Dieny verteld:
Ursula zit op haar veranda. Ze kijkt me nietszeggend aan. “Wat brengt mijn liefste vriendin naar hier? En zeg nou niet, de landrover.” Haar stemt druipt van cynisme. “Mag ik zitten Ursula?” Ze wijst naar de stoel tegenover haar. “Èh… Ik ben gekomen om me te verontschuldigen.” “Je hebt me diep gekrenkt Dieny.” “Dat weet ik. Ik zou liegen als ik zeg dat ik dat niet wilde. Op het moment dat ik besefte dat het jou gegeven was waar ik al zo lang naar smacht, voelde ik uitsluitend haat.” “Dat is jou probleem Dieny. Je richt je haatpijlen op de verkeerde personen.” “Dat besef ik. Maar zij die die pijlen verdienen, leven niet meer.” “Dus richt je die nu maar op de mensen die het meest voor jou betekenen.” Ik voel tranen opkomen. “Kun je me vergeven?” Ze kijkt me strak aan. Al snel verzacht haar mimiek. “Ik vergeef je, maar ben die ‘armloze sloerie’ nog niet vergeten. Ik hoop oprecht dat het je gegeven is om de liefde in je leven toe te laten.” Mag ik je kussen?” Ze knikt. “Graag zelfs.”
Ze vraagt me naar mijn plannen en ik vertel haar van de dingen die ik in gang heb gezet. Op het moment dat ik mijn lieverds weer bij de Landrover zie neem ik afscheid. “Tot snel Ursula.” “Geef je zelf een kans Dieny.” “Ik ga in ieder geval mijn stinkende best doen.”
Het enthousiasme van John en Lianne bij het bekijken van mijn panden werkt aanstekelijk.
In de voormalige school ziet hij gelijk mogelijkheden voor zijn sekskliniek waar mensen met een handicap, al dan niet onder begeleiding, hun seksualiteit kunnen beleven. De leegstaande boerderij aan de rand van het dorp is volgens hem uitermate geschikt om ‘omgedoopt’ te worden tot ‘Saliromania’. Een plaats waar men onbezwaard alle vormen van viezigheid mag uitleven. De drie kleine huisjes in het bos, waar tot voor enkele maanden terug de familie Gerardieu woonde zullen elk omgebouwd worden tot een thema appartement. Nadat we de drie huisjes van binnen hebben bekeken kijkt John me aan.”Die staan nog niet lang leeg hè. Waar zijn de bewoners naar toe?” “De Gerardieu’s… Zij zijn uit het dorp verbannen. En voor zover ik van Domique heb gehoord zitten enkelen van hun gevangen en twee worden behandeld in de psychiatrie.” “Wat hadden zij misdaan?” “Zij waren tot Andiane toegelaten om hun liefde voor dieren.” Lianne kijkt me vragend aan. “Maar dat is hoer toch geen taboe.” “Bestialiteit an sich niet. Maar wel als dieren worden verminkt of erger nog sterven als gevolg van de seksuele handelingen.” In de bossen in de omgeving vonden we meerdere zwaar verminkte kadavers.” Ik zie hoe rillingen door haar heen gaan. “Was die hele familie zo?” “De familie wel. Maar er bleken ook twee vrouwen bij te zijn die de pech hadden verliefd te worden op de zoons. Zij wonen nu samen in het dorp en worden door Jacqueline psychologisch begeleid. Zij waren net zo slachtoffer als de dieren.”
“Bas heb je de komende dagen tijd?” “Ik maak tijd John; maar waarvoor.” “Voordat wij terugreizen naar Nederland om daar onze besognes te regelen, wil ik alle panden opmeten en de gegevens in sketchup op mijn laptop verwerken. Ik kom terug met een vrachtwagen vol bouwmateriaal. Ik heb al eens gesurft, maar de weinige bouwmarkten die hier in het zuiden liggen hebben een minder assortiment en zijn minstens dubbel zo duur als die in Nederland.” “Met een vrachtwagen?” “Ja Lianne liefje. Ik koop een tweedehandsje. Door de crisis zijn heel wat vervoersbedrijven over de kop gegaan. Ik kan hem hier dan weer proberen te verkopen.” “Die ga jij niet verkopen John!” Ze kijkt me streng aan. “Waarom denk je dat?” “Èh sorry, maar eigenlijk kunnen wij in Andiane een vrachtwagen goed gebruiken.” Hij legt een arm om mijn schouder. “Goed gedacht zusje. Mijn groot rijbewijs is het enig positieve dat ik aan mijn militaire diens heb overgehouden. Toen ik uit dienst kwam was mijn zusje met de noorderzon vertrokken.” “Eigenlijk was het meer met de zuiderzon.” “Hoor je dat Lianne, ons zusje wordt brutaal.”
Nadat John afspraken heeft gemaakt en we Bas bij zijn schatten hebben afgezet rijden we terug naar huis.
