zonder iets te zeggen en zonder zich te reinigen kleedt hij zich aan. Hij kijkt me daarna lang en intens aan en gromt dan: ‘volgende week, zelfde dag, zelfde tijd hoertje.‘ En weg is hij, de deur hard achter zich dicht slaand, mij totaal kapot geneukt en verbijsterd achter latend. Verbijsterd, niet klaar gekomen maar toch intens voldaan en geheeld…

Wespennest?

Nadat ik me bij de lampetkan zo goed mogelijk heb schoon geboend ga ik met een schrijnend gevoel tussen mijn benen in het geleende jurkje terug naar de huiskamer en de meisjes die daar nog zitten kijken me met een grijnslach maar tegelijk ook bewonderend aan. ‘Dat duurde lang, edele dame, wel andere koek dan die adellijke heertjes hè?’ Ik zal ze maar niks vertellen van mijn strapatsen met al die neukgrage soldaten en knik: ‘hij was heftig ja, ik snap jullie nou wel, ik krijg amper mijn benen nog bij elkaar.’ Het resultaat is een gezamenlijke dolle gierende lachbui en als ik nog geen contact met ze had gekregen dan was dat nu wel gebeurd.

Ik kleed me om in mijn eigen kleren, geef iedereen een Franse luchtzoen en met een ‘tot volgende week’ loop ik naar buiten, terug naar de koets. ‘In wat voor wespennest ben jij je aan het steken, Liebchen?’ vraagt oom Ernzt een beetje knorrig als ik naar binnen klauter. ‘In hetzelfde nest als u, lieber Onkel’ waarna hij schaterlachend met zijn wandelstok een tik tegen het dak geef, ten teken aan de koetsier dat we kunnen vertrekken. ‘Let je wel een beetje op, Anna? De muren zijn overal dun en voor je het weet ligt je goede naam te grabbel.’ Dat beloof ik hem, ik zal oppassen, maar ik ga hier niet mee stoppen. Dottore Antonieri geeft me harde compromisloze seks, precies wat ik nodig heb…

Al na een dag of vier hunkerde mijn lichaam weer naar de stevige seks met Dottore Antonieri. Na enkele weken geen man in me te hebben gehad bracht hij vorige week met zijn enorme steekwapen mijn lichaam en geest opnieuw bij elkaar. Met ‘dank’ aan zijn voor mijn lichaam veel te grote paal schrijnde het naderhand behoorlijk tussen mijn benen. Ook dieper in mijn schede bleef het enkele dagen echt pijnlijk, tóch ben ik blij dat het vanmiddag weer zo ver is.

Alsjeblieft geen verliefd gedoe…

Oom Ernzt kan dit keer niet mee naar ‘madame Charlotte’, hij heeft diverse besprekingen in Versailles en dus ga ik alleen op pad. In het bordeel word ik meteen doorgeleid naar dezelfde kamer als vorige keer, waar de Dottore al op me wacht. Zie ik het goed, dat hij blij is me te zien? Dat is dan wel een aanmerkelijk verschil met de vorige keer, toen hij me chagrijnig aankeek, me bot het bevel gaf me uit te kleden en dat ik maar even met de benen wijd moest gaan liggen.

‘Hoe heet je eigenlijk’ is dit keer het eerste wat hij vraagt. Op dat moment bega ik een stommiteit die me later zal bezuren, ik noem mijn echte naam: ‘Anna’. ‘Hmm Anna, je hebt indruk op me gemaakt. Ik wil voortaan alleen jou.’ Ach so, nou, een twijfelachtige eer, maar goed, mocht ik onverhoopt ooit door al het geld van mijn man zaliger raken, dan weet ik hoe ik een inkomen kan verwerven.

‘Kleed je maar uit.’ Ook dit is een vooruitgang, vier woorden in plaats van alleen ‘uitkleden!’ Ik doe wat hij me vraagt, ik heb speciaal een eenvoudige jurk aangetrokken en kleed me dit keer zo bevallig mogelijk uit. Als ik daarna op het bed wil gaan liggen, klaar voor de seks, houdt de Dottore me tegen: ‘wacht, Anna.’

