Paganistische rituelen 2

1e vervolg: De initiatie Wat voelde ik me plots alleen. Waren Iris en Joris nu maar bij me! Van achter de zware houten deur hoorde ik nu muziek, van een orgel dacht ik. En ik begon ook een zoete ietwat muskusachtige geur gewaar te worden. Ik had me op een zware houten bank neergevlijd en wachtte af, meer nieuwsgierig dan angstig, want ik wist dat Arnout er was, met zijn broer en zijn moeder. En de lucht in deze kelders was aangenaam, bijna zo warm als buiten. Het leek er helemaal niet op de kille kerkers van de kastelen waarover ik vroeger had gelezen in spannende verhalen. Na een tiental minuten kwamen twee gedaanten gehuld in zwarte kapmantels me halen. Ze namen me elk bij een arm en leidden me verder door de gewelven. De bezwerende muziek werd luider, de rokerige geur intenser. We kwamen in een ruim cirkelvormig vertrek dat schemerachtig verlicht was met talloze kaarsen en lampen. Er waren drie haarden, in een ervan brandde een klein vuur. De ruimte was overdadig ingericht met meubels en kunstwerken uit ver vervlogen tot meer recente periodes. Ik ontwaarde een prent van Félicien Rops en een schilderij uit de rococotijd, maar ook beelden uit de renaissance en het oude China die niets aan de verbeelding overlieten. Tien gestalten in zwarte capes stonden in een kring, hun gezichten waren moeilijk te onderscheiden. Mijn twee begeleiders voegden zich bij hen. Eén van de twaalf kwam nu op me toe en zette haar kap af. Ik herkende het fraaie gelaat van Leonore. Zij vroeg me of ik bereid was tot het geheime genootschap toe te treden en me tijdens de bijeenkomsten te onderwerpen aan de oeroude gebruiken en het gezag van de leiders. Ik beloofde het. Zweer dan op deze magische steen dat je je als een waardig lid van ons gezelschap zal gedragen en onze bijeenkomsten voor de buitenwereld geheim houden. Ik zweer het! antwoordde ik. Om het heilige en eeuwigdurende karakter van dit moment te bekrachtigen, begon het orkestje een triomfantelijke hymne te spelen. Ik had de muzikanten nog niet opgemerkt, maar zag nu in een zij-nis vijf gestalten: zij speelden op een harmonium, een harp en andere snaarinstrumenten waarvan ik de naam niet kende. De klank was indrukwekkend en iedereen luisterde met gesloten ogen. Na het laatste akkoord begon een der muzikanten een solo te spelen op een Oosters, fagotachtig blaasinstrument. Het was een rustgevende, ietwat weemoedige melodie. Toen ik mijn ogen weer opende, zag ik dat iedereen zijn of haar mantel had afgelegd. Op een teken van Leonore schreden twee vrouwen beiden van middelbare leeftijd op me toe. Ze vouwden hun handen voor hun borst, bogen het hoofd en begeleidden me dan in de richting van wat op een altaar geleek. Het zag er uit als een gotisch houten retabel, maar in het hout waren vreemde wezens en grillige figuren gesculpteerd, rond de beeltenis van een naakte man en een naakte vrouw. Haar grote borsten en kale vagina en zijn onbehaarde penis en balzak waren opvallend geprononceerd. Zijn linker- en haar rechterhand waren in elkaar verstrengeld, de andere handen rustten achter hun rug op elkaars zij. Haaks op dit imponerende kunstwerk stond een hoge bank, bekleed met zijden stoffen. Ik werd erop getild en neergelegd, met het hoofd vlakbij het retabel. De bank was te kort om er mijn benen op te leggen maar ondersteunde voldoende mijn billen. Ik moest mijn benen spreiden, mijn voeten rustten met de wreef op een rond dwarshout dat aan weerszijden van het meubel uitstak. Iedereen had nu een duidelijke inkijk in mijn kut, wat nog versterkt werd toen er spiegellampen werden