Cristel, Confetti, Carnaval

De muziek knalde tegen de muren van de kleine kroeg, de lucht was zwaar van rook, schraal bier en matige parfum. Ik stond verloren aan de rand van de bar, een glas bier in mijn hand, mijn blik zoekend tussen de kleurrijke kostuums, clowns en cowboys. Carnaval. Ik had er in Zwolle wel van gehoord, ik ben niet wereldvreemd. Maar meegemaakt had ik het nog nooit. Maar dat de straten versierd waren, kroeg soms 24/7 open waren, mensen zich zo zouden verkleden, alsof het leven één groot verkleedfeest was – dat had ik niet verwacht.

Ik voelde me volkomen ongepast gekleed, in een spijkerbroek, een simpel shirt en een slecht passende narrenmuts die een collega mij had gegeven. Uiterlijk leek ik misschien ontspannen, maar vanbinnen voelde ik me als een toerist in het buitenland. “Nou, je ziet eruit alsof je verdwaald bent.” De stem kwam van naast mij, een vrouw, blond, elegant, net als ik niet verkleed, hooguit subtiel opgemaakt. Ik schatte haar eind veertig, begin vijftig. Ze droeg een rode jurk, meer iets voor een trouwerij of een modeshow, dan op een carnavalsfeest met opvallend grote oorbellen.

Naast haar stond een iets jongere en een stuk kleinere vrouw met een veren boa, giechelend terwijl ze van een glas champagne nipte. Ik merkte haar echter nauwelijks op en concentreerde me op de vrouw die me had aangesproken. Haar jurk sloot aan bij een figuur dat niet langer jeugdig hoefde te lijken om aantrekkelijk te zijn. Ze straalde mega veel zelfverzekerde sensualiteit uit die precies weet wat het bij mannen oproept. Dat is wat me altijd heeft aangetrokken; ik herinnerde me meteen de verhalen uit mijn studiejaar.

De rode stof van haar jurk was zowel zacht en accentueerde haar heupen. De halslijn was vrij hoog gesloten en daarmee eerder een belofte die ze vol vertrouwen aan de menigte voorlegde. Haar ogen – donker, met fijne lachrimpeltjes die verhalen over het leven vertelden – ontmoetten de mijne een moment te lang. Ik kwam dichterbij, gedreven door een impuls die ik ken uit mijn eerdere ervaringen. Het omgevingsgeluid leek te vervagen toen ze haar hoofd lichtjes kantelde. Was dit gebaar een uitnodiging of een test?

“Ik… eh… ik ben waarschijnlijk niet helemaal bij de tijd, ik ben hier net komen wonen,” zei ik, verlegen glimlachend. “Dat merk ik.” Ze bekeek me alsof ze een kunstwerk bestudeerde. “Cristel,” zei ze, terwijl ze me haar hand aanbood, haar perfect gemanicuurde nagels glansden in het licht. Ik antwoordde: “Henry.” Ze herhaalde “Henry” langzaam, bijna proevend, en vervolgde: “En? Vind je ons carnaval leuk?” Ik haalde mijn schouders op. “Laat ik het maar interessant noemen. Ik wist niet dat mensen hier zo… ongeremd feestvierden.” Ze lachte – een diepe, ingehouden lach!

“O jee, je bent niet de eerste die dit overweldigd. Je went er wel aan. Sittard is geen plek voor halve maatregelen.” “Ik zei al dat ik dat in de drie weken dat ik hier woon, al had gemerkt.” Haar vriendin boog zich naar haar toe, fluisterde iets in haar oor en verdween met een knipoog naar de dansvloer. Cristel bleef. “En wat doet een nieuwkomer zoals jij hier in het Zuiden?”
“Marketing stage bij een grote verzekeraar in Venlo.” antwoordde ik. “Marketing. Dus in ieder geval iets creatiefs. Dan ben je hier aan het juiste adres.” Ze tikte zachtjes met haar vinger op mijn borst, alsof ze wilde checken of ik echt was. “Ik val op creatieve mannen. Ze zien de wereld… anders.” Ik voelde me blozen. Ik bekeek haar beter; ze was zeker twee keer zo oud als ik, maar iets in haar manier van doen – haar zelfvertrouwen, haar blik – betoverde me. “En jij?” vroeg ik. “Feest jij elk jaar tijdens carnaval?” Ik kon geen beter woord bedenken.

