Het was een regenachtige woensdagavond. Jasper en ik zaten op de bank, beiden moe van een veel te volle werkweek. Hij las een boek over de toekomst van architectuur en ik scrolde gedachteloos door mijn telefoon. Met een zucht die meer was dan alleen vermoeidheid legde Jasper zijn boek weg.
“Weet je,” begon hij, “die fantasie die ik je vertelde… in het huisje, over dat we bekeken werden. Dat blijft maar door mijn hoofd spoken.”
Ik legde mijn telefoon weg en draaide me naar hem toe.
“Bij mij ook moet ik eerlijk toegeven.” Ik voelde mijn wangen warm worden.
Hij glimlachte.
“Wat als… wat als we dat echt zouden doen?”
Mijn hart begon te bonzen. Het was een vraag die ik stiekem had verwacht, maar die me toch overrompelde.
“Echt? Bedoel je… met andere mensen? Dat wij… en zij dan… kijken?”
Hij knikte, zijn ogen waren nu serieus.
“Ja. Anderen, niet om mee te doen. Alleen om te kijken. Wij samen en iemand anders die kijkt. Gewoon… om te ervaren hoe dat is.”
De gedachte was tegelijkertijd opwindend en beangstigend. Er speelde een interne strijd in mijn hoofd. Een stem zei dat dit te ver ging, dat het onze relatie zou schaden, dat het te ranzig was. Maar een andere stem, de stem die op die avond in Zanderloo was ontwaakt, was vol nieuwsgierigheid en verlangen. Waarom voelde dit zo opwindend? Wat was de aantrekkingskracht van deze fantasie?
“Ik weet het niet, Jas,” zei ik eerlijk, mijn hand in de zijne leggend. “Het… het maakt me… verward?”
“Dat begrijp ik,” zei hij, terwijl hij met zijn duim over mijn knokkels wreef. “Maar we hoeven het niet te doen een van ons het toch niet wil. We kunnen erover praten, een beetje uitzoeken hoe het werkt. We kunnen stoppen wanneer wij willen, altijd.”
Die geruststelling was precies wat ik nodig had. We spraken de rest van de avond over de fantasie. We fantaseerden over de details: over hoe de mensen eruit zouden zien, over de locatie. Het voelde luchtig, bijna als een onderling grapje.
In de weken erna werd het een spel, een manier om onze grenzen te verkennen zonder ze te overschrijden. We spraken er over. Het ging niet over het daadwerkelijke doen, maar over de gedachte eraan, en dat was veilig voor mij. Soms werden we intiem als we het er over hadden. Onze lijven in elkaar terwijl we beiden onze eigen fantasie hadden hoe het dan met anderen zou zijn. Anderen die keken. Het bleef een gedachte, een fantasie, totdat Jasper op een avond een suggestie deed die alles veranderde.
“Wat als we een profiel op een datingsite aanmaken? Gewoon… om te kijken wie er reageert. Geen verplichtingen. Puur uit nieuwsgierigheid.”
Mijn aanvankelijke twijfel was in de loop van de weken volledig omgeslagen naar een nieuwsgierigheid. Ik stemde, zonder twijfel, toe. We zaten de rest van de avond achter de laptop. Jasper bleek zich al verdiept te hebben in de websites. Niet erg, dat was zijn reis. We maakten een profiel aan. Onze profielnaam, Actaeon, was geïnspireerd op een verhaal uit de Griekse mythologie. Actaeon was een jager die per ongeluk de godin Artemis naakt zag baden. Met hem liep het helaas niet zo goed af, maar dat vergaten we maar even voor het gemak.
Welke foto’s van ons zouden we gebruiken? Geen duidelijke foto’s van ons gezicht, dat was een ding dat zeker was. We kozen voor een foto van onze silhouetten tegen een zonsondergang, een stille verwijzing naar kijken en bekeken worden. De tekst schrijven was het lastigste. Hoe beschrijf je zoiets? We kozen voor eerlijkheid: een getrouwd stel, nieuwsgierig naar de wereld van voyeurisme, op zoek naar een respectvol stel om mee in contact te komen en samen mee te ontdekken.
