Twee echt Hollandse dames – Deel 1

Twee echt Hollandse dames – Deel 1

Dit verhaal past in verschillende categorieën : overspel, rijpe vrouwen/milf, of plassex. Gezien het verhaal evenwel in elk detail echt gebeurd is, plaats ik het bij ‘waar gebeurde verhalen’. Enkel namen en locaties zijn wat gewijzigd omwille van privacy.

Eerst de situatie wat uitleggen.

Ik ben Rick, ondertussen gepensioneerd, maar het verhaal vond plaats toen ik ongeveer eind veertig was (eind jaren negentig dus). Op dat moment een kleine twintig jaar getrouwd met Marianne, vier kinderen, van oud naar jong : jongen, meisje, jongen, meisje, alle vier in de puberteit, alhoewel de oudste twee van de vier aan de universiteit in Leuven zaten. De rest zat nog in het middelbaar.
Ik heb sinds ikzelf van de universiteit kwam, een job in de Antwerpse haven bij een expeditiebedrijf
In het begin van ons huwelijk deden Marianne, mijn vrouw en ik niet veel meer dan gaan werken, eten en vrijen. Dat laatste was bijzonder passioneel en we konden maar niet genoeg van seks krijgen.
Alleen het seksuele tussen mijn Marianne en mij, werd als maar minder en minder. Ik wil hier geen klaagzang afsteken maar het passionele was weg. Als ik wou vrijen, dan werd het meer en meer een verplicht nummer. Mij pijpen wou Marianne al helemaal niet meer, terwijl ze dat in het begin van onze relatie regelmatig deed. Nu moest ik er bijna om smeken. En dan is het geile plezier er ook direct van weg. In het begin befte ik haar altijd als we de liefde bedreven, maar ook dat wou ze minder en minder. We hebben daar natuurlijk over gesproken maar toen Marianne me vertelde dat zij eigenlijk pijpen nooit graag gedaan had, brak er iets in mij. Op de duur werd vrijen een maandelijks verplicht nummer waarbij ik in werkelijkheid gewoon ‘mijn zak in haar leeg schudde’. Huwelijkse verplichting voldaan op ongeveer tien minuten tijd.
Het kabbelend leventje dat we toen hadden, ging zijn gangetje. Het voor mij heel grote tekort aan passie en seksualiteit werd meer en meer gecompenseerd door mezelf voor mijn pc in mijn werkkamer af te trekken. Ik betaalde nooit voor enig abonnement, maar er waren genoeg gratis korte filmpjes te vinden die me toen konden opwinden. Alle mogelijke categorieën kwamen aan bod. Ik had een hobby gevonden en na verloop van tijd ging ik altijd een half uur na mijn vrouw slapen om mezelf eerst even af te rukken. Velen mannen boven de veertig zullen zich hier wel herkennen in de situatie. Ik was evenwel niet van plan om mijn vrouw te gaan bedriegen en al zeker niet om geld te gaan uitgeven aan betaalde liefde. Alhoewel de situatie voor mij nogal ontgoochelend was, bleek er toch terug een zekere harmonie ontstaan te zijn.
Mijn vrouw werkte in die tijd, alle voormiddagen, inclusief de zaterdag bij een immobiliën kantoor. Maar af en toe, zo een twee à drie keer per jaar, ging ze voor een week met een vriendin vanuit haar schooltijd, naar een Centerparcs vestiging, soms in de Ardennen, maar meestal in Nederland.

