We stappen voorzichtig binnen, en met elke stap die we zetten, voel ik me meer en meer ongemakkelijk. Aan de muren hangen verschillende foto’s, van vrouwen die helemaal naakt zijn en er liggen op de tafels verschillende attributen die ik nog nooit heb gezien, ik herken wel de dildo die ik heb gekregen van het voetbalteam. Mijn ogen glijden ongemakkelijk over de beelden, terwijl ik me afvraag waarom deze foto’s hier hangen en wat voor plek dit precies is. Hans lijkt zich echter helemaal op zijn gemak te voelen. Hij loopt zelfverzekerd door de ruimte, alsof hij hier vaker is geweest. Ik voel me steeds meer als een buitenstaander, een indringer in een wereld die ik niet begrijp.
“Hans, wat is dit allemaal?” vraag ik voorzichtig, mijn stem fluisterzacht in de vreemde omgeving. Hij draait zich naar me om met een mysterieuze glimlach. “Stan, dit is een speciale plek, een plek waar we vandaag een andere vorm van training gaan doen. Vertrouw me, je zult ervan genieten.”
Er komt een vrouw binnen in de ruimte, ze is Aziatisch en lijkt ongeveer in de dertig te zijn, schat ik. Haar donkere, zijdezachte haar valt golvend over haar schouders, en haar amandelvormige ogen stralen ook een mysterie uit. Haar huid heeft een prachtige olijfkleurige teint en haar glimlach is aanstekelijk, maar ook enigszins raadselachtig. Ze draagt een elegante knalrode jurk die haar slanke figuur flatteert, en haar hele voorkomen straalt een zekere verfijning uit.
“Hallo Stan,” begroet ze met een vriendelijke glimlach, haar stem zacht en melodieus. “Ik ben Anita.” Ik schrik lichtjes dat ze mijn naam kent. Er gaat een belletje rinkelen bij mij. Dit is de stem die ik gisteren aan de telefoon hoorde. Mijn gedachten racen terwijl ik probeer te begrijpen wat er gaande is in deze vreemde situatie. Anita merkt mijn ongemak op en probeert me gerust te stellen. “Je hoeft geen schrik te hebben, Stan,” zegt ze met een kalme stem. “Ik heb gehoord dat je lid bent van het voetbalteam van Bernard. Bernard ken ik ook al lang, lieve man hé.” Ik knik lichtjes, mijn gedachten in de war terwijl ik me afvraag wat de connectie is tussen Bernard, Hans en nu Anita. Het voelt alsof ik in een web van mysterie ben beland, zonder te weten hoe ik eruit moet komen.
“Waar ben ik beland?” schiet er door mijn hoofd terwijl ik probeer mijn zenuwen onder controle te houden. Anita lijkt echter geen argwaan te hebben. “De mannen van het team komen hier vaak op teambuilding,” lacht ze vrolijk. Voordat ik de kans krijg om meer vragen te stellen, komt Hans tussenbeide. “Laten we naar de kamer gaan,” zegt hij en Anita vertrekt richting de kamer. Maar voordat ik haar kan volgen, trek ik aan Hans zijn polo. “Wat gaat er hier gebeuren?” vraag ik met een lichte paniek in mijn stem. “Ik dacht dat we hier kwamen voor, je weet wel, les twee,” zeg ik met een nerveuze blik naar Hans. “Ja, dat klopt,” bevestigt Hans rustig. “Ik heb gezien dat je moeite had om het bij mij te doen. Misschien lukt het wel bij Anita.” Mijn mond valt open van verbazing. Wat bedoelt hij hiermee? Moet ik in bed kruipen met Anita? En waarom denkt hij dat het bij Anita anders zal zijn? Mijn hart bonst in mijn keel terwijl ik worstel om de situatie te begrijpen. Wat staat me hier te wachten? En waarom voelt het alsof ik steeds dieper in een vreemde wereld wordt getrokken, ver weg van alles wat vertrouwd is?
Hans ziet mijn verwarring en probeert me enigszins gerust te stellen. “Je bent jong,” zegt hij begripvol, “en het is heel normaal om te twijfelen over je geaardheid. Ik wil je zeker niets opdringen, je moet het alle twee eens proberen. Eens met de mannen en een keer met de vrouwen. Ik heb het op jou leeftijd ook gedaan, en gemerkt dat ik het beide leuk vind.”
Zijn woorden kalmeren mijn zenuwen enigszins. Misschien heeft hij gelijk. Misschien is het normaal om te twijfelen en is het goed om verschillende dingen uit te proberen om erachter te komen wat bij je past. Hans merkt mijn aarzeling en voegt eraan toe: “En maak je geen zorgen, ik zal erbij blijven. Je staat er niet alleen voor.” Zijn verzekering dat hij erbij zal blijven, geeft me een gevoel van steun en veiligheid. Misschien is het niet zo eng als ik had gedacht. Misschien kan ik dit wel aan. Met een diepe ademhaling probeer ik mijn zenuwen onder controle te houden terwijl we richting de kamer gaan om te zien wat deze ‘les twee’ werkelijk inhoudt.
