Exhibitionisme

Hallo, ik ben Denise en ik ben 30 jaar. Een aantal maanden geleden toen ik zwanger raakte kwam ik erachter dat ik behoorlijk exhibitionistisch ben. Iets wat ik hiervoor nooit had.

Mijn eerste maanden van mijn zwangerschap waren vrij ontspannen.(eigenlijk allemaal wel) Wel veranderde de omvang van mijn borsten en moest ik bijna ieder half uur plassen. Maar dat hoort erbij zeggen ze.

Op de dag van de termijn echo rond de twaalf weken is mijn man een week in het buitenland voor zijn werk. Helaas kan hij dus niet mee. Als ik de week ervoor bij mijn ouders ben, en polshoogte neem bij mijn moeder, blijkt zij een belangrijke afspraak te hebben op dat tijdstip. Zij kan dus ook niet mee. In het bijzijn van mijn ouders besluit ik dus maar alleen te gaan. Plots zegt mijn moeder tegen mijn vader “maar jij kan toch eigenlijk best met haar meegaan” een beetje verbaast reageert mijn vader dat hij wel kan maar dat dat misschien een beetje gek is. Ik bedenk me dat deze echo uitwendig op de buik is en dat dat dus eigenlijk best een leuk idee is. Als dat allemaal zo is en ik vind het wel goed, dan vindt pap het ook goed. Zo gezegd zo gedaan.

Op de ochtend van de echo heb ik veel gedronken om een volle blaas te hebben wat nodig is voor de echo. Als ik van huis ga om mijn vader op te halen kom ik erachter dat ik het niet meer ga redden tot de verloskundige om te plassen. Ik besluit om om een ongelukje te voorkomen bij pa nog even te plassen. Onderweg naar de verloskundige verteld pap dat hij het een hele eer vindt om het kleine wondertje straks te mogen bewonderen.

Aangekomen en pap voorgesteld aan de verloskundige neem ik plaats op de stoel. Mijn vader neemt plaats op de stoel die bij mijn voeten staat en kan zo goed meekijken op het scherm. Het is voor mij de eerste echo op de buik en dus voor mij ook nieuw. De verloskundige geeft aan dat als ik mijn trui en hemdje opstroop tot onder mijn borsten de echo kan beginnen. Als ze de gel op mijn buik aangebracht heeft en een tijdje bezig is om de baby in beeld te brengen stopt ze ineens. Ze geeft meteen aan dat er niks aan de hand is maar dat het niet lukt om met een buikecho de baarmoeder goed in beeld te krijgen. Waarschijnlijk omdat de blaas te leeg is. Ze stelt voor om een inwendige vaginale echo te maken om toch de baby te kunnen meten om de uitgerekende datum te bepalen. Ik heb daar geen probleem mee dus stem daar snel mee in.

Terwijl de verloskundige de gel van mijn buik veegt, kijkt mijn vader mij aan en vraagt of hij dan beter in de wachtkamer kan wachten. Met een snelle gedachte van dat de man anders voor niks meegegaan was, zij ik onbezonnen dat dat natuurlijk niet nodig was. Hij antwoordde daarop meteen dat als ik wilde dat hij bleef, dat hij dan bleef. Ik gaf nogmaals tegen beter weten in aan dat hij kon blijven. De verloskundige was inmiddels klaar met de gel weg vegen en had het apparaat voorzien van een condoom. Ze vroeg me om mijn broek en onderbroek volledig uit te doen en daarna terug in de stoel plaats te nemen.

Vol goede moed bevrijde ik mijn zelf uit mijn laarzen en spijkerbroek. Ik hing de broek op het haakje naast de deur en verzamelde de moed voor mijn slipje. Met mijn rug naar de verloskundige en mijn vader toe, duwde ik in een snelle beweging mijn slipje naar mijn knieën. Zonder dat ik voorover bukte stapte ik uit mijn slipje en hing het vlot op het haakje bij de spijkerbroek. Ik verzamelde moed en draaide om. Vanaf dat moment zaten mijn vaders ogen voor enige tijd vast gekluisterd aan mijn vagina. Zelfs op het moment dat ik plaats in de stoel nam en de altijd dodelijk vraag om de benen in de beugels te zetten kwam bleef hij ongegeneerd mijn geslachtsdeel bekijken.

Op het moment dat de verloskundige de echo in mijn vagina stopte wist hij me pas weer aan te kijken. Met de vaginale echo kreeg de verloskundige de baarmoeder wel goed in beeld. Het was een prachtig beeld. Alles (wat er na 12 weken zichtbaar is) zag er goed uit. De baby werd gemeten en de uitgerekende datum werd bepaald. Nadat de echo verwijderd was, moest ik nog een paar vragen beantwoorden. Terwijl ik nog met mijn benen wijd lach tijdens het beantwoorden van de vragen, nam mij vader nog eens uitgebreid de tijd om mij geslachtsdeel te bewonderen. Bij de gedachte dat dit zoveel betekent voor een man raakte ik een beetje opgewonden.

Na aangekleed te zijn en de volgende afspraak gepland te hebben, rijden we terug naar huis. Ik kan het niet laten om in de auto te vragen of het er goed uit zag. “Wat bedoel je?” Zegt mijn vader. “Dat je ongegeneerd naar mijn vagina gekeken hebt”. Met een kleur op zijn wangen bood hij zijn excuses aan en gaf hij aan dat hij voor het eerst van zijn leven een kale vagina in het echt gezien had. En dat hij dat wel heel bijzonder had gevonden omdat mama altijd de volledige bos laad groeien. Maar dat hij daarom afgeleid was.

Ik gaf aan dat scheren vrij normaal is tegenwoordig maar dat hij geluk had omdat ik het ook bijna nooit kaal scheer. Pa vertelde me dat hij het super mooi vond en graag 35 jaar jonger had willen zijn. Uiteindelijk hebben we besloten om niks tegen mama te vertellen en hebben we er samen hard om gelachen. Toen ik thuis kwam heb ik mezelf een tijdje afgezonderd en mezelf met deze gedachten en lekker orgasme bezorgd.