Strippende Studente

GIBUS CLUB

‘Jullie moeten over vijf minuten op!’ Ik zit met nog drie andere meiden in deze kleedkamer, samen met Jeanne, Amélie en Olivia vorm ik een strip-act. Ze zijn net als ik gekleed in zwarte trainingsbroeken, leren jackjes en een zwarte baseball-cap op ons hoofd. Ons haar is opgestoken en onder de cap opgeborgen en verder zijn we een beetje masculien opgemaakt voor onze act. Ik doe dit werk om geld te verdienen voor mijn studie want mijn ouders zijn arm en kunnen niks bijdragen.
Mijn naam is Valérie, ik ben achttien jaar en heel slank, bijna dun. Ik heb een typisch zuid-Frans uiterlijk, olijfkleurige huid, donkere ogen, zwart haar en ik vind mezelf best mooi. Ik kom uit Marseille en studeer en woon nu in Parijs.

Ik werk in ‘Gibus’, een retro jaren zestig nachtclub in de wijk ‘Le Marais’, een hippe uitgaanswijk in Parijs en waar vooral heel veel kroegen en disco’s zijn voor gays en lesbo’s en bi’s en wat al niet meer aan gemixte geaardheden. In deze club komen zowel homo’s als straights als bi’s en onze act is zo’n beetje bedoeld als ‘voor ieder wat wils’. De andere meiden en ik zijn daarop geselecteerd, we zijn echt wel meisjes om te zien maar hebben toch ook wel iets androgiens, iets jongensachtigs, omdat we alle vier dus heel slank zijn en niet erg grote tietjes hebben.

De eigenaar wilde een simpele strip-act, dansen, ondertussen uit de kleren en wulps doen voor al die geaardheden, maar ik had een ander idee en heb hem dat voorgelegd. Met deze meisjes, die ik vaak in mijn colleges tegenkwam en die inmiddels mijn vriendinnen zijn geworden, hebben we een iets spannender act in elkaar gestoken waarmee we vrijdag- en zaterdagavond tussen 12 en 4 uur ‘snachts enkele keren optreden. We heten ‘Valérie et les petites’. Dat ‘klein’ slaat op dat we alle vier klein en slank zijn, maar ook op onze tietjes, maar net cupjes B maar toch best aanwezig en sexy, al zeg ik het zelf. Onze act is gebaseerd op klassieke hits want dit is ten slotte een sixties retroclub, daarom zien we eruit als ‘The Beatles’ in hun ‘early years’.

’Valérie et les petites’

Onze act duurt ruim een kwartier, waarin we op vier nummers dansen. Het is een strip-act en tijdens die muziek gaat er dus steeds meer van onze kleding uit. De intro van ons eerste nummer wordt opgestart, ‘Twist and shout’, van The Beatles dus. Jeanne, Amélie en ik komen op met een gitaar terwijl Olivia achter een drumstel klimt. Dit is het enige nummer dat we echt zelf spelen en zingen, daarna is het playback want krijgen we het druk met alles op tijd uittrekken.
Echt, dit is zo’n giga-goed nummer, die toen nog jonge kereltjes uit Engeland konden er echt wat van. We spelen en swingen alsof ons leven ervan af hangt, het publiek schreeuwt en joelt vanaf het begin mee. Het enige wat we ‘uit’ doen is dat we aan het einde van het nummer onze petten afdoen, als we buigen voor het über-enthousiaste publiek. We hebben alle vier lange haren, ‘bangen’ met onze hoofden en wapperen onze haren in het rond als het volgende nummer wordt ingezet, ‘Whole lotta love’ van Led Zeppelin.

De ‘Gibus’ ontploft zodra de intro van dat legendarische nummer klinkt, wij doen nog even alsof we zelf spelen en zingen maar gaan dan over naar onze act. Olivia klimt van haar drums af, Jeanne, Amélie en ik zetten onze gitaren weg en we gaan naast elkaar staan swingen op de muziek. Heel langzaam trekken we de risten van onze jackjes omlaag, waar we niks onderaan hebben. Steeds meer decolleté wordt er zichtbaar, tot eigenlijk de ritsen helemaal open zijn getrokken en onze tietjes af en toe tevoorschijn wippen bij een heftige move. We doen het er natuurlijk om, we hebben alle vier een zuidelijk donker uiterlijk, hebben onze tepels extra donker geschilderd en we zijn er kunstenaars in geworden om ze in een flits te showen en direct weer achter het jackje te laten verdwijnen. Echt, iedereen in de Gibus gilt het steeds weer uit als ze een of meer van onze tietjes zien, ondertussen swingend dat het een lust is om te zien, de tent kolkt en dampt.

