Leuk liften

Het was behoorlijk warm en ik stond al een tijdje vruchteloos te liften op de E42 tussen Malmedy en Verviers. Nochtans was er genoeg verkeer, maar niemand had blijkbaar medelijden met een eenzaam meisje dat een zwaar lijkende rugzak droeg. Ik had me wat gewaagder kunnen kleden, maar ik vond dat ze het maar moesten doen met wat ik aanhad (een sneeuwwitte T-shirt, een knalrode, korte shorts en amandelkleurige sportschoenen; geen sokken, maar wel een beha, maar dat laatste konden ze toch niet zien) en wat ik was (een blondine van midden twintig met een mooi gebruind lichaam dat net niet mollig genoemd mocht worden). Ik begon al aardig moe te worden van die ongewone bewegingen die ik moest maken: met m’n rechterhand en uitgestoken duim van voren naar achteren zwaaien en de hele tijd maar achterwaarts lopen. Al een paar keer had ik de moed bijna verloren, maar toen drong het telkens weer tot me door dat ik geen keuze had. Een overlevingstocht door de weilanden zou nog een stuk lastiger uitvallen, had ik zo het vermoeden. En gelukkig dat ik geduld had… Er was net een periode waarin het qua verkeer heel rustig was en ik had al een paar hectometer voorwaarts lopend afgelegd toen ik me een bult schrok. Ik had de wagen niet horen aankomen en net voor hij me voorbijreed, werd er loeiend hard geclaxonneerd. Ik vloog zowat tegen de vangrails. Hoewel ik de Anonieme inzittende(n) verwenste voor kinderachtige macho(‘s), reageerde ik instinctmatig door met m’n armen te zwaaien en te roepen. Had je dan eens ‘beleefde’ chauffeurs en ik had ze m’n liftintenties niet duidelijk kunnen maken. Ik stond evenwel nog maar een tweetal seconden met mijn armen te wapperen of ik merkte dat de stoplichten aangingen. ‘Yep,’ riep ik tegen mezelf en begon te sprinten. Ze mochten maar eens van gedacht veranderen, die macho’s. Ik verbeeldde me alleen maar dat de remmen gierden. Wel zag ik de wagen de pechstrook oprijden, nog steeds met de drie stoplichten aan. Ik liep verder, bewonderde even het asfalt die onder mijn sportschoenen voorbijschoof en toen ik weer opkeek, zag ik geen stoplichten, maar achteruitrijdlichten opdoemen. ‘He,’ dacht ik bij mezelf, ‘zowaar galante macho’s!’ Ontvoeringen, kapingen, verkrachtingen, Dutroux’s & co… het kon me allemaal niet afschrikken, ik sprintte als Kim Gevaert vooruit. Maar het bleken geen macho’s te zijn, het waren zelfs geen venten, het was een trio glimlachende meiden die in de wagen zaten. Vooraan aan het stuur zat een blondine – een soortgenote dus – met kort krullend haar; naast haar een meisje met Venetiaans blond haar – een kleur die ik ooit wel eens zou willen uitproberen – en achterin een zwartharige die het in een ouderwets staartje had opgebonden. Het was die laatste die uitstapte en breed glimlachend op me toekwam. Ze droeg een donkergroen minirokje met daarboven een dito kleurig topje. Voor zover ik het kon beoordelen, had ze onder dat topje geen bh aan. – Moeten jullie naar Verviers, vroeg ik haar een beetje buiten adem. – We passeren er, maar we willen je overal brengen waar je maar wilt, antwoordde het zwartje terwijl ze me snel maar grondig van kop tot teen keurde. – Met het station in Verviers ben ik al dik tevreden, meldde ik haar en haar stralende glimlach bleek besmettelijk want ik merkte dat ik ondertussen ook een brede smile had opgezet. Misschien dat die smile haar tot verkeerde conclusies bracht, maar ze mochten dan ‘verkeerd’ zijn, ik zou ze niet berouwen. – Waar je maar wilt, herhaalde ze hardnekkig. Ik ben Cathy. Ze stak een hand uit, die ik vanzelfsprekend aannam, maar ze liet de mijne niet gemakkelijk los. – Ik heet Judith. – Kom maar mee. Ze nam nu mijn linkerhand stevig beet en trok me in de richting van de wagen, een Peugeot als ik me goed herinner. – He, lieverds, Judith wil naar Verviers. – Stap maar in, nodigde het Venetiaans blondje uit terwijl ze uit het raam leunde. Ik haakte mijn rugzak af, stapte in en kwam zo naast Cathy te zitten die plechtig haar twee vrouwelijke metgezellen begon