Gulp open 8 Ik liep alweer twee dagen met mijn piemel en zak uit mijn broek in mijn huis rond en nog geen woord van Henk. Wel zag ik dat de ochtend na het mailtje van Roel de camera constant op observeren stond. Ik wist dus dat ik bekeken werd. Omdat ik niet wist wat Henk zijn wensen zouden zijn over het geschoren zijn liet ik dat maar even voor wat het was. Er kwam weer een soort geile spanning over me waaruit bleek dat ik echt wel exhibitionistisch was. Bovendien bleef ik, ook ongevraagd, verder van mijn piemel af en kwam dus ook niet klaar. Aan het eind van die tweede dag stond er een mail van Henk en met zenuwachtig opende ik de mail. Dingetje, Ik heb je bekeken via je camera en zag als eerste dat je niet goed geschoren was, laat dat maar zo want dat doe ik de eerste keer dat ik je zie. Verder zal ik je gelijk duidelijk maken dat je mijn eigendom bent, tenslotte heb ik voor je betaald, ik hoef je denk ik niet te herinneren aan de foto’s dus dat doe ik dan ook maar niet ik weet dat je de juiste besluiten zult nemen. Je eerste opdracht is nu om een duidelijk overzicht naar me te mailen van je dagelijkse routine en je agenda. Ik verwacht dat je dat binnen twee uur na bevestiging van deze mail naar me verstuurd. Henk Ik las de tekst nogmaals door en beantwoorde de email met een bevestiging en ging gelijk aan de slag met het overzicht, gelukkig ging dat verder heel gemakkelijk door mijn eigen agenda zo in te vullen dat rood stond voor werken en werkafspraken, oranje voor verenigingsafspraken blauw voor vaste routine en grijs voor privé afspraken. Onderhand kan ik je wel vertellen dat ik nerveus was en dat ik ook we enige spanning voelde in mijn kruis. Hoewel ik er misschien door een handeltje, afkoopsom een overeenkomst zou kunnen maken met Henk, iets in mij wilde toch verder gaan, de afgelopen weken waren me tegengevallen; ik had blijkbaar genoten van de relatie met Roel. Waar het heen ging wist ik niet maar mijn nieuwsgierigheid en mijn geiligheid deden me besluiten om de opdracht uit te voeren en af te wachten. Hoe het zou zijn met de vriendschap zou ik maar moeten afwachten en ergens had ik ook nog steeds het gevoel dat als het ooit echt zo ver zou komen dat ik mijn vrijheid wel weer terug zou krijgen. Dus ik verstuurde de mail en ging met een sigaret voor de tv zitten, het was onderhand bijna 23.00 uur dus ik had nog wel een uurtje. Om 24.00 was er nog geen antwoord en hoewel iets in mij wilde blijven wachten ik wist dat ik beter kon gaan slapen, ik moest vroeg op want ik had afspraken in Rotterdam en daar bij vrienden overnachten omdat ik daarna weer een afspraak in Den Haag had. Werk en vrienden bezoek combineren, ideaal vond ik altijd. Ik dook mijn bed ik, en de volgende dag vertrok ik naar het westen. Op vrijdagavond was ik rond een uur of zeven thuis, nam nog even de tijd om een douche te nemen en naakt zette ik de computer aan en melde me bij msn en outlook aan. Op Msn geen teken van Henk al stond zijn observatieprogramma blijkbaar automatisch aan want daar bleek dat hij kon kijken als hij dat wenste. In de mail zat wel een bericht van hem. Dingetje, Ik heb je agenda voor de komende weken ontvangen, meld eventuele veranderingen onmiddellijk; dat zal nog maar een paar dagen zo zijn want dan heb ik het zover dat jij je agenda online kan bijhouden en dat ik deze kan volgen, checken en eventueel aanvullen. Je merkt het al ik ben begonnen met het overnemen van je leven, vreest niet, je zult als mijn eigendom ook een normaal leven kennen al is het misschien iets anders dan je tot nu toe deed. Misschien minder vrijheid maar t voegt ook wat toe. Verder zag ik dat je maandagmiddag vrij bent. Ik verwacht je dan om 14.00 uur op het volgende adres: . Volg gewoon instructies en alles komt goed. Verder bekijk ik je voornamelijk via t internet de komende dagen. Eigenlijk gelden gewoon de regels die je van Roel hebt gekregen, niet met je pik spelen, zittent plassen, je pik en ballen uit je broek of naakt zijn als je thuis bent; lees ze nog maar eens na als dat nog nodig is. Henk Het genoemde adres was in een stadje niet zo ver van het dorp in Drenthe waar ik woonde. Ik liet het allemaal langzaam tot me doordringen voor zover ik dat kon. Eigenlijk wist ik nog niet zo veel en hoewel mijn fantasie meerdere malen met me op de loop ging had ik het weekend ook nog genoeg afleiding. Alleen op de stille momenten en als mijn piemeltje en zak me opvielen die uit mijn gulp hingen werd ik wel eens wat opgewonden of nerveus (meestal een geile combinatie). Toch kreeg ik nog een opdrachtje, ik moest een filmpje maken waarbij ik naakt, duidelijk zichtbaar voor de camera over mezelf moest plassen en moest richten op mijn mond. Ik wachtte dus zo lang mogelijk met plassen, zette de camera en laptop in de deuropening van de douche en maakte het filmpje, mijn gezicht duidelijk in beeld. Ik droogde mezelf een beetje af en verzond het filmpje naar Henk.