“Livy wil jij de geheime spulletjes van je Ma naar beneden halen?” Ik voel dat ik een kleur krijg. “Heeft zij ze, hebben jullie in mijn privé…” “Privé? Dieny slet… Privé is voor jou verleden tijd.” “Pak de doos op tafel maar uit. Dat zijn mijn privé spullen. Spullen waarmee jij vanavond nog kennis gaat maken. “Met trillende handen probeer ik de tape om de doos los te trekken. Lianne reikt mij een schilmesje uit de keukenla.”
Het is net een grabbelton. Tussen de styrofoam chips vindt ik allerlei doosjes.. De opdrukken op de doosjes laten echter niets aan de fantasie over. Ik zie leren hand- en enkel boeien, gewichtjes, een oppombare buttplug en verschillende zweepjes. John zet net de doos op de grond, als Livy mijn geheim gewaande kistje op tafel zet. “Sorry Mama, maar ik was allang nieuwsgierig waarom de onderste la in je commode op slot zat. Toen ik een paar maanden geleden het sleuteltje vond, kon ik geen weerstand bieden.” Is al goed lieverd. Ik weet zelf ook niet waarom ik die dingen zo lang bewaard heb.” Is dat zo Dieny? Dus wat jou betreft kan ik dat kistje morgen gewoon vernietigen.” Hij weet dat ik dat niet wil en ik haat hem daarvoor. “Waarom zeg je niks sletje?” Ik sta met mijn rug tegen de muur, maar wil niet toegeven. Al in Italië had ik bij een goudsmid het brandijzer laten maken. Ik heb er talloze keren van gedroomd dat John het gloeiendhete metaal in mijn rechter bips duwt en mij zo tot zijn bezit maakt. Ik wil dat niet vertellen. De woorden die uit mijn mond komen zijn niet van mij. “Vernietig dat kistje maar. Het was een grote vergissing!” “Jij je zin wijfie.” “Lianne, breng jij dat kistje in mijn auto. Dieny heeft het niet langer nodig. Morgen gaat het naar het stort.” Ik voel fysieke pijn op het moment dat zij met mijn dromendoosje naar de auto loopt.
“Jurk uit Dieny!” Zonder nog na te denken knoop ik mijn jurk los en laat hem langs mijn armen naar de grond zakken. Hij maakt het doosje met de gewichten open en overhandigt mij een van de gewichtjes. “Aan je rechter tepel!” … “Je linker tepel.” … “Aan je kut.” Het is vreemd, maar de pijn die de gewichten die aan de tie-wraps hangen veroorzaakt, voelt als een bevrijding. Het verdringt die andere pijn die meestal bij me is. De pijn die door zijn aanwezigheid steeds heviger is geworden. Ik recht mijn rug en kijk mijn broer brutaal aan. Het lijkt alsof hij geniet van mijn verzet. Hij neemt een zweepje en slaat een paar keer in zijn eigen hand. “Handen in je nek, teef!” Inmiddels is Lianne weer binnengekomen. Zij legt een hand om Livy’s schouder. “Kom op liefje. We gaan eerst even douchen en maken daarna iets te eten.” Ik voel Livy’s blik, maar kan die nu niet beantwoorden. Ik ben opgelucht als ik hen samen de trap hoor oplopen.
John heeft een tweede zweepje gepakt. “Ogen dicht! En wee je gebeente als je ze opent.”
“Het regent tikken. Steeds weer wordt mijn lichaam op een plek geraakt waar ik het op dat moment op het minst verwacht. Ik zou pijn moeten voelen, maar raak in toenemende mate opgewonden. Ik voel dat ik sta te trillen op mijn benen en ben bang dat ik ga vallen. Desondanks voel ik het opkomen. Ik hoor mezelf roepen. “Sla op die teven scheur… Nee lul, niet daar… Laat me klaarkomen klootzàmmmphh.” Het handvat van een van de zwepen wordt zijdelings tussen mijn tanden geduwd. “Kijk me aan slet.” Ik open mijn ogen. Hij kijkt me streng aan. “Je gaat niet klaarkomen!” Ik haat mezelf! “Alsjeblieft John… Doe met me wat je wil, maar laat me..” “Inderdaad sletje. Ik doe met je wat ik wil. En wat ik zeker NIET wil is dat jij hier en nu klaarkomt!” “Klootzak! … Ik haat je!” Hij kijkt me van dichtbij aan. “Haat, liefde, afkeer, genegenheid. Woorden voor jou. Woorden waarvan de diepere betekenis je lang geleden is ontstolen. Ontstolen door mensen die ik te lang liefhad en tot op bepaalde hoogte zelfs bewonderde. Daarvoor wil ik me bij jou verontschuldigen.” “Waarom mag ik niet klaarkomen?” “Jij mag wel klaarkomen Dieny.” “Jij wel, maar je misbruikte lichaam, niet.” “Ik begrijp ’t niet…” “Nog niet lieverd.. Ik hoop dat, dat nog gaat gebeuren… Geef me overigens die gewichtjes maar terug.” Het is me helemaal ontgaan dat Lianne en Livy naar beneden zijn gekomen. Zij staan in de keuken en zijn blijkbaar bezig om iets te eten te maken.