De eerst paar keer dat ze dat deed, bleef ik gewoon werken. Maar na een paar jaar, zei mijn vrouw dat ik gedurende die week ook eens een paar dagen voor mezelf diende te nemen. Via een schoolkameraad van mezelf, Bert, die regionaal verantwoordelijke voor Wallonië was geworden bij een Nederlandse bank met een oranje leeuw als logo, kwam de oplossing vanzelf. (Bert komt nog voor in andere verhalen van mijn hand) Bert vertelde me over een klein huisje in de Ardennen te beschikken op de N30, een grote baan tussen Luik en Bastogne. Het huisje zelf lag wel vlak aan de baan, iets voorbij de barraque de Fraiture, maar in de wijde omgeving kon prachtig gewandeld worden in de bossen. Ondertussen is die N30 grotendeels vervangen door een autostrade, de E25. Dat heeft er alleen voor gezorgd dat de omgeving van het huisje nog rustiger geworden is.
Telkens mijn vrouw dus een week weg was, ging ik naar het huisje van Bert voor een dag of vier. Ik kon vrij over het huisje dat gebouwd was in typische Ardenese stijl met grote stukken natuursteen, beschikken. Bert zelf had het ooit geërfd, gemoderniseerd maar hij kwam er bijna nooit. Het huisje had alle comfort, ik moest niet veel meenemen, gewoon een parka, legerboots, jeans, een paar t-shirts, een pull of twee en uiteraard ondergoed en toiletspullen. Wij woonden toen nog bij mijn schoonmoeder in, dus die kon samen met de kinderen best hun plan trekken.

Dat jaar, ik denk dat het achtennegentig of negenennegentig was, ergens eind oktober, liep ik weer op mijn dooie ééntje op een vrijdag in de latere namiddag, door de bossen rondom het huisje van Bert. Het werd al redelijk laat en begon lichtjes te schemeren als ik via een brand corridor op zo’n honderd meter van de N30 was. Daarop nog een vijfhonderd meter naar rechts en ik was terug in het huisje van Bert. Daar zou het lekker warm zijn, want ik had de open haard aangemaakt.
Plots zie ik op de N30, door de brandgang een zware, zwarte BMW de remmen toegooien, en zo’n dertig meter voorbij de brandgang tot stilstand komen. De BMW zet zich in achteruit en draait zwiepend achterwaarts de brandgang in. Ik sta op zo’n dertig meter ondertussen van de auto die mijn richting uit komt. Ik stop en blijf staan. De lichten van de BMW gaan uit. Ik zag nog net dat het een Nederlandse nummerplaat betrof vooraleer de motor stil gelegd werd.
De deur van de chauffeurskant gaat met geweld open en een dame, ergens in de veertig schat ik, schiet uit de auto, rent naar de achterkant en stopt op een meter of twee achter de auto. Mij kon ze niet zien staan, in dondergroene parka, een nogal militaire look, camouflage achtig en tegen de donkere achtergrond van het bos. Ik blijf doodstil staan.
De dame in kwestie zwartharig tot op de schouder, zag er erg verzorgd uit, met voor zover ik kon inschatten, nogal dure kleding, een witte blouse, een lange donkerblauwe plooirok en lakschoentjes. Ze bukt zich, pakt haar rok met één hand bij mekaar, met de andere hand, schuift ze haar slip van haar zonnebank gebruinde benen naar beneden tot onder de knieën, hurkt neer en begint te plassen. Ik bekijk het tafereel geamuseerd.

Dan opent zich de deur aan de passagierskant, een andere dame, schouderlang blond haar, stapt uit, ook met een plooirok maar met een licht blauwe blouse. Ook zij ziet me niet staan. Ze nadert stilletjes, de eerste dame, hurkt achter haar neer en ik zie haar rechterhand langs achter onder de kont van de eerste dame verschijnen. Die plast rustig verder. De zeik loop over de hand van dame twee zonder dat dame één dat merkt. De straal pis mindert een beetje en dame twee duwt haar vlakke hand tegen de kut van dame één. Die schrikt zich een hoedje. “Wat doe je nou ?” vraagt die verschrikt. Ze had hoofd gedraaid naar de tweede dame. Duidelijk met een grappig, hoog Hollands accent zegt nu dame twee, “jou zo zien pissen maakt me geil Mar.” En pardoes duwt de nu haar wijsvinger en middenvinger in de kut van de eerste dame. Ze beweegt er direct mee in en uit die kut. “Yol” zegt dame één, “je bent een geile slet.” Maar ze laat zich rustig de kut bewerken. Ze gooit haar hoofd achteruit en beide dames blijven zo nog even achter de zware BMW zitten. De éne met twee vingers in de kut van de andere. Het pissen was evenwel gestopt.
Na even zegt één van de twee dames, “we moeten voort maken meid, anders geraken we nooit meer in ons hotel in Luxemburg stad vandaag en ik heb geen zin om hier in de bossen te overnachten.
Dame twee laat met duidelijke tegenzin de kut van dame één los en staat op. Dame één, richt zich ook op en op het moment dat ze haar slip vanop haar enkels wil optrekken, kijk ik tegen haar blanke blote kut aan. Helemaal geschoren, erg netjes en met daarnaast lange benen in kousen gestoken die aan een jarretel gordeltjes vastgemaakt waren.

