Robin – deel 3

Een liftster blijkt een weggelopen puber. Ik wil haar naar haar tante in Den Helder brengen, maar het slechte weer dwingt ons om een hotel te zoeken.

3. Naar bed, naar bed

Ik droogde mezelf af, hees me in mijn boxershort, en stapte toen naast Robin in bed, net op het moment dat de tekenfilm was afgelopen en zij de televisie uitzette.
Het was vreemd. Het bad had er zo breed uitgezien. Maar nu ik er in lag, naast deze bijna naakte en beeldschone jonge meid, leek het veel te krap. Ik zocht hard naar een houding die niet ongepast zou zijn. De oude matras, met een diepe kuil in het midden, maakte dat extra moeilijk. Als ik even niet oplette gleed mijn lichaam als vanzelf naar het midden, naar Robins goddelijke lijf.
Uiteindelijk draaide ik me op mijn linkerzij. Rug naar Robin toe. Met mijn rechterhand greep ik de rand van het matras vast, zodat ik niet weer naar het midden zou glijden. Ik kon alleen maar hopen dat ik niet los zou laten in mijn slaap.

En toen hoorde ik het. Achter me. Gesnik.
Kut!
“Hé, Robin, wat is er? Ben je verdrietig? Mis je je moeder? Ben je bang?”
Even hoorde ik een schampere lach, dwars door haar tranen heen.
“Mam missen? Echt niet!”
En toen weer serieus: “En ook niet bang. Ik wás bang, de afgelopen maanden. Constant bang. En ook vandaag toen ik in mijn eentje rond liep. En,” ze twijfelde even of ze verder zou gaan, “en ook wel toen u voor me stopte meneer. Ik ken u niet. Kon ik u wel vertrouwen?”
“Waarom ben je dan toch ingestapt, Robin?”
“Ik moest wel. Ik moest toch iets? En … ik weet dat het niet waar is, dat het echt nog wel erger kon, maar op dat moment voelde het alsof het toch niet meer erger kon worden. Dus ik had geen keus, ik moest u wel vertrouwen. En gelukkig kon ik u ook vertrouwen. U bent alleen maar goed voor mij geweest.”

Ik zei niks. Mij vertrouwen? Ze moest eens weten hoe moeilijk ze het me maakte. En, vreemd genoeg, tegelijk helemaal niet moeilijk. Ja, ik moest vechten om me in te houden. Maar het gevecht was zó makkelijk te winnen. Als ik haar stem hoorde, als ik dacht aan haar leven tot nu toe, als ik keek in haar onschuldige ogen, dan wist ik met elke vezel in mijn lijf dat ik dit prachtige maar ook zo gehavende meisje nooit maar dan ook nooit iets aan zou kunnen doen.

“Maar ik ben wel bang voor morgen. Als u me bij tante Gerda brengt. Ik wéét dat ik niet bij u kan blijven en ik wéét dat ik niet bang hoef te zijn voor tante Gerda. Maar toch, het idee maakt me toch bang. Bang en eenzaam.”
“Lieve meid, ik snap dat je onzeker bent. Maar ik heb met je tante Gerda gesproken. Echt, het komt goed. En weet je wat? Morgen geef ik je mijn telefoonnummer. Als het tóch misgaat bij je tante, dan bel je me. En dan kom ik en probeer ik je te helpen. Is dat goed?”
Ik had mijn hoofd naar haar gedraaid en zag dat ze de tranen uit haar ogen veegde.
“Dank u wel, meneer.”
En toen even later: “Maar ik voel me nog steeds eenzaam. Kunt u me misschien vasthouden vannacht, meneer? En niet met uw rug naar me toe liggen? Zodat ik me niet zo alleen voel?”
Kut!

Maar ik wist dat ik niet kon weigeren. Ik zag haar verdrietige gezichtje. Zag de onzekerheid over wat morgen zou brengen. Zag de eenzaamheid in haar ogen. Maandenlang was ze alleen geweest. Alleen … met haar moeder en daardoor juist extra alleen. Zij had het nodig om zich veilig en beschermd te voelen, zoals ik vroeger als kind zelf me veilig en beschermd had gevoeld in mijn vaders sterke armen.
“Ga maar met je rug naar me toe liggen,” zuchtte ik, “dan slapen we lepeltje-lepeltje.”
“Yes!” riep ze enthousiast, en voor ik het wist voelde ik haar zachte warme lippen opnieuw mijn wang kussen. Maar daarna draaide ze haar rug naar me toe en keek me afwachtend aan.

