Mare en haar moeder Gerda zijn samen in de bijkeuken met het brommen van de wasmachine als achtergrondmuziek. De lucht ruikt er naar frisse was, intermenselijke spanning en natte slipjes. Mare kan zich bij die geuren niet goed inhouden; haar stem trilt en ze giechelt erbij, alsof ze zichzélf betrapt in plaats van haar moeder: “Mam…ben jij nou… vunzig? Moedigde jij me nou echt aan om mijn natte kutje nog een keer aan Storm te geven? En ben jij nou nat geworden terwijl je daar met mij over sprak?” Zodra ze het zegt, slaat ze haar hand voor haar mond, ze bloost er tot diep in haar hals van. “Oh God, ik heb dit echt gezegd… tegen míjn moeder”, denkt ze.
Moeder trekt één wenkbrauw omhoog, maar in haar ogen verschijnt geen veroordeling, eerder herkenning, er verschijnt zelfs iets ondeugends. Ze laat de wasmand met beddengoed langzaam zakken, ze gaat niet in verdediging, maar leunt losjes tegen de machine, alsof ze bewust ruimte maakt voor dit gesprek. “Vunzig?” zegt ze zacht, met een glimlach die meer belooft dan afkeurt. “Misschien een beetje. Maar bovenal eerlijk. Denk je dat ik nooit zoiets gevoeld heb, lieverd? Dat ik altijd keurig gewacht heb, tot alles mocht en niets meer spannend was?”
Ze schudt haar hoofd, lacht bijna om zichzelf en kijkt haar dochter dan recht aan. “Ik zie het toch. Je ogen fonkelen. Je huid gloeide nog uren na nadat hij je had genomen. En geloof me: dat ruikt een moeder. Dat is niet vies. Dat is leven. Als ik vunzig ben, dan ben jij het ook. En wees er maar blij mee” geeft Mare plagend een lichte tik op haar billen, “Teefje.” Mare bijt op haar lip en stamelt giechelend: “Maar… als ik hem nog een keer toelaat… als ik weer ja zeg… is dat dan niet té?” Moeder zet een stap dichterbij, legt een warme hand op haar dochters arm. “Te veel is het pas als jij jezelf geweld aandoet. Als je spijt hebt nog voor je genoten hebt. Maar als jij je open voelt, door hem gezien en bemind, als jij zegt: dit is míjn ja… dan is dat niet te veel. Dan is dat precies genoeg. En ja, als die jongen je op deze manier wakker maakt…en jij hem… koester het. Bewaar het. Niet als roddel, niet als spelletje. Maar als je eigen vuur. Als je eigen geheim.” Mare’s ogen vullen zich met tranen die tegelijk opluchting en spanning zijn. Ze giechelt zacht: “Mam, je zegt dit alsof je me… aanmoedigt.”
Moeder glimlacht geheimzinnig, haar stem fluisterzacht, intiem: “Ik zeg alleen maar dat je een vrouw bent. En vrouwen mogen nat zijn. Van wie ze willen. Ze mogen hunkeren. Naar wie ze verlangen. Mogen hun lijf kennen en volgen. Je hebt jouw ‘ja’ gevonden, niet in een boek, maar in je eigen huid. Dus ja, meisje… als je hem nog eens je warmte geeft, doe het trots. Doe het helemaal. En laat het he-le-maal van jou zijn.” Mare snikt een lach, schudt haar hoofd. “Je bent nog erger dan ik dacht, mam.” “Of eerlijker dan je dacht,” antwoordt moeder, twinkelend. Ze knijpt zacht in haar dochters hand. “Ik zal je nooit kunnen tegenhouden. Maar ik kan je wel dit meegeven: schaam je niet. Koester wat je voelt. Dat natte geheim van jou is geen vuiligheid. Hoogstens eerlijke vunzigheid. Het is jouw waarheid. En die is alleen van jou.”