Op het moment ze het slipje beet heeft, begin ik spontaan in mijn handen te klappen en geef hen beiden een welgemeend applaus. Als door een horzel gestoken, kijken beide dames verschrikt in mijn richting. Nog nooit zag ik zo snel een slipje omhooggetrokken worden. Rok mooi laten vallen en beide staan netjes aan de achterkant van de auto met een knalrood hoofd.
Ik was ondertussen dichterbij gekomen en zeg in het Nederlands (toegegeven met een Antwerps accent). “Bedankt voor deze mooie privé vertoning dames, geniet nog verder van het leven en van mekaar.” En ik loop hun auto voorbij naar de N30 om naar mijn huisje te gaan. Beide dames, staan, op het moment dat ik hen voorbij loop, verlamd naar mij te kijken, met een hoofd zo rood als een tomaat van beschaamdheid. Ik grinnik lichtjes en loop verder. Beide dames duiken als de weerlicht in de zware BMW.
Als ik een tiental meter op de N30 ben richting Bastogne en dus Luxemburg, had ik verwacht dat de BMW mij ondertussen zou voorbij scheuren. In plaats daarvan hoor ik achter mij, “Mijnheer” en daarna nog wat luider, “Mijnheer !” Ik draai me om en zie één van de dames naar mij teken doen. “De auto wil niet meer starten mijnheer” zegt ze aarzelend, en nogal onzeker. Ik keer op mijn stappen terug. Beide dames staan bedremmeld naast de zware BMW. Ondertussen was het beginnen motregenen.
“Mag ik ?” vraag ik en ik zet me achter het stuur. Ik draai aan de sleutel en hoor enkel een paar tikken onder de motorkap, maar geen startmotor die poogt de motor draaiende te krijgen. Ik stap uit, open de motorkap, check voor loszittende draden, niets te zien.
“Sorry dames,” zeg ik, “maar ik zo niet vaststellen wat er mis is”. “Ik ben geen auto mecanicien.” “Ik vrees dat de auto zo direct niet meer in beweging te krijgen is.”
Beide dames kijken me beteuterd aan. “Gaan we ANWB bellen ?” vraagt één van de twee. Ik kijk ze lachend aan. “Die gaan niet zo direct hier zijn, vrees ik” was mijn antwoord. “Wat moeten we nu doen” vraagt weer één van de twee nogal hopeloos.
“Volgens mij hebben jullie twee keuzemogelijkheden, of jullie bellen de ANWB en die sturen dan wel iemand binnen een uur of twee, drie, en jullie wachten zolang in de auto of een tweede mogelijkheid is, dat ik morgenvroeg hier iemand uit het dichtstbijzijnde dorp naar jullie auto laat kijken, die krijgt dat ongetwijfeld opgelost en tot zo lang kunnen jullie mijn gasten zijn.” “Ik zit hier iets verder in een huisje met alle comfort.” “Daar kunnen jullie gerust overnachten tot morgen.” Beide dames aarzelen, dan zegt één van beide : “we hebben blijkbaar niet veel keuze.” “We aanvaarden uw gastvrijheid mijnheer” zegt ze nogal bekakt.
Eén van de dames opent de koffer van de BMW en wil een trolley uit de koffer tillen. “Laat mij maar”, zeg ik. Een minuutje later, trek ik twee trolleys, van het merk Louis Vuitton over de N30 richting het huisje met de twee dames achter me aan.
In het huisje aangekomen ; het was ondertussen van motregen overgegaan in nogal hevige regen, trek ik de twee trolleys in het huisje, langs de achterdeur.

