Tweeduizend Vierentachtig – Wandeling over Kreta (1)

Dit is een vervolg op de verhalenreeks “Tweeduizend Vierentachtig” die ik geschreven heb met toestemming van Zara. In de toekomst ondergaan jongeren een telereis naar jongereneiland Kreta waar ze naakt arriveren. Hier studeren ze verder maar in de introductieweek wordt er gefeest. De SOA’s zijn verleden tijd en de meisjes krijgen een prikpil dus de seks is zorgeloos en wordt deel van het jongeren leven.

Paul is niet zo’n feestganger dus na een paar dagen feesten, neuken en slapen vindt hij het wel goed. Hij is meer een ontdekkingsreiziger dus op een goede dag pakt hij wat persoonlijke dingen zoals een tandenborstel, een paar broodjes uit het restaurant en een paar flesjes water in een rugzakje, en gaat op voettocht om te zien wat er nog meer te vinden is op het eiland. Op zijn sandalen wandelt hij over smalle paadjes langs riviertjes, over wegen waar, nu er geen toerisme meer is, weinig verkeer over gaat, en langs dichte bossen en open velden met olijfbomen. Hij vindt het heerlijk om zo te lopen tussen de natuur en hij geniet van de rust en de geluidjes die hij hoort. Hij merkt nu ook intensiever het gevoel van zijn balzak die langs de binnenkant van zijn benen strijkt bij elke stap die hij zet. Thuis had hij dat niet, toen hij nog een strakke onderbroek droeg.

Na een flink eind wandelen, het wordt al avond, slaat hij een smal paadje in en na een tijdje komt hij bij een paar huisjes rond een opening. Er staan een paar picknicktafels en op één ervan zijn 3 meisjes bezig. Ze lijken veel op elkaar, lang donkerblond haar, ovale gezichtjes, tengere postuurtjes met kleine parmantige borstjes en geschoren poesjes. Eén van hen ligt languit op haar rug op de tafel met haar hoofd over de rand, de beide anderen wassen haar haar. Als ze hem zien slaken ze van schrik een gilletje en slaat het meisje op tafel haar handen over haar borstjes en haar kruis. “Wij willen hier geen mannen, dat brengt niets dan zondigheid” schreeuwt het meisje op de tafel terwijl ze rechtop gaat zitten, het zeep nog in haar haar.

De beide andere meisjes zeggen en doen niets, alsof het andere meisje de baas is. Maar ze schermen ook niet hun erogene zones af, alsof ze het er niet helemaal mee eens zijn dat Paul weggejaagd wordt. Paul, geheel verbouwereerd door deze felle reactie, geeft aan dat iedereen vrij op het eiland rond mag lopen. “Maar hier niet. Dit is ons dorpje en wij willen hier geen mannen. Ga weg!” schreeuwt ze. “Maar wat is er mis met mannen? We zijn toch allemaal gelijk hier? Afgezien dan van dat dingetje?” vraagt Paul. Maar het meisje op de tafel bijt terug “Mannen willen alleen maar dat ene. En dat mag niet voor het huwelijk, want daar komen kindertjes van” en ze gaat weer liggen “Spoel het maar uit, het is schoon genoeg zo”.

Een van de meisjes pakt de emmer water op, maar heeft daar duidelijk moeite mee, en Paul schiet haar te hulp. Hij blijft daarbij uit het zicht van het meisje op de tafel, om meer gekijf te voorkomen, en samen gieten ze langzaam het water over het haar. Paul’s heup raakt haar heup aan en ze wisselen een blik uit. Ze vindt het wel leuk zo te zien, een jongen in hun dorpje. Zou ze er nog nooit een gezien hebben? Het andere meisje kneedt met haar handen het haar totdat alle zeep er uit is, wringt het uit en wikkelt er een handdoek omheen. Het liggende meisje gaat rechtop zitten en ziet Paul tussen de beide andere meisjes staan.

