Woodstock (10/13)

WOODSTOCK DAG TWEE

Het is zaterdagmorgen 16 augustus.
Ik word wakker omdat Anthony, nog diep in slaap, zijn been klemvast over mijn buik heeft geslagen, terwijl zijn Ontzettend Dikke Ochtend Lul nogal opdringerig tegen mijn dij aan prikt. Ik zie op mijn klokje dat het al acht uur is, oeps, ik moet er uit, ik heb veel werk te doen, aan de slag! Ondanks dat ik maar een kleine vier uren heb geslapen voel ik me prima. Ik wurm me onder Anthony’s zware been uit maar dat maakt hem wakker. ‘Hey July, goodmorning’ en hij geeft me een dikke hug. ‘Zullen we nog even?’ Tuurlijk, Anthony kan altijd. ‘Sorry lief, ik moet aan de slag. Misschien Gracy nog een keer? Volgens mij staat ze stijf van de zenuwen voor hun optreden straks, neuk het er nog maar even uit!’ Anthony grijnst even tegen me, voegt dan de daad bij het woord, draait zich om naar Grace die ook nog diep slaapt en begint haar tietjes te bewerken.

Sneaky scharrel ik in m’n blootje naar buiten en neem snel een duik in de vijver. Weer terug in de bus, nog druipend van het water, zie ik dat Anthony zijn pik alweer in Grace heeft weten te schuiven en haar ijverig paalt. Grace ondergaat het gewillig, ze ligt nog wat slaperig onder die hardwerkende jongen, maar als ze mij ziet gaat haar duim omhoog. Ik droog me af, kleed me aan, loop naar Grace en Anthony en geef ze allebei een zoen. ‘Gracy love, tot straks backstage hè?’, haar duim gaat weer omhoog en dan ga ik op pad. In het hoofdkwartier bespreek ik kort met Artie de stand van zaken rond de voorraden, bel allerlei leveranciers, sluit de op te halen vrachtjes kort met het helikopterbedrijf en ga dan op pad.

Als ik door de kampeervelden loop zie ik dat het mateloos druk is geworden, iedereen is hutje mutje naast elkaar neergestreken. De meeste mensen nog liggen te slapen, het ziet er vredig maar toch ook een beetje onwezenlijk uit, ál die duizenden mensen die nu bijeen zijn op dit kleine stukje grond.

In de Bazaar is iedereen alweer wakker, het is een gezellige drukte van allerlei mensen die de boel op orde brengen, spulletjes aanvullen, op het terras zitten of liggen te ontbijten en soms zelfs alweer een joint delen. Hmm, zij nu liever dan ik. Alles loopt hier gesmeerd, ik geef even een knuffel aan Richard en Chèr die deze dagen steeds hier samen aan de slag zijn, en dan ga ik op mijn ronde langs de andere verkooppunten. In de bosrand langs het Filippinimeer zijn allerlei mensen neergestreken met wat kleinere business en ook worden er diverse soorten hasj en andere verruimende middelen aangeboden. Het ziet er allemaal supergezellig uit, ook omdat de zon al volop schijnt en er veel mensen in het meer uitbundig aan het zwemmen en rondspetteren zijn.

In de her en der ingerichte stands voor eten en drinken sluit ik goed kort wat er allemaal in aantocht is en wat ze moeten doen als er tekorten dreigen. In iedere stand heeft iemand net als ik een walkietalkie dus we kunnen snel communiceren. Dan loop ik naar het grote podium, rond één uur vanmiddag gaat het programma weer van start. Omdat morgen regen wordt verwacht gaan de optredens de hele nacht door, om wat speling te hebben.

Grote namen

Hoogtepunten wat mij betreft voor de komende uren zijn bands als Santana, Canned Heat, Grateful dead, Creedence Clearwater Revival, Janis Joplin, The Who en Jefferson Airplane. Michael Lang heeft mij gevraagd The Who en Jefferson Airplane op te vangen en te begeleiden, omdat ik beide bands nog ken van Monterey. Zij treden achter elkaar op in de vroege zondagmorgen. Verder begeleid ik later op zondagavond David Crosby, Stephen Stills en Graham Nash. David ontmoette ik, toen nog als lid van The Byrds, ook in Monterey en hoewel ik het toen een behoorlijke dwarsliggende eikel vond, is het toch wel leuk om nu hem en zijn nieuwe muziekmaatjes te ontmoeten. Ze gaan als een speer en zijn inmiddels wereldberoemd!
Nou ja, en met de Jefferson Airplane heb ik inmiddels natuurlijk een hechte band, ik zie ze veel in San Francisco en mijn vriendin en hún zangeres Grace wordt momenteel in onze bus geneukt door mijn lieve Anthony, dat zal dus wel goed verlopen.