“Ik vier het leven, lieverd,” zei ze. “Maar vanavond mag het wel wat luider.” Ze pakte het halflege bierglas uit mijn hand, zette het op de bar en zwaaide naar de ober. “Twee champagnes. Die jongen heeft een flinke borrel nodig.” Ik wilde protesteren, maar ze glimlachte zo zelfverzekerd naar me dat ik alleen maar kon knikken. Buiten raasde de parade voorbij; binnen borrelde het leven, en ik had het gevoel dat ik een wereld binnenstrompelde waarvan ik het bestaan niet eens kende.

De stad bruiste. Muziek, gelach, clownsneuzen, confetti, de geur van bier, frituurvet en seks waren overal. Cristel sloeg haar armen om me heen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. “Je moet iets leren, Henry. In Sittard ga je niet zomaar naar een kroeg. Je gaat de stad in,” zei ze. “Aha,” antwoordde ik, terwijl ik me liet meenemen naar de volgende bar. De volgende kroeg was nog kleiner, krapper en benauwder. Een band speelde carnavalsliedjes op oorverdovend volume. Cristel baande zich een weg door de menigte, alsof de zee voor haar uiteen spatte!

Wat mij opviel? Meerdere mannen staarden haar aan. Ze was een absolute schoonheid! En, zoals ik al snel ontdekte, had ze onlangs haar vijftigste verjaardag gevierd. Ik volgde haar, half verdoofd door het lawaai, half door haar geur. “Twee Bier!” riep ze naar de herbergier en keek me toen aan. “Glimlachen man, laat je gaan. Anders zou iemand denken dat ik je gedwongen heb.” Ik grijnsde bijna automatisch. “Ik ben er gewoon niet aan gewend dat iemand anders de leiding neemt.” Ze hief haar glas naar me op en zei: “Dan is het hoog tijd.”

We praatten over mijn studie maar ook over haar tijd “in betere kringen”, zoals ze het noemde. Over mannen die haar hadden teleurgesteld, en over steden die we allebei nog wilden zien of al gezien hadden. Het gesprek verliep soepel, bijna moeiteloos. Later, toen we weer buiten in de koude lucht stonden, legde ze haar hand op mijn arm. “Je hebt prachtige ogen. Veel te serieus voor je leeftijd.” Ik lachte, een beetje verlegen. “Dat zegt mijn moeder ook,” antwoordde Cristel lachend: “Dan weet ze wel iets van mannen.”

Zo trokken van kroeg naar kroeg, van glas naar glas. De muziek veranderde, de stemmen vervaagden, de wereld werd zachter. Uiteindelijk, in een rokerige bar met geruite tafelkleden, zaten we naast elkaar op een bankje. Onze knieën raakten elkaar. Ik legde een hand op haar bovenbeen ze liet deze liggen zonder een woord te zeggen. Ik besloot te testen hoe ver ik kon gaan. “Weet je,” begon ik, “ik vond carnaval maar gek. Maar eigenlijk is het spannend hoe iedereen een paar dagen iemand anders mag zijn.”

“O, lieverd,” fluisterde ze, “de meeste mensen zijn het hele jaar door iemand anders. Pas vandaag geven ze dat toe.” Ik lachte en keek haar aan; ze zag er werkelijk prachtig uit. Het licht van de tl-buizen gleed over haar gezicht en accentueerde de fijne lijntjes rond haar ogen en de glans op haar lippen. Even was alles om haar heen stil. Toen stond ze op. “Kom op. Nog één laatste kroeg. En dan breng je me naar huis – ik woon niet ver weg.” Natuurlijk volgde ik haar, volgde haar naar buiten in de kolkende zee van lichtjes van de Sittardse nacht.

De wind voerde flarden carnavalsmuziek door de smalle straatjes terwijl we door de stad liepen. Kleurrijke papieren slingers en glinsterende maskers lagen verspreid over de natte kasseien, alsof de dag zijn glans had verloren. Cristel liep voorop, haar stappen veerkrachtig, alsof ze danste, haar rode jurk accentueerde haar iets vollere figuur, haar hakken klikten op het straatwerk. Ik liep met haar mee, vaak een halve stap achter haar, niet in staat mijn blik af te wenden van de manier waarop de stof over haar heupen viel en de manier waarop ze liep. Ze had geen lichte jeugdige tred maar het was de zelfverzekerde tred van een vrouw die precies wist wat ze wilde. “Die kant op,” zei ze, wijzend in een smalle zijstraat. “Mijn appartement is hier om de hoek.” Ze bleef staan en keek me over haar schouder aan. Een flauwe glimlach. “Je hoeft niet te komen als je niet wilt.” Ik deed een stap dichterbij: “Ik WIL!” Haar ogen twinkelden geamuseerd, misschien zelfs verrast. “Dapper,” zei ze zachtjes. “Dapper voor een stagiaire.”

