Marieke (5-slot)

VERGEVING

Ik ben alweer enkele maanden thuis en probeer de draad van mijn oude leven weer op te pakken, onder andere door mijn zwarte haar weer uit te laten groeien. Voor buitenstaanders lijkt het of alles weer normaal is maar dat is maar schijn, ik kom gewoon niet meer op gang. Volgens oom komt dat ook omdat ik nog steeds aan het afkicken ben van die stroopdrankjes, reden waarom ik het ondersteunende medicijn voorlopig nog moet blijven gebruiken. Ik kom dus nergens toe, terwijl ik dit jaar toch als tussenjaar had willen gebruiken om uit te zoeken wat ik met mijn leven wil. In plaats daarvan zit ik op de bank of hang ik maar wat rond in de bibliotheek van het dorp. Ook mijn baantje bij het Oude Veerhuis gaf ik er aan, ik durf al die motorrijders en andere mensen niet meer onder ogen te komen, ik vertrouw mijn eigen beoordelingsvermogen echt niet meer.

Verwerking

Het loopt al tegen Kerstmis als in Nijmegen uitgerekend tegenover het Casino een tent aan de Waalkade wordt geplaatst. Daarin zal een optreden zal plaatsvinden van een gezelschap, dat ‘A Christmas Carol’ over die oude vrek Ebenezer Scrooge speelt, hoe drie geesten hem helpen te veranderen.

Oom Marc vindt dat we daarnaar toe moeten gaan en hoewel ik daar helemaal geen zin in heb ga ik toch maar mee. Het is echt confronterend om weer voor dat Casino te staan, alles van die avond komt opnieuw hard en heftig boven. Hoe de motormuizen me in hun macht kregen, me ontmaagden en me daarna om beurten een hele avond totaal sufneukten, hoe mijn tante me daarna midden in de nacht liet vallen als een baksteen door me niet binnen te laten en hoe vervolgens die duivelse man me inpalmde en me ontvoerde naar Antwerpen, waar hij me totaal drogeerde en voor de hongerige sekswolven gooide.

Achteraf weet ik bijna wel zeker dat oom Marc het er om deed, mij mee te nemen naar dit kerstverhaal, omdat het over inzicht en vergeving gaat. Vergeving niet alleen naar anderen toe maar vooral ook naar jezelf. Want dat is misschien wel wat me het meeste pijn doet, dat ik zo’n sufferdje was dat overal intrapte, ik neem het mezelf nog steeds ontzettend kwalijk. Als in het spel die oude gierige gemene Scrooge eindelijk beseft hoe belangrijk liefde is, hoe belangrijk famílie daarin is en dat onder ogen ziet, als hij dat eindelijk aan zichzelf durft toe te geven en er naar gaat handelen raakt iedereen in het publiek echt ontroerd. Op dat moment tussen al die mensen is het alsof er in mij ook iets breekt. In stilte zit ik te grienen maar al gauw heeft oom Marc dat in de gaten en trekt hij me tegen zich aan. Nooit eerder voelde dat zo fijn, zoals hij me nu troost.

Met zijn arm om me heen kijken we naar het slot van het stuk en eigenlijk was het de bedoeling dat we daarna nog even de stad zouden ingaan, maar we merken bij elkaar dat we daar geen behoefte aan hebben. In plaats daarvan lopen we in stilte terug naar de auto, maar als we eenmaal onderweg zijn komt oom Marc terug op mijn verdriet: ‘weet je Marieke, ik zie het nu al een tijdje aan hoe je lijdt onder wat je is overkomen. Echt liefje, het was niet jouw schuld hoor, jij bent de liefheid zelve!’ En opnieuw zet ik het op een grienen, dat is misschien juist wel het probleem, dat lieve, of misschien juist wel dat naïeve. Ik kan het allemaal maar niet kwijt raken, dat ik te pakken ben genomen en het nog fijn vond ook. Oom Marc weer: ‘liefje, echt, niemand neemt jou iets kwalijk, ik in ieder geval zeker niet! Laten we in het nieuwe jaar voor jou een therapeut gaan zoeken, je moet dit eens allemaal van je afpraten.’ Ik knik, zwijgend, maar ook aarzelend, ik weet niet of dat gaat helpen.

