Maartje en de kasteelheer

[ Fantasie | Tieners | Familie ] Met knikkende knieën liep Maartje de poort van het kasteel binnen. Haar hart klopte in haar keel en ze wist de bundel met kleding in haar armen maar maar met moeite vast te houden. Ondanks dat ze wel eens eerder op de binnenplaats was geweest, was het het rumoer na de veldslag wat haar deze keer angst in boezemde. Ze was gewend aan boeren die hier hun waren uitstalde, klanten die tussen de kramen doorliepen en het vrolijke gegil van kinderen die spelend tussen dit alles door rende. Deze keer echter was er niets van dat alles. In plaats van kramen, waren er strijdwagens waar soldaten op lagen bij te komen. In plaats van klanten liepen er verpleegsters die de gewonden verzorgden en het gegil en gelach kwam deze keer van de prostituees die drinkend en dansend de soldaten plezierden. Met haar 21 jaar was ze dan ook eigenlijk te jong voor de hele situatie en zeker te onervaren, maar was op pad gestuurd om haar diensten als bediende bij de kasteelheer aan te bieden. Haar familie was zwaar getroffen in de strijd die nu al een half jaar gaande was en zonder haar vader en broer, die opgeroepen waren, moesten er extra inkomsten gevonden worden. Terwijl ze tussen de wagens door bij de hoofdingang probeerde te komen, werd ze ruw aan de kant geduwd door een verpleegster die onderweg was naar de poort, “Aan de kant meid! “. Er was een nieuwe lading soldaten aangekomen die verzorging nodig hadden. Ze schuifelde een stukje naar rechts en verloor hierbij haar evenwicht waardoor ze voorover tuimelde in de schoot van een soldaat. “Hé, kijk eens wat we hier hebben! ” riep deze luid, “Ben jij daar nog niet een beetje jong voor dametje! ” en tilde haar lachend overeind. Hierbij pakte hij haar net onder haar armen waardoor zijn handpalmen over de aanzet van haar toch flinke borsten gleden. Maartje, overrompeld door de hele situatie en de spontane aanraking, wist zich geen houding te geven. Ze bleef dan ook verstijfd staan terwijl de soldaat zijn handen omlaag naar haar heupen bracht. Nog nooit had iemand haar überhaupt aangeraakt, behalve de rake tikken die haar vader had uitgedeeld. Het was de gehoorzaamheid die ze van hem had geleerd, die er ook nu voor zorgde dat ze zich niet verzette. Het verschil met de afstraffingen van haar vader was dat deze man haar lichaam op hele andere plekken betastte. Op een manier die haar lichaam nog niet eerder had meegemaakt. Dit maakte dat de hormonen door haar lijf gierden en ze met zijn handen op haar kont niet anders kon dan licht kreunen. Vanuit de hoofdingang klonk ineens een luide stem, “Maartje Janszoon, hier komen! ” Ze schrok op, draaide zich om en zag in de hoofdingang een forse dame staan. Dat moest het hoofd van de bediening zijn waar haar vader mee had afgesproken. Als in een flits bukte ze om haar gevallen kleding te pakken en haastte zich naar haar toe. Zonder dat ze het wist, had een een paar ogen vanuit de kasteeltoren de hele situatie nauwgezet gevolgd. Diezelfde ogen hielden nu ook iedere stap in de gaten totdat ze bij de ingang aan het zicht onttrokken werd. Binnen aangekomen volgde Maartje met een blos op haar wangen de vrouw die haar net had geroepen. Zonder een woord te zeggen leidde die haar via allerlei gangen, over trappen en langs allemaal kamers. Van enkele stonden de deuren open en nieuwsgierig als ze was, tuurde Maartje bij iedere kamer even snel naar binnen. Het formaat van het kasteel, de vele gangen en de luxe van de kamers maakte dat het Maartje allemaal een beetje begon te duizelen en ze hoopte maar dat ze er bijna waren. Gelukkig waren ze nu in een gang aangekomen met aan het eind een indrukwekkende deur. De vrouw klopte driemaal op de deur waarna vanuit de kamer vrijwel direct “Binnen! ” geroepen werd. Maartje volgde ook hier de vrouw naar binnen en was verrast door het gematigde interieur van de kamer die ook kleiner was dan de deur haar had doen vermoeden. Ze werd door de vrouw vooruit geduwd richting een comfortabele stoel en probeerde er enigszins gecontroleerd in plaats te nemen. Door de diepte van de stoel was het echter alsof ze achterover viel en met haar benen in de lucht greep ze zich vast aan de leuningen. Het was op dat moment dat ze zich