De Schone Slaapster (2/2)

ONTLUIKENDE LIEFDE

Het ziekenhuis is voor mij een openbaring. In grote schone lichte zalen liggen bed naast bed zieke mensen die worden geholpen door nonnen in lange witte habijten. Hoe anders is dat bij ons thuis in Napoli, waar mensen in de ziekengasthuizen gewoon op strobedden op de grond liggen, soms totaal vervuild zijn omdat ze dagenlang niet worden verzorgd door hun familie. Ik moet dit onthouden voor als ik weer thuis ben, hier kunnen we van leren. Terwijl ik mijn ogen uitkijk lopen we het hele ziekenhuis door en komen dan in een tuin waar helemaal achterin, verborgen achter een grote haag een paviljoentje staat. Emilia vertelt dat hier haar nichtje ligt, dat haar vader de koning van Sardegna dit op zijn kosten heeft laten bouwen om haar rust en afscherming te kunnen bieden, in de hoop dat ze hier beter wordt.

Het allermooiste meisje

Ook binnen is het weer allemaal schoon en fris geschilderd en als we de kamer van Chiara binnengaan lijkt het alsof ineens alle lucht uit me wordt weggezogen. In bed ligt het aller-, echt állermooiste meisje dat ik ooit heb gezien. Zo mooi, zo slank, zo vredig, maar ook zo wit, bijna net zo spierwit als het laken dat tot haar heupen over haar heen ligt. Ze heeft een ovaal gezichtje, de ogen gesloten, haar lippen een tikje roze en rond haar witte gezichtje liggen haar lange donkerbruine haren, schoon en gewassen, wijd uitgewaaierd op het kussen. Haar kleine fijne handen liggen gevouwen op het laken en door de dunne stof van haar nachthemdje heen zijn duidelijk haar ronde stevige borsten en daarop de kleine donkere tepels te zien.

Emilia ziet het, ze ziet ook dat ik het zie en schuift snel het laken wat omhoog tot haar borsten weer zijn bedekt. Dan kust ze Chiara zachtjes op haar mond en zegt: ‘dat lief nichtje, scusi dat ik er zo lang niet was. Mamma en papà willen dat ik het seizoen doe en prins Vito begeleidt mij daarbij. Hier is hij.’ En dan gebaart ze naar me dat ik Chiara ook moet begroeten. Vreemd natuurlijk, want het meisje slaapt en kan me toch niet horen. Ik geef haar voorzichtig een kusje op haar zachte warme wang en zeg dan: ‘hallo Prinses Chiara, ik ben Vittorio en ik kom uit Napoli. Ik hoop dat je gauw weer beter wordt.’

Een beetje verlegen met de situatie gaan we naast elkaar bij het bed zitten, zwijgend, want wat moet je zeggen tegen een slapend meisje. Gelukkig is ze beeldschoon om te zien en ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Ook Emilia ziet dat natuurlijk en ik heb het idee dat ze een beetje jaloers is. Maar ik kan er echt niks aan doen, voor mij voelt het bijna alsof ik dit meisje al mijn hele leven ken en haar alleen nog maar hoefde tegen te komen.

Nadat we ongeveer een kwartier zo bij het bed van Chiara zitten komt er een helemaal in het zwart geklede man binnen, met een hoge hoed op, wat een beetje vreemd is in een omgeving waarin verder alles wit is. Hij stelt zich voor als dottore Bartholotti, en hij vertelt dat hij van een van de nonnen hoorde dat wij er zijn en dat hij iets met ons wil bespreken. En dan legt hij uit hoe ze al van alles hebben geprobeerd om Chiara weer wakker te krijgen, dat er eigenlijk geen redenen meer zijn waarom ze nog slaapt want dat het gif allang uitgewerkt moet zijn.

De dottore heeft langzamerhand het idee dat ze misschien wel in haar slaap gevangen zit en dat ze daaruit gehaald moet worden. En of wij dus daaraan willen bijdragen. Als Emilia dan vraagt hoe, zegt de dottore dat er veel tegen Chiara gepraat moet worden, maar belangrijker nog, dat ze liefde moet voelen en dat ze dán misschien bereid is terug te komen. Wat we natuurlijk allebei beloven…

Chiara reageert

Al snel komt de afspraak er op neer dat Emilia is afgehaakt en dat ik alle middagen bij Chiara aan bed zit. Emilia verveelde zich namelijk dood, terwijl ik er maar geen genoeg van kan krijgen om bij het meisje te zijn. En zo ontstaat de routine dat ik iedere avond met Emilia naar de bals en soirees ga, waar ik niet veel meer aan vind, omdat mijn gedachten steeds bij Chiara zijn. Na afloop begeleid ik Emilia naar huis waarna we bijna iedere nacht lang en heftig seks hebben en overdag zit ik aan het bed van Chiara.