Alles maakte me duidelijk dat dit goed was. Haar angst even eerder. Haar opluchting nu. De hele situatie. En toch voelde het fout, heel fout, toen ik me naar haar toedraaide. Ik voelde hoe ze haar rug tegen mijn borst drukte en had nog net de tegenwoordigheid van geest mijn bekken naar achter te kantelen om contact daar beneden te voorkomen.
Voorzichtig legde ik mijn linkerhand op haar schouder. Direct voelde ik haar met twee handen mijn hand grijpen, voelde hoe haar vingers zich om de mijne vlochten. Ze trok mijn hand een stukje naar beneden en stevig tegen zichzelf aan. Ik voelde de vorm van haar sleutelbeen onder haar zachte en warme huid.
“Iets lager,” dacht ik bij mezelf, “iets lager nog en dan voel ik …”
Ik onderbrak mezelf. Die gedachte mocht ik mezelf niet toestaan.

Mijn vingers deden bijna pijn van de kracht waarmee Robin mijn hand vasthield, hard tegen zichzelf aangedrukt, als om zeker te zijn dat ik haar nooit meer los zou laten. Niet dat het nodig was. Naast alle verboden gevoelens die ik hard probeerde te onderdrukken voelde ik tegelijk een enorme voldoening, gewoon door te zien hoe Robins gezicht ontspande. Dat ze zich daadwerkelijk veilig voelde in mijn armen.
Na zo lange tijd alleen geweest te zijn met een verdriet en een verantwoordelijkheid die vele maten te groot waren voor haar leeftijd, kon ze nu voor het eerst weer kind zijn, in de beschermende armen van een volwassene, die haar veilig zou houden. Ik zou dat vertrouwen, die verwachting, nooit kunnen beschamen.
Maar dat nam niet weg dat ik nog steeds een man ben. Met verlangens en hormonen. En ik zal niet ontkennen dat ik met volle teugen genoot van het gevoel van haar satijnzachte huid tegen mijn harige borst. Van de geur van haar haren, haar meisjeszweet, en haar adem. Van het eerst snelle maar langzaam maar zeker trager en regelmatiger wordende op en neer gaan van haar borstkas.

Ik merkte dat ze in slaap was gevallen. Haar grip op mijn hand was nog altijd stevig, maar niet meer pijnlijk. Haar ademhaling was traag en regelmatig. Haar blik was ontspannen.
En ook de spierspanning in haar lijf viel weg. Het eerste merkbare effect was dat de zwaartekracht meer grip kreeg op haar armen. Langzaam maar zeker zakten die naar beneden. Maar door onze verstrengelde vingers trok ze mijn hand wél mee.
Kut!
Ik voelde onder mijn pink al een lichte zwelling, en in haar slaap trok ze mijn hand nog verder naar beneden. Ik kon dit niet toestaan. Toch? Maar als ik mijn hand terug zou trekken, zou ze dan wakker worden? Ze had haar slaap zó hard nodig! Ik wist niet wat zij zou zeggen en denken als ze wakker werd met mijn hand op haar stevige borstje. Maar ik wilde ook niet dat ze wakker werd omdat ik mijn hand onder de hare vandaan trok, de troostende en veiligheid biedende hand die ze zo hard nodig had.

En dus liet ik het gebeuren. Ik liet haar mijn hand sturen, voor zover je toegeven aan de zwaartekracht in je slaap als sturen kan omschrijven. En zoals gevreesd, maar misschien onbewust ook wel gehoopt, eindige mijn hand precies midden op haar rechter borst.
Ik voelde vonken van genot door mijn lijf schieten. De huid op haar glooiing leek nog zachter te voelen dan elders. De palm van mijn hand omvatte de vorm van haar tietje alsof ze voor elkaar gemaakt waren. Ik voelde de iets minder zachte huid van haar tepelhof, de lichte druk van haar tepel. Ik voelde de weerstand van haar zachte vlees. En ik wist dat ik dit gevoel nooit meer zou vergeten.
Alleen met de grootste moeite kon ik mezelf inhouden. Kon ik de levensgrote aandrang onderdrukken om haar zachtjes te aaien, om de weerstand van haar vlees te testen, om haar borstjes de eerste sensuele massage van haar leven te geven. Die strijd won ik. Ik wist mijn hand stil te houden. Maar een andere strijd had ik allang verloren: mijn pik was gegroeid tot zijn volle grote en stond nu fier overeind.