bij gezet waarvan het licht op mijn onderlijf werd gericht. Ik hoorde Leonore een lade in het altaarstuk opentrekken en er iets uitnemen. Zij kwam tussen mijn benen staan en hield een schitterend zilveren instrument voor zich terwijl ze met strakke blik naar de houten figuren achter me keek. Ondertussen prevelden haar lippen een of andere bezweringsformule die ik niet kon verstaan. Toen ze het voorwerp naar mijn schaamhaar bracht, besefte ik wat het was. Het geleek op een schaar, maar in plaats van messen was er een tondeuse. Het metaal voelde kil aan toen ze het even tegen mijn lies drukte. Zo kreeg ik de tijd om er aan te wennen, en dan spande ze de huid van mijn venusheuvel strak om mijn blonde dosje zo kort mogelijk te knippen. Ik had diezelfde ochtend nog mijn schaamlippen en bikinilijn geschoren en was al blij dat ze daar niet moesten komen. Wat ze nu deed, voelde wel heerlijk geil aan. Elk plukje haar werd voorzichtig in een witzijden doekje gedeponeerd. Toen ze klaar was, bleven de twee vrouwen mijn handen vasthouden zodat ik begreep dat ik moest blijven liggen. Twee andere vrouwen hadden intussen ook iets uit de altaarlade gehaald. Het bleken twee zilveren scheermessen te zijn. Zonder scheercreme of gel verwijderden zij de stoppeltjes. Ze gingen zo secuur te werk dat ze zelfs mijn achterste oplichtten om de haartjes aan mijn aars te kunnen verwijderen. Zelfs die stoppeltjes werden verzameld en bij de schaamharen gevoegd, evenals de oliedoekjes waarmee ze de onthaarde huid inwreven en waarmee ze de laatste losse haartjes meenamen. Dat deden ze met zoveel overgave dat ik er een weldadig gevoel van kreeg. Dan werd ik weer recht geholpen. Isabel, beschouw dit ritueel als een blijk van respect voor je broeders en zusters van deze loge en vooral voor onze meesters in de andere wereld, parallel aan de onze en waarmee we maar verbinding kunnen hebben dank zij onze rituele ceremoniën. Nu stel je je helemaal en zonder schroom open voor hen en alle deelgenoten aan ons verbond. Daarom wensen wij de belangrijkste uitwendige organen van ons lichaam niet langer voor elkaar te verbergen. Ben jij daar vanaf nu ook toe bereid? Christine formuleerde dit als een vraag en niet als een bevel. Natuurlijk! antwoordde ik. Ze legde één hand op mijn hoofd en de andere op mijn linkerborst. Treed toe tot het universum van lust en genot! Ga weer liggen en onderwerp je aan het inwijdingsritueel zodat je eens wordt met ons. . Nu werden mijn handen en mijn armen met leren riemen aan de bank gekluisterd en werd er een kussen onder mijn hoofd geschoven. Twee mannen brachten een komfoor aan waarin houtskool gloeide en waarop ze een bronzen kom plaatsten. Ze was gevuld met olie. Eleonore toverde weer zes magische voorwerpen uit het retabel en legde ze in de warme olie waarin ze voor de helft verdwenen. Twee mannen kwamen bij mij staan: de ene nam met een sierlijke lepel wat olie en goot een beetje ervan over de ander zijn handen. Die andere man balsemde daarop mijn gelaat en mijn hals met tedere aanrakingen. Twee andere mannen volgden: zij olieden mijn borsten en mijn buik. Zij deden dat met zoveel genegenheid dat ik mijn tepels voelde hard worden en opwinding voelde tintelen door mijn ingewanden. De twee laatste mannen ten slotte streelden met geoliede handen mijn benen die ze weer gespreid op de dwarshouten zetten. Ik snakte ernaar om hun handen ook op mijn kut te voelen. Het leek wel eeuwig te duren, maar dan werden ook mijn lipjes verwend ik kon een lichte kreun niet onderdrukken. Dat bleek een signaal te zijn voor de vier anderen om hun handelingen