Op een kiertje (deel 1)

Als student had ik behoorlijke exhibitionistische trekjes die ik op allerlei manieren uitleefde. In het zwembad of in een pashokje liet ik het gordijn of de deur bewust op een kiertje staan, zodat voorbijgangers een glimp konden opvangen van mijn naakte lichaam terwijl ik me omkleedde. En als ik ’s nachts dronken van het café naar huis fietste, zakte ik mijn broek vaak halverwege mijn bovenbenen, zodat mijn pik vrij in de wind hing. Het was misschien halfslachtig, de meeste mensen merkten niks, maar voor mij voelde het bevrijdend, geil en spannend.

Op een warme zomernacht, een zaterdag waarop ik flink wat had gedronken, ging ik helemaal all-in. Ik droeg alleen een T-shirt, mijn broek hing op mijn bovenbenen en mijn pik hing helemaal bloot in de wind terwijl ik fietste. Ik kreeg kicks van het idee om een groepje meiden voorbij te rijden. Niet dat ik het niet durfde, maar een groep kon onvoorspelbaar reageren, misschien zelfs de politie bellen. Ik stoof langs ze heen, maar ze zagen me niet eens. Beetje teleurgesteld fietste ik verder.

In de verte zag ik nog één meisje alleen fietsen. Ik kreeg een stom, impulsief idee: een foto maken van mijn harde lul met haar op de achtergrond. Hartstikke stom. Toen ik haar inhaalde, pakte ik mijn telefoon uit mijn zak, richtte hem naar beneden op mijn blootgeschoten pik en drukte af, maar ik liet hem vallen. Niet kapot, maar in een reflex remde ik keihard. Eén seconde was ik volledig vergeten dat mijn broek nog op mijn enkels hing.

En daar stond ze. Inge. Ze stopte naast me, keek eerst naar beneden naar mijn naakte onderlijf en toen naar mijn gezicht. Haar ogen werden zo groot als schoteltjes. “Fuck… fuck, fuck, fuck…” bracht ze uit, alsof haar brein vastliep. Toen herkende ze me van school. “Jesse?????” zei ze met een stem die uit haar tenen kwam, half geschokt, half ongelovig.

Ik stond daar als bevroren, mijn hart bonsde in mijn keel. Mijn pik was half geslonken van paniek, maar hing er nog steeds volledig bloot bij. Inge staarde me aan alsof ze een spook zag, haar mond half open, haar ogen schoten van mijn gezicht naar mijn kruis en weer terug. “Jesse… wat de fuck doe jij nou?” bracht ze uiteindelijk uit. Haar stem trilde, maar het was niet alleen schrik; er zat iets anders in, iets wat ik niet meteen kon plaatsen.

In één ruk trok ik mijn broek omhoog, struikelend bijna over mijn eigen pedalen. “Shit, Inge… eh… dit is… dit is niet wat je denkt,” stamelde ik, terwijl ik wist dat het precies was wat ze dacht. Ze begon te lachen, eerst zacht, toen harder, een zenuwachtig, ongelooflijk lachje dat uit haar buik kwam. “Dit is precies wat ik denk,” zei ze schuddend haar hoofd. “Jezus, Jesse. Ik wist wel dat jij een beetje gek was, maar dit?”

Mijn wangen brandden. Ik wilde wegtrappen en nooit meer omkijken, maar ik bleef staan. Want ze keek niet weg. Ze keek nog steeds, niet geschokt meer, maar nieuwsgierig. “Je doet dit vaker, hè?” zei ze met een opgetrokken wenkbrauw. Haar stem was nu rustiger, bijna plagend. Ik slikte. “Soms,” zei ik schor. Ze beet even op haar lip en stapte een stap dichterbij met haar fiets. “En hoe voelt dat?” vroeg ze zacht.

Ik keek haar echt aan voor het eerst die nacht. “Alsof ik leef,” zei ik. Ze zei niks, keek alleen maar. Toen glimlachte ze met een klein, scheef lachje. “Volgende keer,” zei ze, “neem je me mee.” Ze stapte op, fietste langzaam weg en keek nog één keer om. Ik stond daar met mijn broek eindelijk fatsoenlijk aan, maar mijn hart nog steeds bloot.

