Familiezaken Hoofdstuk 2

Terwijl Mellie naar beneden snelt om haar oom te helpen, herinner ik mij de commode op de overloop. Ik open de bovenste lade. Zoals ik al vermoede vind ik hier het beddengoed. Ik wrijf met een hand over het bovenliggende hoeslaken. Zo’n verfijnd beddengoed ken ik uitsluitend van een middagje neuzen op de woonboulevard. In real life konden wij ons hooguit flanellen lakens en hoezen van de Zeeman veroorloven.
Ik pak twee overtrekken met bijpassende kussenslopen. In de onderste la vind ik hoeslakens van dezelfde fijne kwaliteit en neem hier ook twee uit.
“Mooi zo.. Je hebt het beddengoed al gevonden… Ik help je zo wel met opmaken.” “Dat doe je niet John… Mellie kan me helpen. Ik zie aan je dat je moe bent. Je kunt beter even rust nemen.” Hij schudt kort met zijn hoofd. Ik zie aan zijn mimiek dat hij mijn opmerking niet leuk vindt. “Als jij niet goed voor jezelf zorgt, wil ik niet blijven John.” “Ik geef het je het niet graag, maar je hebt gelijk, lieverd. Mijn fysio heeft me er goed tussen gehad en om eerlijk te zijn hebben de emoties van vanmiddag ook hun tol gevraagd… Als je nog wat nodig hebt. Ik lig dan even beneden op bed. Dat is de achterste deur in de hal. Roep me alsjeblieft over een uurtje, dan zet ik de wekker niet. Als ik langer slaap doe ik vannacht geen oog meer dicht… Tot straks Anita.” “Tot straks John en èh .. bedankt.. Bedankt voor alles.” Hij wuift mijn dank weg. “Oh daar ben je al Mellie. Lukt het met die koffer?” “Zeker… Ik heb de achterklep dicht geduwd maar weet niet of hij op slot zit.” “Dat zit hij.. Richten jullie je nu maar een beetje in. Je moeder heeft me rusten gestuurd.” “Dat heeft ze goed gedaan. U ziet er best wel moe uit.” Ik hoor hoe hij lacht “Vrouwen.. Jullie zijn zes handen op een buik met m’n dochter.”

“Dit huis is geweldig hè mama.” “Ja lieverd. Maar wen er maar niet te veel aan. Zoiets is voor ons niet weggelegd.” “Nou klink je al net als Papa.” “Sorry lieverd, maar het geluk was niet bepaald met ons.” “Jij altijd met je gemaar. Het geluk was niet met ons omdat mijn zaaddonor een luie lafaard is, met een eigendunk van hier tot Tokio.” “Hij is nog altijd je vader Mellie.” “Mijn vader Ma.. Wat heeft hij ooit gedaan om die titel te verdienen? Hij kon mij, zijn eigen vlees en bloed, niet aankijken zonder walging. Als ik hem vroeg met mij te zoeken naar een goeie neurochirurg gaf hij niet thuis.” Ik voel tranen in mijn ogen schieten. Gelijk neemt Mellie me in haar armen. “Ik wil je niet verdrietig maken Ma. Jij hebt me altijd gesteund, was er altijd voor mij, zelfs als je het zelf moeilijk had. Bij jou stond ik altijd op de eerste plaats.”
“Dank je schat… Kom dan maken we eerst jou bed en dan het mijne. Daarna kunnen wij onze kleding in de kasten ruimen.” Binnen een paar minuten zijn de bedden opgemaakt. Dat niet zonder dat Mellie zich in tal van superlatieven uitliet, over de kwaliteit van het beddengoed, de bedden en het meubilair.

“Ik laat vannacht alleen mijn slipje aan. Met dat stof op mijn naakte huid ga ik me zelfs nog sexy voelen.” Ik lach maar tegelijkertijd voel ik me treurig. “Je bent sexy lieverd.” “Dat zeg jij zo Ma… Waarom hebben mijn klasgenoten dan, niemand uitgezonderd, al één of meer relaties gehad. Ik heb zegge en schrijve twee keer een date gehad. Beide keren met een griezel die dacht dat hij bij zo’n lelijk eendje, al na één goedkope cocktail in haar slipje mocht.” Ik schrik. “Waarom heb je me dat nooit eerder verteld?” “Waarom wel Ma? Zodat jij je nog meer schuldig was gaan voelen? Bovendien.. ” Ze steekt haar beide handen demonstratief in de lucht. “.. Met deze twee kan ik me goed helpen.” “Hoe bedoel..” Op het moment dat betekenis van haar opmerking tot me doordringt voel ik het schaamrood op mijn kaken. “Waar schaam jij je voor? Dat doet toch iedereen, of niet soms?”
“Ik ùh.. ik weet niet wat iedereen doet.” “Wat doe jij Ma? Je zult je toch ook wel eens geil voelen.” Enerzijds schaam ik me voor dit gesprek anderzijds voel ik opwinding en wil ik niet tegen mijn dochter liegen.

