Paganistische rituelen

Ter gelegenheid van de kermis in ons dorp hadden de mannen van onze stamkroeg een zomercafé ingericht op een open plek van de bossen die bij het kasteel horen. De avond was zacht en zwoel, ik wou wel even gaan relaxen in de koelte onder de bomen. Iris, mijn beste vriendin en haar maatje Joris fietsten mee. Er was veel volk maar we vonden nog plaats aan een tafel. Aan een kant zaten twee jonge mannen van onze leeftijd en een knappe meid die duidelijk iets jonger was. Alle drie hadden ze prachtig donker haar en vriendelijke, grote ogen. We vroegen of het niet stoorde dat we er kwamen bij zitten. En zo geraakten we al vlug aan de praat. Het waren de kinderen van de kasteelheer. De oudste, Arnout, was ongeveer zo oud als ik, had een edel gelaat omzoomd met levendige krullen. Zijn jongere broer heette Michiel, had kort haar maar dezelfde aristocratische uitstraling: zij waren als het ware tot leven gekomen Romeinse beelden. Christine, hun zus, was een meer wulpse verschijning met wilde lange haren en diepe ogen. Niettegenstaande haar jonge leeftijd – ik schatte ze zestien of zeventien jaar – kwam ze heel intelligent en gevat over. Al vlug gingen onze gesprekken over op meer diepzinnige onderwerpen en de drank die rijkelijk vloeide maakte ze ook meer en meer geanimeerd. Toen het laat werd, spraken we af om onze discussies voort te zetten bij een andere gelegenheid. Tot mijn grote genoegen nodigde Arnout ons uit om een paar dagen later naar het kasteel te komen. Ze beschikten er in het verbouwde poortgebouw over sauna en jacuzzi en er was een buitenzwembad. Het werd een heerlijke namiddag en avond. Ook de kasteelheer en zijn vrouw waren beminnelijke mensen. Helemaal zonder het protocol dat je van de adel zou verwachten. We waren dan ook heel verwonderd dat iedereen ook na de sauna bloot bleef rondlopen. Alles kwam zo natuurlijk en vanzelfsprekend over dat we meededen. Opvallend was dat iedereen intiem geschoren was, behalve Christine, die over een volle zwarte driehoek beschikte. Zelf heb ik een blond driehoekje en Iris een donker streepje; Joris heeft een weelderige bos schaamhaar. De jongens waren niet zwaar geschapen, evenmin als hun vader. Eleonore, de moeder, was een volslanke dame met pit. Haar volle boezem was om jaloers op te worden! Zij straalde autoriteit uit maar dan op een aangename manier. Ze had een ongeveinsde belangstelling voor ieder van ons en wist al gauw meer over ons privé-leven dan haar kinderen. Ondertussen hield ze in het oog dat we niets te kort kwamen en verdween soms naar de keuken om haar personeel orders te geven. “Ben je al gescrubd? ” vroeg haar man Pieter toen ik na een lange saunasessie aan het uitblazen was. “Gescrubd, hoezo? ” zei ik nieuwsgierig. “Na een sauna moet je je huid zuiveren met scrubzout. Weet je wat, ga daar maar liggen dan haal ik de kruik met zout wel. Lavendel of rozengeur? ” – “Oh heerlijk, lavendel graag! ” reageerde ik, terwijl ik me op de rubberen matras uitstrekte. Hij strooide de grove korrels over mijn rug en begon ze met zacht aaiende bewegingen uit te wrijven, daarin aangemoedigd door het uitgelaten gezelschap. Ik voelde het scrubzout schuren over mijn schouders, mijn rug en mijn billen, waar hij even meer aandacht aan besteedde en voelde zijn aarzelende vingers door mijn bilnaad glijden. “De voorkant kan je zelf wel “, veronderstelde hij. “Voortdoen, voortdoen! ” scandeerden de toeschouwers. Lachend en met een duidelijke blos draaide ik me om en hij begon warempel ook mijn voorkant te scrubben. Mijn tepels en mijn kutlipjes behandelde hij gelukkig met de nodige omzichtigheid. “Als het brandt, verwittig me, ” zei hij, “dan spoel ik het zout zo weer weg. ” Hij hielp me weer recht en begon met lauw water mijn lijf te besproeien en er alles weer af te wrijven. Zelfs de handdoek hoefde ik niet zelf te gebruiken, hij droogde me af tot in mijn intiemste plekjes, zodat een tintelend gevoel zich over heel mijn lichaam verspreidde. “Voel nu maar hoe zacht je velletje is “, zei hij, en iedereen kwam met verrukte kreetjes meevoelen. Twaalf handen betastten ieder plekje van mijn gelooide lijf! Hoef ik te vertellen dat de zoutvoorraad even later tot op de bodem geslonken was en dat iedereen elkaar aan het scrubben ging? Even later zat ik naast Pieter met een glas champagne te relaxen. “Ik zou je willen uitnodigen om tot onze geheime kring toe te treden “, fluisterde hij. “Vrijdag is het volle maan en houden wij weer een bijeenkomst. Christine leidt de ceremonie. Zelf zal ik er niet zijn, maar de jongens wel. Jullie zijn met dertien, het ideale getal, tenminste als jij meedoet. Veel kan ik er niet over zeggen, daarom is het ook een geheime bijeenkomst, maar je kan op mijn vrouw vertrouwen. Het zal magisch zijn, opwindend, onvergetelijk. Alle leden kijken er telkens weer naar uit. Iedereen is ontgoocheld die er een keer niet bij kan zijn. Maar we hebben nieuw bloed nodig… ” Die laatste woorden deden me wel even schrikken, maar hij stelde me gerust. “Er is niets griezeligs aan en je bent altijd vrij om je weer terug te trekken. Maar dat heeft nog niemand gedaan! Als ik eerlijk mag zijn: ik voel dat jij de meest geschikte kandidaat bent om ons genootschap te verrijken! “… Hij had niet veel moeite nodig om me te overhalen, en vrijdag tegen valavond kwam Arnout me met zijn wagen ophalen. Hij voerde me naar het kasteel zelf, dat nog helemaal ingericht was maar waar niet meer gewoond werd. Hij zei niet veel – wat ik niet van hem gewoon was – en leidde me naar de kelder. Die onderaardse booggewelven maakten geen naargeestige indruk: alles was netjes onderhouden en geschilderd. De tinten werden donkerder hoe verder we ons in het labyrint begaven. De verlichting bestond uit olielampen en kaarsen die flikkerden in de zachte tocht die door de vertrekken waaide. “Hier is elektriciteit uit den boze “, verklaarde hij. “Hier kom je in de wereld van de vier elementen. ” Wat hij daarmee bedoelde, begreep ik niet meteen, maar ik durfde geen uitleg vragen. “Wacht hier “, zei hij, “tot we je komen halen. ” Waarop hij meteen verdween, mij aan mijn lot overlatend. Hoe het verder verliep, vertel ik graag in een volgende aflevering. Tenminste, als jullie laten weten geinteresseerd te zijn!”