Dieny verteld:
Meteen nadat John en Lianne zijn vertrokken bel ik met Jacqueline, zij zegt me toe gelijk te komen. Ze moet alleen Eva nog instructies geven met betrekking tot haar poetswerkzaamheden in de Bed & Breakfast. Nadat ik me heb verzorgd en mijn slaapkamer heb opgeruimd, ga ik met Bas en Livy aan de eettafel zitten. “Wat willen jullie lieverds?” Livy kijkt me aan. “Dat moet je mij niet vragen Ma. Ik hou van Lianne en ben verliefd op John en zou dus het liefst willen dat zij blijven… Maar..” Bas neemt het van haar over. “Maar jij moet doen wat jou het beste lijkt voor je eigen geluk. Wij zijn niet blind Mama. Je bent tot over je oren verliefd op die twee. En vergeef me… Je geilheid is gewoon te ruiken als John bij je in de buurt is. Het is voor mij een raadsel waarom jij je niet aan hem kunt geven.” “Ja Mama. Bas heeft gelijk. Zoveel liefde als tussen jullie drie heb ik tussen papa en jou nooit gevoeld. Hij was veel meer een goede vriend voor je zoals Ursula of Dominique.”
“Ze is bang lieverds.” Jacqueline komt vanaf het terras door de schuifpui naar binnen. “Ik ben niet bang voor die onderwerping. Ik kan best wat hebben.” Ze lacht. “Nee Dieny niet bang voor onderwerping, zelfs niet voor pijn en vernedering. Dat is namelijk wat je uit het verleden kent. Dat was hetgeen dat je ouders, verpakt als liefde, aan je verkochten. Daarin ben je sterk. Jij bent bang om je kwetsbaar op te stellen. Om je zwakte te tonen. Bang dat daar dan, onder de vlag van liefde, misbruik van wordt gemaakt.”
“Maar dat zou toch kunnen.” Ze knikt “Natuurlijk zou dat kunnen.” “Jij hebt goed kletsen jij hebt Dominique. Hij accepteert zelfs dat jij je lagere lusten door Jerome laat bevredigen.” “Ho nou Dieny. Er is een tijd geweest dat die, zoals jij ze noemt, lagere lusten er niet waren. De eerste jaren was ik in mijn verliefdheid volledig op Dominique gericht. Ik was ervan overtuigd dat ik een eeuwig trouwe echtgenote kon zijn. Ondanks het feit dat hij een geweldige echtgenoot en lover is, gaf mij dat op den duur niet meer de bevrediging waar mijn lijf naar verlangde. Ik wilde hem niet bedriegen en heb mijn zwakte toen aan hem opgebiecht. En ja, daar had hij misbruik van kunnen maken door voor hemzelf dezelfde vrijheden te eisen als die, die ik voor mij claimde. Noem me hypocriet, maar dat had het einde van onze relatie betekend. Maar zoals je weet zijn we er uit gekomen en is onze liefde alleen maar gegroeid.”