voor te stellen. – Aan het stuur zit Daisy met de lieflijkste krullen van ’t land en voor jou zit het meisje met de mooiste kleur van haar, Annelies. Schatjes, zoals ik al had gezegd, dacht ik, dit is Judith. – En ze wil naar Verviers, lachte Daisy terwijl ze me grote ogen recht aankeek. – ‘k Heb haar gezegd dat we haar waar dan ook heen willen brengen, verduidelijkte Cathy met ondeugende ogen. – Wat bedoel je dofofr nou mee, riep Annelies quasi verbaasd terwijl ze alle moeite van de wereld deed om zich om te draaien en me ook al met grote ogen aan te kijken. – In feite, krabbelde Cathy glimlachend terug, weigeren we je in het eerste halfuur te laten uitstappen! – Da’s evident, zo’n knappe meid! riep Daisy uit terwijl ze de auto weer op snelheid begon te brengen. Hoewel de ontvangst niet echt normaal genoemd kon worden, voelde ik me toch wel op mijn gemak. Ik had sinds het instappen geen woord meer gesproken, maar dat kwam ook een beetje door mijn loopnummer in combinatie met het warme weer. – Sorry, maar ik heb daarnet blijkbaar wat te hard gelopen, ik moet even op adem komen. – Doe maar, verzekerde Cathy, je hebt alle tijd van de wereld. Je moet tenminste uitgerust zijn, dat je toch nog iets kunt presteren… Ze had het op een heel ernstige toon gezegd, maar de twee vooraan barstten allebei in lachen uit. Ik was nog een beetje te versuft om het te begrijpen of zelfs maar een vermoeden te hebben. En ach, een verrassing kan maar beter een verrassing blijven, dat bedenk ik nu achteraf met weemoed. Cathy nam de rugzak van mijn schoot af en zette die tussen ons in. Ze legde er zonder omhaal haar rechterarm op alsof ook zij wat wou uitrusten. Er werd een hele poos niet gesproken. Daarmee bedoel ik dat Cathy een tijdje zweeg, want ik zag wel dat de twee vooraan met elkaar aan het babbelen waren. Niet dat ze aan het fluisteren waren, maar doordat het dak openstond en Daisy niet traag reed, kon ik er niks van verstaan, ik ving zelfs geen geluid op en zag alleen maar Daisy’s mond nu en dan bewegen. Haar rechterarm zag ik een paar maal naar rechts verdwijnen en dat kon niet voor het hanteren van de versnellingspook zijn, constateerde ik na een tijdje. Ik lag enkele minuten naar het landschap te kijken dat onder een blakende zon voorbijschoof. Ik kon het niet laten om af en toe mijn ogen te sluiten. Ondanks het open dak bleek het binnen in de wagen nog behoorlijk warm te zijn. Jeetje, dacht ik, had ik mijn bh maar niet aangedaan, ik voel mijn vlees al aan het plakken slaan. Ik moet een aardig sprongetje gemaakt hebben, toen ik ineens Cathy naast mij hoorde spreken. – Het is hier mooi, h “. Ik keek haar aan en ze duidde met een knikje naar buiten. – Nou en of, stemde ik in, ik hou ontzettend veel van de Ardennen. – Wij ook, we gaan vier of vijf keer per jaar ergens in de Ardennen op stap, vertelde ze. Ze sprak net luid genoeg om zich te laten verstaan. Fluisteren kon ze niet want dan zou ik niks gehoord hebben. – En ik moet zeggen, vervolgde ze, dat ik vandaag wel een heel mooi uitzicht heb. Ik keek naar buiten en het duurde eventjes voordat ik de betekenis van haar woorden begon te snappen. Om zeker te zijn dat ik haar goed begreep vooraleer ik een of andere onzin zou uitkramen, draaide ik mijn gezicht en keek haar aan. Ze staarde me met een zuinige glimlach aan. Over haar gezicht gleed een ernstige schaduw toen ze verklaarde: – Je bent een mooie vrouw, Judith! Ik wist in eerste instantie hoegenaamd niet hoe ik het had. Er hadden al wel meer mensen tegen me gezegd – op bepaalde gelegenheden dan vooral – dat ik er mooi uitzag, voor het grootste stuk mannen, maar ook vrouwen die zonder jaloersheid de schoonheid van een andere vrouw wisten te waarderen. Maar zoals Cathy het nu, op zo’n speciale manier tegen me zei, nee, dat had ik nog niet meegemaakt. Ik was verbaasd en eerst wat wantrouwig. ‘Wat wil die meid van me,’ dacht ik wat oneerbiedig. Ik bekeek Cathy nu met wat meer aandacht. Zoals gezegd had ze zwart haar dat ze achteraan in een paardestaartje