Ze is zó bovenaards wonderschoon om te zien dat ik haar wel de hele dag met mijn ogen zou kunnen indrinken. Alles wil ik voor haar doen. Van de nonnen leer ik hoe ik haar de speciale vloeibare voeding kan toedienen en ik doe dat terwijl ik haar ondertussen vertel wat er vandaag allemaal op haar menu staat en dat ze er maar goed van moet eten. Steeds vaker ook steel ik een kusje van haar lippen en heel, héél soms heb ik het gevoel dat ze ze dan óók een beetje beweegt.

Om tegen haar te kunnen blijven praten struin ik bij Emilia thuis de bibliotheek door en als ik uiteindelijk een reeks boeken vind over liefdesgeschiedenissen in het oude Romeinse rijk ga ik die aan haar voorlezen. En niet te geloven, die oude Romeinen konden er wat van, ze deden het met iedereen wanneer ze maar zin hadden, terwijl ze ondertussen elkaar ook nog eens vergiftigden als het ze allemaal niet meer zinde. Dat soort passages laat ik weg maar alles wat met liefde te maken heeft lijkt me goed voor Chiara. Zachtjes lees ik haar al die liefdesverhalen voor en ook als ze heel expliciet gaan over seks lijkt het me goed haar dat allemaal te vertellen.

Eén keer, en ik heb me voorgenomen het nooit meer te doen, kon ik niet van haar afblijven. Terwijl ik Chiara haar vloeibare voeding gaf, kwam er omdat ze zich verslikte wat van in haar nek terecht. Voorzichtig trok ik haar hemdje wat omlaag om haar schoon te vegen, en daar lagen ze, in volle glorie, haar kleine stevige borsten, waarvan de diepbruine tepeltjes meteen hard werden. Voor ik het wist raakt ik ze zacht met beide handen aan en toen móest ik gewoon ook meer van haar voelen.

Onder het laken ging ik met mijn hand onder haar hemdje en koesterde ik me eerst even in het vachtje tussen haar benen. Daarna streelde ik langzaam omhoog, over haar zacht ademende buik tot ik weer bij haar borsten was en voorzichtig in haar tepels kneep. En echt, ik voelde het, ineens ging er een rilling door haar hele lichaam en ging haar adem even wat sneller. Van schrik trok ik me snel terug, waste het eten uit haar hals en dekte Chiara weer helemaal toe.

De dagen daarna las ik haar veel voor maar zag ik verder geen enkel teken van leven. Langzaam rijpte bij mij het idee dat aanraking, door wat ik laatst deed, haar misschien juist wel zou helpen. Vanaf dat moment kuste ik haar nog vaker en legde ik af en toe ook mijn hand onder haar hemd op haar blote buik. Iedere keer dat ik haar aanraakte voelde ik weer even die trilling. Toen het ook daar bij bleef besloot ik verder te gaan.

In de middag ben ik altijd minstens drie uur met Chiara alleen, haar verzorging vindt vooral s-morgens plaats en de nonnen gunnen mij het alleen zijn met haar. Die middag, nadat ik haar al ongeveer vier weken iedere dag urenlang heb voorgelezen, doe ik iets wat niet echt netjes is maar wat volgens mij misschien wel de enige oplossing is. Ik kleed me uit, doe met enige moeite ook bij Chiara haar hemd uit en ga dan naast haar in bed liggen, lijf aan lijf. Ik heb geen idee of ze dat voelt maar ik laat haar een tijde aan het gevoel wennen. Dan draai ik me op mijn zij en ga ik haar overal strelen. Haar gezichtje, haar gesloten ogen, haar kleine neus, haar lieve lippen, het kuiltje in haar hals, haar borsten.

Ze zijn zó pril en tegelijk zó stevig, alleen al door Chiara daar te strelen voel ik mijn hart voor haar opzwellen en het kan niet anders of ze krijgt dat mee, want opnieuw voel ik die trilling, al ietsje heftiger dit keer. Langzaam streel ik daarna haar buik, kriebel ik in haar navel en als ik eindelijk bij het vachtje tussen haar benen terecht kom doe ik die iets uit elkaar. Ik kroel haar eerst een tijdje door de haartjes en beweeg dan voorzichtig een vinger over haar genotsbultje, waar alle meisjes altijd helemaal gek van worden als je daar aan zit.