“Je hebt gelijk lieverd. Ik ben ook wel eens opgewonden. Al gebeurt dat niet meer zo vaak als toen ik nog jong was. Voordat ik je vader leerde kennen.” “En dan help je jezelf met je vingers?” Ik knik beschaamd. “Ook.” “Ook?” Ik knik. “In mijn nachtkastje,” Ik zie haar ogen oplichten. “Die kaarsen waar de lont vanaf geknipt is? Ik dacht al zoiets.” “Sinds ik met je vader… Ik vind dat gevulde gevoel gewoon lekker.” “Ik vind het juist heerlijk om aan m’n klit te trekken.” “Aan je klit te trekken? Hoe?” Ze kijkt me bevreemd aan. “Gewoon tussen duim en wijsvinger.. Doe jij dat dan niet?” “Ik geloof niet dat ik ‘m kan vastpakken.” “Mag ik jou kutje zien Mama. Ik heb je geslacht nooit gezien.” “Hoe stel jij je dat voor jongedame?” “Gewoon.. We gaan samen naar de badkamer. Doen ons slipje naar beneden en onze rokken omhoog.” “Maar je oom dan?” “Ome John ligt te slapen en zal sowieso niet ongevraagd de badkamer hierboven opstormen. Bovendien heeft hij beneden een eigen badkamer.” Met een gevoel van beklemming maar vooral ook nieuwsgierig volg ik Mellie in de ruime badkamer. Ik sluit de deur achter mij af. Wanneer ik me omdraai zit Mellie met haar slip op haar enkels op de badrand en trekt haar schaamlipjes uit elkaar. “Kijk Ma, als ik echt geil ben is ie nog een beetje groter.” Mijn mond valt open. Waar mijn klitje op z’n best nauwelijks de grootte heeft van een goeddeels bedekt mini erwtje is haar klit vergelijkbaar met het laatste kootje van mijn pink. In tegenstelling tot bij mij is haar kruis maar dunnetjes begroeid met een blond doorzichtig landingsbaantje. Ik moet slikken “Je hebt een erg mooi kutje lieverd.” Ze laat haar rok vallen. “Nu jij.”

Mijn handen trillen als ik mijn slip omlaag duw. “Ga op de wc zitten mam. Ik doe wat ze vraagt en til mijn rok op. Nu zie ik nog niks.” “Ik heb me niet meer geschoren sinds. .. Je vader had me ’t liefst kaal. Ik ben toch geen kind meer. Eigenlijk ben ik best trots op mijn regenwoud. Zo noemde hij het spottend, als ik niet geschoren was.” “Trek open Mams. Ik wil je zien…. … Gosh Mam onder dat bos ben jij veel sierlijker dan ik. Weet je zeker dat je geen maagd meer bent? “Ik schiet in de lach, laat mijn rok weer vallen en trek mijn slip omhoog. “Ik ben echt blij met mijn opleiding Mama.” “Wat heeft dat met ons geslacht van doen lieverd?” “Ik heb het geleerd en tijdens de verzorging vaak ook gezien. Kutjes zijn er in vele soorten en maten… Dus is mijn kittelsteeltje, dat me veel plezier schenkt is ook normaal.” “Alles aan jou is normaal lieverd. Er is werkelijk niets aan jou waar jij je voor zou moeten schamen..” “Die laatste opmerking mag je ook in je eigen zak steken mams.” “Dank je schat.. Kom laten we snel onze kleren in de kasten ruimen. Daarna kijken we samen of wij je Oom kunnen bedanken met een lekkere maaltijd.” “Goed idee Ma.. Ik heb eigenlijk best wel honger.”

Even later gaan we in de keuken op zoek naar ingrediënten voor een maaltijd. John is dan wellicht een goeie klusser en een technisch begaafd ict-er maar de inhoud van de koel- en keukenkasten laat hem als potentiële keukenprins genadeloos door de mand vallen. “Wat hebben we meis?” “Een afbak ciabatta brood, Italiaanse ham, kaas een paar vleestomaten en zes eieren.” “Doe maar alles… Snij jij het brood over de lengte middendoor daarna beleg je beide helften met die ham… Ik ga eerst John wakker maken.” Ze kijkt me ondeugend lachend aan. “Wakker maken. Geen polonaise hè ma?” “Hij is wel mijn schoonbroer en jou oom, Mellie?” “Nou en?” ‘De jeugd van tegenwoordig.’

