“Zo,” fluistert ze schor. “Deze boerin is goed gemolken… voor nu.”
Dan – het geluid van een sleutel in het slot.
We verstijven. “Shit,” fluistert Mirthe, maar ze lacht erbij. “Opa en oma.”
Ik strompel met mijn broek op mijn enkels de trap op, mijn halfharde pik zwiept op en neer en druppels zaad en haar nattigheid spatten op de treden. Mirthe komt gierend van het lachen achter me aan, haar blote tieten nog steeds lekkend, druppels melk parelen over haar tepels en vallen op de grond. “Oei, dat scheelde echt níéts,” hijgt ze, nog nahikkend van de spanning en de geilheid.
Ze legt de kleine voorzichtig in het wiegje, dept snel haar borsten af met een doek en fluistert dan met een ondeugende grijns: “Ga jij maar naar beneden, zeg maar dat ik even aan het voeden ben en dat jij de tas en de rest naar boven hebt gebracht… en trek alsjeblíeft je broek omhoog voor iemand je lul ziet hangen.”
Ik sta nog even op de overloop, mijn ogen glijden naar haar volle, nog half ontblote borsten die zachtjes op en neer bewegen terwijl ze de deken over de kleine heen legt. Fuck, wat zou ik haar nu meteen tussen die zachte tieten willen pakken en haar daar neuken tot ik weer leegloop.
Mirthe ziet mijn blik, trekt een wenkbrauw op en spuit expres een dun straaltje melk recht in mijn oog. “Wegwezen jij,” sist ze lachend, “broek dicht en naar beneden, nú.”
Met prikkende ogen en een nat gezicht strompel ik de trap af. Een laatste druppel melk glijdt langs mijn kin. Beneden zit mijn moeder thee in te schenken en merkt niks, maar mijn vader kijkt op, trekt zijn wenkbrauwen een centimeter omhoog en zegt niets.
Even later komt Mirthe kalm de kamer in, volledig aangekleed, haar opgestoken, gezicht in de plooi. Niets aan haar verraadt wat er vijf minuten geleden nog gebeurde. Ze praat honderduit over het weer, de kleine, en of de kerstverlichting dit jaar weer zo vroeg mag.
Ik zit erbij, knik braaf als mijn ouders over het ziekenhuisbezoek beginnen, en dan trilt mijn telefoon in mijn broekzak. Eén nieuw berichtje. Van haar.
Alleen een foto: haar twee vingers in een V-teken, druipend van melk, met daaronder drie woordjes: “Straks. Jouw beurt.” Mijn telefoon trilt weer. Twee keer kort.
Ik open het bericht onder de tafel, vinger trillend.
Een filmpje, 12 seconden, zonder geluid… behalve haar ademhaling.
Ze zit wijdbeens op de commode, rokje tot haar middel opgeschort, geen slipje te bekennen. Haar kale kutje glanst al van pure geilheid.
Met haar linkerhand knijpt ze hard in haar dikke, opgezwollen borst; een dikke straal melk spuit in een boog over haar buik naar beneden, kletst precies over haar klitje en druipt langs haar open spleetje.
Haar rechterhand grijpt haar schaamlippen vast en trekt ze ver uit elkaar, zodat ik recht in dat roze, druipende grotje kijk dat al knipoogt van verlangen. Drie melknatte vingers glijden met een nat, soppend geluid diep naar binnen, pompen een paar keer hard en komen er weer uit, dik besmeerd met een mengsel van warme melk en haar eigen slijm.
Ze kijkt recht in de lens, haar ogen half dichtgeknepen van pure geilheid, en fluistert met die schorre, hese stem: “Kijk nou toch, oom… hoe nat jouw stoute nichtje al is. Dit kutje smeekt om straf. Héél harde straf.”
Ik zit aan tafel met een strak gezicht mijn thee te drinken, alsof er niets aan de hand is. Maar onder de tafel bonkt mijn pik zo hard tegen mijn broek dat ik zweer dat mijn rits elk moment kan knappen.
Mirthe kijkt even op van de bank, vangt mijn blik, slaat haar ogen meteen weer neer en steekt heel subtiel haar tong naar me uit. Een fractie van een seconde. Alleen ik zie het. Alleen ik weet wat dat betekent.
