De kans dat iemand twee keer dezelfde aanrijding maakt is vrijwel zero, maar het is Debbie Maasakkers wel gelukt. Net als de eerste aanrijding (lees: Autoschade?) was Debbie aan het bellen. Met een vriendin die net was gedumpt door haar vriendje, dus ja. Dan kun je niet ophangen, toch? Het Peugeootje van Debbie was kort hiervoor uitgedeukt en overgespoten, net als Debbie zelf overigens. Terwijl het 206-je werd gerepareerd lag Debbie op de vergadertafel van het politiebureau zeg maar “de financiën te regelen”. En dat politiebureau bleek de werkplek van de andere betrokkene van het ongelukje, agent Johan Schepers. En die nam het uitdeuken en overspuiten heel serieus. Als zij er aan terug denken krijgt Johan een vette grijns en het begin van een erectie. En Debbie krijgt spontaan een verhoging van hartslag en temperatuur. Ja, dat was nog eens een prettige afloop van het ongeval.
Alleen deze keer is zijn Volvo wel flink in de kreukels en is de verzekering gebeld. Maar ja, Debbie kan haar mooie mondje niet houden en kletste vrijuit over het eerste ongeval, waarbij ook werd gebeld tijdens het rijden en waar de politie ook niets aan deed. En waarbij de benadeelde partij geen schade bleek te hebben, maar wel een genoegdoening in natura eiste. Dat die bestond uit een opwindende beurt waar beiden van genoten, werd er niet bij verteld. Geen wonder dat de schademan van de verzekering een stapje terug deed en het schadeburo van mevrouw Bezemer inschakelde.
Luid klonk de kreet “Veeneman, naar mijn buro!” door de ruimte. Mart was al eens eerder op buro verordend voor andermans grapje (lees Chef op het buro genomen). Mevr Bezemer stond strak van woede en wees op een mail op haar scherm en zei, plotseling ijzig kalm: iemand probeert ons te naaien en daar werken we niet aan mee, Veeneman! Lees dit en bedenk een oplossing. Jij ben de man van de reparatie afdeling. Mart kijkt haar recht in de ogen en zegt kalm: en jij bent chef van het hele buro, dus jij bepaalt wie er genaaid wordt, door wie en hoe. Toch?
Froukje Bezemer wordt rood, gaat naast Mart staan en fluistert: godverdomme Mart, dat was een super beurt en ik wordt nog steeds wiebelig als ik daar terugdenk. Maar wel je kop houden hè. Mart glimlacht en kijkt naar het shirt van zijn baas en zegt: mooi hè, Froukje, die stijve tepels door je shirt. Aan het werk, pik. Ik wil geen schade lijden van deze case.
Zwijgend zitten Debbie en Johan in de vervangende auto. Ze zijn onderweg naar het schadeburo. De formulieren bieden weinig hoop en de herstelbedragen zijn niet leuk meer: 9800 euro voor de Volvo en het Peugeootje is al afgeschreven. Al is het vooruitzicht op een dikke wip nog zo aantrekkelijk, die tienduizend euro gaat het niet opleveren. Maar erger is het dat Johan misschien problemen krijgt met zijn werkgever, de politie. Debbie voelt de bedrukte stemming en begint een babbel. Johan? Denk je dat ik er deze ook met wat sex vanaf kom? Met een grijns draait Johan naar zijn knappe jonge meerijder. “Dat was een heerlijke wip, hè, op het buro. Ik heb een lekker geurtje en fris geschoren. Wie weet; als die mevrouw Bezemer vervelend gaat doen heb ik wel zin om haar op de motorkap te leggen en flink sappig te palen.” Debbie heeft een lach van oor tot oor: ” Ik ook”. Wat, jij ook? En Debbie schuift haar rokje langzaam omhoog tot vlak voor haar poes. “Zien, Johan?” Zonder zijn antwoord af te wachten doet ze in een ruk het rokje tot voorbij haar kutje. Een gladgeschoren en lekker ingeolied poesje wordt zichtbaar. Trots kijkt Debbie naar haar chauffeur. Nou, dat ziet er toch heerlijk uit! en het rokje schuift terug.
Ze draaien het terrein op van het schadeburo en parkeren achter het gebouw. Een kwieke jongeman met een clipboard stapt op ze af. “Dit is niet de schade auto, toch?” Nee, de vervangende auto, bromt Johan. OK, loop maar mee, we zitten in die burocontainer. Ik heet Veeneman. En weg loopt hij, naar de container aan de rand van het terrein. Die is voor mij, denkt Debbie.
