Marieke (3)

BEZIT

Het lijkt alsof er geen tijd tussen zit, ineens is het dag en we zitten aan het ontbijt dat op onze kamer is geserveerd. Opnieuw wordt daar het inmiddels bekende stroperige drankje bij geserveerd. Ik draag weer mijn op wonderbaarlijke wijze fris gewassen en gestreken rode jurkje en ook de Signore heeft net als gisteren zijn zwarte pak met het rode strikje aan, verder draagt hij ook zoals gisteravond zijn zonnebril. Ik heb geen idee hoe dat kan, dat we van het ene in het andere moment lijken te schieten zonder dat ik me dat wat er tussenin is gebeurd nog herinner.

‘Het gaat al een stuk beter met je, hè meisje?’ Als ik knik gaat Signore di Avolo verder: ‘ik bezit in Antwerpen een instituut en ik zou je daar graag als een van mijn assistentes aan mijn zijde willen hebben. Nu je tante je niet wenst, je oom voorlopig weg is en je een tussenjaar nam heb je daar wel tijd voor, dunkt mij.’
Vreemd, ik kan me helemaal niet herinneren dat ik hem dat allemaal vertelde. Maar het komt niet in me op om te weigeren, het is alsof ik deze man al jaren ken en hem lief heb en hem alleen maar kan gehoorzamen, ik wil gráág bij hem wil horen.

Onderricht

Kort na het moment dat ik instemmend knik zitten we al in zijn grote luxueuze auto, die van binnen grotendeels rood is ingericht, in dezelfde kleur als mijn jurkje en het strikje van de Signore. Het ruikt en voelt er als pure luxe, alles aan deze auto is al net zo verfijnd als de Signore.
Zodra de auto zacht zoemend op gang komt zegt de Signore tegen de chauffeur: ‘doe het maar rustig aan Luigi, ik heb tot we thuis zijn deze jongedame het een en ander bij te brengen.’ De chauffeur knikt dat hij het heeft begrepen, waarna er een ondoorzichtig glas omhoog schuift tussen hem en ons. Op hetzelfde moment dat dat met een klik tegen het plafond sluit kom ik in een ander universum terecht, zo lijkt het. Ik ben naakt en zit schrijlings op de schoot van de Signore, ook naakt en met zijn penis groter dan groots diep in me.

‘Zo meisje, vandaag beginnen we je onderricht, en dit is daarvoor de beste positie omdat je dan maximaal open staat.’ En dan begint hij te vertellen. Dat niets is zoals het lijkt. Dat God zogenaamd goed en kwaad onderscheidt, maar dat hij desondanks beiden tijdens zijn schepping in één wezen heeft ondergebracht, de mens. Kwaad zou de zonde zijn en de mens zou dus zondig zijn. Maar wat is precies zondig? Is het zondig als je je genoegen nastreeft? Is het zondig als je bezit wenst te vergaren om in luxe te leven? is het zondig om soms tot in het extreme toe de lust te zoeken? Als dat alles zondig is, waarom is dat dan in de mens gebracht? Waarom is er dan niet voor gekozen om de mens net als de dieren te laten leven bij de dag. Waarom is er dan niet voor gekozen om de mens niet te laten streven naar bezit of naar het eigen gelijk?

‘Juist door het onderscheid tussen goed en kwaad, mijn lieve Marieke, is de mensheid behoorlijk van het pad geraakt, voortdurend is er die aantrekkingskracht tussen de twee tegenpolen. Terwijl daar ten volle van genieten nou juist zo fijn zou zijn voor ons allen’ En dan vertelt Signore di Avolo dat hij een tegenbeweging wil vormen. Lang heeft hij aangezien hoe de boel ontaardde maar is het tijd om in te grijpen en is het nu aan hem als tegenmacht van God om de mensen te helpen weer de juiste koers te vinden. Daarvoor zette hij in Antwerpen een organisatie op, het DIVIT, het ‘Demonisch Instituut Voor Infernale Therapie.

Nu pas valt er van alles op zijn plaats: signore di Avolo, Diavolo! De duivel! Ik ben er even stil van, dat nu juist de demon zijn gigantische penis in mij heeft zitten en ik het ook nog fijn vindt. Maar dan dringt zich de ultieme vraag op: ‘waarom bent u nou juist bij mij uitgekomen? En klopt het dat Nick uw broer is?’ Zijn eerste reactie is een zacht donker gegrinnik dat ik via de nog steeds langer wordende paal in mijn buik tot in mijn hart voor doortrillen. Dan: ‘Nick en tal van anderen zijn mijn broeders en zusters in deze tegenmacht. Nadat ik als eerste bij God in ongenade viel volgden zij mij en besloten ze mij te helpen, door lieflijke onschuldige meisjes op te sporen en in te wijden voor hun rol in mijn grootse missie. Hij herkende jou meteen als zo’n meisje, en toen hij gisteravond ook nog eens dat duiveltje boven je kutje zag wist hij het zeker, dit is jouw roeping.’ Tegelijk raakt hij de kleine tattoo op mijn buik aan en tot mijn verbazing zie ik dat die oplicht en vuurrood wordt.

