SLET, ik was een ongelofelijke slet aan het worden en ook meer en meer verslaafd aan mijn positie. Nu was gebleken dat de piercings (één in mijn zak en één door mijn voorhuid) geen probleem meer waren omdat de wonden waren geheeld, ging ik er zelf ook makkelijker mee om. Ik keek er graag naar maar bleef er juist vanaf omdat mijn leefregels duidelijk waren, niet klaarkomen, geen andere partners (behalve in opdracht) en Hendrik en ballen buiten de broek. Ik bleef van de steeds stijver wordende lul af omdat ik anders mezelf niet meer kon inhouden en klaar zou willen komen. De camera stond steeds vaker aan puur omdat ik mezelf graag liet zien, ik werd er geil van en nam nu ook vaker de laptop mee naar mijn slaapkamer en zette de cam zo dat ik goed te zien was. Ja ik was een hoerig teefje aan het worden en ongemerkt nam dit een acceptabele plek in mijn leven in. Ik kon het steeds beter scheiden van de dagelijkse beslommeringen en bezigheden en ik merkte aan mezelf dat ik stapje voor stapje grenzen verder ging verleggen. Hoever dat zou gaan wist ik nog niet maar ik maakte me er nu ook nog geen zorgen over. Zelfs als ik een leren riempje om het klokkenspel moest hebben waar een penisring aanvast zat kon ik gewoon mijn werk en dagelijkse dingen doen. Ik merkte dat ik veranderde en mezelf en mijn positie meer en meer als onderdeel van mijn zijn kon zien. Het zou nog enkele dagen duren voordat Henk weer in het land zou zijn. Na de Msn sessie waarbij hij en meerdere mannen naar mij hadden gekeken hoorde ik niks van hem. Geen mailtje en al helemaal geen msn berichten. Ook van Wouter hoorde ik niks en ik durfde hem ook niet te bellen. Omdat er geen enkele dringende reden was kon ik ook Henk geen mail sturen. Maar de dagen gingen verder, ik schoor me op de gewenste plekken, speelde niet met Hendrik al vroeg hij er regelmatig nadrukkelijk om (Hendrik is mijn pik, maar heeft onlangs een naam gekregen). Het was onderhand herfst geworden, af en toe een mooie zomerachtige dag, maar meestal grijs en regen, wind en storm. Soms was ik zo geil dat ik ook de deur uit ging in een leren jas die tot net boven mijn knieën kwam met dan Hendrik en de ballen buiten mijn gulp. Om het mezelf dan nog moeilijker te maken trok ik dan mijn voorhuid naar achteren zodat mijn naakte eikel, of de kop van Hendrik contact maakte met de jas. Ik bedacht soms nog extremere dingen dan Henk deed. Soms miste ik dat wel, inventiviteit, uitdagingen via mail of msn. Maar ik wilde ook niet dat ik harder rende dan ik zelf kon bijhouden. Bovendien wilde ik niet degene zijn die alles bedacht, en toppen van beneden (zoals dat heet) haalt de lol ook wel uit het spel. Als je dit nog een spel kon noemen dan. Terwijl ik smachtte naar nieuws of berichten (in ieder geval contact) met Henk gebeurde er niks. Mijn pik stond ’s ochtends mooi overeind, hing thuis mooi uit mijn gulp en onderging net als ik de marteling van het gebrek aan aandacht. Maar ik mocht niet en ik deed het niet. Ik bleef dapper leven volgens de regels, al begon ik me ook zorgen te maken of Henk ooit nog eens met mij en Hendrik aan de gang zou gaan. Piekerend vroeg ik me af of ik iets fout had gedaan, las ik nog eens alle berichten en emails door. Er was niets wat ik fout kon hebben gedaan maar met een eigenaar van je lijf en leden kon je het natuurlijk allemaal nooit weten. Na een vermoeiende dag op een beurs waar ik eigenlijk zo bij zo al niets te zoeken had, kwam ik mijn huis binnen lopen. Ik zette mijn laptop en de tas met de zoveelste gadgets aan de kant en liep door naar de slaapkamer. Ik trok mijn kleren uit en nam een douche. Van de warme stralen op mijn lijf begon ik me wat beter te voelen en toen ik me had afgedroogd voelde ik me eigenlijk prima. Ik trok een tshirt aan met verder alleen mijn badjas, liep de keuken in en zette een pot koffie en nam een diepvries maaltijd die ik op het aanrecht legde om te ontdooien. Daarna liep ik voor de eerste keer na mijn thuiskomst de voorkamer in, startte de laptop op en koppelde de webcamera aan, plofte in de bank en zette de tv aan. En pas op dat moment zag ik een klein envelopje met mijn naam er op geschreven op de tafel liggen. Lees je email en voer de opdracht uit’ Naast het kleine briefje viel er ook een klein kettinkje met twee kleine slotjes uit het envelopje. Ik opende zo snel als de Toshiba het aankon mijn email. Onder de nieuwe mails stond er inderdaad een bericht van Henk. Slet, ik hoop dat Hendrik op dit moment al bevrijdt is uit je verstikkende broek. Zo niet doe je dat nu. Nog beter eigenlijk; trek al je kleren uit en meld je aan op msn en wacht tot ik er ben. Dan zul je meer horen. Laat je fantasie maar lekker gaan over wat ik je ga vertellen. Natuurlijk was ik binnen enkele seconden uit mijn badjas en shirt. Ik meldde me op msn en wachtte op het geluidje wat me zou aankondigen dat Henk online was. POING’; en uit het popupvenstertje bleek dat het inderdaad Henk was die zich aangemeld had. Direct erop had ik het eerste bericht binnen: Ben je naakt?’ en ik antwoordde bevestigend. Ligt de inhoud van de enveloppe voor je?’ en wederom antwoordde ik met Ja Henk’.