Die leegstaande container in een onmogelijke hoek was een idee van mevrouw Bezemer: dan zijn we helder dat ze er bij ons niet inkomen. Mart gaat in de container linksaf en roept Debbie bij zich. Uit de ruimte rechts klinkt het streng: “Schepers, hier”. Bij Mart staat de kachel aan en kan de jas meteen uit. Maar er staat geen stoel, slechts een barkruk voor het bezoek waardoor Mart recht in Debbie’s kruis zou kunnen kijken: Debbie draait de kruk zodat Mart inderdaad goed zicht heeft. Opzettelijk. En met haar onschuldigste glimlach opent ze het gesprek.
“Hoi Mart, ik ben niet goed in dit papierwerk. Ik vertrouw erop dat jij je werk doet en mij niet….naait, zeg maar. En m’n lieve autootje is helemaal kapot gereden, daar krijg ik gewoon niets meer voor. Dus…” Mart speelt met z’n balpen en weet niet goed waar te beginnen. “Dit is toch wel mijn kruk?” vraagt Debbie onschuldig. “Ja, ja, die is voor jou!” Mooi, dan zit ik dus goed he? Ik heb het een beetje warm, ik doe mij vestje even uit, OK?” Mart is niet langer productief en is eigenlijk halverwege het krijgen van een black-out wegens geilheid. Zijn aandacht gaat volledig naar het goed zichtbare kutje, op ooghoogte nog geen meter voor zijn ogen. Hij kan goed zien dat het fris geschoren is en de lipjes lijken hem toe te glimmen.
Als Debbie dan haar vestje uittrekt steken haar borstjes ferm naar voren en schuiven haar knieën verder uiteen. Debbie houdt het vestje omhoog en vraagt gespeeld hulpeloos: “waar kan dit heen…” Mart staat op om het kledingstuk aan te nemen. “Oh, Mart je bent echt een heer” Debbie kijkt Mart aan met haar grote lach en stralende ogen. Ze heeft net iets gezien wat haar zaak gaat helpen. De flinke tent in de broek van Veeneman! Ze draait met de kruk naar Mart en fluistert iets. Te zacht om te horen. Ze legt haar hand op Marts schouder en fluistert weer. Weer iets te zacht. Nu houdt Mart zijn oor vlak bij Debbies mond. “Mart, je bent een heer met een dikke pik. Heb je soms naar mijn kale kutje zitten kijken?” en ze sabbelt op het oor vlak voor haar mondje.
Nu is er voor Mart geen houden aan, Debbie wipt van de kruk en helpt Mart uit zijn broek. Ze leunt achteruit tegen het buro en laat Mart zijn gang gaan, met dezelfde gespeelde hulpeloosheid. Schuif jij m’n rokje even omhoog? Ik doe zelf m’n truitje wel uit. En dan: ” Mart, ik moet denken aan mijn oude Peugeootje. Die is door een forse kerel helemaal stukgereden…… Ben jij ok zo’n sterke vent?” Mart verliest de grip op zichzelf en met zijn broek half afgezakt zoekt zijn dikke pik, volledig gezwollen en al wat druppend de weg naar Debbies gladgeschoren genots grotje. Wat zien die natte, dikke lippen er warm, gezwollen en smakelijk uit! De jonge man stoot lekker zijn jonge sex maatje binnen en vergeet alles om hem heen.
Een kantoor verder.
Bij Froukje staat alleen een oude, lage fauteuil waardoor Johan onderuit gezakt zit. Maar niet lang. Het dienstpistool aan zijn riem zit in de weg, net als zijn groeiende erectie. Dat loeder van een Debbie had hem weer helemaal hitsig gemaakt. En nu kijkt hij naar de ontzettend bazige chef van dit bedrijf. Een mooie, zo te zien strenge vrouw waarvan hij echter iets meer weet. Terwijl Froukje haar standaardverhaaltje afsteekt over stijgende kosten en slordig gedrag in het verkeer staat Johan op en gaat voor mevrouw Bezemer staan. Zijn benen stevig uit elkaar, handen op de heup zodat het pistool goed te zien is en de blik strak op Froukjes gezicht.
En dan gaat hij los: Slordig gedrag in het geslachtsverkeer zul je bedoelen. We konden met de observatiecamera zien dat jij je op je buro hebt laten kezen. En wel door een van je personeel, door jongeman Veeneman die nu hiernaast zit en waarschijnlijke die arme, kwetsbare Debbie probeert te verleiden. Om van de verlopen exploitatie vergunning maar te zwijgen. Froukje is zich rotgeschrokken en is heel wat van haar bravoure kwijt. Ze staat ook op en loopt om haar buro heen. Johan, zullen we even naar de parkeerplaats gaan om wat af te koelen? Frisse lucht brengt frisse ideeën. En ze leidt Johan naar buiten. Het spijt dat ik je zo opgewonden heb gemaakt, beste Johan. Die bult onder je jasje maakt mij wat onzeker en ze tikt Johans jasje op de plek van zijn wapen. Die schiet in de lach. Ik dacht even dat je hier onzeker van werd en hij brengt Froukjes hand naar zijn kruis. Daar zit ook een flinke harde bult, toch?