Terwijl ik de kamer binnenloop en Anita zie staan, volledig uitgekleed. Ik moet toegeven dat ze een aantrekkelijk lichaam heeft, haar borsten zijn niet erg groot, maar wel mooi gevormd. Een golf van verbijstering en verwarring overspoelt me terwijl ik probeer te bevatten wat er gebeurt. Mijn adem stokt als ik zie dat Hans ook begint met het uittrekken van zijn kleren. Een mix van shock en ongemak vult mijn gedachten terwijl ik staar naar de onverwachte wending die deze ‘les twee’ heeft genomen.
Mijn gedachten razen terwijl ik worstel met wat ik moet doen. Dit is niet wat ik had verwacht. Dit is niet waar ik me comfortabel bij voel. Mijn mond opent zich om iets te zeggen, maar er komt geen geluid uit. Mijn gedachten tollen rond in mijn hoofd terwijl ik worstel om te bevatten wat er gebeurt. Ik voel me verlamd door de ongemakkelijke situatie.
“Je hoeft niet bang te zijn, hoor,” zegt Hans met een kalme stem, alsof hij mijn innerlijke worsteling begrijpt. “Ze bijt niet. Ik heb het vannacht nog gemerkt.” Ik probeer me te concentreren op zijn stem, op de geruststellende klanken, maar ik kan de ongemakkelijke waarheid niet negeren: dit is niet wat ik me vooraf had ingebeeld, en ik voel me totaal niet op mijn gemak. Hans lijkt iets te veel te delen naar mijn smaak, maar ik ben te overweldigd door de situatie om er iets van te zeggen. Ik sta daar, verstijfd en verward, terwijl ik probeer te begrijpen wat er van me wordt verwacht en hoe ik hiermee om moet gaan.
“Zal ik je helpen?” vraagt Anita, haar stem zacht en geruststellend. Het woord “nee” ontsnapt veel sneller uit mijn mond dan ik had verwacht. Mijn gevoel van ongemak groeit met elke seconde die voorbijgaat. Hans kijkt haar aan met een blik die lijkt te zeggen: “Trek het je niet aan.” Zijn geruststellende uitdrukking brengt een gevoel van angst en vertrouwen in me naar boven.
Hans legt een hand op mijn rug en wrijft er zachtjes over. “Ben ik te snel?” vraagt hij, zijn stem bijna fluisterend. Ik weet opnieuw niet wat te zeggen, verlamd door de situatie. Voordat ik iets kan doen, begint hij met het losknopen van mijn hemd. Deze onverwachte wending van gebeurtenissen voelt als een droom waaruit ik niet kan ontwaken.
Als Hans mijn hemd begint los te knopen, voel ik een golf van spanning door mijn lichaam gaan. Maar tegelijkertijd voel ik ook een vreemde vorm van bevrijding, alsof ik langzaam loskom van mijn eigen ongemak en angst. Met een mix van verbazing en verwondering over mijn eigen reactie, besluit ik hem te helpen. Ik laat mijn handen zijn handen ontmoeten en samen ontknopen we mijn hemd. Een gevoel van overgave vermengt zich met een vleugje nieuwsgierigheid naar wat er gaat komen.
Terwijl mijn hemd langzaam van mijn lichaam glijdt, voel ik een mix van emoties door me heen stromen. Het is een moment van overgave, van het loslaten van mijn eigen angsten en twijfels. En hoewel ik nog steeds niet helemaal begrijp wat er van me verwacht wordt, voel ik me op de een of andere manier ook bevrijd. “Mooi buikje,” zegt ze, haar stem gevuld met bewondering, “zo heb ik het graag.” Een blos van verlegenheid kleurt mijn wangen terwijl ik haar complimenten probeer te verwerken. Ik voel me ongemakkelijk onder haar blik, maar tegelijkertijd ook gevleid door haar vriendelijke woorden. Hans glimlacht bemoedigend naar me en ik voel een golf van dankbaarheid naar hem toe. Zijn steun en geruststellende aanwezigheid helpen me om door deze ongemakkelijke situatie heen te komen.