had. Prachtig zwart haar, dat moest ik wel toegeven. En verdorie, ik moest nog veel meer toegeven. Haar gezicht was bijna bolrond, met in het midden een sierlijke wipneus, daarboven twee schitterende ogen – ik bedoel, ze schitterden echt – en eronder een mond gevormd door halfdikke, zeer sensuele lippen. Deze laatste hield ze wat vaneen en ik zag een grote parelwitte snijtand blinken. Ik betrapte me er zelf op dat ik haar eveneens bewonderend zat te aan te staren. – Je bent zelf ook verdomd aantrekkelijk, flapte ik er toen uit. Is het waar dat je in ongecontroleerde momenten altijd de waarheid zegt? Of toch tenminste je ware gedachten verwoord? Waarschijnlijk wel en misschien was het door die wetenschap dat ik versteld stond van wat ik tegen het meisje had durven zeggen. Ik keerde me terug naar het raam alsof ik me schaamde. – Dankjewel, hoorde ik Cathy zeggen, maar ik bleef naar buiten gapen. – He, wat is er, vroeg ze toen wat bezorgd. Ze had ook nog een heel lieve stem, ontdekte ik toen en dat was het definitieve begin van de omschakeling in mij, in mijn gevoelens. Nee, geen omschakeling, een barri “re die wegviel. Ik weigerde het eerst nog te geloven, maar er ontrolde zich voor mijn geestesoog plotseling een andere weg. Niet de enige andere weg, geen alternatieve route, maar gewoon een tweede weg die even belangrijk zou blijken als die andere die ik al een tijdje bewandelde. En die tweede weg liep bovendien parallel aan de eerste… Ik wendde me opnieuw tot haar. – Ik heb dat nog nooit tegen een vrouw gezegd, bekende ik hardop fluisterend. Ik keek haar bijna verontschuldigend aan. Cathy van haar kant bleef ernstig kijken. – En het spijt je nu. Ik schudde mijn hoofd terwijl ik in de achteruitkijkspiegel de ogen van Daisy op mij gericht zag. Er verschenen terstond rimpeltjes aan weerszijden ervan, ze glimlachte en ik meende een ondeugend lichtje in haar ogen te zien verschijnen. – Je meende het niet, vervolgde Cathy met het begin van teleurstelling in haar stem. – Jawel, Cathy, het kwam eruit voordat ik het wist, het is alleen… Ik wist niet wat ik nu moest gaan zeggen. Cathy hielp me wat uit de nood. – Ben je bang voor wat je zou kunnen gaan voelen? – Wellicht, ik… het is… het is nieuw voor mij, eh… – Vind je het… onnatuurlijk? – Wat? – Dat je je tot een andere vrouw aangetrokken voelt. – Ik voel me helemaal niet… begon ik een ietsepietsie verontwaardigd uit te vallen, maar het was een schijnuitval. Ik reageerde zoals een stikjaloerse echtgenoot antwoordt wanneer hem verweten wordt dat hij wel eens jaloers zou kunnen zijn. Het verschrikte gezicht van Cathy deed me mezelf verbeteren. – Nou ja, toch wel een beetje… Ik moet er verschrikkelijk naief uitgezien hebben, de manier waarop ik stuntelig de situatie probeerde recht te trekken. Maar Cathy scheen het niet te merken. De schrik snelde van haar gezicht en haar sensuele lippen krulden in een bevrijdende glimlach omhoog en lieten een rij prachtig witte tanden zien. Ze boog wat meer naar me toe en stelde toen de vraag die het laatste onderdeel vormde van die befaamde barri “re die ik aan het afbreken was. – Mag ik je een kus geven? Ik gaf niet meteen antwoord, maar ik keek monkelend voor me uit. Ze was brutaal genoeg, want een seconde later voelde ik hoe haar lippen mijn wang beroerden, nog voor ik haar vraag beantwoord had. Ik bleef koppig voor me kijken, ja, ik geloof zelfs dat ik haar al aan het plagen was. Ze drukte een zedige, lauwe kus op mijn wat verhitte wangen. De zoen liet een licht vochtige afdruk achter, maar alsof het een relikwie betrof, weigerde ik het af te vegen. Toen ik haar weer aankeek, schonk ze me een gelukzalige glimlach. Ik had me vroeger al eens afgevraagd hoe een gelukzalige glimlach er dan wel mocht uitzien, maar nu wist ik het. Cathy was gelukkig. – Jij bent met weinig tevreden, zie ik, merkte ik fijntjes op. Daar had je die plaaggeest in me al opnieuw. En alsof het allemaal nog niet onrealistisch genoeg was, nam ik ook nog eens het initiatief. – Maar je kunt wel nog