puppy

Hé, kijk Jaap, nieuwe buren. Jantien zag hoe de grote verhuiswagen voor de oprit van het huis van de buren stopte. Het huis had al een hele tijd leeg gelegen en ze was blij dat er eindelijk weer iemand introk. Al vlug werd het ene na het andere meubelstuk het huis ingedragen door twee uit de kluiten gewassen kerels. Een derde man stond naast de voordeur en gaf aanwijzingen, waarschijnlijk de nieuwe eigenaar, maar ze kon hem niet goed zien. Ik zei je toch dat iemand het wel zou kopen. Gewoon een kwestie van geduld… Jaap leek verder geen interesse in het gebeuren te hebben. Maar ja, de laatste tijd had Jaap nergens interesse meer in, behalve voetbal. Ik ben reuze benieuwd om ze te ontmoeten. Wat denk je, moeten we vanavond even binnen wippen en ons voorstellen? Geef ze even wat tijd Jantien. Jeetje, ze hebben hun meubels nog niet eens allemaal uitgeladen. Ik weet zeker dat we hen snel genoeg zullen ontmoeten. Tja, eigenlijk had hij gelijk. Ze hadden nu hun handen vol aan de verhuizing en Jantien wilde hen zeker niet tot last zijn. Het was beter om enkele dagen te wachten en daarna even langs te gaan met een klein welkomst kadootje.

Enkele dagen gingen voorbij. Voor Jantien duurde het eigenlijk te lang en ze was een beetje opgewonden en onrustig, zoals een kind dat wacht op Kerstavond. Maar op woensdagmorgen, de kinderen waren naar school en Jaap naar zijn werk, pakte ze de glazen schaal die vol lag met de koekjes die ze de avond ervoor gebakken had. Voorzichtig deed ze haar voordeur achter zich dicht en liep ze naar het huis van de nieuwe buren. Ze hoopte dat de nieuwe eigenaren ook een stel in hun leeftijd zouden zijn. Ze drukte op de bel en wachtte totdat iemand de deur zou openen. Het zouden ook mensen van een veel jongere leeftijd kunnen zijn, maar ze zou het vlug te weten komen. De deur werd geopend en een vrouw keek haar vragend aan. Hallo, wat kan ik voor u doen? Hoi, ik ben Jantien, uw buurvrouw. Welkom. Ik dacht dat u wel trek zou hebben in een zelfgebakken koekje? Oh, eh, wat attent van u. Kom binnen alsjeblieft. Jantien was even van haar stuk gebracht. De vrouw leek in ieder geval van haar leeftijd te zijn, maar wat was ze knap. Ze had haar nog niet eerder gezien, maar de eerste indruk was niet verkeerd. De vrouw had staalblauwe ogen en kort haar, blond. Of meer honing kleur… Ze droeg een kort, tot ver boven haar navel, strak rood truitje. Een beetje te open, maar ja, ze was in haar huis en ze had haar natuurlijk niet verwacht. Haar strakke buik was om jaloers op te zijn. Ze was duidelijk sportiever dan Jantien. Verder droeg ze een strakke blauwe jeans. Jantien volgde de vrouw naar binnen. Haar billen dansten terwijl de vrouw liep en Jantien zag dat ze blootvoets was. Haar teennagels waren donkerrood gelakt, net als haar vingernagels. Haar kapsel was een beetje jongensachtig, maar voor de rest was het echt een knappe vrouw. Let niet op de rommel, we hebben nog niet alles uitgepakt en op de plek waar het zou moeten. Als je wilt kun je de koekjes op het aanrecht zetten, dan gaan we even hier in de zitkamer zitten. Kan ik iets te drinken voor je inschenken? Een kopje koffie graag. Dank je. Een koffie, een momentje, dan ben ik zo bij je terug. Neem plaats.

