Drie Bedriegende Broertjes (6/8)

ONTGROENING

Izzy, mijn eerste meisje van deze avond, slaapt als een blok als ik weer binnen kom, op haar zij opgekruld in mijn bed, blijkbaar is ze inmiddels helemaal sufgeneukt. Ze was deze avond mijn eigen keuze en ik merk nu ik haar terugzie dat ik haar toch ook wel het leukste vind. Ik kruip naast Izzy en ga als een lepeltje tegen haar rug aanliggen. Maar niet veel later bedenk ik me dat nu ze vertrokken is naar dromenland, ik toch wel een probleempje heb want met een klein uurtje moet ze toch echt weg. Dat, terwijl ik eigenlijk nog wel een afsluitend rondje seks wil, langzaam, rustig, als finale.

Finale met Izzy

Ik besluit daarom haar in haar slaap te gaan neuken, ze wordt of vanzelf wel wakker of dan heb ik haar in ieder geval nog een keer gehad en maak ik haar daarna wakker. Ik duw Izzy voorzichtig op haar rug, ga op haar liggen, druk haar benen zo ver mogelijk uit elkaar en plaats mijn pik voor haar kutje. Als ik mijn eikel tussen haar kutlipjes door beweeg voel ik dat ze kletsnat is, naja, dat zal ook wel na drie gasten met lekker veel zaad. No problem, het is allemaal van mijzelf en mijn broertjes. Genietend glijd ik in haar en nog steeds voelt ze heerlijk warm en strak.

Als ik diep in haar aangekomen ben strek ik me languit op Izzy uit, haar volledig met mijn lichaam bedekkend en geniet van het ultieme contact met dit bezwete en door de seks plakkerige meisje. Izzy mompelt wat en ik hoor tussen die woordjes mijn naam, zo lief! Ik wrijf mijn neus in haar haren, ze ruikt heel speciaal, een beetje kruidig, Izzy-achtig. Ik geef haar daarna wat zoentjes in haar nek en schuif wat op en neer op haar lijf, zodat ik haar tietjes tegen me aan voel prikken en schuren. De staafjes die er doorheen zijn gestoken doen daarbij goed hun werk.

Dan ga ik haar rustig neuken, het grote moeten is er af. Ik zorg ervoor dat ik steeds haar klitje raak als ik diep in haar ben en voel gaandeweg dat Izzy begint mee te bewegen. Ze maakt geluidjes in haar slaap en kreunt ook wat. Ik vind haar echt een leuk grietje!
Als ik haar wat steviger begin te neuken wordt Izzy half wakker en murmelt dan ‘zooo Kaij, jij kan ook niet ophouden zeg, ik ben al bijna stuk daaronder’. Maar ondertussen beweegt ze stiekem toch al weer tegen, dus blijkbaar valt de schade nog mee. Die meiden vermoeden echt niks, wat zijn mijn broertjes en ik toch lekker gemeen bezig, maar ja, wat niet weet wat niet deert. Ik neuk haar rustig verder en kan dit zo echt heel lang volhouden.

Maar dan komt Izzy toch al eerder dan ik verwachtte klaar en even later ben ik ook zo ver. Ik stort me een laatste keer helemaal leeg in dit slaperige grietje en strek me dan opnieuw op haar uit, mijn pik zo goed mogelijk in haar verankerend. Izzy begint zachtjes te snurken en slaap dus alweer. En niet veel later ben ik ook vertrokken. Na een kwartiertje word ik gelukkig wakker en zie op mijn klokje dat het tijd is. Dan maak ik Izzy wakker: ‘Liefje’, zeg ik, ‘sorry hoor maar je moet weg, het is al bijna 3 uur.’ Izzy kreunt een beetje, krult zich tegen me aan, liefst wil ze blijven met mij in zich, dat is wel duidelijk. Maar als ik me van haar los maak staat ze dizzy op en trekt ze bezweet en plakkerig als ze is haar kleren aan.

Ik kleed me ook aan, om haar weg te brengen. We lopen zo zachtjes mogelijk naar beneden, ik pak daarop mijn fiets uit de garage en met Izzy achterop kar ik naar haar huis, ze woont een kilometer of vijf verderop aan de andere kant van het dorp. Ze zit met twee benen aan een kant van de bagagedragerdrager en pakt me stevig vast om mijn heupen, terwijl ze haar koppie tegen mijn rug drukt. Het voelt fijn om met een lief meisje achter op mijn fiets door het stille dorp te rijden.
Bij haar thuis knuffelen we nog een tijdje in het steegje naar hun tuin en ik besef dat ik het fijn vind om haar adres te weten, want wie weet wil ik haar nog eens zien!