te hernemen. Ik voelde vingers langs mijn voorhoofd gaan, langs mijn keel en mijn oren, andere handen kneedden mijn borsten en prikkelden mijn tepels, andere handen gleden lang mijn dijen en warme vingers prikkelden mijn clitoris. Het duurde niet lang of ik kwam met een bevrijdende schreeuw klaar. De mannen zetten zich weer in een halve kring rondom me, Eleonore nam plaats bij het olieketeltje. Isabel, maak je klaar om geladen te worden met de energie van onze hemelse meesters zodat je in staat zult zijn om het hoogste genot te bereiken. Het hout waaruit de zes heilige dildo’s eeuwen geleden gesneden werden, was toen ook al vele eeuwen oud. Zo komt de kracht en de energie van onze voorvaders ons nu met hen verbinden en sterken. Na dit ritueel zal je nooit meer dezelfde zijn maar zal een nieuw leven voor jou aanbreken. Hierop haalde ze de eerste kunstpenis uit de olie. Het hout was donker, de kop leek op een vrouwenhoofd bedekt met lang golvend haar boven de welving van twee kleine borsten. Zij reikte hem aan de man die eerst stond. Voorzichtig bracht die hem aan mijn kutlipjes, liet de overtollige olie ertussen glijden, en na enig zoeken vond hij mijn opening waarin hij de gladde staaf liet glijden, weer terugtrok en telkens weer dieper naar binnenschoof. Ik voelde een vreemde gloed die zich door mijn schede naar mijn diepste binnenste uitbreidde, bij elke stoot dieper. Ik besefte meteen dat de vloeistof vermengd was met lust- en roesopwekkende ingrediënten, kruiden of andere vreemde stoffen die mijn zinnen in vervoering brachten. Ook de zachte repetitieve muziek had een bezwerend effect. Af en toe hoorde ik een belletje tinken en dan legde Eleonore telkens een andere dildo in de handen van telkens een andere man. De tijd, zo begreep ik, werd afgemeten door een ingenieuze zandloper waarin de minuten precies werden afgemeten en het klokje aangetikt. Door de steeds weer aangevoerde olie werd mijn vagina gladder en gladder en voelde ik amper dat de houten penissen groter en groter werden. Elk exemplaar was voorzien van een fraai en fijn gebeeldhouwd figuurtje met nu eens vrouwelijke, dan weer mannelijke trekken. Hoe krapper mijn opening gevuld werd, hoe meer de voering van mijn schede aangenaam geprikkeld werd: de tintelingen gierden naar alle uiteinden van mijn lijf. De laatste staaf was een godemiché, het hout was met een torsade van leder overtrokken en afgewerkt met parels. Arnout kreeg de eer om het artefact in te brengen. Ik voelde hoe mijn kutopening werd opgerekt, wat eerst een gevoel van pijn veroorzaakte, maar door de trance waarin ik was geraakt en door de geile sensaties die de parels en de getorste vorm opwekten, bereikte ik al na enkele langzaam draaiende in- en uithalen een tweede extatisch hoogtepunt. Arnout liet behoedzaam de godemiché uit mij glijden, mijn geil vermengde zich met de olieachtige emulsie, gulpte uit mijn opengesperde kut maar werd door een der vrouwen behendig opgevangen in een kleine kelk. Terwijl ik lag uit te hijgen voelde ik weer de de twaalf handen van de mannen mijn lijf strelen zodat het zich weer kon ontspannen. De muziek fluiten in verschillende toonaarden versterkten de klank van het harmonium die mee tot een climax was aangegroeid, werd ook weer rustiger en zachter. Toen ik min of meer bekomen was, hoorde ik weer de stem van Eleonore. Isabel, je bent nu verenigd met onze meesters, de godheden van wellust en genot en hun goede geesten. Maak je nu klaar om je te verenigen met je broeders en zusters van ons genootschap. Zusters, bereid onze broeders voor op hun taak! (wordt vervolgd)”