Ik zet mijn kopje neer en zeg kalm: “Ik moet even naar de wc.” Rustig sta ik op, loop de gang in. De woonkamerdeur laat ik op een kiertje staan. Precies genoeg. Ik haal mijn pik tevoorschijn, al keihard en kloppend, richt mijn telefoon door het kiertje en begin te filmen. Eerst Mirthe: hoe ze daar zit, onschuldig pratend met mijn vrouw, haar rokje net iets te hoog, haar benen net iets te wijd. Dan zoom ik in op mijn eigen pik die ik langzaam en strak aftrek, recht op haar gericht.
Ik fluister zachtjes tegen de camera, wetend dat zij dit later zal zien: “Ahhh… kijk jou daar nou zitten, lief nichtje. Praat maar gewoon door… je hebt geen idéé dat oom hier in de gang staat af te trekken terwijl hij naar je natte kutje kijkt.”
Later: ik zit in de auto naar huis, handen strak om het stuur, pik nog halfhard in mijn broek van die video die ik inmiddels al zes keer heb afgetrokken. Thuis aangekomen stuur ik haar meteen een berichtje terwijl mijn vrouw al slaapt: “Volgende week. Wanneer precies? En wat voor smoes wil je dat ik gebruik?”
Ze antwoordt binnen een minuut, alsof ze naast haar telefoon heeft gelegen wachten.Mirthe: “Dinsdagavond. Maarten heeft een ‘bedrijfsborrel’ in Utrecht, blijft daar slapen. Jij komt ‘toevallig’ langs omdat je in de buurt moet zijn voor werk.
Dinsdag 20:17
Ik sta voor hun deur, hart bonkend in mijn keel.
Mirthe heeft net geappt: “Shit. Maarten is er nog. Hij moest onverwacht thuiswerken. Kom toch. We doen alsof je langskomt om iets te brengen voor mijn moeder. Hij zit in de woonkamer met z’n laptop op schoot.
Ik bel aan.
Ze doet open. Blozend, ogen glinsteren. Het jurkje is zwart, strak, en stopt halverwege haar dij. Haar tepels drukken hard tegen de stof. Ze ruikt naar geilheid en babypoeder. “Hé oom,” zegt ze luid, voor Maarten. “Wat fijn dat je even langskomt!”
Vanuit de woonkamer klinkt Maarten: “Hé! Kom je voor dat pakketje van je zus?” “Precies,” zeg ik kalm, terwijl ik naar binnen stap. Mirthe sluit de deur. Haar hand glijdt heel even langs mijn kruis als ze me voorgaat. Ze is drijfnat; ik voel het door mijn broek heen.
We lopen de woonkamer in. Maarten zit op de bank, laptop open, glas wijn in z’n hand. Mirthe gaat naast hem zitten, slaat haar benen over elkaar. Het jurkje schuift nog iets verder omhoog. Ik zie een glimp van haar kale, glanzende kutje. Ze kijkt me recht aan en bijt op haar onderlip. Ik geef Maarten een hand, ga in de fauteuil tegenover hen zitten. Normaal gesprek. Werk. Het weer. Vakantieplannen. Maar onder tafel gebeurt alles.
Ik zit daar, ogenschijnlijk relaxed in de fauteuil, telefoon in mijn hand. “Excuseer jongens, even één minuutje,” zeg ik terwijl ik naar mijn scherm kijk. “Een opdracht waar ik al weken op wacht, ik moet echt even één regel terugsturen, anders ben ik hem kwijt.” Maarten lacht begrijpend. “Ga je gang man, ik ken dat.”
Ik tik iets onzinnigs, maar mijn camera staat al in zoom-stand. Mirthe zit schuin tegenover me, benen iets uit elkaar geschoven alsof het per ongeluk is. Dat witte kanten slipje is doorweekt; je ziet de stof donkerder kleuren precies in het midden, strak tegen haar lippen geplakt. Een dun glanzend draadje vocht loopt langs de binnenkant van haar dij.
Ik druk op record. Vijf seconden. Genoeg. Dan open ik onze chat, voeg het filmpje toe en typ vliegensvlug: Kijk eens wat ik zie… helemaal nat voor mij terwijl je man naast je zit.
Verzenden.
Ik leg mijn telefoon met het scherm naar beneden op mijn bovenbeen en kijk weer op, precies op het moment dat Mirthe’s telefoon op de salontafel trilt. Ze schrikt licht, pakt hem op, ontgrendelt. Ik zie haar ogen groter worden. Haar wangen kleuren rood, maar ze bijt meteen weer op die onderlip, harder dit keer. Ze kijkt heel even naar mij, dan snel naar Maarten die nog steeds over zijn project vertelt, niks in de gaten.