Dat geldt duidelijk ook voor Chiara. Zachtjes streel ik haar een paar keer over het bultje en daar is het duidelijker dan ooit, een trilling door haar hele lijf. En voor het eerst hoor ik haar stem, een zacht kreuntje…!

Trouw of ontrouw

Behoedzaam masseer ik haar genotsbultje en langzaam maar zeker reageert ze er meer op. Steeds weer komen en gaan de trillingen en ook haar kreuntjes hoor ik nu vaker. Als ik daarna nóg ietsje verder ga en een vinger door haar gleufje laat glijden is ze tot mijn verbazing nat en reageert ze ook daarop met een kreuntje. Verder ga ik niet vandaag. Ik streel haar hele lijf, masseer haar borsten en tepels en wrijf keer op keer over haar bultje en door haar gleufje, waarbij ik geniet van de reacties van haar lichaam en van de kreuntjes die elkaar steeds vaker opvolgen.

Na een uur is het genoeg en met een stijve palo stap ik uit haar bed. Behoedzaam doe ik Chiara weer haar hemdje aan en dek haar dan toe. Nadat ik mezelf heb aangekleed lees ik haar nog een tijdje voor en geef haar dan meerdere afscheidskusjes, waarna ik op het Hertogelijke huis aan ga. Het was een wonderlijke middag, zeker nu achteraf voelt het alsof ik voor het eerst echt contact kreeg met die arme Chiara en ik ben er van overtuigd dat ik dit de komende tijd vaker moet herhalen. Ik hoop niet dat het ooit ontdekt wordt maar mocht dat wel zo zijn, nou, zo zij het, ík weet dat het voor een goed doel is.

Terug bij haar thuis loop ik meteen door naar Emilia haar kamer en vertel ik haar frank en vrij wat ik heb gedaan en hoe Chiara daar op reageerde. Terwijl ik het vertel merk ik dat Emilia met glinsterende ogen luistert en helemaal opgewonden raakt. Dat zet ook mijn palo weer omhoog en al snel liggen we samen te vrijen. Het is nu nog overdag en we moeten dus wel voorzichtig zijn, maar er is geen houden aan, ik móet en zál me nu ontladen.

Zodra Emilia bloot en open en toegankelijk voor me ligt boor ik me hard en diep in haar. Bijna meteen ontploft ze en kreunt ze het uit, waardoor ik weer eens haar mond moet bedekken, het is niet de bedoeling dat de hele familie hier aan het bed komt te staan. Zoals altijd is het heerlijk om me op Emilia uit te leven, maar op een of andere manier voelt het anders dan de andere keren, bijna alsof ik Chiara ontrouw ben nu ik intiem haar lijf heb betast. Maar ik heb dit nodig en zet mijn verstand op nul. Emilia heeft er zin in, ik ook en waarom zou ik me dus inhouden. IJverig neuken we door tot we allebei zijn klaargekomen…

De slaapster ontwaakt

In de dagen die volgen bouw ik een vast ritme op, zodat Chiara weet waar ze aan toe is. Als ik aankom ga ik eerst een tijdje aangekleed naast haar op bed liggen en lees ik haar voor. Dan gaan bij ons allebei de kleren uit en streel ik Chiara over haar hele lichaam terwijl we bloot stijf tegen elkaar aan liggen. Iedere streelsessie laat ik uitlopen in het verwennen van haar borsten, tepels, geknotsknopje en gleufje. Iedere keer dat ik dat doe lijkt het wel dat ze er meer op reageert, inmiddels kreunt ze al als ik bloot tegen haar aan kom liggen en als ik haar clitoris bewerk heeft ze volgens mij zelfs al een keer een mini-orgasme gehad.

