Hallo, mijn naam is Elsje, ik ben veertig jaar jong, en als jong meisje van toen, was ik niet bepaald de mooiste. Mijn klasgenoten lieten me dit ook voelen, ik was niet bijzonder mooi, ik was erg mollig en misschien meer als dik. Mijn klasgenoten irriteerden me steeds meer, maar het pesten was niet zo uitgesproken en werd niet zo opgemerkt als tegenwoordig. In ieder geval waren de opmerkingen in de lichamelijke opvoeding vaak: “Kijk toch eens naar die vette heupen en buik!” En meer van dat soort opmerkingen. Op het schoolplein begon het mooiste meisje uit de klas het bekende liedje te zingen over dikke meisjes en vrouwen. En de rest van de klas was het er grotendeels mee eens, er waren maar weinig kinderen die er niet meegingen. Een van hen woonde in hetzelfde flatgebouw als ik, hij was ook niet bepaald de slankste, en hij deed het niet goed met de voetbalfanaten in de klas. Maar waar hij wel opviel, was in het volleybal, waar hij zelfs beter was dan de anderen. De samenstelling in de flat was evenwichtig, maar ook vrij groot, duidelijk met 7 verdiepingen met flats op elke verdieping. Nou, er waren al met al ongeveer vijftien kinderen, de meeste hadden ook medelijden met hun ouders. Mijn ouders waren niet bepaald de beste, ik verloor mijn tweede vader bij een ongeval op het werk, terwijl ik in de vierde klas zat. Aangezien ik nog twee broers en zussen had, was mijn moeder verdrietig, toen mijn oudere zus de leeftijd had bereikt, waarop ze kon vertrekken. Ze was weg voor mij, en wilde niets meer te maken hebben met de rest van de familie.
Mijn kleine broertje verhuisde zelfs later naar een begeleid wonen appartement. Mijn moeder vond een nieuwe partner, die zich niet door haar liet ondermijnen, en ik kreeg zelfs twee nieuwe broers en zussen. Maar ik kreeg geen moederlijke genegenheid van haar, en het gevoel niet gewenst te zijn, werd groter en groter. Zo gebeurde het dat ik op mijn zestiende gewoon wegliep, en uiteindelijk in de sociale hulpverlening terecht kwam. Ik had destijds geen contact met mijn familie, en vrienden die van niets wisten. Met het verstrijken van de jaren veranderde ik, en mijn zelfrespect en zelfvertrouwen namen toe. Op enig moment vonden oude klasgenoten me op sociale media, om een klassenreünie voor te bereiden, en een lijst samen te stellen, op basis van de oude klassenlijst. Van de klassenleraar tot de laatste op de lijst. Tegen de zomer zou het klaar moeten zijn, helaas kregen we geen toestemming om elkaar in onze oude school te ontmoeten, dus werd gekozen voor de reguliere pizzeria, die na elke ouderavond werd bezocht. Op de een of andere manier, was ik nieuwsgierig om te zien, wat er van de anderen was geworden, en omdat ik was veranderd, zouden ze me waarschijnlijk niet echt herkennen. Ik was niet meer dik, ik was niet meer mollig, ik was precies goed, niet mager, maar alles precies waar het moest zijn. Licht blonde lokken in mijn donkerbruine haar, en ik had een wit zomerpak aangetrokken, met een lichte zomerhoed. Bij temperaturen rond de dertig graden was dat oké, ik droeg alleen een licht wit topje onder mijn jasje. Ik had geen Bhtje nodig, want mijn borsten waren stevig, en trotseerden de zwaartekracht, door mijn regelmatige zwemtraining.