Echt groot is het huisje niet, gewoon één grote leefruimte van tien bij vijf inclusief open keuken wat heel de voorkant van het huisje is en dan nog drie kamers, één grote badkamer in het midden, met daarin een groot jacuzzi-bad, een heel grote inloop regendouche, een bidet en een toilet en een dubbele lavabo. Rechts is er nog één grote slaapkamer met een king size bed en links een bergingsruimte met wasmachine, droogkast en tegelijk verschillende kasten voor proviand. Badkamer, slaapkamer en berging maken de andere helft van het huisje uit. In de woonkamer heb je een deur naar de drie andere ruimtes. Vanuit de slaapkamer kan je via een deur ook rechtstreeks in de badkamer. In de bergingsruimte zit ook de achterdeur.
Als ik de twee trolleys in de woonkamer rechtop zet en me omkeer naar de twee dames, dan zie ik uiteraard twee dames, nu onder kunstlicht, van zeker rond de vijftig, ondanks de regen nog mooi opgemaakt in dure mantelpakjes van Chanel vermoed ik. Helaas zien ze er uit als twee half verzopen katjes. Ze staan een beetje te rillen van de kou.
“Dames” zeg ik, “ik ben zelf maar deze middag toegekomen, dus het dubbel bed is nog niet in gebruik”. “Jullie kunnen de grote slaapkamer gebruiken, ik slaap straks wel op de zetel”. “Het lijkt me verstandig dat jullie een warme douche nemen, er hangen in de badkamer zeker twee badjassen die waarschijnlijk wel aan de grote kant zijn, maar ze zijn netjes gewassen, dus jullie kunnen die gebruiken”. “Jullie natte kleding kan in de droogkast daar in de berging of kan hier aan het haarvuur eventueel drogen”.
Ik trek mijn parka uit, gooi een paar blokken hout in de open haard en trek hun beider trolleys naar de slaapkamer. Terug ik de woonkamer, zie ik beide dames nog steeds uitgeregend, met hun dure handtas, eveneens van Vuitton tegen mekaar staan fluisteren. De situatie lijkt hen maar matig te bevallen. Ze bekijken mij met enige argwaan. Ik pak mijn gsm, bel naar de mecanicien in het dorp en leg in het Frans uit wat het probleem is. Didier van de garage belooft mij morgenvroeg, eerste werk naar de BMW te komen kijken. Dat leg ik dan ook zo uit aan de beide dames.

Ze blijven aarzelend in de woonkamer staan. Ik bekijk hen, en zeg : “jullie kunnen daar nog een eeuwigheid blijven staan en dan worden jullie mooi verkouden, mij geen probleem, maak jullie geen zorgen, ik bijt niet, ik krab niet maar ik begin wel honger te krijgen, dus ik maak voor drie een kleinigheid klaar om te eten”. “Hup, hup, douchen of ik eet alleen” zeg ik al lachend. Ik loop naar het keukengedeelte. Beide dames lijken te besluiten, lopen naar de slaapkamer en sluiten de deur achter zich. Ik hoor wat gerommel en een paar minuten later hoor ik de douche stromen. Ondertussen haal ik uit de keuken, wat Frans brood, kruidenkaas, beleg, gerookte zalm en zet koffie. Ik dek de tafel in de woonkamer voor drie personen. Nog een geluk dat ik naar gewoonte als ik richting Wallonië vertrek op vrijdag middag, altijd in de lokale supermarkt eerst wat boodschappen doe om het weekend door te komen.
Ik schenk me al een koffie in, zet de radio naast de open haard op Radio 21, een Waalse zender en blader wat door Le Soir terwijl ik wacht. Na een kwartiertje opent de deur van de slaapkamer en komen de twee madammen schoorvoetend de woonruimte in gestapt. Beiden dragen een witte badjas, tot aan de kin toegetrokken, om hun middel de ceintuur stevig dichtgeknoopt en hun voeten in te grote pantoffels gestoken. Beide hadden hun haren in een witte handdoek gewikkeld. De badjassen reiken tot bijna aan hun enkels. Dat was best een ietwat komisch zicht. Als ik al enige hoop had om een stukje bloot van de Hollandse dames te zien, dan bleek die hoop direct vervlogen. Ze nestelen zich naast elkaar en tegenover mij aan tafel en beginnen stilzwijgend wat te eten. Nadat ik ze gerust gesteld had, dat de mecanicien die ik belde, meer dan tien jaar bij de BMW concessie in Luik gewerkt had vooraleer hij de alle merken garage van zijn vader mocht overnemen, ontdooien de dames een beetje.