Voor mensen die dit nog nooit hebben meegemaakt is het misschien allemaal totaal ongeloofwaardig, maar als je openstaat en je er eenmaal aan begonnen bent doe je dit soort kleine stapjes heel gemakkelijk. Afijn ik stuurde het filmpje dus op en leefde zo langzaam naar de spannende maandag toe. Tenminste ik ging er van uit dat ik het heel spannend zou gaan vinden. Zondagavond wilde ik vroeg gaan slapen, maar kwam na een uur mijn bed al weer uit het was het begin van een onrustige nacht. Ik verzon allemaal mogelijke scenario’s terwijl ik ook wist dat geen enkele van mijn fantasieën waar kon zijn want ik had geen idee wat me te wachten stond, niet wat betreft Henk en niet wat betreft het adres waar ik heen moest. Eigenlijk had ik nu al spijt dat ik niet eerst even langs het adres was gereden om te zien hoe en wat, maar goed daar was het nu te laat voor. Ik zou wel iets eerder vertrekken zodat ik langs kon rijden, zou ik het niet vertrouwen kon ik altijd nog het risico nemen om er niet heen te gaan, maar wat zou er dan weer met de foto’s gebeuren?. Toch moet ik blijkbaar in slaap gevallen zijn want om 11.00 uur werd ik wakker met gelijk in mijn hoofd de rest van de dag die nog open lag, maar waarvan ik nu nog niet wist wat er zou gaan gebeuren. Ik opende als eerst mijn computer en zag gelijk dat er een mail was. Onthoud dat je het beter kunt ondergaan en er van genieten. Het was de enige zin maar duidelijk genoeg. Ik voelde emoties als angst, vond mezelf een idioot, vond het spannend, was nieuwsgierig en ergens ook geil al was dat niet te zien aan mijn slappe piemeltje. Terwijl ik me zoveel mogelijk voorhield dat het allemaal zou meevallen nam ik een douche, maakte daarbij mijn pikkie en billen extra schoon, schoor ik mijn kin en trok een leuke spijkerbroek aan en een overhemd verder alleen schoenen aan mijn voeten en ik checkte het adres nog maar een keer. Als ik nu zou vertrekken zou ik veel te vroeg zijn dus dreutelde ik nog wat rond in mijn huis, maar om 13.00 uur (nog steeds veel te vroeg) verliet ik mijn huis en ging onder weg naar het opgegeven adres, nadat ik bijna een botsing had veroorzaakt was ik in ieder geval even bij de les om verder me te concentreren op het verkeer. Om twintig over reed ik langs het pand, wat er overigens netjes uitzag en ik besloot de auto te parkeren en er eens langs te lopen. Ook nu viel er niets op aan het pand, niets positiefs en niets negatiefs. Ik liep door, en wandelde bloed nerveus kleine rondjes rond het adres. In een klein parkje ging ik even zitten en kreeg een spontane ingeving. Misschien zou dat wel een goede indruk geven, omdat ik vanwege het weer een windjack aan had wat net over mijn kruis kwam, besloot ik om mijn pik en ballen uit mijn broek te halen. Nu moest ik wel blijven lopen want als ik zou zitten of mijn armen omhoog zou doen dan zou het klokkenspel wel zichtbaar worden, en dat wilde ik natuurlijk niet. Ik liep weer richting het pand, het was nu nog zeven minuten. Ik ging een paar huizen verder staan, stak een sigaret op en zag de seconden weg tikken tot ik op precies 13.00 uur aanbelde. De deur opende zich en een jonge meid met nogal wat zichtbare piercings en tatoeages opende de deur en ik stapte naar binnen. ÔÇÿHang uw jas maar aan de kapstokÔÇØ, en oh wat had ik op dat moment een spijt van mijn vorige besluit. De kapstok hing namelijk schuin naast haar en ik kon de jas nooit uitdoen zonder haar een blik in mijn kruis te geven. Ze keek me vragend aan en ik besloot het toch maar te doen, geen idee van de consequenties, met het schaamrood op mijn kaken trok ik mijn jas uit en hing hem op terwijl de jonge vrouw ongegeneerd een blik in mijn kruis wierp. ÔÇ£Dit is de wachtkamer, daar mag u even zittenÔÇØ, ging ze verder alsof ik bij een huisarts was beland. Ik ging de wachtkamer binnen en in een impulsieve reactie stopte ik alles weer snel achter mijn gulp. Tenslotte had ik geen opdracht gekregen om dat te doen. Op de grote klok in de wachtkamer (dat is volgens mij een extreem soort martelwerktuig) tikte seconde na seconde met