Ik had verwacht dat ik na een aantal dagen slecht slapen (en natuurlijk mijn schuldgevoel) ik zo in slaap zou vallen. Tenslotte had ik niet zo heel veel echte rust gehad. Maar dat viel me dus behoorlijk tegen, ik lag te draaien en te woelen, misschien heb ik zelfs wel even geslapen, echter mijn horloge vertelde me heel wat anders op het moment dat ik de wijzerplaat bekeek. Ik controleerde de tijd zelfs nog even op mijn mobiel en daarna nogmaals op mijn laptop die ik weer had opgestart. Uit de koelkast haalde ik een pak appelsap, zette die met een glas naast mijn computer op de eetkamertafel en terwijl ik de eerste slok nam liet ik de afgelopen avond nog eens passeren in mijn gedachten. Ik had me geschaamd, dat zeker, maar dat er ook een mate van genot was geweest kon ik ook voor mezelf niet ontkennen. Het gevoel (en de gevoelens) die ik had gehad toen ik voor de twee mannen stond, naakt, met een hondenriem om mijn nek kan ik eigenlijk niet beschrijven. Dat was een combinatie van angst, schaamte, onzekerheid, maar ook van trots, geilheid en het idee dat ik grenzen kon overgaan die anderen nooit zouden willen en kunnen doorleven. Met doorleven bedoel ik dat je het moment echt voelt, je beseft wat je doet en toch dat stapje verder doet. Ik begon me af te vragen waarom ik dit opzocht, waarom ik dit allemaal wilde meemaken. Hoe kwam het toch dat ik juist dit deel van het leven opzocht, iets wat anderen zonder er over na te denken links lieten liggen?? Wat was er mis gegaan in mijn opvoeding, wat was er toch in mijn genen dat me zover bracht als ik ging in het onderzoeken van ervaringen?. Alles wat ik had gedaan en uitgevoerd sinds ik Roel was tegengekomen ging door mijn hoofd. Ik las de teksten door die ik met hem had uitgewisseld, zowel via mail als via msn. Voor mijn ogen liet ik de beelden langskomen van de foto’s, van de directe (en de indirecte) camerabeelden. Ik kon er geen antwoord op vinden en ik snapte ook niet echt waarom ik nu al weer hunkerend achter de laptop zat. Ik deed, zat in het moment en liet me meevoeren. Ik kon er niet uitstappen en hoewel ik geen idee had van waar het me zou voeren, ik liet het maar gebeuren. De mix van alle ervaringen, emoties en gevoelens bracht me ergens waar ik nog nooit was geweest, dat had ik wel door, het bracht me bij het nu; telkens bij het nu, geen verleden of toekomst. Roel was niet online, natuurlijk niet, en waarom zou hij ook. Het was nog belachelijk vroeg en het was nog maar drie of vier uur geleden dat hij en zijn gast me hadden verlaten. Ik was al weer in staat om hem nu weer een smeekmail te sturen, maar ook dat leek mij niet zo’n goed idee. Was ik het tenslotte niet geweest die hem had gevraagd om t allemaal wat rustiger aan te doen? Ik besloot mezelf te gaan douchen, lekker lang en lekker heet. De zeik van de heren die ik had ontvangen van me af te spoelen. Mijn oog viel op dit moment pas op de ijzeren ring die om mijn pik en ballen zat en ook daardoor zag ik mezelf in een soort van spiegel Toch zette ik wederom door en liep naar de douche en onder de warme waterstralen begon ik me meer en weer mens te voelen. Ik schoor mijzelf, waste mijn haren en plaste onderhand en toen ik de douchekraan uitzette was ik al weer heel wat meer het mannetje dat ik eigenlijk wilde zijn. Een beetje deo, beetje aftershave en de slaapkamer in waar ik me aankleedde. En gelijk daar al was het mannetje weg; ik deed geen onderbroek aan (al lagen er genoeg in de kast) en na de het t-shirt, het overhemd trok ik mijn spijkerbroek aan, maar wel weer met mijn piemel en mijn scrotum open en bloot door de gulp heen. Er was één ding dat me op dat moment opviel en dat was dat ik me gigantisch bewust wat