Trossen los! (1)

“Behouden vaart! We houden contact en ik kom je zeker een keer bezoeken.” Jasper, mijn zoon van 18, heeft me naar de jachthaven in Hengelo gebracht, samen hebben we gegeten en wat gedronken. Hij leent mijn auto en past wat op het huis zolang ik weg ben. Ik zwaai hem uit en drink binnen in de salon nog een glas wijn. Deze boot heb ik samen met mijn vrouw gekocht, we wilden na 15 jaar een grotere boot om langere reizen te maken. Helaas is ze 3 jaar geleden na een kort ziekbed overleden. De boot heb ik al die tijd niet opgehaald uit de verkoophaven, te druk met werk en geen zin om dit alleen te moeten doen. Afgelopen winter heb ik een deel van mijn bedrijf verkocht aan mijn compagnon en mij teruggetrokken uit de dagelijkse bedrijfsvoering, ik heb alleen nog een adviserende rol. De bijbehorende webshop en magazijn zijn nog wel van mij, maar daar heb ik een goede bedrijfsleider op zitten en is mijn inbreng amper nodig. Meer en langer varen wilde ik sowieso al gaan doen en langzaamaan ontstond het idee om via de Rijn, de Main en de Donau naar de Zwarte Zee te varen. Een tocht van een paar duizend kilometer en ik zou er zeker een half jaar voor uittrekken. Het is nu begin april en ik zou er mooi de hele zomer mee zoet zijn.

De volgende ochtend ga ik naar de havenmeester en betaal het liggeld voor de afgelopen zes weken. “Wat ga je met de oude boot doen?” vraagt hij me. “Die blijft voorlopig liggen, misschien dat Jasper nog gaat varen.” “Helemaal goed” antwoordt hij, “geniet van je reis” en hij drukt me stevig de hand. Hij helpt me de trossen los te gooien en even later vaar ik de haven uit, het Twentekanaal op. Deze boot is bijna zestien meter, vijf meter langer dan de oude en van alle gemakken voorzien om het lange tijd uit te houden..Het is heerlijk weer en vrij rustig op het water. Bij Eefde gaan de sluisdeuren net open als ik kom aanvaren, dat scheelt een ronde wachten. In de sluis is het even wennen om in mijn eentje te schutten, maar dit gaat goed en na een tijdje vaar ik IJssel op. Aan het einde van de middag vaar ik bij Doesburg de passantenhaven binnen en krijg een mooie plek van de havenmeester. Ik kom hier al jaren, dat scheelt. Hij complimenteert me met de nieuwe boot en betuigt zijn medeleven als hij hoort dat mijn vrouw is overleden. Het seizoen begint net en het is nog rustig, er zijn maar een paar boten. Net als zoveel havens is hier een camperplaats en ook daar zijn al de eerste vroege toeristen.

Na het eten in het naastgelegen restaurant wandel ik over de kade terug richting de boot. De camper gasten zitten nog lekker buiten in het zonnetje en vlak bij mijn boot is een groepje jongeren neergestreken op een bankje. Ze hebben een picknickmand mee en ik zie stokbrood en wijn. Als ik langsloop begroeten ze me en ik groet terug. “Mooie avond he?” vragen ze en ik beaam dat. Als ik aan boord ga, hoor ik verbaasd dat ze hadden verwacht dat de boot van een oude opa zou zijn. Ik besluit een fles wijn en een glas te pakken en bij ze te gaan zitten, veel gezelliger dan in je eentje iets drinken. Ik leer al snel dat ze allemaal zo’n 24 jaar oud zijn en hier al jaren op zondagavond samenkomen als het mooi weer is. Vijf jongens en vijf meiden, van jongs af aan al een hechte vriendengroep en allemaal net of bijna afgestudeerd. Één van de meiden, Lauren stelde ze zich voor, was net afgestudeerd en had helemaal nog geen zin om tot haar pensioen in een mantelpakje naar kantoor te gaan. Ze dacht eraan eerst een sabbatical te nemen en te gaan reizen. Toen ze hoorde van mijn solo boottocht naar de Zwarte Zee, grapte ze dat ze wel mee wilde varen. Ik zei: “Er is plek genoeg op de boot, dus waarom niet? Zolang je af en toe de handen uit de mouwen steekt mag je mee. Ik vertrek morgenvroeg om half negen, dus als je mee wil moet je er dan zijn.” Daar liet ik het bij, het was al laat geworden, zei welterusten tegen het groepje en ging aan boord. Eenmaal in bed viel ik al snel in slaap.