“Naar boven Dieny. We gaan douchen.” “Doen jullie wel snel. De uitsmijters staan over tien minuten op tafel.”
Terwijl ik onder de douche sta kleed John zich uit. Ik voel teleurstelling wanneer ik tegen zijn slappe piemel aankijk. “Dat zie je goed zusje. Ik kik er niet op om de vrouwen waarvan ik hou, te onderwerpen.” Ik voel ongeloof. “Hou je dan nog van me?” Hij kijkt me aan. “Ben ik nog hier?” “Nadat ook hij zich heeft gedoucht droog ik zijn rug. Ik moet me bedwingen om niet door mijn knieën te gaan , zijn billen uit elkaar te trekken en zijn kont te rimmen.”
“Aan tafel!”
“Wat staat er vanavond op het programma?” We zitten samen aan tafel. Van de boeren omeletten met tomatensaus is niks meer over. “Dat was heerlijk Lianne.” “Die eer komt niet alleen mij toe. Ik had een geweldige assistente in de keuken.” Ik voel een steek van jaloezie als ik zie hoe Livy mijn zus bewonderend en met liefde aankijkt. Blijkbaar merkt mijn liefje iets aan mijn houding. “Mama, zou jij me vanavond, willen laten zien hoe jij de financiën doet?” Haar ontwapenend lieve gezichtje laat me gelijk weer smelten. “Èh zeker meisje. Misschien dat Lianne dan mee kan kijken?” “Graag zelfs.”
“Ik hoor het al. De enige man in dit gezelschap mag zich bezighouden met het wegruimen van de vaat.” Ik bied gelijk mijn verontschuldigingen aan. Die worden meteen door John weggelachen. “Laat mij nu maar Dieny. Dat wat Jullie gaan doen staat in het teken van onze gezamenlijke toekomst.” “Gezamenlijke?” Hij knikt. “Daar ga ik nog steeds van uit zusje.”
Het voelt heerlijk als ik even later aan het bureau, met Lianne en Livy elk aan een kant naast me, voor mijn laptop zit. Het feit dat ik mijn oudere intelligentere zus iets kan leren maakt me trots. Nadat John klaar is met opruimen kijkt hij achter ons staand even mee. “Wat is dat voor software Dieny. Ik dacht dat ik alle Nederlandstalige financiële pakketten al eens heb gezien. Maar dit kon ik nog niet.” “Ik kijk naar hem om. “Dit heeft Miran geschreven. En omdat zijn vrouw, zoals hij het noemde digilectisch was heeft hij het Dummy proof gemaakt.” Hij legt zij handen op mijn schouders. “Je bent van alles zusje, maar beslist geen Dummy.” maar wat ben ik dan wel. Terwijl John nog nadenkt antwoord Livy. “Een heel lieve Mama.” “Een begerenswaardig zusje, die ik bewonder om haar verdiensten voor de verschoppelingen in onze samenleving. Wat jij John?” Zijn blik brandt door tot in mijn ziel. “Een strijdvaardige, sterke maar vooral ook beschadigde vrouw.” “Maar vind jij me ook begerenswaardig,? Net als Lianne?” De zoen die hij me geeft is meer dan voldoende antwoord.”
Even later klapt John ook zijn laptop open.
John verteld:
Tussen de nodige reclame mail en spam zie ik al snel een bericht van Mieke en een van mijn baas. Ik had enkele dagen geleden elk van hen een bericht gestuurd met mijn plannen. Uiteraard was ik in het bericht naar mijn baas, ondanks onze goede relatie, zakelijk gebleven Ik had niet uitgeweid over de redenen van mijn ophanden zijnde ontslag. Het streelt mijn ego dat hij in zijn mail aangeeft dat hij stevig baalt van mijn stap. Meerdere klanten hadden in mijn afwezigheid naar mij gevraagd. Ik besef dat dit niets te maken heeft met de deskundigheid van mijn vervanger. Als academisch gevormde IT-er lukt het hem niet om de kloof tussen zijn deskundigheid en de, in zijn ogen vaak domme, vragen van de klanten te overbruggen. Ondanks mijn nieuwsgierigheid naar het bericht van Mieke besluit ik eerst mijn baas te antwoorden.
