Woodstock (12/13)

MODDERFEEST

Het programma van dag twee gaat vannacht vloeiend over in dat van dag drie omdat de optredens vanaf nu zoveel mogelijk aan één stuk doorgaan. Er wordt zondagmiddag heel slecht weer verwacht en daarom is het oude schema losgelaten.

Therapeutisch neuken

Het is kort na middernacht en in onze bus is het inmiddels een zenuwachtige bedoening. Janis Joplin moet rond 2 uur vannacht optreden en ze heeft het niet meer, volgens mij heeft ze echt last van de druk die zo’n groot festival oplevert. ‘Hey Anthony, kun je haar niet even een beetje knuffelen? Volgens mij heeft ze wel even iemand nodig’ smiespel ik in zijn oor. Anthony grijnst blij, hij is daar niet te beroerd voor, hij heeft Grace al als beroemde chick op zijn lijst kunnen zetten en Janis past daar geloof ik ook wel bij. Hij gaat achter in de bus naast Janis liggen en fluister haar wat in het oor. Meteen daarop kleedt ze zich uit, Anthony volgt haar voorbeeld en amper een paar minuten later heeft hij zich al diep in dat beroemde meisje verankerd.

Als ze eenmaal goed bezig zijn ga ik er op mijn zij naast liggen. Ik kijk Janis aan die er niet erg gelukkig uitziet. ‘Liefje, hoe gaat het?’ vraag ik haar. En dan, terwijl Anthony haar neukt, barst ze in tranen uit: ‘ik ben zó zenuwachtig, July, het lijkt wel of het elke keer erger wordt. Ik wou dat het voorbij was.’ Ocharm, Anthony valt er helemaal stil van. ‘Moet je dan geen punt zetten achter dit soort grote dingen?’ vraagt hij. ‘Ja, en dan?’ vraagt Janis. ‘Dit is wat ik kan en ook graag doe, maar het is alleen net of de druk steeds groter wordt, dat ik iedere keer met nóg iets beters moet komen.’ Ik snap het wel, op een andere manier zegt Grace hetzelfde, na het eerste mooie begin verwacht iedereen van alles van je en dan zie je dat de creativiteit onder druk komt. Jammer!

Ik pak een doekje en droog Janis haar tranen. ‘Mmm, thanx July, dit lucht wel even op’ zegt ze. Ondertussen is Anthony haar opnieuw gaan neuken. Zachtjes en liefdevol schuift hij zijn staaf steeds weer diep in Janis haar neukbuisje, ze opent zich nog wat verder om een maximaal fijn gevoel te krijgen. En dan komt ze klaar, zachtjes, een beetje klaaglijk, ik heb echt met die meid te doen. Als Anthony zich daarna met haar omdraait en Janis zich op hem kan uitleven komt ze toch nog even goed los. Ze sjort zich als een bezetene op zijn pik op en neer en komt dan opnieuw klaar, maar dit keer met een soort oerkreet, whow, die meid moest echt even wat kwijt.

Anthony ziet dit als een signaal om ook los te gaan, hij pint Janis stevig op zijn pik die extra diep in haar steekt doordat hij zijn knieën heeft opgetrokken en wrikt zich daarna iedere keer stevig in en uit haar. Na een tijdje komt Janis nog een keer met veel lawaai klaar en schiet Anthony haar vol met zijn zaad. Hijgend en bezweet valt Janis op hem en klemt zich als een aapje aan hem vast, uithijgend en houvast zoekend, zo lijkt het.

Storm fun

Amper een uur later, het is twee uur in de nacht van zaterdag op zondag, staat Janis op het grote podium en geeft ze een dampend concert, al die duizenden mensen worden helemaal gek. Van haar zenuwen of onzekerheid is niets meer te merken, bluesy zingt en schreeuwt ze de sterren van de hemel. Na Sly & the family Stone zijn tegen vijf uur in de morgen de Who aan de beurt en zij spelen bijna volledig Tommy, hun rockopera, magistraal zoals dat klinkt. Ik kijk nu met een heel andere blik naar Roger Daltrey, die me nog maar zes uur daarvoor zowat de aarde afneukte. Daarna is het de beurt aan Grace en Jefferson Airplane, en Gracy zet de toon door aan te kondigen dat ze ‘morning maniac music’ zullen laten horen. Dat is de Airplane wel toevertrouw met al die psychedelische nummers, de joints en waterpijpen gaan hoewel het nog vroeg dag is alweer ijverig rond onder de blowers in het publiek.

En dan, helaas, Jefferson Airplane is maar net klaar, als zich de eerste bui aandient. Janis, The Who en Jefferson Airplane zetten het op een rennen naar de helikopter om voor het noodweer weg te zijn. We knuffelen tot afscheid heftig en terwijl ze opstijgen zwaai ik het hele spul uit. Tja, het regent die ochtend al behoorlijk maar later die dag, na het optreden van Joe Cocker, gaan de weerduivels pas echt goed los. Vanaf vier uur die middag breekt er een volledige zomerstorm los en valt de regen met bakken uit de lucht. Tegelijk zijn er heftige windstoten waardoor mensen amper kunnen schuilen tegen het striemende water. De meesten zitten weggedoken onder plastic lijdzaam de boel af te wachten, maar veel andere lui hebben ervoor gekozen zich uit te kleden en van de nood een deugd te maken door in het waterballet een feestje te bouwen.

Met Richy heb ik alles stands in de bazaar gecheckt, iedereen lijkt de storm daar goed te doorstaan. En nu maken hij, Michael, Jennifer, Chèr en ik een rondje langs alle verkooppunten voor eten en drinken om te zien hoe het daar gaat. Gelukkig heeft iedereen op tijd de boel stormvast verankerd, her en der zetten we de boel nog wat vaster en gerustgesteld lopen we uiteindelijk door de kleumende en schuilende mensenmassa terug naar het podium. Opvallend is hoe eensgezind iedereen dit natuurgeweld ondergaat, nergens zie je chagrijn of hoor je mopperende mensen.

