White Trash (2)

NIET ZO SLIM

Omdat hij me maar bleef stalken mag Nate me nog éen keer hebben, maar wel onder mijn condities. Nadat ik het filmpje maakte van zijn in en uit me glijdende pik en dat aan mijn leugenachtige ‘beste vriendin’ Ann verzond, leef ik me nu als een cowgirl op hem uit. Steeds als hij tegen begint te stoten laat ik me zakken tot ik met mijn billen op zijn buik zit, net zolang tot hij het snapt dat hij zich koest moet houden en mij zonder zich er nog mee te bemoeien mijn gang laat gaan. Ik rek het zo lang mogelijk, ik weet dat dit de laatste keer is en wie weet hoe lang ik het de komende tijd zonder pik moet stellen. Want echt, éen ding is zeker, ik heb het helemaal gehad met al die liegende highschool-boys, ze komen er bij mij voorlopig geen van allen meer in.

Verlekkerd wip ik voor het laatst op Nate z’n stam op en neer tot ik begin klaar te komen. Door zachtjes me over die huge paal in me op en neer te blijven schuiven en ondertussen m’n tieten te bewerken probeer ik m’n orgasme eindeloos te rekken, maar op een gegeven moment is het over en uit en ben ik verzadigd, waarna ik me van hem afschuif.

‘Hey Sam, en ik dan?’ reageert Nate verontwaardigd als zijn paal eenzaam achterblijft. ‘Ohw’ reageer ik, ‘kijk maar even op je mobieltje, dan hoef je niet meer.’ En inderdaad, in ons app-groepje lijkt een bom te zijn ontploft en vooral Ann gaat natuurlijk te keer, of Nate nou helemaal gek is geworden en waarom hij het nog een keer ‘…met die nasty trashy bitch heeft aangelegd’. Ze heeft het hier dus over mij, haar vroegere ‘beste vriendin’. Scheldend en vloekend kleedt Nate zich aan, wat hem betreft mag ik rechtsreeks door ‘the devil himself’ worden opgehaald.

Nou ja, wie weet gebeurt dat ook, ik heb geen idee hoe dit verder gaat. Dit gaat me absoluut een hoop shit opleveren, maar toch voelt het wel goed om hem en die trut van een Ann te kakken te zetten. Ik merk vanzelf wel wie ik hierna nog overhoud…

Niet zo’n slimme actie

De volgende morgen voelt ons vriendengroepje aan als de kou in een diepvrieskist, het lijkt me het beste dat ik me maar even gedeisd hou. Het sfeertje op een high school is verschrikkelijk, altijd al, maar zo’n laatste jaar wel helemaal, omdat dat oeverloze neuken met elkaar erbij is gekomen. Niemand is ooit echt eerlijk, iedereen wil bovenaan in de pikorde staan, maar terwijl je nog zo je best doet kom je toch nooit in de ‘hemel’ van de football-players en die hoerige meiden die ze aanmoedigen, de cheerleaders, want bijna altijd zijn die allemaal ook nog eens afkomstig van rijke en bevoorrechte ouders. Ik ben blij dat die lui me nooit iets hebben kunnen schelen, wat het rare gedoe heeft opgeleverd dat ze juist vaak wel met míj contact zoeken. Maar ik vertrouw ze niet, geen van allen en ik laat hen en al die gemene spelletjes van ze liefst zoveel mogelijk links liggen.

Het heeft me dus nooit veel kunnen schelen, die rangordes in school, maar nu lijk ik toch wel definitief uitgekakt te zijn. Hoewel, eén meisje, Suzy, dat maar half en half tot onze vriendengroep behoort, schuift bij me aan in de klas: ‘hè hè, eindelijk eens de kans om naast je te komen zitten.’ Ik ken haar wel, maar niet heel goed, net als ik is ze wel een buitenbeentje, ze kleedt zich nogal gothic en trekt zich niet veel aan van wat hier de mores is. Ik kijk haar met een opgetrokken wenkbrauw aan en als reactie zegt ze met een big smile: ‘Zullen wíj dan maar best friends zijn?’ Ik weet het even niet maar oké en geef haar dan een box.