En toen gebeurde het. Het kantelpunt. Het moment dat het mis ging. Het moment dat Robin zo diep in slaap kwam dat haar hele lijf ontspande. Langzaam maar zeker greep de zwaartekracht haar ranke lijf en trok het dieper de kuil in het midden van het matras in.
Totdat haar heupen werden gestopt door de mijne. Haar billen lagen precies tegen mijn kruis. En drukten hard tegen mijn snoeiharde leuter.
Ik sloot mijn ogen en probeerde aan iets anders te denken. Maar het enige beeld dat mijn brein kon produceren was de herinnering aan haar prachtige kont, het uitzicht dat ik eerder had gehad toen ze van het bed wegliep. Die twee bloedmooie billen. Precies die billen lagen nu tegen mijn lul gedrukt. Ik voelde hoe, gescheiden door slechts twee dunne laagjes stof, mijn leuter tegen de zachte kussentjes van haar billen drukte. En achter mijn gesloten ogen zag ik het voor me, maar dan zonder het shirt om haar schouders en mijn boxershort om mijn pik. Ik voelde mijn leuter onwillekeurig schokken van plezier.

En kennelijk was ik niet de enige die dat voelde.
“Wauw,” hoorde ik Robin fluisteren, vlak naast me, “is dat uw piemel, meneer?”
Oh, shit!
Snel trok ik mijn hand van haar borstje af, terug naar haar schouder. Verder kwam ik niet, Robin versterkte haar grip op mijn hand en liet me niet gaan. Ik kantelde mijn bekken zo goed mogelijk naar achteren om het contact tussen mijn erectie en haar billen te verbreken. Maar het was al te laat.
“Heeft u een stijve? Door mij???”

Kut! Kut, kut, kut!
Betrapt.
Ondanks mijn pogingen me in te houden, niets te laten merken, was ik nu toch betrapt. De gevangenis zou mijn lot zijn. En, erger nog, dit meisje, dit pure en onschuldige schepsel dat toch al zo beschadigd was door het leven … zo broos was het vertrouwen dat ze mij had geschonken en ik had het beschaamd. Ze zou mij niet meer vertrouwen, natuurlijk. Maar zou ze hierna überhaupt ooit nog iemand vertrouwen? Of had ik haar voorgoed beschadigd?

“Bedankt, meneer!” was het volgende wat ze zei.
Bedankt? Had ik het verkeerd gehoord? Dat kon ze niet zeggen, toch?
“Zonet, na het douchen, toen u zei dat u me niet lelijk vindt, dat was fijn. Maar daarna begon ik toch weer te twijfelen. Meende u het echt? Of zei u het alleen om me te troosten?”
Ik voelde Robins hand tussen onze lijven glijden, op zoek naar mijn nog altijd snoeiharde neukstaaf. Ze greep de contour stevig vast tussen haar jonge vingers.
“Maar dat is niet beleefdheid. Dit is echt. Nu weet ik zeker dat u me echt mooi vindt!”
En met die woorden draaide ze haar gezicht naar me toe en gaf me een dankbare kus op mijn wang.
Ik zei niets. Ik was met stomheid geslagen.

Daarna draaide ze zich weer op haar zij, rug naar me toe. Haar zachte hand liet mijn leuter weer los, en ik wist niet of ik teleurgesteld of opgelucht moest zijn. Ze greep mijn hand die nog steeds vergeten op haar schouder rustte en trok hem vastbesloten op haar borst, waar ze hem stevig tegen haar glorieus zachte welving aandrukte. En ze draaide net zolang met haar billen tegen mijn bekken tot de lengte van mijn staaf precies in de gleuf tussen haar billen rustte. Nog steeds gescheiden door de stof van mijn boxershort en het shirt dat zij droeg, maar dat was niet genoeg om het gevoel te verbloemen.
“Dit voelt echt fijn om zo te liggen, meneer. U vindt het toch niet erg?”

Ergens in een hoekje van mijn brein riep een klein stemmetje wanhopig dat ik dit moest stoppen. Dat ik me schuldig maakte aan misbruik en dat dit fout was. Maar dat stemmetje werd overstemd door mannelijk oerinstinct. Het voelde goed. Zo goed!
Robin speelde met mijn hand. Ze bewoog de vingers van mijn hand, bewoog mijn hand, om op die manier haar jonge tietjes te stimuleren. Ik voelde de zachte weerstand van haar vlees. Voelde haar tepeltje rechtop staan, priemend in de palm van mijn hand.
En ze bleef met haar heupen draaien. Bleef de zachte kussentjes van haar billen bewegen over de lengte van mijn erectie.