Met The Who ligt het wat anders. In Monterey had ik ook best een goed contact met die band, maar werd na afloop Roger Daltry wel wat opdringerig, hij dacht blijkbaar dat ik een groupie was. Nou, niet dus, ik vind hem wel leuk maar niet als het zó moet. Dus hopelijk houdt hij dit keer zijn handen thuis, naja, we zien wel hoe het gaat. En dan krijg ik een brainwave, Jennifer, haar ga ik vragen voor The Who.

Rond een uur vanmiddag begint het programma voor de tweede dag, dat vanaf nu zo’n beetje continu doorgaat tot het einde zondagavond laat…

Ik heb met Michael Lang afgesproken dat ik The Who en Jefferson Airplane support geef. Ik ken hen beiden nog van Monterey en zij treden morgenochtend achter elkaar om vijf en om acht uur op. Ik loop naar het grote podium om te checken hoe ik ze kan opvangen. Er zijn voor de artiesten grote en voor een deel open tenten opgezet waar het wel oké is zolang de zon schijnt maar ‘s-nachts of bij regen lijkt het me allemaal niks. Zondag wordt slecht weer voorspeld en het lijkt me beter om beide bands in onze huge bus onderdak te bieden. Later op zondag support ik ook nog Crosby, Stills en Nash en die kunnen er wel bij. Dat geldt ook voor Janis Joplin die bevriend is met Grace Slick, Gracy heeft haar er ook graag bij. Janis is een pittige griet volgens mij, kan gezellig worden…

Het loopt tegen enen, alle merchandise loopt inmiddels op rolletjes, een paar helikopters vliegen permanent met spul af en aan. Ik ga op zoek naar Richy om mijn idee over het opvangen van ‘mijn’ artiesten in de bus met hem te bespreken. Zoals steeds de laatste dagen vind ik hem in de Bazaar. Omdat zo meteen de muziek begint zijn er nu weinig kooplustigen, het is er even lekker rustig. Omdat de stands in een groot vierkant staan opgesteld is er een binnenruimte waar een heel tentjesdorpje voor de medewerkers is ontstaan. Inmiddels heeft dat bij insiders de bijnaam ‘Fuckvillage’ heeft gekregen vanwege de nogal eenzijdige vrijetijd-activiteiten daar. De meeste lui van onze buscompany zijn er als hulpjes neergestreken en als ik de jongens en meiden daar zo zie ben ik blij ze weer even te zien, ik ren de laatste dagen toch vooral van hot naar her.

Richy vindt mijn idee prima en stelt voor het interieur van de bus wat aan te passen. Nu alle voorraden eruit zijn kan het grootste deel vol gelegd worden met matrassen zodat er meer mensen kunnen chillen of slapen. We hebben genoeg slaapspul bij ons dus dat is geen probleem. ‘Hey July, en misschien moeten we om de bus heen ook een soort veranda maken tot tegen het hoofdkwartier? We hebben nog volop tentstokken en zeildoek, dan kunnen mensen droog op en neer en ook nog buiten zitten als het regent.’ Hmm, aan zo’n vriendje heb je ten minste iets. Ik geeft Richy een hug en stel voor dat dan nu meteen maar even aan te pakken, maar dat we dan wel wat hulp kunnen gebruiken. ‘Goed idee July, we lopen de tentjes af, dan vinden we wel wat mensen die kunnen helpen.’

Zien neuken doet neuken

Zo gezegd, zo gedaan, en echt, we vinden genoeg mensen maar ze liggen bijna allemaal te vrijen, ik snap de bijnaam van dit tentenkampje nu wel. Als we bij een iets grotere tent arriveren liggen daar Michael, Chèr en een meisje dat ik niet ken te rommelen. Ze blijkt later Anne te heten en Michael is haar net flink aan het palen terwijl Chèr ‘hand- en spandiensten’ verricht met een kriebeltje of een kneepje zo her en der op strategische momenten. Het lijkt me dat het meisje erg geniet, want het gegil en gekreun is niet van de lucht, het lijkt Richy’s zusje Jennifer wel als die op stoom komt.

Tja, zien neuken doet neuken… ‘Hmm, ziet er gezellig uit hier,’ grinnik ik tegen Richy en trek hem achter me aan, de tent in, ik ben ook wel toe aan wat lichamelijke ontspanning. In no time zijn we allebei bloot, ik ga op mijn rug liggen, spreid mijn benen en Richy weet wat hem te doen staat. Hij likt mijn kutje goed nat en feilloos weet hij daarna met zijn staaf het vertrouwde weggetje naar mijn binnenste te vinden. Soepel glijdt hij in me tot zijn ballen en ohw, ik heb mijn soulmaatje gemist, fijn weer even samen te zijn. Chèr draait zich nu naar óns toe en doet hetzelfde als ze bij Michael en Anne deed, ze steekt haar hand tussen onze lijven en masseert wat mijn tietjes, kneedt mijn tepels, ze maakt me zo botergeil. Ik spreid me goed open, geef Richy met mijn hakken wat tikjes op zijn billen om hem aan te sporen en al snel zet hij er een fijn tempo in, steeds weer bijna uit me en dan snoeihard diep in me. Zo vind ik het fijnste, eerst stevig palen en dan tot slot wat relaxed na-neuken.