In de lunchpauze besluit ik buiten te blijven, ik hoef dat gesmoes over mij even niet te zien. Met mijn blaadje eten in de hand zoek ik een plekje op het muurtje voor de aula. Daar blijf ik alleen zitten tot Chuck en Abe aanschuiven, de twee top-footballers van ons schoolteam maar ook dé badboys. Zij zijn dus die twee gasten waar mijn mummy het huis van poetst. Kut, hier zat ik nou echt niet echt op te wachten, zeker niet omdat nu de hele scholengemeenschap zich waarschijnlijk voor de grote ramen van de aula staat te verlekkeren aan al deze bizarre ontwikkelingen. Ik hoef ze niet, deze twee zijn de populairste maar ook meest gevaarlijke boys van de school en ze moeten maar andere meiden zien te scoren, what the fuck doen die ineens hier bij mij.

Abe, de jongste, geeft me een high-five en zegt: ‘wat horen we nou toch allemaal, lekker bezig, lief stiefzusje.’ Als ik hem met grote ogen aankijk: ‘ohw, weet je het nog niet van jouw ma en onze pa?’ Holy shit, het poetshuis van mum, dus toch, wat ik al een beetje dacht. Dan komt ook Chuck uit de hoek: ‘geil filmpje kregen we doorgestuurd, stiefzusje. Als jij bij ons komt wonen breng jij daar tussen die lekkere sportbenen van je een mooi poesje mee, daar willen wij best wel regelmatig even voor zorgen hoor…’

Lekker, de hele school geniet dus al mee. Misschien toch niet zo’n slimme actie geweest, om Nate zo te kakken te zetten. Uitgerekend vandaag heb ik een korter dan kort afgeknipte spijkerbroek aan en in een reflex pers ik mijn benen tegen elkaar, als om mezelf te beschermen. Maar het is al te laat, ook net vanmorgen heb ik geen beha aan gedaan omdat alles in de was zat en natuurlijk ziet Chuck meteen de reactie van mijn tepels, wat hem een gemeen grinnikje oplevert.

Afreageren

Nou, da’s voor vandaag wel the limit. Ik zeg zo minachtend mogelijk ‘klootzakken’ en met de schaterlach van de jongens in mijn oren smeer ik hem, terwijl ik zeker weet dat alle wannabee’s me nu nakijken, hoe ik het in godsnaam aandurf om die twee hot shots zo maar te laten staan. Na de laatste les kachel ik snel met m’n oude autootje naar huis en als ik daar dan fuckerthefuck mum niet aantref kleed ik me om in mijn hardloopsetje en ga ik rennen. Eindeloos lang ren ik langs het strand richting Padre Island, vijftien kilometer heen en vijftien ook weer terug, ik ren harder dan normaal waardoor ik eenmaal weer thuis leeg en kapot ben.

Geen idee wat er allemaal gebeurt, m’n hele leven staat ineens op de kop, meer dan ooit heb ik het hardlopen nodig om rust te krijgen in mijn hoofd….

Als ik helemaal kapot van dertig kilometer rennen terugkom bij de caravan is mum nog steeds niet thuis. Even twijfel ik of ik me vanwege mijn haren zal douchen, maar omdat dat in het gezamenlijke sanitair van het parkje moet en het daar druk en ook niet altijd even fris is, kies ik toch weer voor de zee. Ik trek alles uit, kijk of ik niemand zie zodat ik in mijn blootje veilig de oversteek over het strand kan maken en even later lig ik in het water, dat heerlijk van temperatuur is. Niks fijner dan om na het hardlopen ook nog een kwartier stevig te zwemmen, goed voor alle andere spieren die nog niet zo hard hebben hoeven te werken.

Als het kwartier er op zit zwem ik terug richting strand, tot het punt dat ik weer kan staan en het water nog maar tot mijn kruis komt. Ik ga dan op mijn knieën zitten, met mijn hoofd dicht bij het wateren masseer met wat wit zand van de bodem enkele minuten lang mijn hoofdhuid. Ook mijn haren krijgen zo een beurt waarna ik alles onder water uitspoel. Daarna wrijf ik het zout er zo goed mogelijk met een handdoek uit, in principe kan ik zo wekenlang mijn haren schoon houden zonder onder een douche van zoet water te hoeven. Het doet mijn haren ook goed, ze worden er dik en glanzend van.