“Maar John?” “Wat is met John Dieny? Jazeker qua uiterlijk lijkt hij mogelijk op je vader. Maar lieverd, denk even terug aan de test die ze in opdracht van jou bij mij hebben ondergaan.” “Zonder de geringste aarzeling gaf hij Lianne in mijn handen. Hij besefte dat ik haar iets kon geven wat niet in zijn vermogen lag. Op geen enkel moment heeft hij getracht hier iets voor zichzelf uit te halen. Zelfs niet toen ik vastlag. Ik weet zeker dat als Lianne zou verlangen naar een andere pik, dat hij dat verlangen niet in de weg zou staan, ondanks de pijn die hem dat zou bezorgen. Hij is een man met een missie.” Ik voel cynisme in me opkomen. “En wat mag die missie dan wel zijn?” Het is Livy die hoorbaar geïrriteerd antwoord.” Zijn zussen gelukkig te maken en daar waar hem dat niet lukt, trekt hij zich terug, om dat geluk niet in de weg te staan.” Ze springt op en heeft tranen in haar ogen. “Als je deze kans laat schieten zul je daar de rest van je leven spijt van hebben. Ik ga naar boven. Ik kan hier niet meer tegen.” Snikkend rent ze de trap op, gelijk daarop gevolgd door Bas. Ik sta op en voel Jacqueline’s hand op mijn schouder. “Nee Dieny, laat ze nu maar. Je wilde weten wat ze ervan vinden. Dat weet je nu!” Ik voel een mengeling van verdriet en kwaadheid. “Maar ik kan er toch niets aan doen. Het is me aangedaan.” “Wil jij je daar de rest van je leven achter verschuilen? Doe dat vooral! Ik vrees dat je dan mogelijk op termijn nog meer dan ‘alleen’ je broer en zus zult verliezen.” Ze staat op en drukt een zoen op mijn voorhoofd. “De keuze is aan jou Dieny. Weet dat ik je altijd zal bewonderen om wat je voor onze gemeenschap hebt betekend. Ik hoop van harte dat mijn bewondering voor jou nog mag groeien.” “Dank je Jacqueline. Ik wil alleen nog met Ursula praten. Daarna zal ik een besluit nemen.” Voordat ze naar buiten loopt draait ze nog kort om. “Laat de kids nou even alleen Dieny. Stel ze in de gelegenheid om zelf te komen. Je moet leren om ze los te laten.” Ik voel me betrapt en knik.
Ik maak me een kop koffie en houdt me in om niet naar boven te roepen om mijn schatten ook iets te drinken aan te bieden. Ik bel met Ursula om te vragen of ze thuis is. Ze verteld dat ze met Einstein aan het wandelen is maar belooft op de terugweg bij mij langs te komen. ‘Vreemd ik meende iets zangerigs zelfs gelukkigs in haar stem te horen.’ Ursula is normaal eerder vlak en toont nauwelijks emotie. Ze is een vriendin die veel luistert en heeft meestal maar een paar woorden nodig om de spijker op z’n kop te slaan.
Het is op de automatisch piloot dat ik de Bed & Breakfast beneden opruim en de bedden verschoon. Terwijl ik de vuile was tegen mij aandruk, trekken de gemengde geuren van Bas, Elisa en zelfs Helga door mijn neus. Ik voel me geil worden, maar tegelijkertijd voel ik een steek van jaloezie. ‘Waarom is het hen gegeven om zich volledig aan de liefde over te geven, en mij niet?”
Ursula zit op het terras te lachen. “Zo vrouwke is de B&B weer gekuist?” Ik knik en verbaas me over de gelukzalige glimlach op haar gezicht. Haar hele houding is anders dan anders. “Wat is er met jou gebeurt. Je bent zo anders. Gelukkig!?” Ik zie voor het eerst hoe een blos over haar wangen trekt. “Ik zal het je maar eerlijk vertellen. Ik ben vanmorgen met Einstein naar de Vallée lámour gelopen. Ik hoef je waarschijnlijk niet te vertellen wie ik daar heb getroffen. Ik zal er niet omheen draaien, ze hebben me betrokken in hun liefdesspel en uiteindelijk…”Ik zie hoe een traan over haar wang loopt. “Heeft Lianne mij John geschonken, anders kan ik het niet zeggen. Het is het mooiste geschenk dat ik ooit heb gekregen.” “Wàààt zeg je me nou!? Jij hebt geneukt met mijn broer?” Ze knikt. “Het was ongekend fijn Dieny.” Ik wordt boos, stoor me enorm aan haar geluk. “Ik wil dat je gaat Ursula!” “Maar Dieny lieverd.” Tranen van machteloze woede stromen over mijn wangen. “Ga alsjeblieft. Ga voordat ik dingen ga roepen waar ik spijt van krijg.” Voor een moment kijkt ze me strak en verdrietig aan en schudt dan met haar hoofd. “Ik ga Dieny; maar ik ga me niet schuldig voelen voor het geluk dat me, als was het misschien maar eenmalig, is geschonken.” “Jij armloze sloerie! Je hebt hem van me afgepakt.” “Ik heb niets gepakt.” Ze wappert met haar handjes. “Hoe kan ik ook. Ik heb gekregen wat jij blijkbaar niet echt wil… Het ga je goed Dieny.” Ze fluit naar Einstein en beent met stevige stappen bij me weg. “Sorry Ursula, ik wilde niet…” Zij kijkt niet meer om. Even later zie ik haar in het bos verdwijnen.