Ik droeg huidkleurige hold up nylonkousen onder de wijde witte broek, en ik had mijn witte pumps met een hoge hak aangetrokken, en was daardoor ongeveer twaalf centimeter groter. Omdat ik nu aan de andere kant van de stad woonde, duurde het langer om er te komen, en was ik helaas laat. De verantwoordelijken van de klas, die de bijeenkomst hadden georganiseerd, hadden de grote zaal rond het restaurant gehuurd, die direct verbonden was met het terras. Dus we konden ons zowel binnen als buiten verspreiden, er werd een buffet opgesteld, en de drankjes waren inbegrepen. Toen ik naar binnen kwam, was ik de laatste die arriveerde. Op het terras was iedereen al aan het feesten en kletsen over vroeger, de groepen hadden zich verspreid, net zoals toen. Onze klassenleraar, die jaren ouder was, en die nu directeur was van een andere school, kwam ook binnen lopen. Hij had niet lang meer ter gaan tot zijn pensioen. Iedereen mocht hem graag, toen ik verder liep, kwam er een vrouw naar me toe, die ik meteen herkende. Het was onze voormalige klasse diva Bianca, maar ze kwam niet arrogant over, en was in haar voordeel veranderd. Ze begroette me hartelijk, en vroeg om mijn naam, die ze van de lijst afvinkte. Ik vertelde wie ik was, en ze keek me met open mond aan. “Elsje? Wat ben je veranderd, ik zou je niet hebben herkend, wanneer we elkaar zo op straat hadden ontmoet!” Ze pakte me bij de arm, ging met me mee naar binnen, en riep: “Kijk mensen, Elsje is er ook!” Iedereen draaide zich om en keek me aan, en ik zag een flits van verbazing in hun ogen. De groep meisjes van toen zat bij elkaar, en draaide zich als op commando naar me toe. De jongens die zich verder hadden verspreid, hadden me al opgemerkt toen ze binnenkwamen. Ik herkende Hans, die op dat moment het meest verlegen was, aan zijn vurige rode haar. Die draaide zich om en floot, toen zei hij tegen mij: “Elsje, je bent een echt lekker wijf geworden!” Op de een of andere manier vleide het me, en ik was verrast dat de jongen waarvan ik dit nooit had verwacht, zo direct is geworden.
Hans kwam naar me toe om mijn hand te pakken. “Wauw, zei hij, wat er met jou is gebeurd, had ik nooit verwacht.” “Het maakt niet uit,” klonk het achter me. Het was Michele, die draaide zich om, drukte een glas champagne in mijn hand, en toastte op mij. Michele was toen al een mooi meisje, en veel jongens waren ook verliefd op haar geworden. Na school was ze behoorlijk veranderd, ze kreeg een sukkel van een man, en twee kinderen van hem. Zonder de steun van haar moeder zou het haar niet gelukt zijn om van hem af te komen. In haar ogen kon je de emotionele schade zien, die ze moet hebben opgelopen. Maar haar glimlach was nog steeds even mooi en eerlijk als voorheen. Nadat iedereen elkaar echt had begroet, van tafel naar tafel was gegaan, had gepraat over vroeger, en genoten had van de maaltijd, realiseerde ik me dat ik mijn klasgenoot en zandbakvriendje Patrick niet eens had opgemerkt. Hij zat een beetje aan de kant, en ik merkte dat hij me constant aankeek, terwijl hij praatte met een paar jongens uit de klas met wie hij veel samen was geweest. Toen hij zag, dat ik zijn blikken opmerkte, wendde hij zich af, zo ging het de hele tijd. De avond werd langer, en even later nam onze oude klasleraar afscheid. Hij was blij dat er iets van ons allemaal was geworden. En zoals het hoort bij zo’n gelegenheid, vloeide de alcohol de hele avond rijkelijk. Ik hield me in, want ik moest tenslotte nog thuiskomen met het openbaar vervoer.