meer krijgen, begon ik, als je dat wilt, natuurlijk… Ze gaf geen antwoord, maar pakte de rugzak beet, schoof wat op in mijn richting, plantte mijn hebben en houden aan de andere kant neer en kwam toen heel dicht bij me zitten. Ze keek diep in mijn ogen – en ik in de hare – en het volgende ogenblik voelde ik haar lippen, niet meer op mijn wang, maar op mijn mond. Ze waren ongelooflijk zacht, het was een weldaad ze op de mijne te voelen. Ze hield ze het eerste ogenblik nog gesloten, maar na een reeks van kortstondige, kleine kusjes opende ze haar lippen en liet haar tong een opening tussen mijn lippen forceren. Ik had mijn ogen gesloten, want zo kon ik me beter concentreren. Ik was nu helemaal en onherroepelijk aan dit heerlijke meisje verloren. Ik liet haar tong naar binnen glijden. Ze kronkelde het glibberige genotbrengertje rond het mijne, streek er vervolgens mee langs mijn bovenste tanden en keerde toen naar mijn eigen tong terug. Ze had ondertussen haar handen op mijn schouders gelegd om wat meer steun te krijgen. Daarbij merkte ze dat ik bij dit weer een beha droeg en ze leek verbaasd want een halve seconde lang hield ze haar flitsende tongetje stil. Ik maakte van die korte pauze gebruik, om haar tong terug te dringen en bij haar een stoutmoedige inval te doen. Dat bleek haar bijzonder te plezieren want ze drukte zich nog steviger tegen me aan. We hadden allebei enorm veel zin: zij leek uitgehongerd en ik proefde mijn eerste ‘maaltijd’. Na wat een hemelse eeuwigheid leek te duren, losten we elkaar als op commando. We keken elkaar weer in de ogen en wisselden nog een paar kleinere zoenen uit. – Je bent een wonder, verklaarde Cathy glimlachend. – En jij een mirakel, complimenteerde ik haar op mijn beurt. We schrokken ons een tweedubbele bult toen Annelies plotseling tussen de twee voorste stoelen heen brulde. – Gedragen jullie je wel een beetje? Cathy haalde haar handen van me weg en bracht haar hoofd tegenover dat van Annelies die schalks naar me knipoogde. – Je bent toch niet jaloers, zeker? informeerde Cathy. Annelies antwoordde niet, maar bleef me aankijken. Daarop boog Cathy zich voorover en drukte nu haar sensuele lippen op die van Annelies. Die trok zich allerminst terug en zo goed en zo kwaad als het ging, beantwoordde ze de spontane liefkozing van Cathy. Hun tongzoen duurde iets minder lang dan die tussen mij en Cathy. Het belette me niet er met veel genoegen naar te kijken. Ja, ik had de smaak nu wel lelijk te pakken. Toen beide vriendinnen hun aanhaling staakten, verklaarde ik tegen Cathy: – Dit lost niks op, hoor, want nu ben ik weer jaloers. Annelies begon te schaterlachen en draaide zich weer om in haar passagiersstoel. Cathy keek me weifelend aan. – Ah, ja? Ik knikte ernstig en hoopte op een herhaling van onze eerste tongzoen. Cathy leunde evenwel weer naar voren en instrueerde Daisy. – Daisy, schatje, waag het niet de eerstvolgende parkeerplaats voorbij te rijden, he! Daisy gaf geen antwoord, maar priemde haar ogen via de achteruitkijkspiegel in de mijne. – Dat waren we sowieso al niet van plan, bekende ze ten slotte. Cathy wendde zich opnieuw tot mij en wreef met de rug van haar hand teder over mijn wang. Ik wist niet wat ze op de parkeerplaats van plan waren, maar mijn ervaringen tot nu toe maakten me alvast bijzonder opgewonden. Op het kleine parkeerterrein waar we na een tiental minuten aanbelandden, stonden maar een paar wagens, de meeste met Nederlandse nummerplaten. Daisy reed tot helemaal aan het eind, op zowat vijftig meter van de dichtstbijzijnde wagen, die overigens aanstalten maakte om te vertrekken. We stapten allemaal uit en rekten ons eens goed uit. – Vooruit, riep Cathy terwijl ze op de koffer toeliep, laten we onze huisjes bouwen. Ik was benieuwd wat ze daarmee bedoelde. Ze ontsloot de koffer en samen met Daisy haalde ze twee windschermen boven. Het waren primitieve dingen: vier gepunte houten stokken van zowat twee meter die door gewone lappen stof met elkaar verbonden waren. Ik volgde nieuwsgierig hun handelingen. Voorbij het voetpad lag een boogvormig stuk grasland dat van het begin van de parkeerplaats tot het einde door talloze struiken omzoomd werd. Cathy en Daisy gingen in de richting van de struiken terwijl ik hen volgde, aan de zijde van Annelies. Het Venetiaans blondje nam spontaan mijn hand en zei terloops: – Cathy is een heel lieve meid, doe haar geen kwaad. Ik wist niet ?