“Dat heb je goed gedaan Mama!” Livy zit in de woonkamer voor de tv en kijkt me verdrietig aan. Ga vooral zo door, dan hou je geen vrienden meer over. Bas zal niet lang meer thuis wonen en als het zo door gaat dan ben ik ook niet lang meer hier. “Maar meisje geloof me nou. Ik hou oneindig veel van jullie.” Dat geloof ik ook wel Mama. Wij houden ook van jou… Maar ik ga niet toekijken hoe jij iedereen die je liefheeft, tegen je opzet. Ik wacht niet af totdat ik aan de beurt ben.” “Dat zal nooit gebeuren liefie.” Ze kijkt me strak aan. “Weet je dat heel zeker Mama?” Haar verdrietige blik raakt me tot in mijn hart. “Mag ik bij je komen zitten?” Haar enige reactie is een kort knikje. Ik leg een arm om haar schouders. Even verstard ze, maar dan komt ze toch tegen me aan liggen. “Dank je Livy.”
“Hey Ma. Elisa hebben gebeld. Hun pa heeft een ongeluk gehad op het booreiland. Hij komt vandaag thuis. Ze hebben me gevraagd. Ze willen dat ik kennis met hem maak. Ik ben best wel gespannen.” “Wat zeg je jongen. Heeft Herman een ongeluk gehad? Toch niks ernstigs hoop ik.” Hij schudt zijn rooie krullenbol. “Nee hij heeft zijn rechter onderbeen gebroken. Hij kan zo alleen niet werken.” “Gelukkig. En maak je geen zorgen. Herman is weliswaar een grote sterke man, maar hij heeft een klein hartje. Als hij ziet hoe erg zijn schatten op je zijn gesteld, zal hij je meteen in zijn hart sluiten.” “Ze zijn niet op hem gesteld ze houden van hem. Net zoals ook Lianne en John van jou houden.” “Ik weet het Livy. Jullie hebben gelijk, maar…” Bas knielt voor me neer. “Mama? Als wij je beloven dat niets zal gebeuren waar jij uiteindelijk niet blij van wordt, geef je John dan die kans? Wat kan er in die 6 weken gebeuren? Daarna kun je zelf beslissen of je doorgaat of de relatie beëindigd. “Misschien hebben jullie wel gelijk en moet ik mijn broer de kans geven…” “Nee Mama, zoals ik het zie moet jij niet John de kans geven, maar moet jij jezelf die kans gunnen.” “Waar haal jij die wijsheid vandaan Livy?” “Van Ursula, Jacqueline en natuurlijk van jou.” “Van MIJ?” Dit keer is het Bas die antwoord. “Ja Ma. Bij anderen weet je het altijd heel goed en geef je altijd de beste raad en adviezen. Alleen bij je zelf bak je er niet veel van.” Ik druk mijn twee schatten tegen me aan en kus ze afwisselend.” “Ik doe het! Ik zal me in liefde onderwerpen.”
“Jongen pak de Landrover. Je schoonvader in spé wil kennis maken.” Dank je Mama, mag ik eventueel blijven slapen.” Ik kijk in zijn onzekere snoet en moet lachen. “Slapen? Bas.” “Hij kleurt rood. “Dat ook Mama.” “Is goed jongen, laat Livy wat weten. Wil je? Ik weet niet of ik kan antwoorden.”