Het valt me op dat ik een bewonderaar heb, een maar iets grotere jongen dan ikzelf, een beauty, mooi strak lijf, groenige ogen, lang blond haar, net als ik ook hooguit achttien, mjam. Hij staat frontaal voor mijn neus zo’n beetje te kwijlen. Ik knipoog maar eens naar hem, ik zie hem de laatste weken hier al vaker maar hij durft niks te doen, hij benadert me niet, staat me alleen maar te adoreren. Ocharm manneke, kom op, je kan het, denk ik dan. Ik ben wel ergens voor in, ik ben heus geen sletje maar hou wel op zijn tijd van een goed potje neuken. Maar ja, it takes two to tango en een vriendje zit er nog niet in, dus pik ik af en toe voor éen nacht een vent op.

Het slotstuk van Whole lotta love zet in en als de laatste noten van de Zeppelin klinken trekken wij gevieren tegelijk aan de band van onze strakke trainingsbroeken die dan dankzij klitte band volledig loslaten. We staan daarna alleen nog maar in korte leren shorts met rechte pijpen, daaronder onze blote benen in korte laarsjes, onze open jackjes met daarin onze nauwelijks verborgen tieten. Het gegil en gefluit is niet van de lucht. Tijd voor een slow nummer, ‘Je t’aime moi non plus’, hét enige echte oude slownummer van la douce France. Serge Gainsbourgh en Jane Birkin zuchten en hijgen en kreunen dat het een lieve lust is en je ziet ze bij wijze van spreken in elkaar klimmen en klaarkomen, mais oui, très bien.

De oudjes van tegenwoordig gingen er in hun jonge tijd op dit nummer frontaal tegenaan! Dat slowen doen wij dus ook met ons viertjes. Terwijl het nummer langzaam toewerkt naar een hoogtepunt slijpen wij in koppeltjes van twee over het podium, onze kruisjes tegen elkaar wrijven, onze jackjes af en toe openend om onze tietjes te showen en onze tepels tegen elkaar op te wrijven, ondertussen geile knipoogjes naar het publiek gevend. Tegen het einde van het nummer trekken we tegelijk zo sexy als mogelijk onze jackjes uit en kunnen onze tietjes vrijelijk en brutaal de wereld inkijken. Nou, de wereld kijkt goed terug, alle bi’s en hetero’s en lesbo’s en zelfs sommige van de homo’s die hier verzameld zijn kwijlen erbij, de sfeer wordt zo bronstig als maar kan.

Geld ophalen

Tijd voor de finale aan, we schakelen voor het laatste nummer weer naar een uptempo, ‘Pour moi la vie va commencer’ van Johnny Halliday, meer retro dan dit kan niet in Frankrijk. Op dit tempo kunnen we lekker met onze kontjes schudden, onze billen staan strak in de leren shorts en schreeuwen om vrijheid. Die schenken we hen, langzaam trekken we de ritsjes aan beide zijkanten van de pijpjes omlaag, houden daarna het voorfrontje nog even vast voor onze kutjes en dan trekken we tegelijk alles weg en gooien we de opengeritste broekjes de coulissen in. Onze billen zijn dan wel bevrijd maar onze kutjes nog niet, we hebben ministrings aan waarvan we nu très lentement de strikjes lostrekken, we nemen de lapjes weg, wrijven ze nog even subtiel tussen onze kutlipjes door en gooien ze dan in het publiek. Daar ontstaat bijna een gevecht om er een te bemachtigen, ondertussen staan wij volledig naakt en met gespreide benen te swingen op de laatste maten van Johnny’s klassieker.

En niet alleen bij mijn bewonderaar maar echt, bij velen zie ik pure geiligheid ontstaan, jongens en meiden, allen zijn ze volkomen gefixeerd op onze kutjes die we glanzend kaal hebben geschoren en die zich af en toe een beetje openen, vooral als we gespreid door onze knieën gaan, waarbij onze billen bijna de vloer raken. Af en toe draaien we ons om, shaken onze billen naar ieder die het wil zien en dan, tot slot, op de laatste maten van Johnny’s nummer, maken we een diepe buiging en maken we dat wegkomen voordat het tumult helemaal losbarst. Want echt, dat gebeurt altijd, mensen gillen en schreeuwen om meer maar dan moeten ze toch echt een uurtje wachten. We doen de act drie of vier keer en altijd wordt het alleen maar drukker, mensen kunnen er niet genoeg van krijgen.

Kletsnat van het zweet komen we terug in de kleedkamer, begeleid door twee kasten van kerels, want we worden nogal eens lastiggevallen. Overigens kunnen ook die gasten zelf hun ogen niet van ons afhouden, maar gelukkig worden ze nooit handtastelijk. En als we uiteindelijk met zijn vieren alleen zijn moeten we altijd even ontladen, geven we elkaar een dikke groepshug, even lekker lichamelijk tegen elkaar hangen, en dan gaan we douchen. Daarna chillen, weer aankleden en op naar het volgende optreden.