‘Hallo Henry,
Allereerst dank voor je lovende woorden en het feit dat meewerkt aan mijn vertrek. Het behoeft geen betoog dat ik altijd graag voor je heb gewerkt. Je was niet alleen mijn baas maar ook een vriend. Respect was ons sleutelwoord. Het is niet aan mij om je in personeelszaken te adviseren. Maar je kunt me. Ik doe het toch. Je hebt met Leo en Gabie, inmiddels genoeg academisch gelabelde I.T. kennis in huis. Sluit ze op in hun kantoor! Neem een gewone H.B.O, met een warme inborst, aan. Geef een wat oudere, misschien wel werkeloze, vakman een kans. Je betaalt niet de hoofdprijs en de klanten zullen je dankbaar . Ze zijn meestal van onze leeftijd en zitten niet te wachten op een arrogante betweterige consultant.
Ik ben over twee weken voor een tijdje terug in het land, zal dan een afspraak met je maken. Au revoir, John Berns
Ik lees mijn bericht nog eens na en druk op ‘send’. Ik kijk naar de dames die nog steeds geboeid op Dieny’s laptop staren. “Wat zouden dames denken van een glaasje wijn?” “Lekker John.” “Mag ik ook een Mama?” Is goed liefje. “En ik John, mag ik…” “Zeker Dieny, waarom niet. Ik wil je niet alle genot ontzeggen… Integendeel!”
Een paar minuten later klinken we onze glazen. “Op Andiane, village de parias de l’amour.”
Lianne kijkt meevragend aan. “Ik denk dat ik op Franse les moet.” “Dorp van de verschoppelingen van de liefde.” Vertaald Livy. “Shit John. Dat is de slogan waar ik al jaren naar zoek. Ik zal hem straks aan Dominique doorsturen om op onze Site op het Darkweb uit te rollen.” Goed idee zusje. Misschien dat wij onder de bezoekers van de site een kleine enquête kunnen houden naar hun ideeën en wensen voor de voorgenomen ‘appartements pervers’.” Lianne lacht, “zover kom ik wel. ‘Perverse appartementen’.”
“Zullen wij dan nu aan de enquête beginnen?” “Is goed dames. Ik wil eerst even een bericht van mijn nog echtgenote lezen.”
‘Lieve John,
Ja jongen je leest het goed. Je bent nog steeds mijn lieverd. Ik wil je bedanken voor je uitgebreide mail en begrijp nauwelijks dat je, na dat wat je hebt meegemaakt, niet meteen met Lianne bent teruggekomen. Maar waarschijnlijk is het gewoon die ouwe trouwe John, die ook mij nooit heeft verlaten. De man die, ondanks de seksuele ijstijd waaraan ik hem heb blootgesteld, toch steeds bleef geloven in meer. Die ook nu blijft geloven in ….
Ik moet je de groeten doen van Ineke. Ze leest mee! Zij zal het niet graag lezen, maar het sletje kan toch niet zonder piemelvlees. Ik heb haar in contact gebracht met Leo (volgens mij ken je hem wel). Hij is biseksueel, wil niets liever dan bij zijn vent blijven. Maar soms kruipt het bloed waar het niet gaan kan, dan wil hij kut. Net als weken geleden aan jou, heb ik hem de slet ter beschikking gesteld. Net als toen ben ik klaargekomen op haar geile genot.
Naar ik uit jou verhaal begreep hebben jij en Lianne het goed met elkaar. En dan bedoel ik meer dan alleen seksueel.
Jou idee van een seks-oase voor mindervaliden lijkt me geweldig. Als ik zie hoe bekrompen het bestuur, maar ook de patiënten, onderling omgaan met vrijages in onze revalidatiekliniek, dan is er zeker behoefte. Ik denk dan aan uitgerevalideerde patiënten, die door hun handicap vaak onderaan bungelen op de begeerlijkheidsschaal. Ik heb het je nooit verteld. Maar ik zelf heb ook al een aantal malen mijn vooronderstelde professionele normen met voeten getreden. Pas nog, een meid met twee gebroken armen, beide in tractie. Toen ik mijn ronde liep lag ze te schurken tegen een kussen dat ik eerder die avond op haar verzoek tussen haar benen had gelegd. Ik heb een tijdje staan kijken. Zweet liep van haar voorhoofd. Het lukte haar blijkbaar niet om voldoende druk te krijgen om klaar te komen. Ik ben naar binnen geslopen en heb haar gevraagd of ze hulp nodig had. Nadat ze van de schrik was bekomen, heeft ze me bijna gesmeekt. Mijn vinger raakte nog maar nauwelijks haar klit of ze kwam diep zuchtend tot een orgasme. Je had die dankbaarheid in haar ogen moeten zien. Je kunt me geloven, die morgen heeft Inesletje haar handen (en die niet alleen) aan mij vol gehad.
Ik verheug me erop dat ik je binnenkort weer, al is het maar voor korte tijd, in mijn armen kan sluiten. (Inesletje overigens ook, laat ze me net weten).
Groetjes en liefs, Mieke en Ineke
P.s.