Wanneer Bas weg is kijk ik Livy aan. “Zou jij de koffers voor mij naar boven willen brengen.” Ze schudt beslist met haar mooie hoofd. “Nee Ma, die koffers staan daar door jou. Het lijkt me niet meer dan billijk dat jij ze zelf weer naar boven brengt.” Ik voel kwaadheid, maar besef tegelijkertijd dat zij gelijk heeft. Ik loop naar het terras pak de koffers en loop, een paar keer pauzerend, naar boven. Op de slaapkamer gooi ik de koffers een voor een op mijn bed en klap ze open. ” Zal ik helpen met inruimen? Dan doe ik de spullen van Lianne en jij die van John.” Ik knik. “Dank je Livy… Ik hou van je.” “Ik ook van jou Mama.” Even later liggen alle spullen weer netje in de kasten. Wel hebben we nog met bewondering naar een deel van de lingerie van Lianne gekeken. Livy is van mening dat het dragen van zo’n sexy spulletjes wel eens opwindender zou kunnen zijn dan maar gewoon naakt. “Zou jij je niet gaan douchen Mama. Ik denk dat Lianne en John snel terug zullen zijn.” “Kom je met me mee onder de douche?” “Nee, voorlopig niet. Voorlopig bepaalt John voor jou wat en met wie. Wen er maar vast aan… Als je klaar bent zal ik je op het bed vastleggen. Ik zal je openleggen voor je zus en je broer.” “Openleggen?” “Douchen Ma!”
Nadat ik heb gedoucht, föhnt Livy mijn haren. “Ga liggen Mama.” Ik zie dat zij, naast de riemen op de hoeken, ook riemen aan de zijkanten van het bed heeft bevestigd. Ze legt eerst mijn handen en vervolgens mijn enkels vast. Daarna trekt zij riemen door mijn knieholtes en trekt zo mijn benen uit elkaar. Nu is me duidelijk wat zij bedoelde met openleggen. Ik voel lucht langs mijn openstaande kut strijken. Ze kijkt op me neer. “Dat is onderwerping. Ze kust me op mijn mond maar op het moment dat ik mijn tong in het spel wil brengen trekt snel terug. Ze kijkt me geamuseerd aan. “Nee Ma. Voorlopig is er uitsluitend een plek voor de liefdevolle maar verder platonische moeder dochter relatie. De rest is aan John. In zekere zin onderwerp ik mij ook… Ik ga nu naar beneden om te wachten op Lianne en John.” Terwijl ik hoor hoe ze de trap afloopt voel ik angst. Angst maar ook een bizar gevoel van geilheid.
Lianne verteld:
Wanneer we het terras oplopen constateren we meteen dat de koffers weg zijn. Ik wijs John op dat feit. Hij is echter nog niet overtuigd en wil eerst met zijn eigen ogen zien of Dieny zich echt en letterlijk heeft neergelegd bij de eerste 6 weken van onderwerping. “Hoi Lianne, Hallo John.” “Hey hallo Livy, lieverd. Hoe is het hier.” Ze kijkt me even bedenkelijk aan. “Laten we zeggen dat na een lange mentale strijd Mama, in weerwil van al haar angsten, heeft gekozen voor het eerste onderwerpingstraject.” Ik zie hoe John lacht. Ze kijkt hem onzeker aan. “Lach je me uit John?” “Nee liefie… Ik lach uit bewondering. Bewondering voor je woordkeuze en dus bewondering voor de educatieve vaardigheden van Ursula.” Zij lacht nu terug. “Die heeft ze zeker, maar dan wel op het gebied van taal en laten we zeggen de alfa vakken. De zogenaamde exacte vakken zijn niet haar sterkste kant.” “Als je dat wil en ons de tijd blijft, wil ik je op dat gebied best bijspijkeren.” Ze knikt, maar kijkt al snel bedenkelijk. “Wat verwachten jullie van mij, nu Mama…?” “Blijf vooral je zelf lieverd. Ze blijft je moeder. Ik vraag je om mij te vertrouwen. Het zal er mogelijk niet altijd op lijken, maar al mijn acties zijn erop gericht haar in haar kracht te zetten. Vanuit haar kracht kan zij dan keuzes maken.” “En als zij er dan voor kiest om zonder jou, zonder jullie verder te gaan?” “Dan Livy? Dan zal