bewust werd van de man in de stoel tegenover die van haar. “Voorzichtig schone dame, we willen niet dat je je op je eerste dag al bezeerd, ” klonk zijn warme stem. Zijn donkere ogen leken een ondeugende sprankeling te bevatten en vanaf het moment dat ze zijn blik het eerst op haar voelde, leek het alsof hij diep in haar ziel kon kijken. Stamelend en zo mogelijk nog erger blozend bedankte ze hem, “D…d..dank u. Ik zal voortaan beter uitkijken. ” Tijdens de stilte die nu viel, voelde het voor Maartje alsof de man haar diepste geheimen en stiekeme verlangens in haar geest probeerde te vinden. Gezien haar gebrek aan ervaring gingen haar gedachten eigenlijk direct naar de aanvaring met de soldaat net buiten en al snel voelde ze haar hormonen weer opspelen. Toch leek er ook nog iets dieper begraven te liggen wat naar boven begon te komen. Iets wat Maartje jaren lang voor zichzelf verborgen had weten te houden. Toen de mist in haar gedachten eenmaal klaarde zag ze het helder als de dag van gister voor zich… En, niet in staat om met de opwinding en schaamte om te gaan die dit in haar tienerlijf teweeg bracht, verliet een luide kreun haar mond terwijl ze beide handen diep in haar kruis begroef. “Dat komt vast goed, ” vervolgde de man met een verontrustend kalme stem, “we zien hier niet vaak zulke levenslustige dames. ” De knipoog die deze laatste woorden vergezelde, veroorzaakte weer een scheut opwinding in haar lijf die Maartje de adem ontnam. De man stond op en wandelde naar het grote grof bewerkte bureau dat naast de stoelen stond. “Je zal al wel weten wie ik ben, toch lijkt een introductie me gepast aangezien we nog veel meer van elkaar gaan zien. Mijn naam is Aurelius Mondeville, de kasteelheer hier. ” vervolgde hij, “en met wie heb ik het genoegen? “. Maartje staarde hem aan en wist geen woord uit te brengen. Ze wist maar al te goed wie de man was. Dat had ze zich net herinnerd als de dag van gisteren en ook nu gingen haar gedachten weer met haar aan de haal. Het was vijf jaar geleden… als kasteelheer was het zijn taak over de bevolking te regeren en onder de bevolking viel ook het gezin van Maartje. Haar vader had zolang ze zich kon herinneren gemopperd over de kasteelheer en zocht dan ook bijna altijd naar manieren om onder zijn verplichte taken uit te komen. Dit was hem dan ook al jarenlang gelukt. Tot dit moment. Het was de kasteelheer namelijk niet ontgaan en zo was hij vijf jaar geleden bij hen op bezoek geweest. Al bij aankomst was haar vader bleek weggetrokken toen hij van zijn paard stapte en gevolgd werd door een tiental soldaten en een paard en wagen waarop nog onbekende materialen onder een deken verborgen lagen. Maartje had op de hooizolder liggen niksen totdat ze het geluid van de wagen hoorde. Toen was ze naar het venster gekropen en had met ingehouden adem toegekeken. Aurelius had geen seconde verloren laten gaan en al snel haar vader op laten pakken om hem vervolgens vast te laten binden aan het wiel van de wagen. Daarna had hij zijn mannen het huis in gestuurd waar haar broer, zusje en moeder zich ophielden. Ook al waren haar broer en zusje (van slechts enkele maanden jonger) net als Maartje al opgegroeid tot flinke pubers, ze waren geen partij voor de mannen. Ze werden dan ook al snel alle drie naar buiten gesleurd. “Lieve mensen, ” bulderde de stem van Aurelius, “jullie hebben het aan jullie vader en echtgenoot te danken dat ik hier ben. Terwijl ik met mijn legers dag in en dag uit dit land en de mensen bescherm, voelt deze man hier zich te goed om zijn dankbaarheid te tonen door het weinige werk te doen dat van hem gevraagd wordt. ” Hij trok de deken van de wagen en tot ieders ontzetting werd een arsenaal aan martelwerktuigen zichtbaar, “Dus is het nu aan jullie om mij er van te overtuigen hoe dankbaar jullie zijn. ” Als eerste had hij haar moeder bij d’r haren gepakt en naar de wagen gesleept. Ondanks haar geworstel, was het Maartje opgevallen hoe makkelijk Aurelius haar moeder met haar nek en armen in de schandpaal had weten te klemmen. Vervolgens had hij in één ruk haar jurk kapot getrokken en was hij naar de kant gelopen waar haar hoofd zich bevond. Fluisterend in haar oor leek er iets in het lichaam van haar moeder te veranderen. Niet langer worstelend, maar eerder verleidelijk boog ze haar rug waardoor haar kont uitnodigend omhoog kwam. Toen had hij Maartje’s broer bij zich geroepen. Als de puber die hij was, kon hij niet anders dan tegelijkertijd woedend zijn op hoe Aurelius zijn moeder behandelde ?