Zo lang als ik me kon herinneren had ik gefantaseerd hoe het zou voelen om pronte pubertietjes te masseren. Om zachte meisjesbillen tegen mijn harde staaf te voelen. En nu, nu gebeurde dat allemaal in het echt. Oké, de dunne stof van mijn shirt zat nog steeds tussen mijn vingers en Robins borstjes. En haar billen waren door een dubbele laag stof van mijn geile stamper gescheiden. Maar zelfs zo voelde het al goed. Té goed.
Ik wilde het inhouden, maar het ging niet. Met een luide kreun voelde ik hoe mijn pik nog meer opzwol, en hoe daarna golf na dikke golf van mijn hete sperma met kracht in mijn boxershort belandde.

Mijn orgasme was zo sterk dat ik zelfs even van de wereld was. Toen ik weer bijkwam, lag ik op mijn rug. Robin lag op haar zij naast me, haar arm onder haar zodat ze van boven op me neerkeek.
“Heb ik u nu zelfs laten klaarkomen, meneer?” vroeg ze me.
Ik wist niet wat te zeggen. Wist niet of ze dit ook zo goed zou opvatten, of dat ze nu wel zou doordraaien en gillend alarm zou slaan.
Maar ik zag haar glimlachten en voelde haar zachte hand over mijn boxershort glijden, waar ze mijn nu tot maatje worm gereduceerde pik voelde, maar ook de kleffe natheid van mijn zaad.
“Oh ja, duidelijk. En niet een klein beetje ook!”
De trots in haar stem was duidelijk hoorbaar. Robin realiseerde zich dat zij dit gedaan had. Dat ze mooi was, en sexy. Mooi en sexy genoeg om mij mijn ballen te laten leegspuiten, enkel door tegen haar aan te liggen.

“Dat kan nooit lekker slapen, meneer,” zei Robin, “ik denk dat u beter een schone onderbroek kan aandoen.”
“Dat gaat niet, Robin. Ik heb geen extra kleren bij me. Zelfs geen ondergoed. Ik zou nu al thuis zijn, weet je nog?”
“Oh ja. Waar ook.”
Even zag ik haar nadenken.
“Maar toch kunt u hier niet in slapen, meneer. Ik was hem wel even in de badkamer en dan hang ik hem naast mijn kleren. Dan kunt u hem morgen weer aandoen.”
“Maar dan ben ik …”
Ik aarzelde even, maar Robin maakte mijn zin voor me af.
“Bloot? Nou en? Ik heb wel vaker blote mannen gezien, hoor. Ik heb u zonet ook al bloot gezien, toen u uit de badkamer kwam.”

Ze haalde haar schouders op om aan te geven hoe weinig het haar uitmaakte om me bloot te zien, en ik vroeg me af of ze zich had gerealiseerd dat we nog steeds de nacht in hetzelfde bed zouden moeten doorbrengen. Maar ze gaf me geen tijd om na te denken. Ze sloeg het dekbed terug, greep mijn doorweekte boxershort bij de randen, en trok. Zonder na te denken, nog verward door het zojuist gebeurde, tilde ik mijn heupen op, en Robin trok mijn boxershort omlaag.
Mijn pik, weer slap en klein, maar nog nat en kleverig van mijn zaad, kwam vol in zicht. Het leek Robin niets uit te maken. Ze trok mijn vieze boxershort over mijn benen naar beneden en verdween ermee in de badkamer. Ik lag in bed, nog altijd verbijsterd door het gebeurde, te kijken naar de badkamerdeur waarachter ik nu water hoorde spoelen.

Ze kwam terug met een handdoek in haar hand, vochtig gemaakt met lauw water. Zonder iets te vragen of te zeggen maakte ze mijn onderbuik, mijn kruis, en vervolgens mijn slappe piemel zorgvuldig schoon. Haar zachte vingers op mijn lul bleven niet zonder effect, en Robin grinnikte toen ze hem weer zag groeien en tot half harde staat zag komen.
“Hij is mooi,” glimlachte ze, terwijl ze nog een extra keer over mijn al schone lul veegde.

“Ik ben eerlijk gezegd verbaasd hoe rustig je reageert,” gaf ik toe, “ik bedoel, voor iemand van jouw leeftijd.”
Ze glimlachte opnieuw, terwijl ze mijn half-harde lul zorgvuldig terug legde in zijn bedje van schaamhaar.
“We hebben voorlichting gehad op school,” legde ze uit, “en ik heb mama wel eens bezig gezien. Zij laat kerels alles doen voor een fles, weet je. Ik denk dat ze te dronken is om te merken dat ik het zie. Of het kan haar gewoon geen fuck schelen. En die kerels merken al helemaal niks. Ze gebruiken haar gewoon, als een of ander ding, waar je je pik in steekt tot je klaar bent en dan weer vergeet dat het bestaat. Als iets dat je weggooit als je klaar bent.”
Ik zag de oprechte verontwaardiging in haar ogen en sloeg onwillekeurig mijn arm om haar schouder.
“Maar zo weet ik dit dus.”