Ik zag laats bij een oude patiënt een oude klassenfoto in zijn album. Ik herkende je ouders op de foto. Hij heeft me daarna een boekje opengedaan. Vooral over jullie moeder. Zij was de vrouwelijke uitvoering van Jekyll en Hyde, zelfs al in haar puberteit. Maar daarover meer als we elkaar weer spreken.
Ik hoor gegiechel, bij de dames. “Lukt het lieverds.” “Ja John. Je moet de vragen zo maar doorlezen. We moeten Dominique en Jacqueline maar vragen zo ook te vertalen naar Frans, Duits en Engels. Ik heb ze al een mailtje gestuurd met onze plannen… Zal ik nog eens bijschenken?” “Graag Dieny.”
“Had Mieke nog nieuws?” Ik draai de laptop om. “Lees zelf maar. Dan neem ik onderhand jullie vragen even door. We wisselen van plaats en terwijl Dieny bijschenkt lees ik de eerste vragen. Al na de eerst zinnen ben ik onder de indruk van het werk van mijn zussen en nichtje. De vragen zijn open, niets insinuerend. Ik als IT-er ben meer een multiple choice man, maar ik besef dat je door de voorgegeven antwoordmogelijkheden, ook veel gedachten van mogelijke klanten al op voorhand buitensluit. “Ik ben trots op jullie meiden. Als jullie het goed vinden stuur ik de vragen m.b.t. de Seksoase voor Mindervaliden ook even door naar Mieke. Wellicht dat zij vanuit haar ervaring als verpleegkundige ook nog ideeën heeft.” “Seksoase voor Mindervaliden… Oasis de sexe pour moins valides.” Dieny laat de woorden over haar tong rollen. “Waar haal je dat vandaan John? die namen.” “Uit mijn dirty associatieve brein zusje.”
Lianne kijkt op van mijn laptop. “Volgens mij moeten we Mieke vragen om in die Oase te komen werken.” Ik moet lachen. “It crossed my mind, Sis.”
“Mag ik wat vragen John?” “Dat mag jij Dieny.” “Dat reisje van mij en Livy, samen met jullie dat zal wel van de baan zijn!?” “Waarom denk je dat?” “Ùh , nou ja… Ik heb het er niet bepaald naar gemaakt om dat te verdienen.” “Dat klopt Dieny.” Ook Livy kijkt gespannen naar mij. “Gesteld dat ik jou niet mee zou nemen, wie houdt jou dan in het gareel gedurende mijn afwezigheid? Bovendien lukt het misschien om ’thuis’ de spoken uit je verleden een plaatsje te geven en ze hopelijk voorgoed achter ons te laten. Bovendien wil ik jullie meenemen naar Lausanne.” Lianne springt op. “Gaan we nog een keer terug naar Kurhotel Stöckli?” Sterker nog. Ik heb al een reservering verstuurd, 2 nachten onze Suite en een tweepersoonskamer voor moeder en dochter. “Nog voordat ik ben uitgesproken hangen 3 vrouwen om mijn hals en wordt ik gezoend op mijn mond en in mijn nek.” “Ho nou lieverds, de bevestiging is nog niet binnen.” Dieny kruipt achter haar laptop. Zoekt en vind de site van het Hotel, pakt de telefoon en begint in vloeiend Duits te spreken. Nadat zij heeft toegezegd per direct het gehele bedrag over te maken, is het binnen 5 minuten geregeld. “Die Honeymoon suite und ein luxoriösus Zweibedzimmer auf den namen Berns.” “Goed gedaan Mama!” “Dank je liefje.”
Terwijl de dames doorwerken aan hun enquête, besluit ik Mieke’s mail te beantwoorden.
‘Mieke en Ineke, lieverds;
We hebben weer enkele spannende dagen achter de rug. Gelukkig is de liefde van Lianne en mij ongebroken. Wat er ook tussen ons en Dieny gebeurt, we hebben besloten dat onze toekomst, hier in Andiane ligt. Dieny heeft toegezegd zich aan mij te onderwerpen. Samen met, een inmiddels vriendin, Jacqueline, proberen wij haar te laten ervaren, dat zij kan lief hebben en het zelf ook waard is om echte liefde te ondergaan. De enige echte liefde in haar leve heeft zij waarschijnlijk gevoeld bij Lianne. Ik was en ben de onbereikbare, voor haar deels onvoorspelbare factor, die ook nog eens uiterlijke kenmerken van zijn vader heeft meegekregen. Op de weg naar Nederland zullen wij een tweedaagse stop maken in Lausanne. Ik hoop van harte dat daar waar Lianne en ik echt tot elkaar zijn gekomen, diezelfde magie ook voor Dieny werkt.
Lianne en ik hebben besloten om haar huis te verkopen. We zullen notarieel laten vastleggen dat ons huis geheel op jou naam komt te staan en maak je geen zorgen, je hoeft me niet uit te kopen. Hoe is het overigens met het huis van Ineke, en hoe is haar relatie met Frans?