Ze typt iets terug terwijl ze haar benen nóg iets verder uit elkaar schuift, alsof ze me uitdaagt.
Mijn telefoon trilt zachtjes tegen mijn dij. “Fuck jij schrijf ze! Wacht maar ik krijg jou nog wel.”
Ik kijk even op mijn horloge en lach.
“Jezus, het is al kwart over acht, dan hoef ik echt niet meer bij m’n ouders te eten, die zitten al lang aan de slag. Laat maar.”
Maarten heft zijn glas. “Perfect, dan blijf je gewoon hier. We hebben nog een berg hapjes en Mirthe wilde net de oven aanzetten voor wat versnaperingen.” Mirthe staat al half op, maar ik ben sneller: “Nee joh, laat mij even helpen. Jij zit lekker, ik heb de hele dag in de auto gezeten, moet toch even bewegen.”
Ze kijkt me aan, een fractie van een seconde te lang, en gaat weer zitten. “Echt? Oké… keuken is rechts, je weet het.”
Maarten steekt zijn duim op. “Top man, dan schenk ik vast nog een rondje in.”
Ik loop naar de open keuken, die half in het zicht van de woonkamer ligt. Mirthe’s ogen branden in mijn rug. Ik trek de oven open, leg de plaat met bladerdeegflapjes erin, stel de timer in op 12 minuten.
Maarten zit met de rug naar me toe terwijl ik in de keuken wat rommel en hapjes Dan, terwijl ik zogenaamd een schaal borrelnootjes pak, laat ik mijn rits zakken. Mijn pik springt meteen half hard naar buiten, dik en zwaar.
Maarten ziet niks; hij zit precies met zijn rug naar de keuken.
Mirthe wel.
Ik draai me een kwartslag naar haar toe, pak een flesje olijfolie dat toevallig openstaat en druppel een dun straaltje over mijn eikel. Het glimt meteen.
Langzaam begin ik mezelf af te trekken, recht in haar zichtlijn, terwijl ik met mijn andere hand een paar hapjes op een plank leg.
Ik kijk haar strak aan, bijt op mijn lip, en vorm met mijn mond geluidloos: “kijk dan, geil sletje!”
Haar wangen kleuren donkerrood. Ze slaat haar benen over elkaar en weer terug, knijpt haar dijen tegen elkaar. Ik stap iets naar voren, wijdbeens, en ruk mezelf nu openlijk, langzaam, op en neer. Een dikke druppel voorvocht loopt langs mijn schacht. “Lukt het een beetje, Jesse?” roept Maarten zonder om te kijken.
“Ja hoor,” roep ik terug, stem rustig, terwijl ik nog een druppel olie over mijn pik laat glijden. “Gaat prima. Maar eh… wil jij niet even helpen, Mirthe?”
Maarten lacht. “Haha ja, stuur mijn vrouw maar, die kan tenminste koken.”
Mirthe’s ogen worden groot. Ze legt het tijdschrift weg waar ze zogenaamd in zat te bladeren, staat op, benen een beetje slap.
“Nou vooruit,” zegt ze met een stem die trilt van geilheid. “Ik zal mijn oompje maar even helpen.”
Ze loopt naar de keuken, heupwiegend, jurkje iets te kort.
Zodra ze naast me staat, achter het kookeiland (vanuit de woonkamer alleen haar bovenlijf zichtbaar), pakt ze meteen mijn pik vast.
Haar hand is koud van het wijnglas, maar wordt meteen warm en nat van de olie en mijn vocht. Ze kijkt mept één keer hard, fluistert: “Kutvent.”
Dan zakt ze langzaam door haar knieën, haar warme adem strijkt als een zachte fluwelen golf over mijn huid voordat haar lippen me raken. Haar ogen blijven strak in de mijne gevangen, glinsterend van een mengeling van lust en pure overgave. In één vloeiende, vastberaden beweging neemt ze me helemaal, tot achter in haar keel. Haar tong drukt plat en heet tegen de onderkant, haar lippen sluiten zich nat en strak om me heen, en ik voel meteen hoe haar keel zich spant en weer opent, een warme, glibberige greep die me opslokt.
Een gedempt, vochtig kokhalzen trilt door haar hele lijf; ik voel het als een zachte, ritmische golf die langs mijn hele lengte rolt. Haar keel knijpt even samen, pulserend, en een dun straaltje warm speeksel glijdt langs haar kin, druppelt op haar borsten en glinstert daar in het zachte licht.