Ze fietste een paar meter verder, stopte en draaide zich half om. Ik zat nog op mijn fiets, één voet op de grond, mijn gezicht knalrood. “Jesse,” zei ze zachter, “kom eens.” Ik rolde langzaam naar haar toe, klaar om elk moment te vluchten. Toen ik naast haar stond, keek ze me recht aan, geen lach meer, alleen een blik die dwars door me heen ging. “Je hoeft je niet te schamen,” zei ze. “Echt niet.” Ze legde haar hand op mijn stuur, haar vingers raakten per ongeluk de mijne.

“Weet je wat ik net dacht?” vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. “Dat jij waarschijnlijk de enige bent op school die écht durft te zijn wie hij is. Ook al is dat… dit.” Ze keek even naar mijn kruis en weer in mijn ogen. “En dat vind ik eigenlijk best geil.” De stilte was zwaar. Ze glimlachte kort en echt. “Volgende week zaterdagavond,” zei ze. “Zelfde tijd. Zelfde route. Maar dan zonder telefoon.” Ze tikte tegen mijn stuur.

“En Jesse? Laat die broek maar zakken als je me ziet.” Ze trapte aan en fietste weg zonder om te kijken. Ik bleef staan tot ze uit het zicht was. Toen begon ik te trillen, niet van schaamte, maar van voorpret.
De hele week was ik een wrak. Ik zag haar elke dag op school, in de gang, bij de kluisjes, in de kantine. Ze zei niks bijzonders, gewoon “hey” of een knikje, maar elke keer keek ze één seconde langer dan normaal, alsof we een geheim hadden. Ik sliep amper, droomde van haar blik en dat ene zinnetje: “Laat die broek maar zakken als je me ziet.”

Zaterdagavond was het weer warm, zwoel juli lucht. Ik had de hele dag niks gedronken, ik wilde scherp zijn. Om half twaalf stapte ik op de fiets, dezelfde route: langs het park, over de dijk, het fietspad langs het kanaal. Geen T-shirt dit keer, alleen een dunne short die ik met één beweging kon laten zakken. Halverwege de dijk begon ik al: ik trok de short omlaag, mijn pik werd meteen hard van de zenuwen. De wind voelde geladen, alsof de nacht op me wachtte.

Bij het kanaal zag ik haar. Ze stond stil, één voet op de grond, in een kort zwart jurkje, geen fietslamp aan. Ze keek mijn kant op alsof ze me al voelde aankomen. Ik remde zachtjes een meter of vijf voor haar. Ze zei niks, keek alleen. Ik liet de short helemaal zakken tot op mijn enkels, mijn pik stond hard en trillend overeind. Ze ademde diep in, langzaam.

Ze stapte van haar fiets, liet hem in het gras vallen en liep naar me toe, zonder haast, elke stap een eeuwigheid. Ze stopte recht voor me, zo dichtbij dat ik haar warmte voelde. Ze keek naar beneden naar mijn harde pik en toen weer op. “Mag ik?” vroeg ze zacht. Ik knikte amper. Ze legde haar hand eromheen, eerst koel, toen warm wordend. Haar vingers sloten zich stevig, ze kneep lichtjes om te voelen dat het echt was. Ik kreunde. Ze glimlachte. “Je bent nog harder dan ik dacht.” Ze begon heel langzaam te bewegen, op en neer, haar ogen bleven in de mijne.

“Je hebt de hele week aan dit moment gedacht, hè?” fluisterde ze. “Elke seconde,” hijgde ik. Ze boog zich voorover, haar lippen vlak bij mijn oor. “Goed zo,” zei ze. “Want ik ook.” Toen kuste ze me hard en hongerig, haar tong drong mijn mond in. Ik greep haar vast, trok haar tegen me aan, voelde haar borsten tegen mijn blote borst, haar jurkje kroop omhoog.

Ze trok zich een centimeter terug. “Nog niet,” zei ze. “Eerst wil ik je zien klaarkomen. Hier. In het openbaar. Zoals je altijd wilde.” Ze zakte op haar knieën in het gras, zonder haar ogen van me af te halen, opende haar mond en nam mijn pik diep naar binnen, haar lippen sloten strak om de schacht, haar tong draaide rond de eikel. De wereld verdween. Alleen zij, ik, de warme nacht en het geluid van het kanaal. Ik kwam harder dan ooit, spoot alles in haar mond. Ze slikte alles door, haar keel bewoog terwijl ze het doorslikte.