Ik klop op de slaapkamerdeur. Als ik na mijn tweede klop nog geen antwoord krijg duw ik de deur voorzichtig open. Het is donker. “Joòhn.. wakker worden.” Plotseling flits het licht aan en zie ik hoe hij, nog zichtbaar versuft, overeind komt. Mijn blik valt op een grote ingelijste foto van mijn naakte schoonzus en stap verder naar binnen. “Heb jij die foto zelf gemaakt?” Hij knikt. “Vind je hem mooi?” “Prachtig! Ze was een erg mooie vrouw.” Blijkbaar heb ik een gevoelige snaar geraakt. “Zo’n foto is van bijna alle zelfbewuste vrouwen te maken en voordat je tegensputtert… Ja, ook van jou.” “Maar ik zou nooit zo durven te poseren.” “Naakt bedoel je? Kijk eens goed. Eigenlijk is niets te zien.” Weifelend stap ik dichterbij. “Je heb gelijk, maar toch is hij heel, hoe moet ik het zeggen?” “Erotisch, sexy, opwindend?” “Eigenlijk alle drie… Maar kom je zo? Mellie en ik zijn wat te eten aan het maken.” “Met de inhoud van mijn kasten? Dat vind ik knap. Ik had gewoon wat willen bestellen, zoals ik dat meestal doe. Als ik al zou kunnen koken, voor mij alleen zie ik dat niet echt zitten… Ik kom zo. Ik maak me alleen nog een beetje fris.”

Wanneer ik terug in de keuken kom, liggen de ciabatta helften belegd op een snijplank. Mellie heeft de tomaten al in dunne plakjes gesneden. “De tomaat op de ham?” “Zeker meid. Ik verwarm de oven vast voor… Hij is al bijna op temperatuur Ma, 180 graden.” Ik heb geen bakpapier gevonden daarom heb ik aluminiumfolie op de bakplaat gelegd.” Ik wil de ovendeur opentrekken en schrik. “Wat is dit?” “De oven komt als een la naar buiten. Handig hè.” “Wat ik vooral handig vind is dat de oven op werkbladhoogte zit.” Ik leg de broden in de oven en schuif hem dicht. “Heb je al braadpan gevonden?” “Onderste brede la in het kookeiland.” Ik pak een braadpan en zet hem op de zwarte glazen kookplaat. “Weet jij hoe dit ding aangaat lieverd?” “Nog niet.”

“Mag ik de dames even helpen. Ik kan dan wel niet koken maar ik weet wel hoe ik de apparatuur moet bedienen.” “Dat moet je ons dan maar leren, oom John.” “Met liefde en plezier jonge dame, maar niet nu.” Hij legt zijn vinger op een hoek van de kookplaat waarna op vijf plaatsen een rood balkje oplicht. Hij kijkt mij aan. “Je wil die eieren bakken?” Ik knik. Hij wrijft over een rood balkje. “Zoveel weet ik. Op standje 7 worden spiegeleieren precies goed. Lichtbruin van onder en gaar van boven.” Hij trekt zich op een van de hoge krukken en blijft bij ons aan het kookeiland zitten.
“Je kunt ook rustig wat anders doen. Het lukt verder wel.” “Daar ben ik van overtuigd lieverd. Maar als ik al gezelschap heb dan wil ik daar ook van genieten. Zeker als dat gezelschap vrouwelijk en charmant is.” Ik zwijg. Zijn opmerking bezorgd me een fijn en behaaglijk gevoel. Wanneer ik naar mijn dochter kijk constateer ik dat dit bij haar waarschijnlijk niet anders is. “Hou jij het brood in de gaten lieverd, de ham mag niet verbranden.” Ze opent de oven, Volgens mij zijn ze goed. Dan haal de bakplaat er maar uit.” Even later schep ik de gebakken eieren naast elkaar op het brood. “Leg je de platen kaas er nog overheen, daarna nog 5 minuutjes in de oven.” Ik kijk John aan en zie en zie een bedenkelijk frons op z’n gezicht. “Is er iets?” Er loopt een rilling over zijn gezicht. “Die eieren.. Ze waren van boven nog een beetje snotterig.” Ik schiet in de lach. “Wat denk je hoe ze na nog 5 minuten in de hete oven, onder smeltende kaas zijn?” “Precies goed?” “Daar durf ik mijn hand voor in het vuur te leggen.” Mellie lacht. “En anders ik wel.” “Wie ben ik om jullie gebundelde bekoring tegen te spreken.”

“Mag ik jullie een wijntje aanbieden bij het eten?” Ik knik.. Mellie kijkt me vragend aan. Je bent 18 meid. Het is aan jou.” “Ik wil best wel proberen, maar weet niet of ik het lust.” “Heb je nog nooit wijn gedronken dan? Ook niet stiekem?” Ze schudt energiek met haar hoofd. “Geen wijn, geen bier.. Niets. Ik ben wel eens met de meiden van mijn lesgroep gaan stappen. Na een aantal wijntjes of cocktails verdween hun, hoe moet ik het zeggen? Goede smaak en èh.. Zedelijkheid. Ze gingen dan soms met kerels mee, waar ze normaliter van zouden walgen. Zeg maar uit de categorie luie, slecht verzorgde, respectloze pummels… De volgend dag hadden ze dan spijt.” “Dan kun je gerust zijn.. Deze pummel zal zeker geen misbruik van jou maken.”
Plotseling kijkt ze John ongekend fel aan. “Dat zal.. Zelfs die smeerlappen zagen deze lelijke snol met haar scheve gezicht niet zitten.”
Door haar felle reactie is John voor een moment uit het veld geslagen.” “Maar meisje…” “Ik ben Uw meisje niet!” Ik leg een arm om haar heen. Ik denk dat John het verdiend dat je hem laat uitpraten.” Ze kijkt van mij naar John en terug. Ik zie tranen in haar ogen en haar blik verzacht.