De wasmachine piept, het programma klaar. Mare glimlacht met natte ogen, haar borst lichter dan voorheen. In haar hoofd blijft één zin nagalmen, zachter dan alle schoollessen: Schaam je niet. Koester wat je voelt.
Dan, terwijl ze de was buiten ophangt, vertelt moeder Gerda over haar eigen jeugd. Ze glimlacht schuin met tranen van herinnering en ontroering in haar ogen. “Mijn slip was vroeger ook vaak drijfnat, mijn benen trilden, en mijn hart sloeg alsof ik ging sterven en geboren worden tegelijk. Toen ik het voor het eerst deed nam hij me, maar ik nam ook mezelf. Daar, in die hooiberg. Wat wist ik er van, ik kende het woord geil niet eens. Maar ik was het wel, en hij ook. En niet alleen toen.” Mare luistert ademloos, haar vingers rusten bij de rand van haar joggingbroek, haar hand ligt op haar hete buik. Ze fluistert, giechelend maar hees van spanning: “Mam… als je dat zo zegt… voel ik het bijna zelf. Alsof ik daar lag. Alsof ik mijn joggingbroek voor hem omlaag deed en het nu hoor en voel kloppen… in mij.”
Gerda opent haar ogen, kijkt haar dochter diep aan, en legt een kus op haar haar. “Dat is omdat het vuur niet alleen van mij is, Mare. Het zit ook in jou. En jij weet nu hoe het klinkt als het wakker wordt.” Ze haalt ondertussen drie bh’s van Mare, vier slipjes van zichzelf, een speedo en een boxershort van Storm van de lijn, die zijn droog. “Die speedo staat hem goed, hè, het kost me moeite niet naar hem te kijken.” lacht Gerda terwijl ze al pratend de trap op lopen. Als ze boven zijn gooit Gerda de was op haar bed en duwt Mare er speels achter aan. Het bed zucht zacht onder hun lichamen, de lucht in de kamer is broeierig, verwachtingsvol misschien, en in elk geval gevuld met fluisteringen die dieper gaan dan woorden wellicht kunnen.
Mare ligt dicht tegen haar moeder aan, haar hand rust op de buik van Gerda, haar ogen zijn groot en donker van spanning. Ze voelt de gloed van haar moeders huid, de kalmte in haar adem en tegelijk is er iets onrustigs dat onder de oppervlakte trilt. Gerda beweegt nauwelijks, maar haar vingers strelen traag langs de heup van haar dochter, alsof ze moed verzamelt. Haar ogen sluiten even, dan opent ze ze weer en kijkt Mare recht aan, zonder schaamte, zonder omwegen. Haar stem klinkt laag en rauw, alsof ze recht uit haar buik spreekt: “Lieverd… het liefste zou ik nu gaan masturberen.”
De woorden blijven hangen, zwaar en tintelend. Mare’s adem stokt, haar wangen kleuren dieper. Haar vingers spannen zich bij het elastiek van de joggingbroek, en ze giechelt zenuwachtig, hees. “Mam… dat zeg je gewoon…dat je wilt masturberen. Terwijl ik naast je lig.” Gerda glimlacht schuin, maar haar blik blijft vast en doordringend. “Ja, ik zeg het gewoon. Want jouw woorden, jouw openheid, jouw vuur – jij maakt me nat, Mare. Ik voel hoe mijn slip warm doortrekt. Mijn clit klopt, net zoals de jouwe, dat zie ik aan je ogen. Jij bent net zo geil als ik. En ik verlang ernaar om mijn hand naar beneden te schuiven, mijn vingers te voelen glijden. Om mee te deinen op wat jij mij vertelt.”