â??f ik daar moest op antwoorden en zo ja, wat dan wel. Annelies keek me nu wel aan en drukte mijn hand. – Lief zijn voor haar, beval ze opnieuw. – Ik zou niet weten waarom ik niet lief voor haar zou zijn, antwoordde ik wat beduusd. Ze gaf nog een kneepje en maakte zich toen los om haar twee vriendinnen te helpen. De windschermen werden zo opgesteld dat de open wand zich pal tegen de struiken bevond. Het was een heel karwei om door de struiken tot binnen het windscherm te komen, maar het vormde daardoor een uitstekende plek waar de privacy gegarandeerd was. Toen de laatste paal van het tweede windscherm in het gras geklopt was, liep Cathy naar de wagen terug en diepte uit de koffer twee kleurige strandlakens. Ze sloot de wagen af, hinkelde als een uitgelaten bakvisje op ons toe en gaf een van de lakens aan Daisy. Toen kwam Cathy met wiegende heupen op mij toe en bleef voor me staan terwijl ze haar vrije hand op een schouder legde. – Kom je mee naar binnen? vroeg ze retorisch. Ze trok me naar de struiken en na wat geharrewar bevonden we ons binnen de wanden van het scherm. Alleen vanuit een helikopter kon men ons nog beloeren, voor de rest was de privacy volledig verzekerd. – Wel, van pottekijkers heb je zo geen last, he, vatte ze mijn gedachten samen. – Prima, beaamde ik, nu kunnen we lekker wat gaan slapen, ik ben moe. Ik keek haar niet aan en bekeek quasi geinteresseerd de verkleurde schermwanden. – Judith, je bent niet alleen een stuk van een meid, je hebt ook nog gevoel voor humor… Ik keek haar nu wel aan en zag hoe ze met grote ogen terugstaarde. – Is dat zo wonderlijk, een vrouw met humor? vroeg ik oprecht verwonderd. – Nee, maar wel de combinatie met schoonheid, verduidelijkte Cathy. – Hou maar op met je complimentjes, straks ga ik het nog geloven ook. – Of je het nu gelooft of niet, het is zo, verzekerde ze met verrassende stelligheid. Daarop spreidde ze het laken uit, dat bijna het hele grasplekje binnen de schermen bedekte. Ik liet me met een zucht op mijn rug op het laken neervallen en sloot m’n ogen, niet om haar te plagen, maar omdat het licht zo sterk was. Ik voelde Cathy zich naast mij neervlijen, zonder me evenwel aan te raken. Ik begon enorm veel respect voor haar te hebben. Als ze al verliefd op me was, dan liet ze zich niet halsoverkop door haar gevoelens leiden, m.a.w. ze had ook voor mij respect. Ik begon ook de betekenis van Annelies’ aanmaning te begrijpen: Cathy was een supermeid. Ik opende mijn ogen en draaide mijn in haar richting. Ze lag me met een spaarzaam lachje aan te ‘gapen’. Ik zag haar pupillen heen en weer springen terwijl ze mijn gezicht nauwgezet afspeurde. – Zoek je jeugdpuistjes? vroeg ik schalks. Ze schoot in een frisse lach, die haar nog aantrekkelijker maakte. – Nee, ik zoek het plekje waar ik je het eerst een kus wil geven. – Ah, reageerde ik zogezegd verrast, dan gaan we niet slapen? – Hm, repliceerde ze na een poosje diep aandenken, slapen zullen we wel doen, denk ik… maar wel met elkaar! Ze stopte met glimlachen en keek me bloedserieus aan. – Ik heb waanzinnig zin in je, bekende ze toen en haar stem haperde zowaar. – Kom maar, fluisterde ik uitnodigend en ik legde een hand in haar nek en trok haar naar me toe. Net zoals in de auto voelden haar lippen geweldig aan. Ze had ze nu een beetje gestulpt zodat het vooral de wat vochtigere binnenkant ervan was, die mijn huid beroerde. Het maakte me alleen nog geiler. Ze gaf van die tedere, natte kusjes op mijn beide wangen, mijn neustop, mijn oogleden en verder nog hier en daar op mijn gezicht. Ze had zich op haar knieen gezet en steunde met haar beide handen naast mijn hoofd