Jantien ging op de bank zitten, die ze enkele dagen geleden het huis had zien binnen dragen. Haar blik viel op haar eigen voeten. Het was al een hele tijd geleden dat ze haar nagels gelakt had… Ze was al blij dat ze een zomers jurkje met een kleurrijk bloemenpatroon had aangetrokken. Ik zal me maar meteen verontschuldigen voor de koffie. Ik heb nog geen kans gezien om mijn boodschappen te doen. Dit zijn van die sticks… Normaal gesproken drinken we betere. Alsjeblieft. Dank je, hij zal best wel te drinken zijn. Jantien nam de kop van haar gastvrouw aan, die op het andere eind van de bank plaats nam. Haar ene blote voet liet ze op de rand van de salontafel rustten. Even nipten ze zwijgend aan hun koffie. Oh, waar zijn mijn manieren. Ik ben Julia en mijn man heet Peter. Dus wij, Peter en Julia zijn jullie nieuwe buren. Ik ben Jantien en mijn man heet Jaap. We hebben twee kinderen, Bas en Eva, acht en vijf jaar oud. Leuk kennis te maken. Als ik je ergens mee kan helpen, laat het me weten. Ik had ook niet echt een welkomstcomité verwacht, lachte Julia. Dus leuk dat je als buurvrouw langs komt. Ik veronderstel dat je ons nieuwkomers wel wat tips over de buurt kan geven? Natuurlijk, het is een rustige buurt, aangenaam om te wonen. De overbuurman is een single die altijd op zakenreis is. Hij is best aardig, maar je zult hem niet vaak zien. Aan de andere kant van jullie woont een weduwe, ze is begin zeventig. Ze is actief in het buurtcomité en ze heeft een kleine achtertuin waarin ze altijd bezig is. Aha, dat klinkt goed, geen luidruchtige buren dus. Oh, die zijn er ook wel, maar die wonen om de hoek, dus gelukkig weinig last van. Ze giechelden allebei. Jantien nam de rest van de buren met Julia door en terwijl ze dat deden viel haar op dat Julia een aparte stem had. Warm en zacht, waarschijnlijk zou ze de boter voor de koekjes zo kunnen laten smelten, lachte ze in zichzelf.

Alsof Julia gedachten kon lezen, zei ze: Laat ik een paar van jouw koekjes gaan pakken. Ben zo terug. Terwijl ze naar de keuken liep, zag Jantien dat de jeans aan haar achterste leken te plakken, alsof het haar tweede huid was. Ze keek nooit zo naar vrouwen, maar deze vrouw intrigeerde haar. Even later kwam Julia terug met een handvol koekjes en ze gaf er twee aan Jantien. Zelf had ze er ook nog twee. Jantien proefde ervan en vond dat deze haar goed gelukt waren. Hopelijk vond Julia ze ook lekker. Mmmmm, dat zijn lekkere koekjes, zelfgemaakt zei je? Ja, ik bak niet zo veel, maar deze lukken meestal heel goed, dus een soort van hallo, wees welkom gebakje, lachte Jantien. Nou, Jantien, dan mag je vaker langskomen om hallo te zeggen. Maar niet te vaak of je verpest mijn figuur. Dat kunnen we niet hebben, dacht Jantien. Ze schrok van haar eigen gedachten. Snel focuste ze op haar eigen koekje, voordat ze iets raars ging zeggen. Ze was blij dat Julia haar inspanning op waarde schatte en ervan genoot. Julia nam nog een hapje en een beetje van de gesmolten chocolade bleef aan haar lip plakken. Maar niet voor lang, want met een sensueel gebaar van haar tong likte ze het van haar lip en zoog ze het in haar mond. Jantien keek gebiologeerd toe. Snel nam ze een slokje van haar koffie om niet te staren. Julia was een knappe vrouw, dat kon niemand tegen spreken, maar het leek wel alsof ze haar betoverde. Jantien was helemaal geen type dat iemand na staarde, dus vroeg ze zich af, waarom deze vrouw haar zo in vervoering bracht. Julia keek haar glimlachend aan, maar zei niks. Ze pakte haar tweede koekje en peuzelde het langzaam op. Jantien kon alleen maar naar haar mond kijken. Ze moest zich bewust inspannen om haar ogen af te wenden. Maar daardoor viel haar blik op Julias truitje. De rode stof omspande haar borsten en onthulde een beetje van haar decolleté.