Op het moment dat Hans mijn onderbroek naar beneden wil trekken, kijkt hij me aan met een blik vol bezorgdheid en vraagt: “Ben je zeker?” Ik weet dat ik me ongemakkelijk voel, maar tegelijkertijd voel ik ook een verlangen om deze nieuwe ervaring te verkennen, om uit mijn comfortzone te stappen en mezelf open te stellen voor het onbekende. Ik knik langzaam, mijn stem verloren in mijn keel terwijl ik probeer de woorden te vinden om mijn gevoelens uit te drukken. “Ja, ik ben zeker,” fluister ik uiteindelijk, mijn stem zwak maar vastberaden. Hans glimlacht bemoedigend naar me en ik voel me gesteund door zijn aanwezigheid. Met een zucht van vastberadenheid laat ik hem mijn onderbroek naar beneden trekken, wetende dat ik me in goede handen bevind en klaar ben om deze nieuwe ervaring tegemoet te treden.
Daar staat mijn jongeheer dan, kaarsrecht, wat me enigszins fier maakt. Hans kijkt naar Anita en zegt: “Goed merchandise hoor.” Anita knikt instemmend. “Dat kan ik geloven,” antwoordt ze met een zelfverzekerde glimlach. De opmerkingen van Hans en Anita doen me blozen van verlegenheid, maar tegelijkertijd voel ik ook een vreemde vorm van trots. Misschien is dit wel een vorm van compliment in deze ongewone situatie. Ondanks mijn ongemak begin ik langzaam te wennen aan de omgeving en de mensen om me heen. Er hangt een sfeer van openheid en acceptatie, en hoewel ik niet helemaal begrijp wat hier gebeurt, voel ik me op de een of andere manier welkom en geaccepteerd.
Anita’s woorden brengen een nieuwe golf van ongemak over me heen. “Hier doen we het altijd veilig, namelijk met condoom,” zegt ze met een serieuze blik, “tenzij je wat extra wil betalen. Dan kan het zonder.” Mijn keel voelt droog aan terwijl ik slik, mijn gedachten racen terwijl ik me afvraag wat ik moet doen. Betalen? Ik heb geen geld bij me. Het idee alleen al maakt me ongemakkelijk. Maar voordat ik de kans krijg om iets te zeggen, interrumpeert Hans. “Trek het je niet aan,” zegt hij geruststellend, “ik trakteer.” Een golf van opluchting overspoelt me en ik voel me dankbaar voor zijn genereuze aanbod. Ik knik zwakjes, mijn stem verloren in mijn keel terwijl ik probeer mijn gevoelens van verwarring en ongemak onder controle te houden. Terwijl ik daar sta, omringd door deze vreemde en onverwachte situatie, voel ik me dankbaar voor de steun en geruststelling van Hans. Misschien kan ik deze ervaring toch nog met enige mate van vertrouwen tegemoet treden. Ik sta gespannen naast Hans en Anita. Hans zegt met een grijns op zijn gezicht gezegd: “Doe maar met condoom, je weet nooit dat hij olympische zwemmers heeft.” Anita knikt en zegt: “Oké, geen probleem. Je moet je geen zorgen maken hoor. Er kan niets foutlopen. Ik neem al jaren de pil.” Ik zal een kleine condoom nemen,” vult ze aan, wat mijn zelfvertrouwen opnieuw een flinke duw geeft.
Leg je maar rustig op bed, jongen,” zegt Anita. Ik ga liggen en Hans komt ernaast liggen. Zijn lichaam voelt warm en geruststellend naast het mijne. Ik hoor het zachte geritsel van de lakens en het ritmische geluid van zijn ademhaling. Ook zijn jongeheer staat keihard naar boven gericht. Hij is een stuk groter dan mijn geslachtsdeel, hij ziet dat ik ernaar aan het staren ben. “Als je wil proberen wij het nog eens samen hé, Stan, dat is geen enkel probleem. Ik moet even slikken van zijn opmerking. Hans’ woorden resoneren diep in me, en het voelt alsof ik op een kruispunt sta. Kies ik ervoor om op zijn aanbod in te gaan, of ga ik toch voor Anita? Haar aanwezigheid geeft me een gevoel van veiligheid, alsof ze een beschermende schil om me heen vormt. Maar tegelijkertijd voel ik een onmiskenbare band met Hans. Zijn nabijheid, de warmte van zijn lichaam, en de vastberadenheid in zijn stem geven me een vertrouwd en geruststellend gevoel. Het is moeilijk uit te leggen, maar bij Hans voelt alles net wat eenvoudiger en natuurlijker aan.