op het laken. Ik van mijn kant hield mijn ene hand nog steeds in haar nek, om er zeker van te zijn dat ze niet zou weglopen. Ik bleek weg van haar te zijn. Ze eindigde haar liefkozende verkenningstocht op mijn lippen en weldra ontmoetten onze tongen elkaar weer. Het was een heel prettig weerzien. Het was een genot haar tong tegen mijn gevoelige gehemelte aan te voelen, haar speeksel te proeven. We tongzoenden eerst zachtjes, maar langzamerhand versnelde het ritme van onze kussende monden en onze flitsende tongen. Op het eind was het als likten we een ijsje dat anders dreigde te smelten. Toen onze monden zich uiteindelijk van elkaar losmaakten, waren we allebei aan het hijgen. We keken elkaar als een intens verliefd koppel aan. Ik kan niet zeggen of ik nu verliefd op haar was, maar benamingen doen er niet toe. Ik wilde dolgraag met haar vrijen en dat het wederzijds was, had ze al gezegd en ze herhaalde het nog eens. – Ik zal ervoor zorgen dat je me nooit meer vergeet, garandeerde ze. Maar dat had ze nu al voor mekaar gekregen. Cathy legde haar hand op de zijkant van mijn gezicht en begon me zachtjes te strelen. Ze concentreerde zich zo op haar aaiende handeling dat ze er een ernstige plooi om haar mond lag. Voor het eerst bewonderde ik haar mooie aangezicht ongegeneerd. – Heb je echt niet te warm met die beha, informeerde ze plots heel onschuldig. – Nu je het zegt, reageerde ik, maar dan moet je je wel omdraaien. Ze schoot opnieuw in een lach. – Daar valt niet mee te lachen, vervolgde ik op gespeeld gekwetste toon, en als straf mag jij het helemaal alleen doen. Cathy hield op met lachen. – Je weet niet waar je nu aan begint, waarschuwde ze. – Verras me maar eens, daagde ik haar uit. – Reken maar, antwoordde ze. Ze liet me rechtop zitten en zette zich toen achter me, met haar benen gespreid, haar knieen naast mijn heupen. Ze stak haar handen onder mijn sneeuwwitte T-shirt en gleed er langzaam mee langs mijn zijde naar boven. Haar zachte aanraking deed me rillen. Cathy bereikte de cups van mijn beha en ze omvatte ze grotendeels met beide handpalmen. Afwisselend strelend en knedend liefkoosde ze mijn borstjes doorheen het dunne textiel. Na een poosje verlieten haar handen de voorkant van mijn lichaam en dwaalden naar mijn rug. Daar aangekomen zochten haar vingers de sluiting van de bustehouder en openden die. Daarmee was niet veel opgelost want ik kon onmogelijk mijn beha uittrekken zonder eerst ook mijn T-shirt uit te doen. Cathy had dat nu ook begrepen, maar liet zich niet van de kook brengen. Ze leidde haar handen weer naar voren en dook toen onverwachts onder de cups. De directe aanraking van haar hemelse handen met mijn borsten liet mijn hart een slag missen. Ik leunde zijwaarts geneigd achterover en voelde hoe haar eigen borsten tegen mijn rug aandrukten. Al die prettige gewaarwordingen maakten me telkens een stukje meer opgewonden. Doordat de behabandjes losgemaakt waren, kregen Cathy’s handen de ruimte om mijn borsten onder de cups te liefkozen. Ze deed het zo teder dat ik wel uren zo verwend had willen worden. Maar dit liedje duurde niet zo heel lang en al gauw zwierven haar handen langs mijn buik naar beneden. Ze haalde haar handen van onder mijn T-shirt, pakte het kledingstuk buiten aan de rand vast en schoof het omhoog. Ik strekte mijn armen boven mijn hoofd om het haar gemakkelijker te maken. Toen ze mijn T-shirt naast ons neergegooid had, kuste ze me liefdevol in de nek terwijl haar rusteloze handen alweer omhoog klommen. Ze deelde maar een paar liefkozingen aan mijn cups uit en besloot toen dat ook mijn beha maar eens uit moest. Geen van ons beiden had er de behoefte aan iets te zeggen. Het waren onze lichamen die met elkaar communiceerden en op die manier oneindig veel meer konden uitdrukken. Cathy plaatste haar hoofd nu over mijn schouder heen vlak naast het mijne zodat ze een prachtig bovenaanzicht had op mijn twee fiere borstjes. Ik was wel trots op m’n twee juweeltjes: ze waren zeker niet klein, maar hadden evenmin Dolly