Ik begrijp achteraf niet waarom ik die tattoo op mijn buik heb laten branden. Was het een vooruitziende blik? Hoe dan ook, ik voel me uitverkoren en genietend vlij ik me extra stevig tegen het warme blote gladde soepele lijf van Signore di Avolo aan, liefst zou ik hem nooit meer uit me weg willen laten gaan. Zijn penis lijkt nog steeds te groeien en me in alle uithoeken van mijn lichaam op te zoeken. Samen raken we in een cadans van in en uit en in en uit en iedere keer lijkt hij mijn wezen verder te vervullen met de geruststellende zekerheid dat ik mijn bestemming heb gevonden. Als hij uiteindelijk zijn zaad in me spuit is het alsof hij daarmee iedere cel die ik in me heb vult en in bezit neemt.

Demonisch Instituut voor Infernale Therapie

Het laatste deel van de reis praten we niet meer, we veranderen niets aan onze houding en blijven naakt tegen en op en in elkaar zitten, terwijl het lijkt alsof de penis van de Signore maar niet kleiner wordt. Zo bereiken we Antwerpen, waar we tot mijn verbazing recht op een burcht aan de Schelde afrijden. Ik ken dat gebouw omdat het naast het plein ligt waar mijn oom en ik wel eens een kerstmarktje bezochten. Maar nu, als we na de oprit door de gebogen toegangspoort rijden, opent zich daarna ineens een diepte, waarna de wagen op een hellende baan terecht komt.

En daar is het, de in rood en goud gestileerde toegangspoort met daarboven het bord: ‘Demonisch Instituut Voor Infernale Therapie’. De poort zwaait als vanzelf open, waarna de auto een immens grote ronde ruimte binnenrijdt, waar zich tal van mensen bevinden. Iedereen is naakt en mooi en glanst in het rode schijnsel van vuren die overal oplaaien. Als Signore di Avolo zijn eindeloos lijkende geslacht helemaal uit me heeft teruggetrokken stappen ook wij naakt uit, hij met zijn glanzende penis nog steeds kaarsrecht overeind en ik met zijn zaad dat mijn lichaam niet verlaat maar zich juist nog steeds verder een weg naar binnen lijkt te zoeken.

We begeven ons gearmd onder de mensen, door wie we met gejuich worden ontvangen. Niet veel later staan ze in een dichte kring om ons heen, worden we door hen massaal omarmd, en drukt het ene na het andere blote lichaam zich ter begroeting tegen ons aan. Voor het eerst sinds de dood van mijn ouders ervaar ik weer oprechte liefde, ik ben thuis gekomen…

Dienstbaarheid

Na de liefdevolle ontvangst van Signore di Avolo en mij in het DIVIT, word ik door enkele naakte mannen van hem weggenomen, voor ‘nadere instructies’. Het is bloedheet in de grote ronde zaal waar we onze entree hadden, omdat in minstens acht haarden grote vuren branden. Ik zie geen lampen, het licht komt alleen maar van kaarsen en van de vuren, waardoor de kleuren en het schijnsel heel zwoel en opwindend zijn.

In de wand bevinden zich tientallen deuren en via een van die deuren komen we in een ruime kamer die overdadig is ingericht met rode en gouden tinten. Er is opnieuw geen elektrisch licht te bekennen. Wel verspreiden enkele tientallen kaarsen hun licht en ook hier brandt in een open haard een stevig vuur, waardoor het erg warm is in de kamer. De hele sfeer van de kamer zou die van een kasteel uit vroegere tijden kunnen zijn, vooral ook omdat er tegen een van de muren een enorm hemelbed staat.

Maar dat bed wordt niet gebruikt want de twee mannen, die zich voorstellen als Etan en Zeno, zeggen me op het kleed voor de haard te gaan zitten en komen tegenover me zitten. Omdat ik bloot ben en in kleermakerszit ga zie ik ze nieuwsgierig tussen mijn benen kijken, nou ja, ze doen maar, ik ben inmiddels wel wat gewend. Allereerst krijg ik opnieuw het inmiddels al bekende stroperige drankje te drinken en dan vertellen ze me dat ik in het Instituut maar één taak krijgt en dat is de ‘strijdkrachten’ te verzorgen. De strijdkrachten zijn die mannen en soms ook vrouwen die iedere dag te velde gaan om nieuwe leden voor het instituut te werven en die af en toe een periode hier komen om zich op te laden. Al die mensen samen zullen uiteindelijk de tegenmacht vormen waarover Signore di Avolo al met mij sprak.