Maar voordat ze daar iets over kon zeggen begint Paul “Ik heb haar even geholpen met de zware emmer. Ik ben trouwens Paul. En ik heb een flinke wandeling gehad en ik zou graag een slaapplek willen en misschien ook iets te eten”. De twee meisjes vallen nu ook enthousiast in “Wij zijn Cloë en Bea en dit is Amy, wij zijn drie zussen en tegelijk hier aangekomen” en “En we hebben vast wel een plek om te slapen en we hebben ook wel wat te eten, toch?” waarbij Cloë naar Amy kijkt, blijkbaar de oudste van het drietal en min of meer de baas van de zussen. En voordat Amy dit kan afwijzen zingen haar zussen in koor “Ahh toeoe?”. En na een paar tellen dit te overdenken antwoordt ze “Nou goed dan. Maar je blijft van ons af, daar komt niks dan narigheid van. En je kunt beneden op de bank slapen”.

Paul vindt het prima, al had hij graag een paar knuffels uit willen delen. Bea en Cloë maken een klein vreugdedansje. Amy stapt van de tafel en nu valt het Paul pas op dat de meiden veel van elkaar weg hebben maar dat ze ook verschillend van lengte zijn: Amy is de langste, dan komt Bea en tot slot Cloë die ook wel klein genoemd kan worden. “Kan ik dan iets voor jullie doen als tegenprestatie?” vraagt Paul. “Jawel” antwoord Amy na even nagedacht te hebben “Misschien kun je het schuurtje opknappen. Bea wil je het hem laten zien? Dan zal Cloë mij helpen met eten maken”.

Opruimen
Bea brengt Paul naar het schuurtje. De deur hangt scheef in de hengsels en gaat moeilijk open. Binnen is het smerig en stoffig en overal hangt spinrag. Paul is daar niet zo bang voor en loopt naar binnen, de spinnewebben kleven aan zijn bezwete huid. Bea blijft in de deuropening staan. Binnen is het een chaos van stoelen, tafels, kastjes en er is een soort van werktafel met gereedschap, het meeste roestig. “Hmmm …. Eerst moet deze rotzooi naar buiten en er moet geveegd worden, dan kunnen we verder kijken”.

Aan de muren zitten planken met daarop dozen en kisten met spullen en oude rommel. Zo te zien nog van uit de tijd dat deze huizen verlaten werden en van het eiland een jongereneiland werd gemaakt. Sommige planken zitten nog maar half aan de muren vast. “Dat moet er ook allemaal uit, anders valt het spontaan van de planken af en bovenop ons. Daarna is er nog wel wat van de maken. Ik kan wel een beetje hulp gebruiken bij het naar buiten slepen”. Bea antwoordt “Oh dat wil ik wel doen, maar dan moet je wel eerst al die spinnewebben weghalen, die vind ik eng en vies”. “Geen probleem, maar laten we eerst de grote dingen naar buiten slepen, je kunt er je benen aan open stoten”.

En zo begonnen ze te werken. Eerst een tafel naar buiten, want dan kunnen daar de dozen en zo op. Samen slepen ze het een en ander naar buiten. Gaandeweg zit Paul helemaal onder het stof en het spinrag, maar zijn binnen steeds minder spinnewebben te vinden. En durft Bea steeds verder het schuurtje in te komen. Paul geeft dozen aan en Bea brengt ze naar buiten. Dan is het schuurtje leeg en gaan ze beiden buiten op een stoeltje zitten.
“Waren jullie een gelovig gezin voordat jullie drieën hier kwamen?” begint Paul. “Ja, en Amy is dat nog steeds, maar Cloë en ik minder, vooral nadat we hier kwamen”.

Paul vervolgt “Ja die indruk kreeg ik al een beetje. En ze heeft jullie hierheen meegenomen om zo te zeggen jullie voor de zondigheid te behoeden”. Bea kijkt een beetje omlaag “Ja, we wilden graag bij elkaar blijven. Maar intussen heb ik wel het idee dat we wat missen nu”. Ze bekeek Paul “Jeemig wat zie jij er uit zeg. Zo kun je toch niet gaan eten. Kom mee, dan laat ik je de douche zien” en samen lopen ze terug. Ze stappen het huisje binnen en Bea gaat hem voor. Amy heeft niks in de gaten, is druk met eten maken, maar Cloë wel en Bea legt een vinger op haar lippen, Cloë snapt het en geeft een knipoog en een glimlach.

