Voorpret met nasleep
Het was zaterdagmiddag in Berlijn en ik werd wakker met een lijf dat nog nabrandde van de Bear Dance Party de avond ervoor. Mijn spieren deden pijn op precies de goeie plekken, m’n pik was gevoelig, m’n hoofd bonkte lichtjes van drank en geilheid. Vrijdag had z’n sporen nagelaten — zwetende beren, een kolkende dansvloer, een gast die ik diep in de nacht vol had gepompt en achterliet met een grijns en een handdruk. Slapen was technisch gezien gelukt. Maar uitrusten? Daar was dit weekend niet voor bedoeld.
⸻
De tocht naar de tempel
We verzamelden met onze groep vrienden ergens in Kreuzberg, aten wat warms, gooiden er een espresso of twee achteraan, en lachten die typische ‘we weten wat er vanavond komt’-lach. Want vanavond was het tijd voor SNAX: het heilig technoritueel waarin Berghain en Lab.Oratory samen hun deuren openen. Duizenden mannen. Keiharde beats. Natte konten. Geen regels. Alleen honger.
Rond acht uur stonden we in de rij. En die was indrukwekkend. Geen festivalrij met dronken pubers, maar een optocht van leer, rubber, sportjocks, pup masks en harnesses strak over gespannen buiken. Je kon de geilheid bijna opvegen van de stoep. De lucht hing vol aftershave, zweet van gister en een zweem poppers van een overenthousiast groepje verderop.
⸻
De wachtrij is heilig
De organisatie hield scherp toezicht. Voordringen werd niet getolereerd — en terecht. Als je daar drie uur staat met je ballen in een jockstrap en je trots ergens tussen hoop en verwachting bungelt, dan wil je niet ingehaald worden door een twink met een attitude en een Berghain-droom. Eén gast probeerde het en werd er genadeloos uitgepikt. Pijnlijk. Maar terecht.
Bij de ingang kregen we stickers voor op onze telefooncamera’s. Alles moest afgeplakt — discreet, anoniem, geen opnames. Terecht ook. Niemand wil maandag wakker worden en zichzelf terugzien in een gaychat, op z’n rug in een sling met z’n benen wijd en z’n prostaat in full view. Wat daarbinnen gebeurt, blijft daar. Of leeft voort als herinnering tussen de kreukels van je harnas.
⸻
De poortwachter
En dan: de deur.
De portier stond daar als een standbeeld van oordeel. Groot. Onbewogen. Eén blik van hem en je wist genoeg. Bij Berghain is geen garantie — alleen vibe. Je kon de spanning bijna ruiken toen onze groep naar voren schoof. Niet lachen. Niet te blij. Geen oogcontact. Gewoon: “ik hoor hier.”
Hij keek. Hij knikte. We mochten erin. Vanbinnen een golf van opluchting. Buiten niks laten merken. Beheers jezelf. Je bent nu binnen. Je hoort bij de uitverkorenen.
⸻
Aankleden voor de afgrond
We kleedden ons om in de lockers. Ik trok m’n zwarte neopreen broekje aan, zo strak dat m’n pik ertegen protesteerde. Daarboven een harnas, stevig en klassiek. Geen overkill. Gewoon strak. En klaar. Ik had die avond een halve Kamagra genomen. Niet per se nodig — maar wel handig. Want SNAX is geen sprintje, het is een marathon op bas, zweet en adrenaline.
⸻
De Berghain bovenverdieping
Boven in Berghain was het al los. Techno denderde door je lijf als een tweede bloedsomloop. De dansvloer was een kolkende massa van lijven: half ontbloot, glimmend, bewegend als roofdieren in de hitte. Er werd niet gelachen, alleen gekeken, gelikt, geraakt. De sfeer: intens, geil, duister. Alles wat je wil, als je weet wat je komt halen.
Maar ik wist: het échte vuur zat lager.