Ze stelden zich al etend voor als Marlies Dijkstra en Yolanda Vennema. Marlies kwam uit Wassenaar en Yolanda uit Noordwijk aan Zee. Als ik, Rick D’Anvers me voorstelde als ‘operations manager’ van een nogal bekend en groot expeditiebedrijf uit de Antwerpse haven, werden beide dames nog wat losser. De man van Marlies bleek een directeur van een groot Rotterdams havenbedrijf te zijn en die van Yolanda was eigenaar van een transport bedrijf in Vlaardingen. Het bedrijf waar ik werkte had met beide bedrijven al een paar keer zaken gedaan. Na enig aandringen schenk ik de dames een glaasje rosé uit en neem er zelf ook ééntje. Van het akkefietje dat één van beide dames aan de kut van de andere gezeten had, toen ze moest plassen, wordt in alle talen gezwegen.
Na het afruimen zetten we ons in de zetel voor de open haard en met wat muziek op de achtergrond drinken we nog een paar rosétjes en tateren we tot tegen twaalven. Ik loop naar de slaapkamer, haal me een deken, wens de beide dames goeie nacht en ik nestel me met mijn deken op één van de twee aanwezige tweezitsbanken. Echt comfortabel is dat niet, maar ja, soms moet een mens wat over hebben voor zijn medemens. De dames hadden de slaapkamer deur netjes gesloten en die van de badkamer was ook toe. Ik hoor nog een tijdje wat geroezemoes in de slaapkamer en ik dommel in.
Rond een uur of drie, word ik wakker. Een drukkende blaas door iets teveel koffie en een paar rosétjes, verplicht me van op te staan. Wat je in je bek giet, komt er langs onder terug uit en in de schemering van het bijna helemaal uitgedoofde haardvuur, probeer ik zo stil mogelijk naar de badkamer te gaan, waar het enige toilet zich bevindt. De verbindingsdeur tussen de badkamer en de slaapkamer staat half open en ik zie beide dames onder het dekbed liggen, met hun rug naar mekaar. Ze slapen vredig.
Zonder enig licht aan te doen, knoop ik mijn jeans open, ga voor de pot staan en probeer zo stil mogelijk te plassen. Kwestie is, van niet in, maar net naast het in de pot staande water te plassen, zo niet krijg je een nogal lawaaierige toestand. Ik sta, in het half duister zo rustig met mijn lul in mijn hand en zo goed als mogelijk in de pot te mikken, als ik zacht geruis schuin naast mij hoor. Marlies, de blonde dame die Yolande bij de kut gegrepen had de avond voordien, staat in een purper zijden négligé gefascineerd naar mijn pissende lul te kijken. Ze komt dichter en zegt fluisterend : “ik wou net hetzelfde doen” en haar hand beweegt in de richting van mijn pik. “Niet doen” zeg ik, “als je mijn lul vastpakt, dan wordt hij zeker binnen de kortste keren stijf”. Schielijk trekt ze haar hand terug. Die legt ze losjes op mijn schouder en ze kijkt bijna geobsedeerd naar mijn pissende pik. De laatste stralen verlaten mijn lul, ik schud af, neem een stukje toiletpapier om te deppen en knoop mijn jeans terug toe. Marlies bekijkt dat alles en fluistert dan “bedankt dat ik mocht kijken.” “Maar nu moet ik ook.” Ik wou net weggaan, maar draai me terug, en vraag : “mag ik ook kijken ?” Marlies kijkt me verwonderd aan. “Ja, graag” fluistert ze weer. Marlies laat de bril van de wc naar beneden, zet zich en kijkt me aan. Ik ga op mijn knieën voor haar zitten, leg mijn handen op haar knieën, ze schuift wat naar omhoog en naar achteren om haar nachtkleedje naar boven te duwen, als de eerste felle straat uit haar kut spuit, recht naar beneden de pot in. Ik kijk bewonderend toe.