“We kunnen niet lang douchen want de warmwatertank is zó leeg. Ik spoel het meeste even af” en ze spoelt Paul en zichzelf nat, de spinnenwebben en ander vuil spoelen door het putje weg. Dan pakt ze een fles bodyzeep en doet wat op Pauls en haar eigen handen. Ze zepen zichzelf in, het kost Paul moeite zich schoon te wassen. Bea ziet het “Draai je eens om, doe ik je rug” en ze pakt wat extra zeep en wast zijn rug “zo”. “En mijn voorkant? Is die schoon genoeg?” daagt hij Bea uit. Ze kijken elkaar aan, en zonder hun ogen af te wenden pakt Bea de fles, doet wat zeep in een hand, zet de fles weg en begint met twee handen zijn onderbuik te wassen. Pauls ogen worden als schoteltjes als haar handen vervolgens zijn klok en hamerspel ter hand nemen en flink maar ook zachtjes in te zepen.

Paul moet zich vasthouden aan de muren van de douche, en blijft Bea aankijken. Er komen pretlichtjes in haar ogen, ze heeft er blijkbaar plezier in, en op haar mond krult zich een glimlach. Misschien is het ook wel de eerste keer dat ze zoiets in haar handen heeft. Ze heeft deze kans in ieder geval met beide handen aangegrepen. Paul heeft aan “Je moet ook mijn eikel goed wassen hoor” en blijkbaar weet Bea hoe dat moet. Met een volle hand schuift ze zijn gladde voorhuid terug en met de andere hand zeept ze zijn eikel krachtig in. Maar als ze voelt hoe Pauls geslacht begint te groeien laat ze hem los “Nu mijn rug” zegt ze resoluut. Paul neemt wat zeep en wast haar rug vanaf haar nek, en raakt quasi per ongeluk haar bips aan met zijn halfharde jodokus, een schokje gaat door haar lijf. Dan spoelen ze zich af en zijn ze weer fris en fruitig.

Buiten is de picknicktafel al gedekt en staan er glazen en een kan water op. Ze gaan zitten zonder zich af te drogen, in deze warmte drogen ze snel genoeg, en Paul schenkt Bea en zichzelf water in. “Dat werken daar krijg je dorst van” en hij drinkt het glas in één teug leeg. Dan komen Amy en Cloë naar buiten met een kom salade en wat dressing, en gaan zij ook zitten. “Wat zijn jullie nat?” vraagt Amy. “Ja we hebben ons even gedoucht, we zagen er niet uit, vooral Paul zat onder de spinnewebben.”.

“Wáát” begint Amy te sputteren “samen gedoucht, jullie zouden niet aan elkaar zitten heb ik gezegd” waarop Bea terugkaatst “Hebben we ook niet gedaan, alleen elkaars rug ingezeept. Maar we hebben het schuurtje leeg” en intussen geeft ze, onzichtbaar voor Amy, een knipoog aan Cloë. Die slaat van schrik een hand voor haar mond, en Paul ziet dat en moet er inwendig om lachen. “Wat is er” vraagt Amy aan Cloë, en die stottert “Eehh … dat ze elkaars rug hebben gedaan … maar dat moet natuurlijk, want daar kun je niet goed bij komen”.

Na het gebed, geleid door Amy, vallen ze aan op de salade en eten samen alles op. “Dat was heerlijk, veel lekkerder dan het eten in het restaurant in het dorp” merkt Paul op. “Is allemaal vers uit eigen tuin” zegt Amy. Na het eten keuvelen ze nog wat na over het schuurtje, het leven op het eiland, het naakt zijn, waar Amy het helemáál niet mee eens is, maar wat Bea en Cloë na enig wennen niet meer erg vinden, het huisje, van alles en nog wat. Dan begint Paul te gapen “Ik wil graag gaan slapen, ik heb al een lange dag achter de rug. En ik wil morgen graag verder met het schuurtje. Tenminste als ik hier nog een dag kan blijven” en dat vinden de meiden prima. Amy had de bank al voorzien van een laken en een kussen, en nadat hij zijn tanden heeft gepoetst gaat hij op de bank liggen. Een tijdje later gaan de meisjes ook naar bed, maar Paul krijgt dat niet mee, die is al in dromenland.