En er was nog meer dat haar blik ontwaarde. Ze kon heel duidelijk de plekken zien waar Julias tepels tegen de stof drukten… Bij de deur had Jantien al gedacht dat het truitje best gewaagd was, maar nu was het gewoon onmogelijk om de tepels eronder niet op te merken. Niet dat zon truitje ooit met een beha gedragen zou kunnen worden, maar nu was het overduidelijk dat ze er verder niets onder droeg. Opnieuw voelde Jantien zich een beetje oncomfortabel en was ze bang dat ze betrapt zou worden en ze probeerde haar starende blik snel af te wenden. Het werd van kwaad tot erger, want nu viel haar blik op de naakte huid van Julias strakke buik; haar prachtige, gebruinde gladde huid. Haar navel leek een pruilmondje naar Jantien te werpen… Jantien kuchte een keer, keek eens snel rond in de kamer en richtte haar aandacht op haar koekje en koffie. Wat was er met haar aan de hand? Julia keek haar vragend aan. Alles goed met je? Oh, ja, alles in orde, dank je, antwoordde Jantien blozend. Als het door de koffie komt, de volgende keer krijg je echt koffie, zoals ik al zei. Over koffie gesproken, waar kun je hier in de buurt goede koffie kopen? Opgelucht door de verandering van thema, probeerde Jantien te bedenken waar je moest zijn voor goede koffie. Maar zij besteedde niet zon aandacht aan het zetten van goede koffie. Blijkbaar was Julia een kenner en had ze een specifieke koffie voorkeur ontwikkeld… Jantien kende wel de locale supermarkten en zo, maar ze had er nog nooit moeite of geld in gestoken om de perfecte koffie te vinden. Haar grootste prestatie was om ervoor te zorgen dat ze wat extra voorraad had op een plek die Jaap niet kende, want hij gebruikte alleen maar en gaf nooit aan dat hij het laatste pak gebruikte… Geeft niks, ik vind het wel. En dan krijg jij een echte lekkere kop koffie. Misschien kunnen we ook weleens samen gaan winkelen. Zeker, dat zal leuk zijn. Vergeet de koffie, je kunt me vast en zeker vertellen wat er wel allemaal in de buurt is en welke winkels ik moet bezoeken.

Een vrouw moet toch kunnen shoppen, lachte Julia. Dus somde Jantien alle leuke plekjes, winkels en boetieks in de buurt op. Ze was blij dat ze deze vraag wel kon beantwoordden en Julia behulpzaam kon zijn. Het was in ieder geval meer dan waar ze op gehoopt had toen ze bij de buurvrouw op de bel drukte. En nu ze bezig was, zat ze ook niet stilletjes naar haar knappe buurvrouw te staren… Ze kletsten een hele tijd en Jantien voelde zich weer meer ontspannen. Maar toen stond Julia op om nog een keer een kopje koffie te zetten. Jantien kon er niks aan doen, maar haar ogen gleden over het strakke achterste van de vrouw in haar jeans. Tjonge, wat had zij een lekker kontje. Verschrikt sloeg Jantien een hand over haar mond. Ze had dit toch niet hardop gezegd? Nee, gelukkig niet, besefte ze, maar dat ze het zo duidelijk in haar hoofd had… dit was echt niks voor haar, dit deed ze nooit! Julia kwam terug met de koffie en toen Jantien bemerkte dat de tepels van de vrouw nog steeds duidelijk zichtbaar waren onder de stof van haar truitje, sloeg ze haar blik neer. Ze wilde niemand in verlegenheid brengen. Maar nu viel haar blik op Julias blote voeten met de donkkerrood gelakte teennagels. Was er dan nu geen enkel lichaamsdeel aan deze vrouw dat er niet sexy uit zag? Ze kletsten verder over de buurt en buren en al wat er zo in de omgeving te doen was. Jantien probeerde om niet steeds haar blik over het lichaam van Julia te laten glijden, of erger nog, te staren naar bepaalde delen… Al met al verstreek al snel een heel uur en Jantien dacht dat het nu wel tijd werd om weer naar huis te gaan. Misschien moest ze wel even gaan liggen, haar gedrag was niet zoals normaal en ze wilde geen slechte indruk maken op Julia. Wel Julia, het was aangenaam kennismaken, maar ik zal niet meer van jouw tijd in beslag nemen. Ik zal je mijn telefoonnummer geven en je kunt me altijd bellen als je iets nodig hebt. Oh, moet je echt al gaan? Kun je niet nog even blijven? Het is gezellig en er is niemand anders… Jantien was in tweestrijd. Een deel van haar wilde ontsnappen, wilde veilig naar huis… een ander deel wilde helemaal nog niet weggaan. Ik denk dat ik toch echt moet gaan. Ik heb geprobeerd om al jouw vragen zo goed mogelijk te beantwoordden. Sorry dat ik je niet kon helpen met de koffie vraag. Julia hield haar gevangen met haar blik. Het leek alsof ze iets aan het overwegen was. Toen leek ze een beslissing genomen te hebben. Wel, eh, tussen ons gebleven, er is iets wat ik heel graag zou willen. Oh, en dat is? Ik wil een puppy. Iemand om lief te hebben, om mee te spelen wanneer ik alleen thuis ben.