Voor mijn gevoel kan Chiara nu ieder moment uit haar slaap komen en vandaag besluit ik daarvoor tot het uiterste te gaan. Zodra ik bloot naast haar lig draai ik me op mijn zij naar haar toe, leg dan haar rechterbeen over mijn heup zodat ze tussen haar benen goed open is en ga haar dan verwennen. Ik streel haar gezichtje, haar haren, haar oren, haar neus. Als ik haar oogleden streel voel ik hoe daaronder haar ogen bewegen en ook haar lippen doet ze even een beetje van elkaar als ik die aanraak. Dan kus ik haar en wurm ik mijn tong tussen haar lippen door, totdat ik contact maak met de hare, waarbij ze die bijna aarzelend tegen de mijne aan beweegt. Ondertussen streel ik met mijn rechterhand verder over haar lichaam. Ik leg mijn hand om beurten om beide borsten, masseer ze, streel ze, kneedt ze en knijp zachtjes haar tepels stijf.

Chiara reageert door met haar tongetje iets meer tegen die van mij te duwen, ondertussen alweer zacht kreunend. Na haar borsten laat ik mijn hand afdwalen over haar platte trillende buik tot ik bij haar driehoekje arriveer en het bultje daaronder in de aanzet van haar gleufje zachtjes aanraak. Er lijkt een kramp door Chiara’s lijf te schieten, zo heftig reageert ze op die eerste aanraking. Ik maak me van haar mond los en terwijl ik haar knopje blijf bewerken zeg ik zachtjes: ‘geniet er maar van Chiara. Kom maar terug, ik zou het fijn vinden als je nu je ogen zou openen. Ik wil je zó graag aan kunnen kijken…’ Haar reactie is een zacht kreuntje en een lichte beweging met haar hoofd, ze lijkt nee te schudden. ‘Toe maar Chiara, je kan het’ fluister ik terwijl ik haar ondertussen blijf bewerken tussen haar benen. Ik haal mijn middelvinger tussen haar lipjes door en merk hoe nat en glad ze daar alweer is.

Ik weet dat ik nu door moet zetten. Ik leg me over Chiara heen en terwijl ik op mijn handen steun zet ik mijn palo voor haar gleufje. Enkele keren wrijf ik met mijn eikel tussen haar lipjes door en dan duw ik me zachtjes naar binnen tot eerst alleen mijn eikel in haar zit. Ze is ontzettend strak en warm en glad en het kost me grote moeite haar niet meteen helemaal te nemen. Ik weet dat ik hoog spel speel want als mijn opzet niet lukt heb ik haar natuurlijk doodgewoon verkracht. Maar ik kan nu niet meer terug, ik móet dit voltooien.

Terwijl ik mijn eikel zo beheerst als ik kan haar nauwe warmte binnenschuif kus ik haar en fluister ik opnieuw ‘kom maar Chiara, het is tijd dat je weer terug komt, dat je bij me komt…’ Opnieuw een kreuntje en een licht nee schudden van haar lieve hoofdje. Dus moet ik mijn laatste wapen in de strijd gooien. Zachtjes duw ik me verder in haar tot ik weerstand voel en fluister dan tegen Chiara: ‘ik ga je nu even pijn doen.’ Ik wacht expres om het bij haar door te laten dringen en ik voel aan het snellere bewegen van haar buik tegen de mijne dat ze het begrepen heeft.

Zachtjes duw ik me nog ietsje verder in haar en als dan de weerstand echt groot wordt fluister ik ‘Chiara, hier komt ik’ en dan druk ik mijn palo in één keer in haar, tot aan de wortel en ik niet dieper kan. Dát is het moment dat haar ogen wijd open gaan. Grote bruine betraande kijkertjes die me vol schrik aankijken. Ik kus haar zachtjes en zeg dan: ‘welkom terug Chiara. En wat ben je mooi…’

Dan, bijna niet te verstaan, fluisterzacht en schor doordat haar stem zo lang niet gebruikt werd, zegt ze iets, twee woorden. Ik versta het niet en breng mijn oor dichter naar haar mond. En dan opnieuw herhaalt ze de twee woorden: ‘prins Vito…’ Het overweldigt me gewoon, dat ze weet wie ik ben, dat ze dat dus in haar slaap toch heeft meegekregen. Ook bij mij schieten de tranen in de ogen en even kan ik helemaal niks meer, behalve stil op haar liggen, onze hoofden naast elkaar, onze lichamen nauw verbonden.

Als ik weer omhoog kom en haar met mijn betraande ogen aankijk brengt ze moeizaam haar armen omhoog tot ze mijn wangen kan strelen. Tegelijk opent ze haar benen iets verder, wat ik opvat als een toestemming om door te gaan. Voorzichtig schuif ik me uit haar en ga dan weer oneindig langzaam bij haar naar binnen, zodat ze aan het gevoel kan wennen.