Ik vertrouw erop dat John de goede woorden zal vinden om de spreekwoordelijke angel uit Mellies vlees te halen. “Luister Mellie… Jij was al mijn lieverd toen ik je als peuter op mijn rug heb gedragen. Daar is niets aan veranderd. Zelfs niet door de lange tijd dat wij geen contact hebben gehad… Kijk me aan. Ik ben inmiddels een oude man en hou me ten goede, ik zie een mooie jonge vrouw, wat jij in mijn ogen gewoon bent, nog steeds graag. Maar ik prijs me zelf gelukkig met het feit dat ik niet zo gefrustreerd ben over mijn leven dat ik een jonge vrouw nodig heb, als trofee, om mijn mannelijkheid en of viriliteit te bewijzen.” Mellie kijkt hem ongelovig aan. “U… U vindt me echt mooi?” “Kom mee Mellie!” Ik snap niet waar hij heen wil, schrik zelfs als hij zijn slaapkamerdeur opent. Hij pakt Mellie’s hand, zet haar voor een grote spiegeldeur, gaat achter haar staan en legt zijn handen op haar schouders. “Wat zie je Mellie?” Ze is uit evenwicht. “Hoe bedoelt u?” Met zijn vaste besliste stem herhaalt John zijn vraag. “Wat zie je Mellie?” “Ik èh… Ik zie een scheef gezicht.. Het is beter dan voor de operatie, maar de mimiek van mijn rechter gezichtshelft is niet echt aanwezig.”
“Oké… Dan zal ik nu zeggen wat ik zie.” Twijfel bekruipt me. Wat doet hij? Ik heb steeds geprobeerd haar af te leiden van haar fysieke gebrek en de aandacht op haar lieve persoonlijkheid gevestigd.

“Ik kijk inderdaad in een ongelijkvormig gezicht… Echter ik zie ook twee mooie levendige bruine ogen. Ik kijk naar volle lippen, een recht mooi neusje, mooie gevormde oren en een zachte lieve mimiek. Een hoofd met vol blond half lang haar… Zal ik verder gaan? Het knikken van haar hoofd is nauwelijks waarneembaar. “Mijn handen liggen op ronde vrouwelijke schouders met daaraan verbonden slanke gespierde armen en goed verzorgde handen met lange vingers. Ik zie borsten die, naar ik schat, het midden houden tussen een B en C cup.” ze knikt bevestigend. “Maar wat veel belangrijker is dan het formaat, ze staan haar goed. Michael Angelo had ze niet mooier op haar slanke lijf kunnen boetseren.” Hij gaat onverstoorbaar door. “Ik zie heupen die net iets breder zijn dan haar schouders. Wat ik niet kan zien is haar kontje. Ik weet echter uit eerdere observatie dat deze een mooie omgekeerde hartvorm heeft en voor zover dat zichtbaar is onder haar knielange jurk naadloos overgaat in lange slanke benen… Wat ik eigenlijk wil zeggen Mellie… Kijk naar het geheel. Je mag jezelf, zelfs fysiek, niet laten definiëren door een paar procentjes die niet aan discutabele schoonheidsnormen voldoen.”

Via de spiegel zie ik tranen in haar ogen. Terwijl ze zich naar me omdraait bereikt brandlucht mijn neus. “De broden!” Ik ren naar de keuken, trek de oven open en kan alleen maar nog constateren dat alle moeite om een lekker maaltje te creëren, voor niets is geweest. Inmiddels staat John met een schuldbewust gezicht naast me. “Ik vrees dat dit mijn schuld is. We zullen toch iets moeten bestellen. Het spijt me.” “Waar staat uw kliko oom John?” “Laat maar meid onder het aanrecht zit ook een afvalbak.” Mellie pakt een paar pannenlappen en haalt de bakplaat met de verbrande ciabatta’s uit de oven.” Komt niets van in.. Dit blijft niet hier binnen stinken.” “Hij gaat voor haar uit en opent de grote schuifpui naar de tuin. “Links om de hoek Mellie.”

“Wat willen jullie eten? Chinees, Indisch Italiaans, Grieks? Kijk maar. De folders liggen in de la van de salontafel.” “Maakt mij niet uit. Hoe laat is ’t eigenlijk.” “Bijna acht uur.” “Oeh shit.. Ik moet nog één taak voor morgen maken. Ik heb gelijk het eerste uur somatische verpleegkunde.. O god, hoe moet dat? Mijn fiets staat in de berging van de flat en ik weet niet hoe ik van hier, met de bus…” “Geen zorgen meid. Ik breng je morgenvroeg en jullie fietsen, die halen we later wel op. Bovendien staan onze e-bikes achter in de stal.” “Roep me maar als het eten er is. Ik ga als een speer aan die taak beginnen.” “Maar wat wil je eten lieverd?” “Als ik mag kiezen. Italiaans. Iets met penne en kaas. Kijk maar mams.”