Dit was iets waar Jantien iets mee kon. Ze had zich gevoeld alsof ze Julia niet kon geven wat ze zocht en nu had ze een kans om zich te revancheren. Ze kende verschillende dierenwinkels en hondenbezitters, dus het vinden van een puppy voor Julia mocht geen probleem zijn. Dat moest ze kunnen klaren! Nou, daar kan ik je zeker mee helpen! Oh, ik hoopte zo dat je dat zou kunnen. Heb je jouw eigen halsband, of heb je liever dat ik daar voor zorg? Jantiens mond viel open. Pardon, wat…? Ik begrijp dat het heel persoonlijk kan zijn, en een zeker gevoel van trots in zich draagt, dus als je er al een hebt die je graag zou dragen, dat vind ik oké. Maar ik wel er net zo graag een voor je aanschaffen, samen met de andere basis benodigdheden. Het leek wel alsof de ruimte opeens rond Jantien begon te draaien. Ze snapte niet meer wat Julia gezegd had, zelfs niet meer wat ze zelf gezegd had. Julia had het over een puppy en nu had ze het over… ze zei iets over… ze snapte er niks meer van. Waar… waar heb je het over? Je weet wel, dan kun jij mijn… oh mijn god, het spijt me. Ik dacht dat jij aanbood om mijn puppy te zijn. Ik neem aan dat ik niet duidelijk genoeg zei wat ik wilde… Dit moest vast en zeker een grap zijn. Dit ging van een eenvoudige vraag naar een absurde werkelijkheid in een fractie van een seconde. Jantien had tijd nodig om na te denken en dit op een rijtje te zetten… Jouw puppy? Je meent dat je dacht dat ik jouw puppy zou zijn? Ja. Ik was al helemaal opgewonden. Echt zonde. Ik denk dat het voor ons beide goed zou zijn. Dit moest een grap zijn. Maar hoe belachelijk het ook klonk, Julia leek bloedserieus en vertoonde geen enkel teken dat ze zo meteen in lachen zou uitbarsten… Eigenlijk keek ze hoopvol of Jantien van gedachten zou veranderen. Je bent niet serieus, niet? Je plaagt me toch? Ik ben doodserieus. Jij was degene die vroeg wat ze voor me kon doen. Ik dacht dat we die klik hadden. En ik bemerkte hoe je me al die tijd zat op te nemen, te bekijken… Jantien wilde ontkennen dat ze haar had zitten te bekijken; elk plekje van haar lichaam gescand had… Maar dat was toch niks serieus geweest? Maar in haar hoofd sloeg alles op hol, deze vrouw had zon impact op haar. Dit was zo vreemd, zo ver van haar dagelijkse doen en laten, Jantien moest antwoorden hebben. Maar mensen doen toch niet echt dat soort dingen; of wel? Er zijn ergere dingen om te doen dan een beetje plezier hebben met iemand waar je om geeft. Maar ja, sommige mensen doen dat soort dingen. Het spijt me, ik wilde niet denigrerend doen… het is… wel, ik denk niet dat ik geschikt ben voor SM gedoe. Ik snap niet hoe mensen van pijn zouden kunnen genieten. Dat is al de verkeerde aanname. Het draait niet alleen maar om pijn. Voor sommige mensen is het dat wel, maar ik ben niet bezig met dat SM gedoe. Ik ben meer van DS. DS? Dat snap ik niet. Dominantie en submissie. Het is een onderdeel van het grote geheel. Het grote geheel? Ja, BDSM. Dat is het grote geheel en ik denk dat dat hetgeen is dat jij dat SM gedoe noemt.