Parton-afmetingen. Cathy’s vingertoppen gleden als schaatsenrijders over de warme huid van mijn borsten. Het waren net verkenners die op zoek naar iets waren. Toen haar duimen en wijsvingers mijn tepeltjes gevonden hadden, begon bij mij het hek van de dam te zijn. Ze nam de knobbeltjes zachtjes tussen genoemde duim en wijsvingers en rolde ze ertussen heen en weer. De stimuli die dat veroorzaakte, hadden hun onmiddellijk effect op mijn ademhaling. Ik begon sneller te ademen en kon af en toe een kreun niet onderdrukken. Ik had er ook geen behoefte aan, wat dan ook te onderdrukken. Ik had voor mezelf al uitgemaakt, dat ik volledig zou laten gaan, geen schaamte, geen remmingen: fun, genieten en laten genieten was mijn parool. Terwijl ze met mijn tepeltjes speelde, likte ze mijn keel en mijn kin. Op een bepaald moment leunde ze zover voorover dat onze lippen elkaar spontaan terugvonden. Maar omdat de houding waarin we zaten, onze krachten wat te boven ging, duurde onze tongkus minder lang dan de vorige, maar niets was nog onaangenaam en het kon alleen nog maar beter worden. Toen ze vond dat mijn borstknopjes hard genoeg geworden waren, concentreerden haar paradijselijke vingertjes zich weer op mijn eigenlijke borsten. Net als daarnet wisselde ze de strelingen met liefdevolle kneedbeurten af. Plots hield Cathy met haar sensuele aanrakingen op en kwam achter mijn rug vandaan. Ik zag dat haar gezicht door de opwinding een donkerder kleur gekregen had. Ze ging nu schrijlings voor mij zitten. Met beide handen pakte ze mijn linkerborst vast, richtte ze wat omhoog en bracht er haar lippen naartoe. Ze kuste mijn borst op diverse plaatsen, maar bleef uiteindelijk onvermijdelijk bij mijn hard tepeltje hangen. Eerst nam ze mijn uiterst gevoelig geworden knobbeltjes tussen haar gulzige, zachte lippen en daarna streek haar nog zachtere tong eroverheen. Langzaam om haar te laten volgen liet ik me achterover zakken, plantte mijn ellebogen op het laken en wierp mijn hoofd in mijn nek. Cathy had het heerlijke contact met mijn linkerborst niet verloren en bleef aan mijn tepeltje likken en zuigen. Na mijn linker- was uiteraard mijn rechterborst aan de beurt en nog steeds had ik er geen genoeg van. Ik stak mijn boezem herhaalde malen vooruit alsof dat het genot nog zou kunnen vergroten. Toen liet Cathy mijn rechterborst met haar handen los en gaf mijn beide pronkstukken een degelijke likbeurt. Omdat ik het me helemaal gemakkelijk wilde maken, ging ik nu helemaal horizontaal gaan liggen. Dit stelde me ook in de gelegenheid mijn eigen handen wat nuttiger te gebruiken. Want een ding stond me voor de geest: wat ze mij aan genot bezorgde, wou ik haar teruggeven. Ik legde mijn handen op haar dijen die ik met een lichte aanraking begon te strelen. Nu en dan schoof ik onder haar donkergroene minirokje, terwijl zij onverwoed met haar tong mijn boezem aflebberde. Plots nam ze mijn beide handen beet en legde ze onder aan haar groene topje. Ik begreep onmiddellijk de bedoeling en hielp haar zich van het kledingstuk te ontdoen. Voor het eerst zag ik nu ook haar buste. Ze had kleinere borsten, maar de bijna bolronde vorm wees op een grote stevigheid. Omdat ik beter met mijn handen kon zien, leidde ik ze daarnaar op weg. Ze hield echter tegen en gaf me te kennen dat ik eventjes moest wachten. Toen ze haar armen naar achteren bracht, haar knotje losmaakte en haar haar liet uitwaaieren, ontsnapte een nauwelijks hoorbaar waw aan mijn lippen. Cathy’s haar hing nu tot bijna halverwege haar rug en omlijstte breeduit aan weerskanten haar hoofd. Ze bracht haar handen op haar rug samen, zodat haar borstjes fier naar voren geduwd werden en poseerde zo voor me. Met trotse blik constateerde ze dat ik haar mooi vond. Terwijl ik haar beide verleidelijke borstjes bewonderde, dacht ik met stijgende afkeer aan de vele tienduizenden siliconeborsten die vrouwen zich lieten ‘aanmaken’. Ik had geen tien Pamela-borsten willen ruilen voor het prachtige paar van Cathy. Vooraleer ik de tijd kreeg, ze te