Ze werd stil. Haar gezicht toonde een complexe mengeling van kwaadheid, verdriet en berusting.
Maar toen keek ze op, en keek mij recht in mijn ogen.
“Maar u bent anders, volgens mij. U geeft om mij. Daarom vond ik het ook niet erg. Voor u ben ik niet een dingetje. U probeerde volgens mij juist het tegen te houden. En …. het spijt me, meneer, ik heb het u wel moeilijk gemaakt. Toen ik mijn billen tegen uw piemel wreef … ik wilde u niet laten spuiten. Maar het voelde zo fijn om uw piemel te voelen groeien. En te weten dat dat kwam door mij. Omdat u me mooi vindt. En daarom vond ik het eigenlijk ook wel fijn toen u klaarkwam.”
Ze kuste me. Op mijn lippen, met haar handen op mijn wangen. Heel kort maar, maar lang genoeg om me in vuur en vlam te zetten.
Toen stond ze op van het bed, pakte de handdoek, en liep terug naar de badkamer.
“Nog even een paar laatste dingetjes, dan kom ik ook in bed. Gaat u maar vast slapen. U ziet er moe uit.”
Ik keek haar na en bewonderde opnieuw haar mooie haar, haar prachtige vorm, en de pure gratie waarmee ze zich bewoog. Maar toen ze in de badkamer verdween draaide ik me op mijn rug, trok het dekbed over me heen, en sloot mijn ogen. Ik was inderdaad erg moe, en het was lekker om even zo te liggen, ogen dicht, het geluid van stromend water op de achtergrond.

Ik opende mijn ogen weer toen ik de badkamerdeur open hoorde gaan. Tot mijn verbazing was Robin opnieuw naakt. Ze zag de verbazing in mijn ogen.
“Het shirt was ook vies geworden, dus die heb ik ook maar even gespoeld. U vindt het toch niet erg, hoop ik?”
Ze bleef staan, terwijl ik met wellust haar volle schoonheid in me opnam. Haar mooie gezichtje, onschuldig, ondeugend en onzeker tegelijk. Maar ook uitdagend. Haar smalle schouders. Haar prachtige borstjes, die twee pareltjes op haar borstkas. Haar iets te platte maar zo zacht ogende buik. Daaronder haar venusheuvel, haar spleet, nauwelijks verborgen door de schaamhaartjes op haar venusheuvel, en daar weer onder haar gebruinde, stevige benen. Ze was zo mooi, zo ontzettend mooi.

Vond ik het erg? Wat een vraag! Ze moest eens weten …
Maar mijn gezond verstand won toch.
“Is dat nu wel verstandig, Robin?”
Opnieuw dat schouderophalen. Ik genoot met volle teugen van het effect dat deze beweging had op haar kleine borstjes.
“Waarom niet? Toen ik in uw auto stapte nam ik een risico. Maar nu? Als u me had willen verkrachten had u dat in de auto al kunnen doen. En was u nu gewoon thuis geweest. Of u had het zonet kunnen doen. Ik vertrouw u.”
En zonder er verder een woord aan vuil te maken schoof ze naast me onder de deken en keerde opnieuw haar rug naar me toe. Ik moest wel op mijn zij gaan liggen, lepeltje-lepeltje. Ze vleide haar warme, zachte lijf heerlijk tegen me aan.

Ze pakte mijn hand en legde hem vastberaden weer precies op haar borst. Dit keer zonder ook maar enige stof ertussen. Ik voelde de zachte weerstand van haar vlees. Voelde haar warmte heerlijk in mijn vingers branden. En ik voelde mijn pik weer tot volle grootte groeien.
“Hmmm,” zuchtte Robin voldaan, terwijl ze met haar kontje draaide tot mijn harde staaf precies in de opening tussen haar warme billetjes rustte, “dit ligt lekker zo.”
En met die woorden deed ze haar ogen dicht. Ik voelde haar lijf ontspannen.

Ik lag zelf nog lange tijd wakker. Gevangen tussen genot en angst. Maar zo moe als ik was, en met een lekker warm lijf tegen me aan gedrukt, kwam uiteindelijk de onvermijdelijke slaap.