ik dat met trots aanvaarden.” “Om Mama overstag te laten gaan hebben Bas en ik haar beloofd dat er niets zal gebeuren waar ze uiteindelijk niet blij van wordt. Mag ik erbij zijn als…?” Ik zie dat John schrikt van haar vraag. “Wat John, waar ben je bang voor?” “Hij kijkt me aan. Ik weet niet of het een goed idee is als zij haar moeder ziet in haar meest ontluisterende momenten.” “Mag ik wat zeggen John?” “Natuurlijk meisje.” “Ik was er vanmiddag getuige van hoe zij Ursula, haar beste vriendin, beledigde. Zij kan zich niet aan jou geven, maar als ze hoort dat jij met een ander.. Dan ontbrandt ze in redeloze woede. Er moet iets veranderen, anders houdt ze niemand meer over.” “Dus je weet dat…?” Ze kijkt me aan. “Ja Lianne, ik weet dat jij John aan Ursula hebt gegeven. Ik heb haar nooit eerder zo gelukkig gezien.” Ze fluistert. “Ik had dat ook wel gewild, maar daarom kan ik niet boos worden op Ursula.” Ik leg mijn arm om haar schouder. “Heeft jou wel eens iemand verteld dat je erg volwassen bent voor je leeftijd?” “Nog niet, maar het voelt wel fijn.”
“Zullen we dan maar naar Dieny gaan?” “Willen jullie niet eerst eten?” John kijkt mij aan. “Ik heb helemaal geen trek.” “Ik ook niet.”
“Oh shit, ik moet wel nog even een piercingsetje van dr. Hans uit mijn auto halen.” “Piercing..?” “Ik haal het wel even John, leg jij haar maar uit wat jij mij vanmiddag al hebt uitgelegd hebt.” Ik loop naar de auto. Nadat Ursula bij ons was weggegaan, had ik John gevraagd wat hij met Dieny van plan was, vooropgesteld dat zij zich in haar onderwerping zou voegen. Hij had me verteld dat hij haar wilde ‘strippen’ van alle uiterlijkheden. Hij zal haar ringen, armbanden, oorbellen en tepelringen verwijderen. Haar gepiercete gaatjes rekt hij op met een expander en zal hij van een eenvoudige plastic tie-wrap voorzien. Het toppunt of dieptepunt voor vanavond zal zijn dat hij haar kleine schaamlippen zal doorboren met een dikke holle piercing naald en daarmee zal hij ook een tie-wrap door elke schaamlip trekken. Met een extra wrap zal hij uiteindelijk haar toegang afsluiten.” Ik neem het leren etui uit het handschoenenvak van de auto en loop terug naar binnen. John zit naast Livy op de bank en heeft haar handen in de zijne. Het is goed te zien dat zij een paar traantjes heeft gelaten. “Ik leg dit nu letterlijk in jou handen Livy…” Ze heft haar hoofd en kijkt John verdrietig maar beslist aan. “Ja John… Doe maar, wat zijn twee extra gaatjes in verhouding tot de littekens die Mama al bijna haar hele leven met zich meedraagt.” John neemt haar hoofd in zijn handen en drukt een zoen op haar voorhoofd. Ik ben er trots op dat jij mijn nichtje bent.” Het is Livy die als eerste opstaat. “Zullen we dan maar? Ik wordt anders alleen maar meer gespannen.” We willen net de trap oplopen als we een voor mij onbekende beltoon horen. Livy grijpt in de broekzak van haar Bermuda en kijkt op het scherm. Kort daarop begint zij vingervlug, zoals alleen de jeugd dat kan, een bericht te tikken. In korte tijd vliegen enkele berichtjes over en weer. Ze kijkt ons lachend aan. “Dat was Bas. Herman heeft hem helemaal geaccepteerd. Nu ook hun vader hun relatie goedkeurt vrees ik dat mijn broertje vannacht echt aan de bak moet. Hij blijft slapen. De meisje Elisa zullen,” een weemoedige grimas trekt over haar gezicht. “morgen jonge vrouwen zijn.” Ik leg een arm om haar heen. “Ben maar blij voor ze lieverd,” op het moment dat ik het uitspreek weet ik ook niet waar ik het vandaan haal. “jij zult de ware binnenkort ook tegenkomen, dat voel ik gewoon.”