John heeft een kleurrijk foldertje tevoorschijn getoverd en kijkt op de achterkant. “Oh ja hier.. Penne al forne met ovengroenten en gehaktballetjes, overbakken met kaas.” “Hij kijkt mij aan. “Dat lijkt mij ook wel lekker.” “Mij ook.” “Drie porties dan?” Ik knik. “Als jij besteld dan haal ik vast de wijn.” “De deur linksachter in de hal. Als het goed is liggen in het rek nog een paar flessen Chianti.. Die lijkt me wel passend.”
Meteenals ik de genoemde deur opentrek springt het licht aan en sta ik aan de bovenkant van een keldertrap. ‘Zo meneer Berns heeft meer in huis dan hij doet voorkomen.’ Een van de kelderwanden bestaat uit een rek dat gevuld is met tal van groente en vis conserven. Onder trap bevindt zich een grote diepvrieskist die bij controle ook nog flink vol blijkt te zijn. De achterwand wordt geheel in beslag genomen door een houten wijnrek dat nog voor zeker driekwart gevuld is met vooral rode wijnen. Het kost me meerdere minuten voordat ik de genoemde flessen Chianti heb gevonden.

Gewapend met een van die flessen loop ik even later de woonkamer in. De grote eettafel is gedekt met drie placemats, servetten, bestek en wijnglazen. John haalt net drie borden uit een la, van het naar de woonkamer gerichte deel van het kookeiland, tevoorschijn. Hij kijkt me vragend aan. “Zal ik ze hier maar laten staan? Dan scheppen we ze hier op.” “Lijkt me een goed idee.” Ik overhandig hem de fles. Hij kijkt kort naar het etiket, pakt een kurkentrekker uit een la en ontkurkt de fles. “Gunnen wij ons al een glaasje Anita?” “Begin maar met een halfje, ik heb al lang niets meer gedronken. Alcohol bedoel ik.” Zijn lieve glimlach verwarmt mijn hart. “Dat begreep ik al… Ik moet ook rustig aan doen. Mijn door het infarct gekwetste brein kan minder goed met alcohol overweg dan voorheen.” Hij schenkt een bodempje in de grote wijnglazen en overhandigd mij er een. “Proost Anita.. Op een prettig samenleven.” “Op een prettig samenleven, John.” Ik nip van de wijn en neem gelijk een tweede slokje. “Hij is heerlijk John.. Vol en fruitig en niet te zuur.” Hij knikt verdrietig. “Die verdienste komt Marieke toe. Zij was de culinaire patron in dit huishouden. Ik was meer de dankbare consument.”

Ik kijk om me heen. “Maar als ik je goed ken is dit alles door jou ontworpen en vervolgens in de praktijk omgezet.” “Guilty, your honor… De inrichting daarentegen hebben we samen uitgezocht. “Dan hadden jullie samen een excellente smaak en sorry dat ik het zeg, ook meer dan voldoende centen.” Hij neemt nog een slok wijn en zet ’t glas op tafel. “Dat klopt Anita.. Maar daar ga ik me niet schuldig over voelen. Daar hebben we met z’n tweeën vele uren en hard voor gewerkt. We hebben veel bespaard omdat mijn handen, zeker voor het infarct, beiden rechts waren. Derhalve was maar nauwelijks externe ambachtsinzet nodig. Bovendien heb ik al het verbouw- en kluswerk naast mijn fulltime baan gedaan. “En wat deed Marieke als ik vragen mag?” “Dat mag je zeker. Ik had een bestek gemaakt van de verbouwing. Zij heeft ervoor gezorgd dat steeds als ik iets nodig had, de materialen op tijd werden geleverd. Bij vergissingen mijnerzijds of door de leverancier zorgde zij ervoor dat deze zonder problemen werden opgelost zodoende hoefde ik mij uitsluitend om mijn eigen werkzaamheden te bekommeren.” “Je zult haar wel missen?” Hij knikt. “Het doet nog steeds pijn als ik aan haar denk.” “Waarom heb je dan nog steeds die naaktfoto boven je bed hangen?” Nog voordat ik het volledig had uitgesproken kon ik me wel voor m’n kop slaan. Hij lijkt echter niet in ’t minste geschokt door mijn botte vraag.” “Ja. Daar vraag je wat. Om haar schoonheid? Om de mooie herinneringen levend te houden? Het zal wel een bizarre combinatie van beiden zijn. Je zult me wel een rare vinden, maar na al die jaren is die foto nog steeds spannend voor me. Het feit dat ik haar de mijne mocht noemen, voelt nog steeds goed.”