Ik zou het op prijs stellen als jij alvast een afspraak met notaris Meurders regelt. Ik zal hem vandaag nog een mail sturen met mijn wensen.
We horen weer van elkaar,
Liefs en meer, Lianne en John.
“Wil jij mijn antwoord naar Mieke nog lezen voor ik het verzend.” Nu pas merk ik dat Lianne niet meer aan het bureau zit. “Ze is even naar buiten John, zou wou even ongestoord met haar jongens bellen.” Ik loop naar Livy en Dieny. “En dames, lukt het.” “We hebben de enquête doorgestuurd naar Jacqueline en Dominique. Ze hebben al gereageerd. Ze gaan gelijk morgenvroeg aan de slag. “Nog een laatste wijntje dames.” “Nee John, laat maar. Als ik te veel drink verminderd de weerstand tegen mijn demonen.” “Ik ook niet John, ik voel ze nu al plakken.” “Maar ik wel. Ik heb nog wel behoeft aan een glas.” Ik lach naar Lianne. “Waar komt die behoefte zo plotsklaps vandaan?” Ik zie dat ze enigszins verstoord is. “Waar die vandaan komt? Ik bel net met Mike om hem te vertellen over hoe het met ons en hier zo al gaat. Op het moment dat ik hem vertel dat we over 14 dagen naar Nederland komen om een aantal zaken te regelen verteld hij voor de neus weg dat hij en Davy erg blij zijn om me dan weer een knuffel te kunnen geven. Ik vraag ‘Hoezo jij en Davy?’ Wat denk je dat zijn antwoord was? ‘ Ik trek mijn schouders op. ‘Je staat op de speaker Ma, Davy ligt naast me.’ Het duurde even voordat het tot me doordrong.’ ‘Ligt?’ En wat denk je? Mijn twee o zo verschillende knullen doen het met elkaar. En ik had gehoopt dat ik ooit Oma zou worden.” “Ben je nou niet een beetje hypocriet lieverd.” Ze schudt fanatiek met haar lange haren. “Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij voor ze. Maar ik weet het niet. Van Mike weet ik het zeker, bij Davy twijfel ik. Maar volgens mij zijn ze ook op meisje. Mike heeft zelfs een half jaar verkering gehad. Ik had niet de indruk dat hij de seks met haar niet lekker vond.” Ik druk een zoen op het voorhoofd van mijn verstoorde zus. “Het komt echt wel goed met die twee lieverd. Ze hebben alle goeds van hun moeder meegekregen.” Haar lacht breekt weer door. “Zeker, en ook een beetje van hun oom… Overigens ze laten je hartelijk groeten.” “Heb je ze verteld dat wij…” “Ze knikt. Al bij ons vorige gesprek. Ze zijn blij voor ons en vroegen waarom het zo lang geduurd had.”
We praten samen nog even door over onze plannen en beantwoorden Livy’s vragenvuur met betrekking tot onze reis en Nederland. “Ik heb niets gedaan maar ben best wel moe… Kom jij me vastleggen John, ik sta niet voor mezelf in.” “Zullen wij dan ook maar slapen gaan.” Livy knikt, pakt Lianne bij haar hand en zij lopen samen de trap op.” Nadat Dieny en ik onze laptops hebben dichtgeklapt lopen ook wij naar boven. “Mag ik ze nog een goede nacht kus geven?” Lianne en Livy hebben zich net uitgekleed. De aanblik van hun naakte lichamen laat me niet onberoerd. Op het moment dat ik me tegen Lianne aandruk blijft mijn opwinding niet onopgemerkt. Ze fluistert in mijn oor. “Honeymoon suite, Stöckli.” Ik fluister terug, “Ja lieverd en daarna zal ik ons nooit meer verwaarlozen.” “Hebben jullie geheimpjes. Ja Livy, kleine liefdesgeheimpjes. We zouden het graag anders willen, maar…” “Ik begrijp het al zus. Ik vind het prima als je hengst, nadat hij me heeft vastgelegd, jou even dekt.” Ik draai me snel om, nog voordat Dieny kan wegdraaien heb ik de tie-wraps in haar tepels vastgegrepen. “Welterusten lieverds. Deze slet weet als geen ander een gezellige avond in iets vulgairs te veranderen.” “Auwah, je doet me pijn, lul.” “Niet half zoveel pijn als jij ons doet, misbruikte teef.” Terwijl ik haar met de nieuwe boeienset vastleg, kijkt ze me opstandig aan. “Zo zo. Doet kleine Dieny haar grote broer pijn? Misschien heeft hij dat wel verdiend. Of was jij je handen in onschuld jongen? Ich habe es nicht gewusst!” Ik laat haar hoon zwijgend over mij komen. Het besef dat ik haar dochter even verderop hoor snikken raakt me veel meer dan het gif uit Dieny’s mond.