¿n opgewonden raken van de bungelende borsten en de bolle reet die nu uitnodigend naar achteren stak. Ook nu weer fluisterde Aurelius wat in het oor van de jongen, wat als resultaat had dat de woede als sneeuw voor de zon leek te verdwijnen en enkel nog een vuur van lust in zijn ogen brandde. “Toe maar knul, ” had Aurelius hem aangespoord, “er is niks wat je er van weerhoudt om die lekkere kont en die dikke uiers te grazen te nemen. Je weet dat je het wil. ” De opwinding in het puberjoch had het al lang van zijn verstand gewonnen en al snel had hij in beide handen één van zijn moeders dikke tieten en kneedde deze onstuimig. Aurelius was nu achter de jongen komen staan en trok diens broek omlaag. De harde paal die tevoorschijn kwam schoot recht overeind en tegen de kont van zijn moeder aan. Hier leek het dierlijk instinct van de jongen het over te nemen. Dus toen Aurelius de lul van de jongen voor de kut van zijn moeder zette, begon hij ook direct als een beest op haar in te stoten. Ondertussen was er op de hooizolder ook iets gebeurd. Maartje had de ontwikkelingen met open mond aanschouwd en keek nu vol afschuw naar hoe haar broer haar moeder aan het berijden was. Toch was er behalve afschuw ook nog iets anders in haar waar te nemen. Zonder dat ze zich er bewust van was, was haar hand namelijk omlaag tussen haar benen gegleden. En had daar voor het eerst in het leven van de puber een intense tinteling veroorzaakt die haar direct naar haar hoofd steeg. Ze kreeg het warmer en warmer en trok stilletjes haar jurk over haar hoofd om vervolgens als onder hypnose weer naar haar wellustige moeder en broer te kijken. De kreunen uit de mond van haar moeder reikte zo ver dat Maartje op de hooizolder nu iedere stoot leek mee te krijgen. Met haar hand tussen haar benen bewoog ze dan ook met hetzelfde ritme twee vingers tussen haar opgezwollen schaamlippen naar binnen en naar buiten. En weer, naar binnen en naar buiten. Ze wist dat dit niet hoorde, maar had iedere controle over haar lichaam verloren en ze stelde zich voor dat het niet haar moeder, maar zijzelf was die daar als een lustobject vast stond aan die schandpaal. Ze schaamde zich dood voor de gedachte die haar nu in zijn greep had. En genoot als nooit tevoren. Aurelius was inmiddels naar haar zusje gelopen en stond met zijn arm om haar schouder naar het schouwspel op de wagen te kijken. Daaronder zat de man van het huishouden nog steeds vastgebonden aan het wiel, schreeuwend om losgemaakt te worden, “Ik beloof dat ik u altijd zal dienen heer, maar laat mijn gezin alstublieft met rust! Het is niet hun fout! ” Ook haar zusje moest echter aan Aurelius z’n hypnotiserende woorden geloven en liep, nadat hij uitgesproken was, als in een trance naar haar vader toe en zakte door haar knieën. Haar vader smeekte haar op te houden, maar zonder enige reactie op zijn woorden gleden haar handen zijn broek in en haalde zijn slappe lul naar buiten. Voorovergebogen liet ze haar lippen vervolgens om zijn eikel glijden en begon er wellustig op te zuigen. Ondanks al zijn pogingen om los te komen, kon Maartje’s vader niet voorkomen dat dit hem hard maakte en hij kreunde diep toen de warme mond van zijn dochter zijn lul tot aan de wortel omsloot. Maartje bekeek ook de handelingen haar zusje met een mengsel van afschuw en tegelijkertijd opwinding en bewoog nu haar andere hand als in een droom naar haar gezwollen tepels. Haar borsten waren tot de dag van vandaag onaangeraakt gebleven, dus verward en verrast gaf Maartje zich over aan de opwinding die het strelen van haar tepels veroorzaakte. Ze had op moeten staan, weg moeten rennen, hulp moeten halen. Maar gebiologeerd bleef ze naar het geheel kijken terwijl ze met haar vingers tussen haar lippen en over haar tepels bleef strelen. In haar ooghoek zag ze de soldaten nu een ander bouwsel van de wagen tevoorschijn halen. Het was een stoel waar uit de zitting twee gladde houten staven omhoog staken. Aurelius overzag het