Slapen
Paul wordt een beetje wakker en voelt een hand over zijn buik op en neer aaien. Dan gaat die hand lager en lager, op zoek naar zijn kruis, en neemt zijn plasser voorzichtig beet. Paul kan een lichte kreun niet onderdrukken en opent zijn ogen. In het donker kan hij niet zien wie het is dus vraagt hij “Bea?”. Het meisje schrikt en trekt haar hand weg “Nee, ik ben het, Cloë”. “Oh” antwoordt Paul “Waarom ga je niet verder, was nét zo fijn” en de hand gaat weifelend weer terug naar zijn kruis. “Ik wilde weten wat jullie onder de douche nog meer hebben gedaan” vraagt ze. “Ooh, nou, ze heeft mijn plasser gewassen”. “Je plasser?”. “Ja, en ook mijn zak, en dat was fijn. Maar toen die ging groeien hield ze er mee op, dat vond ik een beetje jammer”.

Cloë’s hand gaat wat lager en neemt zijn balzak in haar hand. Paul doet zijn benen wat van elkaar om haar meer ruimte te geven. “Er zitten twee balletjes in … “ en ze laat ze door haar vingers gaan “ … één … en nog één. Hihi grappig”. Dan gaat haar hand weer omhoog, maar Pauls grote vriend is intussen al wat groter gegroeid “O-jee net was die veel kleiner, nu is ie zelfs een beetje hard” en instinctief beweegt ze haar hand nu op en neer langs zijn staaf, niet wetende dat ze daarmee ook zijn voorhuid steeds omlaag trekt. “Dat is héél fijn wat je nu doet” stamelt Paul, genietend van de massage door het meisje wat dit voor het eerst meemaakt.

“Wat ben je met me van plan?” vraagt Paul. Cloë aarzelt “Ik weet het niet. Ik vind het fijn om zo met je te spelen. Ik heb dat nog nooit gevoeld”. “Mag ik dan ook met jou spelen?” vraagt Paul, en hij laat zijn arm van de bank zakken en raakt haar been aan. Cloë zit op haar knieën naast de bank en doet haar benen wat van elkaar. Paul merkt dat en laveert zijn hand tussen haar benen. Bij haar kruis aangekomen steekt hij zijn middelvinger uit en laat die op zijn gevoel door haar spleetje gaan. Ter hoogte van haar grotje is het al behoorlijk nat, en hij neemt met het puntje van zijn vinger wat van die nattigheid mee naar voren. Daar vindt hij moeiteloos haar knopje, en begint er rondjes omheen te draaien. Cloë legt haar hoofd op zijn borst “Dit is veel lekkerder als iemand anders het doet” en ze stopt met het masseren van Peters staaf.

“Moet jij ook wel doorgaan hoor” zegt Paul “Oh ja sorry” en ze gaat verder met masseren. Maar goed dat Paul nu ook wat te doen heeft want hij was al bijna klaar gekomen.

Nu gaat hij door met rondjes draaien om haar clit, en hoort hoe Cloë zwaarder gaat ademen. De aanblik van een blote vent vandaag, de fantasieën over het wassen van zijn plasser, het gevoel van die paal in haar hand en nu die natte vinger die maar rondjes blijft draaien worden haar teveel en ze komt met een onderdrukte kreun schokkend klaar. Daarbij knijpt ze flink in Pauls penis, wat ook bij hem de emmer doet overlopen, en Paul spuit zijn mannenmelk over zijn buik en het laken.

Paul haalt zijn vinger weg en stopt hem in zijn mond. Het smaakt een beetje zoutig maar ook zoet. Cloë voelt dat zijn knots slapper wordt en laat los. Ze aait hem over zijn buik “Ieuw, wat is dat op jouw buik? Je bent helemaal nat”. “Dat is mijn zaad. Ik was ook klaar gekomen”. “Komt er dan dát uit je piemel? Gatver”. “Tja, jongens doen dat nou eenmaal. Maar de volgende keer spuit ik het in jouw buik. Goed?” In volle verbijstering van die natte ervaring en de laatste opmerking van Paul gaat Cloë naar boven om haar hand te wassen en weer stilletjes in bed te kruipen. Paul veegt het sperma van zijn buik met een punt van het laken en gaat met een heerlijk gevoel weer slapen.