een luide klik weg. Na twee minuten en 23 seconden ging de bel weer, ik hoorde het meisje de deur openen en haar ritueel herhalen. Er kwam een wat oudere, nette man binnen die me vriendelijk groette. Verder zei hij niks en ik was te nerveus om iets te zeggen, ik zat in een omgeving die ik niet kende en nog erger ik had geen idee wat me te wachten stond. Angstig hield ik de klok in de gaten en ik hoopte dat het wachten niet lang meer zou duren, liet maar gebeuren wat er zou moeten gebeuren maar stop het wachten Net toen ik echt van plan was om te vluchten kwam het meisje de wachtruimte weer binnen: ÔÇ£Komt u maar verderÔÇØ, en tot mijn stomme verbazing stond niet alleen ik maar ook de oudere man op en volgde het meisje. Ik durfde niets te vragen en ik, gevolgd door de man liepen een steriel in gerichte kamer in, uit wat ik ooit op tv had gezien zag ik dat het een hele nette versie van een tattoeshop was. Een man, overigens meer dokter dan tattoeerder zat op een krukje en bekeek mij en de man. ÔÇ£Gaat u daar maar zittenÔÇØ, zei hij tegen de man en tegen mij: ÔÇ£Kleed je maar uitÔÇØ. Ik zat zelf in een soort slowmotion achtige sfeer. Ik trok mijn schoenen, overhemd en toen mijn broek uit en zag dat de drie me belangstellend zaten te bekijken, er werd niet gesproken.
Het meisje duwde zachtjes maar duidelijk achterover op een behandeltafel. Daarna waste ze mijn pik en ballen zorgvuldig en met extra aandacht voor mijn eikel en voorhuid. Zelfs zo gespannen als ik was begon mijn lul zich op te richten, nogal beschamend als er drie paar ogen op je gericht zijn, maar niet te voorkomen. ÔÇ£Dat zal zo wel voorbij zijnÔÇØ zei de expert, het meisje giechelde en aangezien zij de enige was die ik kon zien was dat nogal vernederend. Ik kreeg een pilletje waarvan ik wat duffig van werd maar wel bij bleef. Het rug en hoofd gedeelte van het behandelbed werd omhoog gezet zodat ik mijn eigen kruis kon bekijken en met twee pijnlijke injecties werd mijn balzak en mijn voorhuid verdoofd. Nu pakte de man in de witte jas mijn voorhuid vast en trok hem zo ver mogelijk over mijn zak. Daarna een grote (soort van) injectie naald die hij in één beweging door mijn zak duwde op de plek waar mijn voorhuid was geëindigd. Hij stond zo opgesteld dat zowel het meisje als de oudere man de behandeling goed konden volgen. Met enige snelle bewegingen deed hij nog wat maar dat kon ik niet volgen, pas toen hij klaar was zag ik het ringetje dat door mijn zak gestoken was. Ik was gepierced, een wens die ik langer had gehad maar niet in deze omstandigheden. Hij pakte een andere naald die hij vlot en zonder medelijden door mijn voorhuid stak. En ook hier kreeg ik een ringetje door. Om het af te maken depte hij beide plekken in met een desinfectiemiddel. ÔÇ£zo, over een week of zes kan er een slotje aanÔÇØ, hij zei het lachend. Het viel me op dat het nauwelijks bloedde, toch kreeg ik over beide plekken een steriel gaasje geplakt. Ik mocht/moest me weer aankleden en kreeg een folder mee over het behandelen van nieuwe intimipiercings en de oudere man gaf me de opdracht om mijn jas alvast te pakken en mijn auto op te halen. Ik moest dan voor de deur wachten tot hij met zijn auto ging rijden en dan moest ik hem volgen. Wijdbeens verliet ik de behandelkamer en strompelde ik met mijn jas naar buiten. Ik stak een sigaret op en haalde mijn auto en moest toen nogal even wachten op de oudere man voordat hij in zijn auto stapte die ik moest gaan volgen. Er gingen nu zoveel gedachten door mijn hoofd dat ik ze niet kan beschrijven, aan de ene kant was een stiekeme wens van me in vervulling gegaan aan de andere kant gelijk ook een stapje verder, want een ring in mijn zak had niet bij de wens gehoord. Pijn had ik nog niet want de verdoving was nog niet uitgewerkt. Ik reed achter hem aan naar een dorpje in de buurt, parkeerde mijn auto achter de zijne en volgde hem zonder opdracht naar de voordeur. Hij zei nog niets, alleen binnen bromde hij: ÔÇ£UitkledenÔÇØ en hij wees naar een stoel waarvan ik begreep dat ik mijn kleding op moest leggen. “