Haar appartement was warm en verzorgt. Mooi gedempt licht, de geur van parfum en ergens stond een oude jazzplaat te spelen. Cristel trok haar rode pumps uit, schudde haar haar los en plotseling leek ze jonger, vrijer. “Je mag je jasje uittrekken,” zei ze, terwijl ze twee glazen uit een vitrinekast pakte. Haar stem was zacht, maar had een ondertoon die geen tegenspraak duldde. Dus gehoorzaamde ik. Mijn hart klopte sneller toen ze me een glas wijn gaf. Onze vingers raakten elkaar, even maar – lang genoeg om me een warm gevoel te geven. “Weet je,” begon ze, “je doet me aan iemand denken. Aan mij, twintig jaar geleden. Nieuwsgierig. Een beetje verloren. En toch zo… zeker.” Ik glimlachte onzeker. “Ik voel me nu niet bepaald sterk,” gaf ik eerlijk toe. “Jawel,” fluisterde ze. “Je ziet gewoon te veel.” Ze kwam dichterbij tot ik haar geur opving – een mix van vanille, wijn en iets ondoorgrondelijks. Haar blik gleed over mijn gezicht, mijn lippen en toen weer terug in mijn ogen. “Je zou meer risico’s moeten nemen, zonder te weten wat er gaat komen,” zei ze. Ik wilde antwoorden, maar ze legde haar vinger op mijn lippen.

“Niet praten. Geniet!” Nu stond ze zo dichtbij dat ik de warmte van haar lichaam kon voelen, het zachte geritsel van haar jurk, dat zich nauwelijks tussen ons in bevond. Het moment werd lang, en zwaar, vol onuitgesproken emotie. Meer een uitnodiging voor meer! Ze glimlachte met haar volle lippen. Veelbetekenend, vermoeide, maar stralende glimlach van een vrouw die het spel van het leven kende. Cristel leidde me naar het raam. Buiten glinsterde de stad, de kleurrijke chaos van het carnaval vervaagde. “Zie je dat?” vroeg ze zachtjes. “Alles daarbuiten is slechts een façade. Maar hierbinnen – hier kun je echt zijn.” Ze stond even naast me, haar schouder tegen de mijne, haar adem op mijn wang. Haar hand gleed over mijn flank. Ik rilde zacht. “Wil je het?” fluisterde ze. Ik knikte en ze glimlachte. “Kus me dan!” Kreunde ze zacht. De muziek klonk nog steeds terwijl het buiten stiller werd. Onze eerste kus was aarzelend, daarna zelfverzekerder. Haar mond smaakte naar rode wijn en een vleugje bier. Haar lippen waren warm, zacht – niet jeugdig, maar ervaren, veelbetekenend.

Ze leidde zonder aan te dringen; ik volgde, niet wetend waarheen. Toen we uit elkaar gingen, bleef haar gezicht dicht bij het mijne. “Je bent veel te jong om zo serieus te kussen,” fluisterde ze, terwijl ze met haar vingers over mijn wang streek. “Misschien,” antwoordde ik zachtjes, “maar je brengt me van mijn stuk.” Cristel lachte kort en legde toen haar hand in mijn nek en trok me weer dicht tegen zich aan. Deze keer was de kus dieper, vol onuitgesproken vragen en antwoorden. De muziek stroomde door de kamer – saxofoon, zachte drums, een vleugje verlangen. Buiten gleed het licht van de straatlantaarns over de ramen, en even leek het alsof de wereld stilstond. Cristel maakte zich los en deed een stap achteruit. De rode stof van haar jurk glinsterde in het zachte licht, haar blik kalm en vastberaden. “Weet je, Henry…” “ik vind het fijn als mannen luisteren. Maar ik vind het nog fijner als ze voelen.”

Ik knikte, onzeker maar ook met begrip. Ik wilde naar haar luisteren en ervaren! Ondanks mijn gebrek aan ervaringen met oudere vrouwen. Ze pakte mijn hand, leidde die naar haar middel en liet hem daar liggen. Ik voelde haar hartslag, gestaag, bijna uitdagend. “Zo,” merkte ze op, “nu ben je veel meer op de juiste plek.” Even stonden we daar gewoon – ik voelde haar warmte, zij mijn adem. De wind buiten tikte tegen de ramen; ergens beneden riep iemand nog steeds “Alllaaaaaaf!”