Ze ademt scherp en hijgend door haar neus, hete pufjes tegen mijn onderbuik, en duwt zichzelf dan nóg dieper. Haar neus tegen mijn huid, lippen tot aan de wortel, keel wijd open. Haar lichaam trilt licht van de inspanning, tranen wellen op en biggelen over haar wangen, maar haar blik blijft fel en uitdagend. Ze houdt me daar, seconden die eeuwig lijken, terwijl haar keel constant knijpend en masserend, tot ze uiteindelijk met een nat, zacht hijgend geluid langzaam achteruitschuift, een lange draad speeksel nog tussen ons, en me met glanzende lippen en betraande ogen aankijkt alsof ze zojuist een overwinning heeft behaald.
11 minuten en 38 seconden.
Ze fluistert: “Straks, als die hapjes uit de oven zijn… neuk je me hier, op dit aanrecht. En hij kijkt gewoon toe zonder het te weten.” Ze likt één keer over mijn eikel, stopt me weer weg, ritst me dicht.
Dan pakt ze de plank met hapjes, draait zich om en loopt terug naar de bank alsof er niks gebeurd is. Alleen haar mondhoek glimt nog een beetje.
Timer: 11 minuten 12 seconden. Ik blijf staan, pik kloppend tegen mijn rits, en tel af.
We zitten weer alle drie op de bank, de plank met wat nootjes en chips in het midden. De geur vult de kamer van de bladerdeegflapjes die nog in de oven zitten.
Ik neem een slok wijn en kijk Mirthe quasi-onbezorgd aan: ““En hoe is het nou met de kleine? Slaapt hij al een beetje door?”
Maarten lacht. “Eindelijk ja, sinds twee weken. Wonder boven wonder.” Ik draai me iets naar Mirthe toe, laat mijn stem een tikje plagend klinken. “Geeft mama nog borstvoeding, of is dat hoofdstuk afgesloten?” Ik knipoog zo kort dat alleen zij het ziet. Mirthe verslikt zich bijna in haar wijn, hoest even gemaakt: “Eh… nog een beetje, ja,” zegt ze schor. “Vooral ’s avonds en ’s nachts… als hij wakker wordt.”
Haar wangen gloeien weer. Ze schuift iets op de bank, haar jurkje kruipt nog een centimeter omhoog. Maarten merkt niks, praat door over slaaprituelen en doorslapen.
Dan gaat de timer van de oven. Ik sta op en Mirthe loop achter me aan.
De oven piept schril door de kamer.
Ik sta meteen op. “Ik pak ze wel even.” Mirthe is een halve tel later ook overeind. “Ik help wel, anders brand je je vingers.” Maarten steekt zijn duim op zonder om te kijken. “Doei, bedankt allebei!”
We lopen samen naar de keuken.
Zodra we achter het kookeiland staan (vanuit de woonkamer alleen onze bovenlijven zichtbaar), draait Mirthe zich bliksemsnel om, trekt haar jurkje omhoog tot haar middel en buigt voorover. Handen plat op het aanrecht, kont naar achteren, benen wijd. Dat witte kanten slipje hangt nog steeds nat en opzij geschoven. Haar kutje glanst, helemaal open, druipnat.
“Nu,” fluistert ze hees. “Snel. Hard. Geen geluid.”
Ik rits open, haal mijn pik eruit (hij is keihard), en glimt van het voorvocht, de anderen er dik bovenop en glijd in één stoot helemaal in haar. Ik voel de plotselinge weerstand. Ze hapt naar adem, knijpt haar lippen op elkaar, ogen dicht. Ik pak haar heupen en begin meteen te stoten. Diep, kort, snel. Het aanrecht kraakt zachtjes mee. Vanuit de woonkamer roept Maarten: “Ruiken al lekker, jongens!”
Mirthe antwoordt met een verstikte stem: “Bijna… klaar… schat…” Ik voel haar samentrekken, haar benen trillen. Ze komt al, binnen tien seconden, haar kutje knijpt ritmisch om mijn pik terwijl ze haar gezicht in haar eigen onderarm drukt om niet te kreunen. Ik stoot nog drie keer, diep, en spuit in haar. Warm, vol, tot de laatste druppel. Precies op dat moment piept de oven nog een keer: klaar.
Mirthe trekt haar jurkje omlaag, veegt snel met een vinger langs haar bovenlip (alsof er kruimel zit), draait zich om en pakt de ovenwanten.