⸻
Afdalen naar de hel (of hemel)
Beneden, in Lab.Oratory, wachtte de onderwereld.
De trap naar beneden voelde als een afdaling in een andere dimensie. Het werd donkerder, vochtiger, intiemer. Je zintuigen scherper. Hier geen façade, geen bullshit. Alleen seks. Ongefilterd, ongegeneerd, ongezouten.
Ik liep alleen. Zoals het hoort. SNAX beleef je het diepst als je opgaat in de ruimte. Als je niemand bent, en alles wordt.
⸻
Een Amsterdamse ontmoeting
De gangen gonsden van zweet, poppers, glijmiddel, leer. Slings kraakten. Mannen kreunden. Iemand werd stevig genomen tegen een metalen rooster, twee anderen zaten ernaast te roken alsof het een parkbank was. Het was rauw. Echt. Geen decor, geen show. Gewoon geilheid. Op standje 11.
En toen — zag ik hem.
Een ginger. Behaard. Breed. Amsterdammer. We hadden eerder wel eens geflirt, nooit iets mee gedaan. Maar nu stonden we daar, oog in oog in niemandsland. Hij draaide zich om, voorover, handen tegen de muur.
Geen woorden nodig.
Ik stond achter hem. M’n handen op z’n heupen. En ik gleed naar binnen.
We bewogen op de beat. Hard. Ruw. Alles klopte. Hij duwde terug. Ik stootte door. Soms draaiden we. Soms beet hij in m’n nek. We wisselden zonder overleg. Hij bovenop, dan ik weer. Twee lijven in symbiose. Eén ritme. Eén doel: opgaan in de roes.
We kwamen niet klaar. Dat zou zonde zijn.
Ik gaf hem een laatste klap op z’n kont en verdween de gang weer in. M’n pik nog steeds keihard, m’n kop tintelend van adrenaline en poppers. De Kamagra deed z’n werk. En ik was nog niet klaar.
⸻
Een motorhelm en een open kont
Ik liep verder. Alleen. Langs mannen die elkaar vastgebonden likten, gasten op handen en knieën, opzwepende tongen en kletsende konten. Alles was geil. Alles leefde.
Om de hoek, in een nieuwe ruimte, bleef ik even staan.
Daar lag hij. Breed gebouwd, leren broek op z’n knieën, kont wijd in een sling. Maar — hij droeg een motorhelm. Vol op z’n hoofd. Vizier dicht.
Ik staarde. Even. Was dit een fetish? Een grap? Of gewoon een man die z’n gezicht liever verborgen hield omdat hij maandag bij de TÜV auto’s keurt?
Het was bizar geil en belachelijk tegelijk. Alsof ik naar porno keek zonder geluid, en ineens dacht: dit is niet mijn film.
Not my cup of tea.
Ik liep door.
⸻
Eindronde in de roes
En ja, ik vond daarna nog wat. Een groep mannen, zwetend, rukkend, afwisselend in elkaars mond en kont. Ik mengde me. Liet me zuigen, trok een gast aan z’n halsband, bewoog in het ritme. Kreunde in nekken, voelde tanden in m’n schouder. Geen vragen. Geen woorden. Alleen geilheid.
⸻
Ochtendlicht en uitblazen
Rond zevenen was ik leeg. Voldaan. Bezweet. Gebroken — op de goeie manier.
Samen met een paar gasten liep ik richting de uitgang. Buiten was de ochtendlucht fris en vaag roze van de zon die opkwam. De stad sliep nog. Wij niet. Wij roken naar leer, glijmiddel en overgave.
We lagen op bed. Naakt. Uitgestrekt. Geen woorden meer nodig. Alleen warmte. Alles was gezegd — of juist perfect onuitgesproken.
Even opladen. Want zondagavond wachtte de Eastern Pig Party.
En die Kamagra zat nog steeds ergens in m’n bloedbaan te grijnzen.
Door AI geschreven?