Het heeft met elkaar te maken, maar het is zo verschillend. Wat is BDSM dan? Nou, BDSM is een manier om van alles wat sommige mensen kinky noemen in een grote ton te gooien en samen te mixen. De twee letters aan het begin staan voor bondage en discipline. Jantiens nieuwsgierigheid had alle belemmeringen weg genomen. Eerst was ze gechoqueerd toen Julia haar vroeg om haar puppy te zijn en dacht ze echt dat ze een grapje maakte. Maar nu voelde ze dat Julia een verborgen kant had en daar van alles over kon vertellen. En hoewel Jantien niet gedacht had dat ze dat ooit zou willen, nu wilde ze er meer van weten. En wat is bondage en discipline? Blij dat je het vraagt. Eigenlijk draait het in de basis om vastgebonden en gestraft worden. De touwen, handboeien of wat dan ook is de bondage kant. De discipline kant gaat over de straffen, zoals billenkoek krijgen of je mond met zeep gespoeld krijgen. Maar het kan ook iets simpels zijn als in de hoek moeten staan. In de hoek moeten staan? Ik dacht dat het altijd om seks draaide. Dat kan. Stel je eens voor dat de persoon in de hoek naakt is? In gedachten zag Jantien zichzelf in een hoek staan, zonder kleren… Gelukkig stond ze met haar gezicht naar de muur, maar haar achterzijde was natuurlijk voor iedereen zichtbaar. Ze beet op haar onderlip, het idee alleen al gaf haar een gevoel dat ze niet kon thuisbrengen… En DS? Je zegt net dat D voor discipline stond? Dat is het slimme van de term. BDSM is een combinatie van BD, DS en SM. En wat is dan het dominantie en submissie deel? Het is niet meer en minder als wat je zegt. Een persoon is de baas en de andere persoon doet wat hij of zij opgedragen krijgt. Jantien dacht even na. Nee, ze was nog niet klaar om er al dieper op door te gaan… En de SM? Dat is het sadisme en masochisme deel. Dat is voor mensen die ervan houden om pijn toe te brengen en hen die ervan houden om pijn te voelen. Maar dit is maar een globale uitleg, zeg maar een startpunt. Er zijn zoveel nuances en iedereen is anders. De een voelt veel voor het ene en niks voor het andere… alles kan. Nou, ik wist het ieder geval niet. Julia glimlachte. Ja, er is van alles daarbuiten. En natuurlijk zijn er ook mensen die dit niet willen of kunnen accepteren. Ze hebben hun oordeel al klaar, ook al weten ze er verder niks vanaf. Daarom was ik zo blij dat we in deze rustige buurt konden intrekken. Jantien probeerde alles wat Julia haar verteld had op een rijtje te zetten. Waren er echt zoveel mensen die zich in wat voor vorm dan ook met BDSM bezighielden? Woonden er meer van die mensen hier in haar buurt? En hoewel ze het nog allemaal niet zo goed begreep, haar gevoel voor Julia was niet veranderd, ze dacht niet anders over haar en wilde haar al helemaal niet kwetsen of beledigen. Het spijt me, ik oordeel niet. Het is alleen zo nieuw, zo onbekend.

Ik had echt geen idee hoe dat in elkaar steekt. En het spijt mij dat ik jou van streek bracht. Het is nooit echt gemakkelijk om het onderwerp aan te snijden. Je neemt altijd een gok; en mensen kunnen gemeen zijn. Maar de manier waarop jij naar me keek viel me op en gaf me hoop… Je bent niet kwaad op me? Jantien was nog steeds verbaasd. Julia had haar blijkbaar als puppy willen hebben… Ze had gezegd dat ze van dominantie en submissie hield, dat het draaide om mensen te vertellen wat ze moesten doen. En daarnaast had ze een korte beschouwing gegeven over een heel onbekende wereld voor haar. En nu verontschuldigde ze zich en was ze bezorgd om Jantien. Dit was zo vreemd, paste niet bij elkaar. Nee, nee, ik ben niet kwaad. Ik was er gewoon niet op bedacht. Mooi. Nog meer vragen? Nou, je geeft me een hoop om over na te denken. Ik weet gewoon niet wat ik zeggen moet. Jantien giechelde nerveus en Julia glimlachte geruststellend. Jantien moest het gewoon laten bezinken, alle aspecten op zich laten inwerken, maar op dat moment brandde er nog een vraag op haar lippen. Julia… daarnet zei je dat het goed zou zijn voor ons beiden. Wat bedoelde je daarmee? Ik bedoel, waarom zou het goed voor mij zijn? Oh Jantien. Denk je dat wij allemaal gemene, nare mensen zijn? Nee, nee, zoiets denk ik helemaal niet. Ik vraag me alleen… Shh, shh, ik begrijp het, het is allemaal nieuw voor jou. Laat het me uitleggen. Kijk, dit speelt allemaal tussen volwassenen die daar allemaal mee instemmen. Ik hoopte dat jij mijn puppy wilde zijn, maar als we dit al wilden doen, samen puppy time hebben, dan moet jij dat natuurlijk ook willen, er mee instemmen. Het is echt met wederzijds goed vinden, veel meer dan buitenstaanders zich voorstellen. Oké. Maar als jij degene bent die de baas is, de taken verdeeld, en dus krijgt wat jij wenst, hoe krijg ik er dan iets van? Wat als je mij dingen wilt laten doen, die ik helemaal niet zou willen doen? Laten we het eerst eens van de andere kant bekijken, dat maakt het misschien gemakkelijker. Je hoeft nooit iets te doen dat je echt helemaal niet wilt doen. Daarvoor heb je een stopwoord. Want alles draait erom dat iedereen er zich goed – en veilig – bij voelt. Wat is een stopwoord? Een stopwoord is een van tevoren afgesproken woord. Als je dat woord zegt, weet ik dat je niet bereid bent om datgene dat ik vraag te doen, of dat je er helemaal mee wilt stoppen. Vaak kiest men iets van voedsel waar je niet van houdt als stopwoord. Iets van eten waar ik niet van houd? Dan zou spruitjes mijn stopwoord kunnen zijn? Natuurlijk. Stel je even voor dat twee mensen samen bezig zijn, en de ene geeft de andere billenkoek. Op een gegeven moment worden de slagen te hard voor degene die geslagen wordt. Na zon harde tik roept hij of zij spruitjes. De persoon die sloeg, weet dan dat het meer was dan zijn partner kon hebben en dus stoppen ze.