De geur op Dieny’s kamer is onmiskenbaar. Ondanks of juist dankzij haar hulpeloze positie ligt zij te geilen. Die geur en de natte plek op het laken tussen haar benen vormen het onmiskenbare bewijs.
“Hallo Dieny, Ik ben blij dat je deze keuze hebt gemaakt.” Hij zegt wel dat hij blij is maar zijn stem is vlak. “Lianne lieverd, zou jij je zusje willen ontdoen van al haar aardse sieraden?” Ik stap op haar af. Ze kijkt me verdrietig, zelfs angstig aan. Nadat ik een kusje op haar mond heb gedrukt begin ik met het afdoen van haar halsketting, gevolgd door haar ringen en oorbellen. Ik overhandig de sieraden aan Livy. “Alsjeblieft liefje, bewaar jij dit voor Mama.” Ik kijk Dieny aan. “Die tepelringen? Hoe gaat dat?” “Gewoon aan dat bolletje los draaien.” Kort daarop ruimt Livy ook deze sieraden in het juwelenkistje op de toilettafel.
“Ik neem aan dat je niet wil dat je gaatjes dichtgroeien?” Dieny schudt haar hoofd. John schuift een nachtkastje in het zicht van Dieny en vouwt het leren etui met de piercing materialen van dr. Hans open. Haar ogen worden groot bij het zien van de holle naald en de expander. “Wat ga je met me doen?” Met vlakke stem, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, “Met deze expander ga ik je tepelgaatjes oprekken, zodat ik er een tie-wrap door kan trekken om te voorkomen dat ze dichtgroeien. Deze naald heeft de dokter me meegegeven om je kleine schaamlapjes te doorboren. Ik zal je toegang met tie-wraps sluiten voor indringers.” “Maar dan kun jij me niet…” “Nee, dat kan ik niet. Waarom zou ik ook? Je hebt me meer dan eens duidelijk gemaakt dat ik daar in wezen niet welkom ben.” “Maar ik dacht dat je me.. als ik me zou onderwerpen…” “Dat is je fout zusje. Je vergelijkt mij met mijn vader. Een verkrachter van weerloze meisjes. Bovendien, ik heb er lang over nagedacht. Eigenlijk was hij helemaal geen verkrachter.” Dieny trekt aan haar boeien, haar ogen schieten vuur. “DAT WAS HIJ WEL! Of wil je beweren dat het mijn eigen schuld was? Dat ik hem heb verleid?” John knielt naast het bed en kijkt haar schijnbaar emotieloos aan. “Heb ik dat gezegd zusje? Je trekt al weer eens conclusies voordat ik ben uitgesproken. Ja technisch gezien was hij de verkrachter. Maar ik ben er steeds meer van overtuigd dat je moeder, onze moeder, het echte kwade genius was.” Ik hoor ook op. Voor een moment maakt hij oogcontact met mij. “Ik kan natuurlijk niets bewijzen. Maar waarom bleef Pa bij haar, ondanks dat zij hem openlijk bedroog met de voorganger. Hoe gestoord kun je zijn als je de vrucht van dit overspel ter beschikking stelt aan je cuckold echtgenoot . En sterker nog zelf ook geniet van dit gezamenlijke seksspel. Is dat niet de ultieme vernedering.” Het is niet alleen Dieny die nadenkt over zijn woorden. Zij wil iets zeggen, maar John legt een vinger over haar mond. “Geen primaire reacties zusje. Die hebben je al vaker in problemen gebracht. Ik zeg niet dat ik de waarheid in pacht heb, dus denk er eerst over na. Dan kunnen wij er later met ons drieën op terugkomen.” Met dat ik zie dat zij knikt, besef ik dat ik hetzelfde doe.