Zijn liefdevolle betoog laat me slikken Ik neem nog een slokje wijn. “Ik wou dat Mart zo raar was geweest. Ik kan het hem echter ook niet echt kwalijk nemen. Hij is een mooie man, zoals Marieke zijn zus een betoverende vrouw was.” Hij kijkt me geïnteresseerd aan. “Waar wil je naar toe Anita?” “Nou gewoon. Achteraf weet ik niet wat hij ooit in mij heeft gezien. Met m’n 1 meter 55, korte benen en zo goed als tietloos.” Ik zie hoe een glimlach om zijn lippen speelt. “Lach je me nou ook nog uit?” “Een beetje wel, lieverd… Sorry, ik mag jou toch nog wel lieverd noemen? Jij en Mellie.. De appel is echt niet ver van de boom gevallen hè.” “Volgens mij moet je nodig naar je ogen laten kijken John.. We zijn toch echt heel erg verschillend.” Hij zet zijn glas neer, legt zijn handen over de tafel op de mijne en kijkt me doordringend aan. “Fysiek Anita.. Jullie fysiek is erg verschillend maar de geringschattende manier waarop jullie naar jezelf kijken is hetzelfde.” Zijn intense blik, warme woorden en hetgeen zijn woorden impliceren geven mij een gevoel dat ik tientallen jaren niet meer heb gekend.

Ik heb het gevoel dat ik iets moet zeggen maar weet niet wat. Gelukkig word ik letterlijk gered door de gong.
Daar zul je het eten al hebben. De Italiaan ligt even verderop en hij bezorgd nog zelf.. Roep jij Mellie?”
As Mellie en ik beneden komen, staan drie borden te dampen op tafel en zijn de wijnglazen gevuld. John zit aan het hoofd van de tafel en nodigt ons met handgebaar uit om ook plaats te nemen. “Proost dames.. Smakelijk eten.” We klinken onze glazen en nemen elk een slok. “Hmm, die is lekker.” “Heerlijk hè meisje. Dat zei ik ook al.” “Zo de oudjes hebben al stiekem een glaasje genuttigd.” John tikt voorzichtig met zijn lepel tegen Mellies neus. “Eten wijsneus… Warm is het lekkerder.” Ik heb er geen idee van hoe het koud zou smaken maar met de smaak van de warme versie van de maaltijd is niets mis. “Heerlijk hè Mams.. Bijna zo lekker als jou fusili groente ovenschotel.” John kijkt op. Bijna zo lekker? Dan verheug ik me nu al op die ovenschotel…”
“Zo dan, het was lekker, maar ik heb genoeg gehad.” Uiteindelijk is het alleen Mellie die haar bord helemaal leeg eet. Het is John die als eerste opstaat en de borden opstapelt. Mellie springt op. “Laat toch oom John, dat doe ik wel.” “Ben je klaar met je huiswerk jongedame?” vraagt hij gespeeld streng. “Nog niet.” “Dan naar boven jij.. Dat beetje afwas ruim ik wel in de vaatwasser.” “En ik dan?” “U mevrouw? U gaat op excursie door dit huis om vertrouwd te raken met uw nieuwe woonomgeving.”

Mellie en mij verder negerend zet hij de wijnglazen op de salontafel in de comfortabel aandoende zit- en tv-hoek en gaat verder met opruimen.
“Ik ga met je mee naar boven Mel.. De studeerzolder heb nog niet gezien.” Voor het eten heb ik haar vanaf de trap van de eerste etage geroepen. Ik loop achter haar aan de twee trappen op. Boven aangekomen schuift zij een deur open. Net als eerder bij de kelder springt ook hier automatisch het licht aan. De donker gebeitste dakbalken en industrieel aandoende inrichting heeft de sfeer van een mancave. Mellie drukt een knopje op een grote witte TV die meteen aanspringt. “Ik dacht dat je huiswerk ging maken?” “Doe ik ook.. Dit is een all in one computer.” Ik loop dichterbij en bewonder het scherpe beeld van een bergpanorama dat me vaag bekend voorkomt. Mellie is inmiddels gaan zitten en opent het tekstbestand waar zij mee bezig is. “Kan ik die foto nog even zien lieverd?” “Je bedoelt die op de desktop?” “Als desktop die foto was die net op dat scherm te zien was, dan bedoel ik dat.” Ze lacht.. “Mijn mams en computers.. Naast deze Ferrari is mijn Laptop als een zeepkist.” Ik leg een hand op haar schouders. Meer dan dat afdankertje van school konden wij ons niet veroorloven liefje. “Ik weet ’t Mama.. Ik wil ook niet klagen… Deze foto bedoelde je?” Ik kruip langs mijn dochter dichter op ’t scherm. “Zie je wel.. Ik dacht ’t al te herkennen.” Ik wijs op het scherm. Zie je dat huis midden op die berg?” Ze kijkt me bevreemd aan. “Ik ben niet blind Ma?” “In dat huis zijn wij samen met Marieke, John en de kinderen op vakantie geweest.” Blijkbaar bekijkt ze de foto nu met andere ogen. Het is daar prachtig. Jammer dat ik nog te jong was om me er iets van te herinneren.” “Dat is zeker Jammer.. Maar wie weet, als jij ook werkt..” Haar ogen lichten op. “Dat doen we Mams.” Ik druk mijn lippen op haar voorhoofd. Ik ga dan nu naar beneden lieverd.” “Wil je Oom John dan vragen hoe ik mijn taken van hier naar school kan verzenden. Begrijpelijkerwijze is ‘MyCareCollege’ niet op deze computer geïnstalleerd en ik zie hier ook nergens een printer.” “Thuis had je ook geen printer. Precies Mama.. Daarom verstuurde ik mijn taken naar school en drukte ze daar af.” “Oh ja, dat heb je me wel eens verteld… Ik zal John gelijk vragen.”