Aha, interessant. Dus ze stoppen en het is voorbij? Mogelijk. Als ze pas bezig zijn, zullen ze waarschijnlijk stoppen. Als ze dan weer tot rust gekomen zijn, kunnen ze bespreken wanneer het teveel werd. Als ze het vaker gedaan hebben, kan het betekenen dat degene die slaat het even wat rustiger aan doet of dat ze even pauzeren. Een andere vorm van een stopwoord is het verkeerslicht. Uh, het stopwoord is een verkeerslicht? Verklaar je nader… Ja, het is net wat anders, maar werkt ook goed. Zeker als mensen nog zoekende zijn naar hun grenzen en wat ze wel of niet lekker vinden. In dit geval zou degene die geslagen wordt geel kunnen zeggen als het te veel begint te worden. Dan worden de slagen minder hard of ze nemen even een pauze. Als de geslagene zich dan weer goed voelt bij wat hij of zij krijgt en iets meer kan verdragen, zegt ie groen. Als hij of zij rood zegt, dan is dat het teken om te stoppen. Ik denk dat ik dit snap. Ik begrijp dat een persoon niet gedwongen wordt om iets te doen wat hij niet wil. Maar waarom zou je een pak slaag willen krijgen? Wat doet dat voor hem of haar? Tja, dat is best ingewikkeld. Maar in ons voorbeeld wilde de persoon billenkoek krijgen. Je kunt je voorstellen dat het moeilijk is om dat aan iemand te vragen. Daarom is het zo speciaal als je iemand vindt bij wie je je veilig genoeg voelt om het te vragen en te krijgen… En jij denkt dat ik een puppy wil zijn? Ja, jij wilt anderen pleasen en ik denk dat jij er ook voldoening uit zou halen. Veel meer dan je voor mogelijk houdt. Jantien geloofde er nog niks van. Het was zoveel dat er over haar uitgestort was. Mensen die geslagen wilden worden; stopwoorden, verkeerslichten; B, D, S, M, het was te veel… Julia leek zon aardige vrouw te zijn. Ze had een bepaald seks appeal dat haar onderscheidde van andere vrouwen  en Jantien had zich nog nooit eerder tot vrouwen aangetrokken gevoeld “ seksueel gesproken… Het idee dat zij een kinky vrouw was, met een geheim leven, was moeilijk te begrijpen of te accepteren. Het is allemaal nieuw en vreemd. Ik neem aan dat je mij gewoon saai vindt. Thuis wordt het kinky als ik op Jaap kruip. Oh, fuck, sorry, ik weet niet waarom ik dat nu zeg. Jantiens wangen kleurden rood. Ontspan je, Jantien. Het is goed, jouw geheimen zijn veilig bij mij. Daar had je het weer. Julia had net een vloed van geheime verborgen informatie over haar uitgestort en haar  een vrouw die ze net een uur geleden voor het eerst ontmoet had  een hoop details verteld en ook nog zei ze, dat haar geheime slaapkamer gedachte bij haar veilig was. Jantiens geheim was veilig…

En dat van Julia? Jantien, ik heb een idee. Zullen we gewoon eens iets eenvoudigs proberen, zodat je een beter idee krijgt van wat het zou kunnen zijn. Wat? Sorry, ik heb geen idee hoe me als een puppy te gedragen. Ho, ho, relax. Je gaat nog geen puppy zijn. Iets eenvoudigs, we trekken niet eens onze kleren uit. Wees gerust, niemand zal het te weten komen en je bent compleet veilig bij me. Julia keek haar verwachtingsvol aan. Jantien vond het zo tegenstrijdig, al dit wat ze nu hoorde was zo anders als wat ze gedacht had of dacht geweten te hebben… En dan haar stem. Die stem was zo warm en uitnodigend. Zelfs nadat ze in principe geweigerd had om aan haar verzoek te voldoen. En zelf was Jantien zo nieuwsgierig, zo benieuwd naar het geheime leven van haar buurvrouw. Dus bleef ze gewoon zitten, niet wetende wat te doen, ze wilde ja zeggen, maar durfde het niet. Misschien moest ze gewoon naar huis gaan. En toch bleef ze zitten. Hier, masseer mijn voeten. Julia had zich een beetje verzet op de bank en stak haar rechterbeen uit naar Jantien. Haar blote voet, met de blauwe jeans tot net boven haar enkel, was vlak voor haar, haar perfect