Hij trekt me naar zich toe, wentelt me dan op mijn voeten rond en rond terwijl hij me overal betast, geen enkel plekje van mijn lichaam laat hij onberoerd. Extra aandacht geeft hij aan mijn ‘tieties’, hij kneedt ze tot ze rood uitslaan en daarna is mijn muschi aan de beurt. Hij omvat me daar tussen mijn benen met één hand en steekt tegelijk een vinger tussen mijn lippen, en kriebelt me daar tot me de vlammen uitslaan. Ik weet bijna niet wat me overkomt, dat die vorige week nog zo botte man zich nu ineens heel anders gedraagt. Ik moet zorgen dat het beest zo meteen weer in hem opstaat, want dat harde vond ik nou juist zo lekker. Ik mag toch echt hopen dat hij niet verliefd aan het worden is want dat onuitstaanbare gedrag van hem hielp me om zijn seks te incasseren en hem voor de rest links te laten liggen.

En gelukkig, als we eenmaal allebei bloot op het bed zijn beland lijkt zijn oude botte geest weer in hem te varen, lomp trekt hij mijn benen zo ver mogelijk uit elkaar, knielt er tussen, spuugt een paar keer van bovenaf op mijn Muschi, wrijft dat tussen de lippen uit met de kop van zijn ‘Bohrer’, die hij meteen daarna hard en diep mijn lichaam in drijft, pfff… Het voelt opnieuw alsof de Dottore me van binnen bijna splijt, het is net als vorige week weer heel pijnlijk maar tegelijk toch ook zó precies wat ik nodig heb. Meteen ben ik met mijn hele wezen weer alléén maar mijn schede, een schede die gevuld wil worden en deze splijtzwam ondanks de pijn met alle égards in ontvangst neemt. Vanaf het eerste moment dat hij in me begint te pompen neem ik iedere wrijving die hij veroorzaakt met genoegen van hem aan, hoe pijnlijk die ook is en hoeveel overlast die de komende dagen ook nog gaat opleveren.

Vanaf dat hij zich woest in me op en neer begint te bewegen kan ik me alleen maar zo open mogelijk maken, om hem diep naar binnen te laten komen. Steeds weer stoot hij zich zó hard in me dat hij geen enkele stukje van zijn lange harde schwanz onbenut laat en onze lichamen elkaar hard raken. Eindeloos wrijft en schuurt hij me daarbinnen tot ik het gevoel krijg te exploderen, alles in me wordt eerst verzengend warm en licht, waarna ik beetje bij beetje in kleine stukjes uit elkaar val tot ik totaal verbrokkeld onder hem lig. Hém schijnt het niks uit te maken, of ik nou mee doe of als een dode pop onder hem lig, eindeloos beukt hij in me door en daardoor krijgt hij het zelfs voor elkaar om me voor de tweede keer uit elkaar te laten spatten.

Ruim een maand gaat dit goed, iedere week op dezelfde dag en hetzelfde uur neukt hij me tot volle tevredenheid, maar ook iedere week zie ik hem meer en meer veranderen, wordt hij aanhaliger. Dit gaat zo door tot de zesde keer dat we elkaar zien, hij vraagt me na afloop van de seks zijn betaalde maîtresse te worden en bij hem te komen wonen. Dat is natuurlijk niet bedoeling, helaas is dus nu al het moment aangebroken waarop ik er een punt achter moet zetten.

Ik vrees zijn reactie, ik heb hem al met al toch wel leren kennen als een gewelddadig man. Dus kleed ik me zwijgend aan, peinzend alsof ik het in overweging neem, dan loop ik naar de deur en zeg op dat moment dat ik hem nooit meer wil zien, waarna ik snel wegglip. En inderdaad volgt er een woede-uitbarsting, met een smak wordt er iets hard tegen de achter mij gesloten deur gegooid terwijl de Dottore me luidkeels uitmaakt voor ‘vuile rothoer’. Tja, daar zit natuurlijk wel wat in…

Gelukkig ontdek ik al enkele dagen daarna een veilig alternatief en kan ik mijn bakens verzetten zonder in te leveren op de seks. Wat ik namelijk nodig heb zijn mannen die het met me willen doen zonder van de daken te schreeuwen dat ze een Gräfin hebben weten in te palmen. Zo ging dat met mijn viriele soldaten in München, de Dottore had er ook geen belang bij rond te toeteren dat hij het met een hoer deed, en mijn nieuwe sekspartners hebben dat al evenmin. Want wat is het geval…

X. Zara