Op de een of andere manier was iedereen met elkaar aan het kletsen. De tijd vloog voorbij, en ik merkte steeds weer hoe Patrick naar me keek, en hoe zijn ogen me van top tot teen verslonden. En steeds weer ontweek hij me. Al die tijd hadden we geen woord met elkaar gesproken, hoewel ik steeds probeerde dicht bij hem te komen. Hij hield altijd op de een of andere manier afstand van me, en vermeed een gesprek. ‘Wat is er met hem aan de hand?’ dacht ik bij mezelf. Het was al erg laat, en het was eigenlijk tijd voor mij om te vertrekken, toen ik merkte dat Patrick ook probeerde te vertrekken. Probeerde was de juiste uitdrukking, hij zwalkte behoorlijk veel, en had moeite om zijn jasje aan te trekken. Op de een of andere manier kon ik dat mezelf niet aandoen, dus kwam ik bij hem staan, en hielp hem. “Nou Patrick, hebben de warmte en het bier zijn sporen nagelaten?” Hij keek me even aan, zijn blik gleed even naar mijn voeten, toen keken we elkaar aan. Ondanks de staat waarin hij zich nu bevond, fascineerden zijn diepbruine ogen me nog steeds. Deze keer weerstond hij zelfs mijn blik, die me een beetje verbaasde, omdat hij vroeger terughoudender was, wanneer het om meisjes ging. Uit gesprekken die ik die avond had, wist ik dat hij weer vrijgezel was, dat de scheiding van de ex niet vlekkeloos verliep, en dat hij een jaar later nog de nodige problemen had gehad. Hij verloor het gemeenschappelijke appartement, en hij had geluk dat hij een klein appartement kreeg in het gebouw waar we samen opgroeiden. “Kom op, ik breng je wel naar huis,” zei ik tegen hem. Had ik dat nou echt net tegen hem gezegd?! Ik haakte mijn arm onder zijn arm in, en langzaam liepen we naar mijn oude flat, of hel waar ik destijds voor gevlucht was. We liepen langzaam, en ik probeerde onderweg steeds met hem te praten, maar hij zweeg. Het was alsof hij naar de omgeving luisterde, er was niets bijzonders te horen, behalve het laatste getjilp van de mussen, en het gekletter van mijn hakken op het asfalt. Het kostte ons iets minder dan een uur om te komen waar we eigenlijk tien minuten voor nodig hadden. Hij moest keer op keer gaan zitten, en toen ging ik naast hem zitten. Een keer keek hij me aan, keek toen naar mijn gekruiste benen, en zei zachtjes: “Je hebt mooie enkelbandjes.”
Toen keek hij naar de grond, en stroomden er een paar tranen over zijn wangen. “Wat is er aan de hand?” vroeg ik hem, maar ik kreeg geen antwoord. In plaats daarvan stond hij op van de bank, en wilde weg lopen. Ik was snel aan zijn zijde, en nam hem nu met een arm om zijn middel mee. Toen we bij de voordeur kwamen, keek ik een beetje bang naar de serie bellen. Mijn moeder woonde nog op de eerste verdieping, zijn ouders woonden nog op de vijfde verdieping, en zijn bel stond boven op de zevende verdieping. Toen hij probeerde zijn sleutel uit zijn broek te halen, bukte hij zich, en viel bijna. Zijn hand landde op mijn voet, terwijl hij de sleutel met de andere hand van de grond pakte. Hij bleef iets langer in de houding dan verwacht, en ik merkte even, hoe hij zachtjes met zijn vingertoppen over mijn wreef streelde. Een warme tinteling ging door mijn lichaam, het kriebelde niet, al ben ik daar heel gevoelig voor. Het was een prettig gevoel, om zo door hem aangeraakt te worden, de vertrouwdheid van toen was er weer, hij was de enige die toen achter mij had gestaan. “Waarom was hij zo gekwetst?” vroeg ik mezelf af. Toen was hij dik, vandaag had hij een goed verzorgde baard rond zijn bovenlip en zijn kin, en had een kaal geschoren hoofd, dat er uitstekend uitzag. Hij was nog steeds gedrongen, maar niet meer zo dik als vroeger. Alles paste bij elkaar, en zijn uiterlijk was als dat van een teddybeer, maar niet om een hekel aan te hebben. Ik trok hem omhoog, en nam de sleutel van hem over. We gingen met de lift omhoog, terwijl hij tegen de wand leunde, en zijn ogen sloot tijdens het omhoog gaan. Ik begon naar hem te kijken, ik zag de grote bobbel in zijn broek, en ik vroeg mezelf af: “Waar is hij zo opgewonden over?”