Anita heeft ondertussen het condoom in haar hand en rolt hem uit over mijn penis. “Zo jongen, jij bent klaar voor het grote werk.” Ik kijk wat verward als ik zie dat Hans er geen krijg, hij ziet de twijfel in mijn ogen en pikt erop in: “Ik doe het liever zonder bij de vrouwtjes, het voelt natuurlijker aan.” “Ja, dat klopt,” zei Anita terwijl ze Hans aankeek. “Ik weet dat ondertussen van hem. Het kan als vrouw inderdaad aangenamer voelen.” Hans haalt diep adem en legt zich goed op bed. “We zullen anders eens iets voordoen, Stan,” zegt hij vastberaden. “Kom Anita, we gaan cowgirl spelen.” Anita glimlacht ondeugend, en zonder aarzeling klimt ze bovenop Hans. Ze kijkt even naar mij, alsof ze mijn reactie wil peilen, maar richt haar aandacht dan volledig op Hans. Ze neemt zijn harde, kloppende pik in haar hand en leidt hem naar haar natte kutje.
Met een lichte zucht laat ze zich langzaam op hem zakken, zijn dikke pik verdwijnt volledig in haar. Ze sluit haar ogen en laat haar hoofd achterover vallen terwijl ze diep ademhaalt. Hans legt zijn handen op haar heupen en begint langzaam met haar mee te bewegen. Anita houdt zich vast aan zijn vette mannenborsten en knijpt er stevig in. “Dat maakt me enorm geil,” fluistert Hans met een hese stem.
Anita begint sneller te bewegen, haar kreunen worden luider. Ze beweegt ritmisch op en neer, en ik kan het glijden van zijn pik in en uit haar kutje duidelijk zien. Het geluid van hun lichamen die elkaar raken, vult de kamer. Hans ademt zwaar en zijn gezicht vertrekt in een uitdrukking van intens genot.
“Voel je hoe diep ik je neem?” vraagt Hans, zijn stem trillend van opwinding. Anita antwoordt met een luid kreun, haar ogen glinsteren van plezier. Haar heupen bewegen sneller, de intensiteit neemt toe. Hans begint zachtjes te kreunen, zijn handen glijden van haar heupen naar haar borsten, knijpend en masserend. “Harder,” fluistert hij. Anita buigt zich naar voren, grijpt opnieuw naar zijn vette mannenborsten en knijpt er stevig in, wat hem zichtbaar nog geiler maakt. “Ja, zo, precies zo,” mompelt hij. Anita kreunt luid, haar handen klampen zich vast aan zijn borstkas, terwijl ze haar orgasme nadert. Ze beweegt steeds wilder op en neer, haar kreunen worden luider en haar bewegingen onstuimiger. Hans ademt zwaar en zijn gezicht vertrekt in een uitdrukking van intens genot.
“Dat maakt me zo geil,” fluistert hij opnieuw, terwijl hij zijn heupen krachtig naar boven beweegt om dieper in haar te komen. Anita schreeuwt het bijna uit van genot en haar hele lichaam beeft. “Oh Hans, ik kom bijna,” roept ze, terwijl ze nog sneller beweegt, zijn pik diep in haar voelend.
Het is helemaal niet wat ik van deze namiddag had verwacht, ik had een intieme namiddag verwacht met Hans, niet met Anita ondanks dat ze niet onknap is.
Ik voel me een beetje verloren terwijl ik naar Hans en Anita kijk, die duidelijk genieten van het moment. Het zweet parelt op Hans’ voorhoofd en Anita’s ogen twinkelen van plezier. Maar ik lig er een beetje beteuterd bij, mijn erectie is ondertussen totaal verdwenen en mijn piemel ligt er heel slap bij. Hans lijkt volledig op te gaan in het moment met Anita en heeft totaal geen oog voor mij. Zijn ademhaling wordt steeds moeilijker, maar hij lijkt er geen aandacht aan te besteden. Ik besluit op te staan, mijn kleren aan te trekken en naar de gang te gaan. Misschien heb ik gewoon wat frisse lucht nodig, denk ik bij mezelf, terwijl ik de deur achter me sluit. Op het moment dat de deur achter me dichtvalt, word ik plotseling opgeschrikt door een luide kreun die door de kamer galmt. Mijn hart slaat een slag over terwijl ik het geluid herken – het is dezelfde kreun die ik gisteren ook hoorde van Hans. Hans’ pleziertje is bekroond, realiseer ik me met een mengeling van verbazing en ongemak. Mijn gedachten racen terwijl ik me afvraag wat ik nu moet doen. Moet ik terug naar binnen gaan en doen alsof ik niets heb gehoord? Of moet ik gewoon naar huis?
Teleurgesteld door de situatie besluit ik om niet terug naar binnen te gaan, maar in plaats daarvan terug naar huis te gaan. Met een zwaar gemoed loop ik naar de uitgang, klaar om deze plek achter me te laten en alleen te zijn met mijn gedachten. Maar net op het moment dat ik bij de uitgang aankom en mijn hand naar de deur uitstrekt, wordt die plotseling geopend door iemand die ik totaal niet had verwacht. Mijn hart slaat een slag over van verbazing terwijl ik staar naar de persoon die voor me staat.