Zonder nog een woord te zeggen ga ik naast haar op bed liggen. Ik fluister welterusten in haar oor en leg een arm om haar heen. Voor een moment verstard ze. Even later ligt ze te snikken. Ik druk me nog wat vaster tegen haar aan. Nadat ze wat rustiger is geworden, valt ze al snel in slaap.
Ik moet van ver komen… Langzaam wordt ik wakker door iets wat pijnlijk tegen mijn bovenbeen schuurt. Ingehouden gekerm, dat een mix lijkt tussen het kreunen van pijn en genot, bereikt mijn oor. Ik open mijn ogen en kijk in het, met een pijnlijke grimas vertrokken, gezicht van mijn zusje. ‘Ze probeert zich potverdomme op mijn bovenbeen klaar te rijden.’ Langzaam trek ik mijn bovenbeen weg. Eerst kan zij mij nog volgen, maar op een bepaalt moment verhinderen haar boeien dat zij zich verder naar mij toe beweegt. Met een zucht van teleurstelling opent zij haar ogen en kijkt ze me aan. “Alsjeblieft John, help me.” De smekende verdrietige blik in haar ogen laat me bijna bezwijken. Toch schudt ik nee. Ik streel door haar haren. Haar gezicht vertoond een explosie aan emoties. Boosheid, liefde en verdriet, wisselen elkaar af. Tranen biggelen over haar wangen. “Klootzak!” “Waarom vind je mij een klootzak lieverd?” “Hou je kop lul, doe me pijn!” Door met haar hoofd te slaan probeert ze aan mijn strelingen te ontkomen. Ik laat me echter niet ontmoedigen. Steeds weer maakt ze voor even oogcontact. “Scheur dat spul er maar uit!” Terwijl zij haar zielenpijn uitschreeuwt, spreek ik heel rustig. “Waarom zou ik dat doen liefje?” “Ik ben je liefje niet! Neuk me! Neuk mijn bloederige scheur!” “Dat gaat niet gebeuren Dieny.” “Jij bent al net zo’n slappeling als je vader. Hij kon me ook niet klaarmaken.” “Misschien wilde hij je gewoon geen pijn doen.” Doordat ik een beroep doe op haar denkvermogen lijkt ze rustiger te worden. “Waarom denk je dat? Jij was er niet bij gek!” “Dat klopt schatje, ik weet het ook niet.” “Wat weet je dan wel? … Debiel!!!” Het is duidelijk dat ze me probeert te stangen. Ze bereikt het tegendeel. Ik voel me rustig en besef dat ik van haar houd. “Ik weet dat ik van je hou.” “Dat doe je niet. Dat weet ik!” “Hoe weet je dat?” “Als je echt van me houd geef je mij wat ik nodig heb.” “Zoals Mama je gaf wat je nodig had?” Ze schreeuwt haar pijn eruit “JÁÁÁÁÁÁ.” … … “Dus Mama hield wel echt van je?” Mijn laatste woorden lijken maar langzaam in haar brein binnen te sijpelen.” Terwijl tranen onophoudelijk over haar wangen stromen kijkt ze me aan. “Alsjeblieft John … hou me vast.” Ik leg mijn armen om haar heen en druk mij vast tegen haar aan. Ik kus haar tranen weg. De rellende slet heeft plaatsgemaakt voor een gebroken meisje dat bescherming en warmte zoekt.
Ik hoor geluid in de deuropening. Lianne en Livy kijken met betraande ogen naar ons. Lianne slaat een arm om ons nichtje, drukt een zoen op haar hoofd en neemt haar mee. Voordat ze uit het zicht verdwijnt, stuurt ze me nog een luchtzoentje.
“John… Jò-òhn.” Ik open langzaam mijn ogen. “Maak je me alsjeblieft los, ik moet enorm plassen.” “Goeie morgen zusje… Natuurlijk, maak ik je los.” Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al na tienen is. De geur van vers gezette koffie bereikt mijn neus. Ik sta op, maak eerst haar armen los. Terwijl ik de boei van haar laatste been losmaak valt mijn blik op mijn bovenbeen. Direct boven mijn knie zit een plek opgedroogd bloed. “Sorry John, ik wilde niet…” Ik kijk haar aan. “Volgens mij wilde je op dat moment wel.” Haar blik zakt naar beneden. Ze knikt. “Op dat moment? Ik meende wat ik zei… ùh dat je die tie-wraps er uit moest scheuren.” “Kijk me aan Dieny. Wat zou er zijn gebeurt als..?” “Ik zou gigantisch zijn klaargekomen.” “En daarna?” “Weken van pijn en voor het leven verminkt!?” Ik knik. “Verminkt ben je nou al liefje. Alleen is die verminking met het blote oog niet te zien.” “Als Mama me… Je weet wel… Ik hield dan van haar… en Pa… hem haatte ik steeds meer.”