Na een tijdje ontstaat er een modderfeest van allemaal grotendeels blote mensen die op een van de hellingen een modderglijbaan hebben gemaakt. Leuk, een feestje, meedoen! Omdat ik een poncho heb omgedaan heb ik nog redelijk droge kleren. Ik trek ze uit, leg ze in mijn poncho op een zo droog mogelijk plekje bij lui die er even op willen passen en klauter dan de helling op om mee te doen aan dat modderfeest. Richy, Michael, Jenn en Chèr volgen mijn voorbeeld en even later glijden we alle vijf spiernaakt op onze billen door de modder naar beneden. Weird gevoel is dat, in no time zit de modder overal op en in, op de een of andere manier word ik er ultrageil van. Steeds weer klauteren en glibberen we naar boven, het is een verslavend soort plezier, zo samen met al die blote modderende mensen in de stromende regen.

Op een gegeven moment voel ik, als ik op het punt sta naar beneden te glijden, hoe Jenn achter me komt zitten, haar benen stevig om me heen slaat, haar buik en borsten stevig tegen mijn rug drukt en me voor ‘houvast’ bij mijn tietjes pakt. Uiteindelijk gaan we zo, stevig aan elkaar gekoppeld, met een bloedtempo naar beneden, we gillen het allebei uit van plezier. Beneden is het inmiddels zó’n glibberige boel geworden dat we in een kluwen lijven terechtkomen waarvan amper te zien is wel deel nog bij wie hoort. En echt, in die berg lijven gebeurt van alles wat volgens mij god eigenlijk alleen voor de voortplanting bedoeld heeft.

Mudfuck

Jennifer zit nog steeds klemvast om mijn achterkant, terwijl mijn voorkant wordt belaagd door wat volgens mij een jongen is. Ten minste, ik zie uit de wriemelende kluwen mensen een lijf met een snoeiharde pik eraan tevoorschijn komen dat doelbewust richting Jenn en mij glibbert. Jenn maakt zich van mij los, duikt als het ware over mij heen waardoor ze me en passant nog even stevig verder in de modder duwt en pakt die jongen bij zijn pik vast. Ze trekt hem naar zich toe en voor ik besef wat ze zomaar in het zicht van iedereen uitspookt heeft ze zich met haar gezicht naar die jongen toe in zittende houding op hem geschoven. Niet te geloven, die meid heeft echt totaal geen schaamtegevoel.

Omdat iedereen het gevoel heeft onherkenbaar te zijn gooit dat op een of andere manier alle remmen los en zie ik steeds meer mensen hun grenzen oprekken. Om ons heen trekken inmiddels steeds meer toeschouwers ook hun kleren uit en aan de lopende band komen er van boven af mensen aan gegleden die zich in de kluwen laten tuimelen om daar deel te gaan nemen aan de mudfuck. Want echt, een andere naam kan ik er niet voor verzinnen, steeds meer palen vinden kutjes, en omgekeerd.

Doordat er van bovenaf keer op keer nieuwe mensen naar beneden komen geglibberd heb je beneden in de kluwen niet veel meer te zeggen over wat er met je gebeurt. Ik probeer me naar de kant te wurmen maar op een gegeven moment word ik aan een enkel teruggetrokken en degene die dat doet gebruikt behoorlijk veel kracht. Ik lig op mijn buik en zo sleept hij mij met mijn voet in een houdgreep een stukje achter zich aan. In de oertijd moeten vrouwen zich ongetwijfeld zó hebben gevoeld als ze aan hun haren uit hun grot werden gesleurd door hun bronstige kerels. Nou, hier kunnen ze er dus ook wat van en als het me eindelijk is gelukt me op mijn rug te draaien word ik nog niet veel wijzer want het heerschap dat zijn zinnen op mij heeft gezet is totaal onherkenbaar door alle prut in zijn gezicht.

Dan, aan de zijkant van de nog steeds groeiende kluwen blote mensen trekt hij hardhandig mijn benen uit elkaar, knielt tussen mijn benen en schuift zich dan in één beweging tot aan zijn besmeurde ballen in mijn muddy kutje. En dan voel ik het meer dan ik het zie, het is die boef van een Michael die me hier gaat naaien. ‘Lul’ roep ik om boven het lawaai van de striemende regen en alle yellende mensen uit te komen en als hij merkt dat ik hem heb herkend opent zich in dat modderige gezicht een grijnzende mond met mooie witte tanden. ‘Hey July, ik keek daarnet in die berg mensen zowat recht in je kutje, ik herken jouw neukdoosje uit duizenden, deze kans kon ik niet laten lopen, toch?’

Even heb ik de neiging om chagrijnig te worden want die gast weet me keer op keer een soort van te verkrachten maar dan lijkt het me maar het beste om gewoon lol te hebben. Ik trek hem nog wat verder over me heen en grom ‘oké Mickey, niet lullen maar poetsen, zeggen ze bij ons thuis.’ Nou, en poetsen kan Michael wel, hij ramt zich ritmisch in me en om ons heen kijken behoorlijk wat mensen toe, tja, een tikje porny is het ook wel. ‘Mickey, zullen we weer wat de modder inrollen? De regen spoelt ons behoorlijk schoon, dit wordt wel ’n tikje te heftig voor hier.’ Michael pakt me stevig vast en om en om rollen we weer de kluwen in en opnieuw bedekt door modder neuken we ijverig verder.

X. Zara