BDSM artikelen, erectiepillen of gewoon iets voor de fun?

ge-sms’t of hij de tuin wou komen doen… 1

Mijn man had het steeds drukker op zijn werk. Hij was nog zelden thuis en de avonden die we samen overhielden, kropen we samen gezellig voor de buis. Hoewel hij vaak moe was en wat prikkelbaar, bleef ons sexleven, al moest het initiatief steeds weer van mij komen, best levendig. Het was wel steeds vlug-vlug-sex, zoals we het plagend noemden. Vaak pijpte ik hem gulzig voor hij mij, terwijl de tv bleef spelen, hard en snel naar een wild orgasme neukte. Het was niet meer zoals de eerste jaren, dat wisten we beiden. Maar op een of andere manier paste dit soort sex het best bij ons leven; we bleven erg geil op elkaar maar het ritme van ’t leven dwong ons sexleven in een patroon dat, hoewel bevredigend, eigenlijk erg oppervlakkig en vooral praktisch (dus snel) was. Naast het feit dat ons sexueel leven erg beinvloed werd door het feit dat mijn man zo hard moest werken voor de kost, leed ook bijvoorbeeld de tuin erg onder zijn gebrek aan energie. Het weekend bracht hij vaak half-slapend op de bank door en de tuin, ooit nog zijn trots, verwilderde en leek steeds meer op een moeilijk doordringbaar oerwoud. Het was dan ook niet echt een verrassing toen mijn man aankondigde dat hij aan de tuinman van hun bedrijf gevraagd had eens bij ons langs te lopen… Die nog erg jonge man was recent vader geworden, had net een nog op te knappen huisje gekocht en kon dus elke cent gebruiken… Hij zou zeker bereid zijn om, bijvoorbeeld elke week, langs te komen om onze tuin in zijn oude glorie te herstellen… Op een maandagavond was het zover ; de jongeman, Juan genaamd, zou langskomen. Mijn man was die avond wat vroeger thuis gekomen dan gewoonlijk ; zodat we konden eten voor Juan kwam en mijn man hem de nodige richtlijnen kon geven voor het onderhoud. Het was een zonnige avond, de zon was al moe maar verspreidde toch nog een lome warmte waardoor we gezellig buiten konden eten… Mijn man had zich, zoals gewoonlijk, snel omgekleed voor ik het eten opdiende en kwam aan tafel in een van zijn versleten en gedemodeerde shortjes. Zijn half-blote lijf (die zacht krullende borstharen, die scherpe buik waarop nog steeds buikspieren zich hard aftekenden, zijn lange, slanke maar toch gespierde benen, en zijn penis die zich, hoewel slap, aftekende in de veel te krappe shorts, …) miste ook deze keer zijn effect niet ; een vaag maar erg herkenbaar verlangen trok al snel door mijn lijf… Plagend zei hij : “je ogen blinken al, maar… “, en gelijk had hij… We moesten niet treuzelen want al snel zou Juan opduiken en zou niet ik maar de tuin al onze aandacht opeisen. Ik had net afgeruimd toen de bel Juans’ komst aankondigde ; mijn man, altijd goedgezind na een deugddoende maaltijd, liep vrolijk naar de voordeur en leidde Juan, ondertussen vrolijk babbelend, tot op ons terras alwaar ik – in een best zwoele stemming na een aantal glazen wijn – rokend op de heren aan het wachten was. Toen ik Juan zag stokte mijn adem ; dit was geen man maar een jongen. Nauwelijks 19 schatte ik. Maar wat een stuk ! Ook hij droeg slechts een broek, al droeg die tot aan de kuiten. Zijn bovenlijf, ontbloot, was glad, breed en donker. Zijn lijf, bruingebrand blonk en parelde ; lichte zweetdruppels weerkaatsten de laatste zonnestralen. Zijn halflang en gitzwart haar krulde wild tot op zijn schouders en in een scherp en door een stoppelbaard getekend gelaat kogelden erg donkere ogen mij haast omver… Dit was een jonge God… De heren leken gelukkig niet te merken hoe erg ik onder de indruk was van deze bink. Ze waren al volop de uit te voeren werken aan het bespreken. Er moesten planten helemaal teruggesnoeid worden, sommige paadjes moesten vrijgemaakt worden, de gazon, zo klonk Juan beslist, was niet meer te redden. Ik hoorde zijn donkere zelfzekere stem stellen : “omspitten, egaliseren en opnieuw inzaaien… “. Ik liet de mannen doen en liep op eerlijk gezegd wankele benen naar de