De volgende ochtend was ik al vroeg uit de veren, ben eerst 10 kilometer gaan hardlopen en toen ik terugkwam heerlijk afspoelen onder de douche. Op het achterdek zat ik net aan een kop koffie toen ik haar hoorde: “Hallo? Permissie om aan boord te komen?” Verrek, ik had helemaal niet verwacht dat ze daadwerkelijk zou komen. Ik stond op en stak een hand uit om haar aan boord te laten. “Goedemorgen schoonheid!” zei ik en ik meende het, god wat zag ze er goed uit, dat was me gisteravond al opgevallen maar nu kreeg ik de kans haar eens goed te bekijken. Zo’n 1.70m, lange donkerblonde haren, een fleurig jurkje waarin haar borsten zo te zien vrij spel hebben en die net over een heerlijk kontje valt. “Doe even normaal Thomas, dit had je dochter kunnen zijn!” denk ik. Ik pak haar zware weekendtas aan en ga haar voor door de schuifpui en trap op de salon binnen.

“Wil je ook koffie, of liever thee?” vraag ik haar terwijl ik haar tas op de bank zet. “Lekker, koffie!” zegt ze en ze kijkt eens goed rond. “Jemig wat een ruimte!” zegt ze, terwijl ik haar een mok koffie geef. “Kom, dan leid ik je rond.” zeg ik en ga haar voor naar de voorkant. “Dat is jouw hut, met een tweepersoonsbed en een eigen douche en toilet en suite. Je tas uitpakken kan straks wel als we varen.” Dan weer terug naar de salon met TV, hifi installatie en kantoor, de trap weer af waar de kitchenette is tot we bij mijn hut zijn, ook voorzien van een tweepersoonsbed en een douche en toilet en suite. “Jouw hut is groter dan die van mij!” grapt ze. “Wees blij dat ik je niet in de hut voor de crew stop!” zeg ik haar en ze kijkt me vragend aan. “Kom.” zeg ik en ga weer door de schuifpui naar het achterdek, waar ik een groot luik open. “Kijk, daar slaapt de crew, ga je naar de machinekamer en de wasmachine en droger zijn daaronder. Oh ja en hij fungeert als fietsenstalling, twee e-bikes heb daar ook nog gestald.” “Echt van alle gemakken voorzien dus” zegt ze zichtbaar onder de indruk. Het is de hoogste tijd om uit te varen, terug in de salon start ik de motor en loop naar buiten om de trossen en springen los te maken. Lauren blijft steeds dicht bij me en kijkt geïnteresseerd toe. “Dit ga je me ook leren?” vraagt ze enthousiast en ik zei dat ze inderdaad kan helpen bij afmeren en afvaren.

Via de trap komen we op de flybridge, het is mooi weer dus ik ga buiten varen. Als we de haven uit zijn en de IJssel opdraaien gaat ze benedendeks haar spullen uitpakken. Al snel hoor ik de muziek aangaan, Lauren zingt en neuriet vrolijk mee en er hangt meteen een gezellig sfeertje. Als ze klaar is komt ze boven op de brug, met een dienblad met koffie en broodjes. “Ik dacht je zult wel trek hebben.” zegt ze en komt bij me zitten. “Wat is het heerlijk hier, echt genieten” en zo zitten we samen een hele tijd, drinken en eten wat, kletsen wat over koetjes en kalfjes en zo glijdt het landschap aan ons voorbij. Bij Xanten varen we de haven binnen, de havenmeester hadden we al gebeld dat we eraan kwamen en even later meren we af. Omdat er in de haven geen restaurant is, wandelen we een dikke kilometer naar een restaurant dichtbij. Daar genieten we van een uitstekend diner en een goede fles wijn.

Nadat ik heb afgerekend wandelen we terug naar de boot, waar we nog net over het water de zon zien ondergaan. “Ik drink binnen nog een glas en dan ga ik op één oor.” zeg ik tegen Lauren, morgen weer een dag. “Goed plan.” antwoordt ze. “Ik vind het echt een hele geslaagde dag, dat er nog veel meer mogen volgen.” en ze proost met haar glas tegen de mijne als ze naast me op de bank gaat zitten. Een tijdje zeggen we niets, ieder verzonken in z’n eigen gedachten en genieten van onze wijn. Ik merk dat ze steeds dichterbij is gekropen en ineens slaat ze d’r been om me heen en zit op mijn schoot. Ik kijk in twee diepblauwe ogen die me gretig aankijken en ze pakt me vol op de mond. Hiertegen kan ik geen weerstand bieden en we belanden in een heftige tongzoen. Onze tongen draaien om elkaar heen, volgen elkaar en plagend weer terug. Mijn handen glijden over haar rug naar haar billen, totdat ze zachtjes maar resoluut in mijn oor fluistert: “Nee, niet doen.” Ze pakt mijn polsen, legt ze naast mijn hoofd en houdt ze stevig vast. Dan kust ze me weer verder en ondertussen schuifelt ze zachtjes naar voren op mijn schoot. Mijn broek wordt te klein en dat heeft ze donders goed in de gaten. Ze gaat iets verzitten en ritst behendig mijn broek open. Haar graaiende hand vindt al snel mijn snoeiharde pik en zachtjes begint ze die te masseren. “Jouw bed of de mijne?” vraagt ze zachtjes en ik antwoord snel “mijn bed.”