Terug bij de caravan doe ik ze terug in een hoge staart, waarna ik mijn lichaam inwrijf met een verzorgende lotion. Tot slot trek ik een rood jurkje aan met daaronder alleen een broekje, want het is nog steeds bloedheet en eigenlijk lijkt het zelfs alsof het alleen nog maar warmer wordt. Als ik helemaal tiptop ben wordt het tijd om iets eetbaars binnen te krijgen, ik maak een schaaltje kwark met wat granen en vruchtjes en ga genietend achter de caravan in de schaduw op een ligbedje zitten eten. Ik heb weer vrede met de hele toestand, morgen is het weekend en kan alles betijen.

Nou ja, niet alles natuurlijk, want wat die twee rijke assholes me vertelden is er ook nog, dat mum het met hun pa doet en dat zij misschien wel mijn stiefbroers worden. Ohw my God, laat dat toch niet gebeuren, maar ik besef dat ik daar niet veel over te zeggen heb. Mijn mum mag zelf weten wat ze uitspookt en het moet raar gaan als ik haar niet in whatever steun. Nou ja, ik zie wel en tot die tijd geniet ik van de rust in mijn hoofd en hier op het parkje.

Trashkids

Net als ik een beetje begin weg te dommelen in de warme avondzon komt Opa Joe even aan lopen. Opa Joe is de liefste buurman die je je kan wensen, hij is dik zestig en jarenlang had hij, nadat zijn zoon James tegelijk met zijn vrouw verongelukte, hun zoontje en dochtertje in huis. Betty is een jaar jonger dan ik en George een jaar ouder. We groeiden samen op, we konden heerlijk samen spelen en ook toen we wat ouder werden hadden we altijd veel lol samen.

Toen we enkele jaren terug aandacht voor seks kregen, hebben George en ik samen onze lichamen verkend en wat daarmee allemaal mogelijk is. We ontmaagdden elkaar en niet veel later neukten we te pas en te onpas, iedere gelegenheid die we vonden kropen we als kroelende konijnen op elkaar. Op een dag ontdekte zijn zusje dat wij het dus samen deden en trapte ze een hoop lawaai, ze voelde zich buitengesloten en ze zou alles gaan verklappen aan Opa Joe als ze niet mee mocht doen. En zo kwam het dat George, aanvankelijk helemaal tegen zijn zin maar later met steeds meer enthousiasme ook z’n zusje Betty is gaan neuken.

Daarvoor gebruikten we onze favoriete duinpan, een paar honderd meter van het parkje verwijderd, waar we ons eigen plekje hadden en niet gezien konden worden. Ik weet nog dat op een gegeven moment Opa Joe en mum zeiden dat we tegenwoordig zo vaak wilden zonnen. Tja, wisten zij veel dat je in de zon nog veel meer kan doen dan alleen maar gaan liggen bakken. Dat was toen, maar sinds een half jaar wonen ze bij een tante in Houston, omdat ze daar allebei een beroepsopleiding volgen en het te veel gedoe werd om steeds op en neer te reizen. Ik heb ze heel erg gemist, tot ik Nate als nieuwe fuckbuddy kreeg. Tot gisteren dus, de onbetrouwbare klootzak…

‘Hey Sammy-dear, how’r yah?’ vraagt Opa Joe, lief als hij altijd is. Ik bied hem een stoel aan maar die weigert hij, hij komt alleen even vertellen dat met een uurtje Betty en George vanwege stages hier in de buurt voor enkele weken komen logeren en of mum en ik zin heb om aan te schuiven bij hun bbq. Nou, lekker, graag, en super om mijn vroegere buurkids weer een tijdje om ons heen te hebben. Maar ik vertel hem ook dat mum haar mobieltje niet opneemt en ik dus niet weet of ze erbij is. Opa Joe grijnst dan maar wat, het lijkt me dat hij meer weet dan ik. Maar als ik hem vragend aankijk, trekt hij zijn schouders op en terwijl hij al wegloop zegt hij ‘see ya later’. Oké, van hem word ik dus ook niet wijzer. Ik zie wel en even later sukkel ik alsnog in slaap…

X. Zara