Ik pak de plaat eruit, zet hem op het fornuis. De flapjes dampen goudbruin. We kijken elkaar aan. Haar wangen rood, ogen glazig, een klein straaltje loopt langs haar binnenbeen. Ze fluistert: “Breng maar naar hem toe… ik moet even… poeder bijwerken.” Mirthe loopt de gang in, haar heupen wiegen nog net iets te veel. Ik blijf even staan bij het fornuis, de plaat met dampende flapjes voor me. Maarten zit met zijn rug halflege glas wijn te scrollen op zijn telefoon, mompelt iets over een deadline. Hij kijkt niet op. Perfect.
Ik leg zes flapjes op een groot bord: twee voor Maarten, twee voor mij, twee voor Mirthe.
Mijn pik is nog half hard en glimmend van haar. Ik trek hem nog één keer onder mijn shirt vandaan, knijp hard in mijn schacht en ruk twee, drie keer stevig.
Er komt nog een dikke, romige straal uit, bijna net zo veel als daarnet in haar. Warm, wit, glanzend.
Ik laat het rechtstreeks op haar twee flapjes vallen. Het ligt er dik bovenop, half doorzichtig, langzaam uitlopend over het bladerdeeg.
Met mijn eikel smeer ik het nog even uit, alsof het glazuur is. Het glimt prachtig. Ik stop mezelf weg, pak het bord op en loop kalm terug naar de woonkamer. Maarten kijkt op, lacht. “Lekker man, ik sterf van de honger.” Ik zet het bord midden op tafel.
Mirthe komt precies op dat moment terug, haar lippen opnieuw gestift, ogen nog donker van lust. Ze gaat weer naast me zitten, slaat haar benen over elkaar. Maarten pakt meteen zijn twee flapjes. Ik pak er één van mezelf. Mirthe kijkt naar het bord, ziet haar twee glanzende hapjes, en dan naar mij.
Haar ogen worden groot. Ze begrijpt het meteen.
Mirthe pakt haar eerste flapje voorzichtig tussen duim en wijsvinger, alsof het een kostbaar gebakje is.
De topping ligt er dik en romig op: een glanzende, bijna doorzichtige laag sperma die langzaam begint uit te lopen over de randen van het warme bladerdeeg. Het glimt in het lamplicht, dik en crèmig, en dreigt elk moment op het bord te druipen.
Ze kijkt me recht aan, ogen half dicht van pure geilheid, en brengt het hapje naar haar mond.
Met een langzame, bewuste beweging steekt ze haar tong uit en likt van onder naar boven over het flapje, precies langs de rand waar de dikste klodder hangt. De warme, zoute smaak vult haar mond. Ze sluit even haar ogen, kreunt zachtjes, amper hoorbaar.
Dan draait ze het hapje een kwartslag en likt de andere kant schoon, grote halen, tot er geen druppel meer dreigt te vallen. Een dikke druppel glijdt toch van het flapje af en valt precies op het bord.
Zonder aarzeling buigt ze zich voorover, haar tong raakt bijna de salontafel, en likt het rechtstreeks van het bord op. Haar tong maakt een rondje, pakt alles mee, en komt weer omhoog met glanzende lippen.
Maarten kijkt opzij. “Jij hebt echt honger, hè?”
Mirthe lacht zacht, stem laag en hees. “Je hebt geen idee…” Ze pakt het tweede flapje, houdt het boven het bord en laat bewust een lange, trage draad sperma eraf druipen. Dan vangt ze die draad met haar tong op, trekt hem naar binnen als spaghetti, en likt daarna het flapje helemaal schoon, tot er alleen nog een glimmend laagje achterblijft.
Ze kijkt me weer aan, mond half open, tong nog zichtbaar. Fluistert zonder haar mond te bewegen, met een twinkeling in haar ogen – alleen voor mij: “Jij bent zó fucking walgelijk, oom Jesse… je eigen nichtje volspuiten tot m’n kutje overstroomt en je zaad langs m’n benen druipt, en dan gewoon je dikke, warme, zoute lading laten oplikken van een stom bladerdeegflapje terwijl m’n man gewoon naast me zit te vreten alsof er niks aan de hand is… alsof ik jouw vieze, geile persoonlijke sletje ben dat alles doet wat jij wil.” Ze kijkt me verlekkerd aan en ik krijg het idee dat we nog niet klaar zijn maar ik moet gaan…