Na een laatste zoen peddel ik terug naar mijn eigen huis met daarin mijn beide broertjes. Effe kijken of ze wakker zijn, nog wat kletsen en nagenieten van ons neukfeestje!

Eerstejaars

Die wisseltruc van seks met drie meisjes hebben Finn, Mees en ik daarna nog een enkele keer gedaan, maar de kans op ontdekking werd toch te groot, waarna we er mee stopten. Wel heb ik nog regelmatig Izzy opgehaald, het klikte tussen ons en we neukten graag, vaak en lang. In het geniep zijn mijn broertjes ook nog wel enkele keren over haar heen gegaan, maar na een tijdje wilde ik dat niet meer, Izzy was van mij. Ja, ze wás van mij, want op een gegeven moment is het doodgebloed en nu heeft ze een vast vriendje.

Inmiddels studeren we alle drie in Utrecht en wonen heel luxe in het centrum. Onze ouders kochten daar ooit als investering vanuit de winst op hun bedrijf in een straatje achter de Neude wat winkelpanden, en boven een daarvan zijn wij nu ingetrokken, een mooi en ruim appartement.

Vandaag begint de ontgroening van de studentenvereniging, maar je mag het niet ontgroening noemen want ontgroenen is verboden sinds daar allerlei foute dingen van bekend zijn geworden. Dus moet iedereen geheimhouding beloven en heet het nu voor de buitenwereld ‘Kennismakingsperiode’, afgekort KMP, maar dan wel een KMP met veel drank, terwijl de ouderejaars de eerstejaars, de ‘sjaarzen’, wij dus, opzadelen met allerlei kutopdrachten.

De vleeskeuring

Eigenlijk is het zo dat de ontgroening, die dus geen ontgroening mag heten maar wat het natuurlijk wel is, volgt op de introductiedagen van de universiteit zelf. Omdat lang niet iedereen lid wordt van een studentenvereniging staan die twee toestanden los van elkaar en als we nu terugkijken op de Uni-intro was dat allemaal best wel leuk en echt heel erg op kennismaking gericht.

Maar bij de studentenvereniging, die wij uitkozen omdat die ze lekker dicht bij ons om de hoek zit, is al snel duidelijk dat hun KMP heel andere koek is. Vanavond is het de eerste avond en als mijn broers en ik samen met tientallen andere eerstejaars aankomen staan de deuren van de sociëteit ver open, wat er heel welkom uit ziet. We lopen naar binnen maar heel vreemd, van de vereniging is er niemand te zien.

Op een grote gesloten dubbele deur met daarboven de tekst ‘Grote Zaal’ na kunnen we overal terecht en zo komt het dat iedereen maar wat door het gebouw zwerft. Aan iedereen is te merken dat het een rare toestand is, wat zou hier nou de bedoeling van zijn en hoewel het in het begin nog wel een vrolijk getetter was zijn we gaandeweg allemaal stil geworden. Met mijn broertjes bekijk ik allerlei foto’s die her en der hangen, en als je zo leest wat er allemaal bij staat geschreven kan je bijna niet bevatten wat hier allemaal al gebeurd is. Deze vereniging is niet te geloven al meer dan honderd jaar oud.

Maar als er almaar niks gebeurt en we maar wat rondhangen zoeken we ergens een plaatsje om te chillen, samen met allerlei andere eerstejaars. Na nog weer een tijdje denken wij met ons drieën eraan om maar weer eens op te stappen als er totaal onverwacht ineens het geluid van een giga-harde gong door het hele gebouw dendert en eindeloos nadreunt. Elkaar aankijkend zie je iedereen denken wat dit nou weer is, en dan klinkt uit luidsprekers een stem, dat we allemaal in de grote zaal verwacht worden. Blij dat er iets gebeurt drijven we onszelf als een domme kudde schapen richting de eerder nog gesloten dubbele deuren.

Binnen aangekomen blijkt de zaal enorm groot en qua meubilair helemaal leeg te zijn. Nergens staat ook meer éen enkel meubel, behalve op het podium. Daar staat een lange tafel en achter die lange tafel zitten tien ouderejaars in vol ornaat, vier jonge kerels in het pak en zes meiden in mantelpakken. Allemaal dragen ze stropdassen, ze zijn volledig op sjiek met echt alles er op en eraan. Voor ieder van hen staat een naambordje met ‘mevrouw de dit’ en ‘meneer de dat’. Aan de zijkanten van de enorme zaal staan talloze ouderejaars opgesteld, ook allemaal in het pak, muisstil, iedereen met bier of een ander drankje in de hand. In die bijna beklemmende stilte en tussen al die mensen door lopen wij als bleue eerstejaars dus naar binnen, ik schat dat we met zo ongeveer zestig meisjes en jongens zijn. Ik denk dat de meesten net als wij voor het eerst van thuis weg zijn en inmiddels voelen we ons allemaal behoorlijk geïntimideerd door wat hier gebeurt.