De eerste reacties waren precies zoals we vreesden: grof, direct, en zonder respect. Jasper en ik keken elkaar aan en lachten, een beetje ongemakkelijk. Maar toen kwam er een bericht van een stel dat zich RingVanGyges noemde. Jasper wist mij te vertellen dat die naam uit het verhaal van Plato kwam waar Gyges een ring gebruikte die hem onzichtbaar maakte en hij de koningin kon bespiedden. Hun profiel was even gereserveerd als het onze. De foto’s waren smaakvol, hun profieltekst was intelligent en respectvol. We stuurden hen een bericht via de chat en kregen al snel antwoord. We leerden RingVanGyges kennen als Mike en Irma. Een stel van onze leeftijd uit de andere kant van het land. De gesprekken waren verrassend luchtig, over films, boeken en reizen, maar de onderliggende spanning was altijd voelbaar. We ontdekten dat ze ook nieuw waren in deze wereld, wat ons een gevoel van verbondenheid gaf.
Na een paar weken van chatten, stelde Mike een ontmoeting voor.
“Er is een park in Zanderloo, met huisjes en veel privacy. Het ligt voor ons beiden op een uurtje rijden. Misschien kunnen we daar een weekend naartoe?”
We moesten er hard om lachen. De ironie was prachtig. De plek waar onze reis was begonnen, zou nu het toneel zijn van ons nieuwe avontuur. We stemden toe en boekten twee huisjes. Tijdens het boeken kwamen we erachter dat we hetzelfde huisje als de vorige keer konden reserveren. De cirkel was echt rond.
De dag van de afspraak was een kluwen van emoties. Ik pakte mijn tas in, maar mijn gedachten waren niet bij de kleding die ik meenam. Ik dacht aan de zenuwen, de verwachtingen, en de angst voor het onbekende. Jasper en ik hadden het er avonden over gehad. Wat we wel en niet wilden, dat we op elkaar zouden blijven letten, maar toch, de spanning steeg.
De autorit, die de vorige keer zo rustig was geweest, was nu gevuld met gespannen stilte. Jasper reed, zijn blik gefixeerd op de weg. Mijn hand lag op zijn knie, en ik voelde de spanning in zijn spieren.
Op het vakantiepark aangekomen parkeerde Jasper de auto en pakte onze tassen terwijl ik het huisje opende. We keken elkaar even aan en glimlachten, een nerveuze, maar veelbelovende glimlach. We waren hier.
Het huisje was nog exact zoals de vorige keer. Warm, knus, en het rook naar bos en dennen. Het voelde vertrouwd en tegelijkertijd zo vreemd. We richtten het in, onze bewegingen automatisch, onze gedachten elders. We spraken weinig, onze woorden onbelangrijk, de spanning sprak de waarheid.
Met een flesje wijn en wat hapjes, die ik thuis zorgvuldig had voorbereid, gingen we op de veranda zitten. In plaats van in de stoelen gingen we op de ligbedden zitten. De rugleuningen rechtop. Ik stalde de hapjes op mijn voeteneind uit. We lachten, we praatten, maar alles wat we deden was een afleiding van het onvermijdelijke. Ik keek om me heen, naar de bomen, naar de lege paden, naar de hemel die begon te verkleuren. De spanning steeg tot een bijna ondraaglijk niveau.
“Ik ben zo nerveus,” zei ik, mijn stem zacht. Jasper knikte.
“Ik ook. Komt goed.”