Ze stond op, veegde haar mond af met de rug van haar hand en glimlachte. “Dat was deel één,” zei ze. “Volgende week doen we deel twee.” Ze stapte op haar fiets en keek om. “En Jesse? Volgende keer ben ik degene die niks aanheeft.” Ze fietste weg. Ik bleef achter, naakt, leeg, gelukkiger dan ooit. Dit was nog maar het begin.

De week die volgde was een marteling van de allerlekkerste soort. Ze speelde een spelletje met me. Op maandag liep ze in de gang langs me en liet expres haar vinger langs mijn pols glijden. Op woensdag stuurde ze me tijdens wiskunde een foto: haar hand onder haar rokje, vingers nat en glimmend, met als tekst “denkend aan zaterdag”. Op vrijdag in de kantine zat ze drie tafels verderop, keek me recht aan, bracht langzaam een frietje naar haar mond en zoog eraan alsof het mijn pik was, haar tong draaide eromheen, toen knipoogde ze en liep weg. Ik was constant hard, telde de uren.

Zaterdagavond, dezelfde plek langs het kanaal, nu echt donker, alleen maanlicht en verre lantaarns. Ik kwam aanrijden, short al omlaag, pik hard van verwachting. En daar stond ze, helemaal naakt midden op het fietspad, armen langs haar lijf, borsten vooruit, haar kaalgeschoren kutje glimmend in het maanlicht. Haar fiets lag in het gras.

Ze keek me aan met een blik die zei: kom maar. Ik sprong van mijn fiets, liet hem vallen en liep naar haar toe. Geen woord. Ik pakte haar vast, kuste haar ruw, mijn tong in haar mond, mijn handen grepen haar borsten, knepen in haar harde tepels, gleden omlaag over haar kont en tussen haar benen. Ze was drijfnat, mijn vingers gleden meteen naar binnen.

Ze duwde me een meter achteruit tot ik met mijn rug tegen een boom stond. “Jij kijkt,” zei ze. “Alleen kijken.” Ze ging op haar hurken zitten, spreidde haar benen wijd open en begon zichzelf te vingeren, hard, twee vingers meteen diep naar binnen stotend, haar duim wreef over haar clit. Ze keek me recht aan. “Dit is wat ik de hele week heb gedaan,” hijgde ze. “Elke avond. Aan jou denkend. Naakt. Hier. Wachtend tot jij me zou neuken.”

Ik stond daar, pik kloppend, handen tot vuisten gebald. Ze kwam klaar met een schreeuw die over het water echode, haar lijf schokte, haar kut spoot een straaltje over het fietspad. Ze stond nahijgend op, liep naar me toe en drukte haar natte vingers in mijn mond. Ik zoog ze schoon, proefde haar.

Toen draaide ze zich om, zette haar handen tegen de boom, kont naar achteren, benen gespreid. “Nu jij,” zei ze. “Neuk me. Hard. Alsof iedereen meekijkt.” Ik ramde mezelf in één stoot in haar, zo nat dat ik tot mijn ballen erin gleed. Ze schreeuwde het uit. Ik greep haar heupen en begon te stoten, hard, diep, onbeheerst. Haar borsten sloegen tegen de bast, haar nagels krasten in de boom. “Harder,” gromde ze. “Alsof je me kapot wil neuken.” Ik deed het, tot mijn ballen pijn deden van het slaan tegen haar clit.

Ze kwam nog een keer, zo hard dat haar benen het begaven. Ik hield haar overeind en bleef doorgaan. “Kom in me,” hijgde ze. “Ik wil je zaad voelen druppen terwijl ik naar huis fiets.” Ik spoot alles diep in haar, met een brul. We bleven even zo staan, hijgend, zwetend, plakkerig. Ik trok me langzaam terug, mijn zaad droop meteen uit haar langs haar benen.

Ze draaide zich om, kuste me zachtjes. “Volgende week,” zei ze, “nemen we iemand mee.” Ze raapte haar fiets op, stapte naakt op en reed weg. Mijn sperma glom op haar dijen in het maanlicht. Ik keek haar na tot ze weg was. En ik wist: met Inge stopte het nooit bij “volgende week”. Het werd alleen maar gekker.