aangebrachte donkerrode nagellak contrasteerde en paste tegelijkertijd perfect bij haar gebruinde tenen. Wat moet ik doen? Het was alweer een verbaasde reactie. Jantien betrapte zichzelf erop dat ze niet meer helder in haar hoofd was. Sinds Julia haar gevraagd had om haar puppy te zijn, zwermden allerlei gedachten door haar hoofd en de ene was nog gekker dan de andere. En nu had Julia haar voet uitgestrekt en verwachtte ze dat zij hem zou masseren… Masseer mijn voeten alsjeblieft? Al dit verhuis en dozen uitpakken… mijn voeten kunnen wel wat ontspanning, wat liefdevolle aandacht gebruiken. Dat is toch niet te veel gevraagd? Alsjeblieft? Jezus, die stem. En het was toch inderdaad niet zo veel dat ze vroeg? Alleen al door haar openhartigheid rond haar verlangen en haar uitleg over het kinky gedoe had ze het verdiend. En daarnaast, ze had zulke mooie voeten… Dus ademde Jantien diep in en reikte ze naar Julias voet. Oh, dankjewel, je weet niet wat dit voor me betekent. Julia ging nog iets verzitten, sloot haar ogen en liet haar hoofd in de kussens van de bank zakken. Ze zei niks meer, tevreden met de aandacht die haar voet kreeg en het moment van ontspanning. Jantien masseerde de voet, ging van haar tenen naar haar wreef, via haar enkel naar de zool en weer terug naar de tenen.

Alles voelde zacht en glad aan, zelfs zonder massageolie. Ze zei niks, maar nog steeds kwamen er vragen bij haar op. Wat voor iets eenvoudigs zou je willen doen? Waar denk je aan; en wanneer? We zijn er nu mee bezig. Blijf doorgaan met masseren. Wat? Dit? Dit is toch helemaal niet kinky! En trouwens, wat haal ik dan hieruit? Je zei dat het goed voor ons allebei zou zijn. Geduld. Minder praten en meer masseren. Jantien zag dat Julia niet eens haar ogen opende. Stelde ze haar op de proef? Jantien zag niet hoe dit een voorbeeld kon zijn van wat Julia wilde doen. Zelfs Julia had hier toch niks aan? Nog even en ze zou zo in slaap vallen… Jantien snapte echt niet waar Julia op hoopte, maar ze besloot mee te doen… mee te spelen… Een voetmassage zou haar toch niet meer inzicht geven in de wereld van BDSM? Maar ja, het stelde niks voor vergeleken bij de openhartigheid van Julia, dus waarom zou ze het niet doen. Dus masseerde Jantien verder, de mooie, sexy voet met de gelakte nagels en de sexy tenen. Jantien begon er net goed in te komen, gebruikte haar vingers om de tenen van Julias voet te spreiden, toen Julia haar voet terugtrok. Ik zit niet echt gemakkelijk. Waarom kniel je niet voor me, schuif het salontafeltje maar opzij. Dan heb je genoeg plek om te zitten. Jantien keek haar vragend aan, maar duwde het tafeltje opzij en knielde voor de op de bank zittende Julia. Ja, dat is het. Mooi, ga maar verder. In nog geen minuut tijd was de hele setting veranderd en zat Jantien met haar billen op haar voeten voor Julia, die weer ontspannen achteroverleunde in de kussens van de bank. Haar ene voet in Jantiens handen, de andere in haar schoot. Zo snel als Julia lekker zat, sloot ze haar ogen weer. Haar ademhaling was rustig. Was ze zich nog wel bewust dat Jantien aan haar voeten zat? Jantien legde zich helemaal toe op de massage van Julias voet, wrijvend, knedend, proberend alle pijntjes en stijfheden weg te werken. Toen ze vond dat deze voet wel voldoende aandacht had gehad, legde ze hem zachtjes in haar schoot en pakte ze de andere. De enige reactie van Julia was een geluidje, een kruising tussen spinnen en kreunen… Jantien wist niet wat ze er mee aan moest, dus ging ze gefocusseerd verder met de tweede voet. Hij was net zo mooi en sexy als de andere. Terwijl ze al een tijdje met de tweede voet bezig was, merkte ze dat Julia haar ogen geopend had. Hun blikken ontmoetten elkaar en een vage glimlach verscheen op Julias lippen.