Die nacht breken alle dammen in me door. Ik droom van Nicky Mouse en van Sigore di Avolo en van Etan en Zeno en alle mannen die daarna kwamen en me bezaten, in mijn droom is het alsof ze me allemaal tegelijk penetreren, in me komen en me tot mijn laatste cel toe bezitten en vooral bezétten. Ik merk pas dat ik lig te gillen en schreeuwen als oom Marc bij me komt, me optilt alsof ik niks weeg en me naar zijn bed draagt. Daar neemt hij me in het beschermende holletje van zijn oksel, slaat zijn arm om me heen en trekt me dichter dan dicht tegen zich aan, om me te troosten en te laten weten dat ik er niet alleen voor sta. En zo val ik al snel in een rustige slaap.

Vroeg in de morgen word ik wakker en als ik merk dat ik naast oom Marc lig voel ik me eerst gedesoriënteerd, ik begrijp niet hoe ik hier terecht ben gekomen. Ik lig op mijn zij tegen hem aan, met mijn arm over zijn blote borst, het is fijn om weer bij een man te zijn, misschien heb ik dat nog wel het meeste gemist. Zou ik misschien nymfomaan zijn of zo, dat ik geniet ook al word ik gedwongen? En dan komt alles ineens terug, de droom, al die mannen die me bezaten, die me aan de ene kant opvulden en aan de andere kant iets van me afnamen.

Terwijl ik zo lig te mijmeren breekt er een besef door. Ik heb gemerkt dat ik op oudere mannen val en ik realiseer me dat ik momenteel tegen zo’n man aan lig, en nog een knappe ook. Hij lijkt wel op mij, met zijn blonde krullen en net zo blauwe ogen als ik heb.

Oom Marc is een nakomertje, na eerst mijn vader en daarna zijn zus vonden mijn grootouders het wel genoeg met twee van die kids. Echter, ruim vijf jaren later diende oom Marc zich alsnog aan en inmiddels is hij een jaar of vijfendertig. En terwijl ik me dit allemaal bedenk schurk ik me nog eens goed tegen dat grote sterke lijf van hem. Omdat hij zachtjes snurkt durf ik het aan om sneaky even aan de piemel in zijn boxer te voelen en als ik daar mijn hand omheen leg reageert die met een snelle groei. Omdat oom Marc er onrustig van wordt trek ik mijn hand weer terug en ga ik zedig naast hem liggen, maar ondertussen rijpt er wel een plannetje in mijn hoofd…

Bevrijding

De volgende nacht doe ik alsof ik weer een nachtmerrie heb, ik gil en krijs het uit en opnieuw komt oom Marc me ophalen. Dit keer heb ik mijn nachthemdje uitgelaten en zo bloot als ik ben neemt hij me in zijn armen en legt hij me weer naast hem in bed. Ik doe of ik niet uit de droom los kom en blijf maar onrustig en kreunen en af en toe gillen. Ik word pas rustig als ik ‘in mijn slaap’ op oom Marc ben gaan liggen en zachtjes op hem heen en weer wieg, alsof ik me zo weer in slaap probeer te wiegen. Koesterend slaat hij zijn armen om me heen en streelt mijn rug, om me tot bedaren te brengen. Maar ondertussen voel ik tot mijn plezier hoe hoog tussen mijn dijbenen wat groeit, jammer genoeg nog verstopt in een boxer, maar hij is er duidelijk, oom Marc zijn piemel heeft er zin in. Met masserende dijbenen vrij ik hem steeds verder op, ondertussen er voor zorgend dat ik met mijn tietjes over zijn borstkas wrijf en het wérkt, want op een gegeven moment voel ik hoe oom Marc met een kleine beweging een keer zijn bekken kantelt en ook hoor ik hoe hij zachtjes zucht.

Ik doe of ik wakker word en dan pas merk dat ik op hem lig, met zijn stijve tussen mijn benen. Ik vind het doodeng maar nu moet ik doorzetten, nestel mijn gezicht in zijn nek en haren en fluister: ‘hmm oom Marc, dit is misschien wel wat ik het meeste heb gemist. U had het over therapie, misschien helpt deze wel… , zou ik eens mogen proberen wat er gebeurt als u in me komt? Misschien dat dat me duidelijk maakt wat er met me aan de hand is.’ Ik merk dat hij totaal overdonderd is en hoewel ik het best wel eng vind wacht zijn reactie niet af, ik kruip omlaag, sjor zijn boxer uit zodat zijn stijve piemel vrij komt en ga dan weer over hem heen liggen. Ik zorg er voor dat zijn stijve direct voor mijn kutje komt en schuif me dan zachtjes kreunend over hem heen tot hij helemaal in me zit. ‘Ohw Marieke, dit kan niet hoor’ kreunt oom Marc, maar gelukkig, het zijn geen daden maar woorden, hij laat me echt verder mijn gang gaan.