Hij trekt een zakje open en haalt er een vochtig gaasje uit. Zorgvuldig trekt hij Dieny schaamlapjes één voor één lang en desinfecteert ze met het gaasje. Dieny doet moeite om haar hoofd op te tillen om te kunnen zien wat er bij haar kutje gebeurt. Livy die dit ook heeft gezien pakt een paar kussens en drapeert ze liefdevol onder haar moeders hoofd. “Dank je liefje.” Inmiddels heeft John de beide schaamlipjes symmetrisch tegen elkaar gelegd en met een tangetje met gaatjes op het uiteinde, op elkaar geklemd. “Wil jij met die stift een punt door die gaatjes zetten Livy. Ze kijkt haar moeder onzeker aan, die met een kort knikje aangeeft dat het goed is.
“Ben je er klaar voor zusje?” Zowel Livy als ik kijken geband naar de verrichtingen aan Dieny’s kutje. Verwonderlijk geroutineerd doorboort hij eerst het ene, en dan het andere schaamlapje met de dikke holle naald waarna hij met behulp van diezelfde naald een zwarte tie-wrap door het zojuist ontstane gaatje trekt. Behalve enkele diepe zuchten komt geen enkele reactie uit Dieny’s mond. Haar kutje daarentegen lijkt te lekken. Haar kutsap druppelt letterlijk naar buiten. Nadat hij klaar is overhandigt hij mij de expander. ” Doe jij haar rechteroor en haar rechter tepel Lianne, dan mag Livy zo de linkerkant doen.” Dankzij zijn instructies zijn zowel de tepel alsook haar oor al snel voorzien van een tie-wrap welke ik dichttrek totdat er nog een ring van c.a. 2 cm. Doorsnede overblijft. Livy heeft blijkbaar goed opgelet. Binnen enkele minuten is Dieny’s lichaam ‘versiert’ met 6 zwarte wraps. John geeft haar een tangetje “Knip jij de uitstekende stukken even weg Livy?” “Goed zo.”
“Ben je niks vergeten John?” Ik zie dat de verwondering waarmee hij Dieny aankijkt, gespeeld is. “Hoe bedoel je zusje?” “Ik èh.. Ik ben eigenlijk nog steeds toegankelijk.” “Shit ja, je hebt gelijk.” “Wil jij je zusje sluiten Lianne?” Ik knik. Pak de tie-wrap die John me aanreikt, duw het uiteinde door de twee in haar schaamlipjes en trek hem dicht. Onderhand maakt John de riemen bij haar benen los. “Doen jullie de rest lieverds?… Het wordt tijd dat we een hapje eten.” Dieny kijkt hem verwonderd aan. “Mag ik mee dan?” “Hoezo niet zusje. Dacht je dat ik je wou laten verhongeren?” Ik reik haar een badjas, die ze dankend aanneemt.