Ik kon er geen antwoord op geven. Toen de lift met een lichte ruk stopte, hielp ik hem uit de lift, voordat hij staande in slaap viel. We liepen naar de voordeur, ik deed de deur open, en hielp hem naar binnen, voordat ik de deur dicht kon doen. Hij gaf me plotseling een tedere zoen op de lippen. Ik stond daar in shock, en terwijl hij in de badkamer verdween, deed ik de deur achter me dicht. Er kwamen heldere geluiden uit de badkamer, en ik ging op de bank in de woonkamer zitten. Na een half uur besloot ik voor hem te zorgen, want hij lag naast de toiletpot op de badmat, en sliep. Ik kreeg hem met moeite wakker, hielp hem overeind, strompelde met hem naar het bed, en liet hem erop vallen. Hij viel meteen weer in slaap. Ik deed zijn schoenen uit, en bedekte hem zachtjes met het dekbed. Ik keek een tijdje hoe hij daar lag, zijn ademhaling ging diep. Ik keek rond in het appartement, het was behoorlijk leeg, dus de ex was behoorlijk gemeen tegen hem geweest. Zijn keuken was vergelijkbaar, maar je kon zien dat hij iets van koken wist, als single had ik gedacht, dat er meer kant-en-klaar eten was. Toen ik op de klok keek, siste ik tegen mezelf; “Shit met de bus kom ik niet meer thuis!” Ik keek in mijn portemonnee, om te zien hoeveel contant geld ik nog bij me had, “oh, voor een taxi is het ook niet genoeg.” Zijn bed was een tweepersoonsbed, maar aan de ene kant lag hij dwars, en aan de andere kant werd ik een beetje misselijk bij de gedachte. Uiteindelijk bleef er niets anders over dan de bank. Ik zocht naar een deken, maar helaas kon ik er geen vinden, dus durfde ik zijn kasten met een lichte trilling te openen, om een deken te zoeken. Alsof een kind met Kerstmis, dat zijn cadeautjes vond, voordat ze werden uitgedeeld, opende ik zijn grote kast, aan de linkerkant hing alleen overhemden en jassen aan de hangers.
De plank eronder, stapelde zijn broeken en overhemden netjes op. Langzaam opende ik de rechter kastdeur, er waren verschillende laden, van boven naar beneden, zijn ondergoed en zijn sokken waren erin verdeeld, en in de laatste la vond ik een grote opgevouwen wollen deken. Ik legde die op de bank, en haalde twee handdoeken uit dezelfde la, omdat ik snel wilde douchen.
Toen ik mijn hoge hakken en mijn enkelbandje uitdeed, keek ik weer naar de kast. Ik was nog steeds nieuwsgierig, naar wat hij nog meer in de onderste compartimenten van de kast had. Ik keek weer voorzichtig om me heen, toen opende ik met trillende vingers de deurtjes. Ik schrok toen ik keek. In het grote compartiment stonden ongeveer acht paar hoge hakken, in verschillende kleuren en hoogtes naast elkaar opgesteld. Zeer sexy en geile naaldhakken. Ik haalde een paar naaldhakken uit het compartiment, het was maat eenenveertig, met een dunne hak van vijftien centimeter, half gemaakt van messing en mat rood leer. De drang in mij groeide om ze te passen, gewoon om ze te proberen. Ik had dezelfde maat, dus liet ik langzaam een voet in de ene pump glijden, en daarna ook met de andere. Het was een heerlijk gevoel, ze zaten als gegoten. Nu schoot de gedachte door mijn hoofd, wat wil Patrick met deze prachtige, en opwindende naaldhakken, of heeft hij ze over gehouden van zijn ex? Was hij misschien zelf een liefhebben? Of was hij travestiet? “Het maakt helemaal niet uit” dacht ik bij mezelf, haalde het volgende paar muiltjes in witte lak tevoorschijn. Mijn eigen schoenenfetisj reageerde hier meteen op. Nu wist ik waarom Patrick naar mijn voeten bleef kijken! In de achterste hoek van het compartiment stond een houten kist, ik haalde hem eruit, opende hem, en mijn ogen werden nog groter. Veel hold-up nylons, nylons, lingerie, panty’s en schattige sokjes. Op de een of andere manier wist ik niet wat ik moest denken, maar mijn gedachten gingen steeds terug naar de hakken. Ja, vrouwen hebben ook fetisjen en de mijne ging over de wereld van schoenen, ik had heel graag elk paar uit deze kast gedragen.