Toen zagen we beweging bij het huisje tegenover ons. Irma en Mike kwamen aan. We deden, zoals afgesproken, alsof we hen niet kenden, lachten en praatten verder, maar onze ogen waren op hen gericht. Ze waren, zoals op de foto’s die we privé hadden gekregen. Inderdaad ongeveer van onze leeftijd, hoewel ik Irma iets jonger zou geven. Ze droegen casual kleding en spraken met elkaar. Op een manier die ons deed geloven dat ze net zo echt en normaal waren als wij.
Terwijl wij bleven borrelen, zagen we Mike de hoes van de jacuzzi aftrekken. Hij zette de jacuzzi aan en vertrok weer naar binnen. Jasper keek naar me, met een mengeling van speelsheid en verlangen in zijn ogen. Het spel was begonnen.
“Die jacuzzi ziet er goed uit,” zei ik.
Hij lachte, en pakte mijn hand.
“Volgende keer springen we er gewoon bij hun in,” zei Jasper met een dikke knipoog.
We waren hier. We deden dit. Maar het was nog niet echt. We zaten op onze eigen ligbedden, Mike en Irma in hun eigen omgeving. Mijn maag was een knoop van zenuwen. Wat als het niet werkte? Wat als het gênant zou worden? Wat als ik zou bevriezen?
De schemering begon te vallen, de laatste stralen van de zon kleurden de hemel oranje en roze, terwijl de schaduwen langer werden. De glazen en hapjes had ik naar binnen gebracht. Toen zagen we de beweging bij het terras van het huisje schuin tegenover ons. Mike kwam naar buiten en voelde aan het water in de jacuzzi. Ik hield mijn adem in. Jasper, die naast me lag, leek zijn adem ook in te houden. Zijn hand vond de mijne, en hij kneep er zachtjes in. We keken toe. Daar was ze dan, Irma, precies zoals we hadden afgesproken. Het teken dat het ging starten.
Irma was alleen gekleed in een zijden badjas, een stof die in het avondlicht leek te glinsteren. Ik zag de zachtheid van de stof, de manier waarop die haar lichaam omlijstte. Ze glimlachte naar Mike en zoende hem. Het was een zachte, lange kus. Toen, heel langzaam, met haar ogen nog steeds op de zijne gericht, liet ze haar badjas van haar schouders glijden. De stof viel geruisloos op het houten terras. Daar stond ze. Een prachtig, vol, vrouwelijk lichaam. Ik zag de lijn van haar buik, zo perfect strak, en ik voelde een steek van jaloezie die direct werd overvleugeld door een intense, bijna onwerkelijke opwinding. De moed en de schaamteloosheid van deze vrouw raakte me.
Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe Jasper stil toekeek, maar de bobbel in zijn broek sprak voor zichzelf. Ze liet zich in de jacuzzi glijden. Mike keek naar haar en trok zijn korte broek uit. Ik zag zijn half stijve geslacht. Zonder schroom stapte ook hij in de jacuzzi. De bubbels en de stoom omhulden hen. Ze zaten met hun gezichten naar ons toe, maar maakten geen contact. Hun wereld leek zich tot het bubbelbad en elkaar te beperken. Ik kon hun gesprek niet horen, maar hun lichamen spraken een taal die ik maar al te goed begreep.
Nu waren wij aan zet.
Ik voelde de warmte van Jaspers hand op de mijne, en ik keek naar hem. Zijn ogen, eerst gefixeerd op het andere stel, vonden de mijne. Hij glimlachte, een nerveuze maar vastberaden glimlach. Hij begon zich uit te kleden. Langzaam, zijn ogen nog steeds op me gericht, trok hij zijn T-shirt uit. De spieren in zijn schouders en armen spanden zich, gespannen door de opwinding van het moment. Hij maakte de knoop van zijn spijkerbroek los, en ik zag zijn half stijve geslacht al in zijn boxershort opbollen. Hij liet de broek en de boxershort op de grond vallen. Hij stond daar, in al zijn mannelijkheid, terwijl de jacuzzi aan de overkant van ons een magisch, borrelend licht uitstraalde.