van mijn acties, dat ik bewust was wat er gebeurde. Ik was dan misschien heel erg sletterig en hoerig bezig maar ik leefde ik LEEFDE bewust. Dat besef was een openbaring voor me, tot nu toe voelde ik me een loser, een mislukking en minder dan alle anderen om me heen. Nu zag ik pas dat de mensen die het helemaal gemaakt hadden (in carriere, privé, sport) met hun veelal brave leven dit gevoel niet kenden. Ja mijn leven was misschien gekenmerkt door bizarre ervaringen (die ik zelf zocht). Ja ik dronk, ik heb wel eens gesnoven of een joint gerookt. Ja ik heb met mannen en vrouwen het bed gedeeld en ja mijn carriere loopt niet zoals het zou moeten. Ja, ik was dakloos toen mijn partner me de deur wees en ja ik heb in een caravan gewoond op een camping (al was t dan wel luxe en nog met een sneeuwwitte winter). Maar ik leef. Man, ik heb me begeven tussen hoeren, dealers, alcoholisten en kunstenaars (wat die plaatsten doen in het rijtje weet ik niet maar het klonk wel leuk). Ik heb gesproken met geestelijken, politici, miljonairs en paupers, onderdak gehad in de grootste villa’s tot op de bank van een vriendin toen ik geen dak meer had. Ik heb dingen gekregen van een biertje tot een auto, een kop soep tot een inrichting van mijn huis. Ik ben beschimpt en bespot, maar ook geprezen en geloofd. Maar ik was er ook voor mensen die mij nodig hadden. Ik schreef gedichten voor feest of begrafenis, necrologie en geloften voor een huwelijk. Ik ging mee naar het ziekenhuis met mensen die kanker hadden, troostte hen aan hun bed of aan de bar (waar ik bedrijfsleider was) en bezocht de ouden en de behoeftige..
Maar toen ik nogmaals naar mijn kruis keek had ik ook wel door dat ik gewoon een geil beest was die een enorme behoefte had om gebruikt te worden als een sletje. En gelukkig kwam op dat moment ook Roel online. Je hebt je gisteren bewezen en gedragen zoals ik wilde’, ik kon niet anders dan hem bedanken. Besef je goed dat je dit vaker mee gaat maken, ook als het geen straf is’, en ik dat vond ik geweldig. Je bent en blijft van mij’, en dat was dan weer geen nieuws voor me. Roel ramde de ene na de andere opmerking in de berichten en ik genoot van de manier waarop hij mij benoemde, hoe hij me met woorden vernederde en hoe hij me bespeelde. Net zoals altijd was hij ineens weer offline en als voorgaande keren baalde ik daar behoorlijk van. Met tegenzin begon ik aan mijn klus van de dag; een één of andere wervende tekst voor een reisbureau. Roepen dat hotel xx zo enorm mooi is aan een azuurblauwe zee met weet ik veel hoeveel leuke en interessante activiteiten. De tekst kwam dan ook niet zo snel in mijn scherm als ik gewend was. Op het moment dat er dus iemand in mijn woonkamer kwam (niet Roel) was ik eigenlijk alleen maar blij. Het was een jongen van een jaar of twintig die me vriendelijk en bescheiden vroeg of ik met hem mee wou gaan. Het joch kon vanaf het moment dat hij binnenkwam natuurlijk al zien dat mijn gulp openstond en de inhoud die er normaal gesproken achter verborgen ligt er nu juist buiten lag. Natuurlijk ga ik mee (het was me wel duidelijk dat als hij binnen kon komen hij de sleutel had ontvangen van Roel). Ik stond op, wilde eigenlijk mijn piemel en ballen achter de gulp opbergen, maar zachtjes gaf de jongen aan dat ik dat niet mocht. Ik keek hem verbaasd aan maar hij stamelde verder dat ik me moest uitkleden en de kleding aan moest trekken die hij in een plastic zak bij zich had en die hij me nu aanreikte. Voor de ogen van de jongen, die me overigens goed maar stiekem bleef aanschouwen trok ik mijn kleren uit en haalde ik de zak leeg. Daar stond ik naakt, een boodschappenzak in mijn handen en ik pakte er een overall uit. Onder