Als we na een tijdje in die fase raken ben ik al een paar keer klaargekomen en zit Richy er tegenaan, een beetje in trance geraakt onderga ik hoe hij versnelt om zijn zaad in me te pompen. Op dat moment wordt onze idylle ruw verstoord, Michael trekt Richy aan zijn benen omlaag waardoor zijn pik met een plopje uit me schiet. ‘Hey mate, ik zit al een tijdje op mijn beurt te wachten, ga jij maar even door op Chèr of zo’. Typisch Michael weer, allang klaar natuurlijk met die andere meid en wil zich ook nog even op mij uitleven. Mij wordt echter niks gevraagd, Richy schuift zich zacht mopperend in de bereidwillige Chèr om zijn klusje af te maken en Michael ramt zich als vanouds linea recta bij míj naar binnen. ‘Hmm, lekker roodharig monstertje, ik zag je steeds langschuiven her en der, drukdrukdruk, maar nu heb ik je,’ fluistert Michael in mijn oor. Ik sla mijn armen om hem heen en open me goed voor hem, het is natuurlijk een soort verkrachting zoals hij het aanpakt, maar wel een lekkere!’

‘Was dat meisje niet genoeg voor je?’ vraag ik dan zachtjes. ‘Mmm, nee, echt niet, veel lawaai maar veel te stoned.’ Whow, hij houdt dus van actie. Nou, dat kan die jongen krijgen. ‘Op je rug’ commandeer ik. Ik heb nog wat beweging nodig en daar ga ik Michael eens goed voor gebruiken. Het voordeel is dat ik dan meteen het hele strijdtoneel kan overzien. Als Michael netjes klaarligt, zijn paal fier in top, laat ik me op mijn knieën erop zakken en als ik me heb vast gespiest begin ik hem eens goed te berijden. Ik zie aan Michael dat hij bloedgeil wordt van mijn wippende tietjes, hij geeft er tikjes tegenaan, net niet pijnlijk maar wel lekker stimulerend, mijn tepels staan als roze vuurtorentjes in top. Richy is ondertussen zijn gram in Chèr aan het halen, hij boort haar volledig uit en Anne ligt alles met grote ogen te bekijken. Tja, ik snap haar wel, we gaan langzamerhand wel een beetje losjes met elkaar om, dat zie ik ook wel. Nou ja, genieten toch?

Ik galoppeer op Michael door tot hij als een paard begint te steigeren, steeds weer drukt hij zijn bekken omhoog zodat hij als een brug gespannen staat, laat zich dan weer snel zakken waardoor ik moeite moet doen mijn evenwicht te bewaren en hem in me te houden. En zo galopperen en steigeren we, Richy is ondertussen in Chèr klaargekomen en we hebben nu drie toeschouwers die ons verwonderd en misschien ook wel met bewondering zitten aan te staren. Michael weet altijd alle oerkrachten in me los te maken en die wil ik dan meteen ook op hém botvieren. Ik kom alweer aan de lopende band klaar en terwijl op de achtergrond de eerste act ‘Quilt’ van deze tweede dag haar muziek over de mensen en het festivalterrein stuurt heb ik hier mijn eigen feestje van peace en music. Na tig keer klaarkomen is het op voor me en laat ik me voorover op Michaels weird stevige lijf vallen, wat een lekkere neukvent is het toch. Hij draait zich met me om, woont me nog een tijdje heftig uit terwijl ik halfdood onder hem lig en dan is het mooi geweest.

Als ik weer wat bij zinnen kom moet er actie komen. ‘Komop lui, hup, we gaan de bus op orde brengen’ roep ik, Michael van me afduwend. Het liefst zou ik me even fris willen afspoelen maar dat kan hier niet, straks maar even in de vijver bij de bus. Ik maak me zo goed mogelijk schoon, doe mijn rok weer aan, laat mijn broekje voor het gemak maar even uit en frommel dat in mijn tas, knoop mijn bloesje op onder mijn tietjes. Als iedereen wat aan heeft getrokken kruipen we de tent uit en daar buiten staan onze andere hulpjes al klaar, we krijgen stevig applaus. Oké, iedereen heeft natuurlijk weer alles gevolgd, maar dat ben ik al niet anders meer gewend. Met een big smile van het genoten spel loop ik te midden van mijn vrienden naar de bus.

X. Zara