Ik keek naar hem, een onzekerheid over mijn eigen lichaam flitste door me heen, maar die gedachte verdween net zo snel als hij was gekomen. Ik herinnerde me Jasper’s woorden, zijn kwetsbaarheid toen ik hem weken geleden had bespied in de douche, zijn vertrouwen in mij. Het was alsof de moed van Irma in de jacuzzi over was geslagen op mij. Ik glimlachte terug, mijn handen vonden de rand van mijn jurk.
De koele lucht streek over mijn huid toen ik de jurk over mijn hoofd trok. Ik zag Jasper’s ogen groter worden van verlangen. Ik draaide me om en liet de jurk, net als Irma, geruisloos op de houten veranda vallen. Ik was naakt. Kwetsbaar, maar ook krachtig. Jasper stapte naar me toe, zijn hand vond mijn heup. Hij boog zich naar me toe en zoende me. Zijn lippen waren zacht, maar zijn aanraking was dwingend. Een harde klik galmde over het grasveld toen Jasper de rugleuning met de knop naar plat liet vallen. Ik ging op mijn rug liggen, de koude, ruwe stof van het ligbed onder mijn lichaam.
Jasper klom bovenop me, zijn gewicht drukte me zachtjes in het bed. Hij kon zich niet inhouden en keek even om naar het huisje van Mike en Irma. Ik bleef naar Jasper kijken. Toen hij weer naar mij keek zag ik zijn ogen glinsteren in het schemerlicht, zijn gezicht een mix van opwinding en een zekere ernst. Hij boog zich naar me toe.
“Ze kijken,” fluisterde hij in mijn oor. Zijn woorden waren als een vonk die een vuur aanstak. De spanning van het bekeken worden, het idee van de twee onbekenden aan de overkant die ons zagen, vulde mijn ademhaling. Het was een rauw, primitief gevoel. Daarna zoende hij zachtjes in mijn nek. Een siddering schoot door mijn lijf. Ik voelde hoe mijn borsten steviger werden. De zachte bries streek over mijn tepels en gaf een tinteling die ik tot in mijn tenen voelde.
Hij bracht zijn geslacht naar me toe, warm en stijf, en ik voelde de zachte aanraking aan mijn natte ingang. Ik opende mijn benen. Hij drong langzaam in me. Het was geen gehaaste beweging, maar een langzaam, sensueel binnendringen.
Hij bewoog zich, diep en ritmisch, zijn handen steunden op mijn heupen, en zijn lichaam zweefde boven het mijne. Bij elke terugtrekking voelde ik een lichte leegte, een honger die meteen weer werd gestild zodra hij terugkwam. Dieper maar trager, alsof hij me wilde laten voelen hoe volledig hij me vulde. Mijn eigen vocht maakte hem gladder, warmer, en het geluid van onze lichamen die elkaar raakten was zacht, nat, intiemer dan ik ooit had verwacht onder vreemde ogen.
En toch waren die ogen er.
Ik voelde ze voordat ik ze echt zag. Een tinteling die over mijn huid kroop, niet van de avondlucht, maar van het besef: Mike en Irma keken. Hun silhouetten in het blauwe licht van de jacuzzi, bewegingloos, alleen het zachte draaien van hun hoofden als ze iets beter wilden zien. Irma’s hand lag op Mike’s schouder, haar vingers iets gekromd, alsof ze zich ergens aan vasthield. Het was geen starende, kille blik. Het was honger. Nieuwsgierigheid. Bewondering bijna.
Ik werd niet kleiner onder hun blik. Ik werd groter.
Elke stoot van Jasper voelde anders, niet alleen als iets tussen ons twee, maar als een vertoning, een geschenk bijna. Alsof ik zei: kijk maar, dit is hoe hij me neemt, dit is hoe ik hem ontvang, dit is hoe wij zijn als niemand ons kent. Mijn wangen brandden, maar niet van schaamte. Van trots. Mijn borsten deinden mee met zijn ritme, mijn tepels hard en overgevoelig door de koele lucht en door het besef dat iemand anders ze zag bewegen. Dat iemand anders zag hoe Jasper naar me keek. Alsof ik het mooiste was wat hij ooit had vastgehouden.