“Ik ga naast haar op bed zitten en masseer de rode plekken op haar enkels waar eerder de boeien hebben gezeten. “Mama heeft ervoor gezorgd dat liefde, genot, pijn en verlangen een bizarre mix van gevoelens voor jou zijn geworden. Een mix die de mensen die van je houden, maar ook jezelf verminkt.” Ze knikt. “Maar bij Livy en Bas!?” “Ja liefje; daar mag je trots op zijn. Bij hun heb je alles goed gedaan.” Opluchting glijdt over haar gezicht. “Oeoeoeh Shit, ik hou ’t niet meer!” Ik spring op en til haar van het bed. Terwijl ik met mijn zusje in mijn armen naar de badkamer sprint, voel ik warme urine langs mijn benen stromen. Nadat ik haar op de toiletpot heb gezet kijkt ze me beschaamd aan. “je zult me nu wel een vies oud wijf vinden… Ga maar snel douchen. Ik dweil die goudenregen wel op.” “Ik wrijf met een paar vingers over mijn natte bovenbeen. Op het moment dat ik mijn vingers aflik, valt haar mond open. “M..m..maar???” “Je smaakt goed zusje. Minstens zo goed als Lianne.” Ze kijkt me ongelovig aan. “Heb jij?” Nee liefje; wij hebben.” “A..al .. als ik een grote mond had gehad… Papa moest dan in een glas piesen… Ik moest dan mijn ‘brutale muil’ spoelen met zijn pies… Dat was walgelijk.”
“Dat was walgelijk door de situatie.” Ik zou wensen dat je gaat ervaren dat bij genot dat zijn oorsprong vindt in liefde en respect, niks vies walgelijk of verminkend is.” Ik zie hoe ze nadenkt. “Maar stel nou.. Stel dat Lianne, waar je zielsveel van houd, pijn nodig heeft om de toppen van haar genot te bereiken? Zou jij haar dat dan onthouden?” “ùh..” “Nee zusje. Dat zou hij niet. Hij zou die pijn toedienen en mij dat genot schenken.” “Ik kijk Lianne die in de deuropening staat aan.” “Je hebt gelijk! Ik zou genieten van jou genot, maar tegelijkertijd balen van het feit dat ik je daarvoor pijn moest doen.”
Dieny staat op, gaat dicht voor me staan en kijkt naar me op. “Mijn onderwerping? Dat doet je pijn?” Ik voel tranen opkomen. “Ja liefje. In tegenstelling tot Mama, kan ik me niet sterk en machtig voelen door het lijden van de ander.” Ze blijft me strak aankijken. “Ze was ongelukkig … Ondanks haar schoonheid, haar macht over Papa en mij… Zij kwam nooit klaar.” Het is Lianne die zich nu weer in het gesprek mengt. “Misschien kon ze dat niet… Eigenlijk heb ik haar nooit ergens echt van zien genieten. Niet van lekker eten, niet van vakanties… Eigenlijk nergens van.”
Ik pak Dieny’s hand. “Ik heb zin in koffie zusje… Douchen!” “Oh ja daar kwam ik voor naar boven… Ik ga naar de bakker. Baguettes, croissants?” “Van elk één alsjeblieft.” “Doe mij ook maar.” Tijdens het douchen spreken we geen woord. Zwijgend neem ik haar spons over, om haar rug te wassen. Even later pakt ze mijn spons en wast mijn rug. Plotseling voel ik hoe een gladde vinger in mijn anus schuift. “Niet doen liefje.” “Mag ik hem zien John.” “Ze weet het precies. De vinger in mijn kont heeft de levensgeesten van mijn jongeheer gewekt. “Je hebt hem toch al eerder gezien.” Ze legt haar handen op mijn schouders, draait me om en kijkt me aan.” “Dat was een andere Dieny.” Terwijl haar blik langzaam naar onderen zakt voel ik mijn pik steigeren.” “Dank je wel, ik geloof dat ik van hem kan houden.” “Alleen van hem?” Haar lach is ontwapenend… Ik ben een klein vrouwtje. Ik moet klein beginnen. Maar ik doe mijn best.” Ik druk een zoen op haar kruin. “Dat voel ik lieverd.”
“Gaat het weer Mama?” Dieny schrikt. “Was je wakker geworden lieverd?” Ze knikt. “Oh Livy toch. Had iets gezegd. Ik had je getroost.” “Nee Mama.. Jij hebt veel meer troost en liefde nodig dan ik.” Ze kijkt mij aan. “Dank je wel John.”
“Ik ga nog snel even naar boven. Ik moet mijn ongelukje nog opdweilen.” “Toen jullie onder douche stonden, heb ik dat al gedaan.” “Heb ik je al gezegd dat ik van je hou lieverd?” “Heel vaak Mama, maar ik hoor dat steeds weer graag.” “Ik besef dat dit erg moeilijk voor je is Livy.” “Nee Mama, het WAS moeilijk voor jou. Je was toen nog jonger dan ik nu.