We krijgen goed betaald door de ‘Gibus’ maar tijdens ons laatste optreden houden we onze strings zo lang moeilijk aan en mogen mensen daarin hun geld steken. Het is niet te geloven wat we dan ophalen, ze staan te dringen om heel even in onze broekjes te mogen komen. Ook de jongen met de groene ogen wil zijn geld kwijt, alleen maar bij mij en dit keer geef ik hem daar wat extra de tijd voor, want ik heb plannen met hem. Ik duw mijn bekken wat naar voren in zijn richting en ik zie hoe zijn ogen helemaal troebel staan van lust. Als hij dan zijn geld achter mijn vetertje steekt wenk ik hem met mijn vinger, breng mijn hoofd naar hem toe en roep door al het gejoel heen in zijn oor dat hij na afloop buiten op me moet wachten. Als hij me niet durft te versieren doe ik het wel.

Aan het eind van het slotnummer wordt het halverwege nog een keer ingezet, snel knopen wij in de coulissen onze strings met daarin al het geld los en komen daarna nog een keer helemaal naakt op. We zijn dan inmiddels al kletsnat van het zweet, onze lijven glanzen daardoor van het vocht en dat moet wel een heel erotisch beeld zijn, vier van die swingende glanzend naakte meiden, en dat is te merken, het publiek gaat helemaal los. We spreiden onze benen nog net iets verder, gaan nog net iets verder door de knieën waardoor onze kutjes zich nog net iets verder openen, en hitsen zo iedereen op tot de gekte een hoogtepunt bereikt. Op dat moment gooien we kushandjes het publiek in en smeren hem, snel weg voordat we in een groepsverkrachting terecht komen…

Bleue Kerel

Na onze laatste act stroomt de club altijd snel leeg, mensen zijn opgewonden geraakt en gaan of naar huis om zich daar met elkaar uit te leven of zoeken een andere club op om de beest uit te hangen. Als het rustig is geworden en ik me opgefrist en aangekleed heb ga ik via de achteruitgang naar buiten. En yes, daar staat mijn aanbidder. Ik loop op hem af, geef hem een kus op zijn mond, zeg niks maar neem hem mee naar een kroeg in de buurt die nog open is. Daar bestel ik een wijntje, hij wil er ook een, en ondertussen zegt hij niks, nog nooit zo’n bleu ventje gezien, aandoenlijk wel.
‘Wat wil je van me?’ vraag ik hem dan maar. ‘…Ik wil jou, ik vind je mateloos mooi’ antwoordt hij. Oké, toch niet zo bleu dus, en dan eindelijk raken we aan de praat. Hij heet Olivier, groeide op in een afgelegen dorpje in Bretagne, woont pas sinds kort in Parijs, is een paar jaar terug als homo uit de kast gekomen maar weet nu niet meer goed hoe het zit, omdat hij verliefd op me is geworden. Bi dus, lijkt me en als ik hem dat voorleg knikt hij aarzelend.

‘Nou jongen, dat moet je dus uit zien te vinden, zullen we het samen maar eens gaan testen?’ Ik pak de koe maar even bij de horens, want zo te zien wil hij wel en ik wil ook wat, dus wat houdt ons tegen. Ik heb een piepklein appartementje samen met mijn tweelingbroertje Xavie, vlakbij de Sacré Coeur op Montmartre. Xavie is een weekendje naar onze ouders, dus ik heb het huis voor me alleen en kan in alle vrijheid Olivier daar mee naar toe nemen.

Als we in mijn woonkamer staan komt Olivier opnieuw niet in beweging, hij staat me aan te staren als een konijn, vastgenageld door de koplichten van een auto. ‘Kom op joh, je hebt mij nou al wekenlang uit de kleren zien gaan, nu ben ik aan de beurt om een show te krijgen. Uit die kleren,’ commandeer ik hem, want anders staan we hier de rest van de nog maar korte nacht nog naar elkaar te staren.

Langzaam knoopt Olivier zijn bloes los en beetje bij beetje zie ik een mooi gladgeschoren body tevoorschijn komen. Als de bloes helemaal uit is wordt duidelijk dat Olivier aardig veel aan sport doet, hij heeft een mooi maar niet te gespierd lijf, precies mijn smaak, lekker ding! Opnieuw aarzeling, dus ik maan Olivier nu aan zijn broek te beginnen. Ook die gaat heel slow naar beneden, het lijkt wel een striptease. En als dan eindelijk ook zijn slip uit is zie ik echt een hele mooie jongen, met een platte buik met ribbeltjes, mooie gespierde benen en bovenal een puike pik, die al behoorlijk stijf is, niet overdreven lang maar wel lekker dik, en daar hou ik van!

X. Zara