Ik draaide mijn hoofd een fractie, net genoeg om Irma’s ogen te vangen. Ze glimlachte. Een kleine, zachte glimlach, bijna medeplichtig. En op dat moment voelde ik een golf van hitte tussen mijn benen, sterker dan alles wat Jasper op dat moment deed. Alsof haar blik een extra vinger was, een extra mond, die me aanraakte op plekken waar alleen Jasper mocht komen. Ik kreunde, harder dan ik van plan was, en Jasper reageerde meteen, dieper, sneller, alsof hij het ook had gevoeld.
Ik sloot mijn ogen even, overweldigd. Toen ik ze weer opendeed, keek ik recht in die van Jasper. Hij zag het. Hij wist het. Zijn mondhoeken trokken iets omhoog, een stille erkenning: ja, schat, ze kijken. En jij vindt het lekker. Zijn heupen drukten harder, dwingender, en ik tilde mijn bekken iets op om hem nog dieper te ontvangen.
De jacuzzi borrelde zacht, een laag, constant geruis dat onze eigen geluiden leek te versterken. Mijn zachte kreunen, het natte geluid van zijn geslacht dat in en uit me gleed, het zachte kloppen van het ligbed onder ons. Alles werd groter. Intensiever.
En toch, midden in die openbaarheid, was er maar één die me echt raakte. Jasper. Zijn adem in mijn hals, zijn gewicht dat me in het bed drukte, zijn geslacht dat me vulde tot ik bijna geen lucht meer kreeg. De anderen waren er, maar uiteindelijk was dit nog steeds alleen van ons. Een geheim dat we even mochten delen.
Ik voelde hem dikker worden in me, harder, en ik wist dat hij dichtbij was. Mijn eigen opwinding bouwde zich op in golven, niet alleen door zijn bewegingen, maar door dat dubbele gevoel: bemind en bekeken, bezeten en bevrijd tegelijk. Ik sloeg mijn benen strakker om zijn heupen, trok hem dieper, en fluisterde zijn naam.
Toen kwam hij. Diep, krachtig, met een gedempte grom tegen mijn schouder. Ik voelde elke puls, elke warme golf die hij in me achterliet, en het was alsof de hele nacht even stilviel. Alleen het zachte plonzen van de jacuzzi, onze zware ademhaling, en ergens in de verte het besef dat we niet langer alleen waren geweest.
En toch had ik me nog nooit zo intiem met alleen hem gevoeld. Ik voelde me compleet, gezien, en begrepen.
Jasper bleef stilliggen, zijn volle gewicht op me, zijn borstkas drukte tegen mijn borsten. Ik voelde hem nog diep in me, langzaam kleiner wordend, maar nog steeds daar, warm en nat van ons allebei. Zijn zaad druppelde langzaam langs mijn billen op het ligbed, een plakkerig spoor dat me eraan herinnerde hoe volledig hij zich in me had leeg gestort. Ik sloeg mijn armen om zijn rug, mijn nagels zacht over zijn bezwete huid, en hield hem vast alsof ik bang was dat hij zou verdwijnen als ik losliet.
Toen hoorde ik het. Een zacht, laag geluid vanaf de overkant. Het waren niet de bubbels, maar een kreun. Mijn ogen schoten open. Door de nevel van Jaspers haar heen zag ik hen. Mike en Irma waren niet meer in de jacuzzi. Ze stonden op hun terras, een paar meter van de jacuzzi, half in schaduw, half in het warme licht van hun lamp. Irma’s rug tegen de reling van het terras, haar benen wijd, een voet op een laag krukje. Mike stond tussen haar dijen, zijn heupen stotend, langzaam maar krachtig. Haar hoofd was achterover, mond open, een stille schreeuw die ik bijna kon horen.