En terwijl mijn palo en haar strakke meisjesgleufje elkaar leren kennen gaat het hierboven ook zo. Ik heb me opnieuw helemaal over Chiara heen gelegd zodat onze lichamen overal contact maken en zachtjes fluister ik lieve woordjes in haar oren, dat het zo fijn is dat ze er weer is en dat ze zo mooi is. Als reactie huilt Chiara tranen met tuiten, die ik een voor een steeds weer weg zoen…

Groeiende liefde

Geen idee wat dit is wat er nu met mij gebeurt. Ik had al zoveel meisjes in mijn bed, zeker de laatste weken had ik met mijn nichtje Emilia de fijnste seks die er bestaat. Dacht ik…

Maar ineens is alles nu anders, lijken al die keren dat ik mijn palo in een meisje stak te verbleken bij wat me nu overkomt. Voor het eerst beleef ik dat het er niet alleen gaat om me bij een meisje naar binnen te werken. Het lijkt nu eerder andersom te zijn, alsof Chiara juist bij míj naar binnentrekt en niet alleen mijn hele lichaam maar ook mijn wezen volledig in bezit neemt. Want terwijl ze nog steeds uit haar lange diepe slaap aan het ontwaken is en nog niet weer helemaal op de wereld verkeert trekt ze me toch al helemaal naar zich toe.

Behoedzaam beweeg ik me in haar op en neer, bijna bang om haar te beschadigen, zo wit en teer als ze er na al die tijd slapen uitziet. En toch laat ze me tegelijkertijd ervaren hoe wilskrachtig ze is, nog nooit wist een meisje in zo korte tijd zo veel meer van me te krijgen dan alleen maar wat snelle seks.

Terwijl ik doorga haar te neuken kom ik omhoog en steunend op mijn armen kijk ik haar aan. Met haar grote donkerglanzende ogen kijkt ze terug en als ze als reactie haar armen om mijn nek slaat kan ik het wonder maar amper bevatten, dat ik dit meisje mag bezitten en dat het wederkerig lijkt te zijn. En dan fluistert ze, bijna niet te verstaan, met een stem die nog steeds niet gewend is te praten: ‘je hebt me gered Vito. Ik weet niet waarom ik niet terugkwam, het leek alsof het geen nut had. Pas toen jij in mijn leven kwam begon ik weer wat te voelen. Al zo lang kon ik je wel horen maar lukte het me niet te reageren. Pas nu je dit met me doet kreeg ik het voor elkaar om terug te komen.’

Op hetzelfde moment spreidt Chiara haar benen zo ver als ze maar kan waardoor ik eindelijk volledig toegang tot haar krijg. Het trage bewegen wordt algauw meer en als Chiara op een bepaald moment ook steeds haar bekken tegen me in kantelt als ik haar diepte bereik, komen we samen in een liefdescadans die ik mijn hele leven niet meer zal vergeten. Chiara slaakt ondertussen steeds meer gilletjes, alsof ze tegelijkertijd haar stem weer oefent. En terwijl ik mijn palo in haar op en neer wrijf kus ik haar, zoeken onze tongen elkaar op en leren we ook daar elkaar kennen.

Na een hele tijd bereikt ze haar ‘estasi’, haar hoogtepunt en om dat lang voor haar te laten duren blijf ik zachtjes door bewegen, net zo lang tot ze van vermoeidheid niet meer kan en futloos onder me ligt. Niet veel later breng ik mijn zaad omhoog, dat ik over haar nog natrillende buik spuit. Naast elkaar komen we daarna weer tot rust…

Chiara en Vito worden dolverliefd op elkaar. Al gauw krijgen ze van hun wederzijdse ouders fiat om met elkaar te huwen , waarna ze een gezegend leven gaan leiden op het mooie eiland Sardegna. Samen krijgen ze drie prachtige kindjes, twee dochtertjes en een zoontje, waar ze intens gelukkig mee zijn. Na jaren volgt Chiara als enig kind haar vader op als koningin van Sardegna. Vito staat haar daarin als haar gemaal met raad en daad terzijde, en beiden worden ze zeer geliefd bij de bevolking. Eensgezind bouwen ze goede banden op met de andere Italiaanse vorstendommen, evenals natuurlijk met het koninkrijk Napoli, waar Vito’s broer inmiddels op de troon zit.
Hun liefde krijgt steeds meer diepte en samen met hun kinderen en hun onderdanen leven ze nog lang en gelukkig!