De volgende dag
“Goeiemorgen Paul” klinkt het. Het is Amy die de woonkamer binnenkomt. Paul gooit het laken af en frommelt het tot een prop om de natte plek te verbergen. Amy negeert zijn ochtend erectie maar Bea ziet die wél en maakt een “Wow”-grimas zonder geluid te maken. “Ik neem even een douche” zegt Paul en loopt naar de trap. “Het water is nog koud hoor” roept Bea hem nog na, maar dat vindt hij niet erg. Het verfrist hem na het avontuur van vannacht, en hij wast de laatste resten van zijn buik. Dan komt Cloë de badkamer binnen, ze loopt direct naar hem toe en geeft hem een dikke zoen op de mond en fluisterd “Dank je wel voor vannacht, dat was fijn”. Paul drukt haar even stijf tegen zich aan zodat Cloë nu ook nat is, maar dat vindt ze niet erg.

Buiten staat het ontbijt al klaar en ze gaan zitten om aan te vallen. “Ik ga straks weer verder in het schuurtje. Bea help je mij weer mee?” vraagt Paul. Amy komt tussenbeide “Bea gaat met mij mee boodschappen doen, dus Cloë kan je helpen”. Maar Cloë sputtert direct tegen “Ik ga daar niet naar binnen, het wemelt er van de spinnen”. Paul probeert haar wat gerust te stellen “Ik ga binnen met de bezem rond en jaag ze allemaal naar buiten. En ik veeg de vloer aan, daarna kun jij er gerust rondlopen”. Cloë vindt het dan prima.

Als Amy en Bea vertrokken zijn gaan ze beginnen. Overal zit stof en spinrag. Paul veegt het plafond en de wanden en alle hoeken en gaten, en zet het raam open zodat de stof weg kan waaien. Helemaal bezweet en onder het stof komt hij naar buiten en ploft neer op een stoel. Bea reikt hem een glas water aan en gaat tegenover hem zitten. Ze kletsen over van alles en nog wat. Ongemerkt gaat ze heel ontspannen zitten met opgetrokken knieën waardoor haar gleufje open komt te staan. Haar roze knopje komt daarbij nét tevoorschijn. Paul ziet het en kan een langzaam groeiende plasser niet onderdrukken, hij vindt het schouwspel veel te mooi om te negeren. Ook hij gaat nu wat meer onderuitgezakt en wijdbeens zitten zodat zijn groeiende plasser mooi omhoog kan gaan groeien.

Cloë ziet ineens zijn erectie “Hee dat had je vannacht ook, hoe doe je dat toch?” en ze komt op handen en knieën dichterbij om hem eens goed te bekijken. Nu kan ze hem bij daglicht zien. Ze pakt hem met één hand vast “Hij is heel stofferig” en pakt de waterkan en giet er een scheut koud water overheen. “Ohh dat is koud” roept Paul, en van schrik gaat zijn stijve nóg stijver staan. “Dit is beter” zegt ze, als ze zijn staaf verder onderzoekt “Wat zei je nou vannacht, over de volgende keer in m’n buik?”. “Nou, kom maar eens mee, zal ik het je laten zien” en samen lopen ze naar de picknicktafel “Ga hier maar eens op je rug op liggen”.

Cloë is veel te nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren en gaat op de tafel liggen. Paul tilt haar benen omhoog en daar ziet hij het mooiste pruimpje wat hij ooit heeft gezien, twee netjes geschoren bolle wangetjes van deze jonge meid, en daartussen kleine roze lipjes als rozeblaadjes zo teer. “Ik moet je eerst een beetje nat maken anders gaat het pijn doen”. “Okee” zegt ze, en ze houdt met haar handen in haar knieholtes haar benen hoog. Paul wrijft met zijn neus, mond en kin door het gleufje tussen de zachte wangetjes, en steekt zijn tong uit om haar nat te maken. Hij gaat over haar clit en meteen gaat er een schokje door haar lichaam. Die was dus blijkbaar raak. Dan gaat hij lager en komt uit bij de kleine schaamlipjes, hij steekt zijn tong er tussen en proeft haar nattigheid. Hmmm die is al helemaal klaar voor mij, denkt hij. Ook zuigt hij plagerig de kleine lipjes even naar binnen in zijn mond.