“Mag ik ?” fluister ik terwijl ik mijn linker hand (ben linkshandig) met de palm naar boven draai. Ze knikt en ik schuif die hand onder haar kut, midden onder de straal pis. Ik voel het goudgele, warme vocht op mijn hand kletteren. Ze moest duidelijk veel plassen en even hou ik mijn hand nog onder de warme straal. Als ik merk dat de straal wat verzwakt, druk ik mijn hand opwaarts tegen haar nog zeikende, kale kut. De pis loopt uit mijn handpalm en ik voel een bijzonder natte kut in mijn hand. Ik krom mijn wijsvinger en middenvinger en die twee vingers glijden als vanzelf in haar natte pruim. Binnenin voel ik haar G-spot en begin er zachtjes over te wrijven. Marlies kreunt stilletjes. Ze wil blijkbaar Yolanda niet wakker maken. Op haar beide borsten heeft ze een hand liggen. Door het négligé heen, kneed ze langzaam haar borsten. Haar hoofd heeft ze met gesloten ogen naar achteren gegooid. Met open mond hijgt ze lichtjes.
Mijn knieën beginnen pijn te doen. Met één hand op haar dijbeen en met twee vingers van de andere hand in haar kut blijf ik over haar G-spot wrijven. Marlies geniet. Na even, zet ik de duim van mijn rechter hand tegen haar klitje, daar maak ik kleine cirkeltjes over. Marlies kreunt iets harder. Mijn bewegingen worden feller en feller. Na een paar minuten komt ze klaar over mijn linker hand. Mijn rechter hand laat ik op haar venusheuvel rusten, de vingers van mijn linker hou ik stil, diep in haar kut. Ik laat haar ademhaling zachtjes aan rustiger en rustiger worden. Ietwat later, haar handen waren stil op haar borsten gehouden, legt ze één hand op mijn hoofd en kriebelt een beetje door mijn korte haren. Ik trek dan mijn twee vingers uit haar kutje en op het moment dat zij haar hoofd terug voorwaarts buigt en me aankijkt met glinsterende ogen, lik en zuig ik mijn beide vingers, nat van haar zeik en kut geil, demonstratief af. Bijna gelijktijdig zeggen we tegen mekaar : “dank je” en we moeten grinniken om het synchrone spreken. Marlies dept haar kutje droog met wat toiletpapier, gaat naar de lavabo en wast haar handen, dan gaat ze naar de slaapkamer, laat de tussendeur half open staan en kruipt terug in bed. Ik was mijn handen eveneens en net voor ik de badkamer wil verlaten, hoor ik Yolanda fluisteren : “en, was het lekker ?” “Zalig” antwoordt Marlies en ik ga terug op de zetel in de woonkamer verder slapen.