Hier was het stil, alleen jazz, wijn en intimiteit! Cristel glimlachte en zei bijna fluisterend: “Vergeet morgen, Henry. Het is NU!” Toen – weer die glimlach, die meer beloofde dan woorden konden uitdrukken – trok ze me dieper de zachte duisternis van het appartement in om me opnieuw te kussen. Dit ging een paar minuten zo door, en ik voelde Cristels hand langs mijn kruis glijden. Door mijn broek heen streelde ze mijn toch al stijve penis. Mijn handen begonnen haar lichaam te verkennen, van haar schouders naar haar billen, en omvatten haar billen met hun handen. “Wacht!” zei Cristel, terwijl ze het jurkje dat ze droeg, opende. Het gleed naar de vloer, en ik was behoorlijk verbaasd. Want nu stond ze voor me in kousen, jarretels en een BH. Deze knappe vrouw liep rond zonder slipje!

Ik greep dit aan als een kans om eerst haar borsten te kussen en vervolgens voor haar te knielen om haar kutje met mijn mond te vereren. Ze rilde toen ik mijn tong over haar relatief grote schaamlippen bewoog. Met mijn tong opende ik haar en likte afwisselend haar clit en zoog op haar schaamlippen. Cristel kreunde en klampte zich met beide handen aan mijn hoofd vast, dat ze stevig in haar schoot drukte. Ik voelde dat ze steeds natter werd. Op een gegeven moment greep ze mijn hoofd nog steviger beet. Ze kreunde luid, ik voelde kippenvel op haar benen en toen gutste haar kutvocht vrijelijk langs mijn kaken en haar schaamlippen, ze kwam krachtig klaar en schreeuwde het uit en hing verslapt tegen de muur.

Na een korte rust duwde ze me weg. “Dat was precies wat ik nodig had. Broek omlaag!” Ik deed wat me gezegd werd. “Ga in de fauteuil zitten,” zei Cristel, terwijl ze haar bh uittrok.Ik hapte naar adem, wat een geweldige tieten had die vrouw! Ze knielde voor me neer, likte mijn erectie één keer met haar mond en nam hem tussen haar grote en verbazingwekkend stevige borsten. Terwijl ze dat deed, likte ze mijn eikel, die er nog steeds uitstak. Ze reed zachtjes mijn pik tussen haar tieten. Ze keek me scherp aan. “Het zou eigenlijk zonde zijn als je nu al op mijn tieten klaarkomt, ik wil je in me voelen.” Dus stond ze op en ging op mijn pik zitten en begon me te berijden. Het was een fantastisch gevoel, ik genoot van de manier waarop ze me bereed. Haar schaamlippen klemden zich stevig om mijn pik. Toen Cristel alle druk van haar benen losliet gleed mijn pik maximaal in haar. Ik voelde haar baarmoedermond tegen mijn eikel. Cristel reageerde elke keer met een zacht gekreun. Ze kuste me terwijl ze dat deed, onze tongen speelden samen. Het was geweldig, en ik had nog wel even door kunnen gaan. Maar ik merkte dat het langzaam begon te komen! Ik gromde zacht.

Ik wist dat ik het niet veel langer kon volhouden. “Je gaat me….” Cristel drukte haar mond op de mijne en ik voelde haar schede samentrekken, ook zij naderde haar orgasme. Ook deze keer schreeuwde ze het uit, ook deze keer was haar orgasme krachtig. Deze keer kwamen we samen. Ik pompte een lading zaad diep in Cristel. Ze bleef me rijden, zich volledig overgevend aan haar orgasme! Terwijl het langzaam afnam, bleef ze bovenop me liggen en zei: “Dat was geweldig!” lachte ze en gaf me een lange kus voordat ze zich terugtrok. Ik voelde mijn zaad uit haar druipen op mijn bovenbenen. Cristel reikte naar de glazen en gaf me een glas en ik nam een grote teug. Ze nam een flinke slok en vroeg toen: “Verwen jij rijpere vrouwen vaak zo?”

Het was nog niet tijd om haar de waarheid te vertellen. Dus beriep ik me op mijn recht om te weigeren te getuigen. In de weken daarna bezocht ik haar regelmatig; ze regelde zelfs een goedbetaalde bijbaan voor me. Maar dat was bijzaak; het belangrijkste was de seks, die was echt geweldig. Ik sliep regelmatig met Cristel de seks was grandioos, maar ons verdere leven groeide steeds meer uit elkaar. In de zomer verloren we het contact. Maar dat is een ander verhaal, misschien vertel ik het een andere keer – want er was ook haar vriendin Claudia, die we in de eerste kroeg hadden achtergelaten.