“Nou je bent nat genoeg hoor. Nu schuif ik mijn penis in jouw buik. Dat kan even pijn doen als dat de eerste keer is” kondigt Paul aan. “Ja, dit is de eerste keer voor mij. Doe je voorzichtig?”. “Ja hoor, ik zal voorzichtig doen” en Paul plaatst zijn eikel voor haar geopende grotje, netjes tussen de kleine lipjes. Heel langzaam duwt hij zijn eikel naar binnen tot hij weerstand voelt. Dat moet het vliesje zijn. “Hier komt het” en met een duwtje glijdt hij zijn gehele eikel in haar. Cloë geeft een gilletje en hij ziet haar lichaam zich verkrampen. Hij laat zijn eikel in haar zonder hem te bewegen, om haar aan de aanwezigheid te laten wennen. “Gaat het?” vraagt hij “Ja het gaat alweer, het was vooral het schrikken”.

“Okee dan ga ik langzaam verder naar binnen” en heel langzaam, met voorzichtige, stotende bewegingen, schuift Paul zijn staaf dieper en dieper in haar, tot zijn ballen tegen haar billen aan komen. “Oohh wat voelt dat apart, alsof er iets diks en warms in mijn buik zit. Het voelt wel fijn” en dat is het sein voor Paul om meer te gaan bewegen. Hij trekt zijn stijve terug tot hij het randje van zijn eikel onder zijn voorhuid uit haar ziet komen, en drijft hem daarna weer diep in haar tot hij haar bips weer tegen zijn zak voelt. En dat doet hij steeds maar weer. Intussen heeft hij ook zijn duim in de voorkant van haar gleufje geschoven, en masseert hij haar clitoris. Cloë rolt met haar hoofd met gesloten ogen heen en weer over de tafel, ze geniet van alles wat ze voelt. Paul ziet zijn pik steeds tevoorschijn komen en dan weer verdwijnen in haar onderbuik.

Het idee dat hij dit jonge, slanke meisje aan het neuken is brengt zijn hoofd op hol, en hij kan ineens zijn orgasme niet meer tegenhouden. En met een “Ohh ik ga in je buik spuiten” duwt hij zich diep bij haar naar binnen en spuit hij zijn stralen warm zaad in haar. Blijkbaar was dat ook voor Cloë de druppel en met een kreun sluit ze haar benen, zodat er voor Pauls hand geen plek meer is. Krampjes vliegen er door haar vagina en Paul voelt dat in zijn eikel. Hij blijft nog even in haar en houdt zich vast aan haar benen, die zich nu ontspannen en langzaam weer uiteen gaan.

Ze kijken elkaar aan. “Hoe was dat?” vraagt Paul. “Ja geweldig. Ik had net zo’n gevoel als vannacht. Heb jij nou alles in mij gespoten?”. “Jazeker, alles zit in jou” en Cloë gaat voorzichtig van de tafel af en beweegt wat met haar benen “Ik voel het lopen … oohh het komt er weer uit”. Paul gaat hurken en kijkt naar haar poes “Ja ik zie het er uit komen”. Cloë heeft vrij dunne benen die aan de bovenkant niet tegen elkaar komen. Paul wrijft met een vinger een druppel sperma van haar schaamlippen en wrijft het op haar bovenbeen vlak bij haar kruis. De druppel loopt langzaam naar beneden. “Hee wat doe je nou” roept Cloë, en Paul antwoordt “Dit zaad uit jouw vagina dat nu over jouw been loopt, daar moet je trots op zijn want je hebt voor de eerste keer seks gehad. Kun je straks aan Bea laten zien. Maar misschien beter niet aan Amy”. “Oh ja dat is best een gaaf idee, ik laat het zitten, ook al is het misschien een beetje plakkerig tussen mijn benen”.

Paul steekt een vinger in haar vagina en haalt er nog wat meer sperma uit, en smeert dit op haar andere been “Cloë, ik doop jouw kut met mijn zaad, en wens jou heel veel behouden vaarten”. Cloë moet daarom lachen. “Kom, we gaan weer verder, we hebben nog meer te doen voor die andere twee terug zijn”. En ze gaan weer terug naar het schuurtje.