overgebleven materiaal op de wagen en toverde vervolgens uit een hoek een kwelpeer tevoorschijn en plaatste deze in de handen van Maartje’s broer. Het marteltuig had zijn naam te danken aan de vorm en functie, die Maartje’s moeder op het punt stond te ontdekken. De jongen liet zijn lul uit zijn moeder glijden en plaatste het apparaat tegen haar schaamlippen die zo nat waren dat een enkel duwtje genoeg was om de peer diep in haar verlangende kut te plaatsen. Vervolgens begon hij aan de voet van het apparaat te draaien en hoorde hij zijn moeder beginnen te kreunen. Van binnen ging de peervorm nu namelijk open als een bloem waardoor het voelde alsof haar kut op knappen stond. Toen hij vond dat het genoeg was, wandelde de jongen naar de hoofdkant van de schandpaal, zijn harde lul nog steeds recht overeind staand. Daar aangekomen bleek hoe diep de trance van zijn moeder was toen ze luid smeekte om zijn paal en sperma in haar mond. Maartje had het inmiddels niet meer en bekeek met nu drie vingers diep in haar kut stotend hoe haar broertje vol overgave haar moeder d’r mond vulde. De kreuntjes die hierbij haar mond verlieten waren gelukkig zacht genoeg om onopgemerkt te gaan. Haar zusje werd nu weer overeind getrokken en door 2 van de mannen naar de stoel gebracht die inmiddels volledig ge?»nstalleerd was. Achter de stoel stond ook een man klaar met een voet op een pedaal die verlekkerd keek hoe de tiener met haar inmiddels glibberige schaamlippen en nog maagdelijk kontje boven de houten staven werd gehangen en langzaam omlaag kwam. Toen hij zag dat ze dichtbij genoeg was, trapte hij het pedaal in en kwam de voorste paal omhoog. Ondanks dat ze nat genoeg was en door de hypnose nauwelijks bewust van wat er gebeurde, kreunde ze hard toen de paal haar kut inschoof. Nu lieten de mannen haar verder zakken en voelde ze hoe de paal haar kutje opvulde. Weer trapte de man achter de stoel op het pedaal, deze keer iets rustiger, en nu kwam de achterste staaf een stukje omhoog tegen het kontje van Maartjes zusje aan. Het meisje dat inmiddels van geiligheid zich al had laten zakken over de eerste paal, wist niet hoe snel ze zich ook over deze indringer moest laten zakken tot ze volledig op het zitvlak van de stoel was aanbeland. Dit was het moment waarop de man achter de stoel had gewacht en met een constant ritme trapte hij nu het pedaal in om eerst in haar kut, dan weer in haar kont en als derde de twee gaten tegelijk de gladde houten staven omhoog te laten stoten. Nu zag Maartje hoe de soldaten zich opsplitsten in twee groepen, waarvan er 4 in een rij voor haar zusjes gingen staan en 5 een rij vormden op de wagen achter haar moeder. Ze wist wat er komen ging en kon zich niet meer inhouden. Wilde vingerde ze zichzelf en kneep ze in haar borsten terwijl de mannen één voor één haar zusje in haar mond neukte en haar volspoten met sperma en de kont van haar moeder hetzelfde lot onderging. Ondertussen bleef de soldaat achter de stoel van haar zusje de staven in en uit haar geile kontje en kut stoten en zag ze ook hoe haar broer zijn billen aanspande om zijn erectie zo diep mogelijk in de keel van haar moeder te stoten. De lucht was nu gevuld van het geile gekreun van beide dames en iets minder luid van dat van Maartje die op het moment dat haar broer klaarkwam in de mond van zijn moeder ook voor het eerst in haar leven een orgasme intens door haar hele lijf voelde schieten dat nog minutenlang doorwerkte en haar in een intense roes achterliet. In een waas zag ze nog dat haar vader losgemaakt werd, terwijl Aurelius iets in het oor van eerst haar moeder, toen haar broer en als laatste haar zus leek te fluisteren en ze het huis in wandelden alsof er niks gebeurd was. Nooit werd er in het gezin nog over de situatie gesproken en Maartje die zich achteraf kapot schaamde voor haar lustgevoelens had zich voorgenomen het diep weg te stoppen en er nooit meer aan te denken. Tot de dag van vandaag. “Ik heet Maartje Janszoon meneer, ” stelde Maartje zich verhit aan de kasteelheer voor, “ik hoop u en uw mannen zo goed mogelijk van dienst te kunnen zijn. ” Bij het horen van haar naam leek er een extra fonkeling in zijn ogen te zien te zijn waarna hij antwoordde, “Dat zul je meisje. Dat zul je zeker. “”