Automatisch, door mijn biologische klok, word ik elke morgen wakker om half zeven. Ik wrijf mijn ogen uit. Ik hoor nog geen geluid uit de slaapkamer of badkamer. Ik ga naar het keukengedeelte, zet koffie, gooi wat eieren in de pan voor een roerei, een aantal stukken spek in een andere pan en iets later dek ik de tafel in het woongedeelte. Van een stuk of zes sneetjes brood maak ik toast, zet die op tafel, nog wat boter en drie soorten confituur erbij en alles is klaar. Net als de koffie doorgelopen is en ik mijn eerste tas inschenk, gaat de deur van de slaapkamer open. Eerst Yolanda en daarna Marlies komen uit de slaapkamer geschuifeld. Nog slaapdronken, met kleine oogjes. Wat mij opvalt is, nu ze weer hun badjas aan hebben, dat bij beiden, de badjas nog altijd wel veel te groot is, maar nu niet meer tot boven toe dichtgetrokken is. Beide dames laten een redelijke, maar toch nog beleefde inkijk. Terwijl ze stappen naar de tafel zie ik nu ook af een toe een sierlijk, bloot been, door de split vooraan verschijnen. Hun gereserveerdheid is blijkbaar verdwenen.
Ik schenk voor beiden een kop koffie in. Ze eten wat ei, spek, boteren een toast en smeren er wat confituur op. Ze zijn blijkbaar heel ontspannen en genieten van het ontbijt. “Shit” roept Yolanda ineens uit, “wij hebben het hotel niet verwittigd”. “In welk hotel hadden jullie geboekt ?” vraag ik, omdat ik ervan uit ging dat zij naar Luxemburg stad op weg waren. “Hotel Royal” zegt Yolanda. “Op de boulevard Royal ?” vraag ik. Ze knikt. “Chique” zeg ik. De dames hadden blijkbaar in het zowat duurste hotel van stad Luxemburg gereserveerd. Voor de firma deed ik dat ook zo een twee of drie keer per jaar als ik klanten in Luxemburg bezocht. “Voor hoe lang hadden jullie gereserveerd ?” vraag ik. Yolanda vertelt dat ze normalerwijze gister avond op vrijdag zouden in checken, dan zaterdag een dagje shoppen, zondag uitrusten en dineren, maandag naar de bank voor wat financiële zaken en na het ontbijt van dinsdag zouden ze terug naar Nederland vertrekken. De trip van Nederland naar Luxemburg en terug, deden ze vier keer per jaar, telkens de eerste week na een btw-kwartaal. Ik moest bij mezelf lachen, die stijf deftige Nederlanders, die een Calvinistische inslag hebben en zweren bij de dominee, parkeren hun centjes mooi in het zwart op één of andere bank in Luxemburg. Niet dat ik daar iets op tegen heb, de meeste Belgen met een paar centen hebben wel een kluis of een bankrekening in Luxemburg, maar die doen daar niet moeilijk over en de meeste Belgen weten dat wel van hun vrienden en kennissen. Onze lieve noorderburen zijn, laat ons zeggen, iets discreter hierover.

“Tja,” zeg ik tegen Yolanda en Marloes, “ik blijf hier tot zondagavond, tot dan kunnen jullie hier blijven indien jullie willen, maar jullie kunnen kiezen, zodra Didier de auto gerepareerd heeft kunnen jullie vandaag nog door naar Luxemburg”. “Ik zal voor jullie naar Hotel Royal bellen om te melden dat jullie alsnog komen na autopech”. “Wat zeg ik ?” “Dat jullie vandaag nog daar aankomen of morgenavond ?” Vooraleer één van de dames kan antwoorden, hoor ik een klop op de achterdeur. Didier staat daar die vraagt waar de BMW, staat. Ik leg hem dat uit in het Frans en Didier gaat op pad. Als ik terug in de woonkamer kom, zegt Marloes : “wacht nog even met bellen, we moeten nog even overleggen, maar laat ons eerst ons verder ontbijten”.
We zaten met z’n drieën nog aan tafel als de BMW het erf oprijdt met Didier aan het stuur. Ik geef hem een tas koffie als hij binnen is en hij verteld dat er een kabel losgekomen was van de batterij, door in een put of over een bobbel te rijden. Volgens Didier kon ik dat gisteren niet gezien hebben, omdat de batterij afgedekt is door een pvc-plaatje dat je moet losschroeven om aan de batterij te komen. Ik vroeg Didier wat de kosten waren maar die wuift ze weg en zegt : “voor jou Rick, gratis”. Ik glimlach en zeg : “merci Didier” en bij mezelf denk ik, regelmatig met o.a. Didier aan de toog hangen op zaterdagavond heeft toch ook zijn goede kanten.
Ik begin de restanten van het ontbijt op te ruimen en de twee dames trekken zich terug in de slaapkamer. Na een minuutje of twee, steekt Marloes haar hoofd tussen de deur van de slaapkamer en zegt licht giechelend : “Rick, zeg het hotel maar dat we slechts morgenavond zullen toekomen”. Ik bel aansluitend het hotel.
Een minuutje of zo later, hoor ik vanuit de badkamer : “Ricky ?” “Ricky, wil je even komen helpen ?”
Ik loop de badkamer in en daar hangt een mist veroorzaakt door heet water uit de douche. Ik kijk naar de douche, maar zie bijna niets. De hele glazen want is bedampt. Vaag zie ik iets bloots in de douche staan. Dan klinkt vanuit de douche : “kom je mij hier even helpen ?” Ik gooi mijn t-shirt, jeans en boxer in het rond en stap naakt de grote douche in. Daarin staan twee echte Hollandse dames helemaal in hun blootje, dicht tegen mekaar. “Wil jij ons even inzepen ?” vraagt Yolanda op een bijna kinderlijke manier. “Nee, nee” zegt Marlies, “ga eens op je knieën zitten”. Normaal ben ik nogal de dominante persoon, maar om één of andere voor mij onverklaarbare reden, ga ik door mijn knieën. Op die manier heb ik voor mij twee naakte kutjes op ooghoogte. Marlies draait de douchekraan toe. Ik wacht af. “Tezamen ?” vraagt Yolanda aan Marlies. Die knikt.