En ze keken. Recht naar ons. Hun blikken brandden op mijn huid. Ik voelde het als een fysieke aanraking: over mijn borsten, mijn buik, naar de plek waar Jasper nog steeds in me zat. Mijn wangen gloeiden, maar niet van schaamte, maar van een wilde, opwinding die ik niet had verwacht. Ik wilde me klein maken, me verstoppen onder Jasper, maar tegelijkertijd opende ik mijn benen nog iets verder, zodat ze alles konden zien. Alles. Hoe Jasper nog half in me zat, hoe zijn zaad langs mijn schaamlippen droop, hoe nat en gezwollen ik was van hem.
Jasper voelde mijn beweging. Hij tilde zijn hoofd op, volgde mijn blik, en verstijfde even. Toen glimlachte hij, een trage, ondeugende glimlach tegen mijn hals. Zonder iets te zeggen begon hij weer te bewegen. Het waren kleine, trage cirkels met zijn heupen, nog steeds in me, nog steeds hard genoeg om me te laten kreun. Niet om te komen, maar om te laten zien. Om te laten zien wat hij met me deed. Wat hij in me had achtergelaten.
Ik keek weer naar Irma. Haar ogen waren op de mijne gericht, groot en glazig. Ze beet op haar onderlip, haar hand greep Mikes schouder steviger vast terwijl hij harder in haar stootte. Ik zag haar buik samentrekken, haar dijen trillen. Ondanks dat ik nog nooit een vrouw had zien komen zag ik het aan alles, de manier waarop haar rug zich kromde, hoe haar mond openviel in een geluidloze kreet, hoe haar ogen even dichtknepen en toen weer naar mij keken. Dankbaar, hongerig en verbonden.
En ik… ik voelde het ook. Niet weer een orgasme, maar iets diepers, warms dat door me heen golfde. Een golf van pure, naakte intimiteit. Jasper lag nog steeds op me, in me, zijn adem heet tegen mijn oor. Ik voelde zijn hart bonzen tegen het mijne.
We waren bekeken. We waren gezien. En toch had ik me nog nooit zo dicht bij hem gevoeld.
Toen was het voorbij. Mike’s bewegingen werden kort en schokkerig. Hij begroef zijn gezicht in Irma’s hals en ik zag zijn billen samentrekken. Irma’s vingers gleden over zijn haar, maar haar ogen bleven nog heel even op mij rusten.
Na een kort moment trokken ze zich voorzichtig terug. Zachtjes, alsof ze ons niet wilden storen, liepen ze naar hun glazen schuifpui. Ik hoorde het zachte klikken van de deur, het geruis van gordijnen die dichtgeschoven werden. Het licht in hun huisje doofde. De nacht werd weer van ons.
Het duurde een paar tellen voor het tot me doordrong: we waren alleen. Echt alleen. De jacuzzi zweeg nu, het terras aan de overkant was donker, de hemel boven ons eindeloos zwart met sterren. Jasper tilde zich langzaam van me af, zijn geslacht gleed uit me. Hij ging naast me op het andere ligbed liggen, schoof het geruisloos dichterbij tot onze schouders elkaar raakten. Zijn hand vond de mijne in het donker, onze vingers verstrengelden. Ik voelde zijn zaad nog warm tussen mijn benen, de koele avondlucht op mijn huid, en zijn ademhaling naast me. Rustig, vertrouwd, helemaal van mij.
We zeiden niets. We hoefden niets te zeggen. Alleen het zachte roepen van een vogel in de nacht en het bonzen van onze harten. We hadden iets gedeeld met vreemden, en toch was wat er nu over was puurder, dichter, ons alleen. Ik draaide mijn hoofd naar hem toe, vond zijn mond in het donker, en kuste hem langzaam, alsof de nacht nog maar net begon.