Nu krijgt mevrouw Bezemer weer wat meer moed. Daar wordt ik niet zenuwachtig van Johan en ze voelt de hele pik langs. “Nou, Debbie anders wel. Die heeft er nog lange natte dromen van. Maar waar wacht je op, Froukje. De observatiecamera van de politie ziet hier niets. En dan begint Froukje zenuwachtig de riem en rits los te maken, grijnzend bekeken door Johan. Die weet dat een privé drone van zijn kennis, Branko, in de buurt is om opnames te maken. Om de chef extra te stressen maakt Johan alvast neukende bewegingen met zijn heupen. Zij wordt al wat zenuwachtiger, en ook al wat roder ziet Schepers. En hij denkt: vast ook natter en zeker gretiger.
Dan slaat Johan een andere toon aan. Nou, sufkut, sta op. Froukje gaat staan en leunt achterover tegen de auto. De vervangende auto. Schepers leunt op haar linker schouder en grijpt tussen haar benen. Even kijkt hij haar aan: verschrikte ogen maar ook rode wangen. Met een beleefde grijns kust hij Froukje. Op het moment dat hij z’n tong door haar lippen duwt, begint Froukje te schudden. Of is het omdat Johan haar fors begint te vingeren, door haar stringetje heen. Als zijn vingers nat zijn laat hij de kus en de kut los.
Hijgend en trillend op haar benen kijkt mevrouw Bezemer haar schadeklant aan. Nu doe je je stringetje uit. Daarbij buigt Froukje voorover, rakelings langs de inmiddels vrijstaande pik. Plagend laat Johan de dikke knuppel tegen Froukjes wang kloppen; je hebt een nieuw vriendje, chef! Met het natte stukje textiel in haar trillende hand kijkt ze Schepers aan. Ik wordt heet Schepers, zo kan ik geen zaken doen. Nou eerst je stringetje aan mijn pistool knopen schat!
Bezemer wordt zich bewust van haar natte ondergoed dat nu naar een onbekende gaat, een klant. En een twijfelachtige klant nog wel. Nog nooit heeft ze een vuurwapen aangeraakt dus door nu een heel intiem dingetje aan zo’n dodelijk wapen te knopen intimideert haar. Dan zegt Johan: “kofferbak of motorkap, jouw keus chef”. Ze heeft de vraag gemist omdat door het venster kon zien hoe haar favoriet, Mart Veeneman, helemaal loslaat op de mooie en zo te horen bloedgeile Debbie. Hij heeft haar met de rug tegen het venster gezet en pompt haar behoorlijk.
Motorkap dus. Met een politiegreep draait hij Froukje twee keer en meteen voorover op de motorkap. Hij manoeuvreert zijn zware, volle knuppel voor het kiertje van Bezemers natte kut. Dan schuift hij onverwachts eerst de linker voet naar buiten en dan de rechter. Mevrouw Bezemer heeft nu geen contact met de grond en zakt langzaam van de motorkap af, over de pik die op de juiste plek stond te wachten. Zonder stoot glijdt ze helemaal naar de voet van de pik. Machteloos voelt ze de penetratie plaats vinden, daarbij laat ze een klaaglijk grommetje horen. Zo, die zit. Ga je de schade een beetje fatsoenlijk afwikkelen? En voordat Froukje kan antwoorden beginnen de stoten. Schepers sterke handen houden haar op de plek en zwaar schuddend wordt ze gepaald. De auto schudt in het neukritme mee. De vervangende auto.
Debbie voelt zich ook heerlijk gepaald. Eerst tegen het buro, nu voorover op de barkruk en nou nog even een wissel: ruggelings tegen het raam. Tijdens de wissel pakt ze Mart bij zijn hoofd en fluistert: je gaat dit wel gunstig regelen, toch? Voor mij en voor hem.
Ja, ik zie dat Schepers aardig goed bezig is met mevrouw Bezemer. Komt goed meisje, ik ga je afpalen en dan zijn we klaar.
Vijf minuten later nemen de vier afscheid. Van alle vier zijn de kleren verfrommeld en bevlekt maar de blosjes rood en de ogen nog aardig geil.
Terwijl de auto wegrijdt kijken Froukje en Mart elkaar aan. Je hebt toch niks toegezegd, he? Nee, ik geloof het niet. Nee, ik denk het ook niet. En ze gaan terug naar hun eigen kantoor.
De drone die al een tijdje opnames maakt keert ook terug. Naar de kofferbak van Branko. Voor Johan en Debbie eindigt dit avontuur waarschijnlijk ook gunstig, toch?