toeziend oog van iemand die nog niet eens schaam of borsthaar had trok ik het arbeiderspak aan. Ik trok mijn schoenen aan en toen moest ik hem volgen (zo vertelde hij me zachtjes alsof hij verbaasd was dat ik het ook nog zou doen ook.) Maar ik deed het natuurlijk wel, hij had niet voor niets de sleutel van mijn woning en die kon maar van één iemand afkomstig zijn. Zo liep ik in een overall mijn appartement uit en volgde hem naar zijn auto, en ik was blij dat ik geen buren tegen kwam. Bij de auto aangekomen gaf de jongen aan dat ik achterin moest gaan zitten en ik deed wat hij wilde. We waren nog maar net het dorp uitgereden toen hij me een briefje aanreikte. Je zit nu op de achterbank, trek je pakje maar weer uit en ga dan plat liggen, als het goed is lig je er dan in je blootje’. De jongen begon te blozen toen ik de overall uit trok en naakt bij hem achter in de auto ging liggen. Tenminste dat zag ik in de achteruitkijkspiegel. Door de ring rond mijn pik en ballen, en mijn opwinding lag er nu een naakte vent met een supererectie bij hem in de auto. Wat er door zijn hoofd ging weet ik niet, maar op de ene of andere manier was ik een paar stappen verder in mijn manier van denken. Ik accepteerde wat er van me werd verwacht, deed het en pas toen ik weer zover in mijn denken was gekomen drongen de angstige en onzekere gevoelens zich weer aan me op. Wat bezielde me toch dat ik nu naakt achter in een Ford Mondeo lag, op de vloer van de auto een overall en achter het stuur een ventje van nog geen 25. Alle voorgaande overwegingen en overpeinzingen waren verdwenen sneeuw voor de zon. Maar toen ik een greep wilde doen naar de boerensmoking hoorde ik een duidelijk ÔÇ£Nee, niet doenÔÇØ van mijn chauffeur. Dus liet ik de blauw katoenen totaalkleding liggen waar t lag en bleef in mijn nakie op de achterbank liggen. Door alles wat door me heen ging op dat moment vergat ik ook hoe het met tijd zat. En toen ik hoorde dat de auto een grindpad op reed wist ik al helemaal niet maar hoe lang de rit had geduurd. Het ventje stapte uit en opende het portier aan de kant van mijn hoofd. ÔÇ£Stap maar uitÔÇØ zei het jong en ik deed ook nog eens wat hij van me wilde. Gelijk wilde ik ook de overall van de vloer af pakken maar met een kort maar beslist ÔÇ£liggen latenÔÇØ liet de jongen me weten dat ik dat niet mocht. Mijn hele gevoel wat ik een paar uur geleden nog had gehad, alle gedachten, het weten’ was al weer verdwenen. Ik stond in mijn blootje naast een auto en luisterde naar een jongen die absoluut niet wist waar Abraham de mosterd kon halen. Kleiner dan ik me voelde kon een man zich niet voelen, en zeker niet als hij niet wist waar hij heen zou gaan of wat hij zou meemaken. Voorzichtig deed de snaak onderhand wat hem was opgedragen; hij klikte een halsband om mijn nek en trok me aan de riem achter zich aan, ik dacht nog dat je niet verder vernederd kan worden. Hij trok me achter zich aan tot achter de woning. Daar liet hij mijn leiband los en liet me staan. Zonder nog een woord of een blik met me te wisselen liep hij weg. Mij achterlatend met mijn gedachten en gevoelens. Ik was gedesori?½nteerd, stond voor mijn idee in the middle of nowhere’ en wist/voelde dat ik geen kant op kon. Want wat kon ik zonder kleren bereiken?