In het korte stukje van de salon naar mijn hut vallen al onze kledingstukken op de grond. Als we naast mijn bed staan duwt ze me achterover en dwaalt met haar hoofd af naar mijn pik, voorzichtig likt ze over mijn eikel de eerste glimmende druppel vocht op. “Mmmmmm.” kreunt ze en ze neemt de hele eikel in haar mond. Die sabbelt en likt ze dat het een lieve lust is, terwijl ze met haar hand mijn ballen masseert en met een nagel over mijn perineum krast. Plots pakt ze mijn staaf stevig vast, kijkt me een keer aan en zuigt dan mijn hele pik naar binnen. Ik voel hoe ze moeite heeft niet te kokhalzen, maar dat duurt maar even. Langzaam beweegt ze haar hoofd op en neer en mijn pik glijdt in en uit haar keeltje. Haar lange haar kriebelt over mijn buik en ik ga helemaal op in haar pijpbeurt. Ze voert het tempo op, steeds sneller en sneller voel ik haar lippen over mijn pik zakken, zuigt ze me heerlijk en laat weer gaan. Dit hou ik niet veel langer vol en zeg haar dat ook.

In plaats van rustig aan te doen, doet ze er een schepje bovenop en mijn eikel zit diep achter in haar keel, haar tong over mijn hele stam en zo zuigt ze me naar een geweldig hoogtepunt. “Aaaaah ja ik kom!” roep ik uit en dikke stralen spuit ik achter in haar keel en nog steeds laat ze niet los. Pas als ik uitgespoten ben komt ze iets omhoog en trots slikt ze alles door. “Oooh dat was heerlijk Lauren!” zeg ik haar. “Ik ben nog niet klaar hoor.” antwoordt ze en komt over me heen zitten. Ze geeft me een dikke tongzoen en ik proef mijn eigen zaad. Weer glijden mijn handen over haar rug naar haar kontje en weer zegt ze “Nee, nog niet”. Ze gaat rechtop zitten, met haar glinsterende kutje schuift ze over mijn paal. Haar schaamlippen gaan iets uit elkaar staan en over de volle lengte schuift van voor naar achter en weer terug. Steeds zie ik mijn eikel tussen haar lipjes verdwijnen en weer tevoorschijn komen. “Heerlijk dat je pik zo hard blijft!” zucht ze en steeds sneller wrijft ze haar kutje over mijn pik, duwt haar clitje telkens stevig vooruit en gaat helemaal op in haar geile spel.

Dan ineens verstrakt ze, klemt zich met haar knieën helemaal vast en gilt het uit. “Oooohhh jaaaaah, ik kom! Ooohh, oooohhh, oooooooohhh!” Ik voel haar warme vocht over mijn pik lopen, langs mijn ballen tussen mijn billen. Jemig, wat is die meid geil! Als ze iets is bijgekomen, pakt ze mijn pik en zakt er zo over heen. Haar handen zet ze op mijn borstkas en ze begint weer te rijden, mijn pik diep in haar warme, natte kutje. Ik probeer mee te deinen in haar ritme en samen gaan we helemaal op in elkaar. Ik voel haar nauwe kutje samentrekken en mijn eikel raakt steeds haar baarmoedermond. Sneller en sneller gaat ze op en neer, mijn pik berijdt ze als malle en mijn ballen dansen op en neer in mijn zak. “Fuck jaaaaa” gilt ze, “daar ga ik weer” en met haar handen roffelt ze op mijn borstkas alsof het helemaal van achter uit haar tenen weg moet komen. Ze blijft komen, mijn pik en ballen zijn drijfnat nu en haar kutje blijft knijpen en wippen. Dat is ook voor mij genoeg en voor de tweede keer loos ik mijn zaad in haar, nu in haar warme, strakke kutje. Uitgeteld valt ze op me neer en kroelt helemaal tegen me aan. “Dat was lekker Thomas.” zucht ze. “Volgens mij deed jij al het werk.” antwoord ik haar, maar of ze me gehoord heeft weet ik niet, want al snel hoor ik haar heel rustig ademen en volledig ontspannen. Ze is in slaap gevallen…..