Een paar seconden later voel ik eerst een straal pis van Marlies en net daarna ééntje van Yolanda, tegen mijn borstkas spuiten. De warme pis van de twee dames, gaat over mijn borstkas, mijn schouders en armen. Ze proberen beiden zo hoog mogelijk te richten, dat lukt ze niet zo goed, dus ik buk me een beetje en ze slagen er beide in om mijn gelaat en haar onder te zeiken. Dit is voor mij niet echt seksueel opwindend, maar ik laat de dames doen. Mijn linker hand ligt op de kont van Marlies en de rechter op die van Yolanda. Tussen al die pis door, kijk ik omhoog en zie het gelaat van beide dames. Ze kijken als bezeten op mij neer. Ik laat ze rustig verder pissen. Af en toe slagen ze er in om in mijn geopende mond te pissen. Ik slik af en toe door. Dat vinden de dames blijkbaar bijzonder geil.
Als ze uit geplast zijn, kom ik recht. Beide dames zijn mekaar serieus aan het tongen. Ik streel hun beider lichamen tegelijk. Mijn handen gaan over hun rug, borsten, billen en ik draai de kraan van de douche terug open. De regendouche besproeit ons alle drie. Onder mijn handen staan twee doorsnee dames, niet dun, niet dik, eerder gespierd zelfs. Later zou ik vernemen dat beide dames al jaren met mekaar wekelijks tennis speelden. Aan hun kontjes te voelen waren die toch stevig gespierd. Allebei hadden ze ook een ferme borstpartij. 85C dacht ik, maar dat is een schatting. Bij Marlies mooie grote bruine tepels erop, bij Yolanda iets kleinere roze tepels terwijl haar borsten iets groter leken dan die van Marlies. Ik streel ondertussen met elke hand één kutje. Ik waande me even in de hemel.
Dan zegt Yolanda : “nu is het jouw beurt” en beiden gaan naast mekaar gehurkt zitten. Beiden strelen met één hand hun kutje en met de andere houden ze zich aan mekaar omarmd vast.
Ik sta nu voor hen, en kijk op hen neer. Ik pak mijn pik vast en denk bij mezelf, nog een geluk dat ik bij het ontbijt zeker een mok of vier koffie heb gedronken.

Na een paar seconden, begint de pis uit mijn pisbuis naar buiten te komen. De eerste straal klettert tegen de borsten van Marlies. Voor een man is het iets makkelijker te richten en ik ga met mijn straal zeik over de borsten van Marlies, dan over die van Yolanda, dan richt ik op haar geil smoeltje en beweeg dan in de richting van het gelaat van Marlies. Zo pis ik in de open mond van de éne en daarna de andere. Even gaat mijn straal over hun haren en dan richt ik weer alternerend in de éne en dan in de andere mond. Bij beiden loopt de mond over, ondanks hun poging om zoveel mogelijk te slikken. Ondertussen vingeren beiden zich als gek. Nog een geluk dat hun gelaat naast de neervallende druppels van de regendouche is, anders hadden ze een verwaterde versie van onder geplast worden, gekregen. Als ik uit geplast ben, en de laatste druppels op hun gelaat pletsen, heb ik het gevoel van oppermachtig te zijn, ik geniet en voel me ongelofelijk geil. Als je het nooit gedaan hebt, ga je dit gevoel niet herkennen. Voor commentaar op dit verhaal, stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site.

Sensuele groeten,
Rick