Behalve dan nog grotere problemen op mijn hals halen? Ik wist niet wat ik op dit moment kon doen, en terwijl ik de genoemde emoties doorging, nog eens nadacht over wat er was gebeurt, kwam Roel naar me toe lopen. Ook Roel bekeek me in eerste instantie volledig in mijn adamskostuum. Het deed me denken aan de schoolarts op de lagere school. Van boven naar onder nam hij me op, pakte de riem en nu trok hij me verder, nu de woning in, een trap af, de kelder in. In de hel verlichte ruimte liet hij me alleen. Ik werd nu echt bang. Dat werd overigens nog wat heftiger toen ook het licht uit ging. Het werd zwart om me heen, net was ik nog verblind door het felle licht, nu zag ik helemaal niks meer. En dat binnen een paar minuten. Ik besloot om maar op de grond te gaan zitten en af te wachten. Dat terwijl mijn hart in mijn hoofd aan het bonzen was, nerveuzer was ik nog nooit geweest. Ik was onderhand vergeten wat het woord geil betekende en ik was gewoon bang. Het hele idee van joh ik leef’ was verdwenen toen ik de koude betonnen vloer op mijn huid voelde. En net op het moment dat ik mezelf als in een automatisme in de foetushouding trok ging het licht weer aan. Roel daalde als een superheld van de trap af. Hij nam mijn hand in de zijne en trok me overeind. Braaf en misschien ook wel willoos volgde ik hem. Roel was het baken op de roerige zee waar ik onderhand in terecht was gekomen. Hij was veilig, hij zou op me passen en ik was blij hem te zien. En ook toen hij (met moeite) de ring van mijn klokkenspel haalde was ik alleen maar blij. Iemand die ik kende, vertrouwde en geloofde was bij me. Hij trok me verder, zelfs de vertrouwde ijzeren ring zat niet meer aan mijn lijf, en ik volgde. Op de één of andere manier voelde ik me wel bloter dan daarvoor, maar Roel nam me mee.. dat kon toch niet verkeerd zijn? Zelfs toen hij mijn ballen en piemel af begon te binden was ik blij dat hij het deed; mijn Roel. Zelfs toen ik de pols en enkelboeien omkreeg.. ik was gerust.. pas toen ik aan de zogenaamde evenaar werd bevestigd werd ik weer bang. Mijn armen boven me gebonden, mijn benen gebonden met een spreidstang.. Ik kon niks meer, ik was machteloos en overgeleverd aan . Tja aan alles wat men maar met me wilde De jongen die mijn chauffeur was geweest kwam weer binnen. Hij was nu ook naakt en ergens in mij registreerde ik dat het een ongelofelijk lekker jong was. Hij bleef op afstand om me heen draaien, hij bleef me bekijken. En op een gegeven moment kwam hij naar me toe. Hij nam eerst mijn ballen voorzichtig in zijn handen en speelde er een beetje mee. Ik voelde de angst dat hij misschien zou gaan knijpen maar dat deed hij niet. Hij speelde met mijn piemel, of beter gezegd mijn piemeltje en langzaam maar wel heel zeker kreeg ik een stijve. Voor zover ik kon duwde ik (onbewust) mijn kruis in zijn handen. Pas toen mijn lul stijf was deed het joch een stap terug. In top tempo volgden zich de flitsen op. Hoe het met mijn lijf ging wist ik niet maar ik riep dat ze moesten stoppen, ik smeekte, maar ze gingen maar door met foto’s nemen. Ik hing in mijn boeien maar kon dit niet ontwijken. Iedere keer als mijn penis zich terugtrok in de voorhuid kwam het naakte joch met zijn perfecte lijf weer voor me staan, geilde me weer op met strelingen, kussen en vooral het aanraken van mijn pik en ballen. En telkens als ik bijna klaar kwam verdween hij weer, en zag ik niks anders meer dan lichtflitsen. Ik verloor alle gevoel voor tijd en realiteit en ineens liep ik weer achter het jochie aan. Bij dezelfde auto gekomen moest ik nu wel de overall aantrekken; ik deed het automatisch. Hij reed me naar huis, iets wat ik nog wel vaag meekreeg. (als je zulke ervaringen nog nooit hebt meegemaakt weet je niet hoe ver je van de wereld komt). Vlak voor t dorp waar ik woon zette hij de auto aan de kant. Het jochie vroeg me of ik hem wilde pijpen. En als dank voor zijn manier van doen nam ik zijn piemel in mijn mond, slikte ik zijn zaad, voordat hij me bij mijn huis afleverde. ÔÇ£Ik vind je aardigÔÇØ merkte hij nog op voordat ik het autoportier achter me dicht sloeg. Ik had het nu echt wel weer even gehad.”