John biedt aan om zijn vermaarde kaas-spek pannenkoeken te maken. Even later staat hij geholpen door Livy, in de keuken. Nadat Dieny de tafel heeft gedekt haalt zij een fles wijn uit de bijkeuken. “Mag ik ook een glaasje John.” Waarom niet. Het is immers jou wijn. Het is eerder dat ik jou zou moeten vragen of ik een glaasje mag meedrinken.” Het is duidelijk dat hij met zijn neutrale emotieloze intonatie en zijn houding, Dieny steeds weer op het verkeerde been zet. Tijdens het eten wordt nauwelijks gesproken. ”Hmm, die heb ik al niet meer gegeten sinds mijn vertrek.” “En ik nog nooit.” Lacht Livy zenuwachtig. Ik leg mijn hand op haar schouder. “Wat is meisje?” Ze schudt met haar hoofd. “Later Lianne.”
“Iedereen genoeg gehad.” “Ja John het was heerlijk.” “Help je me even Livy?”
Even later zitten Dieny en ik elk met een gevuld glas wijn, op de bank. “Wat is dat nou? Ik onderwerp me en hij staat samen met m’n dochter aan de afwas.” “Hij wil je niet tot zijn huisslaaf africhten zusje.” “Maar wat wil hij dan?” “Dat lieverd, dat zul je zelf moeten ontdekken.” Wanneer John en Livy terug zijn uit de keuken haast zij zich om zijn glas vol te schenken. Gelijk daarna gaat ze bij zijn fauteuil aan zijn voeten zitten.” “Wat moet dit worden Dieny?” Ze kijkt onzeker naar hem op. Denk je echt dat dit is wat ik wil? Als Lianne zo aan mijn voeten komt zitten is het een sterke vrouw, die er uit liefde voor kiest om daar te gaan zitten.” “Maar ik kies er nu toch ook zelf voor. “Nee zusje, je kiest ervoor omdat je denkt dat dit is wat ik van je verwacht.” “Maar wat verwacht je dan?” “Vooralsnog alleen dat je weer naast Lianne gaat zitten.” “Mag ik bij je komen zitten John.” “Natuurlijk lieverd. Als dat is wat je wil.” Onzekerheid en Jaloezie lijken Dieny parten te spelen. “Onze gezamenlijke trip naar Nederland zal wel niet meer doorgaan.” John kijkt Dieny verwonderd aan. “Gosh zusje. Dat was ik in het heetst van de strijd al bijna vergeten. Maar ik zie niet in waarom niet. Ik zal gelijk morgenochtend met Mieke bellen en afspraken maken. Wat jij Lianne.” “Zeker John, ik zal dan met de jongens bellen. Davy heeft sinds ons vertrek mijn post en de planten verzorgd.” “Wie is Davy Lianne?” vraagt Livy “Davy is een van mij twee zonen. Mijn andere zoon heet Mike.” “Heb jij twee zoons? Hoe oud zijn ze, hoe zien ze uit, wat doen ze?” Ik besef dat zij er niet bij is geweest toen ik Dieny van mijn jongens vertelde. “Ik pak mijn beurs uit mijn handtas, haal een paar fotootjes tevoorschijn en overhandig ze Livy. Haar ogen beginnen te glanzen. “Die jongen links, dat is Mike. Hij is i.t.-er en reist voor zijn werk de halve wereld over. Die lieverd rechts is Davy. Hij is verpleegkundige. Ze kijkt van de foto’s naar John en terug. “Weten jullie zeker dat John niet de vader van Mike is?” Mag ik eens kijken meisje. “Nadat John heeft geknikt overhandigd Livy de foto’s aan haar moeder.” “Tjemig ja. Lianne jou Mike is nog knapper dan John.” John reageert quasi boos. “Wat is dat nou. Ja… Mike is jonger dan mij, maar knapper?” “Niet boos zijn John, je mag er ook nog best wezen.” Lacht Livy “Dank je wel meisje, wrijf het me maar in. Ik ben een ouwe zak.” Ze lijkt geschrokken van John’s gespeeld boze stem. “Nee, dat bedoel ik niet… Echt niet.” John barst in lachen uit. “Je bent me aan ’t pesten.” Het is lang geleden dat ik Dieny, zo ontspannen en echt heb zien lachen.