Ik knik maar wat ‘ja en amen’ omdat ik van het hele verhaal niks begrijp. Ik ben teleurgesteld dat ik bij de Signore ben weggehaald, mijn idee was dat ik zijn persoonlijke assistente zou worden Als ik dat zeg tegen de beide mannen begint Etan hartelijk te lachen: ‘meisje, Signore di Avolo brengt bijna dagelijks nieuwe assistentes aan, het zou wat worden als die allemaal alleen voor hem zouden werken. Nee dus meisje, jij bent aangetrokken om het algemene welbevinden van de leden van het Instituut te helpen bevorderen, en daar beginnen we per direct mee.

Meteen daarna duwt Etan mij met zachte drang achterover op mijn rug, waarna Zeno mijn handen vastneemt en boven mijn hoofd tegen het tapijt drukt. Dan spreidt Etan mijn benen, knielt er tussen en trekt me onder mijn billen zo hoog tot hij zijn paal die er de hele tijd al hard bij staat zo in me kan schuiven. Dat doet hij in één stevige beweging, die gelukkig geen pijn doet omdat ik nog steeds goed toegankelijk ben door het zaad dat Signore di Avolo in de auto enkele keren in me spoot. Terwijl Etan zich op mij begint uit te leven vertelt Zeno dat er haast was geboden met deze copulatie, omdat de dottore altijd wil dat zijn zaad vermengd wordt, omdat het zijn wens is dat eventuele nakomelingen van iedereen zijn.

Eindeloos

Die mededeling komt al niet meer echt bij me binnen omdat ik inmiddels helemaal in de seks wegzak. Het voelt weer zoals bij de Signore, alsof de penis van Etan me tot in alle uithoeken van mijn lichaam weet te bereiken en me letterlijk overal binnendringt. Iedere keer als hij zich uit me terugtrekt voel ik die verlatende beweging ook in mijn vingers, mijn armen, mijn benen, mijn hoofd en zelfs mijn hart. En als hij me weer met zijn lange lans vult voel ik dat ook weer overal, alsof je een steen in een vijver gooit en de rimpelingen met vertraging overal aankomen.

Omdat Etan een lange man is en hij me rechtop op zijn knieën neukt, moet hij me behoorlijk hoog onder mijn billen optillen om mijn kutje op de goede hoogte te houden. Na een tijdje wordt die houding heel vermoeiend, omdat ik allen maar kan steunen op mijn nek, schouders en voeten, waardoor ik als een boog gespannen sta waar een pijl uit geschoten gaat worden. Maar wat nu dus in omgekeerde richting gebeurt, want die pijl verdwijnt steeds weer bij me naar binnen en bepaald niet zachtzinnig. Hoe langer Etan in me pompt des te ruwer hij wordt en daarom ben ik blij als hij op een gegeven moment kreunend klaarkomt.

Zonder te wachten neemt Zeno daarna zijn plaats over. In één beweging drijft ook hij zijn lange pik tot zijn ballen in me, maar gelukkig trekt hij me niet meer omhoog en komt hij op me liggen. Zijn lichaam voelt lekker aan terwijl ook hij me weer tot in alle vezels vult, ik kan maar niet goed begrijpen hoe dit werkt. Na een tijdje voel ik me nog verder wegzakken, sinds de motormuizen zich voor het eerst op me uitleefden word ik alleen maar eindeloos geneukt. Op een gegeven moment merkt Zeno blijkbaar ook dat ik aan het wegglijden ben want dan draait hij zich met me om en zit ik op hem. Hij maakt me duidelijk dat het mijn beurt is om hem te neuken.

Ik heb dit nog nooit gedaan, een beetje onhandig kniel ik over hem heen, zet zijn penis voor mijn kutje en laat hem er dan in glijden. Maar als ik omhoog kom floept zijn paal steeds weer uit me, ik heb geen enkele gevoel wanneer ik aan het einde daarvan ben. Daarom legt Zeno zijn handen om mijn heupen en helpt hij me om de juiste hoogte te vinden in het opveren vanaf zijn paal. Na een tijd voel ik het beter aan en weet ik me in een cadans te krijgen. Het voelt wel fijn om eens een tijdje zelf wat te kunnen doen in plaats van het allemaal maar te ondergaan.

Helemáal lekker wordt het als Etan achter me komt staan, mijn in het ritme mee verende borsten in zijn handen neemt en ze masseert en kneedt en de tepels stijf knijpt. Daarmee voert hij me naar een hoogtepunt, dat ik met iedere cel van mijn lijf heel intens beleef. Het is bloedheet in de kamer en omdat we alle drie baden in het zweet wordt het uiteindelijk één glibberboel van onze lichamen die op en over en in elkaar klaarkomen.

X. Zara