Op vakantie in Thailand had ik een atypische ontmoeting (delen 1+2).
We stonden voor de douche ons af te drogen na een scene die ik niet licht zou vergeten. En als het al een droom was, dan had het er alle schijn van dat ik nog lang niet wakker zou worden. Ik wilde het ook niet eerlijk gezegd. En nu had Judith me gevraagd of ik voor het vervolg als missionaris verder wou of dat het meer kinky mocht.
Kinky kan natuurlijk alle kanten uit maar met een dame die zo overtuigend overkomt als Judith was er a) weinig vrije keuze en b) was het overduidelijk wie er de touwtjes in handen zou nemen. Ik twijfelde, maar wist eigenlijk ook meteen welke keuze ik zou maken. “Kinky lijkt me wel wat” zei ik dus maar.
“Zet je dan maar op het voeteinde van het bed en wacht gewoon af. Laat het over je heen gaan zoals gisteren. Wees kalm, relax en geniet van het moment. You know: it will be our little secret.” Dat ‘bed’ was een oneerbiedige beschrijving. De slaapkamer die aan de badkamer grensde was zoals het hele hotel ingericht in koloniale stijl, en het pronkstuk was een dubbel hemelbed uitgevoerd in stevig hout met gordijnen en een hemeldak. Hier kon je als het ware letterlijk de weg in verliezen. Gedwee deed ik wat me gevraagd was. Ik zette me in het midden van het voeteinde.
Judith rommelde wat in de kamers van haar studio en kwam langs de andere kant de kamer ingewandeld. Ze was al achter de gordijnen verdwenen voor ik goed gezien had wat ze allemaal bij zou kunnen hebben. Het eerste bleek een blinddoek te zijn. Niet zo’n prul dat je wel eens op een vliegtuig ziet, maar een stevigere uitvoering. Het leek eerder een skibril: Met een stevige elastiek en mouse rond de ogen was er geen kijken meer bij. Over mijn oren kwam een draadloze koptelefoon met het geluid van klotsende zeegolven. Ik kon alles nog wel uitdoen, maar was voorlopig als van de wereld afgesneden. Boven de golven klonk ook nog eens gezang als Ofra Haza bij The Temple of Love. Iets als de roep van sirenen die zeevaarders naar de rotsen lokten. De link was vrij toepasselijk.
Dat was trouwens niet het enige bevreemdende aan de situatie. Mijn piemel kwam spontaan in beweging bij dit alles. En dat was totaal onverwacht. Mijn echtgenote en ik leefden al jaren als broer en zus. En het was alsof mijn wapen zijn overbodigheid daarbij had ingezien. Spuiten lukte nog goed, maar opstijven was jaren geleden. Ik had me er al bij neergelegd. Tot nu dus. Misschien had het toch iets te maken met haar zinnetje . “Maak je geen zorgen, daar heb ik al voor gezorgd,” vlak voor de douche.
De volgende gewaarwording was een lus rond mijn rechter enkel. Die werd daarmee opzij getrokken richting de poot van het bed. Niet extreem, maar toch een kleine halve meter. Ik had nog steeds het gevoel dat ik terug kon, maar het werd krapper. De linker enkel volgde trouwens snel.
Daarna volgde de rechter pols. Ook hier werd een lus om geslagen en schuins opzij weggetrokken. Twee handen onder mijn oksels hielpen me tegelijkertijd rechtstaan. Het touw bleef hierbij gespannen ??? En de linkerarm vervolledigde het beeld. Het moet vanop een kleine afstand geleken hebben op de man van Da Vinci. Mijn ledematen synchroon uit elkaar getrokken. Met in het midden een as die steeds beter recht kwam.
Die as was het volgende slachtoffer van mijn sirene. Ik wist niet goed wat er juist gebeurde, maar het was waarschijnlijk een cockring die rond mijn ballen en schacht werd getrokken. Zo hoopte men wellicht iets te doen aan mijn te snelle klaarkomen.
De muziek op mijn oren was ondertussen overgegaan op mediterende monniken. Dat hoorde in eerste instantie ook perfect bij de relaxerende nekmassage die ik van achteruit mocht ontvangen. Op deze manier werd kinky een positief rekbaar begrip. Mijn zenuwen die toch wel op de proef waren gesteld door me van de wereld af te sluiten, kwamen zachtjesaan tot rust.
Lang werd me die rust niet gegund. Want terwijl de massage bovenaan rustig door ging, begon ook onderaan bij mijn kuiten een soortgelijke massage! De vage vrees die er was bij het vastbinden van de armen, werd hier bevestigd. We waren met meer personen in de kamer dan enkel maar Judith en ik!