Maar het was al heel laat, ik zette langzaam alles weer op zijn plaats, ging zijn badkamer in, keek daar even rond en begon me uit te kleden om een korte douche te nemen. Toen ik uit de badkamer kwam, controleerde ik hem, hij lag me een been uit bed. “Aha, dacht ik bij mezelf, hij slaapt gelukkig. Ik pakte de deken en een T-shirt uit zijn kast, die viel over mijn lijf als een nachtjapon, en kwam tot mijn billen. Ik nestelde me in de deken op de bank, en viel snel in slaap, terwijl ik verwarde en niet ongeïnspireerde dromen had. De gedachte aan hoe zijn vingers over mijn nylon voeten gleden. Een opwindende rilling overviel me in mijn slaap, hoe zou hij reageren als ik voor hem zou staan in mijn nylons en het enkelbandje, in zijn muiltjes? Om te zien hoe hij geil werd, of hij me zou vast pakken, hoe zijn handen over mijn lichaam, en over mijn met nylon bedekte benen en voeten zouden glijden, terwijl hij ze masseerde. Plotseling kreunde ik, en werd trillend van opwinding wakker. “Mijn God, heb ik net een orgasme gehad, terwijl ik sliep?” Geheel onverwacht, dit was me nog nooit overkomen. Mijn string was kletsnat, ik deed hem snel uit, en nestelde me weer in de deken. Deze keer viel ik diep in slaap. Op een gegeven moment, werd ik wakker van de geur van koffie en toast, ik keek om me heen, en op tafel stond een dienblad met verse koffie, jus d’orange, toast, boter, en alles wat daarbij hoort. Toen Patrick binnenkwam met een pannetje roerei, trok ik snel de deken over mijn borsten. Hij vroeg: “Wil je ook roerei?” En keek me vragend aan. “Graag, dank je.” Ik liet de deken op mijn schoot liggen, en ging aan de tafel zitten.
Patrick had al gegeten, vreemd genoeg kon je dat gisteren niet opmaken aan zijn toestand. Hij droeg een eenvoudige joggingbroek en een T-shirt. Hij ging op het bed zitten, en zette de radio aan. Hij bleef zwijgend zitten, en keek toe hoe ik van zijn ontbijt genoot, iets wat nog nooit iemand voor me had gedaan. Ik legde mijn benen zoals vroeger, met de ballen van de voeten omhoog en mijn hielen op de bank. Zijn blik bleef naar mij dwalen, waarom was hij zo kalm, dacht ik bij mezelf. “Wat is er met je aan de hand?” vroeg ik hem, heel direct. Hij schrok, maar keek me recht in de ogen toen hij antwoordde. “Nou, je bent helemaal veranderd, je ziet er gewoon te gek uit. En waarom ik zo voorzichtig met je ben, nou, je doet me nu aan mijn ex denken.” “Oh man, ik heb gisteren gehoord dat ze je slecht heeft behandeld, wat was de oorzaak?” “Ja, waar moet ik beginnen, een is gewoon heel lang verhaal, maar om het kort te houden, je houding ten opzichte van eerlijkheid, loyaliteit en eer, was niet wat je zou zeggen tegen een goed persoon.”