Ze buigt dichterbij, hun voorhoofden raken elkaar, hun adem mengt zich. Ze kust Mare teder op haar lippen. Haar fluistering trilt van eerlijkheid: “Ik wil dat je hoort hoe ik zucht, hoe ik kreun, terwijl ik mezelf raak. Want jij hebt mijn vuur wakker gemaakt. Jij, mijn dochter, hebt me weer herinnerd aan mijn eigen ja.” Mare sluit haar ogen, haar hart bonst in haar keel. Ze voelt een golf van spanning en warmte door haar heen trekken. Haar stem komt zacht, breekbaar maar ook stout: “Mam… als je dat zo zegt… voel ik het zelf nóg harder. Alsof ik mee wil luisteren. Mee wil voelen. Mee wil masturberen.” Gerda kust haar zacht op de slaap, haar lippen blijven er even rusten. “Misschien, meisje… misschien is dat juist de waarheid die wij hier delen. Dat we niet hoeven te doen alsof het er niet is. Dat geil zijn, nat zijn, ons samenbindt, niet scheidt.”
Het bed kraakt nog eens wanneer Mare zich dichter tegen haar aandrukt, hun lijven warm en gespannen. In de stilte die volgt, is er geen schaamte meer, alleen het open, rauwe besef dat moeder en dochter een vuur in zich dragen dat sterker is dan alle regels die hen ooit opgelegd zijn. Gerda’s hand verdwijnt in haar slipje, ze raakt met haar vingers de plekken die voor haar zo vertrouwd zijn. Ze ademt diep in en langzaam weer uit. Mare duwt haar joggingbroek omlaag, haar kutje ademt vrijuit. Ze hoort Gerda naast zich masturberen. Mare volgt met haar vingers het ritme van Gerda’s vingers en ademhaling, bijna onbewust. Ze hebben dezelfde adem; één ritme in twee lichamen. Moeder en dochter.
Hun handen rusten elk op hun eigen buik, hun vingers voelen diep in zichzelf alsof ze het binnenste van hun geheime plek willen aanraken. Er is geen woord hoorbaar, wel klanken. Er is geen schaamte, geen uitleg, alleen het zachte weten dat dit verlangen gedeeld is. Een lichaam mag trillen van leven. Er is niets te horen dan twee vrouwen met vingers die soppende geluiden maken. De hitte tussen hen is tastbaar. Dan beweegt Mare sneller, intenser. Gerda houdt in, ze opent haar ogen en kijkt naar Mare. Er ligt iets milds in die blik als ze haar dochter ziet, de vurige glans in haar gezicht, haar mond die spant, de vingers die versnellen. “Wat is ze mooi zo vlak voor het klaarkomen” denkt ze. “Kom maar, Mare” fluistert ze. “Zolang het van binnenuit komt, is het goed.” En Mare trilt, kreunt, siddert, stoot haar hoofd en schouders omhoog en komt, zucht. En huilt. Warme tranen van geluk.
Gerda vindt zichzelf even later terug als ze met haar kut schaart over het kutje van Mare. Ze voelt Mare’s vocht langs haar eigen schaamlippen en ze voelen elkaars knopjes, lippen, lust. Hoe ze boven op haar terecht gekomen is, haar slip heeft uitgedaan, Gerda heeft geen idee, wel dat het gevoel van deze intimiteit met Mare haar ongelooflijk geil maakt. Geiler dan menig keer dat ze met een man, haar eigen of een ander, seks had. Ze kijkt Mare in de ogen, wil haar kussen, strelen, en ze voelt wat Mare fluistert… “we zijn één kut vanmiddag” en dan rijdt ze, hoort haar eigen adem en die van Mare versnellen, ze ziet hoe Mare roder wordt, haar ogen samenknijpt, vuriger wordt, “toe mam” kreunt en dan ontlaadt ze zich vlak voordat ook Mare komt en ze bezweet naast haar komt liggen en haar in haar armen neemt.
Mare glimlacht, sluit haar ogen weer. Ze zakt dieper in haar eigen huid, en de stilte vult zich met iets wat geen woorden meer nodig heeft.
Wat intens! Opwindend, geil zelfs. Zo mooi en natuurlijk beschreven. Dank!!
Jij ook dank.