keuken op zoek naar pintjes die straks hun dorst moesten lessen. Ik gooide in de keuken wat koud water in mijn gezicht – de zon, de wijn, Juan, … mijn lijf gloeide… Ean half uurtje later zat ik met mijn man en Juan op het terras – “er was best veel werk “, zei Juan, “en… ik zal wellicht meerdere weken haast elke avond werk hebben om een en ander echt opnieuw op ’t spoor te krijgen… ” Mijn hoofd duizelde – ik werd haast bang – “hoe kon ik dit overleven – mijn kut bonsde nu al bij de gedachte alleen – dat deze man de komende weken haast elke avond zou langskomen ??? ” Hij keek me plots strak aan terwijl hij, bijna nonchalant bleef praten : “Zo gaat dat… Mensen verwaarlozen tuinen. Tuinen die dan haast hongerig om aandacht roepen. Om liefdevolle handen die zorgvuldig, geduldig en zorgzaam zijn. Die de tuin terug doen bloeien, die de tuin haar pracht en enthousiasme terug wekken… ” Ik luisterde – verstomde – sprak hij over de tuin ? Over mij ? Zijn donkere haast zalvende stem leek mij haast te strelen ; ik voelde mij warm worden, geil worden, hongerig worden… Mijn man zei slechts : “bij jou is die verwaarloosde tuin dan wel in goede handen hoop ik… Zullen we je bellen als je kan beginnen ? ” Juan sprong recht en zei, terwijl zijn ogen zich aan de mijne bleven vastklinken, “zeker ; ik laat jullie mijn gsm-nummer achter… Je belt of sms’t maar… ” Met een soepele zelfzekere tred liep hij weg, nog een plagend kushandje werpend. mijn man liep mee en liet Juan, alweer lacherig babbelend, buiten. Toen hij terug op het terras kwam vroeg hij : “en Suzan – wat denk je ? ” Verder dan “ik denk wel dat het een bekwame jongen is “, kwam ik niet. Ik leek haast verdoofd en in de ban van een onbestemd maar erg dwingend verlangen. “Blijf jij nog op ? ” vroeg Mark, “ik ga slapen, ‘k moet morgen te zessen al de baan op… ” Afwezig stamelde ik iets als : “nog wat opruimen, ik kom zo… ” en ik was Mark haast dankbaar dat hij zo snel verdween zodat ik wat tot mezelf kon komen… Tot mezelf kon komen ??? Nu Mark weg was, was ik helemaal overgeleverd aan mijn fantasieen… Deze knaap, die zo dwingend sprak, met een lijf dat staalhard leek en geil blonk, met een kontje dat zich haast uitnodigend aftekende in die erg strakke piraten-broek, met gitzwarte ogen die wellicht dwars door mijn kleren konden kijken, … die knaap zou mij de komende weken elke avond sufneuken. Half dromend stelde ik mij voor hoe hij oeverloos geduldig mijn strakke borsten kneedde, mijn tepels, klein maar al snel stijf en lokkend, kuste… hoe hij zijn gulzige mond en tong op mijn hongerig en kloppend kutje drukte, … ik stelde me voor hoe hij, haast theatraal en zorgvuldige de spanning opbouwend, zijn piratenbroek zou uitsjorren om mij met een immens grote blinkende en donkere paal de schrik van mijn leven te bezorgen… De ogen gesloten nu, terwijl ik met beide handen en vingervlugge vingers, mijn eigen kutje wild bespeelde, zag ik hoe hij mij onvermoeibaar met trage maar trefzekere stoten neukte tot ik keer op keer, verwilderd gillend, klaarkam en smeekte, brulde en tierde : “meer, meer, meer… ” Uiteindelijk kwam mijn honsgeile lijf slechts tot rust nadat ik mij, een derde, een vierde keer had klaargemaakt, drie vingers diep in mijn kut, mijn andere hand wild knedend in mijn eigen borsten en billen… Trillend, wankelend, verdwaasd haast liep ik naar binnen. Ik zocht, haast in trance, mijn Gsm en merkte hoe ik, vingervlug, de boodschap vormde “kan je NU de tuin komen doen “. Het was ondertussen twee uur ’s nachts, Mark sliep al enkele uren en ik riep Juan op…..”

Wat vond je van dit verhaal?

(Alleen leden kunnen stemmen)

Aantal stemmen: . Gemiddeld cijfer:

Nog geen cijfer, ben jij de eerste ?

Geschreven door Anoniem

De schrijf(st)er van dit verhaal heeft er voor gekozen anoniem te blijven. Derhalve is er geen verdere informatie bekend over deze auteur.

Dit verhaal is 16171 keer gelezen.
Reageren? Leuk! Houd het aub on topic en netjes, dankjewel!

Plaats een reactie