betasten, schudde ze haar haar naar voren en liet ze over mijn naakte bovenlichaam slingeren. Het was een ongewone gewaarwording want ik leek op tientallen plaatsen tegelijk gestreeld te worden. Cathy bewoog haar hoofd traag heen en weer zodat de erotische liefkozingen gelijkmatig verdeeld werden. Daarna was het opnieuw zij die het initiatief nam en mijn handen naar haar twee kroonjuweeltjes bracht. Ik streelde ze, kneedde ze, ‘omarmde’ ze, masseerde ze, liefkoosde ze op alle denkbare manieren met mijn begerige vingers. Het was dan ook de eerste keer in mijn leven dat ik borsten van een andere vrouw aaide. Ik had mijn eigen boezem al duizenden keren gestreeld, maar de borsten van iemand anders strelen was weer een totaal nieuwe ervaring. Minutenlang liefkoosde ik Cathy’s borstjes en ook zij scheen me allerminst te willen onderbreken. En telkens opnieuw schoten Annelies’ woorden me door het hoofd: ‘lief zijn voor haar… lief zijn voor haar… lief zijn voor haar…’ Toen ze mijn onvermoeibare handen stilhield, op haar knieen achteruitschoof en vervolgens de knop van mijn rode shorts losmaakte, wist ik dat het grote werk er aankwam. Ik was er meer dan ooit klaar voor. Na het knopje opende Cathy mijn rits en schoof toen mijn shorts naar beneden als een moeder bij haar kind. Ze legde haar handen op mijn benen en begon ze langzaam van onderen naar boven te aaien. Ze hield eventjes op om mijn witte pumps uit te doen. Ze masseerde lichtjes mijn voeten en weidde toen verder haar aandacht aan mijn slanke benen. Af en toe keek ze me aan en glimlachte. Ze maakte me verrukt en door haar aanhoudende strelingen voelde ik dat mijn poesje ook langzaam vochtig begon te worden. Ze behandelde de benen elk afzonderlijk en telkens ze bovenaan mijn dijen bereikte, schoven haar vingertoppen een centimeter onder mijn slipje. En iedere keer weer hield ik mijn adem in, in de verwachting dat ze dit keer wat verder zou doorstoten. Ze wist evenwel perfect hoe ze de spanning moest opbouwen. In eerste instantie lagen mijn benen nog dicht tegen elkaar, maar wanneer ze de binnenkant van mijn dijen beroerde, schoof ik mijn onderste ledematen wat verder van elkaar weg. Via de tastzin van haar handen genoot Cathy van mijn lichaam en ze liet geen enkel plekje ongemoeid. Plots stopte ze haar liefkozingen en trok zich weer wat achteruit. Ze nam een voet in de hand en begon mijn tenen een voor een te kussen en te likken. Ze had blijkbaar een van benen uitverkoren want al kleine opwindende kusjes en likjes gevend vertrok ze richting het paradijs. Ik besefte dat zelfs zulke schijnbare onbenullige handelingen een enorme erotische uitwerking hadden. Zonder het zelf te weten, had ik mijn borsten ter hand genomen en was ze beginnen te masseren terwijl ik mijn bekken nu en dan omhoogduwde. Gestaag naderde Cathy mijn knieen en toen mijn dijen tot haar tong tegen de onderkant van mijn onderbroekje stootte. Ze onderbrak heel even het contact en gaf vervolgens een paar krachtige likken vlak boven mijn schaamlippen. Voor de tweede maal sloeg mijn hartje een slag over en het zou niet de laatste keer blijken. Zelfs door het textiel heen voelde ik het natte oppervlak van haar tong over mijn nog verborgen lipjes strijken. Ik ademde diep in en uit, liet mijn borstjes voor wat ze waren en wilde zelf mijn slipje uittrekken. Met een zachte maar kordate tik op mijn vingers gaf ze te kennen, dat ik me erbuiten moest houden. Zij was de koningin van het paradijs dat ze weldra zou betreden. Ze bracht eerst mijn benen wat nader tot elkaar en schoof vervolgens tergend langzaam mijn slipje naar beneden. Toen mijn poesje volledig vrij lag en er geen prikkeling meer was van de wegtrekkende stof, maakte ze korte metten met mijn slipje. Ik lag nu helemaal voor haar klaar. Ik spreidde mijn benen zo wijd mogelijk, maar hield mijn voeten samen zodat mijn benen een ruit vormden. Zo stelde ik mijn uitnodigende schaamstreek op een bijna vulgaire manier tentoon. Maar vulgair heeft betrekking op iets lelijks en aan de gretige