En als dan tegelijkertijd nog een veertje over de gevoelige kanten van mijn buik circuleerde, schoten mijn gedachten helemaal alle kanten uit. Het zou toch niet waar zijn. Beide dochters hadden wel de leeftijd waarop ze seksueel actief konden zijn, meerderjarig leken ze me allerminst. Zo zou “our little secret” wel ineens een heel lang staartje kunnen krijgen. Dit werd een gigantische mind fuck, en niet weten is zoals altijd veel erger dan slecht nieuws.
De massages verschoven regelmatig van plaats. En het veertje werd vervangen door ijsblokjes of een soort zacht zweepje, maar de echt gevoelige plaatsen werden vermeden. En van enige pijn was ook allerminst sprake. Maar het niet weten wie, wat en hoelang maakte me zot. Ik wilde wel stoppen en had geen knevel gekregen, maar ook geen stopwoord. En de paniek die stilaan opkwam, had een inpakt op mijn stem. Ik kon me niet verweren of stoppen. Ik wist geeneens of ik ook wel echt wilde dat het stopte.
De massages en lichte kwellingen kwamen spontaan ten einde. Geen idee hoe lang het geduurd had en ik hier al stond. Door de relatieve rust, zakte ook de schrik weer een beetje. Maar rust werd me niet echt gegund. Het geluid op mijn koptelefoon veranderde weer van toon en een nieuwe actie kondigde zich dus aan. In mijn oren klonken nu oerwoudgeluiden en op de achtergrond daarvan klonken vage tam tam klanken.
Een tijdje bleef het daarbij, en dan werd er ineens iets over mijn paal getrokken. Dit kon weinig anders zijn dan een condoom. Die paal stond trouwens nog steeds ongewoon hard fier vooruit. Iets later voelde ik beweging op mijn schouders. Het leek wel alsof er enkels op mijn schouders werden geplaatst. Het volgende waren lichte zweepslagen op mijn rug, in het ritme van de steeds prominentere tam tam in mijn oren. Ik voelde ook hoe mijn armen werden losgemaakt en voor mij uit werden getrokken. Mijn lichaam werd voorovergebogen, mijn armen vastgebonden en op verschillende plaatsen voelde ik vel. De benen op mijn schouders schoven mee. Niet langer de enkels, maar de knieën lagen nu op mijn schouders. Ik leunde nog wel op armen en benen, maar voor de rest lag ik duidelijk op een naakt lichaam.
Van een vrouw bleek snel, want mijn fiere paal werd vakkundig in een grotje geschoven. Haar armen werden op mijn rug aan elkaar gebonden. De muziek in mijn koptelefoon had me helemaal in trance gebracht, zweepte me op en het ritme versnelde. Het moet een mooi beeld geweest zijn. Een naakte vrouw (Judith?) op haar rug met de benen op mijn schouders en armen om mijn lijf. Ik nog steeds met vastgebonden benen voorovergebogen over haar lichaam, haar penetrerend op het opzwepende ritme van volksstammen en hun tam tam.
De cockring had wel degelijk zijn nut bewezen, maar het onvermijdelijke moest gebeuren. Als van op afstand gestuurd verkrampten onze twee lichamen quasi gelijktijdig. Ik spoot een volume sperma uit mijn paal zoals ik in geen jaren gevoeld had. En ik voelde tegelijkertijd het lichaam onder me totaal verkrampen. Ondanks de omstandigheden een hemels moment.
En ook meteen het einde van het avontuur. De muziek stopte abrupt, al bleef de koptelefoon nog op zijn plaats. Ik werd uit en van het lichaam getrokken en armen en benen werden losgemaakt. Ik werd achteruit op het bed getrokken en mijn handen werden weer vastgebonden. Ik bleef van de wereld afgesloten, maar werd duidelijk met rust gelaten. Ik kon op adem komen.
Een hele poos later, mijn fiere paal was alweer zijn gewone garnaaltje geworden, kwam iemand op mijn borst zitten, benen over mijn armen en werden koptelefoon en blinddoek weggehaald. Ik keek in de ogen van Judith. Ze kwam weer recht uit de douche.
“Wat vond je ervan? Tevreden? Ik in ieder geval wel en we staan nu gelijk: 2-2. En stel je geen vragen over wat gebeurde. Wat niet weet, niet deert. It will be our little secret. Ga maar weer naar je kamer of het zwembad. De hotelshuttle vanuit de stad komt over een half uurtje toe.”
Die timing klopte, en je kan je niet voorstellen hoe blij ik was dat ook de twee minderjarige dochters van Judith uit dat busje stapten. Judith schonk me een begripvolle knipoog toen ze die opluchting opmerkte. Mijn echtgenote was te vol van het afscheid van onze zoon. Morgen was terugvlucht.
Ik zal wel nooit weten hoe en wanneer Judith de hele scene in kaart had gezet. Maar ik zal die reis naar Thailand nooit vergeten, al word ik 100.
Heerlijk verhaal.