Als we allemaal binnen zijn staat op het podium de meest rechts zittende jongen op, met voor zijn snufferd het bordje ‘Mijnheer de Ceremoniemeester’. ‘Sjaarzen, ik heet jullie niet welkom, want jullie zijn nog geen lid. Bovendien zijn jullie heel dommig op een kluitje gaan staan, dat verdient ook al geen welkom. Maar dat kunnen jullie goed maken, jullie hebben precies dertig seconden om verder uit elkaar te gaan staan.’ Nadat we ons een beetje schaapachtig grinnikend en giechelend over de lege binnenruimte hebben verdeeld neemt die jongen weer het woord: ‘ sjaarzen, wie zei dat jullie geluid mogen maken? Het is de bedoeling dat jullie snaters potdicht blijven, dus vanaf nu is het absolute stilte!’ Mijnheer de Ceremoniemeester kijkt ons indringend aan en als we dan blijkbaar goed gedrag vertonen zegt hij: ‘Mevrouw de Praeses, het woord is aan U.’

Mijn broers en ik kijken elkaar eens aan en zonder ook maar een woord te wisselen weet ik dat we er hetzelfde van vinden: wat een opgeblazen idioten. Je zou denken dat er nu een toespraak komt, maar nee hoor, als mevrouw de Praeses het woord neemt houdt ze het ook kort: ‘sjaarzen, jullie willen lid worden van onze vereniging, wel, dat zal je moeten verdienen deze week. Doe áltijd wat we zeggen , we verwachten maximale gehoorzaamheid.’ Gehoorzaam knikken we, waarna ze een wat langere stilte laat vallen. ‘Welaan, dat gezegd hebbende is het de bedoeling dat jullie je nu uitkleden, ik wil hierna alleen nog maar onderbroekjes aan jullie sneue sjaarzenlijven zien.’

In de middenruimte kijken we elkaar allemaal verbijsterd aan en veel animo om te gehoorzamen is er duidelijk niet, want iedereen blijft zo’n beetje als bevroren staan. Mevrouw de Praeses weer: ‘vanaf nu hebben jullie precies zestig seconden, wie dan nog meer kledingstukken dan het toegestane broekje aan heeft kan vertrekken en hoeft ook niet terug te komen.’ Vervolgens klikt ze demonstratief een schaakklok aan en begon de tijd te lopen. Binnen die minuut staan we alle drie in onze boxers en om ons heen heeft iedereen ook duidelijk eieren voor haar of zijn geld gekozen, want onder veel gegiechel maar ook gemopper hebben bijna alle meisjes en jongens zich uitgekleed, op drie na, die demonstratief zijn vertrokken.

Daar staan we dan, bijna naakt en dat met al die ouderejaars om ons heen die de nieuwe aanwinsten zeer geïnteresseerd staan te bekijken. Voor ons als jongens is dat nog wel te doen, maar de meisjes hebben het moeilijker, zo alleen in een broekje. Hun brosten zijn nu vrij te bewonderen, niet alleen door de ouderejaars maar ook door ons ‘sjaarzen’. En wat niemand zal verwonderen, daar wordt vrij gretig gebruik van gemaakt, wonderschoon, al die tietjes bij elkaar. Groot klein, appeltjes, peertjes, roze en bruine tepels, in alle soorten en maten zijn ze aanwezig.

Dan rondt mevrouw de Praeses haar bijdrage af met: ‘ja Sjaarzen, als ik weer even mag…?’ Zodra ze weer onze aandacht heeft: ‘Ik geef het woord terug aan meneer de ceremoniemeester en nogmaals, het is de bedoeling dat jullie gehoorzamen. Vanaf nu betekent dat op je plaats blijven en geen boe of bah zeggen, tenzij je wat wordt gevraagd.’ Serieus, het lijkt er op dat dit niks meer of minder is dan een vers vleeskeuring, want vervolgens komt het ‘voorstellingsrondje’. Meneer de ceremoniemeester neemt het woord en zegt: ‘ sjaarzen, allemaal gaan liggen. Daarna staan jullie om beurten op, je stelt jezelf voor als sjaars Thea of sjaars Piet of whatever je naam ook is, je zegt dus altijd eerst sjaars en daarna je voornaam. Dan draait je een rondje zodat iedereen je goed kan zien, waarna je weer gaat liggen. En ondertussen wil ik níemand anders horen dan de sjaars die zich voorstelt!’

X. Zara