In mijn ooghoek zag ik onder in beeld dat Henk de webcam ging activeerde. Indien je nog een keer ouderwets naar het toilet wilt gaan dan doe je dat nu, voordat je de nieuwe leefregel ontvangt’. Ik hoefde niet echt, maar bedacht me niet lang en ging toch proberen of ik iets kon produceren, maar op een klein plasje kwam er niks uit. Ik liep terug naar de laptop, nam deze op schoot en wachtte op het volgende bericht. Ik wist dat Henk me kon zien dus hij zou me nu wel weer in beeld hebben. Je maakt nu het kettinkje vast met de slotjes. De ene kant aan de ring in je voorhuid en de andere kant aan de ring in je zak. Zoals je ziet heb je geen sleuteltjes, die heb ik. Dus bedenk goed; je doet het en aanvaard de volgende regel of je doet het niet en dan spreek, hoor of zie je me nooit meer en neem ik mijn verlies. Als je de voorgaande delen van dit verhaal hebt gelezen zul je nu ook wel begrijpen waarom (of in ieder geval wat) ik nu verder deed. Ik bekeek het korte kettinkje, de slotjes en voordat ik er echt diep over had nagedacht, bevestigde ik het ene slotje met het kettinkje aan de ring die in mijn voorhuid zat. Echter nu bleek het kettinkje te kort om het (zonder te forceren) aan mijn balzakring te bevestigen. Ik liep naakt naar de douche met het zwiepende kettinkje aan de fier overeind staande Hendrik. Met koud water probeerde ik Hendrik klein te krijgen en dat lukte op den duur ook, wel pas nadat ik in het geheel (mijn hele lijf) onder de koude douche ging staan. Snel sloot ik nu ook het tweede slotje. De ringen bleken zo geplaatst te zijn dat Hendrik, mijn pik, slap, precies paste tussen de twee ringen van chirurgisch staal. Zou ik nu een stijve krijgen dan zou de ring in mijn voorhuid in ieder geval eerst mijn voorhuid naar achteren trekken (achter de eikelrand). Daarna zou een verdergaande erectie mijn balzak meetrekken voor zover dat mogelijk zou zijn. Plassen zou in ieder geval zittende moeten gebeuren want anders zou er een extreme kliederboel ontstaan. En zelfs zittende wist ik nog niet of het zou gaan werken zonder een natte bende. Henk had duidelijk meegekeken (en ik kon me zo voorstellen dat hij aan het lachen was om mijn volgzaamheid). Hij gaf me in ieder geval de volgende regel: Vanaf nu zul je zittend moeten plassen, maar dat mag je en kan je tot nu toe waarneer je maar wilt. Dat is vanaf nu voorbij. Buiten de keren dat je ook moet poepen (dan plas je automatisch mee) mag je per dag en voorlopig, MAXIMAAL drie keer plassen. Je zult dus heel bewust moeten drinken en je pismomenten moeten kiezen. Een groot voordeel verder van het kettinkje is dat je jezelf op geen enkele mannier kunt aftrekken, alleen als ik dat wil en dan nog heb je het sleuteltje nodig. Kortom, jij geil teefje, jij zult je nu nog meer beseffen dat Hendrik van mij is. Dat jij van mij bent. En dat vind ik dus alleen maar leuk. Geniet er maar van, wij spreken elkaar, of zien elkaar weer wanneer ik dat wil. En zo sloot Henk het gesprek af. Ik keek naar mijn Hendrik en hoe het er nu uitzag. Ik begreep dat de ringen een begin waren geweest en dit een onderdeel was van een verregaande planning. Ondanks de gedachten en emoties van angst en de wens om te vluchten begon Hendrik zich nu te roeren. Langzaam begon hij zich op te richten, en terwijl ik probeerde het af te wenden ging Hendrik verder door mijn eigen geilheid. Ik zag hem in het eerste stukje vrijheid. Ik volgde hem toen het kettinkje langzaam strak begon te staan tussen mijn voorhuid en mijn balzak. In eerste instantie gaven beiden een stukje mee, maar toen begon mijn voorhuid zich langzaam terug te trekken van de kop van Hendrik. Toen dat niet verder ging en Hendrik nog een paar centimeter voor zijn maximum lengte had begon mijn balzak mee te veren. Het eindresultaat was een bizar plaatje, mijn stijve lul trok mijn zak mee omhoog. Dat ik mezelf zo nooit zou kunnen aftrekken was me gelijk duidelijk en hoe ik zonder problemen zou kunnen zeiken was me ook nog niet duidelijk. Er zou een nieuw gewennigsproces nodig zijn om dit in goede banen te leiden. “