En opnieuw breekt er een dam door, de hernieuwde aanwezigheid van een penis in mijn lijf maakt alles wat me overkwam weer extra schrijnend maar óók wakker in me, het fijne van de seks en het gemene van de ontvoering. En terwijl ik zo op mijn oom lig, met zijn paal dieper dan diep in me, begin ik opnieuw te huilen, heel hard dit keer, tranen met tuiten, er komt maar geen einde aan, het voelt alsof ik helemaal leeg loop. Oom Marc zijn reactie is zo lief, hij trekt zijn benen tussen de mijne op zodat ik nu klemvast op hem gepind lig, waarmee hij me laat merken echt in me te willen zijn. Hij tilt dan mijn hoofd op waarna hij alle tranen wegkust en zegt: ‘het is goed zo Marieke, als dit je helpt moeten we dit doen.’

En zo liggen we een tijdje, tot ik voel dat mijn huilbui wegzakt en ik alleen nog maar heftig moet snikken, steeds weer vanuit mijn middenrif wellen die heel heftig op. Op een gegeven moment begint het gewoon grappig te voelen, hoe iedere snik via zijn paal die volledig in me steekt bij mijn oom terecht komt en als ik daarom moet giechelen ziet mijn oom dat als een signaal om er nu maar voor te gaan. Hij laat zijn benen weer zakken tot ze op het matras liggen en stimuleert mij dan op hem te gaan bewegen door mijn billen vol in zijn handen te nemen, ze eerst een tijde te kneden en me daarna zachtjes op en neer te duwen. Ik ga op het ritme van oom Marc in, steeds schuif ik me een stukje van zijn piemel af en neem hem dan weer helemaal in me op. Ondertussen zorg ik er voor dat mijn tepels stevig over zijn huid wrijven, dat windt me mateloos op.

Misschien komt het doordat ik nu meer het initiatief heb dan alle keren daarvoor tijdens mijn ontvoering, wat het ook is, ik kom binnen de kortste keren klaar. Het is zó nieuw en heerlijk wat er ineens door mijn lichaam spoelt, alsof er een grote zuiverende golf door me heen rolt die alle shit meeneemt. Ik geef me er helemaal aan over en klauw me kreunend en genietend aan mijn oom vast, die met kleine bewegingen van zijn piemel er voor zorgt dat dit lang voor me duurt. Als het orgasme in mijn lijf is uitgeraasd draait oom Marc zich met me om en gaat hij me serieus neuken. En al snel blijkt dat hij daar heel goed in is.

Terwijl hij me steunend op zijn armen intens aankijkt gaat hij met grote diepe halen van zijn lange harde piemel in me op en neer, zijn hele lengte steeds gebruikend van het topje tot de wortel en zo in mijn kutje alle fijne plekjes nog verder in vuur en vlam zettend. Ik merk hoe hij van me geniet en vouw mijn armen en benen om hem heen, zodat hij weet dat hij welkom is en dit met me mag doen. Oom Marc reageert met: ‘ohw, je bent zo ontzettend lief en mooi en lekker, Marieke, ik zag het wel hoor maar nooit heb ik op deze manier aan je willen denken. Maar juist daardoor is het of er een droom uitkomt, je moet echt weten dat jij vanaf de dag dat je bij me kwam wonen het mooiste is wat me kon overkomen.’

Als antwoord knuffel ik mijn oom en geef ik hem een volle lange zoen op zijn lippen. Als hij die van elkaar doet twijfel ik even maar als hij me mag neuken moet hij me ook mogen tongen, besef ik. En dus ga ik op zijn uitnodiging in en verken ik met mijn tong de zijne. En zo, elkaar ook in onze monden opzoekend, komt oom Marc in me klaar en tilt hij mij tegelijk ook weer naar een orgasme. Ik voel hoe dit me bevrijdt, hoe goed het me doet, als een tweede tsunamigolf die nog meer troep wegspoelt uit mijn mind en lijf. Maar het zal lang duren voordat ik volledig genezen ben, we zullen dit nog heel en heel vaak moeten doen, bedenk ik me, tegelijk beseffend dat ik weer plezier begin te krijgen in mijn leven…

X. Zara