Haar blik bleef op Jantiens ogen gericht, maar ze bracht de voet die in Jantiens schoot lag omhoog en legde de hiel op haar schouder. Julias blote voet was gevaarlijk dicht bij Jantiens gezicht. Julia moest dat ook in de gaten hebben. De blik die ze naar Jantien wierp, leek om een reactie van haar te vragen. Jantien was nog niet klaar om haar uit te dagen, dus legde ze al haar aandacht op de voet in haar handen en niet op die naast haar gezicht. Maar dat was van korte duur. Jantien voelde hoe Julias tenen met haar haar begonnen te spelen. Gedurende dat spel raakte de voet af en toe haar oor aan. Het was net alsof er een schok door haar oor schoot en Jantien kromp keer op keer een beetje ineen. Al snel had ze zichzelf weer onder controle en probeerde ze het voetenspel dat zo dicht bij haar hoofd bezig was te negeren. Maar toen Julias voet zacht strelende bewegingen over haar wang begon te maken, kon ze hem echt niet meer negeren. Ze keek opnieuw naar Julia, die haar nog steeds aankeek, maar haar glimlach was een stuk ondeugender geworden… Jantiens ademhaling werd zwaarder. Wat ben je aan het doen. Ik kan er niks aan doen. Jij bent zo mooi, zo knap. En bovendien, jouw wang is zo zacht… Knap, ik? dacht Jantien. Julia, de vrouw die een filmster zou kunnen zijn, vond Jantien knap? Hoe kon dat? Jantien vond zichzelf niet lelijk, maar ze zou zichzelf nooit hoger dan gemiddeld inschatten. En om Julia als gemiddeld in te schatten zou een belediging voor de vrouw zijn. Maar het klonk oprecht… Zou ze Jantien echt knap vinden? Nou ja, over het knap vinden zou nog gediscussieerd kunnen worden, maar er was geen twijfel mogelijk dat ze haar wang zacht vond aanvoelen, want ze bleef hem voortdurend strelen met haar voet. Jantiens hartslag was versneld. Ze voelde zich niet helemaal op haar gemak. En ze voelde nog iets anders, een ander gevoel opkomen… Ze raakte opgewonden. Opgewonden in de zin van dat haar kutje nat werd… Ze snapte niet waar het vandaan kwam of waarom, maar de blik in Julias ogen, de voet in haar handen en het huid op huid contact daarvan… en dan ook nog het tintelende gevoel op haar wang waar de zachte huid van de andere voet over heen gleed; alles samen deed haar iets, zette iets in gang. Weet je, ik denk dat jij ook een beetje moet ontspannen. Misschien kun je ook wel een kleine massage gebruiken. Oh, Jantien smolt bij die zoet warme stem. Julia trok haar voet uit Jantiens handen en legde hem op haar andere schouder. Binnen enkele tellen wreef Julia met haar grote tenen over Jantiens slaap. En het voelde heerlijk aan. Echt heerlijk.

Jantien sloot haar ogen half, ze wilde ze niet helemaal sluiten, want ze wilde Julias gezicht blijven zien. Het tintelende gevoel in haar kruis werd sterker, haar klitje begon te ontwaken, te kloppen. Ze snapte er echt niks meer van, maar ze was niet van plan om ertegen te vechten. Zolang het maar niet te heftig werd, ze het onder controle kon houden… Juist, dat is het, ontspan… Julias voeten bewogen niet alleen maar over Jantiens slaap, maar gleden ook over de zijkant van haar gezicht. Ze gleden tot aan haar kaaklijn en in een gezamenlijk bewegen werden ook haar wangen afgetast. Dat is het, lach eens voor me, zei Julia plagend en met haar tenen duwde ze Jantiens wangen naar elkaar toe en omhoog, zodat er een grappige gekke glimlach op haar gezicht verscheen. Het kon Jantien niks schelen, het voelde zo goed en daarbeneden gloeide ze helemaal… Het was echt heel aardig van je om op bezoek te komen, en dan ook nog die heerlijke koekjes. Julias voeten naderden elkaar, dansten rond haar mondhoeken en raakten haar neus. Die koekjes smaakten heerlijk. Ik genoot ervan toen ik ze in mijn mond had. Julias voeten gleden allebei in hetzelfde patroon over haar gezicht, waarbij haar tenen keer op keer over Jantiens lippen gleden. Het liefst sloot ze haar ogen, maar ze wilde Julias gezicht blijven zien. Haar reactie… Met spleetoogjes genoot ze.