Omdat ik de eerste etage, waarop zich onze leefruimten bevinden eigenlijk al heb gezien loop ik meteen door naar beneden.
“Oh daar ben je.” Ik heb me de vrijheid gepermitteerd om de rest van de wijn over onze glazen te verdelen.” “Lekker, dank je. Voordat ik het vergeet. Mellie vroeg je hulp bij iets met het versturen of afdrukken van haar huiswerk.” Hij springt meteen op. “Dan zal ik haar gelijk even laten zien waar de printer staat en hoe die werkt.” Mijn; ‘ze had geen printer gezien”, zeg ik tegen zijn rug. Hij loopt dan wel met een stok, ik kan me echter niet aan het gevoel onttrekken dat hij deze niet echt nodig heeft. Net voordat hij de hal in loopt draait hij nog even om. Neus gerust even rond Anita.” en weg is hij.

Nog wat onwennig schuif ik de eerste deur van het grote wandmeubel open. Ik kijk gelijk tegen een rij boeken, die ik al snel herken als fotoalbums. Allemaal zwart met in witte letters op de rug, een jaartal en plaatsnaam. Het achterste album springt me in het oog door de afwijkende, goudkleurige, opdruk. ‘Marieke door de jaren heen.’ Ik bedenk me dat ik die albums stuk voor stuk wil doorkijken en neem me tegelijk voor om de twee of drie schoendozen met onze foto’s te sorteren en in te plakken. Achter de volgende schuifdeur bevind zich een CD verzameling die zo te zien netjes alfabetische is gesorteerd. Naast de CD verzameling staat een zwart apparaat waarop ik een aantal knoppen met symbolen herken die vroeger op onze videorecorder stonden. Ik concludeer dat dit waarschijnlijk het afspeel apparaat voor de cd’s is.

Ik werk de hele kastenwand af waarbij mijn eerste vondst de enige blijft die vraagt om eens verder bekeken te worden. Ik wil net het eerste album uit de kast trekken wanneer ik geluid achter mij hoor. “Waarom juist dat album Anita?” Ik draai me om. “Door die gouden opdruk. Ik wil ze allemaal zien, maar de opdruk intrigeerde mij.” “Zet maar weer terug lieverd.” “Heb je liever niet dat ik dit album bekijk?” Hij schudt zijn hoofd, gaat op de bank zitten en klopt met een hand op het plekje naast hem. Ik leg het album op de salontafel. Tegelijkertijd drukt John op een afstandsbediening. Achter mij komt het grote scherm tot leven. “Hey Google.. Ga naar BernsNas en speel Marieke Compilatie..” Ik ga naast hem zitten en kijk hem verwonderd aan. “Tegen wie praat je?” ‘Marieke Compilatie wordt afgespeeld.’

Kort daarop verschijnt een foto van een lachende Marieke op het beeldscherm. De opdruk op de rug van het album rolt als titel van beneden naar boven door het beeld. “Hoe kan dat John?” “Hey Google.. pauzeer afspelen video.” Het beeld op het grote scherm bevriest. “Gewoon een stukje techniek Anita.” “Dat zou Mart geweldig vinden.” Hij lacht. “Dat waag ik te betwijfelen lieverd. Het maken van zo’n compilatie is namelijk veel werk.. “Dan schiet hij pas echt in de lach. “Misschien heb je toch gelijk, dan had hij in navolging van jou weer iemand die kritiekloos naar hem luistert.” Zijn laatste opmerking doet pijn. In tegenstelling tot mijn ex, ziet John mijn pijn. “Sorry Anita. Ik..” Ik wuif zijn excuus weg. “Het schrijnt John, maar is daardoor niet minder waar.”

“Hey Google.. Hervat afspelen.” Het beeld komt tot leven en de ruimte wordt gevuld met muziek die ik niet eerder gehoord heb. “Wat is dat voor muziek.” “Enya.. Mariekes lievelings- feelgood-muziek.”

Op de golven van de muziek passeren de foto’s, met als centraal thema Marieke, de revue. Zelden met John, wellicht omdat hij de fotograaf was, regelmatig met de kinderen, soms met vriendinnen en tot mijn verbazing zelfs een paar keer met mij.” Mijn hand glijdt van mijn schoot. Ik schrik als hij daarbij op John’s hand komt te liggen. Hij geeft echter geen kik. Ik zak wat meer naar hem toe en geniet van zijn warmte. Het is heel wat jaren geleden dat ik met mijn ex, knus voor de TV heb gezeten. Als dat al gebeurde dan eindigde dat zo goed als altijd in seks. Het was dan ook geen familiefotoshow die werd afgespeeld.. Onze video avond startte met een romantische film of een thriller maar eindigde steevast met een, in mijn ogen weinig opwindende, pornofilm met als centraal thema, langbenige, blonde maar vooral rondborstige, ongeloofwaardige actrices. Ik had hem er wel eens op aangesproken. Zijn commentaar was dat de meeste mensen worden geprikkeld door hetgeen zij zelf niet hebben. Feit was, dat de seks na zo’n vertoning meestal voorbij was voordat hij, althans voor mij, echt was begonnen.

Het duurt even voordat ik besef dat het beeld stil staat. Ik draai naar John toe en zie tranen in zijn ogen. Ik kom overeind, leg mijn handen op zijn schouders en druk een zoen op zijn lippen. Ik los en kijk van dichtbij in zijn verdrietige ogen. “John, ik.. Hmmm..” Hij heeft me naar zich toegetrokken. Ik voel zijn tong tegen mijn lippen en duw me van hem af. “John!” Hij schrikt. “Wat doe ik? Sorry Anita, ik weet niet..” Ik ga weer naast hem zitten. Het gevoel van zijn lippen op de mijne brandt nog na. “Is.. is al goed John.. We zijn beiden wat emotioneel. Er is niks ergs gebeurt.”

“Wat is niet gebeurt?” Bij het horen van Mellies stem gaat een schok door ons beiden. “Wat? Èh.. O, niets lieverd.. We hadden het gewoon over het verleden.” “Tjeemig.. Op het scherm, dat is pas echt een mooie foto van tante Marieke… U moet kiezen oom John.” Het lijkt alsof hij van ver moet komen.” “Ùh wat moet ik.. Kiezen? Waarvoor?” “Rechtsonder in het scherm: ‘Presentatie Stoppen’ of ‘Ga verder met X-series Marieke en John’.”
“Oh ja. Hey Google: Stop Video.” Het beeldscherm wordt meteen zwart.

Nog steeds een beetje verstoort draait hij zich naar Mellie. “Is het allemaal gelukt, lieverd?” Mijn dochter straalt. “Met uw uitleg, ging het als vanzelf.. Je zou ’t moeten zien Mama.. Die kleuren laserprinter is gewoon geweldig.. Ik heb m’n tas voor morgen al klaar staan… Ik ga op tijd slapen.. Het tweede en derde uur hebben we toets wondzorg.” “Wil je niet eerst nog iets drinken Mellie?” “Ik neem wel een glas water op de badkamer.” “Ben je gek.. Ga naast je moeder zitten. Als ik het wel heb staat er nog een pak jus en een pak bosvruchtensap in de ijskast.” “Doet u maar wat open is.” Ze komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. Ze drukt een kus in mijn haargrens. “Ik voel me hier nou al meer thuis dan op de merelweg.”

“Alsjeblieft meid.” “Dank u oom John. En dan bedoel ik niet alleen voor dit glas sap.” “Die dank is wederzijds meis..” Hij kijkt mij aan. “Ik geniet van jullie gezelschap.” John gaat in een fauteuil zitten, draait die in onze richting en reikt over de tafel naar zijn glas wijn… Hij neemt een forse teug. “Ik denk dat ik ook zo op stok ga.. Hoe laat moet je morgen op school zijn?” “Om half negen.” Hij denkt na. “Dus als we om 8 uur wegrijden ben je ruim op tijd.” “Ik sta dan om 7 uur op. Ik zag in de kelder een paar verpakkingen met afbak baguettes.” “Dat kan ik ook doen Anita.. Moet jij overigens nog werken morgen.” “O shit Ja.. Het is morgen vrijdag. Ik moet van half twee tot tien.” “Dat komt goed uit Ma, tenminste als u dat schikt oom John. Ik ben om kwart voor twee uit. Als het niet te veel moeite is zou u mij dan kunnen oppikken.” “Dat is dan afgesproken.”
Mellie drinkt haar glas snel leeg. Nadat ze mij een goede nacht kus en een knuffel en heeft gegeven stapt ze op John af. Ze drukt zich tegen hem aan en zoent hem kort op een wang.” ”Welterusten oom John.” “Welterusten lieverd.”

Wanneer Mellie is vertrokken kijkt hij mij schuldbewust aan. “Je moet me geloven Anita.. Ik weet niet welke duivel me bereed.. Ik zou nooit een vrouw…” “Dat weet ik toch John.. Ik was ’t zelf schuld. Ik begon..” “Je bent niet boos?” Ik schud hardnekkig van nee. In mijn gedachten echter heb ik er soort van spijt van dat ik hem van me weg heb geduwd. Ik lijk wel gek.